Laptop χωρίς ποντίκι αλλά μόνο με βλέμμα!

Έναν πρωτοποριακό φορητό υπολογιστή ανακοίνωσαν οι εταιρείες Lenovo και Tobii Technologies Inc ο οποίος θα λειτουργεί με την κίνηση των ματιών του χρήστη!

Πιο αναλυτικά, το laptop μέσω υπέρυθρων ακτίνων θα εντοπίζει τοβλέμμα ενώ αμέσως μετά θα εξετάζονται οι κινήσεις των βολβών των οφθαλμών όπως και οι αντανακλάσεις στους αμφιβληστροειδείς με τη βοήθεια δύο κρυφών καμερών.

Το μηχάνημα θα ρυθμίζεται ανάλογα με την όραση του κάθε χρήστη ενώ δεν παίζει ρόλο αν φοράει ή όχι γυαλιά.

Οι κατασκευαστές του laptop έδειξαν πως γίνεται το scroll με τα μάτια και πότε σταματούσε επιτυχώς όταν ο αναγνώστης είχε ολοκληρώσει το διάβασμα του κειμένου.

Όπως αναφέρει η εταιρεία Tobii στο άμεσο μέλλον δε θα χρειάζονται “ποντίκια” καθώς ο κέρσορας θα κινείται με το βλέμμα, τεχνολογία που αν εφαρμοστεί στα βιντεοπαιχνίδια θα δώσει μια άλλη διάσταση σε αυτά.

Σύμφωνα με την Μπάρμπαρα Μπάρκλει, γενική διευθύντρια της σουηδικής εταιρείας: «το νέο σύστημα στοχεύει περισσότερο στην συμπληρωματική χρήση για τη βελτίωση της ταχύτητας και της αποδοτικότητας των ηλεκτρονικών υπολογιστών, παρά στην αντικατάσταση του ποντικιού και του πληκτρολογίου ή των οθονών αφής».

Πρωταθλήτρια η Αθήνα στην ατμοσφαιρική ρύπανση

Σχεδόν 13 μήνες περισσότερο θα μπορούσε να ζήσει ο άνω των 30 χρονών Αθηναίος, αν η μακρόχρονη έκθεση του στην ατμοσφαιρική ρύπανση μειωνόταν στα 10 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο, που συνιστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Σύμφωνα με έρευνα, η Αθήνα κατατάσσεται στην τρίτη θέση στις ευρωπαϊκές πόλεις με τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση.

Αυτό προκύπτει από την ολοκλήρωση του τριετούς διευρωπαϊκού προγράμματος Aphekom για τις επιπτώσεις στην υγεία των Ευρωπαίων των αιωρούμενων μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα.

Επί τρία χρόνια, 60 επιστήμονες από13 ευρωπαϊκές χώρες μελέτησαν τις επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στα σχεδόν 39 εκ. κατοίκων 25 ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων.

Η Αθήνα πρωτοστατεί για μία ακόμη φορά, καθώς οι ατμοσφαιρικοί ρύποι σε αυτήν ανέρχονται σε 29,4 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο, κατατάσσοντάς την στην τρίτη θέση, πίσω από το Βουκουρέστι και τη Βουδαπέστη.

Τα υψηλότερα επίπεδα καταγράφηκαν στο Βουκουρέστι (38,2 μικρογραμμάρια) και στη Βουδαπέστη(33,7 μικρογραμμάρια). Την Αθήνα ακολουθεί στην τέταρτη θέση της κατάταξης η Βαρκελώνη (27 μικρογραμμάρια).

Στην ένατη θέση φιγουράρουν η Ρώμη και Γρανάδα, στην Ισπανία (21,4 μικρογραμμάρια), στη δέκατη οιΒρυξέλλες (19 μικρογραμμάρια), στη δέκατη τέταρτη το Παρίσι (16,4 μικρογραμμάρια) και στη δέκατη ένατη το Λονδίνο (13,1 μικρογραμμάρια).

Η Στοκχόλμη ήταν η μόνη από τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, που μελετήθηκαν, στην οποία οι ατμοσφαιρικοί ρύποι -9,4 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο- ήταν κάτω από τα 10 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο.

Σε μία περίοδο που η Ευρώπη προετοιμάζεται τόσο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο όσο και σε επίπεδο χωρών-μελών για την εφαρμογή των υφιστάμενων ρυθμίσεων για την ατμοσφαιρική ρύπανση και για την αναθεώρησή τους το 2013, οι επιστήμονες, που εργάστηκαν στο πρόγραμμα Aphekom, συμπεραίνουν ότι η μείωση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων στα 10 μικρογραμμάρια, θα αύξανε το προσδόκιμο ζωής για τους 30ηδες και άνω έως και κατά 22 μήνες (περίπτωση Βουκουρεστίου). 

Καταλήγουν επίσης στο ότι η υπέρβαση του ορίου που συνιστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας οδηγεί σε 19.000 θανάτους, ετησίως, εκ των οποίων περισσότεροι από 15.000 οφείλονται σε καρδιαγγειακά νοσήματα. 

Επιπλέον, η συμμόρφωση με τη σύσταση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας θα είχε ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση συνολικά 31,5 δισ. ευρώ ετησίως από δαπάνες υγείας, περιορισμό της απουσίας από την εργασία λόγω προβλημάτων υγείας και μη μετρίσιμων μεγεθών, όπως ευζωία, προσδόκιμο ζωής και ποιότητα ζωής.

"Ειδικά, σε δέκα ευρωπαϊκές πόλεις εκτιμήσαμε ότι το να ζούμε κοντά σε πολυσύχναστους δρόμους μπορεί να ευθύνεται για το 15% των περιπτώσεων άσθματος στα παιδιά και πιθανά για αντίστοιχα ή υψηλότερα ποσοστά άλλων συνηθισμένων χρόνιων ασθενειών σε ενήλικες άνω των εξήντα πέντε, όπως η στεφανιαία νόσος ή η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια", αναφέρουν οι επιστήμονες που εργάστηκαν στο πρόγραμμα Aphekom.

Τα πολλά ραντεβού οδηγούν στη μοναξιά

Τελικά η φράση όσοι ζητούν τα πολλά χάνουν και τα λίγα ισχύει και στην περίπτωση επιλογής συντρόφου αφού πρόσφατη έρευνα δείχνει πως η μόδα των "γρήγορων ραντεβού" μπερδεύει τους επίδοξους εραστές.

«Υπάρχουν μοντέλα της ανθρώπινης λογικής που διατυπώνουν την αρχή ότι η ποικιλία είναι καλό πράγμα. Αυτό που μπορεί να προκαλέσει έκπληξη σε κάποιους ανθρώπους είναι ότι, σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας, η αύξηση της ποικιλίας των επιλογών οδηγεί αυτόν που επιλέγει σε σύγχυση. Όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με μεγάλη ποικιλία, το πιθανότερο είναι ότι τελικά δεν θα επιλέξουν κανέναν» δήλωσε στο γαλλικό πρακτορείο μέλος της βρετανικής επιστημονικής ομάδας,Άλισον Λέντον.

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Biology Letters αναφέρει πως το “μπέρδεμα” οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι εξελίχθηκαν μέσα σε ολιγομελείς κοινωνίες και πλέον μέσα σε τόσες χιλιάδες κόσμου ο εγκέφαλος παθαίνει σύγχυση.

Στη μελέτη συμμετείχαν 1.868 γυναίκες και 1.870 άνδρες οι οποίοι έλαβαν μέρος σε “γρήγορα ραντεβού” που διοργανώνουν εταιρείες και στα ερωτηματολόγια των οποίων είχαν δώσει απαντήσεις για το επάγγελμα, την εκπαίδευση, την ηλικία, το ύψος και λοιπά χαρακτηριστικά.

Σε αυτά τα ραντεβού οι υποψήφιοι συναντιούνται με το “έτερον ήμισυ” για περίπου 3 λεπτά και συνολικά οι συμμετέχοντες στην έρευνα είχαν 31 τέτοιου είδους συναντήσεις.

Μάλιστα, αν οι υποψήφιοι σύντροφοι έχουν τελέιως διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους τότε ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπερδεύεται ακόμη περισσότερο στην εύρεση συντρόφου.

«Η διαχείριση της ποικιλίας απαιτεί προσοχή και μνήμη, και οι δυνατότητες μας για καθεμία από αυτές τις λειτουργίες είναι πεπερασμένη» είπε η Δρ Λέντον.

Μάλιστα πιο επιρρεπείς στο μπέρδεμα είναι οι άντρες παρά οι γυναίκες.

Τέλος στην έρευνα τονίζεται πως η γνώμη που έχουμε για αυτόν που βρίσκεται απέναντί μας σχηματίζεται μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και δεν αλλάζει εύκολα.

Γιατί δεν φοράνε προφυλακτικό;

Σε όλες µας, λίγο-πολύ, το σενάριο είναι γνωστό: «Ξέρεις, χάνω τη στύση µου µε το προφυλακτικό»! Και όµως, πρόκειται περισσότερο για υπεκφυγή παρά για ουσιαστικό πρόβληµα.

Tο κύριο επιχείρηµα των αντρών που αποφεύγουν να χρησιµοποιήσουν προφυλακτικό είναι ότι φοβούνται πως θα χάσουν τη στύση τους. Προκειµένου λοιπόν να µην εκτεθούν σε αυτό το «ντροπιαστικό» σκηνικό, επιλέγουν την εύκολη λύση. Υπάρχει όµως και µια ακόµα κατηγορία «εχθρών» του προφυλακτικού, αυτή των αντρών µε πρόβληµα αδυναµίας εκσπερµάτισης, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι νιώθουν καλύτερα όταν το πέος είναι γυµνό µέσα στον κόλπο. Σε κάθε περίπτωση πάντως το πρόβληµα δεν είναι πραγµατικό.

Πολύπλευρες οι συνέπειες
Και για τον άντρα και για τη γυναίκα η µη χρήση προφυλακτικού ισοδυναµεί µε την έκθεση σε κίνδυνο για Σεξουαλικώς Μεταδιδόµενα Νοσήµατα (κονδυλώµατα, ηπατίτιδα, AIDS κ.ά.). Επιπλέον, δεν πρέπει να υποτιµούµε και το ενδεχόµενο µιας ανεπιθύµητης εγκυµοσύνης, ενώ υπάρχουν και ψυχολογικές επιπτώσεις, αφού µετά µπορεί να σκεφτόµαστε ότι µπορεί να έχουµε κολλήσει κάτι µε επακόλουθο µια οξεία αγχώδη περίοδο (µε διαγνωστικές εξετάσεις κ.λπ.).

Τι να κάνω;
Το πρόβληµα ξεκινάει από το γεγονός ότι πολλοί άντρες πιστεύουν πως, αν χάσουν τη στύση τους, έστω και γι’ αυτό το ελάχιστο διάστηµα που απαιτείται µέχρι να φορέσουν το προφυλακτικό, δεν µπορούν να την επαναφέρουν και σταµατούν να προσπαθούν. Κάθε γυναίκα ωστόσο πρέπει να ξέρει ότι το προφυλακτικό µπορεί να οδηγήσει σε µερική απώλεια στύσης. Το ζητούµενο είναι να συνεχίσει το «παιχνίδι», δίνοντας στον σύντροφό της να καταλάβει ότι δεν πειράζει, αφού είναι κάτι φυσιολογικό. Αν όµως ο άντρας παρερµηνεύσει τη στάση της, οι συνέπειες στη σχέση και στο σεξ µπορεί να είναι…καταστροφικές. Πάντως, αν συνεχίσουµε το ερωτικό παιχνίδι, η στύση µπορεί να επανέλθει γρηγορότερα. Αν ένας άντρας παρ’ ελπίδα παρόλη την προσπάθεια δεν τα καταφέρει, τελικά µπορεί να αναζητήσει βοήθεια ειδικού.

Η χρήση του προφυλακτικού είναι το Α και το Ω για ασφαλές σεξ. Και είναι προτιµότερο ένα πρόσκαιρο άγχος προκειµένου να είµαστε υγιείς παρά το µόνιµο άγχος που προκύπτει αν έχουµε να αντιµετωπίσουµε κάποιο ΣΜΝ ή µια ανεπιθύµητη εγκυµοσύνη.

Της ∆ήµητρας Βγενοπούλου
Με τη συνεργασία της Ξένιας Ντώνη, Ψυχολόγου – Σεξολόγου του Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου

Πηγή: http://myworld.gr/

Πότε μπορούμε να κάνουμε το εμβόλιο για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας;

(σε ποιες ηλικίες, πριν τη σεξουαλική επαφή ή όχι κλπ)

Τα δύο εμβόλια που κυκλοφορούν για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας έχουν έγκριση για χρήση τους σε κορίτσια ηλικίας 10-26 ετών. Εφόσον μια κοπέλα έχει ήδη σεξουαλικές επαφές πριν τη λήψη του εμβολίου τότε είναι στην κρίση του γυναικολόγου της το αν χρειάζεται να εμβολιαστεί ή όχι. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι πολύ πιθανό να έχει ήδη γίνει φορέας των στελεχών του ιού HPV που καλύπτουν τα εμβόλια. Στην περίπτωση αυτή μπορεί ο εμβολιασμός να είναι χωρίς αντίκρισμα.

Ποιες είναι οι παρενέργειες;

Οι πιο συχνές παρενέργειες αφορούν το σημείο όπου γίνεται η ένεση. Μπορεί να έχουμε πόνο, πρήξιμο ή μελανιά και ερυθρότητα. Στα γενικά πιθανά συμπτώματα έχουν αναφερθεί: πονοκέφαλος, πυρετός, ναυτία, ζάλη, έμετος και λιποθυμία. Επιπλέον πρέπει να αναφερθεί η πιθανότητα αλλεργικής αντίδρασης στο υλικό του εμβολίου.

Το τεστ ΠΑΠ προλαμβάνει τον καρκίνο και αν ναι γιατί βγήκε και το εμβόλιο;

Το τεστ ΠΑΠ (τεστ Παπανικολάου) είναι το μοναδικό τεστ που προλαμβάνει την εμφάνιση κάποιου καρκίνου. Αυτό συμβαίνει γιατί ανιχνεύουμε τα ανώμαλα κύτταρα σε πρώιμο στάδιο-προκαρκινικό. Κατά συνέπεια δεν μιλάμε για πρώιμη διάγνωση του καρκίνου -όπως για παράδειγμα στη μαστογραφία για τον καρκίνο του μαστού, αλλά για ανίχνευση ανώμαλων κυττάρων πολύ πριν αυτά εξελιχθούν σε κακοήθη. Μέχρι στιγμής δεν προλαμβάνεται κανένα άλλο είδος καρκίνου.

Το εμβόλιο δημιουργήθηκε για να προλαβαίνει τη δημιουργία ακόμα και των πρώιμων προκαρκινικών αλλαγών, οι οποίες δυνητικά μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο. Αυτό βέβαια ισχύει μόνο για τουςτύπους του ιού που καλύπτονται από τα εμβόλια και όχι για όλα τα στελέχη του HPV.

Πόσο συχνά πρέπει αν οι γυναίκες να υποβάλλονται στο τεστ ΠΑΠ;

Η τακτική εξέταση με τεστ ΠΑΠ πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο ανεξάρτητα με το αν έχει γίνει το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου. Ο λόγος είναι ότι το εμβόλιο δεν προφυλάσσει κατά 100% γιατί ο καρκίνος μπορεί να προέλθει είτε από διαφορετικά στελέχη από αυτά που καλύπτουν τα εμβόλια, είτε και από άλλους παράγοντες εκτός από τον ιό HPV. Το τεστ πρέπει να γίνεται ταυτόχρονα με την ετήσια γυναικολογική εξέταση (και των μαστών) και το ενδοκολπικό υπερηχογράφημα μήτρας και ωοθηκών.

Σχετίζεται ο καρκίνος με τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων και τη σεξουαλική επαφή;

Ο Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας σχετίζεται κυρίως με ορισμένα στελέχη του ιού HPV. Ο ιός αυτός μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή, αλλά και με τα υγρά του σώματος (σάλιο κλπ). Μεταδίδεται δηλαδή σχετικά εύκολα. Δεν θα πρέπει όμως σε καμιά περίπτωση να συγχέεται η προκαρκινική βλάβη που προκαλούν ορισμένα στελέχη του ιού και η οποία αφορά τον καρκίνο του τραχήλου, με τα κονδυλώματα, τα οποία είναι καλοήθη, δεν είναι προοκαρκινικά, θεραπεύονται εύκολα και συνήθως δεν αφορούν την επιφάνεια του τραχήλου, αλλά του αιδοίου.

Ποια είναι τα επιδημιολογικά στοιχεία;

Το 75% των ανθρώπων που έχουν σεξουαλικές επαφές είναι φορείς αρκετών στελεχών του ιού HPV, όπως επίσης αρκετά συχνά και του ιού του Έρπητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα νοσήσουν ή ότι θα αναπτύξουν βλάβες στον τράχηλό τους, πόσο μάλλον ότι θα εμφανίσουν καρκίνο. Με τη ίδια λογική φυσικά δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι εμφανίσει έρπητα παρόλο που έχουμε έρθει σε επαφή με τον ιό και είμαστε φορείς του. Με απλά λόγια, οι περισσότεροι από εμάς, άντρες και γυναίκες είμαστε φορείς του ιού, με στελέχη τα οποία είναι χαμηλού ή υψηλού κινδύνου για ανάπτυξη καρκίνου. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς δεν θα αναπτύξει όχι μόνο καρκίνο, αλλά ούτε καν τις προκαρκινικές βλάβες που προκαλεί ο ιός.

Τι συμβουλεύετε τις γυναίκες;

Η συμβουλή είναι απλή. Εφόσον έχουν σεξουαλικές επαφές πρέπει να κάνουν κάθε χρόνο το τεστ ΠΑΠ και να επισκέπτονται το Γυναικολόγο τους όχι μόνο για εξέταση, αλλά και για να ενημερώνονται για τα γυναικολογικά θέματα που τους αφορούν. Ο ρόλος του Γυναικολόγου, λόγω της φύσης της δουλειάς του δεν είναι μόνο θεραπευτικός, αλλά και προληπτικός και ενημερωτικός., όπως για παράδειγμα με την αντισύλληψη.

Παράλληλα δε στα πλαίσια του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμού οι γυναίκες πρέπει να κάνουν το εμβόλιο για τον καρκίνο του τραχήλου, εφόσον πληρούν τις ηλικιακές και άλλες προϋποθέσεις.

Έχει διαφημιστεί αρκετά το εμβόλιο; Με ποιο τρόπο;

Το εμβόλιο έχει διαφημιστεί πάρα πολύ από όλα τα ΜΜΕ, αλλά και στα πλαίσια επιστημονικών συνεδρίων , ανακοινώσεων και δημοσιεύσεων σε επιστημονικά περιοδικά.. Παράλληλα οι Γυναικολόγοι ενημερώνονται από τηλεφωνικές έρευνες και ιατρικούς επισκέπτες. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχει ήδη ενταχθεί σε πολλά εθνικά προγράμματα εμβολιασμού. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί τα έξοδα αγοράς του εμβολίου και των επαναληπτικών δόσεων καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ποια τα αίτια εμφάνισης του καρκίνου; Ποια άτομα βρίσκονται σε επικινδυνότητα; Παίζει ρόλο η κληρονομικότητα;

Το κυριότερο αίτιο της εμφάνισης του καρκίνου του τραχήλου είναι η λοίμωξη με HPV. Ενοχοποιούνται φυσικά τα στελέχη υψηλού κινδύνου. Οι παράγοντες που παίζουν επιπλέον ρόλο είναι η έναρξη των σεξουαλικών επαφών σε μικρή ηλικία, οι πολλοί ερωτικοί σύντροφοι και τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα.

Φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς στον καρκίνο γυναίκες που έχουν κάνει πολλά παιδιά, οι καπνίστριες και αυτές που κάνουν κακή διατροφή.

Η κληρονομικότητα δεν φαίνεται να παίζει ιδιαίτερο ρόλο.

Ποιοι είναι οι τρόποι θεραπείας;

Σε ελαφριάς μορφής προκαρκινικές βλάβες απλά παρακολουθούμε αν θα εξελιχθούν σε μέτρια δυσπλασία. Σε μέτριο ή σοβαρό προκαρκινικό στάδιο η θεραπεία των βλαβών συνίσταται κυρίως στην αφαίρεση του τμήματος του τραχήλου που πάσχει. Αυτό γίνεται με Laser, με διαθερμία ή και με νυστέρι και ονομάζεται LLETZ και κωνοειδής εκτομή. Σε πρώιμο στάδιο του καρκίνου μπορεί να γίνει αφαίρεση όλου του τραχήλου -τραχηλεκτομή και αν κριθεί απαραίτητο ολική υστερεκτομή-αφαίρεση δηλαδή ολόκληρης της μήτρας.

Εν συνεχεία ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να ακολουθήσει ακτινοβολία ή και χημειοθεραπεία.

Μέχρι ποιο στάδιο μπορούμε να τον θεραπεύσουμε;

Μπορούμε να θεραπεύσουμε τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας ακόμη και στο πιο προχωρημένο του στάδιο με συνδυασμό χειρουργικής θεραπείας, ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας. Δυστυχώς όμως σε αυτό το στάδιο τα επιτυχή αποτελέσματα είναι σπάνια και τα ποσοστά μακρόχρονης επιβίωσης πτωχά.

Πώς μπορεί μια γυναίκα να αναγνωρίσει ότι έχει καρκίνο; Υπάρχει κάποιο σύμπτωμα;

Δυστυχώς, μια γυναίκα μπορεί να αντιληφθεί ότι έχει καρκίνο του τραχήλου μόνο σε προχωρημένο στάδιο, όταν δηλαδή θα αιμορραγεί από τον τράχηλο. Αυτό μας δείχνει πόσο σημαντική είναι η πρόληψη με τον ετήσιο έλεγχο, το ΠΑΠ και τον εμβολιασμό όπου αυτός είναι εφικτός. Περιττό να προσθέσουμε πως ο γυναικολόγος με την κλινική εξέταση, την επισκόπηση, αλλά κυρίως με την κολποσκόπηση και τη λήψη βιοψίας παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην πρόωρη διάγνωση του προβλήματος.

Συντάκτης: Χάρης Χ. Χηνιάδης (Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος ειδικός στην Εξωσωματική Γονιμοποίηση, τη Λαπαροσκόπηση και την Υπερηχογραφία)

Πηγή: healthierworld.gr

Μεσογειακή διατροφή: φίλη της γονιμότητας

Οι γυναίκες που είναι πιστές στο μεσογειακό πρότυπο διατροφής έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να καταφέρουν να μείνουν έγκυες έπειτα από θεραπεία γονιμότητας.

Πιο συγκεκριμένα, ολλανδοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες των οποίων το διαιτολόγιο ήταν πλούσιο σε φρέσκα λαχανικά, φυτικά έλαια και ψάρια είχαν 40% περισσότερες πιθανότητες να μείνουν έγκυες, συγκριτικά με εκείνες που έκαναν άλλου τύπου διατροφή. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι η υψηλή πρόσληψη φυτικών ελαίων και τα υψηλά επίπεδα βιταμίνης Β6 ωφελούν τη γονιμότητα.

Επιμέλεια: Ολ. Φιλιππίδη, Μ. Λυμπεροπούλου, Ελ. Γεμελιάρη, Κ. Παπαγεωργίου

Πηγή: myworld.gr

Σημάδια… αγάπης

Με το που έρχεται στον κόσμο το μωρό μας, δεν σταματάμε να του δείχνουμε την αγάπη μας ούτε λεπτό. Το ίδιο ακριβώς κάνει κι εκείνο!

Μια αστεία φατσούλα, ένα γελάκι, τα χεράκια του… Το μικρό μας, επιστρατεύοντας όλες του τις δυνάμεις, προσπαθεί με το δικό του, ξεχωριστό τρόπο, να μας εκφράσει την αγάπη του. Στην αρχή με ένα χαμόγελο, λίγο αργότερα αποζητώντας την αγκαλιά μας, κουνώντας με λαχτάρα τα χεράκια του ή ψιθυρίζοντας (επιτέλους!) τη λέξη «μαμά» και «μπαμπά». Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να του «κλέψουμε» το πρώτο του φιλάκι που θα σημάνει την έναρξη για ακόμα περισσότερες στιγμές αγάπης! Αν και το κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς ανάπτυξης, ας (παρ)ακολουθήσουμε βήμα-βήμα τις κινήσεις του μικρού μας κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου της ζωής του. (Είπαμε, όμως, χωρίς να καταφεύγουμε σε συγκρίσεις και χωρίς να ανησυχούμε, αφού το κάθε παιδί είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ).

Στους 2 μήνες (περίπου)… σκάει το πρώτο του χαμόγελο!
Είναι γεγονός. Μας αναγνωρίζει και μπορεί να μας το δείξει! Τα πρώτα σημάδια της κοινωνικότητάς του, λοιπόν, κάνουν την εμφάνισή τους και μετριούνται σε… γελάκια, μιας και κάθε φορά που αντικρίζει ένα γνώριμο πρόσωπο -όπως αυτό της μαμάς και του μπαμπά- δεν ξεχνά να εκφράσει τη χαρά του με ένα χαμόγελο.

Στους 4 μήνες (περίπου)… προσπαθεί να μιμηθεί τις εκφράσεις μας!
Μια αστεία συνοφρυωμένη φατσούλα, παιχνίδια με τι γλωσσίτσα… Ό,τι κι αν μας δει να κάνουμε προσπαθεί να το μιμηθεί με το δικό του, μοναδικό τρόπο. Όσο περισσότερα «κολπάκια» του κάνουμε, λοιπόν, τόσο τα αντανακλαστικά του ενεργοποιούνται μέσω της… μιμητικής τέχνης.

Στους 7 μήνες (περίπου)… αναζητά την αγκαλιά μας!
Από τη στιγμή που μπορεί να κρατήσει στα χεράκια του ένα οποιοδήποτε παιχνιδάκι, δεν θα μπορούσε παρά να αναζητήσει τα πιο αγαπημένα απ’ όλα: τη μανούλα και τον μπαμπάκα. Το μωρό μας είναι πλέον σε θέση να μας δείξει την αγάπη του προτάσσοντας τα χεράκια του και ζητώντας μας να το πάρουμε αγκαλιά.

Στους 8 μήνες (περίπου)… παραπονιέται όταν μας αποχωρίζεται…
Μας θέλει συνέχεια –ή σχεδόν συνέχεια– κοντά του. Κάθε φορά, λοιπόν, που το εμπιστευόμαστε στη γιαγιά, τον παππού, την νταντά ή κάποιο άλλο συγγενικό ή φιλικό μας πρόσωπο, γκρινιάζει και ανυπομονεί να βρεθεί και πάλι κοντά μας.

Στους 11 μήνες (περίπου)… λέει «μα-μα-μα» ή «μπα-μπα-μπα»!
Το μικρό μας δεν σταματά να παράγει ήχους… Τσιριχτούς, παραπονιάρικους, ξεκαρδιστικούς, μασημένους… Τώρα πια, όμως, μπορεί να προφέρει και τον πιο όμορφο ήχο του κόσμου: τη λέξη «μα-μά» ή «μπα-μπά»! Η επιθυμία και η ανάγκη του να μας νιώθει δίπλα του, κάθε λεπτό, κατατάσσει τη λέξη αυτή στις αγαπημένες του μιας και τώρα πια την έχει συνδέσει για τα καλά στο μυαλό του με κάτι πολύ σημαντικό: εμάς!

Στους 12 μήνες (περίπου)… μας χαρίζει το πρώτο του φιλάκι!
Είναι πλέον σε θέση –τόσο από πλευράς κινήσεων όσο κι επικοινωνίας– να ανταποκριθεί στις ατέλειωτες αγάπες που του κάνουμε και να μας δείξει πόσο ξεχωριστοί είμαστε για εκείνο, δίνοντάς μας το πρώτο του φιλί.

Κι αυτό είναι μόνο η αρχή για μια ζωή γεμάτη αγάπη, τρυφερότητα, σφιχτές αγκαλιές και αμέτρητα φιλιά. Δεν μένει παρά να απολαύσουμε την κάθε στιγμή!

Της Μάρθας Αγγελοπούλου

Πηγή: http://myworld.gr/

Έχει το παιδί σας φανταστικό φίλο;

Ανατρέποντας παλιότερες θεωρίες διάσημων ψυχιάτρων όπως ο Freud και ο Piaget, νέες έρευνες υποστηρίζουν ότι τα παιδιά που προσκολλούνται σε κάποιους αόρατους φίλους δεν κρύβουν συναισθηματικά προβλήματα, απλώς έχουν ζωηρότερη φαντασία από τα άλλα.

Σύμφωνα δε με τους μελετητές του Πανεπιστημίου Deakin της Αυστραλίας, βλέπουν περισσότερα όνειρα και έχουν την τάση να φαντάζονται τον κόσμο πιο παραμυθένιο απ’ όσο είναι πραγματικά, γεγονός που εξηγεί με μία μόνο φράση η δρ Marjorie Taylor του Πανεπιστημίου του Όρεγκον: «Σκεφτείτε πόση ασφάλεια θα αισθανόσασταν με μια -έστω και φανταστική- τίγρη στο πλάι σας, αν ήσασταν παιδί και περπατούσατε στους αφιλόξενους δρόμους των πόλεων!»

Να, λοιπόν, γιατί το 65% των νηπίων έχει φανταστικούς φίλους και περίπου το 1/3 εξ αυτών συνεχίζει να κάνει «παρέα» μαζί τους και μέχρι την ηλικία των 6-7 ετών.

1. Ο φανταστικός φίλος λειτουργεί σαν ένας φύλακας-άγγελος.
2. Λειτουργεί, επίσης, σαν μια καλή δικαιολογία για να εκφράσει το παιδί ευκολότερα τα συναισθήματά του. Πολλές φορές δε, δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσουν κάποιες πονηρές ή απαγορευμένες συζητήσεις.
3. Του δίνει την ευκαιρία να φανερώσει τις ανάγκες του, να προσπαθήσει να σπάσει τους αυστηρούς ίσως οικογενειακούς κανόνες και να σας μετρήσει.
4. Του προσφέρει την αίσθηση ότι ασκεί ένα είδος εξουσίας.
5. Αποτελεί τον ιδανικό σύντροφο για παιχνίδι άνευ όρων και σκανταλιές.
6. Όσον αφορά τα συνεσταλμένα παιδιά, τα μοναχοπαίδια ή εκείνα που έχουν πολύ μεγαλύτερα αδέρφια, χρησιμεύει για την αντιμετώπιση της μοναξιάς και της πλήξης.

Χρήσιμες συμβουλές
Το γεγονός ότι το μικρό σας μοιάζει προσκολλημένο σε έναν φανταστικό φίλο δεν είναι απόδειξη ότι απέχει από την αληθινή ζωή. Μην το μπερδεύετε, λοιπόν, με το σύνδρομο Doppelganger, που αφορά κατά κύριο λόγο τους ενήλικες, οι οποίοι πιστεύουν ότι συνοδεύονται παντού από μια αόρατη αδερφή ψυχή. Ανησυχήστε και απευθυνθείτε σε ειδικό μόνο αν ο «φίλος» είναι τρομακτικός, κρίνει αυστηρά, υποβιβάζει ή καταδιώκει το παιδί. Αναζητήστε, επίσης, βοήθεια αν δεν αποχωρήσει λίγο μετά την έναρξη της σχολικής ζωής.

Στο μεταξύ:

1. Μην απευθύνεστε στον «φίλο», αλλά πάντα στο παιδί.
2. Έχετε συνεχώς ανοιχτά τα αυτιά σας γιατί εκείνος λέει, τελικά, όλα όσα το παιδί θέλει να κάνει ή να σας πει.

Αντέχουν οι φιλίες στη μητρότητα;

Ποιος παρατηρεί τον υπέρηχο του μωρού με ενθουσιασμό, συζητά με τις ώρες για το καλύτερο καρότσι και ψάχνει μαζί σας ποια μάρκα πάνας συμφέρει περισσότερο; Μα, η κολλητή σας φίλη, βεβαίως. Είναι όμως πάντα έτσι τα πράγματα ή κάποιες φιλίες πεθαίνουν όταν γεννηθεί το μωρό;

Πέντε φίλες γύρω στα 20, λιάζονταν, καλοκαίρι του 2000, απολαμβάνοντας τον καφέ τους στην πλατεία. «Σε δέκα χρόνια θα ερχόμαστε εδώ με τα παιδιά μας», συμφώνησαν κάποια στιγμή. Ο καιρός κύλησε και το 2010 βρήκε τις τέσσερις στο ίδιο μέρος να συζητούν. Η μία που έλειπε, η 30άχρονη Άννα, είχε γίνει στο μεταξύ μαμά. Από τότε, αν και το ήθελε πολύ, δυσκολευόταν φοβερά να ακολουθήσει τις φίλες της στις βόλτες. Για εκείνη ήταν πολύ πιο εύκολο να πεταχτεί με το μωρό μέχρι το πάρκο της γειτονιάς παρέα με άλλες μαμάδες που έμεναν τριγύρω. «Η αλήθεια είναι», λέει «πως με το που έγινα μαμά, χρειαζόμουνα τις φίλες μου περισσότερο από ποτέ. Πρόσεξα όμως πως δεν είχαμε πια τα ίδια ενδιαφέροντα. Αργότερα, στις σπάνιες συναντήσεις μας μπορεί να μην μου ζητούσαν να αφήσω το παιδί στο σπίτι, σίγουρα όμως δεν ενθουσιάζονταν με την ιδέα να έχουν στην παρέα τους ένα κλαψιάρικο δίχρονο. Έτσι από τότε που γέννησα ήταν πολύ πιο εύκολο να κάνω παρέα κυρίως με την αδερφή μου, που επίσης έχει ένα μωρό. Τις παλιές μου φίλες, φαντάζομαι πως όταν ξεπεταχτεί κάπως το μωρό, θα τις ξαναβρώ και θα συντονιστώ ξανά μαζί τους».

Κολλητές σε ρόλο ψυχολόγου 
Η μητρότητα αλλάζει τα πάντα στη ζωή μιας γυναίκας – μέχρι και τον τρόπο που επιλέγει τις φίλες της. Κι αυτό, γιατί όταν μια γυναίκα γίνεται μαμά, βλέπει ξαφνικά τις κολλητές της, που είναι ακόμα εργένισσες, να αδιαφορούν για τα νέα της ενδιαφέροντα, να πλήττουν με τα παιδιά και να αποφεύγουν να της τηλεφωνούν υποθέτοντας πως δεν θα έχει χρόνο για να τους απαντήσει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το να κρατήσεις τις παλιές σου φιλίες είναι μια πρόκληση, πόσο μάλλον όταν κι εσύ αυτό που πλέον ζητάς από τις αγαπημένες σου παρέες μπορεί να έχει αλλάξει. Οι περισσότερες γυναίκες, για παράδειγμα, πριν γίνουν μαμάδες είναι ικανοποιημένες από τις φίλες τους, καθώς το μόνο που θέλουν είναι να περνάνε μαζί τους καλά, χαλαρώνοντας από το στρες που βιώνουν στην καθημερινή τους ζωή. Από τη στιγμή όμως που γίνονται μητέρες αυτή η ικανοποίηση μειώνεται, σύμφωνα με έρευνες, κατά 28% μολονότι σε αυτή την πιο σημαντική στιγμή της ζωής τους χρειάζονται τη φίλη περισσότερο από ποτέ. Όχι όμως για να μιλήσουν για καριέρα, κομμωτήρια, γυμναστήρια, και shopping therapy αλλά για να βρουν στο πρόσωπό της έναν καλό ακροατή, μια φίλη που θα μπορούν να της μιλάνε ανοιχτά χωρίς το φόβο πως θα κριθούν. Ας μην ξεχνάμε πως όταν είσαι πρωτόβγαλτη μαμά έχεις ανάγκη από ψυχολογική ενθάρρυνση και υποστήριξη, οπότε οι φίλες μπορούν να παίξουν σε αυτή την περίπτωση ακόμα και το ρόλο του ψυχολόγου, αφού η ανακούφιση που παίρνεις μιλώντας για τις έγνοιες σου είναι σημαντική και άμεση. Πόσο όμως μπορούν να σε καταλάβουν όταν εκείνες είναι singles, δεν βρίσκουν κανένα ενδιαφέρον στα παιδιά και δεν έχουν ιδέα για ποια προβλήματα τους μιλάς;
«Συνήθως δεν σε καταλαβαίνουν», λέει η 35χρονη Βιργινία που από την ημέρα που απέκτησε το πρώτο της παιδί είδε την πιο αγαπημένη της φίλη να απομακρύνεται σιγά- σιγά από κοντά της.
«Με τη Βάσια», διευκρινίζει «ήμασταν δεκάξι χρόνια πολύ αγαπημένες ενώ στη συνέχεια γίναμε κουμπάρες καθώς βάφτισε το πρώτο μου παιδί. Η ίδια ήταν παντρεμένη, αλλά όπως έλεγε δεν ήθελε να γίνει μητέρα. Δυστυχώς, όσο περνούσε ο καιρός τόσο διαπίστωνα πως ενώ αγαπούσε η μια την άλλη, δεν μπορούσαμε πλέον να βρούμε κοινά σημεία και ενδιαφέροντα, για παράδειγμα εγώ της μιλούσα συνεχώς για το παιδί, ενώ εκείνη αναφερόταν σε διάφορα άσχετα πράγματα. Επιπλέον, επέμενε να μου υποδεικνύει τρόπους διαπαιδαγώγησης την ώρα που δεν είχε ιδέα από παιδιά. Ή πάλι, μου τηλεφωνούσε αργά το βράδυ για να βγούμε και εκνευριζόταν όταν της έλεγα πως δεν γίνεται, γιατί το παιδί με ξυπνάει νωρίς, άρα δεν είμαι για ξενύχτι. Με κάποιες τέτοιες φάσεις αρχίσαμε να ψυχραινόμαστε γιατί κι εγώ δεν δέχομαι εύκολα γνώμες από κάποιον που δεν έχει παιδί, άλλωστε όλοι λέμε διάφορα όταν ήμαστε έξω από το χορό. Κάπως έτσι, κρύωσε η φιλία μας, μολονότι ήταν και νονά του παιδιού».

Φιλίες που ξεκινούν στο μαιευτήριο
Όταν γίνεσαι μητέρα, όσο κι αν νιώθεις εξαντλημένη από το ξενύχτι και την κούραση, δεν παύεις να καμαρώνεις κάθε βήμα της εξέλιξης του μωρού σου, για αυτό και όταν συναντάς τις φίλες σου θέλεις να τους μιλήσεις για όλα αυτά τα θαύματα που παρατηρείς στη νέα σου ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως, που δεν έχουν κάνει δική τους οικογένεια, δεν είναι τόσο ενθουσιώδεις με αυτού του είδους τις συζητήσεις. Για αυτό πολλές γυναίκες, με το που γίνονται μητέρες, βρίσκουν καινούρια φίλη στο πρόσωπο μιας άλλης μητέρας. Άλλωστε όταν είσαι εξουθενωμένη και φορτισμένη πρώτα από μια εγκυμοσύνη και στη συνέχεια από έναν τοκετό, θα θελήσεις να πάρεις οποιαδήποτε υποστήριξη βρεις, ακόμα και αν προέρχεται από κάποια που το μοναδικό κοινό σημείο σας είναι η μητρότητα!
Κάπως έτσι η Ρένα έγινε φίλη με τη Λία.
«Γνώρισα τη Λία στη μαία, στο πρώτο μάθημα ανώδυνου τοκετού, όταν την πήρε ο ύπνος τη στιγμή της χαλάρωσης», μου λέει. «Την άκουσα στην αρχή να φυσάει και να ξεφυσάει και μετά να ρίχνει το ροχαλητό της ζωής της! ‘’Μήπως κοιμήθηκα’’ με ρώτησε σιγά στο τέλος της χαλάρωσης. Πολλές το παθαίνουν, της απάντησα! Γελάσαμε και βγήκαμε στο δρόμο μαζί. Συζητώντας διαπιστώσαμε πως θα γεννούσαμε και οι δυο την ίδια ημέρα. Αλλάξαμε τότε τηλέφωνα, γίναμε φίλες και όταν συναντιόμασταν, μιλούσαμε για ώρες πότε για το φούσκωμα στο στήθος και πότε για τις ραγάδες στην κοιλιά. Ποιος άλλος εκτός από εκείνη θα μπορούσε να κρατήσει μια τριαντάλεπτη συζήτηση γύρω από τέτοια θέματα; Η επόμενη φάση ήρθε με τη γέννηση των μωρών μας. Η Λία άρχισε να μου τηλεφωνεί κάθε μέρα, στη συνέχεια της τηλεφωνούσα κι εγώ, μπορούσαμε να συζητάμε για ώρες κι ας μην είχαμε κανένα άλλο κοινό σημείο εκτός από τα παιδιά. Εκείνη δεν διάβαζε, άκουγε λαϊκά, που με αφήνουν αδιάφορη, ήταν ακατάστατη. Ώσπου μια μέρα, λίγο πριν χρονίσει η κόρη μου, ένιωσα απίστευτα αυτάρκης από το χαμόγελο και το βλέμμα της συνειδητοποιώντας την ίδια στιγμή πως με την καινούρια μου φίλη, που με τρέλαινε κάθε μέρα στα τηλεφωνήματα, δεν έχουμε κανένα κοινό σημείο! Η αρχή του τέλους έφτασε όταν έτυχε να γνωρίσω μια άλλη συνομήλική μου πιο κοντά στα ενδιαφέροντά μου, αλλά χωρίς παιδί και ανύπαντρη που δεν με αντιμετώπιζε μονάχα σαν μητέρα αλλά σαν άτομο – κάτι που τελικά το προτιμούσα. Σίγουρα, πάντως, δεν μπορώ να παραβλέψω πως με τη Λία, όσο κι αν δεν ταιριάζαμε, είχαμε η μια την άλλη, τους πρώτους μήνες της μητρότητας, διάστημα που μοιραστήκαμε κοινές ανάγκες και ανησυχίες».

Η αληθινή φιλιά επιστρέφει σαν την πανσέληνο 
Αξίζει να παλέψουμε για τη διατήρηση μιας μακροχρόνιας φιλίας, αν σκεφτούμε πως, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, οι καλοί φίλοι του μπαμπά και της μαμάς εκλαμβάνονται από τα παιδιά ως μέλη της οικογένειας που μπορούν να εμπιστευτούν και να αγαπάνε. Επιπλέον, έρευνες υποστηρίζουν πως οι άνθρωποι που έχουν φίλους και μοιράζονται μαζί τους τις έγνοιες και τους προβληματισμούς τους, είναι πιθανόν να ζήσουν πολύ περισσότερο από εκείνους που πορεύονται μόνοι τους στη ζωή, ενώ κινδυνεύουν λιγότερο να προσβληθούν από κατάθλιψη. Όσον αφορά τα παιδιά, εννοείται πως χαίρονται όταν η προσοχή και η ενέργεια της μαμάς τους στρέφεται στην κολλητή της φεύγοντας έστω και για λίγο από πάνω τους. Κι αν τύχει και δημιουργηθεί μια παροδική απομάκρυνση ανάμεσα σε δυο φίλες λόγω μητρότητας της μιας, δεν σημαίνει πως η αγάπη τους και τα κοινά τους βιώματα θα σκορπιστούν στους πέντε ανέμους. Αυτό θα γίνει μονάχα, αν σε μια δύσκολη στιγμή, η φίλη το βάλει στα πόδια. Κατά τα άλλα, αν καλύπτει τις συναισθηματικές μας ανάγκες, θα πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη που υπάρχει στη ζωή μας, ακόμα και αν για κάποιο διάστημα, μέχρι ας πούμε να σαραντίσει το μωρό, χρειάζεται να απέχει. Αν η φιλία είναι αληθινή, θα επανέλθει σαν την πανσέληνο!

My new best friend 
Η παιδική σου φίλη ενδιαφέρεται για την εξέλιξη της καριέρας της περισσότερο από το πρώτο συνάχι του μωρού σου. Αντιθέτως, η νέα σου κολλητή που γνώρισες μόλις πριν λίγους μήνες, ενώ έγκυες και οι δύο περιμένατε έξω από το γραφείο του ίδιου γυναικολόγου, είναι πρόθυμη να μοιραστεί μαζί σου ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια της υγείας του μωρού σου. Και τότε οι ισορροπίες αλλάζουν και αρχίζεις να περνάς όλο και περισσότερο χρόνο μαζί της. Προσοχή, όμως, λένε αυτοί που ξέρουν, γιατί σαν τον πρώτο σου έρωτα στο γυμνάσιο έτσι και η πρώτη φιλία μ.μ. (μετά μητρότητα) είναι ευάλωτη στο χρόνο. Σίγουρα τον πρώτο καιρό, όταν οι ορμόνες χοροπηδάνε σαν τρελές και η εξάντληση σε έχει κυριεύσει, «αρπάζεσαι» σαν τον πνιγμένο από μια σανίδα σωτηρίας – που στην προκειμένη περίπτωση είναι η ομοιοπαθούσα νέα φίλη σου. Η φιλία αυτή όμως εύκολα κινδυνεύει να ξεθωριάσει αν δεν έχετε κανένα άλλο κοινό σημείο εκτός από τα μωρά σας. Γιατί καθώς το παιδί σου μεγαλώνει, η ανάγκη σου για εξομολογήσεις μειώνεται αφού αποκτάς όλο και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στο νέο σου ρόλο ως μητέρας. Έτσι, λίγους μήνες μετά, η αρχή του τέλους πλησιάζει, τα τηλέφωνα αραιώνουν το ίδιο και οι βόλτες στο πάρκο και αν τύχει και συναντηθείτε τυχαία, πολύ καιρό μετά, υπόσχεστε να τα ξαναπείτε σύντομα αλλά και οι δυο ξέρετε πολύ καλά ότι λέτε ψέματα.

Τι λένε οι αριθμοί 
Όταν γίνεις γονιός χρειάζεσαι τους φίλους σου περισσότερο από ποτέ. Η ανάγκη να μοιραστείς αστείες ιστορίες και προβλήματα, αλλά κυρίως η ανάγκη για στήριξη δεν είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Και οι μπαμπάδες χρειάζονται τους κολλητούς τους. Αλλά η μητρότητα και η πατρότητα σας κλέβουν όλο σας το χρόνο, σας απομυζούν όλη σας την ενέργεια και οι φιλίες περνούν σε δεύτερη μοίρα. Σύμφωνα με αμερικανική έρευνα του περιοδικού Child σε 1.000 γονείς, για να διαπιστωθεί πόσο το μωρό επηρεάζει τις φιλίες:
• Οι άντρες πριν γίνουν μπαμπάδες περνούσαν 16 ώρες την εβδομάδα με τους φίλους τους, ενώ μετά τη γέννηση του μωρού μόνο 6. Πριν γίνουν μαμάδες οι γυναίκες περνούσαν 14 ώρες την εβδομάδα με τις φίλες τους ενώ μετά μόνο 5.
• Επίσης, το 45% των γυναικών παραδέχτηκε ότι οι φιλίες τους μειώθηκαν όταν γεννήθηκε το μωρό. Γιατί: Πρώτη αιτία είναι η έλλειψη χρόνου, δεύτερη, ότι δεν μοιράζονται πλέον τα ίδια ενδιαφέροντα και τρίτη, ότι αλλάζει αυτό που ζητάμε από τις φίλες μας. Πριν γίνουν μαμάδες οι γυναίκες παραδέχτηκαν ότι αρκούσε να περνάνε καλά με τις φίλες τους, με το μωρό όμως, το πιο σημαντικό ήταν να ανακαλύψουμε στο πρόσωπο της φίλης μας έναν καλό ακροατή που ξέρει να ακούει χωρίς να κρίνει.
Το 82% των γυναικών έχει φίλες με παιδιά.
Τέσσερις κολλητές φίλες, κατά μέσο όρο, έχουν οι σύγχρονες μαμάδες.

Της Κατερίνας Παπαγεωργίου

Απιστία γένους αρσενικού

Σύµφωνα µε πρόσφατες έρευνες, το 75% των άπιστων αντρών δηλώνουν αρκετά ικανοποιηµένοι από το γάµο τους. Κι εδώ τίθεται το ερώτηµα: Τότε γιατί δεν µένουν πιστοί;

«Γιατί οι άντρες απιστούν και πώς πρέπει να χειριστεί µια τέτοια κατάσταση η απατηµένη γυναίκα;» Ένα ερώτηµα που βασανίζει το µυαλό των απανταχού γυναικών όταν βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να ανακαλύπτουν την απιστία του δικού τους άντρα. Η απάντηση όµως δεν είναι τόσο απλή. Κάποιες φορές οι λόγοι που οδηγούν έναν άντρα εκεί είναι συνειδητοί, κάποιες άλλες όµως είναι «κρυφοί». Σε γενικές γραµµές η απιστία µπορεί να οφείλεται: σε προβλήµατα της σχέσης, σε δυσκολίες της γυναίκας (προβλήµατα υγείας της, άρνηση στο σεξ κ.ά.), στην ανάγκη του άντρα να βιώσει ερωτική ποικιλία και επιβεβαίωση ή σε κάποια ψυχική διαταραχή του (σεξουαλική εξάρτηση, µανιοκατάθλιψη κ.ά.). Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί λόγοι που µπορεί να κάνουν έναν άντρα να… παραστρατήσει και αρκετά συχνά δεν τους συνειδητοποιεί ούτε καν ο ίδιος.

Τα «ύποπτα» σηµάδια 
Τα σηµάδια της απιστίας που έχουν καταγραφεί από τους ειδικούς είναι περισσότερα από 950. Τα συνηθέστερα είναι κραγιόν, άρωµα ή µέικ απ στα ρούχα του, προφυλακτικά ή χάπια για τη στύση, αφύσικα αυξηµένα χιλιόµετρα στο κοντέρ του αυτοκινήτου ή άγνωστα κλειδιά στο µπρελόκ του και ξαφνικές αλλαγές στη γενικότερη συµπεριφορά του (είναι πιο οξύθυµος, συχνές απουσίες, αλλαγές στην εξωτερική εµφάνιση, ανάγκη αποµόνωσης, «διαφορετικό» σεξ κ.λπ.).

Οι άπιστοι… τύποι
Υπάρχουν διάφοροι τύποι άπιστων αντρών, οι οποίοι καθορίζονται ανάλογα µε το κίνητρό τους, οι πιο συνήθεις όµως είναι:
1. Ο ευκαιριακός: Είναι επιρρεπής σε «απρογραµµάτιστες» ευκαιρίες, δεν έχει ιδιαίτερα προβλήµατα στη σχέση του και δεν νιώθει ενοχές, γιατί δεν έχει συναισθήµατα για την ερωµένη του. Για εκείνον είναι ένα παιχνίδι ευχαρίστησης µε το οποίο επιβεβαιώνει τον ανδρισµό του.
2. Ο πολέµιος του χρόνου: Αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι γερνάει τόσο ο ίδιος όσο και η σύντροφός του και συνήθως επιλέγει µια πολύ νεότερη γυναίκα για να επιβεβαιώσει την ισχύ του ανδρισµού του. Αυτοί οι άντρες είναι µεγαλύτερης ηλικίας, τα παιδιά τους έχουν φύγει συνήθως από το σπίτι και είναι ικανοί ακόµα και να πληρώσουν για να εξαγοράσουν τον ερωτικό θαυµασµό.
3. Ο νάρκισσος µισογύνης: Είναι εξαιρετικά ελκυστικός, διογκώνει τα ταλέντα και τα επιτεύγµατά του και νιώθει ότι έχει εξαιρετικά προσόντα. Απιστεί συστηµατικά µε σύντοµες σχέσεις και δεν δένεται ποτέ συναισθηµατικά. Χρησιµοποιεί τις γυναίκες, ενώ παράλληλα τις κακοµεταχειρίζεται και τις υποτιµά.
Η σχέση µε τη µητέρα του χαρακτηρίζεται από κρυφό ή εκδηλωµένο θυµό.
4. Ο επιτυχηµένος: Πρόκειται για τον επαγγελµατικά επιτυχηµένο άντρα που νιώθει ότι η επιτυχία του τού δίνει το δικαίωµα να κάνει εξωσυζυγικές σχέσεις. Ο συγκεκριµένος τύπος αντιµετωπίζει το σεξ όχι τόσο ως εµπειρία ηδονής αλλά ως επιβράβευση για την επιτυχία του.
5. Ο οικογενειάρχης: Ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι η ζωή του «κινείται» µόνο γύρω από τα παιδιά και την καθηµερινότητα. Η σύντροφός του δεν ασχολείται µε την εµφάνιση και τις σεξουαλικές του επιδόσεις και, παρότι η οικογένεια λειτουργεί καλά, η σχέση του ζευγαριού δεν υπάρχει.
6. Ο µη συγκρουσιακός: ∆υσκολεύεται να έρθει σε σύγκρουση και να αντιµετωπίσει τα προβλήµατα της σχέσης επειδή νιώθει αδύναµος να δώσει λύσεις ή φοβάται την εγκατάλειψη. Νιώθει ότι κάτι λείπει, όµως η σύντροφός του είτε δεν το βλέπει είτε δεν το θεωρεί τόσο σηµαντικό, γεγονός που τον θυµώνει. Στην «παράνοµη» σχέση του συνήθως υπάρχουν έντονα συναισθήµατα και συντροφικότητα και υπάρχει µεγάλη πιθανότητα να χωρίσει από τη νόµιµη σύντροφό του αν η ερωµένη του είναι ελεύθερη.

Η ώρα της αποκάλυψης
Τι πρέπει να κάνεις εσύ: Απόφυγε τις αφελείς ερωτήσεις του τύπου «µήπως υπάρχει άλλη;» κ.λπ. και τοποθετήσου καταφατικά: «Γνωρίζω ότι υπάρχει άλλη». Να είσαι σταθερή στην τοποθέτησή σου και ψύχραιµη στις αντιδράσεις σου.
Πώς αντιδρά εκείνος: Έρευνες έχουν δείξει ότι το 84% των αντρών αρνούνται την απιστία ακόµα κι όταν υπάρχουν αδιάσειστα τεκµήρια εναντίον τους. Το πιθανότερο είναι λοιπόν να κάνει ό,τι µπορεί για να σε βγάλει… τρελή ή για να σε πείσει ότι οι πληροφορίες σου είναι αβάσιµες, ενώ είναι πολύ πιθανό και να θυµώσει.
Τα λάθη που πρέπει να αποφύγεις:
1. Να χωρίσεις αµέσως (αυτή είναι η τελευταία κίνηση στη διαχείριση µιας κρίσης).
2. Να µιλάς σε όλους για την απιστία του (επίλεξε µε προσοχή ένα-δύο ανθρώπους στους οποίους θα µιλήσεις).
3. Μην ασχοληθείς υπερβολικά µε την ερωµένη (όσο περισσότερο ασχολείσαι µαζί της τόσο αποµακρύνεσαι από το πρόβληµα).
Κάνε τις σωστές ερωτήσεις: Όταν παραδεχτεί το ατόπηµά του, µπορείς να θέσεις ουσιαστικά για τη σχέση ερωτήµατα. Άκουσε προσεκτικά τις απαντήσεις του, ώστε να είσαι σε θέση να τις αξιολογήσεις και να πάρεις τις αποφάσεις σου.

Και µετά;
• Να τον εκδικηθώ;
∆υστυχώς από το παιχνίδι της εκδίκησης, τις περισσότερες φορές, προκύπτει αµοιβαία καταστροφή. Συχνά παρατηρείται ότι οι γυναίκες που εκδικούνται τον σύντροφό τους καταλήγουν στο τέλος να λυπούνται τον εαυτό τους.
• Να χωρίσω;
Αν και η πρώτη σκέψη είναι ο χωρισµός, το 76% των γυναικών που απειλούν ότι θα το κάνουν δεν φτάνουν ώς εκεί.
Η απιστία δεν είναι απαραιτήτως λόγος χωρισµού. Είναι ένα «καµπανάκι» ότι η σχέση κινδυνεύει. Ένα σηµαντικό ποσοστό των ζευγαριών καταφέρνουν και επανεξετάζουν τη σχέση τους.
Η θετική έκβαση ωστόσο προϋποθέτει ωριµότητα του ζευγαριού και φυσικά καλή θέληση.
• Μπορώ να τον εµπιστευτώ ξανά;
Αυτό είναι και το πιο δύσκολο κοµµάτι. Ενθάρρυνε τις προσπάθειές του να ξανακερδίσει την εµπιστοσύνη σου και ζήτησέ του να κάνει ό,τι χρειάζεται προκειµένου να νιώσεις πιο ασφαλής µαζί του. Βγες από το ρόλο του θύµατος και ζήτησε καθαρά αυτό που θέλεις για τη σχέση σας.

Τα 5 είδη της απιστίας
1. Τυχαία ή αλλιώς της µιας βραδιάς: Χωρίς συναισθήµατα και ο άντρας δεν θεωρεί ότι απιστεί.
2. Συναισθηµατική: Είναι ερωτευµένος µε την ερωµένη του. Κρατάει τη σχέση µυστική από τους φίλους του.
3. Απιστία εξόδου: ∆εν έχει συναισθηµατική δέσµευση µε τη νόµιµη σύντροφό του. Χρειάζεται µια ώθηση για να βγει εκτός γάµου. Η «παράνοµη» σχέση είναι έντονη, αλλά «ξεφουσκώνει» 1-2 χρόνια µετά το χωρισµό.
4. Απιστία αισθησιακών εµπειριών: Στοχεύει µόνο στην ερωτική ικανοποίηση των δύο παρτενέρ. Είναι όµως ανοιχτοί σε οτιδήποτε προκειµένου να ικανοποιηθούν συναιθηµατικά. Ο άπιστος θεωρεί ότι ωφελεί το γάµο του.
5. Απιστία σεξουαλικής εξάρτησης: Συστηµατική σεξουαλική δραστηριότητα που πυροδοτείται από το φόβο ή το θυµό του άντρα για τη γυναίκα του. Ο άντρας χρειάζεται άµεση ψυχολογική βοήθεια που αρνείται, αφού δεν κατανοεί το µέγεθος του προβλήµατος.
Η απιστία δεν είναι απαραιτήτως λόγος χωρισµού. Είναι ένα «καµπανάκι» ότι η σχέση κινδυνεύει.

Της Έφης Τσιβίκα
MΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ∆Ρ. ΦΑΙΔΡΑΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗ, ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ – ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑΣ, PH.D ΠΗΓΗ: «ΑΓΑΠΗ µΟΥ, ΑΠΟΨΕ Θ’ ΑΡΓΗΣΩ…..» ΤΗΣ ∆Ρ. ΦΑΙΔΡΑΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΒΙΣΚΟΣ.

Πηγή: Myworld.gr

Τράβηξε την προσοχή του φορώντας… λιγότερα

Μόλις επιστρέψεις στο σπίτι, βγάλε τα ρούχα σου. Όσο λιγότερα φοράς τόσο πιο πιθανό είναι να κεντρίσεις το ερωτικό ενδιαφέρον του συντρόφου σου. ∆εν είναι τυχαίο ότι το καλοκαίρι που φοράµε λιγότερα ρούχα ανεβαίνει η λίµπιντο. Είναι πολύ πιθανό αυτό να συµβαίνει επειδή τα ρούχα είναι ελαφρότερα και άρα τα οπτικά ερεθίσµατα που υπενθυµίζουν την ανάγκη για σεξ αυξάνονται. Έτσι, δίνοντας την ευκαιρία στον σύντροφό σου να βλέπει συχνά το σώµα σου αφυπνίζεται η ερωτική του διάθεση.

Των ΦΛΩΡΕΝΣ ΤΟΚΑΤΛΙΑΝ και ΦΛΩΡΑΣ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ MΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟY ΡΟΚΚΑ, ΟΥΡΟΛΟΓΟY, ΑΝΔΡΟΛΟΓΟY, ΕΠΙΣΤΗMΟΝΙΚΟY ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ / ΜΑΙΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ, ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ – ΣΥMΒΟΥΛΟΥ ΓΑMΟΥ / ∆Ρ ΊΛΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΑ, ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ – ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗMΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΙΓΙΝΗΤΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟMΕΙΟ

Πηγή: Myworld.gr

Πως να βελτιώσετε τη σχέση με τον σύντροφό σας

Η Ψυχοθεραπεία ζεύγους είναι συνήθως βραχείας διάρκειας: Η ψυχοθεραπεία ζευγαριού διαρκεί συνήθως από 6 έως 12 συνεδρίες. Εστιάζεται συνήθως σε ένα ή περισσότερα θέματα που το ζευγάρι θέλει να επιλύσει. Στη θεραπεία ζεύγους δίνεται έμφαση στην αναγνώριση και την αξιοποίηση των δυνάμεων και δυνατοτήτων που ο κάθε σύντροφος έχει και φέρνει μέσα στη σχέση με στόχο την βελτίωση της επικοινωνίας (διευκόλυνση στην έκφραση των συναισθημάτων, εκπαίδευση σε τεχνικές επικοινωνίας (π.χ. ενεργητική ακρόαση), και στην πιο αποτελεσματική έκφραση των καταπιεσμένων σκέψεων και συναισθημάτων των συζύγων, ώστε να αναβαθμιστεί η ποιότητα της επικοινωνίας και να αντλούν και οι δύο πλευρές ικανοποίηση κι ευχαρίστηση μέσα από την σχέση.

Όλοι μας είμαστε σε θέση πρώτα να βελτιώσουμε την συντροφική μας σχέση, και κατόπιν, έχοντας εφοδιαστεί με τις τεχνικές της δικής μας «επιτυχίας», να βοηθήσουμε κι τους άλλους ανθρώπους του στενού μας περιβάλλοντος να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με τους συζύγους, τα παιδιά, τους γονείς, ή τα αδέρφια τους.

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται για να πετύχουμε τα παραπάνω είναι να αποκτήσουμε την ικανότητα να καταλαβαίνουμε τις δικές μας ανάγκες, και να μπορούμε –μετά από εκπαίδευση και άσκηση- να τις εκφράζουμε στους άλλους με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνονται κατανοητές και να ακούγονται αποτελεσματικά.

Το κλειδί για τα παραπάνω βρίσκεται στο να ανακαλύψουμε ποιο είναι αυτό που εκπληρώνεται μέσα από την καρδιά μας και να παρατηρήσουμε τις διαφορές στην επικοινωνία μας με τους άλλους.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καλυτερεύσουμε τον τρόπο της επικοινωνίας μας με τον/ την σύντροφό μας, αλλά κυρίως μαθαίνοντας να ακούμε πιο ενεργητικά, προσαρμόζοντας το ύφος της συμπεριφοράς μας με αυτό του/ της συντρόφους μας, και επικοινωνώντας με τον τρόπο που οι εκείνος / εκείνη επιθυμεί να παρακολουθεί και να ακούει, θα επιτύχουμε τον στόχο μας. Όλα αυτά είναι θεμελιώδη, εάν θέλουμε να βρισκόμαστε σε διαρκή ισορροπία μέσα στη σχέση μας, όπως επίσης, είναι ταυτόχρονα κι ο μηχανισμός της αποτελεσματικής επικοινωνίας μας με τους άλλους!

Τα προβλήματα των σχέσεων πηγάζουν κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (95%) από τις συγκρούσεις αναγκών, και κατά ένα πολύ μικρότερο (5%) από συγκρούσεις αξιών. Ακόμα κι όταν πρόκειται για συγκρούσεις αξιών, η πραγματική σύγκρουση προκύπτει από την ανάγκη που εμείς έχουμε να σκέφτεται, ή να συμπεριφέρεται ο άλλος σύμφωνα με τις δικές μας αξίες.

Επειδή, όμως, οι άνθρωποι δεν έχουμε εκπαιδευτεί να καταλαβαίνουμε τις ανάγκες μας, και επειδή φοβόμαστε να τις εκφράσουμε, συνήθως τις «μεταμφιέζουμε» κρύβοντάς τες πίσω από:

• Την κριτική που ασκούμε στους άλλους,
• Την άρνηση μας για συνεργασία,
• Την επιθετικότητα,
• Τα κηρύγματα και τις υποδείξεις μας στους άλλους,
• Τις σπασμωδικές μας αντιδράσεις,
• Τα παράπονα και
• Την απομόνωσή μας

Όλες οι παραπάνω αντιδράσεις, και μια τεράστια ακόμη ποικιλία άλλων συμπεριφορών, είναι κάποιοι μόνο από τους μηχανισμούς που υιοθετούμε όταν δεν ικανοποιούνται οι πραγματικές μας ανάγκες. Για να πετύχουμε πιο αποτελεσματική επικοινωνία με τους σημαντικούς για μας ανθρώπους είναι απαραίτητο -αφού πρώτα έρθουμε εμείς οι ίδιοι σε επαφή με τις δικές μας ανάγκες- να τους επιτρέψουμε να ανακαλύψουν και να εκφράσουν τις δικές τους ανάγκες σε μας με τον πιο καθαρό και ειλικρινή τρόπο.

Μερικές από τις τεχνικές που βοηθούν να αναπτυχθεί αυτού του είδους η επικοινωνία είναι οι εξής:
1. Αφήστε τον άλλον να μιλήσει χωρίς να τον διακόψετε. Μη σταματάτε τον ειρμό της σκέψης του, κάθε φορά που εσείς έχετε την ανάγκη να προβάλετε τις δικές σας ιδέες. Όταν διακόπτετε τον άλλον σταματάτε την ροή της σκέψης και των λόγων του. Αυτή, όμως, ή ροή μπορεί να φέρει στην επιφάνεια την αιτία του προβλήματος, που ίσως ούτε ο ίδιος να μην έχει ακόμα ανακαλύψει.

2. Κοιτάξτε τον άλλον στα μάτια και μη γυρίζετε το βλέμμα σας αλλού. Το σώμα σας να βρίσκετε ακριβώς απέναντι από τον άλλον και στο πλάι. Δείξτε του ενδιαφέρον για ό,τι σας λεει και δώστε του να καταλάβει πως τον ακούτε προσεχτικά συμμετέχοντας, και ότι ενδιαφέρεστε για ό,τι σας λεει.

3. Σε καμία περίπτωση μην αρχίσετε να κάνετε κριτική ή να δίνετε συμβουλές. Η τεχνική της ενεργητική ακρόασης είναι παρόμοια με την «μαιευτική μέθοδο» του Σωκράτη, που χρησιμοποιούσε ερωτήσεις, για να μπορέσει να εκμαιεύσει την αλήθεια, που ο άλλος έκρυβε μέσα του. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην υπάρχει κριτική, διαφωνία, ή απόρριψη κατά τη διάρκεια της ενεργητικής ακρόασης. Στο τέλος της συζήτησης μπορούμε να εκφράσουμε πως αισθανόμαστε. Όταν η συζήτηση θα έχει ολοκληρωθεί, εάν δεν συμφωνούμε, έχουμε κάθε δικαίωμα να το δηλώσουμε. Στην διάρκεια όμως της ενεργητικής ακρόασης, μη κόβετε τον άλλον με κριτική ή απόρριψη.

4. Κάντε ερωτήσεις που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε πιο καθαρά τι νιώθει ο άλλος. Ερωτήσεις που θα βοηθήσουν κι εσάς και τον άλλον να κατανοήσει πιο είναι το πρόβλημα. Για να μπορέσετε να βρείτε τις κατάλληλες ερωτήσεις θα σας βοηθούσε εάν φανταστείτε ότι είστε ο άλλος. Αναρωτηθείτε πως νιώθει ο σύντροφό σας και τι του συμβαίνει. Έτσι θα οδηγηθείτε σε χρήσιμες ερωτήσεις. Το πιο πιθανό είναι στην αρχή η τακτική των ερωτήσεων να σας φανεί πιο δύσκολη από τις συμβουλές και τις επικρίσεις. Σίγουρα δεν είναι εύκολη. Όμως, τα περισσότερα ζευγάρια που τη δοκίμασαν, βρήκαν τη μέθοδο αυτή πολύ αποδοτική με εκπληκτικά αποτελέσματα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν ο ένας σύντροφος χρησιμοποιεί μηχανικά την τεχνική αυτή, ο άλλος μπορεί να ξαφνιαστεί και να αντιδράσει αρνητικά, και ιδιαίτερα στην περίπτωση που έχει συνηθίσει να δέχεται συνεχή κριτική από τον σύντροφό του, θα δείξει κάποια επιφυλακτικότητα. Αν όμως εξακολουθήσετε να δείχνετε ενδιαφέρον και σταματήσετε την κριτική, θα έρθει η στιγμή που ο σύντροφός σας θα ανοίξει την καρδιά του. Χρειάζεται βέβαια, να έχει κανείς κάποια ευαισθησία σχετικά με τον σωστό τόπο και χρόνο που θα πλησιάζει τον άλλον. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να πιεστεί ο σύντροφο σας να συζητήσει κάτι χωρίς να το θέλει. Σιγά – σιγά η ανάγκη του εταίρου της σχέσης σας να σας πλησιάσει θα τον βοηθήσει να ανοιχτεί, εάν βέβαια πρώτα του δώσουμε σημάδια ότι μπορούμε να τον δεχτούμε όπως είναι.

5. Μπορούμε επίσης να ζητάμε να επιβεβαιώσουμε εάν αυτό που καταλάβαμε απ’την επικοινωνία μας με τον σύντροφό μας είναι σωστό, ή όχι. Αυτή η τεχνική βοηθά κάποιον να συνειδητοποιήσει και να εκφράσει τα συναισθήματά του. Επαναλαμβάνουμε απλά τα όσα μας είπε ο άλλος με δικά μας λόγια. Αυτό βοηθά κι εμάς να διαπιστώσουμε εάν καταλάβαμε καλά αυτά που λεει ο σύντροφός μας, κι εκείνος να νιώσει ότι τον δεχόμαστε. Αν αισθανθεί πως δεν καταλάβαμε κάτι καλά, θα προσπαθήσει να μας το εξηγήσει με διαφορετικό τρόπο. Έτσι και τα δύο μέρη της σχέσης θα αποκτήσουν μια πιο καθαρή εικόνα για το τι απασχολεί τον καθέναν απ’τους δύο, τι σκέφτεται ή αισθάνεται.

Οι τεχνικές αυτές που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια πιο αποτελεσματική επικοινωνία, μπορούν να φέρουν πολλή αγάπη κι αρμονία στην σχέση μας με τον / την σύντροφο μας. Επειδή, όμως, απαιτούν έναν καινούργιο τρόπο σκέψης κι έκφρασης, θα ήταν καλό για αυτόν που ενδιαφέρεται να γνωρίσει καλά αυτές κι άλλες τεχνικές να παρακολουθήσει σχετικά σεμινάρια, και να συμμετέχει σε βιωματικές ομάδες (π.χ. αυτογνωσίας, επικοινωνίας), στις οποίες διδάσκονται οι τεχνικές και εξοικειώνεστε μαζί τους με βιωματικό τρόπο και πρακτική εξάσκηση.

Συντάκτης: Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης (M.Sc.Ph.D Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής)

Πηγή: Healthierworld.gr