«Ο Λίο ΜακΚάρεϊ καταλαβαίνει τους ανθρώπους καλύτερα από κάθε άλλο σκηνοθέτη του Χόλιγουντ», υποστήριζε ο σπουδαίος Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν Ρενουάρ, και δεν ήταν ο μόνος. Ακόμα κι αν σήμερα είναι σχετικά παραγνωρισμένος, ο ΜακΚάρεϊ (1898-1969) υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, ένας πραγματικός γίγαντας στον καιρό του. Βραβευμένος με τρία Όσκαρ, πρότυπο για δημιουργούς όπως ο Τσάπλιν και ο Κάπρα, ο Λίο ΜακΚάρεϊ αξίζει να ανακαλυφθεί ξανά, και οι λόγοι δε μπορούν να χωρέσουν στο top-5 που ακολουθεί.
An Affair to Remember (1957)
Ριμέικ του, διαφορετικού σε στιλ αλλά εξίσου σημαντικού, Love Affair που ο ίδιος ο ΜακΚάρει σκηνοθέτησε το 1939. Ο Κάρι Γκραντ και η Ντέμπορα Κερ, ο έρωτας πάνω στο πλοίο και τα άσχημα παιχνίδια της μοίρας. Σημείο αναφοράς για ταινίες όπως το «Άγρυπνος στο Σιάτλ», ενώ ο Γουόρεν Μπίτι και η Ανέτ Μπένινγκ προσπάθησαν να υποδυθούν τους ίδιους ρόλους αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία (Love Affair, 1994). Αξέχαστη η ατάκα «Αν μπορείς να ζωγραφίσεις, τότε μπορώ να περπατήσω».
The Bells of St Mary's (1945)
Η Ίνγκριντ Μπέργκμαν ντύνεται πεισματάρα καλόγρια και προσπαθεί να σώσει ένα σχολείο που κινδυνεύει να κλείσει, σε μια από τις αγαπημένες χριστουγεννιάτικες ταινίες των Αμερικάνων. Δίπλα στη Μπέργκμαν, ο Μπινγκ Κρόσμπι υποδύεται για δεύτερη φορά τον αντισυμβατικό πάστορα Ο'Μάλεϊ μετά το Going My Way, επίσης του ΜακΚάρεϊ. Όχι μόνο η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του σκηνοθέτη, αλλά και μέσα στις 50 πρώτες (τηρουμένων των αναλογιών) ενός all time box-office.
Duck Soup (1933)
Ίσως η πιο αναρχική κωμωδία των αδερφών Μαρξ φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Λίο ΜακΚάρεϊ. Η εμπειρία του σκηνοθέτη από τις ταινίες Χοντρού-Λιγνού παντρεύεται με τον σουρεαλισμό και τα λεκτικά παιχνίδια των Μαρξ, σε μια χαοτική πολιτική φάρσα που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Για πολλούς, η καλύτερη στιγμή του μαρξ-ιστικού σινεμά.
The Awful Truth (1937)
Ένα ζευγάρι στα πρόθυρα του διαζυγίου μπαίνει στα χαρακώματα, καθώς ο ένας σαμποτάρει τις ρομαντικές περιπέτειες του άλλου. Η σκρούμπολ κωμωδία στα καλύτερά της, και το δίδυμο Ιρέν Ντιουν – Κάρι Γκραντ να το πιεις στο ποτήρι. Ο Λίο ΜακΚάρεϊ θα κερδίσει το Όσκαρ σκηνοθεσίας, αν και ο ίδιος πίστευε πως το άξιζε περισσότερο για ένα άλλο φιλμ, που είχε σκηνοθετήσει την ίδια χρονιά. Ανακαλύψτε το αμέσως παρακάτω.
Make Way for Tomorrow (1937)
Το αριστούργημα του Μακ Κάρεϊ, για το οποίο ο Όρσον Ουέλς δίκαια είπε πως «θα έκανε ακόμα και μια πέτρα να κλάψει». Αυτή η ιστορία ενός ζευγαριού ηλικιωμένων, που χάνουν το σπίτι τους και αναγκάζονται να χωριστούν καθώς κανένα από τα παιδιά τους δεν δέχεται να φιλοξενήσει και τους δύο, μεταφέρεται στην οθόνη με διακριτική θλίψη, αξιοπρέπεια και σπουδαίες ερμηνείες. Το γεγονός ότι ενέπνευσε άλλη μια σπουδαία ταινία, το Tokyo Story του Γιασουχίρο Όζου, κάνει την ευγνωμοσύνη μας διπλή.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου