Ιερέας αποκαλύπτει: "Όλες οι Προφητείες που θα απασχολήσουν τον πλανήτη" (ΒΙΝΤΕΟ)

Ιερέας αποκαλύπτει: "Όλες οι Προφητείες που θα απασχολήσουν τον πλανήτη" (ΒΙΝΤΕΟ)
 Oμιλία του π.Στυλιανού Μακρή στις 7 Ιουνιου 2012.Θέμα«Τὰ γεγονότα ποὺ θὰ συνταράξουν σύντομα ὁλόκληρο τὸν πλανήτη σύμφωνα μὲ τὶς προφητεῖες τῶν ἁγίων μας καὶ ἡ δική μας προετοιμασία».Στον Ι.Ναό Αγίας Παρασκευής Κοπανού Ημαθίας

Oμιλία του π.Στυλιανού Μακρή στις 7 Ιουνιου 2012. Θέμα «Τα γεγονότα που θα συνταράξουν σύντομα ολόκληρο τον πλανήτη σύμφωνα με τις προφητείες των αγίων μας και η δική μας προετοιμασία». Στον Ι.Ναό Αγίας Παρασκευής Κοπανού Ημαθίας.

Δείτε το βίντεο...

Tom Arguello: “Ευχαριστώ το Θεό που είχα καρκίνο. Πως θεραπεύτηκα”.

 
 Το σοβαρό ύφος στο πρόσωπο του γιατρού προδίδει τη φοβερή είδηση ακόμη και πριν το άκουσμα των λέξεων «Λυπάμαι, αλλά έχετε καρκίνο». Και ένα τέτοιο χτύπημα είναι ο χειρότερος φόβος όλων, καθώς αυτή η σύγχρονη ασθένεια πλήττει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους.

 

Με τέτοια στατιστικά στοιχεία είναι πλέον σχεδόν αδύνατον να ξεφύγει κάποιος από αυτή την τρομακτική ασθένεια και οι προοπτικές θεραπείας μέσω της συμβατικής ιατρικής δεν είναι αισιόδοξες.

 Ο Tom Arguello αποφάσισε ότι ο συμβατικός τρόπος θεραπείας του καρκίνου των όρχεων από τον οποίο έπασχε δεν ήταν γι’ αυτόν. Και εξαιτίας αυτού, βρήκε τη δύναμη να αναζητήσει εναλλακτική μορφή θεραπείας και να θεραπευτεί μέσω της διατροφής και των αλλαγών στον τρόπο ζωής του. Διαβάστε μόνοι σας το ασυνήθιστο ταξίδι του και εμπνευστείτε από τη θετική στάση που υιοθέτησε καθώς αντιμετώπιζε και μάθαινε από τη μάχη του με τον καρκίνο.

 

—————————————————————————————————

Προσοχή: Σε καμία περίπτωση η ιστορία του Tom δεν αποτελεί μέθοδο θεραπείας ή διάγνωσης οποιασδήποτε ασθένειας. Αντιθέτως, σκοπός είναι η παροχή πληροφοριών για την εμπειρία ενός ανθρώπου ο οποίος νίκησε τον καρκίνο με ολιστική προσέγγιση έτσι ώστε και άλλοι να γνωρίσουν καλύτερα τις εναλλακτικές μορφές θεραπείας και να θεραπευτούν από παρόμοιες ασθένειες.

—————————————————————————————————

Η ιστορία του Tom

«Ευχαριστώ τον Θεό που είχα καρκίνο».

Δύο εβδομάδες πριν κλείσω τα 37, επισκέφτηκα -διστακτικά- έναν ουρολόγο για κάτι «ασυνήθιστο» που είχα παρατηρήσει σε έναν από τους όρχεις μου. Βέβαια, το είχα παρατηρήσει πριν 9 μήνες, αλλά ως κλασσικός άντρας το παρέβλεψα ως κάτι ασήμαντο. Καθώς οι εβδομάδες και οι μήνες περνούσαν, παρατήρησα ότι το μέγεθος του όρχεως αυξανόταν και η υφή του άλλαζε. Ήταν πλέον αφύσικα σκληρός. Είχα περάσει αμέτρητες ώρες διαβάζοντας κάθε ιστοσελίδα ιατρικού περιεχομένου σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κάνω διάγνωση μόνος μου. Αφού έψαξα για κάθε πιθανή ασθένεια, το αποτέλεσμα στο οποίο κατέληγα συνεχώς ήταν ένα: καρκίνος.

 

 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Σαν Αντόνιο στο Τέξας, μια μεγάλη πόλη και ένα φανταστικό μέρος για να κάνεις οικογένεια, η οποία όμως κατατάσσεται σταθερά στις 10 κορυφαίες πόλεις της χώρας σε ποσοστά παχυσαρκίας. Προσωπικά αποτελούσα το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα κάνοντας ανθυγιεινή διατροφή, καταναλώνοντας τροφές φαστ φουντ και μεγάλες ποσότητες αναψυκτικών. Είχα φτάσει σε σημείο να ζυγίζω σχεδόν 100 κιλά με ύψος 1.70…όποτε κάντε τους υπολογισμούς. Αναρωτιέστε αν ήξερα ότι ήταν λάθος εκείνη την εποχή; Φυσικά! Αν με ένοιαζε; Ίσως λίγο, αλλά ήμουν νέος και ένιωθα ανίκητος. Είχα όλο τον χρόνο μπροστά μου…ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Αυτό που δεν είχα καταφέρει να συνειδητοποιήσω τότε είναι μια μικρή λεπτομέρεια: τις συνέπειες.

 

 

Βρέθηκα λοιπόν γεμάτος άγχος στην αίθουσα αναμονής του νοσοκομείου, προσπαθώντας απελπισμένα να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτό που είχα ήταν φυσιολογικό, πιθανόν κάποιο είδος μόλυνσης που θα αντιμετωπιζόταν με αντιβιοτικά. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως φανταζόμουν. Το έβλεπα στο πρόσωπο του γιατρού. Εκείνος με έστειλε αμέσως σε κάποιο άλλο δωμάτιο για υπέρηχο. Ωστόσο, είχα μια μικρή ελπίδα ότι θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο, αλλά σύντομα η ελπίδα αυτή θα εξαφανιζόταν επίσης. Ο γιατρός κοίταξε τα αποτελέσματα του υπέρηχου και αμέσως με έστειλε για αξονική τομογραφία, αιματολογικές εξετάσεις και προγραμμάτισε τη χειρουργική επέμβαση. Μου είπε επίσης να ακυρώσω το επαγγελματικό μου ταξίδι. Τέλεια! Ήταν Παρασκευή 5 το απόγευμα. Ήμουν ο τελευταίος ασθενής στο γραφείο και μια βόμβα είχε μόλις σκάσει μπροστά μου: είχα καρκίνο. Σίγουρα δεν ήταν ο ιδανικός τρόπος για να ξεκινήσει το Σαββατοκύριακό μου. Μόλις είχα φτάσει στο χειρότερο σημείο της ζωής μου. Ένιωσα χαμένος, απελπισμένος, μουδιασμένος. Ένιωσα σαν να ήμουν θύμα.

 

 

Μετά την επέμβαση, επισκέφτηκα ξανά τον γιατρό για να δει τα αποτελέσματα της ιστολογικής εξέτασής μου. Η διάγνωση ήταν σεμίνωμα όρχεως σε στάδιο IB. Εντοπίστηκε σχετικά νωρίς, αλλά υπήρχαν και κάποιες επιπλοκές. Ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί στην επιδιδυμίδα και υπήρχε διαρροή καρκινικών κυττάρων στο αγγειακό σύστημα, δηλαδή μεγαλύτερη πιθανότητα να εξαπλωθεί ο καρκίνος σε άλλα μέρη του σώματος. Καθώς ο γιατρός αξιολογούσε τα ποσοστά επιβίωσης και τις επιλογές θεραπείας για την περίπτωση μου, ένιωθα πολύ άβολα με αυτή τη μονοκόμματη προσέγγιση. Το γεγονός ότι όλες αυτές οι πληροφορίες προέρχονταν από κάποιες ιατρικές αναφορές στο λάπτοπ του δεν κατάφερε να με κάνει να νιώσω πιο άνετα. Ένιωσα σαν αριθμός και όχι ως πρόσωπο. Την επόμενη εβδομάδα, πήγα να δω έναν ογκολόγο, ο οποίος αξιολόγησε την κατάστασή μου και στη συνέχεια μου ζήτησε να υποβληθώ σε μια σειρά χημειοθεραπειών, έτσι ώστε «να μπορώ να είμαι ήσυχος». Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, με ενθάρρυνε μετά από τη χημειοθεραπεία να φάω στα McDonald’s, αν ήθελα. Αυτό ήταν ένα τεράστιο σφάλμα! Βρισκόμουν λοιπόν παγιδευμένος στην ακμάζουσα βιομηχανία του καρκίνου και της σύγχρονης δυτικής ιατρικής. Τι επιλογές είχα; Έπρεπε να κάνω μόνο αυτά που μου είπαν οι γιατροί. Δεν υπήρχαν άλλες επιλογές, σωστά;

 

 

Αφού το συζήτησα με τη γυναίκα μου, αποφάσισα να προχωρήσω στη χημειοθεραπεία. Αρχικά με έστειλαν να μιλήσω με κάποια οικονομική σύμβουλο, η οποία με προέτρεψε να κάνω όσο περισσότερες χημειοθεραπείες μπορούσα και μάλιστα πριν από το νέο έτος, πριν δηλαδή γίνουν αλλαγές στην ασφάλιση ατελειών, πράγμα που θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να πληρώσω τις θεραπείες από την τσέπη μου. Πώς ήξερε ΕΚΕΙΝΗ πόσες χημειοθεραπείες θα χρειαζόμουν; Δεν ήταν γιατρός! Η επόμενή μου επίσκεψη ήταν πίσω στην αίθουσα όπου γίνονται οι χημειοθεραπείες για ενημέρωση. Η νοσοκόμα μου εξήγησε όλες τις πιθανές παρενέργειες (απώλεια μαλλιών, απώλεια όρεξης, απώλεια αίσθησης στα χέρια κ.λπ.) και μου είπε ότι πιθανότατα θα κατέληγα στην εντατική, επειδή συχνά η χημειοθεραπεία μειώνει τα λευκά αιμοσφαίρια διαλύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτή ήταν μια κλασσική περίπτωση όπου οι παρενέργειες είναι χειρότερες από τα συμπτώματα! Αμέσως αποφάσισα ότι δεν θα έκανα χημειοθεραπεία.

 

 

Βρισκόμουν λοιπόν ολομόναχος. Είχα μόλις γυρίσει την πλάτη μου στη συμβατική θεραπεία. Πώς θα μπορούσα να θεραπευτώ και να διασφαλίσω ότι ο καρκίνος θα έφευγε για τα καλά; Σε αυτό το σημείο άρχισα να κάνω έρευνα. Τις επόμενες εβδομάδες έζησα, έφαγα και ανέπνευσα τα πάντα που σχετίζονταν με εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας για τον καρκίνο, ενώ ταυτόχρονα βρήκα έναν αληθινό θησαυρό πληροφοριών. Υπήρχαν αμέτρητες μαρτυρίες ανθρώπων που θεραπεύτηκαν από καρκίνο προχωρημένου σταδίου με τη διατροφή και άλλα φυσικά βότανα και έλαια. Πάντα μου άρεσε να ρισκάρω στη ζωή μου και η σκέψη του να ενεργήσω «κόντρα στο ρεύμα» ήταν ιδιαίτερα ελκυστική για μένα. Και το πιο σημαντικό, κατά τη διάρκεια όλης αυτής της έρευνας παρατήρησα ότι τα ποσοστά καρκίνου σε αυτή τη χώρα είχαν φτάσει σε επίπεδα επιδημίας. Κάθε μέρα μάθαινα ότι πολλοί άνθρωποι είτε είχαν καρκίνο οι ίδιοι είτε γνώριζαν κάποιον που είχε. Τότε αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την ιστορία μου για να βοηθήσω τους άλλους. Σταμάτησα όλες τις παραδοσιακές θεραπείες για τον καρκίνο και συνέχισα τις φυσικές θεραπείες, επειδή Θεός φυλάξοι, αν κάποιος από τους φίλους ή την οικογένειά μου πάθαινε ποτέ καρκίνο, θα ήθελα να είμαι σε θέση να τους βοηθήσω μέσα από τη δική μου εμπειρία. Το σημαντικότερο απ’ όλα ήταν ότι ήθελα να δείξω στα παιδιά μου ότι μπορούσα να ξεπεράσω τις αντιξοότητες και μάλιστα με τον δικό μου τρόπο.

Να λοιπόν τι έκανα: ξεκίνησα διατροφή καταναλώνοντας ωμές τροφές.

Κάθε πρωί ξεκινώ πίνοντας ένα ποτήρι τσάι Κομπούχα (το τσάι αυτό έχει υποστεί ζύμωση με φυσικά προβιοτικά, γεγονός που ενισχύει την υγεία του πεπτικού συστήματος, διότι όλες οι ασθένειες ξεκινούν από το έντερο). Μια ώρα αργότερα, πίνω άφθονο χυμό από βιολογικά λαχανικά και φρούτα. Εγώ συνήθως πίνω από 600 ως 1400 ml κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα φρούτα και τα λαχανικά περιλαμβάνουν πολλά πράσινα, φυλλώδη λαχανικά όπως το λάχανο και το σπανάκι και χυμό από παντζάρια, καρότα, σέλινο, αγγούρι, μαϊντανό και σέσκουλα. Μου αρέσει να τα αναμειγνύω κάθε μέρα. Πίνω επίσης αλκαλικό νερό όλη την ημέρα. Η αύξηση του εσωτερικού PH είναι ζωτικής σημασίας, διότι ο καρκίνος ευδοκιμεί σε όξινο περιβάλλον. Με την αύξηση του εσωτερικού PH, είναι πολύ δύσκολο για τον καρκίνο να επιβιώσει στο σώμα. Η κατανάλωση βιολογικών λαχανικών και χυμών φρούτων βοηθά επίσης στην αύξηση του pH σε μεγάλο βαθμό. Στη συνέχεια, παίρνω συμπληρώματα όπως κουρκουμά και σκόρδο, τα οποία έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικά στη μάχη κατά του καρκίνου. Παίρνω επίσης συμπληρώματα Μορίνγκα, ένα φυτό που είναι πλούσιο σε βασικές βιταμίνες και μέταλλα.

 

 

Τώρα ας πούμε για τα σνακ, ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Συνήθως τρώω πολλούς ωμούς ξηρούς καρπούς, όπως καρύδια, αμύγδαλα, ηλιόσπορους, σπόρους κάνναβης κλπ. Αρχικά έτρωγα και γιαούρτι βιολογικής καλλιέργειας, αλλά ανακάλυψα ότι τα γαλακτοκομικά προϊόντα μπορεί να προάγουν τον καρκίνο, γι’ αυτό σταμάτησα, ενώ μείωσα σε πολύ μεγάλο βαθμό το κρέας. Έκοψα τελείως το κόκκινο κρέας και τρώω μόνο άγρια ψάρια Ατλαντικού και λίγο κοτόπουλο. Η άσκηση αποτελεί επίσης ένα σημαντικό μέρος της θεραπείας. Όταν ανάρρωνα από τη χειρουργική επέμβαση, έκανα για αρκετή ώρα βόλτα έξω. Ο καθαρός αέρας και η βιταμίνη D από τον ήλιο δεν ωφελούν μόνο ψυχολογικά, αλλά κάνουν καλό και στο σώμα. Στη συνέχεια, άρχισα να κάνω ασκήσεις ενδυνάμωσης μυών στο γυμναστήριο της περιοχής μου.

 

 

Ύστερα από την αρχική μου διάγνωση έκανα πολλές εξετάσεις αίματος που βγήκαν καθαρές κι έδειξαν ότι δεν έχω πλέον καρκίνο. Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη λέξη «ύφεση», γιατί δείχνει ότι μπορεί να επανέλθει. Είμαι εδώ για να σας πω ότι ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί με φυσικό τρόπο μέσω μιας πλήρους μεταμόρφωσης του νου, του σώματος και του πνεύματος! Μπορείτε πραγματικά να αλλάξετε τη ζωή σας και να ξεπεράσετε την ασθένεια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσετε να καταναλώνετε επεξεργασμένα και γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Ως κοινωνία, συχνά επιλέγουμε να ακολουθήσουμε την εύκολη λύση. Για εμένα η χημειοθεραπεία φαινόταν σαν να έπαιρνα τον εύκολο δρόμο. Συνειδητοποίησα ότι η χειρουργική επέμβαση και η χημειοθεραπεία δεν θεραπεύουν τίποτα. Μπορείς να αφαιρέσεις έναν όγκο και αυτός να ξαναεμφανιστεί. Εκείνο που χρειάζεται πραγματικά να αντιμετωπιστεί είναι η βασική αιτία του προβλήματος: η διατροφή και ο τρόπος ζωής. Η μόνη θεραπεία για τον καρκίνο είναι η δια βίου αφοσίωση στην υγιεινή διατροφή και την υγεία του σώματος και του νου.

 

 

Η ζωή μου άλλαξε για πάντα προς το καλύτερο μετά τον καρκίνο και η οικογένειά μου ωφελήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την αλλαγή του τρόπου ζωής μου. Έχουμε φτιάξει έναν μεγάλο κήπο με βιολογικά προϊόντα τα οποία χρησιμοποιούμε για την παρασκευή των χυμών. Θέλω πολύ να βοηθήσω κι άλλους ανθρώπους και βρίσκομαι στη διαδικασία έναρξης ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που θα παρέχει γνήσια, βιολογικά τρόφιμα σε ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση ή τα μέσα να τα αποκτήσουν.

 

 

Ναι, ευχαριστώ τον Θεό που είχα καρκίνο, γιατί αυτός μου έδωσε την αφύπνιση που τόσο απεγνωσμένα χρειαζόμουν. Έχω αλλάξει τη ζωή μου, βρίσκομαι σε πολύ καλή φόρμα και για πρώτη φορά στη ζωή μου ΝΙΩΘΩ ΥΓΙΗΣ!

Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι η γυναίκα μου και εγώ κάναμε την υγεία και την ευεξία μας οικογενειακή υπόθεση και κύριά μας προτεραιότητα. Η μεγαλύτερη επιβράβευση της δοκιμασίας μου είναι ότι έγινα μάρτυρας της αλλαγής των παιδιών μας. Δεν ζητάνε πλέον να φάνε πρόχειρο φαγητό! Αγαπούν την κηπουρική και τον υγιεινό τρόπο ζωής και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα να τους κάνω.

 

 

Η ιστορία του Tom έγινε γνωστή για να δείξει ότι η ολιστική θεραπεία από σύγχρονες και τρομακτικές ασθένειες – όπως ο καρκίνος – είναι δυνατή. Οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να περιμένουν να ακούσουν μια φρικτή διάγνωση, η δύναμη για την πρόληψη ή ακόμη και την θεραπεία τέτοιων ασθενειών βρίσκεται κυρίως στη διατροφή και την επιλογή του τρόπου ζωής τους.

 

Για να εμφανιστεί οποιαδήποτε ασθένεια πρέπει να υπάρχει μια αιτία ή πηγή. Η ολιστική και φυσική προσέγγιση δίνουν σημασία σε κάθε πτυχή του σώματος, του νου και της ψυχής προκειμένου να τα απαλλάξουν από την αιτία που οδήγησε στην ασθένεια. Αυτό είναι κάτι που η δυτική ιατρική δεν διαθέτει. Αν κάποιος όμως αποφασίσει να κινητοποιηθεί σήμερα κιόλας, δεν χρειάζεται να ανησυχεί μήπως οι ασθένειες του σήμερα καταστρέψουν την υγεία του μελλοντικά.

ΠΗΓΗ

ΦΟΒΕΡΟ: 25 συμβουλές ζωής από ένα παππού

Η διαδρομή προς τον προορισμό δεν είναι ποτέ ευθεία. Για να φτάσουμε στο χειμαδιό  περνάμε στροφές, κακοτράχαλα εδάφη, έχουμε απώλειες… Επιπλέον χρειάζεται να χεις προνοήσει, πάντα να έχεις μαζί σου και λίγο παστό κρέας.

Άσε πίσω το παρελθόν. Αν σου φάει ο λύκος την κατσίκα την έφαγε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό. Απλά την επόμενη φορά φρόντισε να είσαι πιο προσεκτικός.

Μην κεφαλαιοποιείς πολλά, μην γίνεσαι σπαγγοραμένος. Μην αναβάλλεις την απόλαυση της χαράς για το μέλλον. Κάντο τώρα, όσο είσαι ακόμα νέος. Κάνε την σκληρή εργασία σου να αξίζει ακόμη περισσότερο.

Αγωνίσου, πάλεψε. Εσύ είσαι ο μοναδικός υπεύθυνος για τον εαυτό σου. Μην είσαι φυγόπονος, μην περιμένεις να κάνουν στο κοπάδι σου όλη τη δουλειά τα σκυλιά.

Διεκδίκησε τον σεβασμό που σου αξίζει, μην αφήνεις τους άλλους να σε πατάνε . Βάλε όρια, βάλε φράχτες, προστάτεψε τα ζώα σου.

Μακάριοι αυτοί που κάνουν λάθη. Σφάλε. Εμπειρίες ονομάζουμε τις καρπαζιές που έχουμε φάει στη ζωή μας, απλά τους δώσαμε ένα πιο εύηχο όνομα. Και μην ξεχνάς ότι δεν έχει μεγάλη σημασία ποιος ήσουν μέχρι χθες. Ξεκίνα σήμερα κι όρισε με τις πράξεις σου,  αυτό που θα γίνεις από δω και πέρα...

Μάθε να συγχωρείς .... τον  εαυτό σου πρώτα.  Άσε τις ενοχές, δεν έχεις χρόνο γι αυτές

Μακάριοι αυτοί που αμφισβητούν. Μην αφήνεις τη ζωή σου να καταδυναστεύεται από δόγματα. Θυμήσου ότι αν κάποιοι δεν αμφισβητούσαν παγιωμένες γνώσεις η ανθρωπότητα θα κατοικούσε ακόμη σε σπηλιές. Φίλτραρε την πληροφορία, γίνε σκεπτικιστής, σκέψου κριτικά, σκέψου ορθολογικά, αναθεώρησε. Δεν είδες νεράιδες και στοιχειά στο δάσος, μόνο λύκους.

Να είσαι προσεκτικός. Να παρατηρείς τους άλλους . Κοίταζε τους στα μάτια. Αν δεν το δείχνει η γίδα, το δείχνει το κέρατό της.

Η ζωή είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Και είναι πολύτιμη. Η προηγούμενη λέξη που διάβασες είναι ήδη παρελθόν

Μη συμβουλεύεις διαρκώς τους νέους,  είναι χάσιμο χρόνου. Δεν υπάρχει τρόπος να τους διδάξεις τον πόνο και τη δυστυχία, μόνο η εμπειρία θα το κάνει βασανιστικά.

Ταξίδεψε! Τα ταξίδια είναι από τις εμπειρίες που μένουν. Βγες έξω Δοκίμασε! Γεύσου, ρούφηξε άπληστα εικόνες. Άφησε τις αισθήσεις σου ελεύθερες

Εκθέσου, αφέσου, τσαλακώσου, χάσε τον έλεγχο που και που. Κι όχι μόνο τον έλεγχο του εαυτού σου, αλλά και τον έλεγχο σε σχέση με άλλους. Αρκετά απομονώθηκες στην στην καλύβα σου στο χειμαδιό, φτάνει όμως, βγες έξω όταν γυρίσεις. Ξαναβρές τους φίλους και τη συντροφικότητα

Μην προσπαθείς να ελέγξεις τους άλλους. Έτσι θα καταδικάσεις στο άγχος και τη δυστυχία όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά κι αυτούς που προσπαθείς να ελέγξεις. Άσε τους άλλους να ζήσουν και ζήσε για τον εαυτό σου. Άσε τ άλλα κοπάδια στους βοσκούς τους, κοίτα το δικό σου.

Η ζωή δεν είναι δίκαιη - Το σύμπαν δεν σου οφείλει καμιά παρηγοριά και το σίγουρο είναι ότι στο τέλος της διαδρομής εσύ πεθαίνεις. Γρηγορήσαι

Να έχεις ισορροπία. Ν απολαμβάνεις το φαγητό και το ποτό σου. Να μην ξεχνάς ότι οι φτωχοί του πλανήτη περπατούν χιλιόμετρα για την καθημερινή τους  τροφή,  ενώ οι πλούσιοι περπατούν χιλιόμετρα για να τη χωνέψουν.

Απ όλους έχεις να κερδίσεις κάτι. Μάθε από τους γύρω σου. Γίνε παιδί με τα παιδιά, παίξε μαζί τους αλλά πήγαινε και στο καφενείο να μιλήσεις με τους γέρους. Κάτι έχει να σου πει η συσσωρευμένη εμπειρία τους.

Μην τα παίρνεις όλα τις μετρητοίς. Μην παίρνεις τα πάντα σοβαρά  Πιθανόν υπερβάλλεις στο σήμερα. Αυτό που σε ενοχλεί ή φοβάσαι τώρα, το πιο πιθανό είναι αύριο να το κρίνεις ανούσιο ή χλιαρό. Προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου από απόσταση, ρίξε μια ματιά στη θέα του κοπαδιού σου από το λόφο

Έχε υπομονή. Οι κατσίκες δεν γεννούν κάθε μήνα. Αλλά όταν συμβεί πρέπει να σαι παρών και σε χρειάζονται

Μάλωσε καμιά φορά με τη σύντροφό σου αν χρειαστεί, δεν είναι τρομερό, άφησε τα συναισθήματα να εκτονωθούν. Κάνε αποσυμπίεση στο θυμό. Η φωτιά μερικές φορές είναι ευεργετική.  Αν καεί μια περιοχή με πουρνάρια ή ξερόχορτα , η άνοιξη πάλι θα δώσει νεαρή βλάστηση, εκλεκτή τροφή για τις γίδες και τα μικρά τους. Πρόσεχε όμως, τα λόγια που θα ειπωθούν δεν τα ξαναμαζεύεις. Πρόσεχε τι θα φάνε οι γίδες σου, δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν. Αν αυτά που θα φάνε είναι τα βλαστάρια δέντρων, το δάσος δεν ξαναγίνεται, ο τόπος θα μείνει χέρσος...

Πότε δεν θα υπάρξει ιδανική στιγμή, ποτέ οι συνθήκες και οι καταστάσεις δεν θα είναι ιδανικές. Ξεκίνα από εδώ που βρίσκεσαι τώρα! Μην αναβάλλεις.

Να είσαι ευγενικός. Ένα πρόσωπο που χαμογελά καθρεφτίζει ανάλογη συμπεριφορά. Κάνε δώρα. Ακόμη και το δώρο ενός καλού λόγου είναι σημαντικό.  Να φέρεσαι καλά στους ηλικιωμένους, σε λίγο θα σαι σαν αυτούς. Να φέρεσαι καλά και στα ζώα, αυτά δεν κρατάνε κακία, δεν ζηλεύουν, δεν έχουν εμμονές ούτε εγωισμό. Συγχωρούν, και μάλιστα χωρίς όριο.

Αν ξέρεις γράμματα διάβασε! Αυτοί που διαβάζουν ζουν επιπλέον ζωές. Όχι μόνο τη δική τους αλλά κι όλων αυτών που μπήκαν στη θέση τους

Τόλμησε, ο φόβος σε κρατά δεμένο αλλά δεν είναι πραγματικός, απλά προέρχεται από το άγνωστο που δεν βρίσκεται στο κεφάλι σου.

Μην δένεσαι με τα πράγματα. Η ζωή είναι σαν τη διαδρομή του χειμαδιού και το ταγάρι. Όσο περισσότερο το γεμίζεις, τόσο πιο δύσκολα θα περπατάς. Πάρε τ απαραίτητα, το κοπάδι προχωρά, δεν θα σε περιμένει αν καθηλωθείς από πράγματα βαριά κι ασήκωτα. Πέτα τα , αποδεσμεύσου, νιώσε πιο ευέλικτος κι ελεύθερος.

(ΑΦΙΕΡΩΜΑ) Μίμης Φωτόπουλος - ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

 

Μίμης Φωτόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

«Κόσμο ακούω και κόσμο δεν βλέπω», «Αόματος, ελεήστε τον αόματο», «Αόματος» !!! φώναζε σπαραξικάρδια στην αλησμόνητη ταινία «Κάλπικη λίρα» του ελληνικού κινηματογράφου, ο απαράμιλλος κωμικός μας Μίμης Φωτόπουλος και δονούσε τις καρδιές μας απο το γέλιο. Ο άνθρωπος που μέσα απο τις στάχτες της πικρής πατρικής ορφάνιας, επέπρωτο να διανύσει μια λαμπρή καλλιτεχνική πορεία στο παλκοσένικο και τον κινηματογράφο και να μας χαρίσει μοναδικές στιγμές χαράς και γέλιου. Όμως ο μοναδικός θεατράνθρωπος και ηθοποιός Μίμης Φωτόπουλος, ήταν ένα πολυμερές ταλέντο, που δεν περιχαρακώθηκε στα στενά όρια της υποκριτικής, αλλά ήγγισε με επιτυχία και άλλες κορυφογραμμές της τέχνης, σφραγίζοντας με τα εμπνευσμένα βήματά του, την πολιτιστική μας εκπόρευση. Ποιητής, δοκιμιογράφος, αλλά και θεατρικός συγγραφέας, άθλησε πνευματικά και στα άλλα μεγάλα πεδία του πολιτισμού. Πάνω από όλα όμως ο σπουδαίος για το μοναδικό και πηγαίο κωμικό του τάλαντο ηθοποιός μας, υπήρξε ένας ενεργός πολίτης, που στις δραματικές ιστορικές ώρες του λαού μας, δεν «κρύφτηκε». Έδωσε με εντιμότητα το δικό του ιδεολογικό παρόν και πλήρωσε με μεγάλο προσωπικό κόστος – εκτοπισμός, τους αγώνες του για την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη του λαού μας.

Ο Μίμης Φωτόπουλος είδε το φως της ζωής στην Ζάτουνα της Γορτυνίας, στις 20 Απριλίου του 1913. Η πρόωρη πικρή ορφάνια του πατέρα του, τον ανάγκασε απο την τρυφερή ηλικία να βγεί στην βιοπάλη. Γράφτηκε στην Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, αλλά ανήσυχο πνεύμα για την τέχνη καθώς ήταν, την εγκατέλειψε στο δεύτερο έτος, για να ακολουθήσει θεατρικές σπουδές στην Εθνική Σχολή Θεάτρου.

Πρόβα τζενεράλε στα θεατρικά μας δρώμενα, θα κάνει στην «Λοκαντιέρα» με τον θίασο Κουνελάκη στα 1932, μόλις στην νεαρά ηλικία των 19 ετών. Και λίγο μετά το βάπτισμα πυρός, θα πραγματοποιήσει περιοδεία μαζί με τον θίασο του Χριστόφορου Νέζερ, «Δράματος, κωμωδίας, κωμειδυλλίου και επιθεωρήσεως». Όμως και πρίν εκσπάσει ο μεγάλος πόλεμος του ΄40, θα επιχειρήσει σύντομες παρουσίες στο φάσμα του βαριετέ, στο θεατρικό σχήμα της Κατερίνας, που έπαιζε επιθεωρήσεις και μιούζικαλ της εποχής. Οταν η Ελλάδα βρέθηκε στην δίνη της γερμανικής κατοχής, ο Μίμης Φωτόπουλος βγήκε στην αντίσταση. Εντάχθηκε στις γραμμές του ΕΑΜ, είχε ενεργό συμμετοχή στα Δεκεμβριανά, οπότε και συνελήφθη απο τους Άγγλους, για να εκτοπιστεί στο στρατόπεδο της Ελ Ντάμπα. Τελικά θα επιστρέψει στην Ελλάδα τον Μάρτη του 1945.

Στην μακρά και πολυμερή καλλιτεχνική του πορεία, ο μεγάλος μας κωμικός διασταύρωσε τα βήματά του με πολλούς θιάσους και κορυφαίους επίσης συναδέλφους του, συμμετέχοντας σε λαμπρές θεατρικές παραστάσεις. Αναφέρουμε ενδεικτικά τον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ με τον θίασο του μεγάλους μας θεατρανθρώπου Καρόλου Κούν, τις «Αγριόπαπιες» του Ίψεν με το Θέατρο Τέχνης,  το «Όνειρο της καλοκαιρινής νυκτός» του Σαίξπηρ, με το θέατρο του Βασιλικού Κήπου κ.α. Το 1952 αποτελεί ένα μεγάλο ορόσημο στην καλλιτεχνική σταδιοδρο-μία του Μίμη Φωτόπουλου, αφού δημουργεί τον δικό του θίασο και πραγματοποιεί περιοδείες σε Γερμανία, Αίγυπτο,Τουρκία, Κύπρο και Αμερική.

Ένα μεγάλο βήμα θα κάνει ο Μίμης Φωτόπουλος απο το 1960 με επιτυχία και στο πεδίο της σκηνοθεσίας. Για τελυταία φορά θα ανέβει στο θεατρικό σανίδι το 1984, στη  επιτυχημένη επιθεώρηση «Μια στο Καστρί και μια στο πέταλο», με τον ταλαντούχο Λάκη Λαζόπουλο. Η απαράμιλλη ευρηματικότητα στην ατάκα, το εμπνευσμένο κωμικό ύφος, που πήγαζε μέσα απο την κοινωνική πραγματικότητα του λαού μας, αλλά και το εντελώς προσωπικό στύλ, ήταν τα στοιχεία της καλλιτεχνικής ταυτότητας του Μίμη Φωτόπουλου, που τον καταξίωσαν ψηλά σαν καλλιτέχνη.

Απαράμιλλη όμως ήταν η παρουσία του Μίμη Φωτόπουλου και στον κινηματογράφο, που  δημιούργησε με τις ταινίες του μερικές χρυσές σελίδες του. Η πρώτη του συμμετοχή στην μεγάλη οθόνη, ήταν το 1948 με την «Μαντάμ Σουσού». Για να ακολουθήσει ένας καταιγισμός 101 ταινιών, σε δυο απο τις οποίες είχε γράψει και το σενάριο και εδικικώτερα στις «Προπαντός Ψυχραιμία» (1951) και «Μια νταντά και τέζα όλοι» (1971). Απο τις πιο αντιπροσωπευτικές ταινίες του Μίμη Φωτόπουλου που άφησαν εποχή είναι : «Το σωφεράκι» (1953), «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Ο γρουσούζης» (1952), «Κάλπικη λίρα» (1955), «Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο» (1955), «Ο Πατούχας» (1972) κ.α. Αξιοσημείωτο είναι ακόμα το πέρασμα του μεγάλου μας κωμικού και απο την τηλεόραση, όπου πρωταγωνιστού-σε στην σειρά «Ο θείος μας ο Μίμης», που προεβάλλετο απο την ΕΡΤ το 1984.

Ενώ και στο δύσβατο πεδίο της λογοτεχνίας, ο αξεπέραστος κωμικός μας άφηκε αδρό το αποτύπωμά του. Ασχολήθηκε με την ποίηση και εξέδωσε τέσσσερις ποιητικές συλλογές ήτοι : «Ημιτόνια» (1960), «Μπουλούκια» (1940), «Ο θάνατος των ημερών» (1976) και «Σκληρά τριολέτα» (1961). Παράλληλα έγραψε και τρία αυτοβιογραφικού χαρακτήρα πεζά : «Το ποτάμι της ζωής μου» (1965), «Ελ Ντάμπα- Όμηρος των Εγγλέζων» (1965) και «25 χρόνια Θέατρο» (1958). Αλλά και δυο θεατρικά έργα «Πελοπίδας ο καλός πολίτης» (1976) και «Ένα κορίτσι στο παράθυρο» (1966).

Στα αλγεινά χρόνια της Απρλιανής δικτατορίας, ο Μίμης Φωτόπουλος ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση και η γυναίκα του Μαργαρίτα Τσάλα, εξορίστηκε στην Γυάρο. Βρήκε έτσι διέξοδο, μένοντας μόνος με τις δυο αγαπημένες του κόρες  ο μεγάλος μας κωμικός στην ζωραφική, όπου και δημιουργούσε πρωτότυπους πίνακες με γραμματόσημα, υιοθετώντας την τεχνική του κολάζ. Πραγματοποίησε και μέσα απο αυτή την έξοχη ηθική του δημιουργία, δέκα συνολικά εικαστικές εκθέσεις.

Σημαντική επίσης ήταν και η συνδικαλιστική δράση του Μίμη Φωτόπουλο στο πεδίο των ηθοποιών. Διετέλεσε Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρου Θεάτρου, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος του Δ.Σ. του κινητού θεάτρου «Άρμα Θέσπιδος». Για την πολυεπίπεδη παρουσία του στην τέχνη και τον πολιτισμό, ο έξοχος κωμικός μας, τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου του Α΄, αλλά και τον Σταυρό του Αποστόλου Μάρκου απο το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Αναπάντεχα έφυγε απο την ζωή στις 29 Οκτωβρίου του 1986, απο ανακοπή καρδίας. Ήταν αδιαμφισβήτητα ένας μεγαλος του θεάτρου και του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας, ο Μίμης Φωτόπουλος, αλλά προπαντός ένας έξοχος ηθικά άνθρωπος.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.

53 αποφθέγματα για την επιτυχία και την αποτυχία

Βρισκόμουν πάντα στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, αλλά εγώ οδηγούσα τον εαυτό μου εκεί.

Μπομπ Χόουπ

Πες μου τι είσαι έτοιμος να αφήσεις πίσω και θα σου πω τι μπορείς να επιτύχεις.

Εβγκένι Κασέγιεφ

Επιτυχία είναι να κάνεις συνηθισμένα πράγματα ασυνήθιστα καλά.

Τζιμ Ρον

Οι μεγάλες επιτυχίες δεν έρχονται από αυτούς που υποκύπτουν στις τάσεις, στις σαπουνόφουσκες και στην κοινή γνώμη.

Τζακ Κέρουακ

Κάποιοι πετυχαίνουν γιατί είναι προορισμένοι από τη μοίρα γι’ αυτό, αλλά οι περισσότεροι πετυχαίνουν επειδή είναι αποφασισμένοι γι’ αυτό.

Χένρυ Βαν Ντάικ

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η προετοιμασία είναι το κλειδί της επιτυχίας.

Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ

Η επιτυχία μπλοκάρεται από το να επικεντρώνεσαι σ’ αυτήν και να τη σχεδιάζεις. Η επιτυχία είναι ντροπαλή, δε θα 'ρθει όσο παρακολουθείς.

Τένεσι Ουίλιαμς

Όταν κάποιος προχωράει αποφασιστικά προς την κατεύθυνση των ονείρων του, και παλεύει για να ζήσει τη ζωή που είχε ονειρευτεί, θα συναντήσει την επιτυχία εκεί που δεν την περίμενε.

Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ

Το θερμόμετρο της επιτυχίας είναι ο φθόνος των ανίκανων.

Σαλβαντόρ Νταλί

Το κλειδί της επιτυχίας είναι να επικεντρώσουμε τη συνείδησή μας σε αυτά που θέλουμε, όχι σε αυτά που φοβόμαστε.

Μπράιαν Τρέισι

Για να κάνεις μεγάλα πράγματα, δεν είναι ανάγκη να είσαι μεγαλοφυΐα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι πάνω από τους άλλους ανθρώπους. Πρέπει να είσαι μαζί τους.

Μοντεσκιέ

Στην Ελλάδα η επιτυχία είναι ποινικό αδίκημα.

Ελένη Βλάχου

Αν δεν βλέπεις τον εαυτό σου σαν πετυχημένο, δεν μπορείς να αποδώσεις σαν πετυχημένος.

Ζιγκ Ζιγκλάρ

Για να πετύχεις, πρέπει να επωφελείσαι από οτιδήποτε σου τυχαίνει.

Λα Ροσφουκώ

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να πετύχει σε ένα είδος δουλειάς που δεν του αρέσει.

Ναπολέων Χιλ

Στην ιστορία κάθε επιτυχίας, θα βρεις κάποιον που πήρε μια θαρραλέα απόφαση.

Πήτερ Ντράκερ

Η σκάλα της επιτυχίας πρέπει να στηριχτεί πρώτα σε κάτι σταθερό προτού μπορέσεις να την ανέβεις.

Βολταίρος

Όλη η επιτυχία μου στη ζωή οφείλεται στο ότι πάντα έφτανα δεκαπέντε λεπτά νωρίτερα.

Ναύαρχος Νέλσον

Η επιτυχία δεν είναι το κλειδί για την ευτυχία. Η ευτυχία είναι το κλειδί για την επιτυχία. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, θα γίνεις πετυχημένος.

Άλμπερτ Σβάιτσερ

Η επιτυχία συνήθως βρίσκει αυτούς που είναι πολύ απασχολημένοι για να βρουν χρόνο να την αναζητήσουν.

Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ

Η επιτυχία βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση της φυσικής ροής των πραγμάτων.

Τζιμ Ρον

Ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πετυχαίνουν είναι ότι ανταλλάσσουν αυτό που περισσότερο θέλουν με αυτό που θέλουν εκείνη τη στιγμή.

Ναπολέων Βοναπάρτης

Πολλοί από τους αποτυχημένους είναι άνθρωποι που δεν κατάλαβαν πόσο κοντά ήταν στην επιτυχία, λίγο προτού τα παρατήσουν.

Τόμας Έντισον

Το μυστικό της επιτυχίας: να υπόσχεσαι λιγότερα, να παραδίνεις περισσότερα.

Τομ Πήτερς

Η επιτυχία είναι αποτέλεσμα, αλλά δεν μπορεί να είναι σκοπός.

Γκυστάβ Φλωμπέρ

Μελέτησα τις ζωές μεγάλων αντρών και διασήμων γυναικών, και διαπίστωσα ότι αυτοί που έφτασαν στην κορυφή ήταν εκείνοι που έκαναν τη δουλειά που είχαν να κάνουν με όλη τους τη δύναμη και όλο τους τον ενθουσιασμό.

Χάρυ Τρούμαν

Οι άνθρωποι αρχίζουν να γίνονται πετυχημένοι τη στιγμή που αποφασίσουν να είναι.

Χάρβι Μακέι

Η επιτυχία είναι η μόνη ασυγχώρητη αμαρτία προς τους συνανθρώπους μας.

Αμβρόσιος Μπιρς

Οι άνθρωποι σπάνια πετυχαίνουν αν δεν απολαμβάνουν αυτό που κάνουν.

Ντέιλ Κάρνετζι

Η επιτυχία συνίσταται στο να σηκώνεσαι μια φορά παραπάνω από όσες πέφτεις.

Όλιβερ Γκόλντσμιθ

Στα περισσότερα πράγματα η επιτυχία εξαρτάται από το να ξέρεις πόσος χρόνος χρειάζεται για να πετύχεις.

Μοντεσκιέ

Είναι εντελώς αλήθεια ότι μπορείς να πετύχεις με τον καλύτερο και πιο γρήγορο τρόπο βοηθώντας άλλους να πετύχουν.

Ναπολέων Χιλ

Η τέχνη να είσαι κάποιες φορές πολύ τολμηρός και κάποιες φορές πολύ προσεκτικός είναι η τέχνη της επιτυχίας.

Ναπολέων Βοναπάρτης

Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα.

Σάμιουελ Μπέκετ

Μη φοβάσαι την αποτυχία. Όχι η αποτυχία, αλλά ο χαμηλός στόχος είναι έγκλημα. Στις μεγαλειώδεις προσπάθειες ακόμα και η αποτυχία είναι ένδοξη.

Μπρους Λι

Πίσω από κάθε αποτυχημένη προσπάθεια και κάθε ήττα βρίσκεται το γέλιο της σοφίας, αν μπορείς να το ακούσεις.

Καρλ Σάντμπεργκ

Η αποτυχία είναι μια ευκαιρία να ξαναρχίσεις, αλλά αυτή τη φορά πιο έξυπνα.

Χένρυ Φορντ

Η αποτυχία δεν είναι ένα μεμονωμένο, κατακλυσμιαίο γεγονός. Δεν αποτυγχάνεις μέσα σε μια νύχτα. Αντίθετα, η αποτυχία είναι κάποια σφάλματα κρίσεως που επαναλαμβάνονται κάθε μέρα.

Τζιμ Ρον

Δεν ξέρω ποιο είναι το κλειδί για την επιτυχία, αλλά το κλειδί για την αποτυχία είναι να προσπαθείς να αρέσεις σε όλους.

Μπιλ Κόσμπι

Είναι σημαντικό να έχεις μια μεγάλη αποτυχία όταν είσαι νέος.

Ουώλτ Ντίσνεϋ

Οι αποτυχίες είναι οι πινακίδες που σου δείχνουν τον δρόμο για την επιτυχία.

Κ. Σ. Λιούις

Το 99% των αποτυχιών οφείλονται σε ανθρώπους που έχουν τη συνήθεια να δικαιολογούνται.

Τζορτζ Ουάσιγκτον Κάρβερ

Απέτυχε μεγαλειωδώς. Αλλά είχε τολμήσει μεγαλειωδώς.

Οβίδιος

Μπορεί να μην το συνειδητοποιήσεις τη στιγμή που θα συμβεί, αλλά μια κλωτσιά στα μούτρα ίσως είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να σου συμβεί.

Ουώλτ Ντίσνεϋ

Έχουμε σαράντα εκατομμύρια λόγους για την αποτυχία, αλλά ούτε μία δικαιολογία.

Ράντυαρντ Κίπλινγκ

Γράφεις ένα πετυχημένο θεατρικό έργο με τον ίδιο τρόπο που γράφεις ένα αποτυχημένο.

Γουίλιαμ Σαρογιάν

Η επιτυχία είναι κατά 99% αποτυχία.

Σοϊτσίρο Χόντα

Είμαστε γεννημένοι για να πετύχουμε, όχι να αποτύχουμε.

Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ

Δεν υπάρχουν μυστικά για την επιτυχία. Είναι το αποτέλεσμα προετοιμασίας, σκληρής δουλειάς και του να διδάσκεσαι από την αποτυχία.

Κόλιν Πάουελ

Η πιο συνηθισμένη ερώτηση που κάνουν στις επιχειρήσεις είναι «γιατί;» Αυτή είναι μια καλή ερώτηση, αλλά εξίσου καλή είναι και η ερώτηση «γιατί όχι;»

Τζέφρι Μπέζος (ιδρυτής της Amazon)

Η διαφορά ανάμεσα σε έναν επιτυχημένο άνθρωπο και στους άλλους δεν οφείλεται στην έλλειψη δύναμης ή στην έλλειψη γνώσης, αλλά μάλλον στην έλλειψη βούλησης.

Βινς Λομπάρντι

Η κοινή πεποίθηση ότι η επιτυχία χαλάει τους ανθρώπους, κάνοντας τους εγωιστές και ματαιόδοξους, είναι λανθασμένη. Αντίθετα τους κάνει, συνήθως, ταπεινόφρονες, ανεκτικούς και ευγενικούς. Η αποτυχία είναι που κάνει τους ανθρώπους πικρόχολους και σκληρούς.

Σόμερσετ Μωμ

Όταν όλα φαίνονται ότι είναι εναντίον σου, να θυμάσαι ότι το αεροπλάνο απογειώνεται με αντίθετο άνεμο.

Χένρυ Φορντ

Εγκλήματα που έγιναν τραγούδια

 

Πολλά Περιστατικά που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη, μεταφέρθηκαν στο πεντάγραμμο. 

Ανεκπλήρωτοι έρωτες, μυθιστορηματικοί αποχωρισμοί ή άλλες συγκινητικές ιστορίες, παρέχουν συνηθέστερα την απαραίτητη έμπνευση ώστε να μετατρέπονται σε τραγούδια ή ταινίες.
Υπάρχουν φορές όμως που «τη μούσα» για καλλιτεχνικά δημιουργήματα αποτελούν αιματηρές ιστορίες, ειδεχθή εγκλήματα ή και παραβατικές συμπεριφορές που μένουν για χρόνια χαραγμένες στη μνήμη της κοινής γνώμης. Τόσο στην παγκόσμια όσο και στην εγχώρια μουσική σκηνή συχνά πρωταγωνιστές του αστυνομικού δελτίου μετατρέπονται σε πρωταγωνιστές ενός τραγουδιού και μελοποιείται η ιστορία τους.

Ποιες είναι όμως οι χαρακτηριστικές περιπτώσεις ειδεχθών εγκλημάτων και κακουργημάτων της ελληνικής κοινωνίας που αποτέλεσαν την αφορμή ή καλύτερα παρείχαν την έμπνευση και έγιναν «στίχοι και νότες»

«Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο»
Αν και το τραγούδι που φέρνει στο μυαλό την πολυσυζητημένη ματωμένη παραγγελιά είναι οι «Βεργούλες», το μοιραίο βράδυ του φονικού καθώς και η ζωή του πρωταγωνιστή του έγινε η αφορμή για ένα ακόμα τραγούδι γραμμένο από τον Διονύση Σαββόπουλο, «Το μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο».
Είναι ένα βράδυ του 1973 όπου το νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα», βάφεται κόκκινο. Ο Νίκος Κοεμτζής σκοτώνει με μαχαίρι τρία άτομα και τραυματίζει άλλα οκτώ για μια παραγγελιά που δεν σεβάστηκαν. Η αφορμή δόθηκε όταν εκτός από τον αδερφό του Δημοσθένη, σηκώθηκαν κι άλλοι θαμώνες του κέντρου στην πίστα για να χορέψουν τη δική του παραγγελιά. Ο Κοεμτζής βγάζει ένα μαχαίρι και σκοτώνει όποιον βρεθεί μπροστά του διεκδικώντας το σεβασμό. Το δικαστήριο τον καταδικάζει 3 φορές σε θάνατο και 8 φορές ισόβια. Το 1977 η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια για να αφεθεί εντέλει ελεύθερος με περιοριστικούς όρους μετά από 23 χρόνια συνεχούς φυλάκισης.
Ο Κοεμτζής, μετανοημένος, για το υπόλοιπο της ζωής του γράφει ποιήματα καθώς και την αυτοβιογραφία του, την οποία και πουλάει έξω από την Ευελπίδων και στο Μοναστηράκι. Στο «Νίκος Κοεμτζής: Το μακρύ ζεϊμπέκικο», όπως ήταν ο τίτλος του βιβλίου, εξιστορεί τη ζωή του αλλά και τους κώδικες της φυλακής όπως τους είχε ζήσει τα 23 χρόνια της κράτησής του. Αυτό το βιβλίο εμπνέει τον Διονύση Σαββόπουλο να περιγράψει τη ζωή του από τα πρώτα του βήματα στην Κατερίνη, μέχρι τη στιγμή της έκρηξης στη «Νεράιδα» και τις δολοφονίες που διέπραξε. Εκτός από τον Διονύση Σαββόπουλο και ο σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος, εμπνέεται τη ζωή του Κοεμτζή και κάνει την ταινία «Παραγγελιά». Το Σεπτέμβριο του 2011 πεθαίνει στο Μοναστηράκι από ασιτία και κακουχίες.
«Σπυριδούλα»
Μια άλλη φρικιαστική ιστορία η οποία φαίνεται να χαρίζει το όνομά της στο θρυλικό συγκρότημα του Παύλου Σιδηρόπουλου που δημιουργήθηκε το 1976 είναι το φερόμενο «σιδέρωμα της Σπυριδούλας».
Η Σπυριδούλα ήταν ένα από τα πολλά μικρά κορίτσια της εποχής εκείνης που ερχόντουσαν από την επαρχία στην πρωτεύουσα για να γίνουν υπηρέτριες. Τη δεκαετία του ’50 βρέθηκε, σε ένα σπίτι στον Πειραιά με αφεντικά τον Γιώργο και την Αντιγόνη Βεϊζαδέ. Κάποια στιγμή, τα αφεντικά της, εντόπισαν ότι λείπουν 50 δολάρια από το σπίτι και κατηγόρησαν την μικρή για κλοπή. Αν και η μικρή κοπέλα αρνήθηκε την κατηγορία, εκείνοι δεν την πίστεψαν και με σκοπό να τους αποκαλύψει που είχε κρύψει τα κλοπιμαία αποφάσισαν να την βασανίσουν. Την έδεσαν χειροπόδαρα σε ένα τραπέζι και τη βασάνιζαν ακουμπώντας το καυτό σίδερο σε όλο της το σώμα.
Δύο μέρες μετά από τον απάνθρωπο βασανισμό η Αντιγόνη Βεϊζαδέ μεταφέρει το κορίτσι στο νοσοκομείο από φόβο μην πεθάνει στο σπίτι μιας και τα εγκαύματα είχαν μολυνθεί. Αν και στην αρχή δεν αποκαλύπτει τα πραγματικά αίτια των εγκαυμάτων, μερικές μέρες μετά, όταν κανείς από την οικογένεια Βειζαδέ δεν βρίσκεται στο νοσοκομείο , ομολογεί το βασανιστήριο που πέρασε στο νοσηλευτικό προσωπικό. Το μαρτύριό της γίνεται γνωστό και η κοινή γνώμη μένει άφωνη στη μπροστά στη βιαιότητα των βασανιστών. Στη δίκη, η Σπυριδούλα μίλησε για όλα όσα πέρασε, συγκινώντας τους πάντες, εκτός από τους ίδιους τους βασανιστές της.
Εκτός από τον Παύλο Σιδηρόπουλο η περιπέτεια της Σπυριδούλας ενέπνευσε και τον Αντώνη Παπαδημητρίου να γράψει και να δημοσιεύσει το παρακάτω ποίημα, που θυμίζει έντονα το περίφημο τραγούδι «Η Κακούργα Πεθερά» εμπνευσμένο από μια άλλη δολοφονία που συγκλόνισε τη κοινωνία της δεκαετίας του ’30, αυτή του Αθανασόπουλου…
«Ακούσατε τι έγινε κοντά στην Παναγίτσα;
Η Αντιγόνη έβαλε το σίδερο στην πρίζα
αφού το ζέστανε καλά, πιάνει την Σπυριδούλα
όπου την πήρε από μικρή για να την έχει δούλα
αφού τη ζέστανε καλά, τη δένει στο κρεβάτι
την σιδερώνει άσπλαχνα στα μούτρα και την πλάτη.
Ολόγυμνη τη γδύσανε επάνω στο κρεβάτι
Και ρίχτηκαν επάνω της σα μανιασμένοι δράκοι.

«Η Κακούργα Πεθερά»

«Στου Χαροκόπου τα στενά, μια μικροπαντρεμένη εσκότωσε τον άντρα της βρε, η δαιμονισμένη. Στον ύπνο που κοιμότανε, μάνα και θυγατέρα, εβάλανε τον ανιψιό και του ρίξε τη σφαίρα».
Το ρεμπέτικο τραγούδι, σε στίχους Ιάκωβου Μοντανάρη και μουσική Μάρκου Βαμβακάρη, αφορά ένα φονικό που κατέλαβε εξαιτίας της φρικαλεότητάς του, τους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων της δεκαετίας του ’30.
Στις 7 Ιανουαρίου του 1931 εντοπίζονται από περαστικό σακούλες που περιλαμβάνουν ένα διαμελισμένο πτώμα. Όπως αποκαλύπτεται το πτώμα ανήκει στο μεγαλοεργολάβο, Δημήτρη Αθανασόπουλο, ο οποίος δολοφονήθηκε στον ύπνο του, από την πεθερά του Άρτεμις Κάστρου και τον ανιψιό της Δημήτρη Μοσκιό, με τη βοήθεια της γυναίκας του Φούλας Αθανασοπούλου και της υπηρέτριας του σπιτιού.
Σύμφωνα με τη δικογραφία της εποχής η αφορμή είχε δοθεί όταν ο εργολάβος γυρνώντας σπίτι του μεθυσμένος, αγανάκτησε με την όμορφη Φούλα που αρνιόταν να εκπληρώσει τα συζυγικά της καθήκοντα και τη βίασε παρά φύσει. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες βέβαια αιτία μπορεί να αποτελούσε και η ερωτική σχέση που όπως φημολογείτο διατηρούσε ο Αθανασόπουλος, με την πεθερά του. Την ώρα που Αθανασόπουλος κοιμάται, η Κάστρου βάζει τον ανιψιό της να τον πυροβολήσει.
Μετά το φονικό, στην προσπάθεια τους να εξαφανίσουν το πτώμα, του βάζουν φωτιά την οποία όμως σβήνουν λίγο αργότερα λόγω της έντονης μυρωδιάς και καπνού που προκαλεί. Εντέλει αποφασίζουν να τεμαχίσουν το πτώμα, το τοποθετούν σε σακούλες τις οποίες δίνουν σε δύο αγωγιάτες για να τις πετάξουν στο Ρέμα του Ιλισού.

«Το βαπόρι από την Περσία»
«Το βαπόρι απ’ την Περσία, πιάστηκε στην Κορινθία. Τόνοι 11 γεμάτο, με χασίσι μυρωδάτο…»
Η μεγαλύτερη ποσότητα ναρκωτικών που είχε μέχρι το 1977 εντοπιστεί και κατασχεθεί στην Ευρώπη αποτελεί στην επόμενη περίπτωση την έμπνευση για τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, στιχουργό και τραγουδιστή, Βασίλη Τσιτσάνη.
Στις 8 Ιανουαρίου του 1977, οι λιμενικές αρχές εντοπίζουν στο, υπό κυπριακή σημαία, μότορσιπ «Γκλόρια», το οποίο είχε αποπλεύσει από τη Βηρυτό του Λιβάνου, με προορισμό την Αμβέρσα , 11 τόνους κατεργασμένου χασίς. Τα ναρκωτικά βρίσκονται στα αμπάρια του πλοίου σε δεκάδες τσουβάλια με πολύχρωμα υφάσματα και οι λιμενικές αρχές μετά τον εντοπισμό τους αναγκάζονται να κάνουν χρήση δακρυγόνων προκειμένου να συλλάβουν τους κρυμμένους ναυτικούς μαζί με τον πλοίαρχο Νίκο Ξανθόπουλο.
Σύμφωνα με στοιχεία που ήρθαν στο φως αργότερα, ο πλοίαρχος του «Γκλόρια», Νίκος Ξανθόπουλος ή «Κάπταιν Νικ», φέρεται να ήταν συνεργάτης των αμερικανικών υπηρεσιών δίωξης ναρκωτικών DEA, και η σύλληψη του «Γκλόρια» να ήταν «στημένη» υπόθεση -όπως επισημαίνει και ο Τσιτσάνης στο τραγούδι του – η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τα ανώτερα κλιμάκια του υπουργείου. Το υπουργείο Οικονομικών ορίζει ως αμοιβή για τη μεγάλη επιτυχία 7.800.000 δρχ., από τα οποία ο «Κάπταιν Νικ» παίρνει 1.500.000 δρχ. ενώ τα υπόλοιπα μοιράζονται μεταξύ αξιωματικών.
Το συμβάν μελοποιήθηκε από τον συνθέτη και έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία, , πριν ακόμα κυκλοφορήσει σε δίσκο, από το πάλκο του «Σκοπευτηρίου» που εμφανιζόταν τότε ο Τσιτσάνης με την Λιζέτα Νικολάου.

«Ο Πίκινος»
Ακόμα μια φορά στην ελληνική ιστορία μια παραγγελιά, γίνεται αφορμή για ένα φονικό και στη συνέχεια μελοποιείται.
Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα τα «ζυθοπωλεία», λαϊκότερα «μπιραρίες» συναγωνίζονταν τις ταβέρνες. Από τις πλέον ξακουστές ήταν η «Μπίρα του Πίκινου» που λειτουργούσε στο ισόγειο ενός παραδοσιακού κτιρίου στο Θησείο. Έμεινε στην ιστορία αφού έγινε ρεμπέτικο τραγούδι λόγω της δολοφονίας του Πίκινου, γνωστού μάγκα και ρεμπέτη της εποχής.
Το σπάνιο ρεμπέτικο τραγούδι «Ξύπνα, καημένε Πίκινε» γράφτηκε το 1934 από ένα άλλο ρεμπέτη της εποχής και αυτόπτη μάρτυρα του φονικού , τον Κώστα Ρούκουνα, ο οποίος εργαζόταν στη μαγαζί του πρώτου.
Τον Ιούνιο του 1931, στο μαγαζί του «Πίκινου», μια παρέα σοβατζήδων, που βρίσκεται στην ταβέρνα από νωρίς, πίνει αρκετά και δίνει παραγγελιές. Όταν αργότερα το μαγαζί γεμίζει, οι παραγγελιές καταφτάνουν από όλες τις παρέες με αποτέλεσμα οι δικές τους να μένουν πίσω, με αποτέλεσμα τα μέλη της παρέας να επιτεθούν φραστικά στο γκαρσόνι. Ο Πίκινος παρεμβαίνει με τις κατάλληλες εξηγήσεις αλλά εκείνοι εκτρέπονται όλο και περισσότερο. Όταν τους λέει να πληρώσουν το λογαριασμό και να φύγουν, ένας εξ αυτών μαχαιρώνει τον ιδιοκτήτη ο οποίος πέφτει αιμόφυρτος στο πάτωμα και καταλήγει δώδεκα μέρες μετά στο δημοτικό νοσοκομείο.
Η κηδεία του μετατρέπεται σε ρεμπέτικη σύναξη, με επικεφαλής τον αδελφό του, τον Δημήτρη Ααρών, γνωστό με το ψευδώνυμο «Κανείς».

«Παπαλάμπραινα»
Ένα ακόμη παλαιότερο τραγούδι το οποίο παρουσιάζεται σήμερα παραποιημένο συνοδεύοντας κυρίως γαμήλια γλέντια είναι το δημοτικό τραγούδι «Παπαλάμπραινα».
Η αφορμή αυτή τη φορά είναι μια ληστεία στο σπίτι του παπά που αναστατώνει την περιοχή και καταλήγει στο θάνατο ενός από τους κλέφτες.
Ο παπά-Λάμπρος Ζέρβας, ήταν ο εφημέριος του χωριού Ρωμύλι της Πυλίας, και ζούσε με την παπαδιά και την οικογένειά τους. Το 1860 έπεσε θύμα ληστείας, όταν κάποιοι ανταγωνιστές του έστειλαν στο σπίτι του δυο κλέφτες με την πρόφαση ότι ήθελαν να αγοράσουν ένα από τα βόδια του. Οι δύο ξένοι φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του ιερέα, αλλά μόλις η οικογένεια έπεσε το βράδυ για ύπνο, οι δύο κλέφτες ειδοποίησαν τους υπόλοιπους της συμμορίας που είχαν κρυφτεί έξω από το χωριό και μπήκαν όλοι μαζί στο σπίτι για να αρπάξουν ό,τι βρουν. Επειδή όμως δεν βρήκαν χρήματα άρχισαν να βασανίζουν τον παπά, προκειμένου να τους αποκαλύψει την κρυψώνα.
Η περιπέτεια έληξε όταν η Παναγιώτα, μια από τις κόρες του παπα-Λάμπρου, κατάφερε να διαφύγει, έφτασε στο φεγγίτη και άρχισε να φωνάζει καλώντας τους συγχωριανούς σε βοήθεια. Όταν οι ένοπλοι γείτονες έφτασαν στο σπίτι του παπά, η συμμορία τράπηκε σε φυγή. Από τους πυροβολισμούς των οπλισμένων συγχωριανών τραυματίστηκαν δύο ληστές, ένας εκ των οποίων ξεψύχησε μετά από λίγο.

«Ο Μενούσης»
Οι εγκληματικές συμπεριφορές όμως και τα φονικά που μελοποιούνται ή εμπνέουν τον καλλιτεχνικό κόσμο δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο. Απόδειξη το πασίγνωστο δημοτικό τραγούδι «Μενούσης» όπου περιγράφει μια δωρική δυνατή και τραγική ιστορία ζήλιας.
Το θύμα του φονικού είναι μια γυναίκα η οποία δολοφονείται από τον άντρα της λόγω ζήλιας. Μια αντροπαρέα καθώς συζητά στο κρασοπουλιό φέρνει την κουβέντα στις όμορφες γυναίκες. Τότε ο Μεχμέτ Αγάς, ομοτράπεζος του Μενούση, αναφέρει πως είδε τη γυναίκα του δεύτερου στο πηγάδι και του μίλησε. Μετά την περιγραφή της ενδυμασίας της κοπέλας από τον Μεχμέτ Αγά, ο Μενούσης βεβαιώνεται πως το περιστατικό είναι αληθές και τυφλός από ζήλια επιστρέφει στο σπίτι και σκοτώνει την όμορφη γυναίκα του.

«Yell o Yell Drifters»
Τέλος, ο θάνατος ενός μαθητής, Μιχάλης Καλτεζάς, που δολοφονείται κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του πολυτεχνείου, το 1985, γράφει ένα ακόμα τραγούδι σε ρυθμούς ανάλογους της εποχής.
Η καθιερωμένη για την επέτειο πορεία ξεκίνησε και τελείωσε ομαλά. Μετά το λήξη της πορείας όμως με την ανάλογη αφορμή ξεκίνησε συμπλοκή μεταξύ των αντρών των ΜΑΤ και αναρχικών. Τα επεισόδια από τα Εξάρχεια εξαπλώνονται στο κέντρο της Αθήνας. Κάποια στιγμή, ομάδα διαδηλωτών συμπεριλαμβανομένου και του Καλτεζά, βάζουν φωτιά με βόμβες μολότοφ σε κλούβα των ΜΑΤ. Ενώ αποχωρούν τρέχοντας προς την Πλατεία Εξαρχείων, στη διασταύρωση των οδών Στουρνάρη και Μπόταση, ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβολεί από πίσω τον Καλτεζά. Ο μαθητής μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό όπου διαπιστώνεται και ο θάνατός του.
Αμέσως μετά τον θάνατο του Καλτεζά το παλιό Χημείο στη Σόλωνος και το Πολυτεχνείο καταλαμβάνεται από αναρχικούς σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Το πρωί της 18ης Νοεμβρίου δίνεται η άδεια από την Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλο, να μπει η Αστυνομία στο Χημείο. Η εισβολή, για πρώτη φορά μετά το 1976, γίνεται με χρήση δακρυγόνων και οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν 37 άτομα αλλά τα επεισόδια συνεχίζονται για μερικές ακόμα ημέρες. Αυτή ήταν και η πρώτη άρση ασύλου από την επίσημη θεσμοποίησή του το 1982.

*Ρεπορτάζ: Νίκη Παπάζογλου στο newsbeast

Ο άνθρωπος που χειρούργησε μόνος του τον εαυτό του χωρίς αναισθησία (φωτο)

 
Όταν ο Λεονίντ Ρογκόζοφ, ανακοίνωνε γεμάτος υπερηφάνεια στους δικούς του ότι η Σοβιετική Ένωση τον επέλεξε να μεταβεί σε μια επιστημονική ερευνητική αποστολή στην παγωμένη Σιβηρία, δεν φανταζόταν ποτέ τι παιχνίδι μπορεί να του παίξει η μοίρα.


Βρισκόμαστε στο 1961 και ο Λεονίντ βρέθηκε ξαφνικά από το Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη), ίσως στην πιο απομακρυσμένη περιοχή πάνω από τον αρκτικό κύκλο, στη Σιβηρία, στον σταθμό της Νοβολαζερέφσκαγια. Εκεί θα ήταν μέλος μιας ομάδας μετεωρολόγων και άλλων επιστημόνων για να μελετήσουν τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες που ξεπερνούσαν τους -60 βαθμούς κελσίου.


Στο σταθμό βρίσκονταν 13 επιστήμονες που καθημερινά επιτελούσαν το έργο τους και ο Ρογκόζοφ, ήταν ο γιατρός της αποστολής.


Ώσπου το παγωμένο πρωινό της 29ης Απριλίου του 1961, ο γιατρός της βάσης, αρρώστησε. Ξύπνησε με δέκατα, ναυτία και έντονους πόνους στην κοιλιακή χώρα. Τα παυσίπονα που ο ίδιος χορήγησε στον εαυτό του δεν καλυτέρευσαν την κατάσταση. Ο Ρογκόζοφ, από τα συμπτώματα γνώριζε τι είχε: Σκωληκοειδίτιδα. Ευχήθηκε όλα να πάνε καλά, αλλά νωρίς τα ξημερώματα τις επόμενης, τα πρώτα σημάδια περιτονίτιδας, είχαν κάνει την εμφάνιση τους.


Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε αμέσως να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο για να αφαιρεθεί η σκωληκοειδίτιδα. Όμως εκεί, στον σταθμό της Νοβολαζερέφσκαγια, 1600 χιλιόμετρα μακριά από το κοντινότερο χωριό και με -60 βαθμούς εξωτερική θερμοκρασία και θυελλώδεις ανέμους με ταχύτητα 100 χιλιομέτρων να σαρώνουν το έδαφος, αυτά φάνταζαν αδύνατα. Η μόνη λύση ήταν να ζητήσουν βοήθεια από τον ασύρματο. Να έρθει κάποιο αεροπλάνο να τον παραλάβει.
Κάτι τέτοιο όμως ήταν αδύνατον, αφού οι ίδιοι οι μετεωρολόγοι του σταθμού προέβλεπαν ότι ο καιρός αυτός θα συνεχιζόταν τουλάχιστον για μια εβδομάδα. Να μεταφερθεί με κάποιο ειδικά διαμορφωμένο αυτοκίνητο επί 1600 χιλιόμετρα και από εκεί να τον παραλάβει αεροπλάνο, ήταν πάλι αδύνατον. Όλα αυτά το 1961 στην παγωμένη βόρεια Σιβηρία.


Στις 10.30 το βράδυ ο Ρογκόζοφ λιποθύμησε από τους φρικτούς πόνους και όταν τον επανέφεραν, πήρε μόνος του, τη μεγάλη απόφαση: Θα έκανε την επέμβαση στον εαυτό του, ο ίδιος. Δεν είχε να χάσει τίποτε. Θα πέθαινε που θα πέθαινε, άξιζε να δοκιμάσει. Μέχρι τότε ήταν ένα εγχείρημα που κανείς δεν είχε προσπαθήσει. Ο Λεονίντ Ρογκόζοφ, θα έγραφε ιστορία.


Ο γιατρός μεταφέρθηκε στο ιατρείο του σταθμού και όλα ήταν έτοιμα για την επέμβαση. Ο Ρογκόζοφ, θα έβγαζε την σκωληκωειδίτιδα του. Ο οδηγός της βάσης και ένας μετεωρολόγος θα ήταν οι βοηθοί του στο χειρουργείο. Ο οδηγός ξάπλωσε με προσοχή τον Ρογκόζοφ που σφάδαζε, στο χειρουργικό κρεβάτι, άναψε τους προβολείς και στη συνέχεια κράτησε ένα μεγάλο καθρέπτη από πάνω του, προκειμένου ο γιατρός στη στάση που ήταν να βλέπει κάτω δεξιά στην κοιλιά του. Ο μετεωρολόγος θα έπαιζε το ρόλο του εργαλειοδότη.


Με ένα διάλυμα 0,5% νοβοκαίνης έκανε τοπική αναισθησία του κοιλιακού τοιχώματος και μετά με το νυστέρι άνοιξε μια τομή 10 εκατοστών. Από τους πόνους με δυσκολία διατηρούσε τις αισθήσεις του και όποτε «χανόταν», οι 2 βοηθοί του τον επανέφεραν. Όταν έφτασε στο επίμαχο σημείο καθοδήγησε τους βοηθούς του και τους είπε τι πρέπει να κάνουν και πώς να καθαρίσουν με αντισηπτικά, αλλά και πώς να ρίξουν αντιβιοτικά εκεί που έπρεπε


Η επέμβαση κράτησε 3,5 ώρες και κάθε 10 λεπτά ο Ρογκόζοφ αναγκαζόταν να σταματάει για να πάρει ανάσες. Στη μια μετά τα μεσάνυχτα ο γιατρός έραψε το εγχειρισμένο σημείο και αμέσως μετά αποκοιμήθηκε αποκαμωμένος. Από την επόμενη κιόλας ημέρα ο πυρετός έπεσε ενώ μέσα στην εβδομάδα ο Ρογκόζοφ, μπορούσε πάλι να περπατάει. Ύστερα από 15 ημέρες ο γιατρός είχε αναλάβει πάλι κανονικά τα καθήκοντά του στη βάση.


Ο Ρογκόζοφ δεν έφυγε από τη βάση, παρά μόνο όταν ολοκλήρωσε τη θητεία του. Όταν επέστρεψε στο Λένινγκραντ, τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Ερυθρού Λάβαρου, το οποίο διδόταν σε επιφανείς επιστήμονες. Από το 1986 και για 14 χρόνια ήταν ο επικεφαλής του τμήματος χειρουργικής στο Ινστιτούτο Ερευνών της Αγίας Πετρούπολης με ειδίκευση στον πνεύμονα και τη φυματίωση. Τον Σεπτέμβριο του 2000 σε ηλικία 66 ετών ο Ρογκόζοβ πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα.

ΣΕΞ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΧΡΗΜΑ ΠΑΝΤΟΥ, ΟΝΕΙΡΑ ΝΕΚΡΑ (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

  

Μετά από μια σειρά από μάσκες, πως μπορείς να αναγνωρίσεις το αληθινό σου πρόσωπο; Κι όμως έρχεται η στιγμή που πρέπει να κοιτάξεις στον καθρέφτη και να αναρωτηθείς ποιος τελικά είσαι. Μπορεί εκεί που θα κοιτάξεις να υπάρχει κενό. Έχασες την δυνατότητα να συγκινείσαι, θεώρησες την ευγένεια ψυχής αδυναμία και περιττή. Ξέχασες τους άλλους ανθρώπους για να σε ξεχάσουν.

Το μέτρο έγινε το χρήμα. Ξέχασες το παρόν, το πούλησες, για ένα μέλλον που δεν σου ανήκει πλέον ούτε κι αυτό. Προτίμησες τον άχαρο τρόπο, τον illustration, τον αντιαισθητικό. Άφησες το μέλλον σ’ αυτούς που αναγορεύτηκαν σε διαχειριστές του, μπήκες στην γραμμή, με αντάλλαγμα την πόζα και τα πράγματα. Πράγματα, αλλά όχι πραγματικότητα.

Όλα τα σκέφτεσαι με χρήμα. Τα αξιολογείς με χρήμα, αγαπάς με χρήμα, σχεδιάζεις με χρήμα, ονειρεύεσαι το χρήμα, μιλάς για το χρήμα, αναζητάς το χρήμα, γίνεσαι το χρήμα. Το πήδημα αντικατέστησε τον έρωτα, το chatting την πρόσωπο με πρόσωπο αληθινή κουβέντα, οι web εφαρμογές το άγγιγμα. Προτίμησες την κονσέρβα και το σκυλάδικο, από την αφτιασίδωτη διασκέδαση, από την τέχνη και την αναζήτηση.

Το χρήμα επέβαλε την κουλτούρα του. Προτίμησες να δουλεύεις παραπάνω ώρες, απ’ το να έχεις ελεύθερο χρόνο για ρέμβη, αγάπη και δημιουργία. Αυτούς που τα αναζητούν τους αποκάλεσες “τεμπέληδες”. Δεν ακολούθησαν τον δικό σου δρόμο. Σαν ιθαγενής θαμπώθηκες από τις χάντρες και τις υποσχέσεις για “μεγάλη ζωή”. Ξέχασες για ποιον λόγο είσαι εδώ, τι πρέπει να ψάχνεις, δεν αναζήτησες άλλο νόημα στο ”υπάρχειν”, αλλά έγινες οπαδός του “έχειν”, σύμφωνα με όσα σ’ έπεισαν οι διαφημίσεις, τα περιοδικά, οι μόδες.

Έπαψες να σκέφτεσαι κι έγινες οπαδός. Οπαδός κόμματος, ποδοσφαιρικής ομάδας, σημαίας, χρώματος, φυλής, συμβόλων και υλικών. Αν τα χάσεις όλα αυτά, αν αύριο καταρρεύσουν, ποιος θα είσαι; Τι μένει κάτω από την επιφάνεια; Υπάρχει τίποτα από σένα; Έχει σημασία πως ζούμε και πως πεθαίνουμε.

Κι αν αυτά που σου λέω τα προσπερνάς, κατανοώ ότι ακόμα είσαι χορτάτος, βολεμένος, με λυμένα τα προβλήματα. Ίσως αν μείνεις άνεργος, πεινάσεις ή μείνεις άστεγος, μπορεί να τα ξανασκεφτείς. Αλλά δεν είναι κρίμα να το κάνεις τότε που θα είναι αργά; Γι’ αυτό σου λέω, κοίτα τώρα τον καθρέφτη. Θυμήσου τι ήθελες όταν ήσουν παιδί. Ψάξε την άγκυρα με το παρελθόν. Ο καθρέφτης θα είναι πάντα εκεί, αλλά το είδωλό σου απουσιάζει.

ΠΗΓΗ

Back 2 the Future: Η ίδια φωτογραφία τότε… και τώρα!

 

Οι φωτογραφίες των αναγνωρίσιμων προσώπων είναι από τον Γιώργο Καλφαμανώλη…

ελληνικά

ΑΚΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ


Ο Άκης στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, 1963

Ο Άκης Σακελλαρίου, ηθοποιός, στον Βοτανικό, 2011
 ΑΝΝΑ ΚΟΥΡΗ

Η Άννα στο εξοχικό της γιαγιάς της στην Κινέτα το 1971

Άννα Κουρή, ηθοποιός, στο εξοχικό της γιαγιάς της το 2011
ΙΑΣΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ

Ιάσων, εκδρομή στις Σπέτσες, 28η Οκτωβρίου 1966

Ιάσων Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφος, Ιανουάριος 2011, Βοτανικός
ΛΑΚΗΣ ΓΑΒΑΛΑΣ

Λάκης, 1962, Κορυδαλλός

Λάκης Γαβαλάς, επιχειρηματίας, 2010, Κάντζα
ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΘΩΜΑ

Θεοφανία, 1972, Στουτγκάρδη

Θεοφανία Παπαθωμά, ηθοποιός, 2010, Βοτανικός
ΧΑΡΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Χάρης, 1973, Σιατίστης και Πλάτωνος, Ακαδημία Πλάτωνος

Χάρης Ασημακόπουλος, ηθοποιός, 2010, Σιατίστης και Πλάτωνος, Ακαδημία Πλάτωνος
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Λιάνα, 1955, Κουκάκι

Λιάνα Κανέλλη, πολιτικός, 2010, Βοτανικός
ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ

Άλκηστις, 1962, Αλεξάνδρεια Αιγύπτου

Άλκηστις Πρωτοψάλτη, τραγουδίστρια, 2010, Κεραμεικός
ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

Λάκης, 1961, Λάρισα, Φωτογραφημένος στο στούντιο των Αδελφών Γκουζγκούνη (προ κινηματογραφικής καριέρας)

Λάκης Λαζόπουλος, ηθοποιός, 2010, Κεραμεικός
ΕΛΕΝΑ ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ

Έλενα, 1990, Βατσουνιά Καρδίτσας

Έλενα Παπαρίζου, 2010, Βοτανικός
ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ

Πασχάλης, 1974, Θυμάρι, Ανάβυσσος

Πασχάλης Τσαρούχας, ηθοποιός, 2010, Γέρακας
ΤΖΟΫΣ ΕΥΕΙΔΗ

Τζόυς, 1966, Εκπαιδευτήρια Χουρδάκη

Τζόυς Ευείδη, ηθοποιός, 2010, Κεραμεικός