Ποιος παρατηρεί τον υπέρηχο του μωρού με ενθουσιασμό, συζητά με τις ώρες για το καλύτερο καρότσι και ψάχνει μαζί σας ποια μάρκα πάνας συμφέρει περισσότερο; Μα, η κολλητή σας φίλη, βεβαίως. Είναι όμως πάντα έτσι τα πράγματα ή κάποιες φιλίες πεθαίνουν όταν γεννηθεί το μωρό;Πέντε φίλες γύρω στα 20, λιάζονταν, καλοκαίρι του 2000, απολαμβάνοντας τον καφέ τους στην πλατεία. «Σε δέκα χρόνια θα ερχόμαστε εδώ με τα παιδιά μας», συμφώνησαν κάποια στιγμή. Ο καιρός κύλησε και το 2010 βρήκε τις τέσσερις στο ίδιο μέρος να συζητούν. Η μία που έλειπε, η 30άχρονη Άννα, είχε γίνει στο μεταξύ μαμά. Από τότε, αν και το ήθελε πολύ, δυσκολευόταν φοβερά να ακολουθήσει τις φίλες της στις βόλτες. Για εκείνη ήταν πολύ πιο εύκολο να πεταχτεί με το μωρό μέχρι το πάρκο της γειτονιάς παρέα με άλλες μαμάδες που έμεναν τριγύρω. «Η αλήθεια είναι», λέει «πως με το που έγινα μαμά, χρειαζόμουνα τις φίλες μου περισσότερο από ποτέ. Πρόσεξα όμως πως δεν είχαμε πια τα ίδια ενδιαφέροντα. Αργότερα, στις σπάνιες συναντήσεις μας μπορεί να μην μου ζητούσαν να αφήσω το παιδί στο σπίτι, σίγουρα όμως δεν ενθουσιάζονταν με την ιδέα να έχουν στην παρέα τους ένα κλαψιάρικο δίχρονο. Έτσι από τότε που γέννησα ήταν πολύ πιο εύκολο να κάνω παρέα κυρίως με την αδερφή μου, που επίσης έχει ένα μωρό. Τις παλιές μου φίλες, φαντάζομαι πως όταν ξεπεταχτεί κάπως το μωρό, θα τις ξαναβρώ και θα συντονιστώ ξανά μαζί τους».
Κολλητές σε ρόλο ψυχολόγου
Η μητρότητα αλλάζει τα πάντα στη ζωή μιας γυναίκας – μέχρι και τον τρόπο που επιλέγει τις φίλες της. Κι αυτό, γιατί όταν μια γυναίκα γίνεται μαμά, βλέπει ξαφνικά τις κολλητές της, που είναι ακόμα εργένισσες, να αδιαφορούν για τα νέα της ενδιαφέροντα, να πλήττουν με τα παιδιά και να αποφεύγουν να της τηλεφωνούν υποθέτοντας πως δεν θα έχει χρόνο για να τους απαντήσει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το να κρατήσεις τις παλιές σου φιλίες είναι μια πρόκληση, πόσο μάλλον όταν κι εσύ αυτό που πλέον ζητάς από τις αγαπημένες σου παρέες μπορεί να έχει αλλάξει. Οι περισσότερες γυναίκες, για παράδειγμα, πριν γίνουν μαμάδες είναι ικανοποιημένες από τις φίλες τους, καθώς το μόνο που θέλουν είναι να περνάνε μαζί τους καλά, χαλαρώνοντας από το στρες που βιώνουν στην καθημερινή τους ζωή. Από τη στιγμή όμως που γίνονται μητέρες αυτή η ικανοποίηση μειώνεται, σύμφωνα με έρευνες, κατά 28% μολονότι σε αυτή την πιο σημαντική στιγμή της ζωής τους χρειάζονται τη φίλη περισσότερο από ποτέ. Όχι όμως για να μιλήσουν για καριέρα, κομμωτήρια, γυμναστήρια, και shopping therapy αλλά για να βρουν στο πρόσωπό της έναν καλό ακροατή, μια φίλη που θα μπορούν να της μιλάνε ανοιχτά χωρίς το φόβο πως θα κριθούν. Ας μην ξεχνάμε πως όταν είσαι πρωτόβγαλτη μαμά έχεις ανάγκη από ψυχολογική ενθάρρυνση και υποστήριξη, οπότε οι φίλες μπορούν να παίξουν σε αυτή την περίπτωση ακόμα και το ρόλο του ψυχολόγου, αφού η ανακούφιση που παίρνεις μιλώντας για τις έγνοιες σου είναι σημαντική και άμεση. Πόσο όμως μπορούν να σε καταλάβουν όταν εκείνες είναι singles, δεν βρίσκουν κανένα ενδιαφέρον στα παιδιά και δεν έχουν ιδέα για ποια προβλήματα τους μιλάς;
«Συνήθως δεν σε καταλαβαίνουν», λέει η 35χρονη Βιργινία που από την ημέρα που απέκτησε το πρώτο της παιδί είδε την πιο αγαπημένη της φίλη να απομακρύνεται σιγά- σιγά από κοντά της.
«Με τη Βάσια», διευκρινίζει «ήμασταν δεκάξι χρόνια πολύ αγαπημένες ενώ στη συνέχεια γίναμε κουμπάρες καθώς βάφτισε το πρώτο μου παιδί. Η ίδια ήταν παντρεμένη, αλλά όπως έλεγε δεν ήθελε να γίνει μητέρα. Δυστυχώς, όσο περνούσε ο καιρός τόσο διαπίστωνα πως ενώ αγαπούσε η μια την άλλη, δεν μπορούσαμε πλέον να βρούμε κοινά σημεία και ενδιαφέροντα, για παράδειγμα εγώ της μιλούσα συνεχώς για το παιδί, ενώ εκείνη αναφερόταν σε διάφορα άσχετα πράγματα. Επιπλέον, επέμενε να μου υποδεικνύει τρόπους διαπαιδαγώγησης την ώρα που δεν είχε ιδέα από παιδιά. Ή πάλι, μου τηλεφωνούσε αργά το βράδυ για να βγούμε και εκνευριζόταν όταν της έλεγα πως δεν γίνεται, γιατί το παιδί με ξυπνάει νωρίς, άρα δεν είμαι για ξενύχτι. Με κάποιες τέτοιες φάσεις αρχίσαμε να ψυχραινόμαστε γιατί κι εγώ δεν δέχομαι εύκολα γνώμες από κάποιον που δεν έχει παιδί, άλλωστε όλοι λέμε διάφορα όταν ήμαστε έξω από το χορό. Κάπως έτσι, κρύωσε η φιλία μας, μολονότι ήταν και νονά του παιδιού».
Η μητρότητα αλλάζει τα πάντα στη ζωή μιας γυναίκας – μέχρι και τον τρόπο που επιλέγει τις φίλες της. Κι αυτό, γιατί όταν μια γυναίκα γίνεται μαμά, βλέπει ξαφνικά τις κολλητές της, που είναι ακόμα εργένισσες, να αδιαφορούν για τα νέα της ενδιαφέροντα, να πλήττουν με τα παιδιά και να αποφεύγουν να της τηλεφωνούν υποθέτοντας πως δεν θα έχει χρόνο για να τους απαντήσει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το να κρατήσεις τις παλιές σου φιλίες είναι μια πρόκληση, πόσο μάλλον όταν κι εσύ αυτό που πλέον ζητάς από τις αγαπημένες σου παρέες μπορεί να έχει αλλάξει. Οι περισσότερες γυναίκες, για παράδειγμα, πριν γίνουν μαμάδες είναι ικανοποιημένες από τις φίλες τους, καθώς το μόνο που θέλουν είναι να περνάνε μαζί τους καλά, χαλαρώνοντας από το στρες που βιώνουν στην καθημερινή τους ζωή. Από τη στιγμή όμως που γίνονται μητέρες αυτή η ικανοποίηση μειώνεται, σύμφωνα με έρευνες, κατά 28% μολονότι σε αυτή την πιο σημαντική στιγμή της ζωής τους χρειάζονται τη φίλη περισσότερο από ποτέ. Όχι όμως για να μιλήσουν για καριέρα, κομμωτήρια, γυμναστήρια, και shopping therapy αλλά για να βρουν στο πρόσωπό της έναν καλό ακροατή, μια φίλη που θα μπορούν να της μιλάνε ανοιχτά χωρίς το φόβο πως θα κριθούν. Ας μην ξεχνάμε πως όταν είσαι πρωτόβγαλτη μαμά έχεις ανάγκη από ψυχολογική ενθάρρυνση και υποστήριξη, οπότε οι φίλες μπορούν να παίξουν σε αυτή την περίπτωση ακόμα και το ρόλο του ψυχολόγου, αφού η ανακούφιση που παίρνεις μιλώντας για τις έγνοιες σου είναι σημαντική και άμεση. Πόσο όμως μπορούν να σε καταλάβουν όταν εκείνες είναι singles, δεν βρίσκουν κανένα ενδιαφέρον στα παιδιά και δεν έχουν ιδέα για ποια προβλήματα τους μιλάς;
«Συνήθως δεν σε καταλαβαίνουν», λέει η 35χρονη Βιργινία που από την ημέρα που απέκτησε το πρώτο της παιδί είδε την πιο αγαπημένη της φίλη να απομακρύνεται σιγά- σιγά από κοντά της.
«Με τη Βάσια», διευκρινίζει «ήμασταν δεκάξι χρόνια πολύ αγαπημένες ενώ στη συνέχεια γίναμε κουμπάρες καθώς βάφτισε το πρώτο μου παιδί. Η ίδια ήταν παντρεμένη, αλλά όπως έλεγε δεν ήθελε να γίνει μητέρα. Δυστυχώς, όσο περνούσε ο καιρός τόσο διαπίστωνα πως ενώ αγαπούσε η μια την άλλη, δεν μπορούσαμε πλέον να βρούμε κοινά σημεία και ενδιαφέροντα, για παράδειγμα εγώ της μιλούσα συνεχώς για το παιδί, ενώ εκείνη αναφερόταν σε διάφορα άσχετα πράγματα. Επιπλέον, επέμενε να μου υποδεικνύει τρόπους διαπαιδαγώγησης την ώρα που δεν είχε ιδέα από παιδιά. Ή πάλι, μου τηλεφωνούσε αργά το βράδυ για να βγούμε και εκνευριζόταν όταν της έλεγα πως δεν γίνεται, γιατί το παιδί με ξυπνάει νωρίς, άρα δεν είμαι για ξενύχτι. Με κάποιες τέτοιες φάσεις αρχίσαμε να ψυχραινόμαστε γιατί κι εγώ δεν δέχομαι εύκολα γνώμες από κάποιον που δεν έχει παιδί, άλλωστε όλοι λέμε διάφορα όταν ήμαστε έξω από το χορό. Κάπως έτσι, κρύωσε η φιλία μας, μολονότι ήταν και νονά του παιδιού».
Φιλίες που ξεκινούν στο μαιευτήριο
Όταν γίνεσαι μητέρα, όσο κι αν νιώθεις εξαντλημένη από το ξενύχτι και την κούραση, δεν παύεις να καμαρώνεις κάθε βήμα της εξέλιξης του μωρού σου, για αυτό και όταν συναντάς τις φίλες σου θέλεις να τους μιλήσεις για όλα αυτά τα θαύματα που παρατηρείς στη νέα σου ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως, που δεν έχουν κάνει δική τους οικογένεια, δεν είναι τόσο ενθουσιώδεις με αυτού του είδους τις συζητήσεις. Για αυτό πολλές γυναίκες, με το που γίνονται μητέρες, βρίσκουν καινούρια φίλη στο πρόσωπο μιας άλλης μητέρας. Άλλωστε όταν είσαι εξουθενωμένη και φορτισμένη πρώτα από μια εγκυμοσύνη και στη συνέχεια από έναν τοκετό, θα θελήσεις να πάρεις οποιαδήποτε υποστήριξη βρεις, ακόμα και αν προέρχεται από κάποια που το μοναδικό κοινό σημείο σας είναι η μητρότητα!
Κάπως έτσι η Ρένα έγινε φίλη με τη Λία.
«Γνώρισα τη Λία στη μαία, στο πρώτο μάθημα ανώδυνου τοκετού, όταν την πήρε ο ύπνος τη στιγμή της χαλάρωσης», μου λέει. «Την άκουσα στην αρχή να φυσάει και να ξεφυσάει και μετά να ρίχνει το ροχαλητό της ζωής της! ‘’Μήπως κοιμήθηκα’’ με ρώτησε σιγά στο τέλος της χαλάρωσης. Πολλές το παθαίνουν, της απάντησα! Γελάσαμε και βγήκαμε στο δρόμο μαζί. Συζητώντας διαπιστώσαμε πως θα γεννούσαμε και οι δυο την ίδια ημέρα. Αλλάξαμε τότε τηλέφωνα, γίναμε φίλες και όταν συναντιόμασταν, μιλούσαμε για ώρες πότε για το φούσκωμα στο στήθος και πότε για τις ραγάδες στην κοιλιά. Ποιος άλλος εκτός από εκείνη θα μπορούσε να κρατήσει μια τριαντάλεπτη συζήτηση γύρω από τέτοια θέματα; Η επόμενη φάση ήρθε με τη γέννηση των μωρών μας. Η Λία άρχισε να μου τηλεφωνεί κάθε μέρα, στη συνέχεια της τηλεφωνούσα κι εγώ, μπορούσαμε να συζητάμε για ώρες κι ας μην είχαμε κανένα άλλο κοινό σημείο εκτός από τα παιδιά. Εκείνη δεν διάβαζε, άκουγε λαϊκά, που με αφήνουν αδιάφορη, ήταν ακατάστατη. Ώσπου μια μέρα, λίγο πριν χρονίσει η κόρη μου, ένιωσα απίστευτα αυτάρκης από το χαμόγελο και το βλέμμα της συνειδητοποιώντας την ίδια στιγμή πως με την καινούρια μου φίλη, που με τρέλαινε κάθε μέρα στα τηλεφωνήματα, δεν έχουμε κανένα κοινό σημείο! Η αρχή του τέλους έφτασε όταν έτυχε να γνωρίσω μια άλλη συνομήλική μου πιο κοντά στα ενδιαφέροντά μου, αλλά χωρίς παιδί και ανύπαντρη που δεν με αντιμετώπιζε μονάχα σαν μητέρα αλλά σαν άτομο – κάτι που τελικά το προτιμούσα. Σίγουρα, πάντως, δεν μπορώ να παραβλέψω πως με τη Λία, όσο κι αν δεν ταιριάζαμε, είχαμε η μια την άλλη, τους πρώτους μήνες της μητρότητας, διάστημα που μοιραστήκαμε κοινές ανάγκες και ανησυχίες».
Όταν γίνεσαι μητέρα, όσο κι αν νιώθεις εξαντλημένη από το ξενύχτι και την κούραση, δεν παύεις να καμαρώνεις κάθε βήμα της εξέλιξης του μωρού σου, για αυτό και όταν συναντάς τις φίλες σου θέλεις να τους μιλήσεις για όλα αυτά τα θαύματα που παρατηρείς στη νέα σου ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως, που δεν έχουν κάνει δική τους οικογένεια, δεν είναι τόσο ενθουσιώδεις με αυτού του είδους τις συζητήσεις. Για αυτό πολλές γυναίκες, με το που γίνονται μητέρες, βρίσκουν καινούρια φίλη στο πρόσωπο μιας άλλης μητέρας. Άλλωστε όταν είσαι εξουθενωμένη και φορτισμένη πρώτα από μια εγκυμοσύνη και στη συνέχεια από έναν τοκετό, θα θελήσεις να πάρεις οποιαδήποτε υποστήριξη βρεις, ακόμα και αν προέρχεται από κάποια που το μοναδικό κοινό σημείο σας είναι η μητρότητα!
Κάπως έτσι η Ρένα έγινε φίλη με τη Λία.
«Γνώρισα τη Λία στη μαία, στο πρώτο μάθημα ανώδυνου τοκετού, όταν την πήρε ο ύπνος τη στιγμή της χαλάρωσης», μου λέει. «Την άκουσα στην αρχή να φυσάει και να ξεφυσάει και μετά να ρίχνει το ροχαλητό της ζωής της! ‘’Μήπως κοιμήθηκα’’ με ρώτησε σιγά στο τέλος της χαλάρωσης. Πολλές το παθαίνουν, της απάντησα! Γελάσαμε και βγήκαμε στο δρόμο μαζί. Συζητώντας διαπιστώσαμε πως θα γεννούσαμε και οι δυο την ίδια ημέρα. Αλλάξαμε τότε τηλέφωνα, γίναμε φίλες και όταν συναντιόμασταν, μιλούσαμε για ώρες πότε για το φούσκωμα στο στήθος και πότε για τις ραγάδες στην κοιλιά. Ποιος άλλος εκτός από εκείνη θα μπορούσε να κρατήσει μια τριαντάλεπτη συζήτηση γύρω από τέτοια θέματα; Η επόμενη φάση ήρθε με τη γέννηση των μωρών μας. Η Λία άρχισε να μου τηλεφωνεί κάθε μέρα, στη συνέχεια της τηλεφωνούσα κι εγώ, μπορούσαμε να συζητάμε για ώρες κι ας μην είχαμε κανένα άλλο κοινό σημείο εκτός από τα παιδιά. Εκείνη δεν διάβαζε, άκουγε λαϊκά, που με αφήνουν αδιάφορη, ήταν ακατάστατη. Ώσπου μια μέρα, λίγο πριν χρονίσει η κόρη μου, ένιωσα απίστευτα αυτάρκης από το χαμόγελο και το βλέμμα της συνειδητοποιώντας την ίδια στιγμή πως με την καινούρια μου φίλη, που με τρέλαινε κάθε μέρα στα τηλεφωνήματα, δεν έχουμε κανένα κοινό σημείο! Η αρχή του τέλους έφτασε όταν έτυχε να γνωρίσω μια άλλη συνομήλική μου πιο κοντά στα ενδιαφέροντά μου, αλλά χωρίς παιδί και ανύπαντρη που δεν με αντιμετώπιζε μονάχα σαν μητέρα αλλά σαν άτομο – κάτι που τελικά το προτιμούσα. Σίγουρα, πάντως, δεν μπορώ να παραβλέψω πως με τη Λία, όσο κι αν δεν ταιριάζαμε, είχαμε η μια την άλλη, τους πρώτους μήνες της μητρότητας, διάστημα που μοιραστήκαμε κοινές ανάγκες και ανησυχίες».
Η αληθινή φιλιά επιστρέφει σαν την πανσέληνο
Αξίζει να παλέψουμε για τη διατήρηση μιας μακροχρόνιας φιλίας, αν σκεφτούμε πως, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, οι καλοί φίλοι του μπαμπά και της μαμάς εκλαμβάνονται από τα παιδιά ως μέλη της οικογένειας που μπορούν να εμπιστευτούν και να αγαπάνε. Επιπλέον, έρευνες υποστηρίζουν πως οι άνθρωποι που έχουν φίλους και μοιράζονται μαζί τους τις έγνοιες και τους προβληματισμούς τους, είναι πιθανόν να ζήσουν πολύ περισσότερο από εκείνους που πορεύονται μόνοι τους στη ζωή, ενώ κινδυνεύουν λιγότερο να προσβληθούν από κατάθλιψη. Όσον αφορά τα παιδιά, εννοείται πως χαίρονται όταν η προσοχή και η ενέργεια της μαμάς τους στρέφεται στην κολλητή της φεύγοντας έστω και για λίγο από πάνω τους. Κι αν τύχει και δημιουργηθεί μια παροδική απομάκρυνση ανάμεσα σε δυο φίλες λόγω μητρότητας της μιας, δεν σημαίνει πως η αγάπη τους και τα κοινά τους βιώματα θα σκορπιστούν στους πέντε ανέμους. Αυτό θα γίνει μονάχα, αν σε μια δύσκολη στιγμή, η φίλη το βάλει στα πόδια. Κατά τα άλλα, αν καλύπτει τις συναισθηματικές μας ανάγκες, θα πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη που υπάρχει στη ζωή μας, ακόμα και αν για κάποιο διάστημα, μέχρι ας πούμε να σαραντίσει το μωρό, χρειάζεται να απέχει. Αν η φιλία είναι αληθινή, θα επανέλθει σαν την πανσέληνο!
Αξίζει να παλέψουμε για τη διατήρηση μιας μακροχρόνιας φιλίας, αν σκεφτούμε πως, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, οι καλοί φίλοι του μπαμπά και της μαμάς εκλαμβάνονται από τα παιδιά ως μέλη της οικογένειας που μπορούν να εμπιστευτούν και να αγαπάνε. Επιπλέον, έρευνες υποστηρίζουν πως οι άνθρωποι που έχουν φίλους και μοιράζονται μαζί τους τις έγνοιες και τους προβληματισμούς τους, είναι πιθανόν να ζήσουν πολύ περισσότερο από εκείνους που πορεύονται μόνοι τους στη ζωή, ενώ κινδυνεύουν λιγότερο να προσβληθούν από κατάθλιψη. Όσον αφορά τα παιδιά, εννοείται πως χαίρονται όταν η προσοχή και η ενέργεια της μαμάς τους στρέφεται στην κολλητή της φεύγοντας έστω και για λίγο από πάνω τους. Κι αν τύχει και δημιουργηθεί μια παροδική απομάκρυνση ανάμεσα σε δυο φίλες λόγω μητρότητας της μιας, δεν σημαίνει πως η αγάπη τους και τα κοινά τους βιώματα θα σκορπιστούν στους πέντε ανέμους. Αυτό θα γίνει μονάχα, αν σε μια δύσκολη στιγμή, η φίλη το βάλει στα πόδια. Κατά τα άλλα, αν καλύπτει τις συναισθηματικές μας ανάγκες, θα πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη που υπάρχει στη ζωή μας, ακόμα και αν για κάποιο διάστημα, μέχρι ας πούμε να σαραντίσει το μωρό, χρειάζεται να απέχει. Αν η φιλία είναι αληθινή, θα επανέλθει σαν την πανσέληνο!
My new best friend
Η παιδική σου φίλη ενδιαφέρεται για την εξέλιξη της καριέρας της περισσότερο από το πρώτο συνάχι του μωρού σου. Αντιθέτως, η νέα σου κολλητή που γνώρισες μόλις πριν λίγους μήνες, ενώ έγκυες και οι δύο περιμένατε έξω από το γραφείο του ίδιου γυναικολόγου, είναι πρόθυμη να μοιραστεί μαζί σου ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια της υγείας του μωρού σου. Και τότε οι ισορροπίες αλλάζουν και αρχίζεις να περνάς όλο και περισσότερο χρόνο μαζί της. Προσοχή, όμως, λένε αυτοί που ξέρουν, γιατί σαν τον πρώτο σου έρωτα στο γυμνάσιο έτσι και η πρώτη φιλία μ.μ. (μετά μητρότητα) είναι ευάλωτη στο χρόνο. Σίγουρα τον πρώτο καιρό, όταν οι ορμόνες χοροπηδάνε σαν τρελές και η εξάντληση σε έχει κυριεύσει, «αρπάζεσαι» σαν τον πνιγμένο από μια σανίδα σωτηρίας – που στην προκειμένη περίπτωση είναι η ομοιοπαθούσα νέα φίλη σου. Η φιλία αυτή όμως εύκολα κινδυνεύει να ξεθωριάσει αν δεν έχετε κανένα άλλο κοινό σημείο εκτός από τα μωρά σας. Γιατί καθώς το παιδί σου μεγαλώνει, η ανάγκη σου για εξομολογήσεις μειώνεται αφού αποκτάς όλο και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στο νέο σου ρόλο ως μητέρας. Έτσι, λίγους μήνες μετά, η αρχή του τέλους πλησιάζει, τα τηλέφωνα αραιώνουν το ίδιο και οι βόλτες στο πάρκο και αν τύχει και συναντηθείτε τυχαία, πολύ καιρό μετά, υπόσχεστε να τα ξαναπείτε σύντομα αλλά και οι δυο ξέρετε πολύ καλά ότι λέτε ψέματα.
Η παιδική σου φίλη ενδιαφέρεται για την εξέλιξη της καριέρας της περισσότερο από το πρώτο συνάχι του μωρού σου. Αντιθέτως, η νέα σου κολλητή που γνώρισες μόλις πριν λίγους μήνες, ενώ έγκυες και οι δύο περιμένατε έξω από το γραφείο του ίδιου γυναικολόγου, είναι πρόθυμη να μοιραστεί μαζί σου ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια της υγείας του μωρού σου. Και τότε οι ισορροπίες αλλάζουν και αρχίζεις να περνάς όλο και περισσότερο χρόνο μαζί της. Προσοχή, όμως, λένε αυτοί που ξέρουν, γιατί σαν τον πρώτο σου έρωτα στο γυμνάσιο έτσι και η πρώτη φιλία μ.μ. (μετά μητρότητα) είναι ευάλωτη στο χρόνο. Σίγουρα τον πρώτο καιρό, όταν οι ορμόνες χοροπηδάνε σαν τρελές και η εξάντληση σε έχει κυριεύσει, «αρπάζεσαι» σαν τον πνιγμένο από μια σανίδα σωτηρίας – που στην προκειμένη περίπτωση είναι η ομοιοπαθούσα νέα φίλη σου. Η φιλία αυτή όμως εύκολα κινδυνεύει να ξεθωριάσει αν δεν έχετε κανένα άλλο κοινό σημείο εκτός από τα μωρά σας. Γιατί καθώς το παιδί σου μεγαλώνει, η ανάγκη σου για εξομολογήσεις μειώνεται αφού αποκτάς όλο και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στο νέο σου ρόλο ως μητέρας. Έτσι, λίγους μήνες μετά, η αρχή του τέλους πλησιάζει, τα τηλέφωνα αραιώνουν το ίδιο και οι βόλτες στο πάρκο και αν τύχει και συναντηθείτε τυχαία, πολύ καιρό μετά, υπόσχεστε να τα ξαναπείτε σύντομα αλλά και οι δυο ξέρετε πολύ καλά ότι λέτε ψέματα.
Τι λένε οι αριθμοί
Όταν γίνεις γονιός χρειάζεσαι τους φίλους σου περισσότερο από ποτέ. Η ανάγκη να μοιραστείς αστείες ιστορίες και προβλήματα, αλλά κυρίως η ανάγκη για στήριξη δεν είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Και οι μπαμπάδες χρειάζονται τους κολλητούς τους. Αλλά η μητρότητα και η πατρότητα σας κλέβουν όλο σας το χρόνο, σας απομυζούν όλη σας την ενέργεια και οι φιλίες περνούν σε δεύτερη μοίρα. Σύμφωνα με αμερικανική έρευνα του περιοδικού Child σε 1.000 γονείς, για να διαπιστωθεί πόσο το μωρό επηρεάζει τις φιλίες:
• Οι άντρες πριν γίνουν μπαμπάδες περνούσαν 16 ώρες την εβδομάδα με τους φίλους τους, ενώ μετά τη γέννηση του μωρού μόνο 6. Πριν γίνουν μαμάδες οι γυναίκες περνούσαν 14 ώρες την εβδομάδα με τις φίλες τους ενώ μετά μόνο 5.
• Επίσης, το 45% των γυναικών παραδέχτηκε ότι οι φιλίες τους μειώθηκαν όταν γεννήθηκε το μωρό. Γιατί: Πρώτη αιτία είναι η έλλειψη χρόνου, δεύτερη, ότι δεν μοιράζονται πλέον τα ίδια ενδιαφέροντα και τρίτη, ότι αλλάζει αυτό που ζητάμε από τις φίλες μας. Πριν γίνουν μαμάδες οι γυναίκες παραδέχτηκαν ότι αρκούσε να περνάνε καλά με τις φίλες τους, με το μωρό όμως, το πιο σημαντικό ήταν να ανακαλύψουμε στο πρόσωπο της φίλης μας έναν καλό ακροατή που ξέρει να ακούει χωρίς να κρίνει.
Το 82% των γυναικών έχει φίλες με παιδιά.
Τέσσερις κολλητές φίλες, κατά μέσο όρο, έχουν οι σύγχρονες μαμάδες.
Όταν γίνεις γονιός χρειάζεσαι τους φίλους σου περισσότερο από ποτέ. Η ανάγκη να μοιραστείς αστείες ιστορίες και προβλήματα, αλλά κυρίως η ανάγκη για στήριξη δεν είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Και οι μπαμπάδες χρειάζονται τους κολλητούς τους. Αλλά η μητρότητα και η πατρότητα σας κλέβουν όλο σας το χρόνο, σας απομυζούν όλη σας την ενέργεια και οι φιλίες περνούν σε δεύτερη μοίρα. Σύμφωνα με αμερικανική έρευνα του περιοδικού Child σε 1.000 γονείς, για να διαπιστωθεί πόσο το μωρό επηρεάζει τις φιλίες:
• Οι άντρες πριν γίνουν μπαμπάδες περνούσαν 16 ώρες την εβδομάδα με τους φίλους τους, ενώ μετά τη γέννηση του μωρού μόνο 6. Πριν γίνουν μαμάδες οι γυναίκες περνούσαν 14 ώρες την εβδομάδα με τις φίλες τους ενώ μετά μόνο 5.
• Επίσης, το 45% των γυναικών παραδέχτηκε ότι οι φιλίες τους μειώθηκαν όταν γεννήθηκε το μωρό. Γιατί: Πρώτη αιτία είναι η έλλειψη χρόνου, δεύτερη, ότι δεν μοιράζονται πλέον τα ίδια ενδιαφέροντα και τρίτη, ότι αλλάζει αυτό που ζητάμε από τις φίλες μας. Πριν γίνουν μαμάδες οι γυναίκες παραδέχτηκαν ότι αρκούσε να περνάνε καλά με τις φίλες τους, με το μωρό όμως, το πιο σημαντικό ήταν να ανακαλύψουμε στο πρόσωπο της φίλης μας έναν καλό ακροατή που ξέρει να ακούει χωρίς να κρίνει.
Το 82% των γυναικών έχει φίλες με παιδιά.
Τέσσερις κολλητές φίλες, κατά μέσο όρο, έχουν οι σύγχρονες μαμάδες.
Της Κατερίνας Παπαγεωργίου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου