Συναισθήματα: Υπάρχουν "καλά" και "απαγορευμένα" συναισθήματα;

 

Τα συναισθήματα αποτελούν έναν σταθερό "σύντροφο" της ζωής μας, καθώς μας συνοδεύουν σε κάθε κατάσταση που βιώνουμε ενώ ταυτόχρονα μας δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για την εκπλήρωση (ευχάριστα συναισθήματα) ή μη εκπλήρωση (δυσάρεστα συναισθήματα) των αναγκών μας.. 

 

Όμως, στην πράξη οι περισσότεροι από εμάς ξεχνάμε τη χρησιμότητα των συναισθημάτων μας και αρχίζουμε να κρίνουμε κάποια από αυτά ως «απαγορευμένα» ή «κακά», δηλητηριάζοντας έτσι τον εαυτό μας που τα βιώνει, ή μετατρέποντας τα σε άλλα «επιτρεπτά» και «λιγότερο επώδυνα» συναισθήματα. 

 

 Για παράδειγμα, ένας άντρας που έχει μάθει ότι «δεν πρέπει να κλαίει», καθώς «αυτό δηλώνει αδυναμία», θα απωθήσει τη θλίψη και τον πόνο του, μετατρέποντας τον σε θυμό- ένα συναίσθημα που θεωρείται περισσότερο κατάλληλο και επιτρεπτό για το φύλο και τη θέση του.. 

 

Δεν είναι σπάνιο, μάλιστα, πίσω από τα «σκληρά» συναισθήματα, όπως είναι ο θυμός και το μίσος, να κρύβονται βαθύτερα και περισσότερο «ευάλωτα» συναισθήματα όπως ο πόνος, ο φόβος ή η απώλεια της αγάπης και της ευτυχίας κ.α. Όμως, επειδή φοβόμαστε την ένταση αυτών των συναισθημάτων (συχνά, όχι άδικα), επιλέγουμε με έναν «ασυνείδητο» τρόπο να μην διαχειριστούμε τις καταστάσεις που τα γεννούν. 

 

Επιπλέον, έχουμε μάθει τόσο πολύ να εστιάζουμε στη λογική και την εύρεση πρακτικών λύσεων στην καθημερινή μας ζωή, που ξεχνάμε ότι η πραγματική μας «σοφία» πηγάζει από την αρμονία του νου και της ψυχής μας. Πιο συγκεκριμένα, οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.

 

 Τι σημαίνει όμως αυτό;

 Στην πράξη, συναισθήματα και σκέψεις μοιάζουν να είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Έτσι, για παράδειγμα, αν σκεφτώ πως «αυτό που βιώνω θα κρατήσει για πάντα και δεν μπορώ να το σταματήσω», επενδύω στη διατήρηση του δυσάρεστου συναισθήματος μου, δημιουργώντας τελικά ένα φαύλο κύκλο. Αν, όμως, σκεφτώ πως «αυτό που βιώνω, όσο έντονο και να είναι, θα περάσει και θα βρω πάλι την ισορροπία μου», επενδύω στη σωστή διαχείριση του συναισθήματος μου. 

 

Φαίνεται, λοιπόν, ότι ένας από τους παράγοντες διατήρησης των δυσάρεστων συναισθημάτων είναι οι σκέψεις που κάνουμε για τα αυτά, καθώς και ο τρόπος που κρίνουμε τον εαυτό μας για το γεγονός ότι βιώνουμε τα συναισθήματα αυτά...

 

Επιπλέον, κάποιοι από εμάς ενώ αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα μας, φοβόμαστε να τα εκφράσουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, σκεπτόμενοι πως θα «χαλάσει» η εξωτερική μας εικόνα, ή δεν θα βρούμε την αναμενόμενη αποδοχή και κατανόηση. Όμως, η πραγματικότητα δεν είναι έτσι.. 

 

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να μοιραζόμαστε το βαθύτερο εαυτό μας και να μαθαίνουμε όχι μόνον τον ορατό, αλλά τον «αόρατο» κόσμο του άλλου. Βέβαια, μπορεί όντως στην προσπάθεια μας να μοιραστούμε ένα συναίσθημα με κάποιον να μην βρούμε την ανταπόκριση που περιμένουμε, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν αξίζει να προσπαθούμε ή πως δεν υπάρχει κανείς που να θέλει να μας ακούσει..

 

Επιλέξτε, λοιπόν, ανθρώπους που μοιάζουν ικανοί να σας ακούσουν και μοιραστείτε μαζί τους ότι νιώθετε. Έτσι, η σχέση σας μαζί τους θα γίνει πιο γνήσια και πιο αληθινή, καθώς πραγματική επαφή σημαίνει το μοίρασμα του εαυτού, και δεν υπάρχει εαυτός χωρίς συναίσθημα..

 

Ακόμη, να θυμάστε ότι η αναγνώριση και η κατάλληλη έκφραση των συναισθημάτων αυξάνουν την συνειδητότητα μας στη ζωή, μας κινητοποιούν για δράση και αλλαγή (όπου χρειάζεται) και συντελούν στην αυτογνωσία και την ωρίμανση μας. 

 

Τέλος, δεν υπάρχουν «καλά» και «κακά» συναισθήματα. Κάθε συναίσθημα αποτελεί μια πυξίδα- έναν οδηγό για τη ζωή μας και την επαφή μας με τον εσωτερικό μας κόσμο.. Σημαντική μένει πάντα η διαχείριση του κάθε συναισθήματος, ώστε να επενδύουμε σε αυτό και να το ακούμε με μέτρο- διατηρώντας την ισορροπία της ζωής μας..

 

Επιμέλεια/ Σύνταξη: Φλώρα Χατζημανώλη, Συμβουλευτική Ψυχολόγος, Ειδίκευση σε παιδιά και εφήβους

 

πηγη