Ρωμαϊκά όργια: Αυτές ήταν οι 10 χειρότερες διαστροφές των αυτοκρατόρων της αρχαίας Ρώμης

 

Η φράση «Ρωμαϊκό όργιο» δεν έχει προκύψει τυχαία, αφού οι αρχαίοι Ρωμαίοι αξιωματούχοι φημίζονταν για τις διαστροφές τους. Ωστόσο ορισμένοι αυτοκράτορες κυριολεκτικά ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, μένοντας στην ιστορία για την ακόλαστη φήμη τους.

Ευνουχισμοί, αιμομιξίες, παιδεραστία και πορνεία ήταν σχεδόν καθημερινότητα στο μενού των αυτοκρατόρων, σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία που παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η σεξουαλική ζωή των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων» του Αγγλοαμερικανού ιστορικού και συγγραφέα Νάιτζελ Κάοθορν.
Ακολουθούν οι 10 χειρότερες διαστροφές από την αρχαία Ρώμη για πραγματικά γερά νεύρα:
Αιμομιξία (ανιψιά)
Ισως το πιο «light» περιστατικό της λίστας και η απόδειξη ότι όταν είσαι αυτοκράτορας μπορείς να κάνεις κυριολεκτικά ότι θέλεις. Πρόκειται για την περίπτωση του αυτοκράτορα Κλαύδιου ο οποίος παντρεύτηκε την ανιψιά του Αγριππίνα, κόρη του νεκρού αδελφού του Γερμανικού. Μάλιστα προκειμένου να προλάβει όσους μπορεί να έκαναν λόγο για αιμομιξία, συγκάλεσε τη Σύγκλητο και έπεισε τους παρευρισκόμενους, ότι ήταν υποχρεωμένος να παντρευτεί την ανιψιά του μετά το θάνατο του αδελφού του, «για το καλό του κράτους» και ότι ήταν «ζήτημα εθνικής σημασίας».
Αιμομιξία (αδελφή)
Στα ίδια -ίσως και χειρότερα- πλαίσια κινήθηκε και ο διαβόητος Καλιγούλας. Ο ίδιος διατηρούσε σεξουαλικές σχέσεις με όλες τις αδελφές του και πολλές φορές μάλιστα μπροστά στα μάτια της νόμιμης συζύγου του, ενώ υπάρχουν και αναφορές ότι συχνά εκπόρνευε τις αδελφές του. Ωστόσο η αγαπημένη του αδελφή, σύμφωνα με τα στοιχεία, ήταν η Δρουσίλα, με την οποία διατηρούσε σχέσεις απ' όταν ήταν ακόμη μικρά παιδιά και μάλιστα συχνά την έπαιρνε από τον νόμιμο σύζυγο της για να διασκεδάσει χωρίς αυτός να μπορεί να φέρει αντίρρηση.
Αιμομιξία (Οιδιπόδειο σύμπλεγμα)
Ωστόσο κυριολεκτικά «βάζει τα γυαλιά» στους προηγούμενους δύο αυτοκράτορες, ο πυρομανής Νέρωνας, ο οποίος διατηρούσε ερωτική σχέση με τη μητέρα του Αγριππίνα (την προαναφερθείσα). Η σχέση τους προδόθηκε από το αίμα της Αγριππίνας στα ρούχα του και οι αξιωματούχοι προσπάθησαν να σταματήσουν αυτή τη σχέση, φοβούμενοι ότι η Αγριππίνα θα πάρει μεγάλη εξουσία έτσι. Βέβαια δε πρόλαβαν, αφού τη σχέση διέκοψε ο ίδιος ο Νέρωνας επιχειρώντας να τη σκοτώσει.
Το πρώτο «πορνό»
Ο αυτοκράτορας Τιβέριος όταν αποσυρόταν στο νησί Κάπρι είχε προσλάβει νέους και των δύο φύλων, τους οποίους έβαζε να συνευρίσκονται ανά τρεις μπροστά του, ωστόσο όταν κάποιες φορές ακόμα και αυτό δεν τον ικανοποιούσε, οι ιστορικοί επισημαίνουν ότι διέθετε μία ολόκληρη συλλογή βιβλίων με ερωτικές εικόνες.
Το παιχνίδι του ζώου
Φήμη διεφθαρμένου αυτοκράτορα είχε και ο πυρομανής Νέρωνας, ο οποίος αναφέρεται ότι συχνά κάλυπτε το σώμα του με γούνα ζώου, έμπαινε σε ένα κλουβί και μόλις κάποιος το άνοιγε, όρμαγε και τον δάγκωνε στα γεννητικά όργανα.
Ερωτικοί σταθμοί
Οπως υπήρχαν στάσεις για να ανεφοδιάζονται και να τρώνε τα άλογα στο δρόμο, ο Νέρωνας εισήγαγε και τους «ερωτικούς σταθμούς» με πόρνες κατά μήκος του δρόμου για να «ξεκουράζουν» τους ταξιδιώτες.
Aυτοκρατορικό πορνείο
Ο Καλιγούλας ήταν πολυέξοδος αυτοκράτορας, τόσο πολύ μάλιστα που άδειασε τα ταμεία του κράτους σε σημείο που αναγκάστηκε να μετατρέψει το παλάτι σε ένα αυτοσχέδιο πορνείο, προκειμένου να ξεχρεώσει τους δανειστές του.
Κάνοντας έναν άνδρα, «γυναίκα» του
Προφανώς δεν εννοούμε ομοφυλόφιλο γάμο εδώ, αλλά το «γυναίκα» με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Συγκεκριμένα, ο Νέρωνας πήρε έναν άνδρα, του έκοψε τα γεννητικά όργανα, τον έντυσε γυναικεία και τον παντρεύτηκε με όλες τις τιμές.
Παιδεραστία
Ο αυτοκράτορας Τιβέριος, σύμφωνα με τα στοιχεία, απολάμβανε την «παρέα» μικρών παιδιών καθώς και το κολύμπι κι έτσι επέλεξε να δημιουργήσει ένα ενυδρείο ερωτικής διαστροφής, με πολλά παιδάκια να κολυμπάνε μαζί του.
Το πρώτο όργιο
Η Μεσσαλίνα, σύζυγος του Κλαύδιου (αυτού που τελικά παντρεύτηκε την Αγριππίνα) έμεινε στην ιστορία για τις ακόρεστες σεξουαλικές ορμές της, κάνοντας το Nymphomaniac του Trier να μοιάζει με επεισόδιο του Sesame Street. Ηταν η πρώτη αυτοκράτειρα που εκπορνεύτηκε με τη θέληση της, ενώ κατέχει το ρεκόρ για ταυτόχρονη σεξουαλική συνεύρεση με τους περισσότερους άνδρες μέχρι τότε.

Πηγή: iefimerida.gr

Ιβάν ο Τρομερός - Ο απόγονος των Παλαιολόγων που σκότωσε τον γιο του και ξυλοκοπούσε ιερείς μέχρι θανάτου

 

Ο Ιβάν Δ’ της Ρωσίας έμεινε στην ιστορία ως Ιβάν ο Τρομερός.
Καταγόταν από τη λαμπρή βυζαντινή οικογένεια των Παλαιολόγων και έγινε ο πρώτος Τσάρος της Ρωσίας, δηλαδή ο καίσαρας, αφού αυτό σημαίνει η λέξη τσάρος.
Ήταν ένας από τους αγριότερους και πιο βάναυσους βασιλιάδες της Ρωσίας. Η συμπεριφορά του ήταν απρόβλεπτη. Καταλαμβανόταν από δολοφονική μανία και μετά από λίγο ζητούσε συγχώρεση απ’ τον Θεό, κλαίγοντας με λυγμούς.
Εκτελούσε φίλους και εχθρούς χωρίς δισταγμό, αλλά έδειξε αστείρευτη αγάπη και τρυφερότητα στην πρώτη γυναίκα του, την Αναστασία Ρομάνοβνα.
Λέγεται ότι ήταν η μόνη που μπορούσε να τον ηρεμήσει κι ότι μετά το θάνατό της, έχασε τον έλεγχο. Ο Ιβάν πίστευε ότι τη δηλητηρίασαν οι ευγενείς και από τότε τρελάθηκε και άρχισε η σχιζοφρενική διακυβέρνηση της χώρας.
Ήταν ένας παράφρονας ηγεμόνας, που όμως είχε δείξει σημάδια τρομαχτικής στρατηγικής ευφυΐας και κατάφερε να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο της Ρωσίας και να κατατροπώσει τους ευγενείς.
Η σφαγή στο Νόβγκοροντ
Το 1570, η Ρωσία είχε ρημαχτεί από την πανούκλα και τον πόλεμο. Χειρότερα είχε χτυπηθεί η πλούσια πόλη του Νόβγκοροντ, όπου είχαν πεθάνει σχεδόν 10.000 άνθρωποι.
Ο Ιβάν φοβήθηκε, ότι οι ευγενείς του Νόβγκοροντ θα εξεγείρονταν εναντίον του και θα συμμαχούσαν με το Βασίλειο της Λιθουανίας.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, εξαπέλυσε εναντίον της πόλης το πιο ισχυρό του όπλο, τους «Οπρίτσνικους». Ήταν οι εκτελεστές, που καθάριζαν το βασίλειο του Ιβάν απ’ τους εχθρούς του.
Ντυμένοι στα μαύρα,  ιππεύοντας μαύρα άλογα, σκορπούσαν τον τρόμο και τον θάνατο.
Οι αδίστακτοι δολοφόνοι ξεχύθηκαν στο Νόβγκοροντ και το κατέστρεψαν.
Όσο πορεύονταν προς την πόλη, οι Οπρίτσνικοι είχαν επιτεθεί σε όλα τα μοναστήρια και τις εκκλησίες που ήταν στον δρόμο τους.
Όταν μπήκαν στο Νόβγκοροντ, συνέλαβαν όλους τους ιερείς και τους μοναχούς και τους ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου.
Ο αριθμός τους έφτανε τους 500.

O Iβάν επιτίθεται εναντίον των κατοίκων του Νόβγκοροντ.
Ο Αρχιεπίσκοπος του Νόβγκοροντ αναγκάστηκε να ευλογήσει και να δειπνήσει με τον υπερβολικά ευσεβή Ιβάν, ενώ οι Οπρίτσνικοι λεηλατούσαν το σπίτι του και την πόλη.
Εκτελέστηκαν όλοι οι κάτοικοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά. Έριξαν τα γυναικόπαιδα στον ποταμό Βόλχοβ, όπου παγιδεύτηκαν κάτω απ’ τον πάγο. Οι Οπρίτσνικοι έκαναν περιπολίες γύρω απ’ το ποτάμι και σκότωναν όποιον κατάφερνε να βγει στην επιφάνεια.
Πριν εκτελέσουν τους άντρες, τους βασάνιζαν, για να αποσπάσουν πληροφορίες για την υποτιθέμενη προδοσία.
Η λεηλασία κράτησε 5 βδομάδες. Κάθε μέρα, ο Ιβάν μαζί με το γιο και διάδοχό του παρακολουθούσαν με λαχτάρα τις σφαγές.
Κάθε απόγευμα, αποσύρονταν στην εκκλησία, όπου προσεύχονταν για ώρες.
Συνολικά υπολογίζεται ότι σκότωσαν περίπου 3.000 ανθρώπους. Ήταν ίσως το πιο φρικώδες και αιματηρό επεισόδιο της βασιλείας του.
Ο φόνος του γιου του
Ο Ιβάν λάτρευε τον πρωτότοκο γιο του, τον Ιβάν Ιβάνοβιτς, γιατί ήταν καρπός του έρωτα με την πρώτη του γυναίκα, την Αναστασία Ρομάνοβνα.

Ο θάνατος του Ιβάν Ιβάνοβιτς.
Εξαιρετικά μορφωμένος και ταλαντούχος πολεμιστής, ο Ιβάν Ιβάνοβιτς είχε εντυπωσιάσει τον πατέρα του στη σφαγή του Νόβγκοροντ, που παρακολουθούσε ατάραχος τις θηριωδίες.
Τον Οκτώβριο του 1581, η τρίτη σύζυγος του Ιβάν Ιβάνοβιτς ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Μία μέρα έτυχε να φορέσει ένα φόρεμα πιο αποκαλυπτικό απ’ ότι συνήθιζε και όταν την είδε ο Ιβάν ο Τρομερός, έγινε έξαλλος.
Την ξυλοκόπησε άγρια, με αποτέλεσμα εκείνη να χάσει το παιδί που κυοφορούσε.
Ο Ιβάν Ιβάνοβιτς το έμαθε και ξεκίνησε ένας τρομερός καυγάς. Αρχικά κατηγόρησε τον πατέρα του για τον θάνατο του αγέννητου παιδιού του, αλλά μετά ο Ιβάν κατηγόρησε τον γιο του ότι σκόπευε να τον προδώσει.
Ο Ιβάν ο Τρομερός, τυφλωμένος από θυμό, χτύπησε τον γιο του στο κεφάλι με ένα σκήπτρο.
Με το που είδε τον γιο του να πέφτει αιμόφυρτος στο έδαφος, ο Ιβάν όρμησε πάνω του, τον αγκάλιασε, τον φιλούσε μανιασμένα και ούρλιαζε: «Καταραμένος να είμαι! Σκότωσα τον γιο μου»!
Για μια στιγμή, ο Ιβάν Ιβάνοβιτς βρήκε τις αισθήσεις του και ψιθύρισε στον πατέρα και βασιλιά του: «Πεθαίνω ως αφοσιωμένος γιος και πιστός υπηρέτης».

Ο Ιβάν ο Τρομερός δίπλα στον ετοιμοθάνατο γιο του.
Παρά τις προσευχές του πατέρα του, πέθανε λίγες μέρες μετά, στις 19 Νοεμβρίου του 1581.
Ο Τσάρος Ιβάν πέθανε 3 χρόνια αργότερα, στις 18 Μαρτίου του 1584. Ο θάνατός του ήταν ξαφνικός, ενώ έπαιζε σκάκι.
Στον σκελετό του βρέθηκε μεγάλη ποσότητα υδράργυρου, γεγονός που οδήγησε τους μελετητές σε δύο διαφορετικά σενάρια για τον θάνατό του.
Λένε ότι είχε κολλήσει σύφιλη και η θεραπεία που έκανε απαιτούσε την κατανάλωση υδραργύρου.
Μια άλλη υπόθεση είναι, ότι δηλητηριάστηκε από τους αντιπάλους του, που σίγουρα ήταν περισσότεροι από τους φίλους του.
Ο Ιβάν ο Τρομερός ήταν ήρωας για τους χωρικούς της Ρωσίας, γιατί τους απάλλαξε από την κακομεταχείριση των ευγενών βογιάρων.
Βέβαια, ο ίδιος φέρθηκε αγριότερα απ’ τους βογιάρους, βιάζοντας και σκοτώνοντας αμέτρητους υπηκόους του.

mixanitouxronou.gr

Η Κιβωτός του Νώε ήταν στρογγυλή

 

Μια 4.000 ετών πινακίδα από την αρχαία Μεσοποταμία περιέχει τις προδιαγραφές για μια κιβωτό που προ-χρονολογείται της ιστορίας του Νώε.


Πρόκειται για μερικές εγκοπές που χαράχτηκαν σε μια πήλινη πινακίδα πριν από 4.000 χρόνια. Αλλά αυτό που αποκαλύπτουν σχετικά με την αρχαία βιβλική ιστορία της κιβωτού του Νώε, έχει ξαφνιάσει τους μελετητές σε ολόκληρο τον κόσμο.


Η 4.000 ετών πήλινη πινακίδα με τη σφηνοειδή γραφή, που περιέχει την ιστορία της Κιβωτού και του Κατακλυσμού, εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο και αποτελεί το κεντρικό θέμα του βιβλίου “Η Κιβωτός πριν τον Νώε” του Ίρβινγκ Φίνκελ.

 

Η 4.000 ετών πήλινη πινακίδα που περιέχει την ιστορία του Κατακλυσμού, περιγράφει την Κιβωτό ως ένα ελαφρύ στρογγυλό σκάφος από σχοινιά, κορμούς δέντρων και πίσσα


Η πινακίδα, που αποκρυπτογραφήθηκε πρόσφατα, προέρχεται από τη Μεσοποταμία (σημ. Ιράκ) και θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις. Και αυτό γιατί περιέχει τις προδιαγραφές για τη θρυλική Κιβωτό, η οποία λέγεται ότι έσωσε δύο ζώα από κάθε είδος –και μια χούφτα ανθρώπων– από την καταστροφική πλημμύρα.


Ωστόσο, μερικές από τις λεπτομέρειες είναι διαφορετικές από την γενικά γνωστή εκδοχή. Για παράδειγμα, περιγράφει την Κιβωτό ως ένα είδος κυκλικού ψαθόπλεκτου μονόξυλου και όχι σαν το ορθογώνιο επίμηκες πλοίο του σύγχρονου μύθου.


«Ξαφνιάζεσαι και η καρδιά σου για μια στιγμή σταματά, όταν διαβάζεις την περιγραφή της Κιβωτού. Ότι επρόκειτο για στρογγυλό σκάφος, είναι πραγματική έκπληξη» λέει ο Ίρβινγκ Φίνκελ, έφορος του Βρετανικού Μουσείου.

 

Η 4.000 ετών πήλινη πινακίδα με τη σφηνοειδή γραφή, που περιγράφει την κατασκευή της Κιβωτού, εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο.


Η πινακίδα καταγράφει τις οδηγίες που έδωσε ένα Μεσοποτάμιος θεός για τη ναυπήγηση ενός γιγαντιαίου σκάφους, με διαστάσεις 90Χ120 μέτρα περίπου, από κορμούς δένδρων και σχοινιά, καλυμμένου με πίσσα.
Η πινακίδα λέει ακόμη ότι τα ζώα που θα σωθούν θα πρέπει να μπουν στην Κιβωτό κατά ζεύγη και κάθε ζεύγος ζώων θα αποτελείται από αρσενικό και θηλυκό.
Είναι φανερό ότι τα σχετικά με τον Νώε και την Κιβωτό, που περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη, έχουν αντληθεί από αυτή την πινακίδα σφηνοειδούς γραφής από τη Μεσοποταμία, όπου περί το 2000π.Χ. άκμασε ο πολιτισμός των Σουμέριων.
Στην Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις, 18-22) διαβάζουμε:

«Θα εισέλθεις στην κιβωτό εσύ και τα παιδιά σου και η γυναίκα σου και οι γυναίκες των παιδιών σου μαζί µε σένα και θα πάρεις μαζί σου από όλα τα κτήνη και από όλα τα ερπετά κι απ’ όλα τα θηρία και από κάθε είδος που ζει στη γη κατά ζεύγη θα τα εισαγάγεις εις την κιβωτό, ώστε μαζί µε σένα να σωθούν, και συ θα έχεις τη φροντίδα της διατροφής των. Κάθε ζεύγος ζώων θα αποτελείται από αρσενικό και θηλυκό. Από όλα τα πτηνά που πετούν και από όλα όσα τρώγονται θα πάρεις μαζί σου και έτσι θα έχεις μαζί σου να τρως και συ και εκείνα.. Και ο Νώε έκανε όλα όσα του παρήγγειλε ο Κύριος ο Θεός….»

 

Σχεδιαστική ανακατασκευή της Κιβωτού όπως την περιγράφει η σουμεριακή πινακίδα του Βρετανικού Μουσείου. Τα υλικά, ο τρόπος κατασκευής και το σχήμα της, της δίνουν την αναγκαία πλευστότητα.

Αλλά και ο Κατακλυσμός έχει ληφθεί από το Έπος του Γκιλγκαμές, που είναι γραμμένο στην ακκαδική γλώσσα. Σήμερα είναι γενικά αποδεκτό ότι ο Γκιλγκαμές, ο ήρωας-βασιλιάς της Ουρούκ, ήταν ιστορικό πρόσωπο και ότι έζησε την 3η χιλιετία π.Χ.
Ο μύθος του Κατακλυσμού συναντάται και σε άλλες αρχαίες παραδόσεις, όπως στην ινδουϊστική ιστορία του Μανού και στον Ελληνικό μύθο του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνα.
Απ’ όλους τους κατακλυσμούς, αρχαιότερος θεωρείται αυτός του Ωγύγου, ο οποίος συνέβη όταν βασίλευε ο Ωγύγος, μυθικός βασιλιάς της Αττικής.
Ο Πλάτωνας στους Νόμους του, υπολογίζει ότι η πλημμύρα αυτή συνέβη 10.000 χρόνια πριν από την εποχή του και στον Κριτία την περιγράφει ως «την μεγαλύτερη όλων», λέγοντας ότι κάλυψε ολόκληρο τον κόσμο.

Πηγή

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Οι φρικιαστικότερες εφευρέσεις βασανιστηρίων

 


Πονάς και μόνο που τις διαβάζεις!...

Η εποχή που είναι γνωστή ως «Σκοτεινά Χρόνια», ο φοβερός και τρομερός ευρωπαϊκός Μεσαίωνας, λογίζεται ως μια από τις πλέον βίαιες ιστορικές εποχές.

Οι ανισότητες και η βαρβαρότητα ταλάνισαν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα, κάπου 1.000 σκοτεινά και αιμοδιψή χρόνια.

Ένα από τα πλέον αποτρόπαια χαρακτηριστικά της μεσαιωνικής πρακτικής ήταν η μακάβρια εφευρετικότητα των ανθρώπων, που γέννησε μια πληθώρα μεθόδων βασανισμού.
Οι λόγοι για να βασανιστεί κάποιος περίσσευαν: από θρησκευτικές διαφορές και αιρετικές αντιλήψεις μέχρι τιμωρίες του ποινικού κώδικα και κοινωνικά παραστρατήματα, όλα καλούσαν σε έναν πατροπαράδοτο και ακραίο βασανισμό του φταίχτη.

Αυτό που μας εκπλήσσει ωστόσο περισσότερο στα μεσαιωνικά βασανιστήρια δεν είναι η διαβολική βαρβαρότητά τους όσο η εκτεταμένη ποικιλία των τεχνικών και το μέλημα για ολοένα και πιο εντυπωσιακές συσκευές βασανισμού.

Δεν είναι δυνατόν να περιληφθούν όλες οι ευφάνταστες μέθοδοι μεσαιωνικού βασανισμού στη λίστα μας, θα διερευνήσουμε ωστόσο μια πλούσια συλλογή με τις πλέον στυγερές συσκευές που ανακαλύφθηκαν ποτέ...

Ο μπρούτζινος ταύρος

Επρόκειτο για ένα κούφιο ορειχάλκινο άγαλμα που έμοιαζε στην όψη σε πραγματικό ταύρο. Τα θύματα τοποθετούνταν εντός του, με τις γλώσσες τους να κόβονται συνήθως πριν. Η πόρτα έκλεινε και μετά ξεκινούσε η ιεροτελεστία της φωτιάς: πύρινες γλώσσες τύλιγαν τον ταύρο, αφήνοντας το θύμα να «βράσει» στο εσωτερικό του, μέσα σε κραυγές αγωνίας και πόνου. Οι κινήσεις απόγνωσης και οι φωνές του θύματος έκαναν τον ταύρο να μοιάζει ζωντανός, γεγονός που έκανε το φιλοθεάμον κοινό να παραληρεί από το θέαμα. Ο θρύλος το θέλει να είναι Έλληνας ο εφευρέτης της αποτρόπαιης αυτής συσκευής, ο Πέριλλος (Perilaus σε κάποιες πηγές), που τον κατασκεύασε για τύραννο της εποχής. Κι ενώ περίμενε μια γενναιόδωρη αμοιβή για την επινοήτικότητά του, ο Πέριλλος έμελλε να γινόταν ο πρώτος που θα τον δοκίμαζε...

Ο σφιγκτήρας αντιχείρων

Μια από τις πλέον ύπουλες συσκευές βασανιστηρίων του Μεσαίωνα, αφού το θύμα δεν πέθαινε από την εφαρμογή της, υπέφερε απλώς από αβάσταχτους πόνους. Τρεις μεταλλικές μπάρες ασφάλιζαν τους αντίχειρες του θύματος, με το μεταλλικό έλασμα να συνθλίβει τα δάχτυλα ανεπανόρθωτα. Οι βίδες αντίχειρα αποτελούσαν μάλιστα «ανθρωπιστική» εξέλιξη παλιότερης συσκευής, που «έλιωνε» και τα 10 δάχτυλα του θύματος. Οι πρώτες αναφορές για τη χρήση τους κάνουν λόγο για τον ρωσικό στρατό, ως τρόπο τιμωρίας για την απείθεια των στρατιωτών...

Η σκάφη 

Μια από τις πλέον περίφημες και διαδεδομένες συσκευές βασανισμού, κυριάρχησε στην Ευρώπη για αιώνες. Έβγαινε σε πολλά «μοντέλα», η βασική ιδέα παρέμενε ωστόσο αναλλοίωτη: το θύμα δενόταν σε μια επιφάνεια και με τη βοήθεια ενός μηχανισμού, συνήθως μιας τροχαλίας, τα σχοινιά σφίγγονταν και τραβούσαν το σώμα του θύματος μέχρι να εξαρθρωθούν τα μέλη του. Αν μάλιστα η ποινή ήταν βαρύτερη, το βασανιστήριο συνεχιζόταν μέχρι τα άκρα να διαχωριστούν εντελώς από το σώμα, ενώ τίποτα δεν απέκλειε την ταυτόχρονη χρήση της σκάφης με άλλες μεθόδους βασανισμού. Η συχνότερη ήταν το άναμμα φωτιάς κάτω από τη σκάφη, για το κάτι παραπάνω στον πόνο και τη φρίκη. Η ισπανική Ιερά Εξέταση, πέρα από τις δικές της μεθόδους, χρησιμοποιούσε τη σκάφη συχνότατα...

Ο τροχός

Τροχοί χρησιμοποιούνταν σε πολλές τεχνικές βασανισμού, οι μεσαιωνικοί δήμιοι παραήταν ωστόσο εφευρετικοί για να αφήσουν τον τροχό στον υποδεέστερο βοηθητικό του ρόλο. Το θύμα δενόταν λοιπόν σε έναν μεγάλο ξύλινο τροχό και κατόπιν αφηνόταν να κυλήσει από την πλαγιά ενός λόφου. Η πρώιμη αυτή μέθοδος δεν ικανοποιούσε ωστόσο το κοινό και μια πιο σοφιστικέ χρήση εφευρέθηκε: ο τροχός προσαρμόστηκε σε μια βάση, για να μπορεί να περιστρέφεται ελεύθερα, και μια σειρά από ανεπιθύμητα πράγματα μπορούσαν να συμβούν στο δεμένο πάνω του σώμα: η φωτιά ήταν πάντα ένας αλάνθαστος τρόπος, και τα καρφιά ωστόσο που έσκιζαν τη σάρκα δεν μπορούσαν να αγνοηθούν. Αργότερα τα καρφιά θα κάνουν την εμφάνισή τους πάνω στον τροχό, ενώ η χρήση του αφέθηκε πραγματικά ελεύθερη στη ζοφερή ανθρώπινη φαντασία. Χρησιμοποιήθηκε ακόμα και για να παραμένει το σώμα του θύματος δεμένο πάνω του για μέρες κάτω από τον καυτό ήλιο...

Το παλούκι

Το να καείς πάνω στο παλούκι ήταν συνήθως η τελευταία στάση στο μακάβριο ταξίδι του βασανισμού, μιας και η τεχνική αυτή ήταν μοιραία για τη ζωή του θύματος. Σε επίπεδο ιδεών, η λειτουργία του παλουκιού παραήταν απλή: ένας σωρός από ξερά ξύλα με ένα παλούκι στο κέντρο, γύρω από το οποίο δενόταν το θύμα, ήταν το λαχταριστό σκηνικό για μια φωτιά που θα τον κατέκαιγε. Έπαιρνε συνήθως μισή ώρα μέχρι να χάσει το θύμα τις αισθήσεις του, όταν ωστόσο ο άνεμος απομάκρυνε τη φλόγα από το ανθρώπινο κορμί, το βασανιστήριο μπορούσε να κρατήσει μέχρι και 2 ώρες. Το παλούκι ήταν ο τελευταίος σταθμός στο βασανιστήριο, το σώμα ήταν λοιπόν ήδη κακοποιημένο μέχρι να φτάσει η ώρα του για την πυρά. Οι Ιεροεξεταστές έδωσαν μάλιστα στον τροχό μια άλλη νότα φρίκης: πριν να δεθεί το σώμα στο παλούκι, η γλώσσα του θύματος γινόταν «σάντουιτς» ανάμεσα σε δύο καυτές πλάκες σιδήρου. Κι αυτό γιατί η πρησμένη γλώσσα του θύματος το εμπόδιζε να μιλήσει καθαρά, κάνοντας κατόπιν τις κραυγές του πάνω στη φωτιά ακόμα πιο τρομακτικές, ακόμα πιο συναρπαστικές για το αδηφάγο πλήθος!


Ο κλοιός

Ο εγκεφαλικός κλοιός παρέμεινε σε χρήση ακόμα περισσότερο και από το παλούκι. Δύο παράλληλες ξύλινες επιφάνειες ασφάλιζαν τον λαιμό και τους καρπούς του θύματος, αφήνοντάς το έρμαιο στις κολασμένες βουλές του δήμιου. Ο κλοιός δεν αποτελούσε συσκευή βασανισμού από μόνος του, αν και σίγουρα δεν θα ένιωθε άνετα ο άνθρωπος μέσα του. Η συσκευή τοποθετούνταν σε δημόσια θέα με σκοπό να ταπεινωθεί και να εξευτελιστεί το θύμα για τα κρίματά του. Το κοινό εκσφενδόνιζε αντικείμενα κατά του εγκληματία, από περιττώματα, μουχλιασμένα λαχανικά και νεκρά ζώα μέχρι πέτρες και άλλα αντικείμενα. Η «θητεία» στον κλοιό διαρκούσε ανάλογα με το αδίκημα και τις ορέξεις του κόσμου, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που τα θύματα δέρνονταν μέχρι θανάτου από το πλήθος. Και βέβαια ο κλοιός χρησιμοποιούνταν συχνά με συνδυασμό με άλλες φρικιαστικές τεχνικές, όπως μαστίγωση ή ακόμα και ακρωτηριασμός. Οι βρετανικές Αρχές σημάδευαν μάλιστα το πρόσωπο του κακοποιού με ένα «σημάδι ντροπής», που ποίκιλλε από ακρωτηριασμό ενός ή και των δύο αυτιών ή κατακόρυφη χάραξη της μύτης...

Η σιδηρά κόρη

Πρόκειται για τόσο διαβολική συσκευή που για χρόνια πιστευόταν ότι ανήκε στη μυθιστορηματική φαντασία ή σε λαϊκούς θρύλους. Κι όμως, υπήρξε! Οι διπλές πόρτες της κατακόρυφης σαρκοφάγου, που διέθεταν καρφιά στις εσωτερικές τους επιφάνειες, άνοιγαν από μπροστά για να μπει το θύμα μέσα στη συσκευή. Κι όταν έκλειναν οι πόρτες της κολάσεως, τα στρατηγικά τοποθετημένα καρφιά έβλαπταν ανεπανόρθωτα τα ζωτικά όργανα του ανθρώπου. Υπήρχε ωστόσο ένα «τυράκι» στην όλη ιστορία: τα καρφιά ήταν σχετικώς κοντά, για να μην αποβούν τα τραύματα μοιραία αμέσως. Αντιθέτως, το θύμα σφάδαζε από τον πόνο και πέθαινε τελικά από αιμορραγία μερικές ώρες αργότερα. Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν φυσικά τα καρφιά που είχαν τοποθετηθεί επίτηδες για να βγάζουν τα μάτια του θύματος. Η πρώτη σιδηρά κυρία βρέθηκε το 1800 σε κάστρο της Νυρεμβέργης, γεγονός που απέδειξε ότι δεν ήταν ζοφερή φαντασία αλλά ακόμα ζοφερότερη πραγματικότητα. Μια παραλλαγή που ανακαλύφθηκε στην Ισπανία είχε τη μορφή της Παρθένου Μαρίας, ενώ διέθετε εσωτερικό μηχανισμό που έκαναν τα καρφιά της σαρκοφάγου να «αγκαλιάζουν» το θύμα...

Η κόρη του οδοκαθαριστή

Η αποτρόπαιη συσκευή ανακαλύφθηκε και ονομάστηκε έτσι από τον Βρετανό Skevington, γι' αυτό και πολλές φορές αναφέρεται ως «δεσμά του Skeffington». Αποτελείται από έναν σιδερένιο κρίκο με έναν σφιγκτήρα στο κέντρο του. Το θύμα έπρεπε να συρθεί σκυφτό στη συσκευή, την ώρα που αυτή ασφαλιζόταν περιστρεφόμενη γύρω από την πλάτη του. Ο δήμιος χρησιμοποιούσε τη βίδα για να σφίξει κατά βούληση τον κλοιό, συνθλίβοντας το θύμα ολοένα και περισσότερο στην αθέλητη συσπείρωσή του. Εντέλει, στέρνο και πλευρά έσπαζαν, την ώρα που η σπονδυλική στήλη γινόταν κομμάτια. Κι όταν το πράγμα έπρεπε να γίνει θανατηφόρο, ο κλοιός έκλεινε τόσο πολύ που το αίμα εκτοξευόταν από τις κοιλότητες του σώματος. Η βασίλισσα Ελισάβετ Ι της Βρετανίας χρησιμοποιούσε ευρέως την τεχνική κατά των Προτεσταντών που κατηγορούσε για εθνική προδοσία...

Ο αποκολλητής στήθους

Οι μεσαιωνικοί βασανιστές επιφύλασσαν ειδική μεταχείριση στις γυναίκες, με τεχνικές σχεδιασμένες να καταστρέφουν τα ιδιαίτερα στοιχεία της θηλυκότητας. Μοιχαλίδες, αιρετικές ή απλώς βλάσφημες βασανίζονταν σεξουαλικά με ομαδικούς βιασμούς και καταναγκαστική θητεία σε οίκους ανοχής. Όταν ωστόσο το πράγμα απαιτούσε δημόσιο ευτελισμό, τα όργανα του βασανισμού γίνονταν πιο ευφάνταστα. Οι δήμιοι είχαν μια περίεργη εμμονή με το γυναικείο στήθος, το οποίο καιγόταν, σημαδευόταν ή απλά ακρωτηριαζόταν. Η χειρότερη συσκευή απ' όλες ήταν ο αποκολλητής στήθους, μια μεταλλική λαβίδα που τρυπούσε τη σάρκα του μαστού. Το θύμα δενόταν στον τοίχο και το βίαιο τράβηγμα της λαβίδας, που ήταν αγκιστρωμένη στο στήθος, το έσκιζε σε κομμάτια. Η τεχνική χρησιμοποιούνταν ευρέως ως τιμωρία ή ανακριτική μέθοδος...

Το αχλάδι της οδύνης

Αν υπήρχε κάτι χειρότερο από τον αποκολλητή στήθους -αν και απίθανο-, είναι αναμφίβολα το αχλάδι της οδύνης. Η συσκευή που ομοίαζε σε αχλάδι, με το σώμα του αχλαδιού να αποτελείται από 4 μεταλλικά «φύλλα», εισχωρούσε στο αιδοίο, τον πρωκτό ή το στόμα της γυναίκας, ανάλογα με το αδίκημα που είχε διαπράξει: στο στόμα για τις αιρετικές, στις άλλες κοιλότητες για τις ομοφυλόφιλες, μοιχαλίδες ή απλώς μάγισσες. Όταν το αχλάδι εισχωρούσε αρκετά, τα μεταλλικά του φύλλα άνοιγαν προκαλώντας εκτεταμένη εσωτερική ζημιά. Η συσκευή σπάνια αποδεικνυόταν θανατηφόρα, ενώ επίσης σπανίως χρησιμοποιούταν μόνη της: ακολουθούσαν μια σειρά από εξίσου φρικιαστικά βασανιστήρια ειδικά για γυναίκες...
yahoo

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

Από την Πόλη και την Τήνο μέχρι τον Ορχομενό – Μερικές από τις πιο σημαντικές «παρεμβάσεις» της Θεοτόκου 

 

 

Η σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους και τους Πέρσες 
Αβάροι και Πέρσες πολιόρκησαν την Πόλη από ξηρά και από θάλασσα ενώ έλειπε σε εκστρατεία ο αυτοκράτορας Ηράκλειος. Τότε και οι χριστιανοί κατέφυγαν στη βοήθεια της Παναγίας. Συγκεκριμένα στο ναό των Βλαχερνών γίνονται δεήσεις και ο πατριάρχης Σέργιος κρατώντας στα χέρια του την εικόνα της Παναγίας ενθάρρυνε το στρατό που είχε πάρει θέσεις αμύνης στο φρούριο της Πόλεως. Το έτος 626 μ. Χ. λοιπόν με τη βοήθεια της Παναγίας ο εχθρικός στρατός νικήθηκε .
Ο αρχηγός των βαρβάρων Χαγάνος , κατά τη διάρκεια των μαχών, έβλεπε με τρόμο «γυναίκα σεμνοφορούσαν και περιτρέχουσαν το τείχος, μόνην ούσαν».

Η νίκη αποδόθηκε στη Παναγία και από τότε καθιερώθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος προς τιμήν Της.
Όπως αναφέρει ο βυζαντινός χρονογράφος Θεοφάνης και επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Πωγωνάτου η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Άραβες κατά τα έτη 677 και 718 και σώθηκε πάλι από τη Θεοτόκο. Στη τελευταία πολιορκία (718) οι χριστιανοί με τον Τίμιο Σταυρό και την εικόνα της Παναγίας κύκλωσαν το τείχος και παρακαλούσαν τον Θεό να τους σώσει.
Τότε καταιγίδα ξέσπασε πάνω από το στόλο των Αράβων στη Προποντίδα και βούλιαξαν 2.500 πλοία με αποτέλεσμα να πνιγούν 6.000 άνδρες. Ακόμη επί αυτοκράτορος Μιχαήλ του Γ' το έτος 860 η Κωνσταντινούπολη με τη βοήθεια της Παναγίας αναχαιτίζει την επιδρομή των Ρώσων και γλυτώνει από τον κίνδυνο.


Ο τορπιλισμός της «Έλλη»
Κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο το 1940 η Παναγία και πάλι προστάτευσε την Ελλάδα. Ένα μεγάλο θαύμα έκανε η Θεοτόκο στη Τήνο στις 15 Αυγούστου το 1940 στις 08:25 το πρωί.
Η μια τορπίλη που εκτοξεύθηκε όπως έγινε γνωστό αργότερα, από το ιταλικό υποβρύχιο, βύθισε το πλοίο και μία δεύτερη αστόχησε γκρεμίζοντας μέρος του μώλου του λιμανιού.
Υπήρχαν όμως και άλλα δύο επιβατικά πλοία εκείνη την ώρα κοντά στην Έλλη που ήταν και εκείνα στόχοι των Ιταλών. Τα πλοία ΕΛΣΗ και ΕΣΠΕΡΟΣ βγήκαν αλλώβητα από τις τορπίλλες. Η μία πέρασε δίπλα από την πλώρη του ΕΣΠΕΡΟΥ και η άλλη κάτω από τα ύφαλα της ΕΛΣΗΣ.
Η Παναγία έσωσε χιλιάδες προσκυνητές εκείνη την ημέρα.


Μεγάλο θαύμα στον Ορχομενό – Προσκύνησε ο Γερμανός
Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).


Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού τους περικύκλωσαν και τους αφόπλισαν έστειλαν εναντίον των κατοίκων του Ορχομενού την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα.


Οι ντόπιοι, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα, ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο.


Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους. Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.
Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς.
Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου.


Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει.


Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου
Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό:


Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα! «Θαύμα, Θαύμα» αναφώνησε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό.


Ο Γερμανός εικόνα του ναού αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει! Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε: «Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε. Ο Ορχομενός σώθηκε»


Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους. Ο ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.
Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου, για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας.


Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.

Ντοκουμέντα από την εισβολή στην Κύπρο έδωσε στη δημοσιότητα ο Τουρκικός στρατός ! ΕΙΚΟΝΕΣ

Ανέκδοτες φωτογραφίες και βίντεο από τις δύο φάσεις της τουρκικής εισβολής έδωσαν από το αρχείο τους οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στη δημοσιότητα, με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα.


Οι φωτογραφίες δόθηκαν από το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή και αναμεταδίδονται από όλα σχεδόν τα τουρκικά ΜΜΕ. Όπως αναφέρεται, πρόκειται για νέες φωτογραφίες και βίντεο από την τουρκική εισβολή στο νήσι.



Οι φωτογραφίες είναι παρόμοιες και αφορούν την απόβαση στο Πέντε Μίλι, τη δημιουργία εκεί προγεφυρώματος, ρίψη αλεξιπτωτιστών, στρατιωτικό υλικό όπως χρησιμοποιημένους κάλυκες, αντιαεροπορικό του τουρκικού στρατού, Τούρκους στρατιώτες και άλλες εικόνες από τις επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού κατά την εισβολή.









 

Μεγάλο αίνιγμα της ανθρωπότητας: Ο Χάρτης του Πίρι Ρέις

  

Ο χάρτης του Πίρι Ρέις ανακαλύφθηκε τυχαία το 1929 σε ένα μουσείο της Τουρκίας και από τότε δεν έχει βρεθεί μια λογική εξήγηση για τις απεικονίσεις του.

Σε διαστάσεις περίπου 60×86 εκατοστά, ο Τούρκος ναύαρχος Πίρι Ρέις είχε ζωγραφίσει το 1513 τον χάρτη του κόσμου και είχε συμπεριλάβει την Πορτογαλία, την Ισπανία, τη δυτική Αφρική, τον κεντρικό και νότιο Ατλαντικό, την Καραϊβική, το ανατολικό μισό της νότιας Αμερικής και ένα μέρος της Ανταρκτικής, απαλλαγμένης όμως από τα στρώματα πάγου.


 


Οι χώρες εκείνες που λείπουν, δεν λείπουν στην πραγματικότητα γιατί στα αυθεντικά χειρόγραφα του, ο Πίρι Ρέις μας διαβεβαιώνει ότι είχε σχεδιάσει και την βόρεια Αμερική αλλά και υπόλοιπο ανατολικό μισό του κόσμου, κομμάτια του χάρτη που πιθανόν καταστράφηκαν με την πάροδο του χρόνου. Στο ίδιο κείμενο, ο Ρέις μας πληροφορεί ότι για την σχεδίαση του χάρτη του χρησιμοποίησε όλους τους γνωστούς χάρτες της εποχής του, συνδυάζοντας τους.


Αν ακόμα δεν έχετε προβληματιστεί, απλά θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ο συγκεκριμένος χάρτης είναι τόσο ακριβής στις λεπτομέρειες που δεν γίνεται παρά να προκαλέσει δέος: πως γίνεται τον 16ο αιώνα ένας ναύαρχος να σχεδιάσει πιστά ολόκληρη τη Γη χωρίς την δυνατότητα εναέριας παρατήρησης; Πως γίνεται να μπόρεσε να χωρίσει τις ηπείρους και τις ακτές στις αληθινές τους αποστάσεις χωρίς την γνώση της μεθόδου της αζιμουθιακής προβολής ή της σφαιρικής τριγωνομετρίας που απαιτούνται για τη χαρτογράφηση; Και πως σχεδίασε την Ανταρκτική χωρίς εκείνη να έχει ανακαλυφθεί επίσημα τη δεδομένη χρονολογία;

15 ιστορικές ανακρίβειες στην ταινία "300: Η άνοδος της αυτοκρατορίας"

 

Η ταινία "300: Η άνοδος της αυτοκρατορίας" ακολουθεί με αρκετά μυθοπλαστικό τρόπο την ιστορία της σύγκρουσης Περσών και Ελλήνων στις ναυμαχίες Αρτεμισίου και Σαλαμίνας. Αυτό είναι κάτι, που οι ίδιοι οι συντελεστές της δεν το κρύβουν, αλλά που γίνεται και ορατό με την πρώτη ματιά. Το ίδιο συνέβη και στην πρώτη ταινία ("300"), αλλά "Η άνοδος της αυτοκρατορίας" μάλλον το κάνει σε ακόμα μεγαλύτερη έκταση, καθώς στόχος της είναι να δημιουργήσει μια ψυχαγωγική περιπέτεια και όχι μια ιστορική ταινία.

Προκειμένου, λοιπόν, να μην μπερδευτείτε βλέποντας την ταινία, για τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα, σας επισημαίνουμε τις πιο ακραίες μυθοπλαστικές παρεμβάσεις πάνω στην ιστορία. Αφήνουμε απ' έξω ντύσιμο και στολές, τακτικές μάχης, τρόπους χρήσης όπλων και άλλες λεπτομέρειες, που επίσης απέχουν από την ιστορική πραγματικότητα, και επικεντρωνόμαστε στα πιο "χοντρά".

Προειδοποίηση: Υπάρχουν πολλά spoilers

 
1) Ο Θεμιστοκλής ήταν ένας από τους 10 στρατηγούς στη μάχη του Μαραθώνα αλλά το γενικό πρόσταγμά του είχε ο Μιλτιάδης. Ο Μιλτιάδης λοιπόν νίκησε τους Πέρσες στο Μαραθώνα και όχι ο Θεμιστοκλής. Η ταινία δείχνει ότι ο Θεμιστοκλής είναι ο απόλυτος ηγέτης των Αθηναίων που κερδίζει τη μάχη.
2) Ο Πέρσης Βασλιάς Δαρείος δεν τραυματίστηκε στη μάχη του Μαραθώνα. Δεν ήταν καν παρών. Ούτε ο γιος του ο Ξέρξης. Ο Δαρείος πέθανε από αρρώστια που κράτησε ένα μήνα, και όχι όπως δείχνει η ταινία.
3) Ο πατέρας του Ξέρξη, Δαρείος, του άφησε πριν πεθάνει μια διαταγή: να τιμωρήσει τους Αθηναίους και τους υπόλοιπους Έλληνες για την ντροπή που προξένησαν στην μεγάλη τους αυτοκρατορία. Η ταινία δείχνει το εντελώς αντίθετο. Ότι ο Δαρείος, στο νεκροκρέβατό του, έλεγε στον Ξέρξη να μην τολμήσει να τα βάλει με τους Έλληνες.
4) Η Αρτεμισία ήταν κόρη του Σατράπη της Αλικαρνασσού και έτσι έγινε Βασίλισσα της Αλικαρνασσού η ίδια. Όλα τα άλλα που δείχνει η ταινία, για βιασμό της από Έλληνες, εύρεσή της και υιοθεσία της από τους Πέρσες, είναι μυθοπλασία, για να γίνει πιο ενδιαφέρων ο ρόλος της Eva Green.
5) Στην ίδια λογική με τα παραπάνω, ο ρόλος της Αρτεμισίας ως ηγετικής φυσιογνωμίας, ακόμα και πάνω από τον Ξέρξη, είναι υπερβολικός και μη πραγματικός. Ήταν μια σημαντική ναυτική αρχηγός, με λόγο πάνω στη διοίκηση του περσικού στόλου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν η ναύαρχος που ήλεγχε όλο τον περσικό στόλο. 
6) Η αριθμητική διαφορά στις δυνάμεις των αντιπάλων (50 ελληνικά πλοία έναντι 1000 περσικών) είναι τελείως λάθος. Στη μάχη του Αρτεμισίου οι αριθμοί των ελληνικών πλοίων ήταν περίπου πενταπλάσιοι από τον αριθμό που δίνει η ταινία. Και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας επταπλάσιοι.
7) Αμφισβητήσιμη είναι η χρήση ελεφάντων στην εκστρατεία του Ξέρξη. Ούτε ο Ηρόδοτος, ούτε ο Ξενοφώντας αναφέρουν κάτι σχετικό.
8) Η ταινία δείχνει τον Θεμιστοκλή ως τον απόλυτο ηγέτη της ελληνικής ναυτικής δύναμης. Όμως ο Θεμιστοκλής δεν είχε το γενικό πρόσταγμα. Ήταν ένας από τους ηγέτες και είχε μεγάλο κύρος γιατί η Αθήνα είχε τα περισσότερα καράβια. Όμως ήρθε σε ρήξη με τον Σπαρτιάτη Ευρυβιάδη, που είχε το γενικό πρόσταγμα, ιδίως πριν τη ναυμαχία της Σαλαμίνας.
9) Η εικόνα της Αθήνας έχει κάποιες ανακρίβειες. Πάντως, η βασική ανακρίβεια είναι ότι δείχνουν στην καταστροφή της Αθήνας από τους Πέρσες, να σφάζονται και να βιάζονται άμαχοι. Όμως οι Αθηναίοι είχαν μεταφέρει τους κατοίκους στα γύρω νησιά και πίσω είχαν μείνει μόνο κάποιοι πολύ γέροι ή άρρωστοι για να μετακινηθούν.

10) Ένα από τα παράξενα της ταινίας είναι ότι δείχνει τα ελληνικά πλοία χωρίς κατάρτια, λες και είναι τεράστιες βάρκες. Ορίστε όμως πώς είναι μια πραγματική ελληνική τριήρης. Είχε κατάρτια και δεν βασιζόταν μόνο στη δύναμη των κωπηλατών.   

 

 

11) Πολλές εκρήξεις: Δεν υπήρχε στη διάθεση του περσικού ναυτικού μια τόσο εύφλεκτη και εκρηκτική ύλη, σαν αυτή που δείχνει η ταινία και με την οποία παθαίνουν μεγάλες ζημιές τα αθηναϊκά πλοία στη Ναυμαχία του Αρτεμισίου. Το υγρό πυρ το χρησιμοποιούσαν οι Βυζαντινοί και οι ναπάλμ ανακαλύφθηκαν από τους Αμερικανούς μετά το 1945.
12) Η συνάντηση του Θεμιστοκλή με την Αρτεμισία δεν στέκει ούτε λογικά, ούτε ιστορικά. Είναι απίθανο να πιστέψει κανείς πως ο Αρχηγός των Αθηναίων θα πήγαινε στο στόμα του λύκου, στα περσικά πλοία, για να κάνει σεξ με την Αρτεμισία. Και δεν υπάρχουν ιστορικές αναφορές, που να λένε κάτι τέτοιο.
13) Η Αρτεμισία δεν σκοτώθηκε στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Αντίθετα, γλίτωσε χάρη στην στρατιωτική της ικανότητα. 
14) Οι Σπαρτιάτες (και γενικά οι Πελοποννήσιοι) ήταν παρόντες από την αρχή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας και δεν ήρθαν στη μέση της μάχης να σώσουν την κατάσταση. Επίσης, ναυτικά οι Αθηναίοι ήταν πολύ ανώτεροι των Σπαρτιατών (είχαν 180 πλοία ενώ οι Σπαρτιάτες μόλις 16).
15) Η Βασίλισσα Γοργώ (γυναίκα του Λεωνίδα) δεν ήταν αρχηγός των Σπαρτιατικών πλοίων, ούτε πήρε μέρος στη ναυμαχία.

Γιώργος Σμυρνής

ΠΗΓΗ

Ο άνθρωπος που ενέπνευσε τους anonymous

 

Ήταν 31 Ιανουαρίου του 1606, όταν τα μέλη της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας μαζί με τον εμπνευστή της, Γκάι Φοκς, οδηγήθηκαν στην αγχόνη και κατόπιν διαμελίστηκαν για παραδειγματισμό.
Στη Βρετανία ο προτεστάντης Βασιλιάς Ιάκωβος Α’ ασκούσε την εξουσία με τρόπο βίαιο και τυραννικό. Οι μαζικές εκτελέσεις, οι κατασχέσεις περιουσιών και οι εκδιώξεις από τα αξιώματα αποτελούσαν μια οδυνηρή πραγματικότητα για τους Καθολικούς. Ένας Άγγλος στρατιώτης από το Γιορκ, ο Γκάι Φοκς, ανέλαβε την οργάνωση μιας ομάδας Καθολικών, που στόχο είχε τη δημιουργία Καθολικής επανάστασης σε ολόκληρη την Αγγλία. Το εγχείρημά του Φοκς στηρίζονταν στη θεωρία του Ντόμινο. Ευελπιστούσε πως η πυροδότηση μιας σειράς έκρυθμων γεγονότων στο Λονδίνο θα δημιουργούσε χάος και αναρχία, που θα εξαπλώνονταν σε όλη την επικράτεια και με τη βοήθεια του καθολικού στέμματος της Ισπανίας, θα γινόταν εφικτή η ανατροπή της Μοναρχίας, επιφέροντας ταυτόχρονα ένα καίριο χτύπημα στον Προτεσταντισμό.


 


Το σχέδιό του ήταν απλό. Θα ανατίναζε μαζί με τους συντρόφους του το Παλάτι του Γουέστμινστερ, γνωστό και ως Σπίτι του Κοινοβουλίου, δολοφονώντας το Βασιλιά Ιάκωβο Α’, τη βασιλική οικογένεια, τους βουλευτές και όσα μέλη της αριστοκρατίας και της προτεσταντικής εκκλησίας θα παρευρίσκονταν εκεί.


Για το σκοπό αυτό ο Φοκς και οι συνωμότες του νοίκιασαν το Δεκέμβριο του1604 ένα κελάρι που έφτανε μέχρι το υπόγειο του κτιρίου της Βουλής και άρχισαν να το γεμίζουν με βαρέλια γεμάτα μπαρούτι, τα οποία έκρυβαν κάτω από σωρούς από κάρβουνα. Ως το Μάρτιο του επόμενου έτους το κελάρι είχε μετατραπεί σε μπαρουταποθήκη, αριθμώντας 36 βαρέλια με πυρίτιδα. Η ευκαιρία για την εκτέλεση του ριψοκίνδυνου τολμήματος δόθηκε όταν γνωστοποιήθηκε ότι στις 5 Νοεμβρίου του 1605, ο βασιλιάς Ιάκωβος και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας θα παρευρίσκονταν σε μια διευρυμένη συνέλευση της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων.
Ωστόσο, κάθε συνωμοσία που δεν τηρεί τους συνωμοτικούς κανόνες είναι καταδικασμένη. Την παραμονή του χτυπήματος στο Κοινοβούλιο ένας από τους συνωμότες, ο Φράνσις Τρίσμαν, θεώρησε ορθό να στείλει μία επιστολή στον καθολικό βουλευτή και γαμπρό του, Λόρδο Μόντιγκλ, προειδοποιώντας τον να μη παρευρεθεί στη συνεδρίαση της επόμενης μέρας. Η επιστολή αυτή προβλημάτισε τον Λόρδο, που έσπευσε να ενημερώσει την κυβέρνηση. Λέγεται μάλιστα πως για τις υπηρεσίες του αυτές στο Στέμμα, έλαβε αργότερα 700 χρυσές λίρες. Αμέσως διενεργήθηκαν έρευνες στις υπόγειες σήραγγες κάτω από τη Βουλή και ως τις πρώτες πρωινές ώρες οι αρχές ανακάλυψαν το κελάρι, συλλαμβάνοντας επ’ αυτοφώρω τον Γκάι Φοκς. Αν και παραδέχτηκε από την πρώτη στιγμή την πρόθεσή του να ανατινάξει το Κοινοβούλιο, ο Φοκς βασανίστηκε σκληρά για να μαρτυρήσει τα ονόματα και των υπολοίπων συνωμοτών. Σε ένα από τα βασανιστήρια μάλιστα, τον έδεσαν σε ένα κρεβάτι χειροπόδαρα με δερμάτινα λουριά και τον τραβούσαν μέχρι να κοπούν οι μύες και να εξαρθρωθούν τα άκρα του. Αρχικά η απάντηση του Φοκς στους βασανιστές του ήταν ένα πλατύ χαμόγελο, γεγονός που αιτιολογεί και τη γελαστή έκφραση που έχει η λευκή μάσκα που τον απεικονίζει σήμερα, έπειτα όμως «έσπασε».


Σύντομα πραγματοποιήθηκαν 11 ακόμη συλλήψεις, στις οποίες ο βασιλιάς φρόντισε να συμπεριλάβει ανάμεσα στους υπαίτιους και άλλους πολιτικούς εχθρούς του. Οι «Συνωμότες της Πυρίτιδας», όπως έμειναν στην ιστορία, δικάστηκαν στις 27 Ιανουαρίου και καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Απέναντι από το κτίριο που σκόπευαν να ανατινάξουν στήθηκε μια εξέδρα και ένας, ένας απαγχονίζονταν και διαμελίζονταν. Τελευταίος προς εκτέλεση έμεινε ο Φοκς, ο οποίος όμως κατά τη μεταφορά του στην εξέδρα, μην έχοντας τον έλεγχο των άκρων του από τα βασανιστήρια, γλίστρησε και έπεσε με το κεφάλι. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος και ο Βασιλιάς ενοχλημένος διέταξε να κατακρεουργηθεί το σώμα του και να αποσταλούν τα κομμάτια απ’ άκρη σε άκρη σε όλο το βασίλειο, για να υποδηλώνουν την «τύχη των προδοτών».


Μάλιστα, από το ίδιο έτος καθιέρωσε την 5^η Νοεμβρίου, ημέρα εορτασμού της σωτηρίας του και επικράτησης της Μοναρχίας. Σήμερα η γιορτή είναι γνωστή με την ονομασία «Νύχτα του Γκάι Φοκς». Κατά τον εορτασμό της πλήθος πυροτεχνημάτων φωτίζουν τον ουρανό, ενώ συνηθίζεται σε όλη την επικράτεια της Βρετανίας να καίγονται ομοιώματα του Γκάι Φοκς. Αυτά ντύνονταν πάντα με περίεργα ρούχα και με τα χρόνια η λέξη «Guy», πέρασε στην Αγγλική αργκό, για να χαρακτηρίσει όσους συνήθιζαν να κυκλοφορούν με παρεμφερή ρούχα, ενώ πλέον χρησιμοποιείται ως προσφώνηση του «παλιόφιλου». Παράλληλα, κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων τα παιδιά κυκλοφορούν φορώντας τη μάσκα με τη μορφή του Φοκς, ενώ μικροί και μεγάλοι σιγοψιθυρίζουν στιχάκια της εποχής:

 

«Remember, remember, the fifth of November

The Gunpowder treason and plot!

For I see no reason why the gunpowder treason Should ever be forgot».
Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας και η απειλή της ζωής του Βασιλιά ενέπνευσαν τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ για το έργο «Μάκβεθ». Ήταν ο ίδιος ο θρύλος του Γκάι Φοκς που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το κόμικ των Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λοιντ, «V for Vendetta» με κεντρικό ήρωα τον μυστηριώδη V, που κρύβει το πρόσωπό του πίσω από μια μάσκα του Γκάι Φοκς. Διασκευή αυτού του κόμικ αποτελεί και η ομώνυμη ταινία του 2005, με τους Hugo Weaving και τη Natalie Portman.
Φόρο τιμής στον  Γκάι Φοκς απέδωσε και ο Τζον Λένον, στο άλμπουμ του 1970 John Lennon/Plastic Ono Band, χρησιμοποιώντας λίγο πριν ακουστεί μία έκρηξη, στον τελευταίο στίχο του τραγουδιού «Remember», τον στίχο «Remember, remember, the 5th of November».


Σήμερα η μορφή του Γκάι Φοκς έχοντας ξεπεράσει τον χαρακτηρισμό του προδότη, που του αποδόθηκε τα πρώτα χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατά της Μοναρχίας, αποτελεί σύμβολο αγωνιστικότητας εναντίον κάθε είδους εξουσίας και καταπίεσης. Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί πως στην Αθήνα κατά τη διάρκεια των επεισοδίων για την επέτειο του θανάτου του Γρηγορόπουλου κάνει πάντα την εμφάνισή του το εξής σύνθημα 

«Remember, remember, the 6^th of December»…

Πάραυτα, ο Γκάι Φοκς ίσως παραμένει ο μόνος άνθρωπος που μπήκε ποτέ σε Κοινοβούλιο έχοντας ειλικρινείς προθέσεις…

mixanitouxronou.gr

Έγιναν ατομικοί πόλεμοι στο παρελθόν;

 

ΕΤΣΙ ΧΑΘΗΚΕ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ;
Συνταρακτικά ευρήματα σε διάφορες περιοχές της Γης αποδεικνύουν πως στην αρχαιότητα υπήρξε ένας πολιτισμός που είχε στη διάθεσή του πυρηνικά όπλα. Αυτά έγιναν η αιτία της καταστροφής του.
Η άποψη ότι η ανθρωπότητα δεν φθάνει για πρώτη φορά στα παρόντα τεχνολογικά και επιστημονικά επίπεδα είναι πολύ διαδεδομένη σε ορισμένους κύκλους .Ακόμα και ο ίδιος ο Αϊνστάϊν είχε πει κάποτε πως «τα αρχαία πειράματα έγιναν για άλλη μια φορά, οι παλιές γνώσεις ανακαλύφθηκαν εκ νέου». Σύμφωνα με τις σχετικές θεωρίες ο άνθρωπος έχει φθάσει πολλές φορές στο απόγειο της πολιτισμικής και τεχνολογικής του εξέλιξης αλλά εξ αιτίας κάποιας καταστροφής έχει οπισθοδρομήσει και έχει αρχίσει πάλι από την αρχή.


Αυτό αναφέρεται και από τον Πλάτωνα στο έργο του «Τίμαιος» όπου διηγούμενος την επίσκεψη του Σόλωνα στην Αίγυπτο περιγράφει τη συνομιλία που είχε με τον Αιγύπτιο αρχιερέα που του είπε τη χαρακτηριστική φράση«εσείς οι Έλληνες είστε αιωνίως παιδιά. Είστε όλοι νέοι στην ψυχή γιατί δεν θυμάστε τις αρχαίες σας παραδόσεις.

Θυμάστε μόνο έναν κατακλυσμό ενώ έχουν γίνει προηγουμένως πολλοί.» Από την αρχαιότητα , λοιπόν, είναι γνωστό ότι έχουν γίνει πολλές καταστροφές στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας κι ότι πολλές φορές ο πολιτισμός οπισθοδρόμησε για να ξαναπάρει αργότερα το ανηφορικό μονοπάτι. Σε ποιο επίπεδο ,όμως, είχαν φτάσει οι προηγούμενοι πολιτισμοί; Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν πως στο παρελθόν ο άνθρωπος είχε καταφέρει επιτεύγματα αντίστοιχα ή και ανώτερα κι από τα σημερινά. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν η χρήση της ατομικής ενέργειας. 


Τα βιβλικά Σόδομα και Γόμορα λέγεται ότι καταστράφηκαν από αυτή την αιτία. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και σε άλλα μέρη της γης. Σε νησιά του Ειρηνικού ανακαλύφθηκαν μέσα στη ζούγκλα πανάρχαια τείχη και ερείπια πόλεων που καταστράφηκαν με τέτοιο τρόπο που μόνο μια ατομική βόμβα θα μπορούσε να δικαιολογήσει. Αντίστοιχα ευρήματα υπάρχουν και σε άλλες περιοχές της Γης. Η πιο πρόσφατη από αυτές τις ανακαλύψεις αφορά μια πόλη στην αρχαία Ινδία η κατάληξη της οποίας ήταν τραγική .


Η Ραδιενεργός Πόλη
Σε μια περιοχή του Ρατζαστάν της Ινδίας όπου γίνονταν έργα για την ανέγερση ενός μεγάλου συγκροτήματος κατοικιών ανιχνεύτηκαν υψηλές εκπομπές ραδιενέργειας. Στην ίδια περιοχή είχε παρατηρηθεί στα προηγούμενα χρόνια μεγάλη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου και μεγάλος αριθμός γεννήσεως νεογνών με σοβαρές γενετικές αλλοιώσεις. Τι είχε συμβεί εκεί; Γιατί αυτή η περιοχή είχε το προνόμιο της ραδιενεργούς εκπομπής;
Οι επιστημονικές έρευνες και η αρχαιολογική σκαπάνη έδωσαν τελικά την απάντηση ανασκάπτοντας μια αρχαία πόλη στην οποία είναι εμφανή τα σημάδια μιας ατομικής καταστροφής που έγινε εκεί πριν από 8000 έως 12000 χρόνια καταστρέφοντας τα περισσότερα κτίρια και σκοτώνοντας περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους. Ένας ερευνητής ,μάλιστα , υπολογίζει πως η ατομική βόμβα που κατέστρεψε την αρχαία αυτή πόλη ήταν παρόμοιου μεγέθους με εκείνες που έπληξαν το Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα το 1945.


Στη Μαχαμπαράτα, το Ινδικό έπος, πολλοί ερευνητές ανακαλύπτουν περιγραφές που θυμίζουν σύγχρονα πολεμικά μέσα , άρματα μάχης, πυραύλους και ατομικές βόμβες. Ανάμεσα στα άλλα αναφέρεται πολύ ξεκάθαρα και μια μεγάλης έκτασης καταστροφή που η περιγραφή της παραπέμπει σε ατομική έκρηξη. «Η καταστροφή ήρθε από μια λάμψη που έμοιαζε να έχει όλη τη δύναμη του σύμπαντος κι ύστερα υψώθηκε σε μια στήλη καπνού και φωτιάς τόσο μεγάλη που έλαμπε σαν 10000 ήλιοι μαζί.
Ήταν ένα γιγαντιαίος άγγελος θανάτου που μετέτρεψε σε μια στιγμή σε στάχτες μια ολόκληρη φυλή. Τα κορμιά κάηκαν σε βαθμό που έγιναν αγνώριστα. Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν, τα κεραμικά έσπασαν και τα πουλιά έγιναν άσπρα» . Αυτό θα μπορούσε να είναι μια περιγραφή από τις τραγικές στιγμές που έζησαν οι κάτοικοι στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Όμως πρόκειται για μια περιγραφή που βρίσκεται μέσα στο αρχαίο κείμενο της Μαχαμπαράτα. Κάποτε θεωρείτο αλληγορική και μυθική αυτή η περιγραφή σήμερα όμως όλο και περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν πως πρόκειται για αυθεντικό ιστορικό γεγονός.


Ένας Πόλεμος που Μαίνεται Ακόμα
Ο Ινδός ιστορικός Κισάρι Μόχαν Γκάνγκουλι λέει ότι οι ινδικές ιερές γραφές βρίθουν από παρόμοιες περιγραφές που παραπέμπουν σε πυρηνικές καταστροφές. Υπάρχουν επίσης αναφορές για ιπτάμενα πολεμικά άρματα και όπλα ολέθρου τα οποία μπορούσαν να εξολοθρεύσουν ολόκληρους στρατούς εκσφενδονίζοντας τους στρατιώτες μαζί με τους ελέφαντές τους σαν να ήταν φύλλα δέντρων. Αυτό δε που σήμερα εμείς περιγράφουμε σαν το «πυρηνικό μανιτάρι» που ξεπετάγεται στο σημείο όπου πέφτει μια ατομική βόμβα στα αρχαία ινδικά κείμενα περιγράφεται σαν «γιγάντια ομπρέλα» από καπνό και φωτιά.
Μολονότι η επίσημη άποψη της ιστορίας δυσκολεύεται να δεχθεί την ύπαρξη προγενέστερων πολιτισμών που είχαν φτάσει στο επίπεδο να δαμάσουν την ατομική ενέργεια, πολλά αρχαία κείμενα και κυρίως πολλά ευρήματα αποδεικνύουν πως η ιστορία είναι διαφορετική από αυτή που πιστεύουν οι περισσότεροι.Ο αρχαιολόγος Φράνσις Τέηλορ, ειδικευμένος στις ιερές επιγραφές, ανακάλυψε κοντά στην αρχαία ραδιενεργό πόλη της Ινδίας κείμενα σε ναούς που απευθύνουν έκκληση στους θεούς για να σωθούν οι πιστοί από τη «μεγάλη λάμψη» που καταστρέφει τα πάντα.
« Είναι να σταστίζει κανείς αν δεχθεί το ενδεχόμενο κάποιος πολιτισμός να είχε αναπτύξει πυρηνική τεχνολογία πριν από τη δική μας εποχή» λέει ο Βρετανός αρχαιολόγος και συμπληρώνει « ωστόσο οι ραδιενεργές στάχτες που βρίσκουμε σήμερα φαίνεται να επιβεβαιώνουν τις αρχαίες ινδικές γραφές που περιγράφουν έναν ατομικό πόλεμο».
Ότι κι αν κατέστρεψε, πάντως, την αρχαία πόλη στην Ινδία έχει επίδραση ως τις μέρες μας, όπως αποδεικνύουν οι υψηλές συγκεντρώσεις ραδιενέργειας. Γι αυτό και η Ινδική κυβέρνηση απέκλεισε τη μολυσμένη περιοχή και ματαίωσε την ανέγερση των κτιρίων. Η άυξηση των καρκίνων και των τερατογενέσεων αποδεικνύουν πως ακόμα και χιλιάδες χρόνια μετά ένας πυρηνικός πόλεμος μπορεί να εξακολουθεί να μαίνεται και να δημιουργεί νέα θύματα.


Από την Ατλαντίδα στο Σήμερα
Πολλοί μάλιστα είναι πεποισμένοι πως αυτή η τεχνολογία υπήρχε και στην αρχαία Ατλαντίδα και πως στην παρούσα εποχή ενσαρκώνονται πολλοί άνθρωποι που ζούσαν σε προηγούμενη ζωή στη βυθισμένη ήπειρο η οποία καταστράφηκε –σύμφωνα με μια άποψη- από τη λανθασμένη χρήση της γνώσης και της τεχνολογίας. Όπως η ατομική ενέργεια. Οι μαζικές ενσαρκώσεις είναι επειδή έχουν δημιουργηθεί και πάλι οι αντίστοιχες συνθήκες και εκείνοι που τότε διάλεξαν λάθος, και έκαναν επιλογή καταστροφής, να έχουν τώρα την ευκαιρία να διαλέξουν και πάλι, αυτή τη φορά πιο σοφά.
Της Ιουλίας Πιτσούλη (miraclesynthesis.gr)

ΠΗΓΗ

ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Ένα μαγευτικό ταξίδι στο βυθό του Τιτανικού

 

 Ξεχωριστή ταξιδιωτική εμπειρία στα ερείπια του θρυλικού κρουαζιερόπλοιου....

Λάτρεις της ιστορίας ή απλά μια εμμονή με την τραγική ιστορία αγάπης του James Cameron για τον αβύθιστο Τιτανικό; Διαθέτοντας 45.000 ευρώ, μπορείτε να απολαύσετε μια διαφορετική ταξιδιωτική εμπειρία, ανακαλύπτοντας από κοντά τα ερείπια του θρυλικού κρουαζιερόπλοιου.

Ο Τιτανικός δεν τελείωσε ποτέ το παρθενικό του ταξίδι, τον Απρίλιο του 1912, αφού συνετρίβη τραγικά σε ένα παγόβουνο και βυθίστηκε στον πυθμένα του ωκεανού. Το ναυάγιο βρίσκεται ακόμη στο βυθό της θάλασσας, αλλά οι επιστήμονες έχουν να επισκεφθούν την περιοχή από τις αρχές του 1990 για να συλλέξουν δεδομένα και πληροφορίες.



Η εταιρεία Bluefish, με έδρα το Λος Άντζελες, διοργάνωνε το 2002 υποβρύχιες αποστολές στο ναυάγιο. Μεταξύ του 2002 και του 2006, 8 άτομα επισκέφθηκαν την περιοχή. Παρότι η οικονομική κρίση προκάλεσε μια στασιμότητα στην αγορά των αποστολών πολυτελείας, η Bluefish αποφάσισε να διοργανώσει το ταξίδι και φέτος.



Οι τυχεροί που θα επιλέξουν να βιώσουν αυτή τη μοναδική εμπειρία θα επιβιβαστούν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο υποβρύχιο όχημα και θα αφεθούν σε ένα ταξίδι, το οποίο διαρκεί μεταξύ 11-12 ώρες.



Κάθε υποβρύχιο όχημα μπορεί να χωρέσει μόνο έναν με δύο επιβάτες και έναν οδηγό, οι οποίοι θα ξεκινήσουν για την υποβρύχια αποστολή φτάνοντας στα12.465 πόδια κάτω από την επιφάνεια του νερού.



Η τιμή καλύπτει την κατάδυση στο ναυάγιο του Τιτανικού, διαμονή και γεύματα στο πλοίο, δραστηριότητες και ανέσεις. Τα χρήματα δίνονται για την υποστήριξη της επιστημονικής έρευνας από το Shirshov Institute of Technology, οι οποίοι συλλέγουν δεδομένα για κάθε κατάδυση, καθώς και δείγματα (αλλά όχι αντικείμενα) και αρχεία εικόνων.



Για φέτος έχουν προγραμματιστεί περίπου 300 ερευνητικά ταξίδια και ήδη πολλά από αυτά έχουν προκρατηθεί. Βιαστείτε λοιπόν, αν θέλετε να δείτε από κοντά ένα από τα πιο διάσημα ναυάγια του κόσμου.
 

Η προκλητική απάντηση της Independent για τις δηλώσεις Κλούνεϊ περί επιστροφής των γλυπτών !

 


Μετά την απάντηση του Αμερικανού ηθοποιού, Τζορτζ Κλούνεϊ, σε ερώτηση Ελληνίδας δημοσιογράφου σχετικά με την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα από το Βρετανικό Μουσείο, η βρετανική εφημερίδα Independent, αναφέρεται εκτενώς στο ζήτημα.


Με τίτλο «Ο Τζορτζ Κλούνεϊ πιστεύει ότι η Βρετανία θα έπρεπε να χάσει τα μάρμαρά της», ο δημοσιογράφος Ιαν Τζόνστον αναφέρεται στις δηλώσεις του πρωταγωνιστή του Χόλιγουντ κατά τη διάρκεια της προώθησης της νέας του ταινίας «Μνημείων άνδρες».


Στο κείμενό του ο Τζόνστον αναφέρει: «Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Ελγιν πήρε τα μάρμαρα από τον Παρθενώνα χωρίς άδεια», παραθέτοντας στο σχόλιο του ηθοποιού «Ίσως δεν θα ήταν κακό να επιστρέφονταν. Νομίζω ότι είναι μια καλή ιδέα. Πιστεύω ότι θα ήταν ένα πολύ δίκαιο και πολύ ωραίο πράγμα. Ναι, νομίζω ότι είναι αυτό που πρέπει να κάνει (η Βρετανία)».


Στο δημοσίευμα, μάλιστα, δηλώσεις κάνει και ο επικεφαλής της Επιτροπής Πολιτισμού Μέσων Ενημέρωσης και Αθλητισμού, Τζον Γουιτινγκέιλ, ο οποίος ουσιαστικά υποστηρίζει ότι ο ηθοποιός δεν ξέρει τι λέει.


«Είμαι θαυμαστής του Τζορτζ Κλούνεϊ, αλλά σέβομαι το γεγονός ότι πιθανώς δεν γνωρίζει την ιστορία των Ελγίνειων Μαρμάρων και το νόμιμο δικαίωμα που έχει η Βρετανία για αυτά. Είναι Αμερικανός. Υποθέτω ότι δεν ξέρει γιατί η Βρετανία απέκτησε τα Ελγίνεια Μάρμαρα. Υπάρχει η ισχυρή άποψη ότι πρέπει να παραμείνουν στη Μ. Βρετανία», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γουιτινγκέιλ.


Την ίδια ώρα, εκπρόσωπος του Βρετανικού Μουσείου δηλώνει στην εφημερίδα ότι «όλοι έχουν το δικαίωμα της γνώμης τους», τονίζοντας, όμως, ότι είναι στο συμφέρον όλων τα γλυπτά να παραμείνουν στη συλλογή του μουσείου.

ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα

Οι τρομακτικότεροι πολιτισμοί όλων των εποχών

 

Πολιτισμοί που είδαν το φως της ημέρας υπήρξαν πραγματικά αμέτρητοι στον πλανήτη… 

με την ιστορική καταγραφή να έχει πιστοποιήσει ήδη την ύπαρξη των περισσότερων από αυτούς.

Από την Κίνα ως τη Ζιμπάμπουε και από τη Βρετανία μέχρι τη Λατινική Αμερική, οι κοινωνίες που αναπτύχθηκαν ιστορικά άφησαν πίσω τους πολιτισμό, με οποιοδήποτε απόπειρα μέτρησης των επιτευγμάτων να ξεφεύγει από τα όρια της παρούσας λίστας.

Γιατί εδώ θα ασχοληθούμε μόνο με πολιτισμούς που το είχαν το τρομακτικό, είτε μιλάμε για τους αντιπάλους τους, είτε αντιθέτως για τα ίδια τα μέλη τους.

Και καθώς ο τρόμος φαίνεται να βασίλευε στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, η λίστα μας αφήνει έξω περισσότερα ενδεχομένως απ’ όσα περιλαμβάνει.

Μπορείτε να συμπληρώσετε τους πολιτισμούς που λείπουν λοιπόν στα σχόλιά σας…

Κέλτες

Οι Κέλτες ήταν περίφημοι για την εμμονή τους με τις ανθρώπινες κεφαλές, διακοσμώντας τα άρματά τους με τα κεφάλια των εχθρών, τα οποία συχνά στόλιζαν και στο εξωτερικό των σπιτιών τους. Το τρομακτικό μακρύ σιδερένιο σπαθί τους ήταν ιδανικό για τον αποκεφαλισμό των αντιπάλων στη μάχη, με τα κομμένα κεφάλια να προσαρμόζονται στους λαιμούς των αλόγων τους. Τα αιματοβαμμένα λάφυρα της μάχης μεταφέρονταν κατόπιν στα σπίτια τους, διακοσμώντας τους εσωτερικούς τοίχους. Όταν μάλιστα το κεφάλι ανήκε σε ξακουστό εχθρό, βαλσαμωνόταν σε λάδι κέδρου και διατηρούνταν μέσα σε σεντούκι, για να επιδεικνύεται με καμάρι στους ξένους…

Μαορί

Οι Μαορί ήταν οι πρώτοι που εποίκησαν τη Νέα Ζηλανδία, αιώνες πριν από την άφιξη των Ευρωπαίων. Ήταν ιδιαιτέρως γνωστοί για τον κανιβαλισμό τους, ιδιαίτερα σε περιόδους εχθροπραξιών, με την αποτρόπαιη πρακτική να χρησιμοποιείται ακόμα και για εκδίκηση. Σε περιστατικό του Οκτωβρίου του 1809, πλοίο με καταδίκους από την Ευρώπη έπεσε στα χέρια των Μαορί, οι οποίοι ζητούσαν μανιασμένα εκδίκηση για την κακομεταχείριση του γιου του αρχηγού τους. Οι Μαορί σκότωσαν τους περισσότερους από τους 66 επιβάτες, μεταφέροντας νεκρούς και ζωντανούς στις ακτές, για να τους φάνε με την ησυχία τους. Οι λιγοστοί επιζήσαντες που κατάφεραν να κρυφτούν στο πλοίο παρακολουθούσαν με αποτροπιασμό τους Μαορί να γεύονται τους συναδέλφους τους καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας…

Μογγόλοι

Ο διαβόητα βάρβαρος Τζένγκις Χαν οδήγησε τους Μογγόλους στην κατάκτηση του μεγαλύτερου μέρους της Ευρασίας, με τους περίφημους ιππείς του να είναι άσοι στο τόξο. Ο ιδιαίτερα πειθαρχημένος στρατός του ήταν ικανότατος στη χρήση σπαθιού, η αιχμή του δόρατος ήταν ωστόσο ο ψυχολογικός πόλεμος και ο εκφοβισμός των αντιπάλων. Γι’ αυτό και έφτιαξαν τη δεύτερη μεγαλύτερη αυτοκρατορία του κόσμου, μικρότερη μόνο από την αντίστοιχη των Βρετανών. Από το Βιετνάμ μέχρι την Ουγγαρία, η μογγολική αυτοκρατορία ήταν αναμφίβολα η μεγαλύτερη ηπειρωτική αυτοκρατορία που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, την οποία και κυβέρνησε ο Τζένγκις Χαν με αιματοβαμμένη πυγμή…

Απάτσι

Η περίφημη ινδιάνικη φυλή ήταν οι νίντζα της Αμερικής: βρίσκονταν μαγικά πίσω σου και σου έκοβαν το λαρύγγι χωρίς καν να το πάρεις χαμπάρι. Τα πρωτόγονα όπλα τους, καμωμένα από ξύλο, πέτρα και οστά, μετατρέπονταν στα χέρια τους σε φονικές συσκευές, με τη δεινότητά τους στο μαχαίρι να μην έχει όμοιό της σε ολόκληρα τα ιστορικά χρονικά. Οι Απάτσι τρομοκρατούσαν τις νοτιοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, με τον αμερικανικό στρατό να τα βρίσκει ιδιαιτέρως σκούρα στις μάχες, παρά την οπλική του ανωτερότητα. Κι αυτό γιατί οι Απάτσι ήταν άσοι στον ανταρτοπόλεμο, ενσταλάζοντας παράλληλα το φόβο στους λευκούς με την πρακτική του σκαλπ, κάτι που θα είχε ιδιαίτερο αντίκτυπο στο ηθικό των Ευρωπαίων εποίκων της Αμερικής…

Βίκινγκς

Οι Βίκινγκς έσπειραν τον τρόμο στην Ευρώπη με τις επιδρομές και τις λεηλασίες τους, την ίδια στιγμή που η αγριότητά τους στη μάχη θα έμενε ιστορικά ανυπέρβλητη. Ήταν εύσωμοι και κακοί, χρησιμοποιώντας τα τσεκούρια, τα σπαθιά και τα δόρατα με μεγάλη μαεστρία στην κατάληψη πόλεων. Η καθημερινότητά τους ήταν σταθερά προσανατολισμένη στη μάχη, με τις λατρευτικές τους δοξασίες να αφορούν τον πόλεμο. Πίστευαν ότι όταν κάποιος σκοτωθεί στη μάχη, θα δώσει άλλη μία στη μεταθανάτια ζωή, με τον πόλεμο να μην τελειώνει ποτέ. Η κοσμοθεωρία τους είχε λοιπόν να κάνει με τον πόλεμο, γι’ αυτό και ήταν περίφημοι πολεμιστές, γεγονός που το απέδειξαν εξάλλου στο πεδίο της μάχης, διαλύοντας τους πάντες στο πέρασμά τους…

Ρωμαϊκή αυτοκρατορία

Παρά το γεγονός ότι οι Ρωμαίοι ανέπτυξαν πολιτισμό ζηλευτό, υπάρχουν κάποιες πλευρές που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Όπως οι αρένες με τους μονομάχους, όπου κατάδικοι, σκλάβοι και άλλοι αναγκάζονταν να μονομαχούν μέχρι θανάτου προς τέρψη του κοινού. Όπως οι διωγμοί και οι εκτελέσεις των πρωτοχριστιανών, από τον αυτοκράτορα Νέρωνα το 64 μ.Χ., με ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί και άλλοι να γίνονται βορά των άγριων σκυλιών. Όπως ο τρόπος που συμπεριφέρονταν στους μη Ρωμαίους πολίτες, με τον πολιτισμό τους να αφορά μόνο όσους κατοικούσαν εντός των τειχών της Ρώμης. Όταν μάλιστα η αρχαία Ρώμη μετατράπηκε από δημοκρατία σε αυτοκρατορία, η καλύτερη περίοδός της θα έπαιρνε τέλος και θα εγκαινιαζόταν μια σκοτεινή εποχή ασυδοσίας και φρικιαστικών γεγονότων. Κι αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας τη μακρότατη περίοδο ζωής της αυτοκρατορίας, μπορούμε να καταλάβουμε τον ζοφερό αντίκτυπό της στην Ευρώπη…

Αζτέκοι

Η σοφιστικέ θεοκρατία των Αζτέκων αρχίζει τον 14ο αιώνα, όταν και εγκαινιάζεται η χρυσή περίοδος των ανθρωποθυσιών! Περίπου 20.000 μέλη της κοινωνίας σκοτώνονταν κάθε χρόνο για να κατευναστούν οι θεοί, ιδιαίτερα ο θεός του ήλιου, ο οποίος απαιτούσε καθημερινό φόρο αίματος. Οι καρδιές των θυμάτων της ανθρωποθυσίας ξεριζώνονταν, ενώ συχνά τα σώματά τους τρώγονταν τελετουργικά. Άλλα θύματα έβρισκαν το θάνατο με περισσότερο κοινούς τρόπους, όπως πνιγμό, αποκεφαλισμό, κάψιμο ή πτώση από μεγάλο ύψος. Σε τελετουργικό μάλιστα στο θεό της βροχής θυσιάζονταν παιδιά, με τα δάκρυά τους να πιστεύεται ότι θα φέρουν τις πολυπόθητες ψιχάλες. Και βέβαια υπήρχε και η στέψη των βασιλιάδων, όπου χιλιάδες κρατούμενοι θυσιάζονταν, ενώ κάποιες φορές τα πτώματα κανιβαλίζονταν κιόλας…

Βόρεια Κορέα

Όποιος πιαστεί να κλέβει τροφή στη Βόρεια Κορέα ή αποπειραθεί να περάσει τα σύνορα, εκτελείται δημόσια. Παρά το γεγονός ότι το έθνος και η οικονομία του παραπαίουν, οι αξιωματούχοι συνεχίζουν να ζουν πολυτελώς και να έχουν φυσικά την ίδια στρατιωτική εμμονή με τους προκατόχους τους. Οι ηγέτες κατέχουν το καθεστώς θεοποίησης, (αυτο)θεωρούμενοι σωτήρες του λαού, την ίδια στιγμή που 250.000 αντιφρονούντες είναι περιορισμένοι σε στρατόπεδα “αναμόρφωσης”. Πρόσφατα μάλιστα, με τις νέες πυρηνικές απειλές που εκτοξεύουν στην οικουμένη, μας ξαναθύμισαν τη ζοφερότητα της καθημερινότητάς τους…

Σοβιετική Ένωση

Την ώρα που ο υπαρκτός σοσιαλισμός ευθύνεται για εκατομμύρια θανάτους στην οικουμένη (Μάο Τσετούνγκ, Πολ Ποτ κ.λπ.), η Σοβιετική Ρωσία δεν έχει ανταγωνιστή. Μόνο ο Στάλιν εκτιμάται ότι στέρησε τη ζωή σε 10-60 εκατομμύρια ανθρώπους (με την εξωφρενική διακύμανση να οφείλεται στις ιδιαίτερα επιτυχημένες προσπάθειες συγκάλυψης τραγικών γεγονότων που συνέβησαν στη χώρα), με το φόβο να γίνεται καθημερινή πρακτική για τους πολίτες της Ένωσης. Κι αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι οι εκτοπισμοί, οι εκτελέσεις και τα άλλα δραματικά γεγονότα έγιναν σε περίοδο ειρήνης, το καθεστώς του Στάλιν δεν έχει όμοιό του στη σύγχρονη ιστορική καταγραφή…

Ναζιστική Γερμανία

Παρά το ιδιαίτερα σύντομο του βίου της, η πανίσχυρη χιτλερική Γερμανία κατάφερε να επηρεάσει καθοριστικά όλο τον κόσμο, εισάγοντας στα πρακτικά της ανθρωπότητας τον φονικότερο πόλεμο που είδε ποτέ ο πλανήτης. Η απολυταρχική αυτοκρατορία που έφτιαξε το Γ’ Ράιχ μέσα σε συντρίμμια και εργοστάσια θανάτου, η μεθοδικότητα του Ολοκαυτώματος και το αιματοκύλισμα της Ευρώπης είναι ικανά να συνδέσουν μια για πάντα στις συνειδήσεις μας το επίθετο “τρομακτικός” με το ουσιαστικό “ναζισμός”…

Πηγή: diaforetiko.gr