Απέτυχε ως πόρνη και νίκησε ως ασκήτρια... Οσία Μαρία η Αιγυπτία

 

1.400 χρόνια μια κοπέλα, μόλις δώδεκα ετών, κάπου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μπλέκεται στα δίχτυα του αγοραίου έρωτα. Δίνεται με σώμα και ψυχή στην πτώση, στην αμαρτία, στη φθορά.
Η σαρκολατρεία, η ηδονοθηρία, η ακόρεστη λαγνεία την κατακυριεύουν πολύ νωρίς. Επί δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια ζούσε αχόρταγα αυτή τη ζωή δίχως αναστολές, ντροπές, επιφυλάξεις, ενοχές και τύψεις. Θεωρούσε τον εαυτό της ελεύθερο, ανεξάρτητο, ανεξέλεγκτο και ακατανίκητο. Θαύμαζε την ωραιότητά της, τα πλούτη της, τις κατακτήσεις της και την προκλητικότητά της.
Ένα θαυμαστό σημείο που της συνέβη στα Ιεροσόλυμα και δεν μπορούσε να εισέλθει στο ναό την έκανε να γονατίσει, να δακρύσει, να θυμηθεί την αθωότητα των παιδικών της χρόνων. Άρχισε να κλαίει. Άρχισε η μεταστροφή της. Η φιλόσαρκη γίνεται ξαφνικά φιλόθεη. Μεταμορφώνεται, ξεμασκοφορεί, φιλοκαλεί, ανασταίνεται. Στην καρδιά της, μετά από αυτή την απρόσμενη υπαρξιακή αλλαγή, κυριαρχεί ο θεός έρωτας. Η ζωή της λαμβάνει βαθύ νόημα. Πρόκειται για μια ηρωίδα, μάρτυρα και οσία.
Αναχωρεί για την έρημο, την πέραν του Ιορδάνου, αποφασιστικά και ανυποχώρητα. Οι λογισμοί επιστροφής στην πρότερη ζωή δεν την αφήνουν να ησυχάσει ούτε για ένα λεπτό. Τυραννιέται από τους σφοδρούς κι αισχρούς λογισμούς επί δεκαεπτά χρόνια. Όσα χρόνια ζούσε στην αμαρτία. Κόντεψε ν’ απελπιστεί. Έγινε ένας σκελετός από τη νηστεία.
Κυκλοφορούσε σαν ένα αγρίμι της ερήμου. Η αφιλόξενη έρημος, η ξένη γη, πέτρες και σπηλιές υπήρξαν κατοικίες. Έζησε άλλα είκοσι τρία χρόνια δίχως τον φοβερό πόλεμο των λογισμών. Εξαϋλώθηκε. Η περίφημη πόρνη έγινε η μεγαλύτερη ασκήτρια όλων των αιώνων.
Ο αββάς Ζωσιμάς ιεραποδημώντας μια Σαρακοστή στην έρημο είδε μια σκιά περιπλανώμενη. Όταν αντελήφθη ότι ήταν μια γυναίκα, κάλυψε με το ιμάτιό του τη γύμνια της και πληροφορήθηκε με συγκίνηση τη θαυμαστή ζωή της. Επιστρέφοντας την κοινώνησε. Μετά ένα έτος τη βρήκε νεκρή. Σ’ ένα κεραμίδι είχε σημειώσει ότι ανεπαύθη μόλις κοινώνησε.
Η αμαρτία δεν είναι απλά η παράβαση του νόμου, αλλά έλλειψη αγάπης στον Θεό. Η αμαρτία φαντάζει πάντα πολύ ωραία, λίαν ελκυστική και σαγηνευτική. Συλλαμβάνεται στο νου, αποδέχεται και διαπράττεται. Η αμαρτία συνηθίζει να στερεί τη μακάρια γαλήνη της ψυχής. Η συννεφιά που προηγείται της αμαρτίας, μετά τη διάπραξή της υποχωρεί και ο άνθρωπος βλέποντας τη γυμνότητά του στενοχωρείται, θλίβεται κι έχει τύψεις. Η ουρά του διαβόλου επεμβαίνει, ώστε ο άνθρωπος ν’ απογοητευτεί και να μη θέλει να μετανοήσει.
Ο μέγας ψυχοανατόμος, όσιος Ιωάννης της Κλίμακος, όρισε με καταπληκτική σαφήνεια τα στάδια της αμαρτίας: Προσβολή, συνδυασμός, συγκατάθεση, αιχμαλωσία, πάλη, πάθος. Το πάθος γίνεται συνήθεια αγαπητή και χρόνια που παρασύρει τον άνθρωπο δίχως αντιστάσεις. Η αμαρτία σκοτίζει τον άνθρωπο. Σήμερα θεωρείται αδιάφορα, έχει γίνει κανόνας, ο άνθρωπος νομίζει πως κάνοντας ό,τι θέλει είναι και ελεύθερος. Όποιος νόμος και αν ψηφισθεί, η αμαρτία δεν θα παύσει να είναι αμαρτία και να ενοχλεί την ψυχή κάθε τίμιου, σοβαρού κι ευσυνείδητου ανθρώπου. Φθάσαμε το αφύσικο να το λέμε φυσικό και το παράλογο λογικό. Αποτέλεσμα της αμαρτίας: αποξένωση, απομόνωση, κενό, μοναξιά, απόγνωση και στενοχώρια.
Η οσία Μαρία συνδράμει στοργικά στη μεταστροφή όλων. Απέτυχε ως πόρνη και νίκησε ως ασκήτρια. Πρόκειται για τρομερά γενναία γυναίκα. Εμπνέει. Συνεγείρει τους αμαρτωλούς. Μη φοβάται κανείς τις λέξεις αλλά τις ανειρήνευτες πράξεις. Τελειώνει η Σαρακοστή και η Αλεξανδρινή Μαρία μας σκουντά να προχωρήσουμε άφοβα. Μας παρακινεί προς επαναπροσανατολισμό και να μας πει εμπιστευτικά πως και οι πόρνες μπορούν να θέλουν να γίνουν όσιες … (Πηγή: Εφημερίδα «Μακεδονία» 13/4/2008)
Μοναχός Μωυσής, αγιορείτης
Πηγή ➤pentapostagma

Η Κιβωτός του Νώε ήταν στρογγυλή

 

Μια 4.000 ετών πινακίδα από την αρχαία Μεσοποταμία περιέχει τις προδιαγραφές για μια κιβωτό που προ-χρονολογείται της ιστορίας του Νώε.


Πρόκειται για μερικές εγκοπές που χαράχτηκαν σε μια πήλινη πινακίδα πριν από 4.000 χρόνια. Αλλά αυτό που αποκαλύπτουν σχετικά με την αρχαία βιβλική ιστορία της κιβωτού του Νώε, έχει ξαφνιάσει τους μελετητές σε ολόκληρο τον κόσμο.


Η 4.000 ετών πήλινη πινακίδα με τη σφηνοειδή γραφή, που περιέχει την ιστορία της Κιβωτού και του Κατακλυσμού, εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο και αποτελεί το κεντρικό θέμα του βιβλίου “Η Κιβωτός πριν τον Νώε” του Ίρβινγκ Φίνκελ.

 

Η 4.000 ετών πήλινη πινακίδα που περιέχει την ιστορία του Κατακλυσμού, περιγράφει την Κιβωτό ως ένα ελαφρύ στρογγυλό σκάφος από σχοινιά, κορμούς δέντρων και πίσσα


Η πινακίδα, που αποκρυπτογραφήθηκε πρόσφατα, προέρχεται από τη Μεσοποταμία (σημ. Ιράκ) και θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις. Και αυτό γιατί περιέχει τις προδιαγραφές για τη θρυλική Κιβωτό, η οποία λέγεται ότι έσωσε δύο ζώα από κάθε είδος –και μια χούφτα ανθρώπων– από την καταστροφική πλημμύρα.


Ωστόσο, μερικές από τις λεπτομέρειες είναι διαφορετικές από την γενικά γνωστή εκδοχή. Για παράδειγμα, περιγράφει την Κιβωτό ως ένα είδος κυκλικού ψαθόπλεκτου μονόξυλου και όχι σαν το ορθογώνιο επίμηκες πλοίο του σύγχρονου μύθου.


«Ξαφνιάζεσαι και η καρδιά σου για μια στιγμή σταματά, όταν διαβάζεις την περιγραφή της Κιβωτού. Ότι επρόκειτο για στρογγυλό σκάφος, είναι πραγματική έκπληξη» λέει ο Ίρβινγκ Φίνκελ, έφορος του Βρετανικού Μουσείου.

 

Η 4.000 ετών πήλινη πινακίδα με τη σφηνοειδή γραφή, που περιγράφει την κατασκευή της Κιβωτού, εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο.


Η πινακίδα καταγράφει τις οδηγίες που έδωσε ένα Μεσοποτάμιος θεός για τη ναυπήγηση ενός γιγαντιαίου σκάφους, με διαστάσεις 90Χ120 μέτρα περίπου, από κορμούς δένδρων και σχοινιά, καλυμμένου με πίσσα.
Η πινακίδα λέει ακόμη ότι τα ζώα που θα σωθούν θα πρέπει να μπουν στην Κιβωτό κατά ζεύγη και κάθε ζεύγος ζώων θα αποτελείται από αρσενικό και θηλυκό.
Είναι φανερό ότι τα σχετικά με τον Νώε και την Κιβωτό, που περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη, έχουν αντληθεί από αυτή την πινακίδα σφηνοειδούς γραφής από τη Μεσοποταμία, όπου περί το 2000π.Χ. άκμασε ο πολιτισμός των Σουμέριων.
Στην Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις, 18-22) διαβάζουμε:

«Θα εισέλθεις στην κιβωτό εσύ και τα παιδιά σου και η γυναίκα σου και οι γυναίκες των παιδιών σου μαζί µε σένα και θα πάρεις μαζί σου από όλα τα κτήνη και από όλα τα ερπετά κι απ’ όλα τα θηρία και από κάθε είδος που ζει στη γη κατά ζεύγη θα τα εισαγάγεις εις την κιβωτό, ώστε μαζί µε σένα να σωθούν, και συ θα έχεις τη φροντίδα της διατροφής των. Κάθε ζεύγος ζώων θα αποτελείται από αρσενικό και θηλυκό. Από όλα τα πτηνά που πετούν και από όλα όσα τρώγονται θα πάρεις μαζί σου και έτσι θα έχεις μαζί σου να τρως και συ και εκείνα.. Και ο Νώε έκανε όλα όσα του παρήγγειλε ο Κύριος ο Θεός….»

 

Σχεδιαστική ανακατασκευή της Κιβωτού όπως την περιγράφει η σουμεριακή πινακίδα του Βρετανικού Μουσείου. Τα υλικά, ο τρόπος κατασκευής και το σχήμα της, της δίνουν την αναγκαία πλευστότητα.

Αλλά και ο Κατακλυσμός έχει ληφθεί από το Έπος του Γκιλγκαμές, που είναι γραμμένο στην ακκαδική γλώσσα. Σήμερα είναι γενικά αποδεκτό ότι ο Γκιλγκαμές, ο ήρωας-βασιλιάς της Ουρούκ, ήταν ιστορικό πρόσωπο και ότι έζησε την 3η χιλιετία π.Χ.
Ο μύθος του Κατακλυσμού συναντάται και σε άλλες αρχαίες παραδόσεις, όπως στην ινδουϊστική ιστορία του Μανού και στον Ελληνικό μύθο του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνα.
Απ’ όλους τους κατακλυσμούς, αρχαιότερος θεωρείται αυτός του Ωγύγου, ο οποίος συνέβη όταν βασίλευε ο Ωγύγος, μυθικός βασιλιάς της Αττικής.
Ο Πλάτωνας στους Νόμους του, υπολογίζει ότι η πλημμύρα αυτή συνέβη 10.000 χρόνια πριν από την εποχή του και στον Κριτία την περιγράφει ως «την μεγαλύτερη όλων», λέγοντας ότι κάλυψε ολόκληρο τον κόσμο.

Πηγή

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

Από την Πόλη και την Τήνο μέχρι τον Ορχομενό – Μερικές από τις πιο σημαντικές «παρεμβάσεις» της Θεοτόκου 

 

 

Η σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους και τους Πέρσες 
Αβάροι και Πέρσες πολιόρκησαν την Πόλη από ξηρά και από θάλασσα ενώ έλειπε σε εκστρατεία ο αυτοκράτορας Ηράκλειος. Τότε και οι χριστιανοί κατέφυγαν στη βοήθεια της Παναγίας. Συγκεκριμένα στο ναό των Βλαχερνών γίνονται δεήσεις και ο πατριάρχης Σέργιος κρατώντας στα χέρια του την εικόνα της Παναγίας ενθάρρυνε το στρατό που είχε πάρει θέσεις αμύνης στο φρούριο της Πόλεως. Το έτος 626 μ. Χ. λοιπόν με τη βοήθεια της Παναγίας ο εχθρικός στρατός νικήθηκε .
Ο αρχηγός των βαρβάρων Χαγάνος , κατά τη διάρκεια των μαχών, έβλεπε με τρόμο «γυναίκα σεμνοφορούσαν και περιτρέχουσαν το τείχος, μόνην ούσαν».

Η νίκη αποδόθηκε στη Παναγία και από τότε καθιερώθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος προς τιμήν Της.
Όπως αναφέρει ο βυζαντινός χρονογράφος Θεοφάνης και επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Πωγωνάτου η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Άραβες κατά τα έτη 677 και 718 και σώθηκε πάλι από τη Θεοτόκο. Στη τελευταία πολιορκία (718) οι χριστιανοί με τον Τίμιο Σταυρό και την εικόνα της Παναγίας κύκλωσαν το τείχος και παρακαλούσαν τον Θεό να τους σώσει.
Τότε καταιγίδα ξέσπασε πάνω από το στόλο των Αράβων στη Προποντίδα και βούλιαξαν 2.500 πλοία με αποτέλεσμα να πνιγούν 6.000 άνδρες. Ακόμη επί αυτοκράτορος Μιχαήλ του Γ' το έτος 860 η Κωνσταντινούπολη με τη βοήθεια της Παναγίας αναχαιτίζει την επιδρομή των Ρώσων και γλυτώνει από τον κίνδυνο.


Ο τορπιλισμός της «Έλλη»
Κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο το 1940 η Παναγία και πάλι προστάτευσε την Ελλάδα. Ένα μεγάλο θαύμα έκανε η Θεοτόκο στη Τήνο στις 15 Αυγούστου το 1940 στις 08:25 το πρωί.
Η μια τορπίλη που εκτοξεύθηκε όπως έγινε γνωστό αργότερα, από το ιταλικό υποβρύχιο, βύθισε το πλοίο και μία δεύτερη αστόχησε γκρεμίζοντας μέρος του μώλου του λιμανιού.
Υπήρχαν όμως και άλλα δύο επιβατικά πλοία εκείνη την ώρα κοντά στην Έλλη που ήταν και εκείνα στόχοι των Ιταλών. Τα πλοία ΕΛΣΗ και ΕΣΠΕΡΟΣ βγήκαν αλλώβητα από τις τορπίλλες. Η μία πέρασε δίπλα από την πλώρη του ΕΣΠΕΡΟΥ και η άλλη κάτω από τα ύφαλα της ΕΛΣΗΣ.
Η Παναγία έσωσε χιλιάδες προσκυνητές εκείνη την ημέρα.


Μεγάλο θαύμα στον Ορχομενό – Προσκύνησε ο Γερμανός
Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).


Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού τους περικύκλωσαν και τους αφόπλισαν έστειλαν εναντίον των κατοίκων του Ορχομενού την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα.


Οι ντόπιοι, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα, ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο.


Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους. Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.
Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς.
Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου.


Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει.


Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου
Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό:


Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα! «Θαύμα, Θαύμα» αναφώνησε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό.


Ο Γερμανός εικόνα του ναού αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει! Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε: «Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε. Ο Ορχομενός σώθηκε»


Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους. Ο ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.
Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου, για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας.


Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.

Που απευθύνεται η αληθινή αγάπη?

 

Δεν υπήρχε αγάπη σε αυτό τον κόσμο.
Κανείς δεν με είχε αγαπήσει αληθινά για αυτό που είμαι. Όλοι με «αγαπούσαν» , αν είχαμε ωραίο πρόσωπο, σώμα, μάτια. Αν όμως πάθαινα ένα ατύχημα και έχανα το πόδι μου ή παραμορφωνόταν το πρόσωπο μου, «εγώ» πάλι δεν θα ήμουν το ίδιο πρόσωπο; Κι όμως καμιά δεν θα έμενε δίπλα μου. Καμιά δεν με αγαπούσε αληθινά.
Καμιά δεν αγαπούσε το βαθύτερο πυρήνα της ύπαρξης μου, τον εαυτό μου. Ούτε καν σχετιζόταν μαζί μου. Σχετιζόταν μόνο με την επιφάνεια το σώμα.Οι φίλοι μου, γιατί με αγαπούσαν; Για το μυαλό; Τις ιδεές; Για την μαγκιά; Για τις γνώσεις; Μα αν δεν είχα πάει πανεπιστήμιο, πάλι δεν θα ήμουν ο ίδιος; Το ίδιο πρόσωπο; Αν χτυπούσα το κεφάλι και γινόμουν λίγο βαρύς στο νου, ο βαθύτερος πυρήνας μου, η ψυχή μου, δε θα ήταν πάλι ο ίδιος; Ποιος θα με αγαπούσε τότε; Κανείς.
Ακόμη και η αγάπη των γονιών μου δεν ήταν καθαρή. Την σκίαζαν κάποιες προσδοκίες. Κάποια επιθυμία ανταπόδοσης στο μέλλον. Εκτός από την φυσική αγάπη με αγαπούσαν για κάποιους λόγους. Γιατί ήμουν έξυπνος, γιατί ήμουν καλός μαθητής, γιατί θα τους φρόντιζα στα γεράματα.
Μα δεν υπήρχε κανείς να με αγαπάει για αυτό που ήμουν; Άδολα χωρίς συμφέρον, χωρίς να περιμένει καμιά ανταπόδοση; Δεν είχε σημασία αν ήμουν έξυπνος ή χαζός, όμορφος ή άσχημος, καλός η κακός. Υπήρχα εγώ, πίσω και πέρα απ’ όλα αυτά τα επιφανειακά πράγματα, ο αληθινός εαυτός μου. Ήθελα κάποιος να με αγαπήσει έτσι, χωρίς λόγο μόνο γιατί υπήρχα. Να αγαπήσει το βαθύτερο πυρήνα της ύπαρξης μου και όχι τα κοινωνικά φτιασιδώματα.
Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά βλέπουν το άλλον πέρα από μια βιολογική υπόσταση, και τμήμα ενός κοινωνικού επιπέδου.
Σχόλιο:
Η υπέρβαση της αγάπης αυτής είναι σύμφωνα και με τον Μητροπολίτη Περγάμου Ζηζιούλα η αγάπη προς τους εχθρούς που είναι και μάλιστα κριτήριο αγιότητας κατά τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, όπως και η τελευταία διδασκαλία του Κυρίου επάνω στον Σταυρό: Καμιά μορφή αγάπης δεν είναι πιο ελεύθερη από αυτήν και καμιά μορφή ελευθερίας δεν ταυτίζεται πιο πολύ με την αγάπη των εχθρών. «Ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; [. . . ] και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι» (Λουκ. 6, 32). Η αγάπη που προσδοκά ανταπόδοση είναι «αμαρτωλή», παθολογική. Η αγάπη που δεν περιμένει ανταπόδοση, που απευθύνεται σε όσους μας βλάπτουν, είναι αληθινά «χάρις», δηλαδή ελευθερία. Η αγάπη του Θεού «εν Χριστώ» «έτι αμαρτωλών όντων ημών» και εχθρών του Θεού, η αγάπη προς τους αμαρτωλούς είναι η μόνη ελεύθερη αγάπη.
To παρακάτω απόσπαμα είναι από το βιβλίο του Διονύσιου Φαρασιώτη «Οι γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Παϊσιος» από τις εκδόσεις Θεσσαλονίκη.

Γιατί δημιουργήθηκε ο άνθρωπος;

 

Διάβασα κάπου το εξής: «Κάθε φορά που ακούς ένα μουσικό κομμάτι, γνωρίζεις χίλια νέα κομμάτια -ακούς μια σονάτα του Μπετόβεν και χάνεσαι! Διαβάζεις ένα βιβλίο με ποίηση και χάνεσαι! Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα να διαβάσεις, να δεις, να κάνεις, ν' αγγίξεις, να νιώσεις. Το καθένα τους σε κάνει διαφορετικό άνθρωπο».

 

Συμφωνώ. Το κάθε τι στην ζωή, μας επηρεάζει. Σε αλλάζει είτε θετικά είτε αρνητικά. Το θέμα λοιπόν είναι το τι επιλέγουμε να δούμε, να ακούσουμε, να διαβάσουμε…να ζήσουμε. Είμαστε τρεπτοί. Επηρεαζόμαστε από τους γύρω μας, από τις συναναστροφές μας, από τους λογισμούς μας,από τις γνώσεις που επιλέγουμε να προσεγγίσουμε.
Ο άνθρωπος είναι ον το οποίο ποθεί την γνώση, ποθεί να μάθει, να εξερευνήσει, να ανακαλύψει, να ακούσει και να δει. Γι’ αυτό και η μάθηση, η θεωρία του νέου, το άκουσμα μιας πρωτάκουστης αρμονικής μελωδίας, η ποίηση μιας πρότασης, τον γοητεύει, τον συγκινεί, τον συναρπάζει.
Ο άνθρωπος αγγίζοντας την ποικιλία της ζωής νιώθει για λίγο πλήρης, νοιώθει χαρούμενος και αυτόνομος. Όμως στο τέλος ζητά κι’ άλλο, ζητά περισσότερα, ζητά το ανεξάντλητο νερό της γνώσης και της χαράς. Τις πιο πολλές φορές όμως ο άνθρωπος ζητά αυτό «το περισσότερο» σε λάθος μέρη, με λάθος τρόπο.
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε όχι απλά για να μάθει, να διδαχτεί, αλλά κυρίως για να ζήσει την Αλήθεια… την γνώση περί της Ζωής.
Βεβαίως, την Αλήθεια δεν μπορεί να την ανακαλύψει ο άνθρωπος δια μέσου της επιστήμης ή γενικότερα της νοησιαρχικής μελέτης της δημιουργίας, παρά μόνο να την υποψιαστεί… διότι η Αλήθεια, δηλαδή ο Χριστός αποκαλύπτεται, δεν ανακαλύπτεται. Αποκαλύπτεται καρδιακά, διαμέσου του μυστηρίου της Εκκλησίας. Και τότε τα πάντα στον κόσμο σου μιλούν διαφορετικά. Γεμίζουν με Χάρη.Γεμίζεις με Χάρη.
Ο κόσμος μας είναι το υπέροχο σπίτι της Ενσαρκωμένης Αλήθειας, είναι ο δρόμος της ατέλεστης τελειότητας, είναι το πέρασμα από την μιζέρια στην ποίηση, από την κενότητα στην καινότητα, είναι το άλμα από την μάθηση στο βίωμα της πληρότητας.
Όλα στην ζωή είναι όμορφα αλλά δεν μπορούν να γεμίσουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Γιατί; Διότι η ανθρώπινη φύση δια της ενσαρκώσεως του Λόγου έχει πλέον θεωθεί. Τα πράγματα λοιπόν αυτής της ζωής μπορεί να προσφέρουν στον άνθρωπο μερική χαρά, μερική ανάπαυση, μερική ειρήνη, μερική πληρότητα...μέχρι εκεί. Μένει πάντα ανικανοποίητος, δεν του αρκεί αυτό που πήρε, αυτό που ένιωσε. Το βαριέται, το συνηθίζει και μετά το απορρίπτει.
Ο άνθρωπος είναι από μόνος του πολύ μικρός. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ποτέ πια δεν είναι "μόνος του". Γιατί; Διότι κουβαλά πάνω του την ανθρώπινη σάρκα που έλαβε και ο Θεός, κουβαλά πάνω του το χώμα που έγινε Χάρις, κουβαλά πάνω του την τιμή που του έκανε ο Δημιουργός του να γίνει όμοιός του.
Ο άνθρωπος, η εξαίρεση μέσα απ΄όλη την δημιουργία, έχει την δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ της φθοράς ή της αφθαρσίας, της μερικής γνώσης ή της Αλήθειας, της στιγμιαίας ικανοποίησης ή της ατέλεστης πληρότητας.
Ο Θεός μας έδωσε την ελευθερία της επιλογής. Μας έδωσε την ευθύνη για την ζωή μας. Και εμείς καλούμαστε να επιλέξουμε. Καλούμαστε να μην απαρνηθούμε αυτό το σπιτικό κάλεσμά Του. Καλούμαστε να ζήσουμε όχι μερικώς αλλά πλήρως, όχι ψεύτικα αλλά αληθινά, όχι αμαρτωλά αλλά άγια… όχι ανθρώπινα αλλά θεανθρώπινα.
Καλούμαστε να πετύχουμε τον σκοπό της δημιουργίας μας, που δεν είναι άλλος παρά το να "κατακτήσουμε" και να κατακτηθούμε απ' την Αγάπη και το Φως.

Η δύναμη της προσευχής...

  

Η προσευχή είναι η νοερή επικοινωνία του ανθρώπου με το Θεό, κατά την οποία, παράλληλα με τη δοξολογία και ευχαριστία που απευθύνουμε σ’ Αυτόν, ζητάμε και την εκπλήρωση ορισμένων αιτημάτων μας...

Ο Δρ. Herbert Βenson,  καθηγητής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, έχει αφιερώσει τα τελευταία 35 χρόνια της ζωής του στο να βρει τις επιστημονικές αποδείξεις που θα δίνουν απάντηση στο ερώτημα "έχει η προσευχή θεραπευτική δράση;".

Σκοπός του είναι ο συγκερασμός της Ιατρικής και της θρησκείας με σκοπό την ίαση των ασθενών.

Μετά από πλήθος πειραμάτων που πραγματοποίησε έχει καταλήξει: "Ναι, υπάρχει σχέση μεταξύ προσευχής και θεραπείας!"

Ο Δρ. Herbert Βenson, ο οποίος εργάζεται επίσης ως Καθηγητής στο Ινστιτούτο Μυαλού / Σώματος του ίδιου Πανεπιστημίου, και ακόμη, είναι Ιδρυτής και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Benson – Henry, αναφέρει:  "Μελετήσαμε ανθρώπους που προσεύχονταν επαναλαμβανόμενα, με την προϋπόθεση ότι κατά τη διάρκεια της προσευχής ήταν πολύ συγκεντρωμένοι. Βρήκαμε πως όταν οι άνθρωποι κάνουν αυτά τα δύο βήματα, υπάρχει ελαττωμένος μεταβολισμός, μειωμένοι παλμοί καρδιάς, μειωμένη πίεση του αίματος, μειωμένος ρυθμός αναπνοής, και μείωση της δραστηριότητας του εγκεφάλου, κάτι που προέκυψε από μαγνητικές απεικονίσεις. Έτσι, αρχικά αποδείξαμε επιστημονικά ότι η προσευχή επηρεάζει τις λειτουργίες του σώματος και καταπολεμά το στρες."

Και καταλήγει: "Δεν μπορούμε να σχολιάσουμε τι συμβαίνει όταν άλλοι άνθρωποι προσεύχονται για τον ασθενή, δεν ήταν μέρος των πειραμάτων μας. Ξέρουμε όμως ότι η προσευχή από τον ίδιο σίγουρα βοηθά την υγεία του. Βρήκαμε όμως πως υπάρχει σχέση με ό,τι κάνει ένα άτομο κατ' επανάληψη, αμελώντας άλλες σκέψεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι προβαίνουν σε αυτό μέσω της προσευχής. Επομένως, ναι, πιστεύουμε πως όταν ένα άτομο επαναλαμβάνει μία προσευχή, ξανά και ξανά, υπάρχει μία ίαση, ιδιαίτερα αν η ασθένεια έχει προκληθεί από το στρες".

Δείτε το βίντεο που συγκλονίζει: Ο πόλεμος αρχίζει. Μη φοβηθείτε! (ΒΙΝΤΕΟ)

 Η προφητεία του γέροντα Ιωσήφ στο Άγιο Όρος, που πέθανε το 2009 Ανατριχιάζουν οι λεπτομέρειες που καταγράφονται στο συγκλονιστικό βίντεο του Αγιορείτη μοναχού, που προβλέπει όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα και
στον κόσμο, αφήνοντας άφωνους όσους τον ακούν! 

Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός, που κοιμήθηκε στο Άγιον Όρος την 1η Ιουλίου 2009, τα είχε δει όλα:

 την Οικονομική Κρίση, την Πολιτειακή Ανωμαλία, την ξαφνική Απόσυρση του Διεθνούς Κεφαλαίου, τις Απολύσεις, τη Φτώχεια, την Τουρκική Εισβολή σε ώρα αδυναμίας της Ελλάδος, Τη Ρωσική σφοδρή Αντεπίθεση, 

τη Νίκη των Ρώσων και την ήττα της Τουρκίας, την απάντηση Αμερικανών-Νατοϊκών, τον φονικότατο Παγκόσμιο Πόλεμο στον οποίο δεν θα πάρει μέρος η Ελλάδα, την Έγερση του Κεκοιμημένου Βυζαντινού μας Βασιλέως, την Ειρήνη, 

τον τελικό Θρίαμβο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας και μετά από δεκαετίες, την φοβερή Έλευση του Αντιχρίστου, αφού πρώτα έχει κηρυχθεί η Ορθοδοξία παντού! -

Πες μου το επάγγελμά σου να σου πω ποιος άγιος σε προστατεύει

 
Το Synaxarion.gr δίνει τη λίστα με τα ονόματα των αγίων και πώς συνδέονται με διάφορα επαγγέλματα.

Χριστόφορος
Προστατεύει τους αυτοκινητιστές (ταξί κ.λπ.) αλλά και κάθε είδους ταξιδευτές, επιβάτες και μη. (9 Μαΐου)

Ανδρόνικος και Αθανασία
Ήταν αργυροπράτες και όταν πέθαναν τα παιδιά τους, μοίρασαν την περιουσία τους, έγιναν και οι δύο μοναχοί και έζησαν όλη τη ζωή τους στο ίδιο κελί, τηρώντας το νόμο της σιγής (9 Οκτωβρίου).

Απόστολος ο Νεομάρτυς Πηλίου
Διαμεσολαβητής, μεταφραστής (γιορτάζει 16 Αυγούστου).

Βαρβάρα
Προστατεύει τους μάγειρες, τους χαλκουργούς, τους κωδωνοποιούς και κατασκευαστές πυροτεχνημάτων (4 Δεκεμβρίου).  

Γρηγόριος ο θαυματουργός
Σπούδασε ρητορική, νομικά και φιλοσοφία, δίπλα στον μεγάλο διδάσκαλο Ωριγένη (17 Νοεμβρίου).

Γεράσιμος ο εξ Ευρυτανίας
Εργάσθηκε σε παντοπωλείο της Κωνσταντινούπολης ως μισθωτός (εορτάζει 3 Ιουλίου).

Γαβριήλ ο Αρχάγγελος
Αναφέρεται ότι ο Αρχάγγελος μεταφέρει μηνύματα. Προστατεύει τους ταχυδρόμους, τους κάθε είδους αγγελιαφόρους, αλλά και την κάθε μορφή μεταφοράς πληροφορίας (γιορτή 8 Νοεμβρίου, 13 Ιουλίου και 26 Μαρτίου).

Δαμασκηνός ο Ιερομάρτυς Βουλγαρίας
Εισπράκτορας, λογιστής.

Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυς και μυροβλήτης
Μπορεί να θεωρηθεί ο πρώτος κατηχητής της Εκκλησίας (εορτάζει 26 Οκτωβρίου).

Δημήτριος ο Τριπόλεως
Εργαζόταν αρχικά ως χτίστης και αργότερα ως κουρέας.

Δούκας ο Νεομάρτυρας
Ήταν ράφτης (εορτάζει 24 Απριλίου).

Ελένη μητέρα του Αγίου και μεγάλου Κωνσταντίνου
Προστατεύει τους σιδηρουργούς, γιατί μαζί με τον Τίμιο Σταυρό βρήκε και τα σιδερένια καρφιά με τα οποία σταύρωσαν τον Χριστό (εορτάζει 21 Μαΐου και η έυρεση των Τιμίων Ήλων 6 Μαρτίου).

Εζεκίας ο Δίκαιος
Προστατεύει τους υδραυλικούς, γιατί κατασκεύασε υδραγωγείο και έφερνε νερό στα Ιεροσόλυμα (εορτάζει 28 Αυγούστου).

Ελισσαίος ο Προφήτης
Για τους ελαιοπαραγωγούς και τους λαδέμπορους (εορτάζει 14 Ιουνίου).

Ευρόσυνος
Ήταν μάγειρας και θεωρείται προστάτης των μαγείρων και εστιατόρων (εορτάζει 11 Σεπτεμβρίου).

Ειρήναρχος
Επαγγελματίας δήμιος. Βασάνιζε και εκτελούσε χριστιανούς. Στο τέλος έγινε και αυτός χριστιανός και φυσικά μαρτύρησε γι' αυτήν την απόφασή του (εορτάζει 28 Νοεμβρίου).

Ευλόγιος ο ξενοδόχος
Ήταν λατόμος, αλλά είχε ως έργο του να παρέχει στέγη σε όσους είχαν ανάγκη, γι' αυτό ονομάσθηκε «ξενοδόχος» (εορτάζει 27 Απριλίου).

Ζήνων
Προστατεύει τους ταχυδρόμους (εορτάζει 10 Φεβρουαρίου).

Ηλίας Αρδούνης
Ήταν κουρέας Νεομάρτυρας (1686) από την Καλαμάτα. Προστατεύει τους κουρείς και τους κομμωτές (γιορτή 31 Ιανουαρίου).

Ηλίας, ο Προφήτης
Προστάτης των γουναράδων, λόγω μηλωτής (προβατίσια μάλλινη γούνα–προβιά), αλλά και των μετεωρολόγων (20 Ιουλίου).

Ιωσήφ ο δίκαιος
Ξυλουργός, προστάτης των επιπλοποιών. Θετός πατέρας προστάτης των υιοθετημένων αγοριών (εορτάζει 18 Δεκεμβρίου).

Ιωάννης ο κάλφας
Νεομάρτυρας, προστατεύει τους υποδηματοποιούς και τους εργαζόμενους στα καταστήματα πώλησης υποδημάτων (εορτάζει 26 Φεβρουαρίου).

Ιωάννης ο ράφτης
Νεομάρτυρας, προστάτης των ραφτών (20 Δεκεμβρίου).

Ιωάννης ο χρυσοχόος
Είναι προστάτης των χρυσοχόων (νεομάρτυρας, γιορτάζει 14 Μαΐου).

Λυδία η Φιλιππησία
Η πορφυροπώλης, προστάτης των υφασματοπωλών (γιοορτάζει 20 Μαΐου).

Λαυρέντιος
Διαχειριστής και θησαυροφύλακας στη Ρώμη επί Ουαλεριανού (γιορτή στις 10 Αυγούστου).

Μένιγνος ο κναφεύς
Προστάτης των χημικών (εορτάζει 22 Νοεμβρίου).

Μαρκιανός και Μαρτύριος οι νοτάριοι
Είναι προστάτες των συμβολαιογράφων (ήταν γραμματικοί του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως). Η γιορτή είναι στις 25 Οκτωβρίου.

Μάρκος ο Άγιος και Ευαγγελιστής
Θα μπορούσε να προστατεύει τους τσαγκάρηδες, λόγω σχετικού θαύματος (εορτάζει 25 Απριλίου).

Μακάριος ο νέος
Προστατεύει τους ράφτες (γιορτάζει 14 Σεπτεμβρίου).

Ματθαίος ο Ευαγγελιστής
Τελωνειακός–φοροεισπράκτορας (εορτάζει 16 Νοεμβρίου).

Μιχαήλ
Εργαζόταν αρχικά ως χαλκουργός και μετά ως υπάλληλος σε καφεπωλείο. Θεωρείται προστάτης των βαφέων, γιατί οι χριστιανοί που βρήκαν το σώμα του και το έθαψαν ήταν βαφείς (εορτάζει 16 Απριλίου).

Μαρία η Μαγδαληνή, η Μυροφόρος
Προστάτης των αρωματοποιών και αρωματοπωλών (εορτάζει 22 Ιουλίου).

Μηνάς ο καλλικέλαδος
Προστάτης των δημοσιογράφων (εορτάζει 10 Δεκεμβρίου).

Νικόλαος ο Νεομάρτυρας
Πλανόδιος παντοπώλης (εορτάζει 23 Σεπτεμβρίου).

Νικόδημος ο Αγιορείτης
Προστάτης των μεταφραστών, γιατί ασχολούνταν με την αντιγραφή, μετάφραση και διόρθωση κωδίκων και αρχαίων συγγραμμάτων (εορτάζει 14 Ιουλίου).

Παντελεήμων
Προστάτης των παρασκευαστών άρτου, φιλάνθρωπος, ανάργυρος, ιατρός και ελεήμων (εορτάζει 27 Ιουλίου).

Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμενάς
Επιλέχθηκαν από τους Αποστόλους για να διακονούν στην τράπεζα (σερβιτόροι–εστιάτορες) (4 Ιανουαρίου και 28 Ιουλίου).

Σιλβέστρος
Πάπας Ρώμης, προστατεύει τους φτωχούς κληρικούς (2 Ιανουαρίου).

Σπυρίδωνας ο Άγιος
Προστάτης των κεραμέων, των χρυσοχόων λόγω αντίστοιχων θαυμάτων (12 Δεκεμβρίου).

Συμεών ο Τραπεζούντιος, ο Νεομάρτυρας
Ήταν χρυσοχόος (εορτάζει 14 Αυγούστου).

Υάκινθος
Από την Καισάρεια, ήταν θαλαμηπόλος (κουβικουλάριος) του Τραϊανού (εορτάζει 3 Ιουλίου).

Φιλούμενος ο Λυκάονας
Μετέφερε σιτάρι, προστατεύει τους εμπόρους σιτηρών. Το δε μαρτύριό του ήταν να τρέξει επί «τριάκοντα σταδίους» και επειδή το έκανε αγόγγυστα, αλλά μετά το πέρας της δοκιμασίας πέθανε, θεωρείται από πολλούς και προστάτης των δρομέων.

Φίλιππος ο Απόστολος
Προστάτης των σιδηροδρομικών, γιατί δίδαξε καθ' οδόν σε άμαξα (11 Οκτωβρίου).

Φώτιος ο Μέγας
Προστατεύει τους βιβλιοπώλες και τους βιβλιοθηκονόμους (6 Φεβρουαρίου).

Φιλήμονας
Μουσικός σε βασιλική αυλή (28 Απριλίου).

Φλώρος και Λαύρος
Δίδυμοι και λιθοξόοι στο επάγγελμα (18 Αυγούστου).

Οι τρεις παίδες εν καμίνω
Στις 17 Δεκεμβρίου γιορτάζουν οι πυροσβέστες, όσους εργάζονται με τη φωτιά.

Χαράλαμπος ο Άγιος
Είναι προστάτης των μαρμαράδων (10 Φεβρουαρίου).

Οι τρεις Ιεράρχες
Προστάτες των εκπαιδευτικών και των σχολείων (30 Ιανουαρίου).

Η αληθινή ιστορία του εξορκισμού της "Emily Rose" - Βίντεο ΣΟΚ!

Η ταινία "Ο εξορκισμός της Εmily Rose" που προβλήθηκε πριν από λίγα χρόνια στις κινηματογραφικές αίθουσες, ήταν βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα.


Το κανονικό όνομα της "Emily Rose" ήταν Anneliese Michel (στη φωτογραφία). Γεννημένη τον Σεπτέμβριο του 1951, σε ένα χωριό της Βαβαρίας, από βαθιά θρησκευόμενους γονείς, η Anneliese μεγάλωσε σε ένα έντονα καθολικό θρησκευτικό περιβάλλον.
Η αρχή της τραγικής ιστορίας.


Όταν ξεκίνησε τις σπουδές της στο κολέγιο, η ζωή της έμοιαζε απολύτως φυσιολογική και τίποτα δεν μαρτυρούσε την φρίκη που την περίμενε. Ήταν μόλις 17 ετών όταν ένα...
βράδυ άρχισε εντελώς ξαφνικά και αναίτια να έχει σπασμούς σε όλο της το σώμα. Η διάγνωση των γιατρών ήταν "επιληψία".


Τις ημέρες που ακολούθησαν η κατάσταση της Anneliese έγινε εντελώς ανεξέλεγχτη και οι δικοί της αναγκάστηκαν να την μεταφέρουν σε ψυχιατρική κλινική. Αυτό όχι μόνο δεν την βοήθησε αλλά την οδήγησε και στην κατάθλιψη!


Επηρεασμένη προφανώς από το έντονα θρησκευτικό περιβάλλον που μεγάλωσε, η Anneliese έπεισε τον εαυτό της ότι έχει καταληφθεί από δαίμονες. Οι γιατροί της χορήγησαν φάρμακα για τις ψυχώσεις αλλά εκείνη επέμενε πως η λύση στο πρόβλημά της ήταν μία και μοναδική: εξορκισμός!
Κανείς δεν αναλάμβανε τον εξορκισμό της!


Είχαν περάσει 6 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησαν οι κρίσεις και η κατάσταση ήταν κάθε μέρα και χειρότερη. Κανένας ιερωμένος δεν δεχόταν να την αναλάβει και οι γονείς της ήταν σε απόγνωση. Τότε εμφανίστηκε ο ιερέας Ernst Alt.


Αφού έζησε για λίγες ημέρες την Anneliese από κοντά, πείστηκε πως επρόκειτο γαι περίπτωση "δαιμονισμού" και ζήτησε από τον αρχιερέα του Würzburg, να προχωρήσει σε εξορκισμό. Η πρότασή του όμως δεν έγινε δεκτή μετά πό έναν χρόνο, το 1975, όταν η Anneliese σταμάτησε να τρώει φαγητό γιατί -όπως έλεγε- οι δαίμονες δεν της το επέτρεπαν, και άρχισε να τρέφεται με αράχνες και μύγες και να πίνει τα ίδια της τα ούρα.


Τα ουρλιάχτά της αναστάτωναν νύχτα και μέρα την γειτονιά καθώς έσπαγε σταυρούς και κατάστρεφε εικόνες του Χριστού και άλλα ιερά σύμβολα. Τα κριτήρια του εξορκισμού για την καθολική εκκλησία, είχαν πλέον εμφανισθεί.


O εξορκισμός της Anneliese Michel .


Ο αρχιερέας του Würzburg, ανέθεσε στον πατέρα Arnold Renz και τον πάστορα Ernst Alt τον εξορκισμό της Anneliese Michel. Εκείνοι ακολουθώντας πιστά το τελετουργικό έκριναν πως η κοπέλα έπρεπε να σωθεί από την ύπαρξη πολλών δαιμόνων στο σώμα της, μεταξύ αυτών οι Lucifer, Judas Iscariot, Cain, Hitler και άλλων "καταδικασμένων ψυχών" που είχαν μπει μέσα της.


Έναν ολόκληρο χρόνο κράτησε ο εξορκισμός! Μία φορά την εβδομάδα οι δύο ιερείς επισκέπτονταν την Anneliese στο σπίτι της και πάλευαν με τους δαίμονές της. Οι αντιδράσεις της μερικές φορές ήταν τόσο δυνατές που έπρεπε να την αλυσοδένουν στο κρεββάτι της.


΄Τους πρώτους μήνες των εξορκισμών, υπήρξε ένα διάστημα αισθητής βελτίωσης. Η Anneliese άρχισε να πηγαίνει πάλι σχολείο, έδωσε εξετάσεις στο Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο του Würzburg και δειλά δειλά επισκεπτόταν την εκκλησία.


Το διάλειμα όμως κράτησε για λίγο. Οι "δαίμονες" επέστρεψαν ακόμη πιο ισχυροί και για εβδομάδες ολόκληρες η κοπέλα δεν δεχόταν τροφή. Οι δύο ιερείς αποφάσισαν τότε να ηχογραφούν τους εξορκισμούς και να τραβούν φωτογραφίες, μήπως έτσι μπορέσουν να εντοπίσουν κάποιες λεπτομέρειες που θα τους βοηθούσαν.

ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ

 

















Είναι δόγμα της Εκκλησίας μας η ύπαρξη των αύλων πνευμάτων, των αγγέλων. Στο «Πιστεύω» ομολογούμε ότι ο Θεός είναι «ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε και αοράτων». Ανάμεσα στα αόρατα κτίσματα του Θεού είναι οι άσαρκοι –και ως εκ τούτου αόρατοι- άγγελοι. Το σώμα που βλέπουν οι πιστοί όταν κάποτε αυτοί εμφανίζονται, είναι φαινομενικό -κατά τους πατέρες- για να μπορούν να τους αντιλαμβάνονται και να επικοινωνούν μαζύ τους. Το ίδιο και τα φτερά τους. 
Φανερώνουν το ύψος της φύσεως τους, λέγει ο ι. Χρυσόστομος, και επίσης δείχνουν ότι κατεβαίνουν από ψηλά από το Θεό του οποίου είναι αγγελιοφόροι. Και είναι δόγμα της Εκκλησίας μας ότι οι άγγελοι βοηθούν και συμπαραστέκονται τους ανθρώπους ποικιλοτρόπως. Λέγει η προς Εβραίους επιστολή ότι οι άγγελοι είναι «λειτουργικά πνεύματα εις διακονία αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν» (Εβρ. 1,14).

    Ο Μ. Βασίλειος (E.Π.E. 5,219·221) λέγει· «Κοντά στο καθένα που πιστεύει στον Κύριο βρίσκεται άγγελος· εάν βέβαια δεν τον απομακρύνουμε με τα πονηρά μας έργα. Διότι όπως τις μέλισσες τις φυγαδεύει ο καπνός και τα περιστέρια τα εκδιώκει η δυσωδία, έτσι και τον άγγελο που είναι φύλακας της ζωής μας τον απομακρύνει ‘η πολύδακρυς και δυσώδης αμαρτία’. Εάν έχεις μέσα στη ψυχή σου έργα που αξίζουν αγγελικής προστασίας και κατοικεί μέσα σου νους πλούσιος στη γνώση της αλήθειας, τότε εξ αιτίας του πλούτου των τιμίων έργων της αρετής, θα εγκαταστήσει αναγκαία ο Θεός φρουρούς και φύλακες κοντά σου και θα σε περιβάλει με αγγελική φρουρά. Γι’ αυτό λέγει ο Δαυίδ· ‘Παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ρύσεται αυτούς’ (Ψαλμ. 33,7).
    »Σκέψου πόσο μεγάλη είναι η φύση των αγγέλων· ότι ο ένας άγγελος παρουσιάζεται με ολόκληρο στρατόπεδο και με πολυάριθμη παράταξη. Από το μέγεθος λοιπόν αυτού που σε φυλάσσει, σε χαρίζει ο Κύριος στρατοπεδεύουσα δύναμη· λόγω δε της δυνάμεως που έχει ο άγγελος, σε περιβάλλει τρόπον τινά από παντού και σε ασφαλίζει. Αυτό σημαίνει το ‘κύκλω’. Διότι όπως τα τείχη των πόλεων κτίζονται γύρω απ’ αυτές και εμποδίζουν τις επιθέσεις των εχθρών από παντού, έτσι και ο άγγελος μας φυλάγει και από εμπρός και από πίσω και από τα πλάγια. Κι όπως λέγει ο Δαυίδ σε άλλο ψαλμό του «θα πέσουν από το αριστερό μέρος σου χίλιοι νεκροί και μύριοι από το δεξιό σου και συ θα μείνεις άτρωτος. Διότι ο Κύριος θα διατάξει τους αγγέλους του να σε φυλάγουν σ’ όλες τις ενέργειες σου’ (Ψαλμ. 90,70)».

    Συνεπώς αυτό που φέρνει τους αγγέλους κοντά μας είναι ο ενάρετος βίος. Είναι ο αγώνας για τη βίωση των εντολών του Χριστού και την αποφυγή της αμαρτίας. Ο αγώνας αυτός μερικές φορές προσλαμβάνει μεγάλη ένταση και απαιτεί αιματηρή προσπάθεια. Είναι αυτό που λέγει ο Ιωάννης της Κλίμακος, για τους μοναχούς βέβαια, ότι πρέπει να είναι η ζωή τους «βία φύσεως διηνεκής και φυλακή αισθήσεων ανελλιπής». Ας δούμε μερικά παραδείγματα.
Α΄. Έντονο αγώνα βίωσε και ο Χριστός ως άνθρωπος, όταν έζησε σαράντα μέρες στην έρημο με απόλυτη νηστεία, αγρυπνία και προσευχή και αντιμετώπισε τους πειρασμούς του διαβόλου εντελώς μόνος του. Η αμοιβή του, κατά το ανθρώπινο, ήταν μετά το τέλος της ασκήσεως και των πειρασμών να τον διακονούν άγγελοι. «Τότε αφίησιν αυτόν ο διάβολος και ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν αυτώ» (Ματθ. 4,11).
Β΄. Τον Χριστό ενίσχυσε επίσης άγγελος στη κορυφαία στιγμή της δοκιμασίας του στο όρος των Ελαιών, όταν προσευχόταν εντελώς μόνος και εγκαταλειμμένος από τους μαθητές του να παρέλθει το ποτήριον του μαρτυρίου του. Τότε «ώφθη αυτώ άγγελος απ’ ουρανού ενισχύων αυτόν» (Λουκ. 22,4).
Γ΄. Ο προφήτης Δανιήλ στο 10ο κεφάλαιο της προφητείας του παρουσιάζεται να είναι γεμάτος αγωνία για το μέλλον των ομοεθνών του, οι οποίοι περνούσαν δύσκολες στιγμές εξόριστοι στην Βαβυλώνα και αλλάζοντας συνεχώς κυρίους. Από την υποτέλεια στους Βαβυλωνίους περάσανε στην υποτέλεια των Περσών και το μέλλον τους διαγραφόταν δυσοίωνο. Λοιπόν ο Δανιήλ χωρίς να είναι περίοδος νηστείας ή άλλη θρησκευτική ή εθνική επέτειος, αρχίζει να νηστεύει αυστηρότατα για τρεις ολόκληρες εβδομάδες, προσευχόμενος και στενάζων, χωρίς ν’ αλείφεται με μύρα για να του αποκαλύψει ο Θεός τι θα γίνει με το λαό του. Και πράγματι αξιώνεται φοβεράς και μεγαλοπρεπούς οπτασίας αγγέλου που απεστάλη από το θεό για να τον ενισχύσει και να του υποσχεθεί ότι ο Θεός φροντίζει για το έθνος του.
Δ΄. Οι άγγελοι στους αγωνιστές που «βιάζουν» τον εαυτό τους κατ’ αυτό τον τρόπο, μερικές φορές, δεν εμφανίζονται ενώ ζουν οι άγιοι και αγωνίζονται. Εμφανίζονται όμως μετά θάνατον, προς επιβράβευση της αρετής τους. Η περικοπή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου (Λουκ. 16,19-31) είναι χαρακτηριστική. Ο Λάζαρος φτωχός σε απόλυτο βαθμό -δεν είχε ούτε ψίχουλο- ήταν συγχρόνως και άρρωστος και αδύνατος, σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορούσε να διώξει ούτε τα σκυλιά που γλύφανε τις πληγές του. Ήταν ένας πάμφτωχος ζωντανός νεκρός. Αβοήθητος, τελείως μόνος, χωρίς κανένα δικό του. ΄Εβλεπε τον πλούσιο απέναντι του να φορά εκκεντρικά ρούχα, να γλεντά καθημερινά, να μη έχει κανένα πρόβλημα, να είναι απόλυτα υγιής, να έχει πλήθος επισκέπτες. Δεν ήξερε τότε για ανάσταση νεκρών, για κρίση και αμοιβή. Κι όμως δεν διαμαρτύρεται, δεν λέγει που είναι ο Θεός, που είναι η θεία του πρόνοια. Δεν τον βλασφημεί, όπως δυστυχώς συνηθίζουν πολλοί. Δεν μισεί τον πλούσιο, δεν τον καταριέται, δεν τον φθονεί. Υπομένει τα δεινά αδιαμαρτύρητα και εν ευχαριστία και δοξολογία προς το Θεό. Κι όμως σημάδι θείας παρηγοριάς και ενισχύσεως πουθενά. Στους πολύ δυνατούς αγίους ο Θεός δεν εμφανίζεται καθόλου, κάποτε, ούτε οι άγγελοί του. Όταν όμως πέθανε ο Λάζαρος τότε άγγελοι τον συνόδευσαν τιμητικά στον κόλπο του Αβραάμ δηλαδή στον παράδεισο. Πέθανε και ο πλούσιος· ποιος τον συνόδευσε αυτόν; Οι δαίμονες απαντά ο ι. Χρυσόστομος.
Ε΄. Την παρουσία αγγέλων μετά θάνατον, την συναντούμε και στο τέλος του αγίου Ανδρέα, του κατά Χριστόν σαλού. Αντιγράφουμε από το συναξάρι του· «Τον σήκωσαν δύο άνδρες· χωρίς να τον έχουν φροντίσει, χωρίς να τον έχουν πλύνει, χωρίς θυμίαμα και ψαλμωδίες και πήγαιναν να τον θάψουν σ’ ένα κοινοτάφιο. Όταν έφθασαν στο σπίτι ενός Εβραίου, φάνηκε να δοξολογείται το λείψανο του αγίου από πλήθος ανθρώπων που έψαλλαν γλυκύτατα και άλλοι τον προέπεμπαν και άλλοι τον ακολουθούσαν. Βγήκε ο Εβραίος στο παράθυρο σαν άκουσε τις τόσες ψαλμωδίες και σκύβοντας είδε μόνον δύο φτωχαδάκια να σηκώνουν το λείψανο του οσίου. Και τότε είπε· ‘Είσαι ευτυχής σαλέ, γιατί μη έχοντας ανθρώπους να σε ψάλουν έχεις τις επουράνιες δυνάμεις να σε τιμούν με ύμνους’». Τι μεγάλα δώρα παίρνεις όταν πεθαίνεις μόνος και αβοήθητος!
    Μήπως θα πρέπει να ζηλέψουμε και εμείς αυτή τη συντροφιά των αγγέλων αδιαφορώντας τι δοκιμασίες θα περάσουμε για να τη πετύχουμε;

 Του Αρχιμανδρίτη Μελέτιου Απ. Βαδραχάνη

Τα δέκα Έθνη και ο ερχομός του... Υπερπροέδρου - Αντιχρίστου

 

 Δέκα έθνη της Ευρώπης προτείνουν την εγκαθίδρυση του σούπερ-προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτές οι δύο οντότητες – 10 έθνη και ένας μοναδικός πανίσχυρος ηγέτης – φαίνεται να ταιριάζουν απόλυτα με τις Βιβλικές προφητείες. Είναι όμως έτσι; Ας εξετάσουμε το θέμα πιο προσεκτικά. 


Την περασμένη εβδομάδα σε... συνάντηση που..... διεξήχθη μεταξύ εκπροσώπων από 10 Ευρωπαϊκά Έθνη σε βασιλική έπαυλη στις Βρυξέλλες, είχε ως στόχο την συζήτηση σχετικά με την δημιουργία μίας ισχυρής νέας προεδρικής θέσης η οποία θα καθοδηγεί το μεγαλύτερο εμπορικό μπλοκ στον κόσμο, την Ευρωπαϊκή Ένωσης. Η ιστοσελίδα EUobserver.com ανέφερε ότι "οι ιδέες που διαχέονται και υπολογίζονται σοβαρά από επιλεγμένους υπουργούς εξωτερικών κρατών-μελών της Ε.Ε. περιλαμβάνουν την συγχώνευση των ρόλων του προέδρου του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής". 


Μία πηγή με μεγάλο κύρος στην Ε.Ε. ανέφερε στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, έπειτα από τη συνάντηση μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών που διεξήχθη στο κτήμα Val Duchesse στις Βρυξέλλες στις 19 Απριλίου και ημέρα Πέμπτη, ότι ο νέος υπερπρόεδρος θα έχει μεγαλύτερη ισχύ και εξουσία τόσο από αυτή που κατέχουν σήμερα ο Herman Van Rompuy ή ο Jose Manuel Barroso(20 Απριλίου). Η ομάδα των 10 αντιπροσώπων – η οποία συγκεντρώθηκε υπό τη καθοδήγηση της Γερμανίας – αποτελείται από την Αυστρία, το Βέλγιο, τη Δανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία, την Πολωνία, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Παρόλο που ο αριθμός 10 είναι πολύ σημαντικός για τις Βιβλικές προφητείες αναφορικά με την Ευρώπη του άμεσου μέλλοντος (Αποκάλυψη 13:17), είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι η συγκεκριμένη ομάδα των 10 θα αποτελέσουν τα 10 έθνη τα οποία θα αναλάβουν την ηγεσία υπό την Γερμανική ηγεμονία υπό τη προφητευούμενη μελλοντική αναδομημένη Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας λόγος για τον οποίο υπάρχει μία αμφιβολία σχετικά με αυτό, είναι ότι μία παράλληλη προφητεία με αυτήν της Αποκάλυψης 13:17 η οποία περιέχεται στο κεφάλαιο 2 της Προφητείας του Δανιήλ υποδεικνύει ότι οι τελικοί δέκα θα διαχωριστούν μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ευρώπης. Τα μόνα δύο έθνη τα οποία μπορεί να θεωρούνται ως ανατολική Ευρώπη ανάμεσα στους τωρινούς 10 είναι η Αυστρία και η Πολωνία.. Παρόλα αυτά, η προσπάθεια σύγκλισης και συγχώνευσης από 10 κράτη-μέλη ή έθνη της τριμερούς εξουσίας της Ένωσης σε μία πανίσχυρη παγκόσμια ηγεσία του ενός προέδρου είναι ξεκάθαρα προφητική. 


Το τωρινό πρόβλημα της ηγεσίας της Ε.Ε είναι ότι πολλές φορές είναι περίπλοκη η διαδικασία λήψης αποφάσεων – υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην επίλυση των θεσμικών αρμοδιοτήτων. Οι τρείς κορυφαίοι θεσμοί καθοδηγούν μία Ένωση 27 εθνών και τείνουν συνεχώς να συγκρούονται και να διαπλέκονται κατά την λήψη των αποφάσεων. Όπως αναφέρει και η EUobserver.com "Η θέση του Προέδρου του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργήθηκε υπό τη Συνθήκη της Λισαβώνας το 2009. Όμως η στρατηγική της Συνθήκης είναι περίπλοκη, με τον Van Rompuy, για παράδειγμα, να επιβλέπει τις πρόσφατες εξελίξεις και διαβουλεύσεις για την δημοσιονομική μεταρρύθμιση της Ε.Ε., ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό τον Baroso θέτει στο προσκήνιο τις δικές της ιδέες και εφαρμόζει τις τελικές αποφάσεις. Ο Van Rompuy και ο Barroso εκπροσωπούν επίσης την Ένωση στα διεθνή συνέδρια και οργανισμούς. Όμως, ενώ ο Van Rompuy είναι ηγετική φιγούρα στο επίσημο πρωτόκολλο, ένα έτερο μετα-Λισαβωνικό τερατούργημα, ο ύψιστος εκπρόσωπός της Ε.Ε., που καταλαμβάνεται υπό την Catherine Ashton, διενεργεί καθημερινές εξωτερικές σχέσεις και επαφές".


 Στην αποκάλυψη της προφητείας των καιρών μας σχετικά με τις παγκόσμιες συνθήκες που θα επικρατήσουν προτού τη Δευτέρα παρουσία του Χριστού, είναι ξεκάθαρο ότι ένας μοναδικός πανίσχυρος πολιτικός ηγέτης σε «συνεργασία» με έναν μοναδικό μεγάλο θρησκευτικό ηγέτη θα κυριαρχήσουν την προφητευούμενη μεγάλη βόρεια δύναμη η οποία θα κρατήσει τα παγκόσμια ηνία για μία βραχύα χρονική περίοδο (Αποκάλυψη 13). Ορισμένες πηγές υποδεικνύουν ότι ο συγκεκριμένος θρησκευτικός ηγέτης μπορεί να έχει ήδη αναλάβει το πόστο του. Αναφορικά με τον προφητευούμενο μελλοντικό πανίσχυρο ηγέτη τηε Ευρώπης, το γεγονός ότι και οι τρείς τωρινοί ηγέτες —Herman van Rompuy, José Manuel Barroso και Katherine Ashton— είναι έτοιμοι να λάβουν σοβάρα υπόψιν τους την συγχώνευση των δυνάμεών τους υπό μία μοναδιαία υπερ-προεδρία της Ε.Ε. είναι πάρα πολύ σημαντικό!! Αναμένουμε τις εξελίξεις σχετικά με την πραγματοποίηση αυτής της πρότασης... Παρόλα αυτά, μία οπτική αυτής της εκλογής της πανίσχυρης σούπερ-προεδρίας δεν πρέπει να παραβλεφθεί. Αντίθετα με την πηγή που αναφέρει η Euobserver.com – η οποία υποδεικνύει ότι η θέση του ευρωπαϊκού σούπερ-προέδρου θα δώσει περισσότερη δημοκρατική νομιμοποίηση στην Ευρώπη και θα πραγματοποιηθεί μέσω εκλογής από τα θεσμικά όργανα – οι Βιβλικές προφητείες υποδεικνύουν ότι ο μελλοντικός πολιτικός ηγέτης των 10 δεν θα εκλεγεί αλλά θα τοποθετηθεί ως επίτιμος στην θέση της απόλυτης προεδρίας της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης (Δανιήλ 11:21). 


Το ερώτημα που απομένει είναι, πιά πολιτική προσωπικότητα έχει το χάρισμα, την γενικευμένη πολιτική απήχηση και πιθανών το δυναστικό προφίλ ώστε να οδηγηθεί στη θέση του υπερπροέδρου με «κολακίες» και μη-δημοκρατικά μέσα; Μπορεί να το πιστεύετε μπορεί και όχι, αλλά ήδη το θηρίο περιμένει για την κατάλληλη στιγμή του – ενώ τις προηγούμενες χρονιές είχε αντιληφθεί ότι η στιγμή του δεν είχε ακόμη έρθει... 
Πηγη

ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΕΣ: ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ;

 

 «Εγώ είμαι πολύ θρήσκος άνθρωπος. Να φανταστείτε ότι ποτέ δεν αρχίζω κάποια εργασία ημέρα Τρίτη» Η άγνοια και η σύγχυση είναι προφανής.
Προσπαθήσαμε να μαζέψουμε υλικό για διάφορες δεισιδαιμονίες και προλήψεις που ταλαιπωρούν τον άνθρωπο, αλλά διαπιστώσαμε ότι είναι τόσες πολλές που είναι αδύνατον να αναφερθούν όλες εδώ.
Οι κάθε είδους προλήψεις και δεισιδαιμονίες, τα όποια είδωλα, είναι εντελώς ασυμβίβαστα και αντίθετα με την χριστιανική πίστη και συνάμα προσβάλουν την ελευθερία του ανθρώπου. Η βαθύτερη αιτία των προλήψεων είναι η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στον αληθινό Θεό.
Κι εδώ συμβαίνει το παράδοξο: Ο άνθρωπος την πίστη στον Θεό την θεωρεί «οπισθοδρόμηση» Την εμπιστοσύνη στην πάνσοφη πρόνοια Του την περιφρονεί. Και από την άλλη υποδουλώνεται σε πράγματα άλογα και γελοία, σε πέταλα και κρεμμύδια, σε κατακάθια του καφέ και σε τραπουλόχαρτα!!!
Είναι ποτέ δυνατόν, τα κατακάθια του καφέ στο φλιτζάνι να απεικονίσουν το μέλλον;
Είναι ποτέ δυνατόν, οι κινήσεις των άστρων να προσδιορίζουν την ζωή μας;
Είναι ποτέ δυνατόν, η ημέρα γεννήσεως κάθε ανθρώπου να τον κατατάσσει σε ζώδιο-αστερισμό, και να ισχύουν για εκατομμύρια ανθρώπους του ίδιου ζωδίου οι ίδιες οδηγίες που δίνουν οι «ειδικοί αστρολόγοι» στα ωροσκόπια;
Είναι ποτέ δυνατόν, κάθε τραπουλόχαρτο να παίρνει αυθαίρετα νόημα και να ορίζει την ζωή μας;
Με ποιά λογική ο αριθμός 13 ή η μέρα Τρίτη, φέρνει κακό;
Με ποια λογική το πέταλο φέρνει γούρι; Και που την βρήκε το πέταλο την ιδιότητα να απομακρύνει τα κακά; Τα χαϊμαλιά, οι χάντρες, τα μάτια έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τον Σταυρό;
Είναι δυνατόν για κάθε κακό ή αναποδιά που μας συμβαίνει να φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι; Δεν πήγε καλά ο αρραβώνας; Του έκαναν μάγια. Δεν πήγαν καλά οι δουλειές; Τον γλωσσόφαγαν. Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν. Αλλά ας πούμε ότι πράγματι έχουμε απανωτές αναποδιές, που θα τρέξουμε;… στις «ξεματιάστρες»; ή στον Ιερέα και στα μυστήρια της Εκκλησίας μας;
Μεγάλη πλάνη είναι επίσης τα όνειρα. Η εκκλησία μας συμβουλεύει να απορρίπτουμε εντελώς τα όνειρα. Η πίστη στα όνειρα όχι μόνο δεν ωφελεί καθόλου αλλά κρύβει τεράστιους πνευματικούς κινδύνους.
Και όμως όχι μόνο πολλοί επιρρεπείς στις προλήψεις ανατρέχουν σε ονειροκρίτες, αλλά πολλοί είναι αυτοί που επιδιώκουν να ονειρευτούν(!!) πχ ποιόν θα παντρευτούν βάζοντας κάτω από το μαξιλάρι τους κουφέτα από γάμο ή ένα κομμάτι φανουρόπιτα…
Η ποικιλία όμως των προλήψεων είναι ανεξάντλητη.
Με ποια λογική δυο αδέρφια δεν μπορούν να παντρευτούν μέσα στον ίδιο χρόνο; Ή αδέρφια γεννημένα κατά τον ίδιο μήνα άλλου έτους, δεν «κάνει» να παρευρεθεί ο ένας στον γάμο του άλλου;
Με ποια λογική δεν «κάνει» να παντρευτούμε μήνα Μάιο ή σε δίσεκτο έτος;
Με ποια λογική αυτοί που θα παραλάβουν τον κουμπάρο πρέπει να γυρίσουν από άλλο δρόμο για να μην «χαλάσει» ο γάμος;
Με ποια λογική δεν κάνει το νιόπαντρο ζευγάρι να φυτέψει δέντρα κατά τον πρώτο χρόνο του γάμου τους;
Γιατί η νύφη δεν πρέπει να σκουπίσει το σπίτι της την πρώτη εβδομάδα μετά τον γάμο της.
Γιατί λέμε ότι «χαλάει» το προξενιό αν μπούμε από μια είσοδο και βγούμε από μια άλλη;
Αλλά και για την τεκνογονία πόσες προλήψεις πάρχουν…πχ Αν ακούσει η μητέρα να λαλεί κουκουβάγια θα γεννήσει κορίτσι, αν ακούσει μπούφο, θα γεννήσει αγόρι. Την όγδοη ημέρα αντί να έρθει ο Ιερέας και να δίνεται το όνομα του παιδιού, πολλές μητέρες φτιάχνουν γλυκά για να γλυκάνουν τις «μοίρες», να’ χει το παιδί καλή μοίρα.
Και πολλοί τέλος αντί να εφοδιάζουν τα παιδιά τους με το πανίσχυρο όπλο του σταυρού , τα εμπιστεύονται στις πράσινες, μπλε και κόκκινες χάντρες και στα ειδωλολατρικά φυλακτά.
Η παρουσία ενός κληρικού ειδικά το πρωί είναι για αρκετούς κακός οιωνός!
Πολλοί είναι αυτοί που απαγορεύουν στον ιερέα να επισκεφτεί έναν ασθενή στο σπίτι ή στο νοσοκομείο λόγω της πρόληψης που επικρατεί ότι η παρουσία του κληρικού θα προκαλέσει τον θάνατο του! Αυτά όμως αποτελούν πλάνη και ασέβεια του ανθρώπου προς τον Θεό και τον λειτουργό του…
Δεν είναι επίσης λίγες οι φορές που οι χριστιανοί ζητούν παράλογα πράγματα από τους ιερείς πχ την ζώνη, την άγια ζέση, το άγιο μύρο και πολλά άλλα. Το χειρότερο είναι ότι ζητούν όλα αυτά γιατί έτσι τους συμβούλεψε κάποιος μάγος…
Και έπεται συνέχεια…το αλάτι μην χυθεί κάτω, ούτε καφές ή λάδι…το κρασί δεν πειράζει, προς Θεού μην σπάσει καθρέπτης και αν υπάρχει τζάκι και τρίζουν τα ξύλα…αλλοίμονο! Βουίζει το δεξί αυτί; είναι για καλό, αν βουίζει το αριστερό είναι για κακό…τρεμοπαίζει το μάτι; φαγωμάρα στην μύτη ή στο χέρι; Ο λόξυγκας;… Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε την μαύρη γάτα…
Πραγματικά δεν έχουν τέλος οι προλήψεις… Οι περισσότερες ίσως προλήψεις συνδέονται με το τέλος της επίγειας ζωής του ανθρώπου. Ο άνθρωπος κάποια μέρα, είτε σε βαθύ γήρας είτε σε νεότερη ηλικία θα έλθει αντιμέτωπος «με την φοβεράν ώραν του θανάτου». Κανείς όμως δεν γνωρίζει ποια θα είναι αυτή η ώρα, παρά μόνον ο Θεός, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Το μόνο που μας προτρέπει είναι να είμαστε άγρυπνοι και έτοιμοι: «Γρηγορείτε!». Την φιλάνθρωπη αυτή προτροπή οι άνθρωποι λησμονούν ή αγνοούν και προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από μύριες προλήψεις. π.χ. Ο ασθενής ξεψύχησε. Σε πολλά χωριά τρέχουν να χύσουν όλα τα νερά από δοχεία και άλλα σκεύη γιατί το νερό αυτό θεωρείται πεθαμένο. Μόλις βγαίνει ο νεκρός από την πόρτα σπάνε ένα πιάτο, ένα σκεύος για να μείνει εκεί το κακό…

Άλλοι πάλι τοποθετούν στον τάφο διάφορα τρόφιμα για να φάει ο νεκρός. Πολλοί είναι αυτοί που γυρίζουν από άλλο δρόμο για να μην δευτερώσει το κακό. Άλλοι πάλι δεν τρώνε κρέας για σαράντα μέρες…Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι οι πενθούντες δεν εκκλησιάζονται γιατί απαγορεύεται! Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που για χρόνια ολόκληρα δεν εκκλησιάζονται δεν συμμετέχουν στα μυστήρια και αποκόπτονται από την εκκλησία. Στερούν τον εαυτό τους από την παρηγοριά και την ελπίδα που δίνει η εκκλησία, απομονώνονται, φθείρουν την υγεία τους και παραδίδονται σε σκέψεις απελπισίας. Ζουν όπως οι άθεοι «οι μη έχοντες ελπίδα» και η ζωή τους μεταβάλλεται σε τραγωδία…
Ο λόγος του Αποστόλου Ευαγγελιστού Ιωάννου είναι και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρος: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων» (Α’ Ιωάν. 5, 21)

http://www.agioritikovima.gr/

Έβαλαν εικόνα της Παναγίας μέσα σε μελίσσι και ... δείτε τι έγινε ! ΒΙΝΤΕΟ

Μοναχοί του Αγίου Όρους έβαλαν μία εικόνα της Παναγίας μέσα σε ένα μελίσσι, και σε λίγες ημέρες είδα το Θαύμα!


Ολόκληρη η κτίση σέβεται το πρόσωπο του Χριστού και της Θεοτόκου!


Ο άνθρωπος όμως, το αγαπημένο πλάσμα του Θεού, τι κάνει;

Το γεγονός αυτό συνέβη στην Ι.Μ.Εσφιγμένου.


Δείτε το βίντεο...

Ο γέροντας Παϊσιος εξηγεί την Κόλαση και τον παράδεισο. Εκπληκτικό !!!

 

«ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τ. Ε’΄»

ΣΕΛ. 48.

- Γέροντα, πως είναι η κόλαση;

- Θα σου πω μια ιστορία που έχω ακούσει:

Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση.

Ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο του άκουσε μια φωνή να του λέει: «Έλα, να σου δείξω την κόλαση». Βρέθηκε τότε σε ένα δωμάτιο, όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και στην μέση ήταν μια κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Όλοι όμως οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι, γιατί δεν μπορούσαν να φάνε. Στα χέρια τους κρατούσαν από μία πολύ μακριά κουτάλα. Έπαιρναν από την κατσαρόλα το φαγητό, αλλά δεν μπορούσαν να φέρουν την κουτάλα στο στόμα τους. Γι’ αυτό άλλοι γκρίνιαζαν, άλλοι φώναζαν, άλλοι έκλαιγαν…

Μετά άκουσε την ίδια φωνή να τού λέει: «Έλα τώρα να σου δείξω και τον Παράδεισο». Βρέθηκε τότε σε ένα άλλο δωμάτιο όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι ίδιο με το προηγούμενο και στην μέση ήταν πάλι μια κατσαρόλα με φαγητό και είχαν τις ίδιες μακριές κουτάλες. Όλοι όμως ήταν χορτάτοι και χαρούμενοι, γιατί ο καθένας έπαιρνε με την κουτάλα του φαγητό από την κατσαρόλα και τάιζε τον άλλον.

Κατάλαβες τώρα κι εσύ πώς μπορείς να ζεις από αυτήν την ζωή τον Παράδεισο; Οποίος κάνει το καλό, αγάλλεται, διότι αμοίβεται με θεϊκή παρηγοριά. Όποιος κάνει το κακό υποφέρει και κάνει τον επίγειο παράδεισο επίγεια κόλαση.

Έχεις αγάπη, καλωσύνη; Είσαι άγγελος και, όπου πας ή σταθείς μεταφέρεις τον Παράδεισο. Έχεις πάθη, κακία; Έχεις μέσα σου τον διάβολο και, όπου πας ή σταθείς, μεταφέρεις την κόλαση. 
  Από εδώ αρχίζουμε να ζούμε τον Παράδεισο ή την κόλαση.

ΠΗΓΗ

Μουσουλμάνος ξύπνησε χριστιανός μετά από κώμα! (video)

Έπαθε ανεύρυσμα και αφού συνήλθε ασπάστηκε το χριστιανισμό.

Ένας μουσουλμάνος, ο οποίος έπαθε ξαφνικά ανεύρυσμα στον εγκέφαλο και έμεινε σε κώμα, ασπάστηκε το χριστιανισμό μετά την ανάρρωσή του.


Ο Karim Shamsi-Basha έμεινε σε κωματώδη κατάσταση για περίπου ένα μήνα το 1992, μετά από ανεύρυσμα εγκεφάλου. Όταν όμως συνήλθε αποφάσισε να γίνει χριστιανός.

Ο νευροχειρούργος που τόν ανέλαβε τού είπε ότι ελάχιστοι άνθρωποι κατάφερναν να επιβιώσουν μετά από μια τέτοια κατάσταση και μάλιστα, τού πρότεινε να ψάξει να βρει γιατί επέζησε.

Ο γεννηθείς στη Συρία Shamsi-Basha έγραψε ένα βιβλίο για το «ταξίδι» του αυτό, με τίτλο «Paul and Me», σε μερικά κεφάλαια του οποίου αναφέρεται στον απόστολο Παύλο και τη μεταστροφή του στο χριστιανισμό, που έγινε στη Δαμασκό.

Ο συγγραφέας, όπως αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail, μεγάλωσε σε μια στενά δεμένη μουσουλμανική οικογένεια της Συρίας, η οποία ήταν ανεκτική προς όλες τις θρησκείες. Άλλωστε ένας από τους καλύτερούς του φίλους ήταν χριστιανός, όμως όπως ανέφερε ο ίδιος δεν είχε σκεφτεί ποτέ να αλλάξει θρησκεία προτού αρρωστήσει.

«Προσευχόμουν πέντε φορές την ημέρα. Πήγαινα στο τζαμί πριν από την ανατολή του ηλίου. Νήστευα το μήνα του Ραμαζανιού» είπε μιλώντας στην ιστοσελίδα Christian Post.

Όταν έγινε 18 ετών έφυγε από τη χώρα του για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο του Τενεσί στις ΗΠΑ. Παντρεύτηκε, έγινε πατέρας ενός αγοριού και ζούσε στο Birmingham της Αλαμπάμα, όπου τόν «χτύπησε» το ανεύρυσμα.

Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του ο Shamsi-Basha άρχισε να διαβάζει τη Βίβλο και βαπτίσθηκε χριστιανός το 1996. Όμως, όπως είπε ο ίδιος, πίστεψε πραγματικά στον Ιησού αρκετά χρόνια μετά, αφού χώρισε από την πρώτη του γυναίκα, έχασε τον πατέρα του και έμεινε άστεγος.

Παρότι η ζωή του άλλαξε εντελώς, ισχυρίζεται ότι οι δεσμοί με τη μουσουλμανική οικογένειά του δεν έχουν αλλάξει.

Η αδερφή του ζει στη Δαμασκό, ενώ οι περισσότεροι συγγενείς του έχουν τη βάση του στη Χομς, τη συριακή πόλη που έχει χτυπηθεί πολύ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στη Συρία.

«Ποιος ξέρει ποιος ζει και ποιος έχει πεθάνει» είπε κλείνοντας.

Δείτε το βίντεο:

Όλοι σήμερα θέλουν να "πουλάνε"!!!

 

Οι άνθρωποι κάποτε προσπαθούσαν να κάνουν κάτι σπουδαίο για την κοινωνία και για τον κόσμο, στις ημέρες μας οι άνθρωποι προσπαθούν να δείχνουν ότι είναι «κάποιοι», να δείχνουν σπουδαίοι και καλοί.

Τα κριτήρια των πράξεών μας έχουν αλλοιωθεί, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να πράττουν, να μιλούν, να σκέφτονται διεστραμμένα. Και τι εννοώ; Οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να γίνουν οι ίδιοι γνωστοί, να λάβουν δόξα και πλούτη δεν διστάζουν να κινούνται στην ενδοχώρα της παράνοιας, της αισχρότητας, και της ξεφτίλας!

Εάν παρατηρήσουμε την ζωή των ανθρώπων, δηλαδή την δική μας ζωή τότε θα δούμε ότι σχεδόν όλοι κινούμαστε σύμφωνα με το συμφέρον μας, σύμφωνα με το φαρισαϊκό πρότυπο ζωής.
Η υποκρισία έχει γίνει φυσική κατάσταση και η κοινωνία έχει καταντήσει να είναι κοινωνία προσωπείων και όχι προσώπων.


Τα παραδείγματα αυτής της καταστάσεως πολλά και ποικίλα: πολλοί «καλλιτέχνες» στοχεύουν στο να «πουλήσουν» και όχι στο να δημιουργήσουν, οι επαγγελματίες στόχο έχουν να αυξήσουν την πελατεία τους (στηριζόμενη στην «έξωθεν καλή μαρτυρία» - στο καλό όνομα) και όχι στο να παρέχουν όντως καλές υπηρεσίες. Οι πολιτικοί στόχο έχουν όχι την διακονία της κοινωνίας και της χώρας αλλά την εξασφάλιση των ψήφων για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Οι χριστιανοί στόχο έχουν την «αντικειμενική αγιότητα» που οριοθετείται στο τι θα φορέσουν ή πώς θα είναι τα μαλλιά τους ή πώς θα ομιλούν μετατρέποντας την σωτηρία σε μία ατομική υπόθεση βγάζοντας έξω την Χάρη του Θεού!

Η αλλοίωση που έχει περιέλθει στον τρόπο σκέψης μας είναι ίδιος με αυτόν του Φαρισαίου της παραβολής, δυστυχώς όμως  το σκεπτικό μας σήμερα είναι ακόμα πιο παράλογο μιας και ο Φαρισαίος της παραβολής όντως έκανε κάποια καλά πράγματα αλλά για την προβολή του «Εγώ» του, εμείς από τη άλλη δεν κάνουμε σχεδόν τίποτα και με ύπουλους τρόπους προσπαθούμε να πείσουμε του άλλους ότι είμαστε «κάποιοι», είμαστε σπουδαίοι, είμαστε καλοί χριστιανοί, καλοί επαγγελματίες, καλοί οικογενειάρχες, καλοί άνθρωποι.

Τα κριτήρια του καλού ανθρώπου, του καλού επαγγελματία, του καλού χριστιανού είναι κριτήρια γεμάτα εμπάθεια, γεμάτα εγωισμό και γι’ αυτό και είναι λανθασμένα.

Καλός δεν είναι ο άνθρωπος που οι άλλοι τον νομίζουν για καλό, όπως άγιος δεν είναι ο άνθρωπος που πλανά με μεθόδους δαιμονικές αμαθείς και «αγαθούς» χριστιανούς που τον ακολουθούν. Και όμως το φαινόμενο της υστερικής παραποίησης των κριτηρίων είναι δεδομένο στην σύγχρονη πραγματικότητα.

Ένας δάσκαλος είναι καλός όταν τα παιδιά τον συμπαθούν και όχι εάν τα μαθαίνει γράμματα. Ένας πνευματικός πατέρας είναι καλός και «άγιος» όταν «χαϊδεύει» τα πνευματικοπαίδια του και όχι όταν προσπαθεί να τα οδηγήσει στον Χριστό ακόμα και εάν χρειαστεί να γίνει αυστηρός και «κακός».

Τελικά νομίζω ότι όλο αυτό ξεκινά από το ότι χάσαμε γενικότερα τον σκοπό της ζωής μας. Τον στόχο που θα έπρεπε να έχει ο κάθε χριστιανός. Όταν σκοπός μου είναι να αφήσω ένα καλό όνομα πίσω μου, όταν σκοπός μου είναι να γίνω καλός άνθρωπος ή ακόμα και «άγιος» αλλά όχι με την Χάρη του Θεού αλλά διαμέσου των δικών μου «πνευματικών κατορθωμάτων» τότε η πλάνη έχει πάρει την θέση του κοινού νου, και η παραφροσύνη την θέση της σωφροσύνης.

Όταν οι πολιτικοί θα πάψουν να ζουν με το άγχος των ψήφων τότε και μόνο τότε κάποιες από τις ιδέες τους θα γίνουν πράξεις και θα πάψουν να προβάλουν ουτοπικές ιδεολογίες «για τα μάτια του κόσμου».

Όταν οι "έχοντες εξουσία" θα πάψουν να επιζητούν περισσότερη εξουσία ή διατήρηση αυτής που έχουν ίσως τότε θα πάψουν και οι πόλεμοι.

Όταν οι άνθρωποι θα πάψουν να ζουν με την ελπίδα ότι κάποια μέρα ίσως γίνουν «κάποιοι» τότε και μόνο τότε η Χάρις του Θεού θα εισέλθει στην ζωή τους.

Όταν οι χριστιανοί θα πάψουν να ζουν σκανδαλιζόμενοι από τους άλλους τότε και μόνο τότε το «Σκάνδαλο του Σταυρού» θα τους αγγίξει.

Όταν ο κόσμος θα πάψει να ζητά... τότε και μόνο τότε θα μπορέσει να δώσει.

Όταν οι άνθρωποι θα πάψουν να διεκδικούν τότε και μόνο τότε θα μπορέσουν να αγαπήσουν.

Μονοθεϊσμός - Αθεϊσμός - Πανθεϊσμός - Πολυθεϊσμός: Οι τέσσερις βασικές κοσμοθεάσεις

Α) ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΣ
Η θέση του δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των Θεών (δεν έχει σχέση δηλαδή, όπως οι περισσότεροι εξαπατώνται, με τον Ενισμό), αλλά με το ότι τοποθετεί το Δημιουργικό Αίτιο έξω από τον Κόσμο, άρα έχουμε δημιουργία εκ του μηδενός και κατά συνέπεια ο Κόσμος έχει αρχή και συνεπώς θα πεθάνει σε κάποιο μελλοντικό χρονικό σημείο.


Τους νόμους που διέπουν τον Κόσμο τούς έχει θέσει το εξωτερικό (και μόνο αιώνιο) Αίτιο, ο «ένας», «μοναδικός», «τετραγράμματος» και «παντοδύναμος» Θεός, που δικαιούται να ασκεί αυταρχία προς το δημιούργημά του.


Ο «Τετραγράμματος» Θεός των «μονοθεϊστών»

 

Όπως αρκετοί δικοί του θεολόγοι και αρχαιολόγοι έχουν ομολογήσει, στην πραγματικότητα ο Μονοθεϊσμός εφευρέθηκε από το ιουδαϊκό ιερατείο κατά την λεγόμενη «Βαβυλώνιο Αιχμαλωσία», παρά τους ισχυρισμούς της μονοθεϊστικής μυθολογίας για υποτιθέμενο βάθος χρόνου πέραν της πρώτης προχριστιανικής χιλιετίας.


Β) ΑΘΕΪΣΜΟΣ
Μία σχετικά πρόσφατη θέση (από το 1587), κατ’ ουσία άρνηση της ύπαρξης του Θεού του λεγόμενου «Μονοθεϊσμού» (στον προχριστιανικό κόσμο ο όρος «άθεος» αποτελούσε βρισιά και σήμαινε τον αρνητή των Θεών, τον ανόσιο, ασεβή, βέβηλο και άθρησκο άνθρωπο).
Το «Άτομο» σύμβολο των σύγχρονων αθέων

 

Κατ” αυτήν (που σε επέκταση αρνείται και κάθε άλλη έννοια Θεού), ο Φυσικός Κόσμος (υλικός) είναι η μόνη πραγματικότητα. Δεν δημιουργήθηκε από κανένα εξωτερικό Αίτιο και υπάρχει, κινείται και εξελίσσεται εντελώς μηχανικά, δίχως την ύπαρξη ανωτέρων συνειδήσεων μέσα σε αυτόν ή έξω από αυτόν (κατά προέκταση ούτε ο ίδιος μπορεί να έχει συνείδηση).


Γ) ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ
Η θέση του αναγνωρίζει, όπως και στην προηγούμενη κοσμοθέαση, τον αιώνιο Κόσμο ως μοναδική πραγματικότητα. Εδώ όμως ο (αυτογέννητος) Κόσμος ταυτίζεται με τον Θεό (που είναι παντού και διαπερνάει τα πάντα), χωρίς κανένα από τα δύο μέρη να υπερβαίνει το άλλο.
Ο Κόσμος έχει συνείδηση, ΕΙΝΑΙ Θεός, που δεν πληθύνεται όμως περαιτέρω με ιδιαίτερες λειτουργίες και ζώνες αρμοδιότητος, άρα δεν χρειάζεται λατρεία για να επικοινωνήσει κάποιος με αυτόν.


Ο Ήλιος των Πουέμπλο του Νέου Μεξικού, σύμβολο του ινδιάνικου Πανθεϊσμού

 

Διαφοροποιήσεις του απόλυτου Πανθεϊσμού είναι ο Ντεϊσμός (η αποδοχή πως ο Θεός, που είναι εγκόσμιος αλλά δεν ασχολείται με το δημιούργημά του και συνεπώς δεν αλληλεπιδρά με αυτό, δημιούργησε τον κόσμο, όχι όμως εκ του μηδενός), ο Θεϊσμός (η αποδοχή ότι ο Θεός είναι εντός του κόσμου, αν και τον υπερβαίνει) και ο Πανενθεϊσμός (η άποψη ότι ο κόσμος εμπεριέχεται εξολοκλήρου μέσα στον κατά πολύ ευρύτερο Θεό).


Δ) ΠΟΛΥΘΕΪΣΜΟΣ
Εδώ, όπως και πιο πάνω, ο Κόσμος (ως ζώσα ύλη) έχει αναδυθεί αφ” εαυτού και είναι αιώνιος. Δεν υπάρχει εξωτερικό δημιουργικό Αίτιο και εκ του μηδενός δημιουργία, οι Θεοί (ως πλήθυνση του Ενός σε ενσυνείδητα, διακριτά και ξεχωριστά όντα) έχουν αντιθέτως γεννηθεί μέσα από αυτόν, για να εξυπηρετήσουν την δική του αέναη πορεία.
Ο Άνθρωπος, ως κάτοχος και χρήστης του Λόγου, μπορεί να επικοινωνεί με τους τελευταίους μέσω ιεροπραξιών, σε κάποιες μάλιστα παραδόσεις είναι ( όπως η λογική της ίδιας της Φύσεως δείχνει) ένα εξελίξιμο είδος μέσα σε ένα εξελίξιμο Σύμπαν, μερικά σκαλοπάτια κάτω από τους Θεούς.
Η ιεροπραξία ικανοποιεί αλλά και διαμορφώνει Θεούς και θνητούς σε σημείο που ανταλλάσσονται χαρακτηριστικά. Υπό αυτή την έννοια, έχουμε ατομικές, οικογενειακές, φυλετικές ή εθνικές αποχρώσεις λατρευομένων θεοτήτων.


«Δωδεκάεδρον», το σύμβολο της θεότητας για τον Ελληνικό Πολυθεϊσμό

 

Διαφοροποιήσεις του απόλυτου Πολυθεϊσμού είναι η Μονολατρία (δηλαδή η λατρεία ενός μόνο Θεού, παρά την αποδοχή ύπαρξης και άλλων), ο Συγκρητισμός (η ένταξη διαφορετικών θεοτήτων μέσα σε έναν καινούργιο Θεό) και ο Ενοθεϊσμός (η αποδοχή ότι πολλές θεότητες εμπεριέχονται σε έναν υπέρτατο Θεό), ενώ μεταξύ του Πολυθεϊσμού και του Πανθεϊσμού τοποθετείται ο λεγόμενος Ενισμός, δηλαδή η κοσμοθέαση της ενότητας των πάντων, σύμφωνα με την οποία αρχή των πάντων είναι μία μόνον «ουσία».


ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ «ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΥ»
Η πραγματική φύση του λεγόμενου «Μονοθεϊσμού».
Μικρό απόσπασμα από την ομιλία του συγγραφέα Βλάση Ρασσιά «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΥΔΕΣ ΔΙΛΗΜΜΑ «ΕΝΑΣ ή ΠΟΛΛΟΙ ΘΕΟΙ»» σε αθηναϊκή αίθουσα εκδηλώσεων.