Βασκανία: Επιστημονικά πειράματα αποδεικνύουν πως υπάρχει

 

Ο Πλάτων το είχε ονομάσει «αγνή φωτιά». Τι ακριβώς είναι αυτή και γιατί συχνά μας «καίει»;
Πιστεύετε στο μάτιασμα; Είστε της άποψης πως το βλέμμα κάποιων ανθρώπων μπορεί να τσακίσει ανθρώπους, ζώα, φυτά ή ακόμα και άψυχα όπως αναφέρει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημά του «Ο αβασκαμός του Αγά»

Στις περιγραφές αναφέρει την τρομερή θειά ΣειραΪνώ την Παντούσα, που ο κόσμος έτρεμε τη γλώσσα της και το κακό της μάτι. «Μια μέρα μάλιστα που μια βρατσέρα έπλεε αντίκρυ στο πέλαγος, πλοίο καινούργιο, καλά αρματωμένο, κι ωραία χρωματισμένο...η θειά Σειραϊνώ που αγνάντευε με άλλες γυναίκες το θαύμασε και είπε «Μπα! Αυτό το καΐκι, χαρά στη μορφιά του!» Μόλις απόσωσε το λόγο της, όλη η αρματωσιά του πλοίου έπεσε τρίζοντας και το καΐκι έμεινε ξυλάρμενο κούτσουρο».
(Μη σου τύχει δηλαδή η θειά ΣειραΪνώ στο δρόμο σου.)
Βέβαια, για τους ορθολογιστές τέτοια πράγματα είναι δεισιδαιμονίες ή απλώς συμπτώσεις. Ποιος πιστεύει στο βάσκανο μάτι στην εποχή μας, θα έλεγαν.


Οι ίδιοι οι επιστήμονες που ανακαλύπτουν σήμερα πως, ναι, υπάρχει μια ενέργεια που μεταδίδεται μέσα από το βλέμμα και μπορεί να έχει άμεσες επιπτώσεις στους άλλους και στο περιβάλλον.


«Η ικανότητα να νιώθουμε το βλέμμα κάποιου πάνω μας είναι πανανθρώπινη. Οι περισσότεροι έχουμε παρατηρήσει ότι πολλές φορές όταν καρφώσουμε το βλέμμα μας στην πλάτη κάποιου εκείνος στρέφει το κεφάλι προς τα πίσω.
Έχω διαπιστώσει ύστερα από πολυάριθμα πειράματα ότι το 80% των ανθρώπων μπορούν όντως να αντιλαμβάνονται όταν κάποιος τους κοιτάζει έντονα.
Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Άγγλο βιολόγο Ρούπερτ Σέλντρεηκ , ο οποίος είναι γνωστός για τα πρωτοποριακά πειράματά του που έχουν προκαλέσει έντονη αίσθηση στην επιστημονική κοινότητα.
Εδώ και χρόνια συγκεντρώνει στοιχεία προσπαθώντας να εξερευνήσει το πιθανό ενδεχόμενο η όραση να μην είναι μόνο μια παθητική νευρο-φυσιολογική λειτουργία που δημιουργείται εξ αιτίας της πρόσπτωσης του φωτός στους οφθαλμικούς υποδοχείς αλλά κάτι παραπάνω.
Κάτι που εμπεριέχει κι ένα στοιχείο επίδρασης του παρατηρητού προς το αντικείμενο ή το πρόσωπο στο οποίο έχει στρέψει την προσοχή του. Αυτή η θεωρία , μάλιστα, βρίσκεται σε συμφωνία με κάποιους κβαντικούς νόμους σύμφωνα με τους οποίους ο παρατηρητής επηρεάζει το παρατηρούμενο.


Tι θα συνέβαινε αν;
«Τι θα συνέβαινε» αναρωτιέται ο Σέλντρεηκ «αν η αίσθηση ότι κάποιος μας κοιτάζει αποδεικνυόταν ως μια φυσική ανθρώπινη ικανότητα; Αυτό θα σήμαινε πως όταν βλέπουμε κάτι το φως μπαίνει μέσα στα μάτια μας αλλά ταυτόχρονα πως υπάρχει και «κάτι», ένα είδος επιρροής, που βγαίνει επίσης από τα μάτια μας».
Ο Άγγλος πρωτοπόρος επιστήμονας έχει βαλθεί να αποδείξει τη θεωρία του γι αυτό και έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Τα 7 Πειράματα που θα Αλλάξουν τον Κόσμο».


Πρόκειται για επιστημονικά πειράματα που ανάμεσα στα άλλα προσπαθούν να αποδείξουν ότι η όραση δεν είναι ένας μονόδρομος αλλά μια ενέργεια διπλής κατευθύνσεως. Η θεωρία του Σέλντρεηκ θυμίζει, την «αγνή φωτιά» που σύμφωνα με τον Πλάτωνα εκπέμπεται από το ανθρώπινο βλέμμα.
Στον Τίμαιο, συγκεκριμένα, ο Πλάτων αναφέρει πως υπάρχει μέσα στον άνθρωπο μια ανόθευτη φωτιά η οποία ρέει δια μέσου των ματιών , λεία και πυκνή. Τη ροή αυτής της εσωτερικής φωτιάς προς τα έξω την ονόμασε «οπτικό ρεύμα».
Οι μελέτες του Σέλντρεηκ φαίνεται πως επιβεβαιώνουν τα όσα έγραφε ο Έλληνας φιλόσοφος. Ότι κι αν είναι, πάντως, αυτό που εκπέμπεται από τα μάτια έχει συσχετιστεί με το φαινόμενο της βασκανίας.


Η αρχαία πίστη στη βασκανία
Όλες οι λαϊκές παραδόσεις έχουν ένα ειδικό κεφάλαιο για τη δύναμη του βλέμματος . Το ονομάζουν «κακό μάτι» ή βασκανία και θεωρούν ότι μπορεί να προκαλέσει κάθε είδους καταστροφές ακόμα και θάνατο. Στον πλατωνικό διάλογο «Φαίδων» είναι ο ίδιος ο Σωκράτης που λέει στον Κέβητα να μη λέει «μεγάλα λόγια» μη τυχόν και ματιαστούν.: « μη μέγα λέγε, μη τις ημών βασκανία περιτρέψει τον λόγον τον μέλλοντα».
Ο Πλούταρχος, επίσης, αναφέρει στα «Συμποσιακά» το φόβο που είχαν οι μανάδες μη βασκαθούν τα παιδιά τους αλλά περιγράφει επίσης και στην αυτοβασακανία αναφερόμενος στο πάθημα του Ευτελίδη: «ωραίοι ήταν άλλοτε οι βόστρυχοι του Ευτελίδη. Αλλά ο ολέθριος άνθρωπος είδε κι εβάσκανε τον εαυτό του στον ποταμό κι αμέσως έπαθε κακή αρρώστια».


Όλα φαίνεται πως ξεκινούν από την ικανότητα του σώματός μας να λειτουργεί σαν κεραία. Συλλαμβάνει συχνότητες που υπάρχουν γύρω και είτε συντονίζεται αρμονικά με εκείνες του περιβάλλοντος και των άλλων ανθρώπων είτε αποσυντονίζεται εξ αιτίας της διαφοράς πεδίου.
Άλλωστε και το ίδιο το σώμα μας ακτινοβολεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που μεταβάλλεται από τους διάφορους παράγοντες, όπως η κατάσταση της υγείας μας, η διατροφή μας, η ψυχική μας διάθεση, η ποιότητα των σκέψεών μας, αλλά κι όσα συμβαίνουν γύρω μας όπως οι ηλιακές καταιγίδες , αλλά και οι άλλοι άνθρωποι.
Στην ουσία είμαστε σαν πομποδέκτης που ανταλλάσσει ενέργεια αλλά μπορεί και να δεχτεί παρεμβολές, που μπορούν να παρομοιαστούν με τα παράσιτα στο σήμα ενός ραδιοφωνικού σταθμού.
Όταν λοιπόν λέμε πως κάποιος μας μάτιασε αναφερόμαστε σε μια ηλεκτρομαγνητική παρεμβολή που δεν είναι συμβατή με τη δική μας και δημιουργεί ένα είδος βραχυκυκλώματος.
Από την αρχαιότητα είχαν ήδη γίνει απόπειρες να δοθεί μια φυσική εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο και ο Πυθαγόρας, ο Λουκρήτιος και Ζήνων ήταν ανάμεσα σ' εκείνους που υποστήριξαν , πως υπάρχει κάτι που εκπέμπεται από το ανθρώπινο βλέμμα.
Ο Πλούταρχος διατείνεται μάλιστα ότι από τα μάτια των βασκανιστών εκπέμπονται είδωλα και ένα είδος πνευματικών ρευμάτων. Οι αλχημιστές αρκετούς αιώνες αργότερα διατύπωσαν την άποψη πως οι άνθρωποι διαθέτουν αυτά τα παράξενα «πνευματικά ρευστά» που ανταλλάσσονται μέσα από το βλέμμα.
Σήμερα η επιστήμονες τους δίνουν μια νέα ονομασία: είναι, λένε, ηλεκτρομαγνητικά κύματα μιας συγκεκριμένης συχνότητας που κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούν να προκαλέσουν έντονα φαινόμενα.
Κανείς δεν αμφισβητεί σήμερα πως υπάρχουν ορισμένες συχνότητες ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που μπορούν να επιφέρουν δραστικές οργανικές μεταβολές και να επιφέρουν ακόμα και θάνατο. Ωστόσο, αν και υπάρχουν οι σχετικές ενδείξεις ακόμα δεν έχει γίνει κατορθωτό να αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφιβολία τι ακριβώς είναι αυτό που εκπέμπεται από το ανθρώπινο βλέμμα.


Τα παράξενα ψυχόνια
Μερικοί επιστήμονες όπως ο Βρετανός ο Σερ Σίριλ Μπερτ, μίλησε για τα «ψυχόνια» και κάποιοι άλλοι για τα «νοόνια» που παράγονται στο νου των ανθρώπων και εκπέμπονται στο περιβάλλον.
«Ο ηλεκτρισμός που παράγεται στον εγκέφαλό μας τη στιγμή που εμφανίζεται μια σκέψη, μια επιθυμία ή μια παρόρμηση μπορεί να επιδράσει εξ αποστάσεως στο περιβάλλον» υποστηρίζει ο Δρ Γκρέι Βάλτερ.


Πραγματοποιώντας μια σειρά από πρωτοποριακά πειράματα συνέδεσε μια ομάδα εθελοντών με ηλεκτρόδια που κατέγραφαν τους ηλεκτρικούς παλμούς του εγκεφάλου τους και τους μετέφεραν σε έναν ενισχυτή συνδεδεμένο με έναν λαμπτήρα.
Ένα δευτερόλεπτο πριν οι συμμετέχοντες στο πείραμα να πατήσουν το κουμπί που θα άναβε το λαμπτήρα ένας ηλεκτρικός παλμός μεγέθους είκοσι περίπου μικροβόλτ διαπερνούσε τον εγκεφαλικό φλοιό τους και μεταφερόμενος μέσω του ενισχυτή στο λαμπτήρα τον άναβε.
Η πρόθεσή τους είχε δηλαδή μια δική της φόρτιση και μεταδιδόταν ανάβοντας τον λαμπτήρα ένα κλάσμα δευτερολέπτου πριν να πατήσουν το κουμπί. Αυτού του τύπου τα ευρήματα ενισχύουν τις θέσεις εκείνων που ισχυρίζονται πως οι σκέψεις που είναι γεμάτες φθόνο και αρνητικά συναισθήματα έχουν μια ειδική ενεργειακή φόρτιση , η οποία μπορεί να διαταράξει το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του ατόμου για το οποίο προορίζονται.
Αλίμονο όμως αν πέφταμε θύματα αυτής της κατάστασης κάθε φορά που κάποιος σκέφτεται αρνητικά για μας. Ευτυχώς είμαστε προστατευμένοι αφού και σε εμάς, όπως συμβαίνει με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ,η παρεμβολή εκδηλώνεται μόνο όταν «το σήμα μας είναι αδύνατο», όταν δηλαδή η διάθεσή μας είναι πεσμένη, αντιμετωπίζουμε προβλήματα υγείας, έχουμε κουραστεί πολύ ή είμαστε πολύ ανοιχτοί.
Σ' αυτό το άνοιγμα μάλιστα οφείλεται το μάτιασμα που προέρχεται από άτομα με καλή διάθεση και ειλικρινή θαυμασμό και αγάπη. Η αίσθηση ασφάλειας που νιώθουμε κοντά τους και η διάθεσή μας να πάρουμε τη θετική ενέργεια που μας στέλνουν μας κάνουν πρόθυμους να ανοιχτούμε ενεργειακά. Δεν υψώνουμε γύρω μας τις υποσυνείδητες ασπίδες άμυνας.
Έτσι μπορεί να εισχωρήσει μαζί με το θαυμασμό και την αγάπη και η ενεργειακά ασύμβατη ροή ενέργειας που μπορεί να προέρχεται από το ευρύτερο περιβάλλον. Πονοκέφαλος, ζάλη, κρύος ιδρώτας, λιποθυμικές τάσεις και μια γενική δυσφορία είναι τα ξαφνικά συμπτώματα που νιώθουμε όταν κάποιος μας ματιάσει. Το ίδιο συμβαίνει όμως όταν διαταραχθεί η ισορροπία καλίου νατρίου στα κύτταρά μας που μοιάζουν με μικροσκοπικές ηλεκτρικές μπαταρίες.


Το Μυστικό του Ξεματιάσματος
Οι παρθένες, λέγεται, έχουν μια ιδιαίτερη δύναμη στο βλέμμα τους για να προσελκύουν την αγάπη των ανδρών» αναφέρει σε ένα γραπτό του ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Πλίνιος σημειώνει επίσης ότι οι ύαινες ,οι λύκοι και οι κατσίκες έχουν επίσης οξύ βλέμμα.
Φαίνεται επίσης πως το βλέμμα μας εκπέμπει κάτι που έχει διαβαθμίσεις θερμότητας. Υπάρχουν για παράδειγμα οι καυτές ματιές αλλά και το παγερό βλέμμα. Φυσικά υπάρχει και το μάτι- λεπίδα ή το βλέμμα –καρφί.
Η ποιότητα του βλέμματος εξαρτάται όπως φαίνεται από τα συναισθήματά μας αλλά φαίνεται πως μερικοί άνθρωποι έχουν εντονότερο βλέμμα από άλλους. Πιο διεισδυτική ματιά. Όσο για το μυστικό του ξεματιάσματος φαίνεται πως πάλι κάτι εκπέμπεται αλλά της αντίθετης υφής από αυτό που προκάλεσε το μάτιασμα.
Εκείνος που αναλαμβάνει το καθήκον του θεραπευτού συγκεντρώνει το νου και το βλέμμα του στον ματιασμένο εξουδετερώνοντας την διαταραχή. Ο κληρικός που διαβάζει την ειδική ευχή «περί βασκανίας» ή αυτός που ξεματιάζει μετατρέπεται σε συλλέκτη της ασύμβατης, αρνητικής ενέργειας την οποία στη συνέχεια μετουσιώνει σε θετική. Με τους όρους της ηλεκτρισμού θα λέγαμε πως λειτουργεί σαν μετασχηματιστής ή σαν καλώδιο γείωσης.
Παρόμοιο ρόλο παίζουν και τα φυλαχτά, οι γαλάζιες χάντρες και τα ματόχαντρα. Δεν έχουν κάποια δύναμη από μόνα τους , την παίρνουν από την πίστη μας στην αποτελεσματικότητά τους.
Τα γαλάζια ματόχαντρα λ.χ. είναι απομιμήσεις της ίριδας. Με το σχήμα τους θυμίζουν το βάσκανο μάτι και είναι θαλασσί γιατί σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις οι γαλανομάτηδες ματιάζουν πιο εύκολα.
Τα φυλακτά αυτά αποκτούν τη δύναμή τους από το αξίωμα της μη αυτοκαταστροφής των δυνάμεων και της ομοιοπαθητικής μαγείας. Με λίγα λόγια μια καταστροφική δύναμη ή επιρροή δεν δρα ποτέ εναντίον αυτής της ίδιας. Έτσι όποιος φορά γαλάζιο ματόχαντρο διαφεύγει.
Όλα αυτά στην ουσία ενεργοποιούνται από την πίστη μας. Προβάλλοντας τη δύναμη του νου και του ψυχισμού μας σε ένα «ματάκι» το μετατρέπουμε σε ένα τάλισμαν δύναμης.

Ασπίδες Προστασίας
Όμως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να προστατευτούμε και να ενισχύσουμε το δικό μας σήμα. Η προσευχή , ο διαλογισμός, οι θετικές σκέψεις ανεβάζουν την ενέργειά μας.
Το ίδιο και η ασπίδα λευκού φωτός, ένα από τα αποτελεσματικότερα και γνωστότερα μέσα αυτοπροστασίας: κλείνοντας τα μάτια και παίρνοντας τρεις βαθιές και αργές εισπνοές οραματίζεστε τον εαυτό σας τυλιγμένο μέσα σε ένα κουκούλι αδιαπέραστου λευκού φωτός.
Φανταστείτε το τόσο έντονα λαμπερό σαν να κοιτάτε τον ήλιο κατάματα. Οραματιστείτε ότι αυτό το φωτεινό κουκούλι θα είναι γύρω σας όλη την ημέρα και όλη τη νύχτα και επαναλάβετε νοερά τη φράση: «είμαι ασφαλής ότι κι αν συμβαίνει γύρω μου».


Με αυτόν τον τρόπο θα είστε συντονισμένες με μια συχνότητα γαλήνης και ασφάλειας είτε πιστεύετε στη βασκανία είτε όχι. Στο μεταξύ, καθώς όλο και πυκνώνουν οι ειδικές επιστημονικές ανακαλύψεις είναι βέβαιο ότι σύντομα θα πάψουμε να μιλάμε πια για μάτιασμα. Θα χρησιμοποιούμε απλώς το νέο όρο: «ηλεκτρομαγνητική διαταραχή βιοενεργειακού πεδίου». Έτσι θα έχουμε και την επιστημονική συνείδησή μας καθαρή.

Το ανδρικό χαρακτηριστικό που "σαγηνεύει" τις γυναίκες!

 


Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιο είναι το ανδρικό χαρακτηριστικό που «μαγνητίζει» τις γυναίκες χωρίς στην πραγματικότητα να το καταλαβαίνουν;


Επιστήμονες από το Τμήμα Κοινωνικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Γρανάδα έχουν την απάντηση!


Σύμφωνα με τη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό ψυχολογίας «Personality and Social Psychology Bulletin», το μόνο που χρειάζεται να κάνουν οι άντρες για να «υπακούσουν» οι γυναίκες, είναι να έχουν αυτοπεποίθηση και να τους χαρίσουν ένα ζεστό, αληθινό χαμόγελο.
Προκειμένου να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, οι ερευνητές πραγματοποίησαν τρία διαφορετικά πειράματα, εξετάζοντας πώς το χαμόγελο ενός άνδρα επηρέαζε αφενός την αντίληψη μιας ομάδας γυναικών γι’ αυτόν και αφετέρου τη γλώσσα του σώματός τους.


Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, όταν ο άντρας είχε κυριαρχικό ρόλο (δίνοντας οδηγίες για παράδειγμα) οι γυναίκες ήταν πιο πιθανό να ακολουθήσουν αυτά που τους έλεγε, αν τους χαμογελούσε.


Μάλιστα, αυτό ίσχυε ακόμη και αν ολοκλήρωνε την εντολή του με κάποιο σεξιστικό σχόλιο.
Στο δεύτερο πείραμα, ο άντρας άλλαζε τη δική του στάση του σώματος (άλλοτε ήταν κυριαρχική, άλλοτε υποτακτική) για να καταγραφούν οι αντιδράσεις των γυναικών, ενώ στο τρίτο διερευνήθηκαν οι επιδράσεις των ιδίων αλλαγών σε συνδυασμό με το σεξιστικό σχόλιο.
Όπως προέκυψε, και στα δύο αυτά πειράματα, οι γυναίκες δεν ήταν και τόσο υπάκουες, ούτε ως στάση σώματος ούτε ως αντίδραση.


Οι ερευνητές εξηγούν ότι το φαινόμενο αυτό παρατηρείται, καθώς οι γυναίκες εκλαμβάνουν το ανδρικό χαμόγελο ως ένδειξη «ζεστασιάς», όταν προέρχεται από έναν άντρα με κυριαρχική συμπεριφορά, ενώ δεν φαίνεται να δίνουν και τόση σημασία στους «υποτακτικούς» χαρακτήρες.

ΚΑΘΕ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ!

 

Ο DR. LEONARD Coldwell, καλύτερα γνωστός ως «Dr Γ ",  είναι ενδεχομένως ο παγκοσμίως πιό γνωστός φυσικός γιατρός, που επικυρώνεται από τον καθέναν που είναι στον κόσμο της φυσικής υγείας και της μετακίνησης ελευθερίας της υγείας. Είναι αμφισβητήσιμα η παγκόσμια κύρια αρχή στις φυσικές θεραπείες καρκίνου,  και το σύνδρομο `Burnout.
«Η υποχρεωτική επεξεργασία σφαγής που ονομάζεται χειρουργική επέμβαση, που ονομάζεται καύση  ακτινοβολία, ή χημειοθεραπεία που ονομάζεται δηλητηρίαση, οδηγεί σε απίστευτη φρίκη,  απώλεια της ποιότητας ζωής, μαζική εξάπλωση της ασθένειας, και πάνω απ 'όλα  απάνθρωπη ταλαιπωρία και πρόωρος θάνατος. "-Δρ. Leonard Coldwell

Πώς μπορεί ο Δρ Coldwell να τα λέει όλα αυτά;  Πάνω από 30 χρόνια, ο Δρ Coldwell έχει θεραπεύσει την ίδια του τη μητέρα απο (τερματικό) καρκίνο του ήπατος χωρίς χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία. Το καλύτερο από όλα,..... το πρόγραμμα της θεραπείας ήταν απολύτως φυσικό και κόστος λιγότερο από $ 3.000.  Ανακαλύψτε πώς να θεραπεύσετε τον εαυτό σας (φυσικά) με μία από τις κορυφαίες αρχές της φυσικής υγείας και της επιστήμης.

 

 

 

Η graviola το φρούτο είναι -10, 000 φορές πιο αποτελεσματικό από τη 

χημειοθεραπεία.

Graviola, το αντικαρκινικο φυτο του Αμαζονιου

Η Γκραβιόλα μπήκε το 1976 σε πρόγραμμα βοτάνων, ενώ οι αυτόχθονες Ινδιάνοι της Νοτίου Αμερικής και Μεξικού, το χρησιμοποιούσαν από αιώνες για θεραπεία διαφόρων παθήσεων. Δύο Πανεπιστήμια, το Purdue και το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Νότιας Κορέας, αναφέρουν μετά από έρευνες, ότι τα φύλλα Graviola σκότωσαν καρκινικά κύτταρα, και οι ουσίες του φάνηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικές για τη θανάτωση κυττάρων του καρκίνου του πνεύμονα, του προστάτη και του παγκρέατος, του μαστού και του παχέως εντέρου. Η ουσία δρα αναλλοίωτη, μόνο στη φυσική της μορφή και δε μπορεί να αναμειχθεί με άλλα τεχνικά ή πρόσθετα φαρμάκων. Σε βιβλιογραφία του Journal of Natural Products, αναφέρεται ότι το Graviola σκοτώνει επιλεκτικά κύτταρα καρκίνου του παχέος εντέρου 10.000 φορές δραστικότερα της αδριαμυκίνης.
Ο DR. Coldwell αναφέρει ότι όλοι οι καρκίνοι μπορούν να θεραπευτούν μέσα σε τέσσερις μήνες. Ακούστε τους λόγους πίσω από αυτή τη δήλωση και το πώς μπορεί να γίνει. Έχει πάθος για την αποτελεσματικότητα των απλών βιταμινών για την καταπολέμηση της ασθένειας και υπογραμμίζει επίσης τη σημασία του φυσικού άλατος στη διατροφή, ακόμα και αν έχετε υψηλή αρτηριακή πίεση!
Ερευνητές φορούν στολές χημειοθεραπείας για να προστατεύσουν τον εαυτό τους.
Οι περισσότεροι αναγνώστες γνωρίζουν ότι η χημειοθεραπεία είναι για το χειρότερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε αν ποτέ βρεθείτε με καρκίνο. Φυσικά, η ιατρική βιομηχανία το προωθεί ως μια θαυματουργή θεραπεία, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι φυσικά ξέρουμε ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα επικίνδυνο μεταμφιεσμένο δηλητήριο  Αλλά αν αναρωτιέστε ποια είναι η αλήθεια, υπάρχουν φορές που μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Ρίξτε μια ματιά στο πώς οι ερευνητές του καρκίνου ντύνονται όταν χειρίζονται τέτοιες καταστάσεις. Μοιάζουν περισσότερο σαν αστροναύτες με τον προστατευτικό εξοπλισμό τους, παρά με κάθε είδους κανονικών ερευνητών  Έτσι, αν χημειοθεραπεία είναι πραγματικά ασφαλές, γιατί φορούν τα πλαστικά εργαλεία στο κεφάλι πλήρη κοστούμια σώματος;

Κοιτάζοντας αυτή την εικόνα, θα πρέπει να αναρωτηθείτε, γιατί ερευνητές και προγραμματιστές δεν θέλουν να έρθουν οπουδήποτε κοντά σε αυτό; Η απάντηση, όπως αποδεικνύεται, είναι αρκετά απλή. Εδώ είναι μερικοί λόγοι ...

Η χημειοθεραπεία καταστρέφει εντελώς το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο είναι απαραίτητο για την προστασία ενάντια σε κάθε ασθένεια μπορεί να φανταστεί κανείς, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του καρκίνου. Αλλά η χημειοθεραπεία προκαλεί άλλες ασθένειες και προβλήματα. Εδώ είναι μερικές από αυτές:

• Κοιλιακός πόνος • Οξεία αναπνευστικά προβλήματα • Αναιμία • Άγχος και νευρικότητα • θρόμβοι αίματος • Θάνατος • δυσκολία στο περπάτημα και απώλεια ισορροπίας • Γενικά πόνο • Απώλεια μαλλιών • Πονοκέφαλοι και δυσκαμψία του αυχένα • διαταραχές της ακοής • Ανικανότητα • Αυξημένος κίνδυνος καρδιακής προσβολής • Πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης • Πόνος στις αρθρώσεις • Προβλήματα στα νεφρά • προβλήματα στον πνεύμονα • Νευρική και μυϊκή βλάβη • Μούδιασμα • στειρότητα σε άνδρες και γυναίκες • πρωκτική αιμορραγία • Ρήξη σπλήνας • Δυσκολία στην αναπνοή • προβλήματα κόλπων • Δερματικές αντιδράσεις • μυϊκούς πόνους • Τρόμο • Διάφοροι τύποι καρδιακών παθήσεων και μια γενική αποδυνάμωση της καρδιάς • Προβλήματα όρασης • Έμετος Πω πω, όλα αυτά από μια θεραπεία, ε; Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας ρωτήσω, η χημειοθεραπεία ακούγεται περισσότερο σαν μια θεραπεία, ή ένα δηλητήριο; Πραγματικά δεν πρέπει να έχουμε διδακτορικό για να γνωρίζουμε ότι μια πραγματική θεραπεία δεν πρέπει να προκαλεί όλα αυτά και άλλα προβλήματα.
πηγη

Τέλος στις χημειοθεραπείες! Νέος τρόπος καταπολέμησης του καρκίνου!!!

 

Αφού επί σειρά ετών ο κόσμος γνώριζε ότι η χημειοθεραπεία είναι ο μόνος τρόπος προσπάθειας καταπολέμησης του καρκίνου, το JOHN HOPKINS HOSPITAL επιτέλους ισχυρίζεται ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος.

1. Κάθε άνθρωπος έχει καρκινικά κύτταρα στο σώμα του. Αυτά τα καρκινικά κύτταρα δεν φαίνονται στις συνήθεις εξετάσεις, εφόσον δεν έχουν πολλαπλασιαστεί σε ορισμένα δισεκατομμύρια. Όταν ο γιατρός διαβεβαιώνει τους καρκινοπαθείς ότι δεν υπάρχουν πλέον καρκινικά κύτταρα στο σώμα τους μετά από θεραπεία, αυτό σημαίνει απλώς ότι είναι αδύνατη η ανίχνευση των καρκινικών κυττάρων στις εξετάσεις τους, επειδή ο αριθμός τους δεν ανέρχεται καν στο ανιχνεύσιμο ποσό.
2. Καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται από 6 έως και περισσότερες από 10 φορές στη ζωή ενός ανθρώπου.
3. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι ισχυρό, τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται και έτσι αποτρέπεται ο πολλαπλασιασμός τους και κατά συνέπεια ο σχηματισμός όγκων.
4. Όταν κάποιος έχει καρκίνο αυτό υποδεικνύει ότι παρουσιάζει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς και διατροφικούς παράγοντες, καθώς και στον τρόπο ζωής του ατόμου.
5. Για να ξεπεραστούν οι πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις, πρέπει να αλλάξει η διατροφή και να συμπεριληφθούν συμπληρώματα, τα οποία θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
6. Η χημειοθεραπεία έχει να κάνει με τη δηλητηρίαση των ραγδαία αναπτυσσόμενων καρκινικών κυττάρων, αλλά και με την καταστροφή των ραγδαία αναπτυσσόμενων υγειών κυττάρων στο μυελό των οστών, την γαστρεντερική οδό κ.λπ. και μπορεί να προκαλέσει οργανικές βλάβες, στο ήπαρ, τους νεφρούς, την καρδιά, τους πνεύμονες κ.λπ.
7. Η ακτινοβολία καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και παράλληλα, καυτηριάζει, σημαδεύει και καταστρέφει υγιή κύτταρα, ιστούς και όργανα.
8. Η αρχική θεραπεία με ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία συχνά μειώνει το μέγεθος ενός όγκου. Ωστόσο, η παρατεταμένη χρήση χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας δεν έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή ενός όγκου.
9. Όταν το σώμα φέρει υπερβολικό τοξικό φορτίο από χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, το ανοσοποιητικό σύστημα έχει είτε κατασταλεί είτε καταστραφεί, έτσι το άτομο μπορεί να υποκύψει σε διάφορα είδη μολύνσεων και επιπλοκών.
10. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία μπορούν να προκαλέσουν τη μετάλλαξη των καρκινικών κυττάρων, ούτως ώστε να γίνουν πιο ανθεκτικά με αποτέλεσμα να καταστρέφονται πιο δύσκολα. Οι χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων και σε άλλες περιοχές.
11. Ένας αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης του καρκίνου είναι η εξασθένηση των καρκινικών κυττάρων, με το να μην τους παρέχεται η τροφή που χρειάζονται για να πολλαπλασιαστούν.
ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ:
α. Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Αφαιρώντας τη ζάχαρη από τη διατροφή μας απομακρύνουμε μία σημαντική πηγή ενέργειας από τα καρκινικά κύτταρα. Τα υποκατάστατα ζάχαρης, όπως τα Canderel, NutraSweet, Equal, Spoonful κ.λπ. παράγονται από ασπαρτάμη, που είναι βλαβερή. Ένα καλύτερο φυσικό υποκατάστατο θα ήταν το μέλι Manuka ή οι μελάσες αλλά μόνο σε πολύ μικρές ποσότητες. Το επιτραπέζιο αλάτι περιέχει χημικές προσθήκες για να αποκτήσει το λευκό του χρώμα.
Καλύτερη εναλλακτική είναι μπαχαρικά τύπου Bragg’s aminos ή θαλασσινό αλάτι.
β. Το γάλα κάνει το σώμα μας να παράγει βλέννα, ιδίως στη γαστρεντερική οδό. Ο καρκίνος τρέφεται από τη βλέννα. Διακόπτοντας το γάλα και υποκαθιστώντας το με γάλα σόγιας χωρίς προσθήκη γλυκαντικών, τα καρκινικά κύτταρα εξασθενούν.
γ. Τα καρκινικά κύτταρα ευδοκιμούν σε όξινα περιβάλλοντα. Μία διατροφή βασισμένη στο κρέας είναι όξινη. Είναι προτιμότερο να τρώμε ψάρι και λίγο κοτόπουλο, από ότι μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας. Το κρέας περιέχει επίσης αντιβιοτικά, αυξητικές ορμόνες και παράσιτα που είναι όλα επιβλαβή, ειδικά για καρκινοπαθείς.
δ. Μία διατροφή που αποτελείται από 80% φρέσκους χυμούς και λαχανικά, σιτηρά ολικής αλέσεως, σπόρους, ξηρούς καρπούς και λίγα φρούτα σας βοηθά να δημιουργήσετε ένα αλκαλικό περιβάλλον στο σώμα σας. Το 20% μπορεί να αποτελείται από μαγειρεμένα γεύματα στα οποία να περιλαμβάνονται τα φασόλια.
Οι χυμοί από φρέσκα λαχανικά παρέχουν ζωντανά ένζυμα που απορροφούνται εύκολα και φτάνουν στα κύτταρα μέσα σε 15 λεπτά τρέφοντας και ενισχύοντας την ανάπτυξη υγιών κυττάρων. Για την πρόσληψη ζωντανών ενζύμων και τη δημιουργία υγιών κυττάρων δοκιμάστε να πιείτε φρέσκο χυμό λαχανικών (από τα περισσότερα λαχανικά, συμπεριλαμβανομένων των βλαστών από τα φασόλια) και να φάτε ωμά λαχανικά 2 ή 3 φορές την ημέρα. Τα ένζυμα καταστρέφονται σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου (104 βαθμοί Φαρενάιτ).
ε. Αποφεύγετε καφέ, τσάι και σοκολάτα, τα οποία περιέχουν μεγάλη ποσότητα καφεΐνης. Το πράσινο τσάι είναι η καλύτερη εναλλακτική και έχει ιδιότητες κατά του καρκίνου. Νερό, καλύτερα καθαρισμένο ή φιλτραρισμένο, για την αποφυγή γνωστών τοξινών και βαρέων μετάλλων που περιέχονται στο νερό της βρύσης. Το αποσταγμένο νερό είναι όξινο και καλύτερα να αποφεύγεται.
12. Η πρωτεΐνη του κρέατος είναι δύσπεπτη και απαιτεί πολλά πεπτικά ένζυμα. Το άπεπτο κρέας που παραμένει στα έντερα αποσυντίθεται και έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη συσσώρευση τοξικών ουσιών.
13. Τα τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων αποτελούνται από μία σκληρή πρωτεϊνική στιβάδα. Αποφεύγοντας ή μειώνοντας την κατανάλωση κρέατος απελευθερώνονται περισσότερα ένζυμα που επιτίθενται στα πρωτεϊνικά τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων με αποτέλεσμα τα κύτταρα φονείς να μπορούν να τα καταστρέψουν.
14. Ορισμένα υποκατάστατα ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα (IP6, Flor ssence, Essiac, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, ουσιαστικά λιπαρά οξέα κ.λπ.). Άλλα υποκατάστατα όπως η βιταμίνη Ε είναι γνωστό ότι προκαλούν απόπτωση ή προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, τη φυσιολογική μέθοδο του σώματος να απορρίπτει τα κατεστραμμένα, ανεπιθύμητα ή αχρείαστα κύτταρα.
15. Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια του μυαλού, του σώματος και της ψυχής. Ένα ενεργό και θετικό πνεύμα θα βοηθήσει τον μαχητή του καρκίνου να επιβιώσει. Ο θυμός, η πικρία και τα δυσάρεστα συναισθήματα θέτουν το σώμα σε ένα αγχώδες και όξινο περιβάλλον. Μάθετε το πνεύμα σας να αγαπά και να συγχωρεί. Μάθετε να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε τη ζωή.
16. Τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα. Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στη διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. Η οξυγονοθεραπεία είναι μία ακόμα μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταστροφή των καρκινικών
κυττάρων.

Δείτε:Tα 8 είδη νοημοσύνης του ανθρώπου.

 

Tα 8 είδη νοημοσύνης του ανθρώπου.

Ναι, η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει μόνο ένα είδος νοημοσύνης που να μας χαρακτηρίζει. Μέχρι πριν από κάποια χρόνια επικρατούσε η αντίληψη, πως ο έξυπνος, ευφυής και προικισμένος άνθρωπος είναι αυτός που έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η θεωρία αυτή άλλαξε, αφού…
…τώρα πια όταν αναφέρουμε πως ένας άνθρωπος έχει αναπτυγμένη ευφυΐα, πρέπει να γνωρίζουμε για ποια από τις οχτώ ευφυΐες του μιλάμε.Το 1983 ο καθηγητής Gardner δημοσίευσε το βιβλίο Frames of Mind, στο οποίο απέρριπτε τη θεωρία του ενός δείκτη νοημοσύνης. Αντίθετα, υποστήριζε πως δεν υπάρχει ένα είδος
νοημοσύνης το οποίο καθορίζει την εξυπνάδα μας ή την επιτυχία μας στη ζωή, αλλά οχτώ διαφορετικά, το καθένα από τα οποία πηγάζει από διαφορετικό κομμάτι του εγκεφάλου.
Και ενώ όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν και τα οχτώ αυτά είδη νοημοσύνης, λόγω των γενετικών τους καταβολών και των διαφορετικών περιβαλλοντικών επιδράσεων δεν υπάρχουν ούτε δύο άνθρωποι στον κόσμο που να έχουν το ίδιο προφίλ νοημοσύνης, ακόμη και αν αυτοί είναι δύο απαράλλακτοι δίδυμοι. Και αυτό είναι κάτι που επιβεβαιώνει τη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου και κάθε παιδιού.
Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα οχτώ είδη νοημοσύνης:
Λεκτική νοημοσύνη
Η γλωσσική ή λεκτική νοημοσύνη, της οποίας πηγή είναι ο αριστερός κροταφικός λοβός, αφορά όλες τις λεκτικές ικανότητες του ανθρώπου. Περιλαμβάνει τους τρόπους με τους οποίους παράγουμε τη γλώσσα, αλλά και την κατανόηση και τη δημιουργία λεπτών αποχρώσεων στην έκφραση του λόγου, όπως είναι η αλλαγή της σημασίας των λέξεων, η αντίληψη των κανόνων, του μέτρου και των ρυθμών της ανάλογα με το κυμάτισμα της φωνής, η ικανότητα πλοκής των λέξεων, αλλά και η ικανότητα εκμάθησης και ομιλίας διαφορετικών γλωσσών.
Εμπεριέχει επίσης την ικανότητα εξήγησης γεγονότων, πράξεων ή απλών λέξεων και ορισμών με λόγια, την ικανότητα διδασκαλίας, μάθησης, ανάλυσης, μνήμης, αλλά και την ικανότητα για χιούμορ και λογοπαίγνια. Τα παιδιά που έχουν αναπτυγμένη τη λεκτική νοημοσύνη μπορούν να μάθουν καλύτερα με τη βοήθεια του προφορικού και του γραπτού λόγου. Οι ενήλικες που έχουν αναπτυγμένη την ευφυΐα αυτή μπορεί να είναι ποιητές, λογοτέχνες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί.
Αριθμητική/λογική νοημοσύνη
Η μαθηματική νοημοσύνη, της οποίας πηγή είναι το δεξί ημισφαίριο, είναι η ικανότητα της επαγωγικής, της αναγωγικής και της επιστημονικής λογικής. Περιλαμβάνει την ικανότητα του ατόμου να ερευνά κατηγορίες και σχέσεις, να μπορεί να χειρίζεται τα μαθηματικά σύμβολα και τις αριθμητικές σχέσεις, να εκτελεί σύνθετους υπολογισμούς και να συγκρατεί σειρά από λεπτομέρειες στη μνήμη του.
Επιστήμονες, μαθηματικοί, φιλόσοφοι, προγραμματιστές, στατιστικολόγοι, λογιστές και ντετέκτιβ βασίζονται σε αυτή τη νοημοσύνη. Τα παιδιά με αναπτυγμένη μαθηματική νοημοσύνη μαθαίνουν καλύτερα μέσα από αριθμούς και λογική σκέψη να υπολογίζουν και να οργανώνουν τις διάφορες πληροφορίες που έχουν ως δεδομένα, ενώ στοχεύουν στη λύση των προβλημάτων και στην αναζήτηση της σχέση αιτίας αποτελέσματος σε οποιοδήποτε πρόβλημα, μαθηματικό ή μη.
Συναισθηματική νοημοσύνη(Διαπροσωπική νοημοσύνη)
Η διαπροσωπική νοημοσύνη βασίζεται στην ικανότητα του ανθρώπου να καταλαβαίνει τους άλλους. Πιο συγκεκριμένα, να μπορεί να επισημάνει τους σκοπούς, τα κίνητρα και τα ενδιαφέροντά τους, να κατανοήσει τη συμπεριφορά τους και να δουλέψει μαζί τους αποτελεσματικά. Περιλαμβάνει την αποτελεσματική λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία, την ικανότητα παρατήρησης και ανάλυσης των ατομικών διαφορών και την ικανότητα συνεργατικής σχέσης και δουλειάς.
Η κύρια πηγή της ευφυΐας αυτής βρίσκεται στον μετωπιαίο λοβό και στον νέο φλοιό. Δάσκαλοι, γονείς, πολιτικοί, ψυχολόγοι, πωλητές, διευθυντές, θεραπευτές, αλλά και θρησκευτικοί ηγέτες βασίζονται στη διαπροσωπική νοημοσύνη. Τα παιδιά αναπτύσσουν σταδιακά τη διαπροσωπική τους νοημοσύνη αποκτώντας με το πέρασμα του χρόνου εμπειρίες μέσα από τη ζωή τους στην οικογένεια, στις παρέες, στο σχολείο και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Με τη σταδιακή συμμετοχή τους σε ομάδες εργασίας οι οποίες δουλεύουν για έναν κοινό σκοπό, με τη συνεργασία και την αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά, γνωρίζοντας τη διαφορετικότητά τους και μαθαίνοντας να αντιδρούν στις διαθέσεις τους και εξελίσσοντας τον εαυτό τους μέσα από τα λάθη και τις εμπειρίες τους τα παιδιά αναπτύσσουν τη διαπροσωπική τους νοημοσύνη. Σημαντικό ρόλο παίζουν και οι σχέσεις με τους ενηλίκους. Όταν, π.χ., τα παιδιά πείθουν διακριτικά το δάσκαλό τους για παράταση χρόνου ώστε να τελειώσουν την εργασία τους ή όταν διαπραγματεύονται με τους γονείς τους για το πόση ώρα θα παίξουν με το αγαπημένο τους παιχνίδι και πότε θα διαβάσουν.
Ενδοπροσωπική νοημοσύνη
Η ενδοπροσωπική νοημοσύνη, δίνει την ικανότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει τα βαθύτερα αισθήματα, επιθυμίες και ιδέες του ίδιου του του εαυτού. Αποτελεί την ικανότητα της προσωπικής γνώσης που στρέφεται προς τον εαυτό μας. Περιλαμβάνει τις δεξιότητες της αυτοσυγκέντρωσης, της επιμέλειας, της προσοχής, της υψηλής μεθοδικότητας στη σκέψη και στη λογική, της κατανόησης των πολλών και διαφορετικών αισθημάτων μας, τα οποία και σχετίζονται με την εκάστοτε συμπεριφορά μας.
Η κύρια πηγή της ευφυΐας αυτής βρίσκεται στον μετωπικό λοβό και στον νέο φλοιό. Υπάρχει όμως κάτι που κάνει την ευφυΐα αυτή ξεχωριστή σε σχέση με τις υπόλοιπες. Αυτό βρίσκεται στη δυνατότητά της να ενοποιεί όλες τις άλλες μορφές νοημοσύνης, αφού με το να επιτυγχάνει τη βαθύτερη γνώση του εαυτού μας, επιτυγχάνει και τη γνώση της σημασίας της ζωής, προωθεί την κατανόηση του εαυτού ως μέρους της ευρύτερης πραγματικότητας, την προσαρμογή του και την καλή αντιμετώπιση καταστάσεων με τη βοήθεια στρατηγικών, ενώ του δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσει ικανότητες διαίσθησης, ενόρασης και ενότητας.
Όσοι έχουν αναπτυγμένη την ευφυΐα αυτή αξιοποιούν και εμπλέκουν αποτελεσματικά όλα τα άλλα είδη νοημοσύνης, γνωρίζουν τις αδυναμίες τους και είναι προσεκτικοί στις αποφάσεις και στις επιλογές τους. Αυτοί είναι οι ψυχοθεραπευτές, οι φιλόσοφοι και οι αυτοδημιούργητοι άνθρωποι. Τα παιδιά με αναπτυγμένη ενδοπροσωπική νοημοσύνη μαθαίνουν καλύτερα με μετα-διανοητικές διεργασίες, δηλαδή παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και εξελίσσοντάς τον, βελτιώνοντας τον εαυτό τους και τις θετικές και αρνητικές πλευρές τους, αλλά βελτιώνοντας και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων και κατανόησης και χειρισμού των συναισθημάτων τους.
Σωματική/κιναισθητική νοημοσύνη
Η σωματική νοημοσύνη βασίζεται στην ικανότητα του ανθρώπου να μπορεί να χρησιμοποιεί ανεξάρτητα αλλά και συνδυαστικά τις κινητικές του δεξιότητες. Δίνει στο ανθρώπινο σώμα τη δυνατότητα να λειτουργήσει αρμονικά και συνεργατικά με τον εγκέφαλο και με τη βοήθειά του να λύνει προβλήματα, να εκφράζει ιδέες, γνώσεις και συναισθήματα. Η πηγή της ευφυΐας αυτής βρίσκεται στην αλληλεπίδραση του εγκεφαλικού φλοιού με το νωτιαίο μυελό.
Η αλληλεπίδραση αυτή μας δίνει τη δυνατότητα να συνδυάσουμε την αντίληψη με την κίνηση, κάτι που προκαλεί την εκτέλεση συγκεκριμένων κινήσεων των μυών, αλλά και τον κατάλληλο συνδυασμό τους όταν χρειάζεται. Αθλητές, χειρουργοί, χορευτές, χορογράφοι, γραφίστες, ηθοποιοί, τεχνίτες χρησιμοποιούν τη σωματική νοημοσύνη. Τα παιδιά που έχουν αναπτυγμένη τη νοημοσύνη αυτή απολαμβάνουν τα παιχνίδια και τις κινητικές δραστηριότητες, ενώ έχουν ιδιαίτερο ταλέντο στις μιμητικές δεξιότητες.
Είναι πιο εύκολο γι’ αυτά να μαθαίνουν μέσω της κίνησης, είτε αυτή είναι αδρή, όπως ο χορός, εκφράζοντας ιδέες και συναισθήματα, είτε λεπτή, μέσω του χειρισμού διάφορων αντικειμένων ή υλικών και κατασκευάζοντας με τη βοήθειά τους γλυπτά, πίνακες ή άλλες δημιουργίες.
Μουσική/ρυθμική νοημοσύνη
Η μουσική νοημοσύνη στηρίζεται στην απόλαυση και στην κατανόηση της μουσικής. Πηγή τη ευφυΐας αυτής είναι το δεξί ημισφαίριο, στο οποίο γίνεται η επεξεργασία όλων των ακουσμάτων. Εμπεριέχει την ικανότητα του ανθρώπου να νιώθει το ρυθμό, τη χροιά του ήχου, τη μελωδία, το συνδυασμό των οργάνων και των μουσικών μέτρων, την αντίληψη της διαφορετικότητας των ειδών της μουσικής, αλλά και τη συνάφειά τους. Εμπεριέχει επίσης την ικανότητα για συναισθηματική έκφραση του ατόμου μέσω της μουσικής, είτε ως σύνθεση είτε ως εκτέλεση.
Η εκτέλεση περιλαμβάνει το παίξιμο ενός οργάνου, το τραγούδι, το χορό. Συνθέτες, οργανοπαίχτες, μουσικοί, τραγουδιστές χρησιμοποιούν αυτή τη νοημοσύνη. Τα παιδιά με καλή μουσική νοημοσύνη μαθαίνουν καλύτερα μέσα από ήχους, τραγούδια και ρυθμούς, ενώ μπορούν να εκφράσουν ιδέες, γνώσεις και συναισθήματα με τη βοήθεια της μουσικής. Πολλές φορές μάλιστα εκφράζονται με τα δικά τους μουσικά κομμάτια από τη βρεφική τους κιόλας ηλικία, τα οποία αποτελούνται από σύνθετους ή απλούς ρυθμούς με τη βοήθεια οποιουδήποτε αντικειμένου. Ακόμα και με μια κατσαρόλα!
Χωρική νοημοσύνη
Η χωρική νοημοσύνη δίνει την ικανότητα στον άνθρωπο να αναπαραστήσει το χώρο που βλέπει στο μυαλό του. Τον βοηθά να παρατηρεί και να χειρίζεται με επιδεξιότητα μια μορφή ή ένα αντικείμενο, να παρατηρεί και να δημιουργεί συνθέσεις με έναν ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο, φτιάχνοντας ένα ακριβές αντίγραφο αυτού που παρατηρεί.
Η πηγή της ευφυΐας αυτής βρίσκεται στον δεξιό πλευρικό λοβό. Περιλαμβάνει την ικανότητα της δραστικής φαντασίας, του καλού προσανατολισμού στο χώρο, του χειρισμού των εικόνων, την αναγνώριση σχέσεων αντικειμένων και διαστημάτων και την καλή θεώρηση των πραγμάτων από διαφορετική οπτική γωνία. Αυτή η νοημοσύνη είναι απαραίτητη στους αρχιτέκτονες, στους γλύπτες, στους διακοσμητές, στους καλλιτέχνες, στους μηχανικούς, στους εφευρέτες, στους πιλότους, στους καπετάνιους και στους οδηγούς.
Τα παιδιά με καλή χωρική νοημοσύνη μαθαίνουν καλύτερα χρησιμοποιώντας τα οπτικά μέσα που τους δίνονται και τείνουν να οργανώνουν τη σκέψη τους στο χώρο και να συγκροτούν τις ιδέες τους πριν τις γράψουν. Ενδιαφέρονται να μελετούν γραφήματα και χάρτες και τους αρέσει να σκέφτονται με εικόνες, καθώς επίσης και να τις δημιουργούν.
Νατουραλιστική νοημοσύνη
Η νατουραλιστική νοημοσύνη εμπεριέχει την ικανότητα του ανθρώπου να αναγνωρίζει τη χλωρίδα και την πανίδα, να ξεχωρίζει τα διάφορα ζωντανά όντα, φυτά και ζώα, να διακρίνει αντικείμενα και διαδικασίες από τον φυσικό κόσμο και να τα χρησιμοποιεί εποικοδομητικά. Τα άτομα αυτά αγαπούν όχι μόνο να αναγνωρίζουν, αλλά και να κατηγοριοποιούν το φυτικό και ζωικό βασίλειο.
Τέτοια ευφυΐα έχουν οι βιολόγοι, οι βοτανολόγοι, οι γεωργοί, οι κυνηγοί, οι γεωλόγοι, οι σεφ. Τα παιδιά με αναπτυγμένη νατουραλιστική νοημοσύνη μαθαίνουν καλύτερα μέσα από την αλληλεπίδραση με τη φύση και το περιβάλλον, όπως με εκδρομές στη φύση, με εργασίες που σχετίζονται με την παρακολούθηση των φυσικών φαινομένων, όπως είναι η καλλιέργεια οσπρίων και τα πειράματα στη φύση ή στην τάξη και με τη φροντίδα φυτών και ζώων.
Η σημασία της εμπλουτισμένης μάθησης
Αν μετά τα παραπάνω αρχίζετε να καταλαβαίνετε πόσο πολύπλοκη μπορεί να είναι τελικά η έννοια της νοημοσύνης, αλλά και πόσο σύνθετη και πολύτιμη είναι η λειτουργία του εγκεφάλου, τότε σκεφτείτε τι ερεθίσματα χρειάζεται ένα παιδί για να αναπτύξει αποτελεσματικά όλο το φάσμα της νοημοσύνης του. Ίσως ήρθε η ώρα λοιπόν να αναθεωρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την διαδικασία όχι μόνο της μάθησης, αλλά και της καθημερινότητας των παιδιών μας.
Ήδη γνωρίζουμε πως αυτά που μαθαίνει ένα παιδί μέχρι το πέμπτο έτος της ηλικίας του αποτελούν τουλάχιστον το 50% των νοητικών δεδομένων για την υπόλοιπη ζωή του! Σύμφωνα όμως με πρόσφατες έρευνες, η ποσότητα αλλά και η ποιότητα των ερεθισμάτων που δίνουμε στα παιδιά από την πρώτη κιόλας ηλικία, όχι απλώς τα τροφοδοτούν με γνώσεις, αλλά δημιουργούν και συνδέσεις στα εγκεφαλικά κύτταρα φτιάχνοντας τη βάση στην οποία θα αποθηκεύουν πληροφορίες για την υπόλοιπή τους ζωή. Αυτός λοιπόν είναι ο βασικός σκοπός της εμπλουτισμένης μάθησης, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο υλοποιείται. Κάνοντας τη μάθηση βιωματική με τη χρήση ειδικού παιδαγωγικού υλικού, εκπαιδευτικών και εποπτικών μέσων και προσφέροντας τον κατάλληλο για κάθε παιδί συνδυασμό πληροφοριών και ερεθισμάτων τα οποία καλύπτουν όλες τις ευφυΐες του και ενεργοποιούν όλες τις αισθήσεις του, δίνουμε στο παιδί τη δυνατότητα να μεγιστοποιήσει τις φυσικές του κλίσεις και δυνατότητες.
 
Πηγη:enallaktikidrasi.gr

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Σπάνιες επιστημονικές φωτογραφίες του 19ου αιώνα !

 

















Όταν η φωτογραφία επιστρατεύτηκε για να συνδράμει την επιστήμη!

Όλες οι παμπάλαιες φωτογραφίες μοιάζουν περίεργες, κάποιες ωστόσο πάνε το πράγμα σαφώς σε άλλα επίπεδα.
Με το που κάνει λοιπόν η φωτογραφία την εμφάνισή της στη διεθνή σκηνή τη δεκαετία του 1830, οι επιστήμονες βάλθηκαν να χρησιμοποιήσουν τη νέα απεικονιστική μέθοδο προς όφελος της γνώσης: θα μπορούσε πράγματι να αποκαλύψει μυστικά άγνωστα στο ανθρώπινο μάτι, από τον αόρατο μικρόκοσμο μέχρι και τους μακρινότερους γαλαξίες.
Κάποιοι βέβαια έθεσαν ακόμα πιο υψηλούς στόχους, βλέποντας στην ακινητοποίηση της στιγμής που πρόσφερε η φωτογραφική απεικόνιση την αποκάλυψη των βαθύτερων σωματικών και νοητικών λειτουργιών, ακόμα και τη δομή του ίδιου του θανάτου!Η φύση της ανθρώπινης ύπαρξης τέθηκε λοιπόν στο στόχαστρο των επιστημόνων και η φωτογραφία επιστρατεύτηκε για να συνδράμει.


Να και τα αποτελέσματα…
Το πείραμα φυσιολογίας του Guillaume Duchenne

Το 1862, ο γάλλος νευρολόγος Guillaume Duchenne αποφάσισε να ελέγξει τη δημοφιλή θεωρία της εποχής ότι το πρόσωπο συνδέεται ευθέως με την ψυχή. Σκέφτηκε λοιπόν να διεγείρει με ηλεκτρισμό τους μύες του προσώπου και να φωτογραφίσει το αποτέλεσμα. Βρήκε ασθενή που έπασχε από παράλυση προσώπου, πάθηση που φάνταζε ιδανική για τους σκοπούς του, μιας και η φωτογραφική μηχανή της εποχής δεν προλάβαινε να απεικονίσει τις εκφράσεις του προσώπου φυσιολογικών ανθρώπων. Ο Duchenne υπέβαλε λοιπόν το υποκείμενό του σε περισσότερες από 100 δοκιμασίες, με τα ηλεκτρόδια σε διάφορα μέρη του προσώπου να εφαρμόζουν ηλεκτρικό ρεύμα στην προσπάθεια να αποκαλυφθεί η πλήρης κλίμακα των συναισθημάτων. Τα αποτελέσματα της εργασίας δημοσιεύτηκαν στον «Μηχανισμό της Ανθρώπινης Φυσιογνωμίας» (Mecanisme de la physionomie Humaine), κι αν οι φωτογραφίες αποκαλύπτουν τον πόνο του ασθενούς, κάτι θετικό βγήκε τουλάχιστον από τη δοκιμασία: ο Duchenne μπόρεσε να καθορίσει ότι όταν ένας άνθρωπος χαμογελούσε αληθινά, συγκεκριμένοι μύες επιστρατεύονταν. Στη φυσιολογία, το αυθεντικό αυτό χαμόγελο θα έμενε γνωστό ως «χαμόγελο Duchenne»…
Η υστερική ασθενής του Albert Londe

Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, μια «επιδημία» υστερίας χτυπούσε Ευρώπη και Αμερική, με μια σειρά από γυναίκες να υποφέρουν από παράλυση και καταθλιπτικές εκδηλώσεις. Στο περίφημο νοσοκομείο Σαλπετριέρ του Παρισιού, ο επίσης περίφημος ψυχολόγος Σαρκό βάλθηκε να βρει την εξήγηση της παράδοξης αυτής κατάστασης, σημειώνοντας μάλιστα επιστημονική πρόοδο. Ο μαθητής του Σαρκό στη συνέχεια, κάποιος… Σίγκμουντ Φρόιντ, θα πήγαινε τις έρευνές του πολύ παρακάτω. Το 1878 λοιπόν ο χημικός Albert Londe προσλήφθηκε ως ιατρικός φωτογράφος στο νοσοκομείο και άρχισε να συνεργάζεται στενά με τον Σαρκό. Άρχισαν λοιπόν να φωτογραφίζουν ασθενείς σε υστερικές κρίσεις, στην προσπάθεια του Σαρκό να συνδέσει τους σπασμούς με τις εκφράσεις του προσώπου. Ο Londe εφηύρε για τις ιατρικές ανάγκες τη χρονοφωτογραφική μηχανή, που διέθετε 9 φακούς (το δεύτερο μοντέλο είχε 12), και μπορούσε πλέον να καταγράφει έναν πλήρη κύκλο υστερικής κρίσης, χρόνια μάλιστα προτού η κινηματογραφική μηχανή λήψης εμφανιστεί στο προσκήνιο. Κι ενώ ο Σαρκό θα κατέληγε αργότερα ότι η χρήση φωτογραφιών δεν τον βοηθούσε στη δουλειά του, ο Londe θα έμενε στην ιστορία ως πιονέρος της κινηματογραφίας…
Η χρονοφωτογραφία του Étienne-Jules Marey

Περιστασιακός συνεργάτης του Londe, ο Marey εφηύρε από ιατρικά όργανα, όπως τον σφυγμογράφο, μέχρι και εξαρτήματα για την αεροπορία (γεγονός που του αναγνώριζαν και οι πιονέροι αδελφοί Ράιτ), η γνωστότερη εφεύρεσή του ήταν ωστόσο η χρονοφωτογραφία. Δύο μάλιστα χρόνια προτού ο Μάιμπριτζ αποκαλύψει την περίφημη σεκάνς του με τα άλογα που καλπάζουν, ο Marey είχε κάνει ακριβώς το ίδιο! Οι φωτογραφικές μηχανές που εφηύρε διέθεταν πολλαπλούς φακούς ή αντιθέτως ήταν σε θέση να καταγράφουν πολλαπλές εικόνες στην ίδια φωτογραφική πλάκα. Μία μάλιστα εξ αυτών ήταν ένα τροποποιημένο τουφέκι, το οποίο και χρησιμοποιούσε για να φωτογραφίζει σεκάνς πουλιών σε πτήση…
Οι φωτογραφίες σκέψεων των Louis Darget και Hippolyte Baraduc

Εν τω μεταξύ, πάλι πίσω στο νοσοκομείο Σαλπετριέρ, ο Hippolyte Baraduc θέλησε να πάει πιο κάτω από τη φωτογραφική αποτύπωση των υστερικών συμπτωμάτων: από κοινού με τον Louis Darget, αναρωτήθηκαν αν μπορούσαν να φωτογραφηθούν οι σκέψεις! Η πεποίθησή τους δεν ήταν βέβαια αβάσιμη: μιλάμε για μια εποχή άπλετης επιστημονικής αισιοδοξίας: οι ακτινογραφίες είχαν μόλις εφευρεθεί και έδειχναν ότι τα κόκαλα μπορούσαν να φωτογραφηθούν. Γιατί λοιπόν να μην μπορούν να καταγραφούν στη φωτογραφική πλάκα και οι ηλεκτρικές ώσεις της σκέψης; Τα πειράματά τους μοιάζουν βέβαια σήμερα σχετικά κομπογιαννίτικα, με φιλμ να κολλιούνται στο μέτωπο των υποκειμένων και άλλα τέτοια ωραία. Το 1909 μάλιστα ο Baraduc έβαλε και λίγο μακάβριο στο θέμα: την ώρα που η σύζυγός του ήταν στο νεκροκρέβατο, ο ίδιος τη φωτογράφιζε μανιασμένα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να απεικονιστεί η ψυχή που εγκατέλειπε το σώμα…
Η ηλεκτρογραφία του Jakob von Narkiewitsch-Jodko



Ο πλήρης τίτλος της εικονιζόμενης φωτογραφίας είναι «Σπινθήρας Καταγραμμένος στην Επιφάνεια του Σώματος Καλά-Πλυμένης Ιερόδουλης»! Ήταν το 1889 λοιπόν όταν ο πολωνός γιατρός Narkiewitsch-Jodko έκανε μια επίδειξη στη Ρωσία αυτού που ο ίδιος ονόμαζε ηλεκτρογραφία. Αυτό που έκανε ήταν να τοποθετεί ένα πηνίο επαγωγής δίπλα σε μια φωτογραφική πλάκα και να βάζει τα υποκείμενά του να πιέζουν μέρη του σώματός τους πάνω στην πλάκα. Ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός άφηνε μια σκιώδη σιλουέτα περιβαλλόμενη από φωτεινά σημεία. Ως γιατρός, ήθελε να μάθει τι ρόλο έπαιζαν αυτές οι «αύρες» στην υγεία του ανθρώπου. Φωτογράφιζε λοιπόν από αναιμικούς ασθενείς μέχρι υγιή παιδιά και πόρνες, συνάγοντας ερμηνείες για την κατάσταση της υγείας τους. Τι βρήκε; Ότι οι άρρωστοι άνθρωποι είχαν ασθενέστερη αύρα από τους υγιείς. Κι ενώ η μέθοδός του θα γινόταν αμέσως δημοφιλής, η εφεύρεση της ακτινογραφίας λίγα χρόνια αργότερα από τον Ρέντγκεν θα την έκανε αυτόματα παρελθόν…
Οι αναμορφικές φωτογραφίες του Louis Ducos Hauron



Στα πρώτα χρόνια της φωτογραφίας, πράγματα που σήμερα θωρούμε κοινό τόπο αποτελούσαν δισεπίλυτα επιστημονικά, τεχνολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα. Ένα τέτοιο ήταν η παραμόρφωση του απεικονιζόμενου προσώπου. Την ώρα που ένας νορμάλ φακός καταγράφει γωνία θέασης 40-60 μοιρών (με το φυσιολογικό οπτικό πεδίο του ανθρώπου να είναι κοντά στις 180 μοίρες), γιατί ήταν τόσο δύσκολο να αποτυπωθεί σωστά το οπτικό πεδίο σε μια φωτογραφία χωρίς να παραμορφωθεί η εικόνα; Κι εδώ μπαίνει ο Louis Ducos Hauron, ένας από τους μεγάλους πιονέρους της φωτογραφίας. Πέρα από το γεγονός ότι εφηύρε ήδη από το 1877 μια μέθοδο έγχρωμης φωτογραφίας (ήταν ωστόσο δύσχρηστη και πανάκριβη για να πιάσει), για να συνεχίσει το 1868 με την αναγλυφική στερεοσκοπία, την τεχνική που έδινε ένα 3D εφέ στις εικόνες όταν τις κοιτούσες μέσα από μπλε και κόκκινους φακούς (σας θυμίζει κάτι;), τα αναμορφικά πορτρέτα του ήταν ωστόσο η μεγάλη του συνεισφορά στη φωτογραφία. Στη δεκαετία του 1880 σχεδίασε φακούς που παραμόρφωναν τα είδωλα εκτός κι αν τα κοιτούσες από συγκεκριμένη γωνία, μια πραγματική επανάσταση δηλαδή στη φωτογραφία…
Το «εκρηκτικό» μουλάρι του Αμερικανικού Στρατού

Στα 1870, ο Charles Bennett ανακάλυψε ότι αν ζεστάνεις ζελατίνα φιλμ με συγκεκριμένο τρόπο έχεις στα χέρια σου μια απίστευτα γρήγορη φωτογραφική εμουλσιόν, κάτι που επέτρεπε τη μείωση της ταχύτητας κλείστρου σε κλάσματα πλέον δευτερολέπτου! Οι δυνατότητες που έδινε στη φωτογραφία το πείραμα του Bennett ήταν πραγματικά ανεξάντλητες, και ο στρατός -που πάντα ενδιαφερόταν για νέα μέσα- αγκάλιασε τη μέθοδό του ολόψυχα. Το 1881 λοιπόν ο αντισυνταγματάρχης του Μηχανικού Henry Abbott αποφάσισε να ελέγξει τη νέα εμουλσιόν. Κι ενώ ας πούμε το να βάλει έναν από τους στρατιώτες του να τρέχει έφτανε για να καταγραφούν οι απίστευτες δυνατότητες της νέας τεχνικής, ο τύπος έκανε κάτι σαφώς πιο θεαματικό (και εξόχως μακάβριο, αλίμονο): τοποθέτησε μπόλικες ράβδους δυναμίτη στο κεφάλι μουλαριού, με το καλώδιο των εκρηκτικών να συνδέεται σε μια «ηλεκτρο-μαγνητική μηχανή» και στο κλείστρο φυσικά της φωτογραφικής μηχανής. Το στιγμή λοιπόν που ο δυναμίτης εξαφάνιζε από προσώπου γης το άτυχο ζώο, το κλείστρο της κάμερας έπιανε ταχύτητα 1/250 του δευτερολέπτου. Συγχαρητήρια…
Η καταγραφή εκτόξευσης βλήματος του Thomas Skaife

Κι ενώ σήμερα κάτι τέτοιο δεν μοιάζει με κατόρθωμα, μιλάμε ωστόσο για το 1858, όταν οι άνθρωποι έπρεπε να παραμένουν ακίνητοι για κάνα λεπτό για να βγει σωστή η φωτογραφία. Στο πλαίσιο αυτό, ο Thomas Skaife είχε μόλις απεικονίσει βλήμα να εκτοξεύεται από κανόνι! Κι ακόμα καλύτερα, το έκανε με φωτογραφική μηχανή που κατασκεύασε μόνος του. Ένα λεπτό σύρμα στο στόμιο της κάννης συνδέθηκε με ηλεκτρικό ρολόι και κατόπιν με τη φωτογραφική μηχανή: όταν το βλήμα άγγιξε το σύρμα, ενεργοποιήθηκε το κλείστρο της μηχανής. Ο Skaife τράβηξε μπόλικες φωτογραφίες εκείνη τη μέρα, αυτή ωστόσο είναι από τις λίγες που κατάφεραν να επιβιώσουν. Το γεγονός ότι συνέλαβε φωτογραφικά φαινόμενα που δεν πιάνει το ανθρώπινο μάτι θεωρήθηκε κολοσσιαία επιτυχία, και όχι άδικα…
Τα σύνθετα πορτρέτα του Francis Galton

Ο Francis Galton ήταν ξάδελφος του Κάρολου Δαρβίνου και κατάφερε και αυτός σημαντικά επιτεύγματα. Του αποδίδεται ο πρώτος μετεωρολογικός χάρτης που έδειχνε τη βαρομετρική πίεση, ενώ η συνεισφορά του στη χρήση των δακτυλικών αποτυπωμάτων στην εγκληματολογία είναι καθοριστική. Ο όρος «ευγονική» είναι επίσης δικός του, με τα μονοπάτια που πήρε η λέξη στην πορεία να την κάνουν ωστόσο αρκετά ανατριχιαστική. Στη δεκαετία του 1880 λοιπόν παθιάστηκε με τα χαρακτηριστικά του προσώπου ανθρώπων διαφορετικών φυλών, τα οποία προσπάθησε να αποκαλύψει στην προσπάθειά του να καταλάβει την ανθρώπινη φύση. Ως μέρος των πειραμάτων, άρχισε να φιλοτεχνεί σύνθετα πορτρέτα: φωτογράφιζε ανθρώπους διαφορετικών φυλών και ανακάτευε κατόπιν τα χαρακτηριστικά τους καταλήγοντας σε ένα πρόσωπο. Ο προσωπικός του φίλος και διευθυντής φυλακών στη Βρετανία Edmund du Cane τον προμήθευε με φωτογραφίες εγκληματιών για τις έρευνές του, αν και αργότερα οι πεποιθήσεις του για τις φυλετικές διαφορές θα παραγίνονταν περίεργες, με κάποιους να τον θεωρούν μέχρι και «νονό» του ναζισμού…
Η ανθρωπομετρία του Alphonse Bertillon 



Ο Bertillon είναι γνωστός για τα «πορτρέτα Bertillon» που χρησιμοποιούνταν για να μετρήσουν τα φυσικά χαρακτηριστικά των εγκληματιών και να καθοριστεί ο βαθμός επικινδυνότητας. Όμοια με τον Galton, ενδιαφερόταν για τα γενετικά χαρακτηριστικά, όχι όμως για να βρει συσχετίσεις με τη νοημοσύνη ή την προσωπικότητα, αλλά για να καθορίσει αν υπάρχουν χαρακτηριστικά εγγενή σε λαούς ή περιοχές: υπάρχουν, ας πούμε, γαλλικά αυτιά, νορμανδικές μύτες ή αλσατικά μάτια; Αναγκάστηκε λοιπόν να φωτογραφίσει χιλιάδες κυριολεκτικά πρόσωπα και μέρη σώματος για να αναγνωρίσει τα πρότυπα ανάπτυξης που έψαχνε. Στην περίφημη δίκη του Ντρέιφους στη δεκαετία του 1890 πήγε μάλιστα ως ειδικός μάρτυρας κατηγορίας και έστησε επιτόπου μια θαυμαστή συσκευή για να αποδείξει την πατρότητα του γραφικού χαρακτήρα του αξιωματικού. Κι ενώ στην αρχή όλοι θαμπώθηκαν, η συναρμολόγηση της συσκευής πήρε τόσο χρόνο που τελικά όλοι βαρέθηκαν και ο δικαστής τον ξαπέστειλε άρον-άρον. Η φήμη του κηλιδώθηκε έκτοτε…

Τα μεγαλύτερα μυστήρια του Νου και της Ζωής

 

Ζούμε σε έναν κατά το μεγαλύτερο μέρος άγνωστο και ίσως κάπως μυστηριώδη κόσμο, προσπαθώντας από τις πιο μακρινές στιγμές του παρελθόντος να...
 ξεκλειδώσουμε τα μυστικά του, που είναι και τα μυστικά της ύπαρξής μας. Χιλιάδες είναι τα ερωτήματα που έχουν διατυπωθεί ανά τους αιώνες, κάποια από αυτά απαντήθηκαν., κάποια άλλα όχι.

Πολλές φορές δε φαίνεται, πως μια απάντηση γεννάει και νέα ερωτήματα. Κάπως έτσι έγινε και με το νου του ανθρώπου. Βαδίζοντας στον 21ο αιώνα η σύγχρονη επιστήμη έχει προσεγγίσει σε μεγάλο βαθμό τν κατανόηση νοητικών λειτουργιών, που πριν από μερικούς αιώνες φαινόντουσαν ερωτήματα που θα παρέμεναν για πάντα μυστηριώδη. Τα έχει όμως απαντήσει, ή απλά άνοιξε το κουτί της Πανδώρας;

Όνειρα
Αν ρωτούσατε 10 ανθρώπους σχετικά με τη φύση των ονείρων, πιθανότατα θα παίρνατε 10 διαφορετικές απαντήσεις. Κι αυτό, επειδή οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο. Μία πιθανότητα: τα όνειρα ασκούν το νου ενεργοποιώντας συνάψεις μεταξύ νευρικών κυττάρων. Άλλη θεωρία είναι ότι οι άνθρωποι ονειρεύονται για στόχους και αισθήματα που δεν πραγματώθηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας και η διαδικασία των ονείρων βοηθάει στη στερεοποίηση των σκέψεων και των αναμνήσεων. Γενικά, οι επιστήμονες συμφωνούν ότι ονειρευόμαστε κυρίως κατά τη διάρκεια του βαθύτερου σταδίου του ύπνου, του ονομαζόμενου ύπνου REM (REM: Rapid Eye Movement γρήγορη κίνηση των ματιών), αν και συμβαίνει να βλέπουμε όνειρα και στα υπόλοιπα στάδια του ύπνου.

Ύπνος
Το κάνουν οι μύγες των φρούτων, το κάνουν οι τίγρεις και άλλα ζώα, το κάνει ο άνθρωπος και φαίνεται πως δεν χορταίνει με τίποτε. Ο λόγος, για τον ύπνο. Κλείνουμε τα μάτια και αυτή η διαδικασία είναι τόσο σημαντική για μας, ώστε ξοδεύουμε το ένα τέταρτο ολόκληρης της ζωής μας κοιμούμενοι. Αλλά οι λόγοι που κρύβονται πίσω από το φαινόμενο του ύπνου εξακολουθούν να αποτελούν ένα αίνιγμα, όσο αποτελούν και τα όνειρα. Ένα πράγμα που γνωρίζουν οι επιστήμονες είναι, πως ο ύπνος έχει κριτική σημασία για τα θηλαστικά. Παρατεταμένες περίοδοι αϋπνίας μπορούν να οδηγήσουν σε ζαλάδες, ψευδαισθήσεις και σε ακραίες περιπτώσεις, ακόμα και στο θάνατο. Υπάρχουν δύο βασικά στάδια ύπνου, ο NREM (non REM) κατά τη διάρκεια του οποίου ο εγκέφαλος παρουσιάζει χαμηλή μεταβολική δραστηριότητα και ο REM, όπου ο εγκέφαλος εμφανίζει μεγάλη δραστηριότητα. Κάποιοι επιστήμονες θεωρούν ότι ο NREM ύπνος είναι αυτός που πρακτικά ξεκουράζει το σώμα εξασφαλίζοντας τη συντήρηση της ενέργειάς μας, όπως γίνεται στα ζώα με τη χειμερία νάρκη. Ο REM ύπνος θα μπορούσε να βοηθάει στην οργάνωση των αναμνήσεων. Αυτή η άποψη όμως δεν έχει αποδειχθεί, και τα όνειρα που εμφανίζονται σ΄ αυτό το στάδιο δε σχετίζονται πάντα με αναμνήσεις.

Αισθήσεις από μέλη φαντάσματα
Υπολογίζεται πως περίπου το 80% των αναπήρων (με κολοβώματα) έχουν αισθήσεις που περιλαμβάνουν θερμότητα, φαγούρα, πίεση και πόνο και που προέρχονται από το αφαιρεμένο μέλος. Τα άτομα που βιώνουν αυτό το φαινόμενο, το οποίο είναι γνωστό ως 'μέλος φάντασμα', νιώθουν σαν το μέλος που έχουν χάσει να είναι ακόμα μέρος του σώματός τους. Μία εξήγηση θεωρεί ότι τα νεύρα που αντιστοιχούν στο απολεσθέν μέλος δημιουργούν νέες συνδέσεις με τον νωτιαίο μυελό και συνεχίζουν να στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο σα να υπήρχε το μέλος ακόμα εκεί. Μια άλλη πιθανότητα είναι πως ο εγκέφαλος είναι ρυθμισμένος να λειτουργεί θεωρώντας πως υπάρχει ολόκληρο το σώμα, δηλαδή ο νους συνεχίζει να διατηρεί ένα σχεδιάγραμμα του σώματος στο οποίο περιλαμβάνει όλα τα μέλη του.

Το βιολογικό ρολόι
Βρίσκεται στον υποθάλαμο και ονομάζεται υπερχιασματικός πυρήνας, ή βιολογικό ρολόι και προγραμματίζει το σώμα να ακολουθεί έναν ρυθμό 24 ωρών (κιρκαδιανός ρυθμός). Το πιο ευδιάκριτο αποτέλεσμα του κιρκαδιανού ρυθμού είναι ο κύκλος του ύπνου και της εγρήγορσης, αλλά το βιολογικό ρολόι επίσης ελέγχει τη λειτουργία της πέψης, τη θερμοκρασία του σώματος, την πίεση του αίματος και την παραγωγή ορμονών. Ερευνητές έχουν βρει ότι η ένταση του φωτός μπορεί να προσαρμόσει το ρολόι προς τα μπρος ή προς τα πίσω, ρυθμίζοντας την έκκριση της ορμόνης μελατονίνη. Η τελευταία διαφωνία αφορά στο εάν συμπληρώματα μελατονίνης θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην πρόληψη του jet lag, το σύνδρομο που προκαλείται όταν κάποιος πετάει με αεροπλάνο διασχίζοντας διαφορετικές ζώνες ώρας.

Μνήμη
Κάποιες εμπειρίες είναι δύσκολες να τις ξεχάσουμε, όπως ίσως το πρώτο φιλί. Αλλά πως διατηρείται όλη αυτή η 'ταινιοθήκη' της ζωής μας; Χρησιμοποιώντας εγκεφαλο-απεικονιστικές τεχνικές, οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκαλύψουν τους μηχανισμούς που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία και την αποθήκευση των αναμνήσεων. Έχουν ανακαλύψει ότι ο ιππόκαμπος που βρίσκεται στη φαιά ουσία του εγκεφάλου, θα μπορούσε να λειτουργεί σαν ένα κουτί μνήμης. Αλλά αυτή η περιοχή διατήρησης των μνημών δεν είναι πλήρως διακριτή. Προκύπτει πως τόσο αληθινές, όσο και ψευδείς αναμνήσεις μπορούν να ενεργοποιήσουν ίδιες εγκεφαλικές περιοχές. Για να ανακληθεί η πραγματική ανάμνηση, κάποιοι ερευνητές ζητούν σε ένα υποκείμενο να την ανακαλέσει μαζί με τα περιβάλλοντα γεγονότα που σχετίζονται μ' αυτή, κάτι που είναι δύσκολο εάν το γεγονός δεν έχει συμβεί στην πραγματικότητα.

Γέλιο
Το γέλιο αποτελεί μία από τις πιο δυσνόητες ανθρώπινες συμπεριφορές. Επιστήμονες έχουν βρει πως κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 'καλού γέλιου' ενεργοποιούνται τρεις εγκεφαλικές περιοχές: μία που αφορά τις νοητικές διεργασίες που συντελούν στην κατανόηση του αστείου, μία κινητική περιοχή που δίνει την χαρακτηριστική για το γέλιο κίνηση των μυών και μία συναισθηματική περιοχή που δίνει το αίσθημα της ιλαρότητας. Αλλά παραμένει άγνωστο γιατί ένα άτομο γελάει με τα ανόητα αστεία κάποιου φίλου του, ενώ κάποιο άλλο άτομο ξεκαρδίζεται παρακολουθώντας μία ταινία τρόμου. Ο John Morreall, που είναι ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές του χιούμορ στο Κολέγιο William και Mary, βρήκε ότι το γέλιο είναι μία παιχνιδιάρικη αντίδραση σε ιστορίες που δεν παρουσιάζουν μία εννοιολογική συνάφεια που θα περιμέναμε. Άλλοι ερευνητές του πεδίου τονίζουν ότι το γέλιο είναι ένας τρόπος μη λεκτικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων που υποδηλώνει ότι αυτός που γελάει βρίσκεται σε κέφι. Ένα είναι σίγουρο: το γέλιο μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.

Κληρονομικότητα ή περιβάλλον
Σ' αυτή τη μακρόχρονη μάχη σχετικά με το εάν οι σκέψεις και οι προσωπικότητές μας ελέγχονται από γονίδια ή από το περιβάλλον, οι επιστήμονες έχουν έναν πειστικό όγκο στοιχείων που υποδηλώνει ότι ισχύουν ταυτόχρονα και τα δύο. Η δυνατότητα της μελέτης μεμονωμένων γονιδίων παρέχει ενδείξεις πως λίγο έλεγχο έχουμε επάνω στην κληρονομικότητά μας, ωστόσο σε πολλά πεδία, η άσκηση συγκεκριμένων πιέσεων και μεθόδων ανατροφής έχουν δείξει ισχυρή επίδραση σχετικά με το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε.

Γιατί γερνάμε
Η αθανασία είναι μόνο για τις ταινίες του Hollywood. Αλλά γιατί γερνούν οι άνθρωποι; Γεννιόμαστε με ένα εύρωστο σώμα γεμάτο με μηχανισμός για να καταπολεμούν την ασθένεια και τους τραυματισμούς, που θα περίμενε κανείς ότι θα εξακολουθούσαν να μας προστατεύουν από δύσκαμπτες αρθρώσεις και άλλες ασθένειες που εμφανίζονται καθώς μεγαλώνουμε. Αλλά καθώς γινόμαστε μεγαλύτεροι, οι μηχανισμοί επιδιόρθωσης του σώματός μας αρχίζουν να μας εγκαταλείπουν. Ως αποτέλεσμα, η αντοχή μας απέναντι σε φυσικούς τραυματισμούς και φορτία ολοένα και μειώνεται. Οι θεωρίες που εξετάζουν το γιατί γερνάμε διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: 1) όπως όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, η γήρανση θα μπορούσε να είναι απλά ένα τμήμα της ανθρώπινης γενετικής και με κάποιον τρόπο είναι ευεργετική για εμάς, 2) στην λιγότερο αισιόδοξη θέαση, η γήρανση δεν επιτελεί κανέναν σκοπό, αλλά είναι αποτέλεσμα της καταστροφής των κυττάρων που γίνεται κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Κάποιοι λίγοι ερευνητές ωστόσο, πιστεύουν ότι η επιστήμη θα καταφέρει τελικά να επιβραδύνει τη γήρανση, τουλάχιστον τόσο ώστε να ζούμε διπλάσιο χρόνο από όσο ζούμε τώρα.

Κρυογονική
Το να ζει κανείς για πάντα ίσως δε γίνει ποτέ. Αλλά ένα πρωτοποριακό πεδίο που λέγεται κρυογονική θα μπορούσε να δώσει σε κάποιους ανθρώπους δύο ζωές. Ένα τέτοιο κέντρο είναι το Alcor Life Extension Foundation στην Αριζόνα, που αποθηκεύει σώματα σε θήκες που είναι γεμάτες με υγρό άζωτο σε θερμοκρασίες πολύ χαμηλές, των 320 βαθμών Fahrenheit (ή 78 Kelvin). Η ιδέα είναι πως ένα άτομο που πεθαίνει από μία ανίατη για τη σημερινή επιστήμη ασθένεια, θα μπορούσε να παγώσει και να αναζωογονηθεί στο μέλλον όταν βρεθεί η θεραπεία. Το σώμα του τέως θρυλικού παίχτη του μπέϊζμπολ Ted Williams είναι φυλαγμένο σε μία από τις καταψύξεις του Alcor. Όπως και τα άλλα σώματα που βρίσκονται εκεί, βρίσκεται σε μια θέση με το κεφάλι προς τα κάτω. Μ' αυτόν τον τρόπο, εάν ποτέ υπήρχε κάποια διαρροή στο δοχείο, ο εγκέφαλος θα παρέμενε μέσα στο ψυχρό υγρό. Ακόμα δεν έχει αναζωογονηθεί κανένα από τα κατεψυγμένα σώματα, επειδή δεν υπάρχει τέτοια τεχνολογία. Εάν το σώμα δεν καταψυχθεί στην ακριβώς κατάλληλη θερμοκρασία, τα κύτταρά του θα μετατραπούν σε πάγο και θα σπάσουν σε κομμάτια.

Συνείδηση
Όταν σηκωνόμαστε το πρωί, μπορεί να αντιλαμβανόμαστε ότι ο ήλιος μόλις σηκώθηκε, να ακούμε μερικά πουλιά να τιτιβίζουν, ή ακόμα να νιώθουμε μια στιγμή αγαλλίασης καθώς ο φρέσκος πρωινός αγέρας χαϊδεύει το πρόσωπό μας. Με άλλα λόγια, είμαστε συνειδητοί. Αυτό το περίπλοκο θέμα έχει παιδέψει την επιστημονική κοινότητα από την αρχαιότητα. Μόνο πρόσφατα οι νευροεπιστήμονες έχουν θεωρήσει τη συνείδηση ως ένα πραγματικό θέμα για έρευνα. Το μεγαλύτερο αίνιγμα είναι να εξηγηθεί το πώς οι διεργασίες που γίνονται στον εγκέφαλο δίνουν γένεση σε υποκειμενικές εμπειρίες. Για την ώρα όμως, αυτό που έχουν καταφέρει οι επιστήμονες είναι να συντάξουν μια μεγάλη λίστα από ερωτήσεις.

Καρκίνος: Η ύστατη προσπάθεια του οργανισμού για επιβίωση

 


Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την ασθένεια και την υγεία ως τις δύο όψεις τού ίδιου νομίσματος. Κατά την παρουσία της υγείας η κυτταρική και όλες οι άλλες ανθρώπινες λειτουργίες, γίνονται κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, αντίθετα κατά την διάρκεια ασθένειας το σώμα ουσιαστικά υπολειτουργεί.


Η απουσία συμπτωμάτων ενός οργανισμού, που ήδη υπολειτουργεί, δεν σημαίνει αναγκαστικά και απουσία ασθένειας ή παρουσία υψηλής υγείας. Η διάγνωση μιας πάθησης αποτελεί συνήθως το τέλος μιας πορείας συνεχούς φθοράς τού οργανισμού, που πέρασε για πολύ καιρό απαρατήρητη. Στην πραγματικότητα, η υγεία είναι καθαρά θέμα σωστής νοοτροπίας και πράξεων τού κάθε ανθρώπου (κατά φύσιν ζειν) και η αρρώστεια το αποτέλεσμα των λαθεμένων επιλογών του (παρά φύσιν ζειν).
Σύμφωνα με την άποψη τής συμβατικής Ιατρικής, ο καρκίνος είναι ένα αυτοκαταστροφικό εκφυλιστικό νόσημα. Συγκεκριμένα, πρόκειται για την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη ανώμαλων μεταλλαγμένων κυττάρων (καρκινικών) και την δημιουργία όγκων. 


Στην πραγματικότητα, τα αίτια και οι βασικοί μηχανισμοί, που προκαλούν τον καρκίνο, παραμένουν άγνωστοι για την ιατρική κοινότητα.



Οι υγιείς και εύρωστοι άνθρωποι σπανίζουν όλο και περισσότερο στις σύγχρονες (πολιτισμένες) κοινωνίες μας σε αντίθεση με τους πάσχοντες κι ασθενείς από εκφυλιστικές ασθένειες και καρκίνους, που συνεχώς αυξάνονται.


Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμε τι είναι ο καρκίνος, τους βασικούς μηχανισμούς και τις συνθήκες που τον δημιουργούν.
Η οπτική τής συμβατικής Ιατρικής έχει ως αποτέλεσμα τη μετάβαση στις σύγχρονες συμβατικές αντικαρκινικές θεραπείες, που επικεντρώνονται στις καταστροφικές πρακτικές (χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, χειρουργικές επεμβάσεις) εναντίον των καρκινικών κυττάρων και των όγκων με σκοπό την πλήρη εξόντωση και τον αφανισμό τους. Η συμβατική Ιατρική δεν ενδιαφέρεται αν με την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων ισοπεδώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα και καταστρέφεται ολόκληρος ο οργανισμός. Δηλαδή, για ένα μολυσμένο δέντρο καίμε όλο το δάσος, για να καταστρέψουμε το άρρωστο δέντρο! Γι΄ αυτό και σύμφωνα με τα αποτελέσματα των θεραπειών αυτών, οι προσδοκίες τής συμβατικής Ιατρικής δεν δικαιώνονται, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των καρκινοπαθών σε ποσοστό άνω του 95%, πεθαίνουν είτε άμεσα είτε στα επόμενα τρία με πέντε χρόνια!


Το νεο Ογκολογικό Νοσοκομείο «Ελπίδα» (!) τής Μαριάννας Βαρδινογιάννη. Στα εγκαίνια παραβρέθηκε όλη η εντόπια εξουσία. Οι χημειοθεραπείες και οι ακτινοβολίες γίνονται πλέον και σε παιδάκια… Η απαξίωση τής ανθρώπινης ζωής των παιδιών μας, συνάδει με το κέρδος των φαρμακοβιομηχανιών.


Οι μηχανισμοί και οι συνθήκες, που δημιουργούν τον καρκίνο

Η ολιστική οπτική, έχει τελείως διαφορετική φιλοσοφία από αυτή. Βλέπει τις ασθένειες ως προσπάθειες αυτοθεραπείας ή παράτασης τής ζωή τού ασθενούς κι όχι ως μικρόβια ή άλλους εξωτερικούς και εσωτερικούς αδιευκρίνιστους παράγοντες (αυτοάνοσα νοσήματα) που πλήττουν τον οργανισμό.

Έτσι, ο καρκίνος από μία άλλη οπτική θα μπορούσε να εκτιμηθεί ως ένας ύστατος μηχανισμός επιβίωσης, μία έντονη αντίδραση τού ανοσοποιητικού συστήματος, που εμφανίζεται, όταν όλα τα άλλα μέτρα, που μπορεί να λάβει ένας οργανισμός, έχουν αποτύχει. Για την ακρίβεια, εκδηλώνεται, όταν οι πόροι τής κυκλοφορίας και τής αποβολής άχρηστων προϊόντων τού μεταβολισμού φράξουν για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα από τα τοξικά υποπροϊόντα. Όταν δηλαδή η τοξίνωση τής λέμφου και τού αίματος πνίξει κυριολεκτικά το κάποτε υγιές και καθαρό σώμα. 

Απ΄ τη φυσιολογία γνωρίζουμε, ότι τα κύτταρα τού σώματός μας για τις ενεργειακές τους ανάγκες καταναλώνουν οξυγόνο και γλυκόζη. Τα καρκινικά κύτταρα είναι αρχικά κανονικά κύτταρα, που δεν μπορούν να επιβιώσουν σε αναερόβιο περιβάλλον (περιβάλλον χωρίς οξυγόνο), αναπρογραμματίζονται γενετικά και μεταλλάσσονται σε καρκινικά, για να μπορούν να επιβιώσουν. 


Τα αναερόβια καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται σε περιοχές, που βρίσκονται εγκλωβισμένα τα άχρηστα υποπροϊόντα τού μεταβολισμού, δηλαδή σε ανθρώπους, που το σώμα τους σε κάποια σημεία είναι βαριά τοξινωμένο. Τα κύτταρα στις περιοχές αυτές στερούνται θρεπτικών στοιχείων (ορθών μορίων) και οξυγόνου, τα οποία είναι απαραίτητα για την επιβίωσή τους.


Οι δραματικές αυτές αλλαγές τού περιβάλλοντός τους δεν τούς αφήνει καμμία άλλη επιλογή εκτός τής μετάλλαξης σε καρκινικά κύτταρα. Η μετάλλαξη αυτή, τούς δίνει τη δυνατότητα να επιβιώσουν χωρίς οξυγόνο μεταβολίζοντας το γαλακτικό οξύ και τα υπόλοιπα παραπροϊόντα, για να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες. Ταυτόχρονα, απομακρύνουν τις επιβλαβείς αυτές ουσίες, που δεν μπορούν να αποβληθούν με κανένα άλλο τρόπο και μπορούν να προκαλέσουν ανήκεστες βλάβες στο σώμα, αφού τρέφονται με αυτές.


Σε ένα τέτοιο επιβαρυμένο εσωτερικό περιβάλλον αυτό που χρειάζεται είναι ο πυροδοτικός μηχανισμός. Ένα έντονο ψυχικό στρες, μία ψυχική ρήξη είναι ικανή για να πυροδοτήσει τον καρκίνο.

 


Στη Φυσικοπαθητική, ο μύθος περί μιας μοναδικής και ιδανικής διατροφής, που θα είναι πανάκεια για όλους τους ανθρώπους (ακρεωφαγία, ωμοφαγία, πρωτεϊνικές δίαιτες, μεσογειακή διατροφή κ.ά.) καταρρίπτεται. Για την Φυσικοπαθητική, η διατροφή πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με τις ομάδες αίματος και κάποιες άλλες ιδιοσυγκρασιακές ιδαιτερότητες.


Έτσι, για την θεραπεία τού κάθε ανθρωπου και για την κάθε αρρώστεια υπάρχει και η αντίστοιχη θεραπευτική διατροφή.
Η αλόη για παράδειγμα, για την Ομάδα Α και ΑΒ αποτελεί ένα θεραπευτικό βότανο που βοηθάει στη θεραπεία και του καρκίνου. Για τις Ομάδες αίματος 0 και Β η αλόη δρα αδιάφορα. Οι φακές στην Ομάδα 0 και Β μπορούν να αποβούν καταστροφικές, αφού τους δημιουργούν φούσκωμα, δυσπεψία και αέρια, ενώ για τις ομάδες Α και ΑΒ αποτελούν μια εύπεπτη και θεραπευτική τροφή.

Επίσης, η ομάδα αίματος 0 και Β εαν δεν φάνε σε καθημερινή βάση κόκκινο κρέας, σταδιακά εξασθενούν κι αρρωσταίνουν. Αντίθετα συμβαίνει με τις ομάδες Α και ΑΒ, οι οποίες τρώγοντας κόκκινο κρέας τοξινώνονται και αρρωσταίνουν. Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα είδη των τροφών.


Τη δεκαετία τού 1930, ο τιμηθείς με νόμπελ ιατρικής, dr Otto Warburg, συνόψισε το πρόβλημα τού καρκίνου σε δύο σύντομες προτάσεις: «Ο καρκίνος έχει ένα βασικό αίτιο: την αντικατάσταση τής φυσιολογικής αερόβιας λειτουργίας των κυττάρων με αναερόβια».


Επομένως, τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να θεωρηθούν πολύτιμα (!) τη δεδομένη στιγμή για το σώμα, αφού οι προσαρμοστικές τους κινήσεις καθιστούν τον καρκίνο ένα μηχανισμό επιβίωσης στις δύσκολες συνθήκες τής τοξίνωσης. Γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο το ανοσοποιητικό σύστημα δεν επιτίθεται ποτέ στα καρκινικά κύτταρα και στούς όγκους, αφού το ίδιο τα παράγει! Μήπως λοιπόν ο καρκίνος είναι ένας ύστατος μηχανισμός επιβίωσης κι όχι ένα θανατηφόρο νόσημα;



Η ενίσχυση τού οργανισμού με ορθά μόρια μέσω συμληρωμάτων διατροφής αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την ενίσχυση τού ανοσοποιητικού συστήματος και τού οργανισμού στη μάχη κατά τής φθοράς του. Ο κάθε οργανισμός όμως, έχει την ιδιαίτερη του ανάγκη για ορθά μόρια, κατάσταση, που διαφοροποιεί τις ποσότητες, τους συνδυασμούς και το είδος των ορθών μορίων, που θα πρέπει να καταναλώσει. Η σωστή επιλογή για την κάθε περίπτωση θα πρέπει να γίνει από τον ειδικό ορθομοριακό διατροφολόγο, ή φυσικοπαθητικό και όχι στην τύχη.

Έχει παρατηρηθεί και επιβεβαιωθεί κλινικά, ότι μια λοίμωξη, όπως η ανεμοβλογιά ή η κοινή γρίπη, που προσβάλλει έναν καρκινοπαθή, έχει θεραπευτικά αποτελέσματα επί τού όγκου. Ο καρκίνος και οι λοιμώξεις έχουν κάποια κοινά αίτια, ένα από αυτά είναι η τοξίνωση. Γι΄ αυτό καρκινοπαθείς, που προσβάλλονται από σοβαρές λοιμώξεις, θεραπεύονται από τον καρκίνο, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση τού Τμήματος Περίθαλψης και Επιδημιολογίας τού Πανεπιστημίου τής Βρετανικής Κολομβίας (Royal Jubilee Hospital and Department of Biology, University of Victoria, British Columbia, Canada). Έχει επίσης παρατηρηθεί κλινικά, ότι καρκινοπαθείς, που κολλάνε κάποια επιδημική ασθένεια ή λοίμωξη (όπως π.χ. η σύφιλη), θεραπεύονται από τον καρκίνο, αφού κάθε τέτοιου είδους ασθένεια λειτουργεί θεραπευτικά επί τού όγκου.


Σε περιπτώσεις εμπύρετων λοιμώξεων, οι όγκοι διαλύονται και τα καρκινικά κύτταρα αποβάλλονται μέσω τού λεμφικού συστήματος και των υπολοίπων οργάνων απέκκρισης των άχρηστων ουσιών. Επομένως, η καθιερωμένη φαρμακευτική κατασταλτική αντιμετώπιση των λοιμώξεων από τούς γιατρούς σε καρκινοπαθείς, ευθύνεται για τις απώλειες εκατομμυρίων ζωών που χάθηκαν, επειδή οι γιατροί δεν άφησαν την ανθρώπινη φύση να επιτελέσει το έργο τής αυτοΐασης. Οι αυτόματες υποχωρήσεις διαφόρων ειδών καρκίνων δεν είναι σπάνιο φαινόμενο και σίγουρα δεν είναι κανενός είδους θαύμα.


Αυτό το γεγονός συμβαίνει σε εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι χωρίς να το γνωρίζουν, ότι πάσχουν από καρκίνο, αυτοθεραπεύονται μέσω μιας λοίμωξης. Αυτοί απλά δεν κατάλαβαν ποτέ, ότι είχαν καρκίνο και πως αυτοθεραπεύτηκαν! Όσοι γνωρίζουν, ότι πάσχουν από καρκίνο και αυτοθεραπεύονται χωρίς άλλες παρεμβάσεις, αποδίδουν την υποχώρηση αυτή σε θεία βούληση ή ό,τι άλλο…


Εκτιμάται, ότι οι αντικαρκινικές θεραπείες μειώνουν από 28% τις αυτοϊαματικές αυτές προσπάθειες τού οργανισμού σε 7%. Επομένως, στους 100.000 καρκινοπαθείς, οι 21.000 θα μπορούσαν να έχουν αναρρώσει από μόνοι τους εαν δεν είχαν υποβληθεί στις συμβατικές αυτές καταστροφικές θεραπείες…


Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τα φυσικά αίτια τού καρκίνου, πρέπει αρχικά να ξεφύγουμε από την πλανημένη ιδέα, που έχουμε όλοι στο μυαλό μας για τον καρκίνο, την οποία τόσα χρόνια μάς καλλιέργησαν. Η υγεία είναι αποδοχή, υποστήριξη και αλλαγή κι όχι φοβίες, καταστολή και καταπολέμηση. Η παρερμηνευμένη ιδέα για το τι είναι ο καρκίνος με την προέκτασή της ως φαινόμενο ή αποτέλεσμα nocebo εμποδίζει την πρόοδο και την πραγματική θεραπεία τού καρκίνου.


Από αρχαιοτάτων χρόνων, ο άνθρωπος μέσα από την στενή οπτική του, προσπαθούσε να ανακαλύψει ένα μαγικό βότανο, ή ουσία, ένα μαγικό υπερ-φάρμακο που θα θεράπευε τις αρρώστειές του. Η σκέψη και η αντίληψη αυτή είναι τελείως λανθασμένη, για το λόγο, ότι δεν υπάρχει κι ούτε ποτέ μπορεί να υπάρξει ένα φάρμακο, που θα μπορεί να θεραπεύει την κάθε ασθένεια και όλους τους ανθρώπους. Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά φάρμακα-μέσα, που μπορούν να θεραπεύσουν πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Εδώ υφίσταται ο νόμος τής «βιοχημικής ιδιαιτερότητας» και τής διαφορετικής «ψυχικής ιδιοσυγκρασίας», που διαφοροποιούν τελείως την κάθε θεραπεία που χρειάζεται ο κάθε ασθενής.


Λέμφος, έντερο και τοξίνωση
Το λεμφικό σύστημα είναι ο καθαριστής τού σώματος. Τα κύτταρα εκεί αδειάζουν τα άχρηστα υποπροϊόντα τού μεταβολισμού (διαλυμένες πρωτεΐνες, τοξίνες, παθογόνους παράγοντες, κυτταρικά υπολείμματα και καρκινικά κύτταρα). Ο βαθμός τής υγείας των κυττάρων κι όλου τού σώματος, εξαρτάται από την ομαλή αποβολή των «σκουπιδιών» αυτών από το λεμφικό σύστημα.


Ουσιαστικά, τα περισσότερα καρκινικά κύτταρα είναι συνέπεια λεμφικής συμφόρησης. Οι όγκοι εκδηλώνονται πρωτίστως στα σημεία αυτά. Το λεμφικό σύστημα σε συνεργασία με το ανοσοποιητικό προσπαθούν από κοινού να απαλλαγούν από τα άχρηστα υποπροϊόντα τού μεταβολισμού (αναβολισμού και καταβολισμού). Η λεμφική συμφόρηση σχετίζεται με την ελλειπή έκκριση χολής από το ήπαρ, λόγω τοξίνωσης και υπερφόρτωσης τού ήπατος.


Συνήθως, οι πλείστοι καρκινοπαθείς, παρουσιάζουν λεμφοίδημα και πρήξιμο στην περιοχή γύρω από τον ομφαλό τής κοιλιάς, οίδημα στο πρόσωπο, διπλοσάγωνο, διόγκωση τής περιοχής τού λαιμού, πρήξιμο στα πέλματα και αστραγάλους. Στην ιατρική ορολογία η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως κατακράτηση υγρών. Το γνωστό «σωσίβιο» και τα παχάκια, που εμφανίζονται σε πολλούς μεσήλικες, που κάποιοι τα θεωρούν φυσιολογικά ή και σέξυ, αποτελούν μία κατάσταση συναγερμού τού τοξινωμένου λεμφικού συστήματος και εν γένει σώματος.


Ένα από τα βασικά προϋπάρχοντα συμπτώματα τού καρκίνου είναι η δυσκοιλιότητα. Οι τροφές, που δεν πέπτονται σωστά για διάφορους λόγους (ακατάλληλες δίαιτες, κακοί συνδυασμοί, κακή ποιότητα τροφών, επεξεργασμένα τρόφιμα κ.ά.) σαπίζουν στο παχύ έντερο και οι τοξίνες μπορούν εύκολα να διοχετευθούν στο αίμα λόγω τής λεμφικής συμφόρησης. Το 80% τού λεμφικού συστήματος βρίσκεται στην εντερική οδό. Εκεί καταπολεμούνται ή αναπτύσσονται οι πλείστοι νοσογόνοι παράγοντες. Η υπερβολική συσσώρευση τοξικού υλικού στο παχύ έντερο μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές σε άλλες περιοχές τού οργανισμού. Στους εναλλακτικούς κύκλους γνωρίζουμε, ότι η σημαντικότερη αιτία των κυριοτέρων ασθενειών, σχετίζεται με τη γενικότερη κατάσταση τού πεπτικού συστήματος και τής εντερικής χλωρίδας.


 


Για τις εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους δεν υπάρχουν γενικευμένες θεραπείες για τον καρκίνο, γεγονός, που συμβαίνει με την συμβατική Ιατρική. Σε κάθε άνθρωπο, όπως προαναφέρθηκε, υφίστανται διαφορετική «βιοχημική ιδαιτερότητα» και «ψυχική ιδιοσυγκρασία», συμβάντα, που τον διαφοροποιούν από κάποιον άλλο. Αποτέλεσμα αυτών είναι, ότι ο κάθε ένας χρειάζεται διαφορετική κούρα και θεραπεία, αν και υπάρχουν κάποιοι γενικοί κανόνες, που ισχύουν για όλους μας.

Π.χ. στην ομοιοπαθητική υπάρχουν τουλάχιστον 2.500 φάρμακα, όπου ένα (!) ή πολύ λίγα από αυτά, μπορούν να θεραπεύσουν τον καρκίνο. Η ομοιοπαθητική θεραπεία διαφέρει ολοκληρωτικά από άνθρωπο σε άνθρωπο κι αν ακόμα πρόκειται για πανομοιότυπη ασθένεια, όπως κι αν αυτή ορίζεται από την Ιατρική ορολογία (π.χ. βρογχίτιδα, κολικός εντέρου, αρθρίτιδα κ.ά.). Επομένως, αν για την ίδια ασθένεια έρθουν να θεραπευτούν δέκα ασθενείς, πιθανότατα και οι δέκα θα πάρουν διαφορετικό φάρμακο. 


Εναλλακτικές θεραπείες
Υπάρχουν σήμερα πολλές εναλλακτικές θεραπείες για τον καρκίνο. Κάποιες είναι αρκετά φτηνές, άλλες είναι πολύ ακριβές, άλλες είναι πολύ απλές, άλλες υπερβολικά πολύπλοκες.


Οι πλείστες από αυτές βοηθούν και βελτιώνουν την υγεία και τη ζωτικότητα τού ανοσοποιητικού συστήματος τού πάσχοντος και βοηθούν να εξαφανιστούν οι τοξίνες από το σώμα. Επίσης, πολλά από τα φυσικά αυτά φάρμακα (όπως τα ομοιοπαθητικά) απευθύνονται στον ψυχικό κόσμο τού ασθενούς, εκεί που υπάρχει το αίτιο, που πυροδοτεί το μηχανισμό τού καρκίνου. Σε αντίθεση με τη συμβατική Ιατρική οι εναλλακτικές μέθοδοι δεν απευθύνονται μόνο στο αποτέλεσμα (π.χ. στον όγκο), αλλά στο άιτιο που τον δημιούργησε (π.χ. τοξίνωση, λανθασμένη διατροφή, ψυχικά αίτια). 


 


Η συμβατική Ιατρική χρησιμοποιεί βίαιες και επικίνδυνες μεθόδους με αμφίβολα αποτελέσματα για τον άνθρωπο, ενώ οι εναλλακτικές θεραπείες χρησιμοποιούν ήπιες, ευχάριστες και φυσικές μεθόδους με πιο ασφαλή αποτελέσματα. 


 



Οι εναλλακτικοί θεραπευτές πρωτίστως επανεκπαιδεύουν τους ασθενείς και τους επαναφέρουν στις φυσικές συνθήκες λειτουργίας τους προσφέροντας διατροφή πλούσια σε ορθά μόρια και αποφυγή από τοξικά χημικά. Επίσης, ενθαρρύνουν τους ασθενείς να μαθαίνουν τις αληθινές λειτουργίες τού σώματός τους και τις αυτοϊαματικές εσωτερικές δυνάμεις, που εμφωλεύουν μέσα σε κάθε σώμα. Τα εναλλακτικά φάρμακα (ομοιοπαθητικά, αγιουβερδικά, ιχνοστοιχεία), φτιάχνονται από φυσικές ουσίες (ορθά μόρια, αμινοξέα, βότανα, ζωικά υλικά και ορυκτά) κι όχι από χημικές ουσίες, άγνωστες και επικίνδυνες για τον κάθε οργανισμό. Δεν μάχονται και δεν πολεμούν τους αμυντικούς μηχανισμούς τού οργανισμού, παρά βοηθούν το σώμα να δυναμώσει και να βρει το δρόμο τής αυτοίασης. Επίσης ασχολούνται με τον τομέα της πρόληψης των ασθενειών, κάτι που η συμβατική Ιατρική δεν ασχολείται. Το μοναδικό και πραγματικό κέρδος σε κάθε θεραπεία, όπως αυτή για τον καρκίνο, έρχεται από την ώθηση τού ανοσοποιητικού συστήματος, που προσφέρει η έλλειψη ψυχολογικού στρες, η ορθή διατροφή, η υψηλή περιεκτικότητα σε ορθά μόρια, οι ήπιες μέθοδοι, η αποτοξίνωση και τα φυσικά εναλλακτικά φάρμακα.
Εδώ μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι ο καρκίνος δεν είναι η πραγματική απειλή για την υγεία τής ανθρωπότητας, αλλά η τοξίνωση, που προϋπάρχει τού καρκίνου, καθώς και τα υπόλοιπα αίτια, που αναφέραμε προηγουμένως. Επομένως, ο καρκίνος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η ύστατη προσπάθεια τού ανθρώπινου οργανισμού να επιβιώσει από τα προβλήματα, που έχει συσσωρεύσει ο σύγχρονος και «πολιτισμένος» άνθρωπος στον οργανισμό του, λόγω των κακών επιλογών του, των απαράδεκτων συνηθειών του και τού εν γένει λανθασμένου τρόπου ζωής του. Πιο επικίνδυνες από τον ίδιο τον καρκίνο θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι συμβατικές μέθοδοι «θεραπείας» τής συμβατικής Ιατρικής και η λάθος εν γένει αντιμετώπιση τού καρκίνου από τους ανθρώπους. Το ίδιο λάθος συμβαίνει με τις συμβατικές παραφυσικές «θεραπείες» όλων των εκφυλιστικών ασθενειών, που μαστίζουν τη σημερινή ανθρωπότητα.



Υπάρχουν ερωτήματα, που χρειάζονται απαντήσεις: - Αρρώστησα. Και τι κάνω τώρα; Εγώ δεν ξέρω εναλλακτικούς θεραπευτές. Που θα πρέπει να απευθυνθώ; Δεν πρέπει να περιμένουμε να πάθουμε καρκίνο ή κάποια άλλη βαριά εκφυλιστική νόσο, για να δοκιμάσουμε κάποια εναλλακτική θεραπεία, αλλά να το έχουμε κάνει πρωτύτερα σε άλλες πιο απλές ασθένειες, όπως π.χ. λοιμώξεις, στομαχικά προβλήματα, πονοκεφάλους και άλλα. Συνήθως, οι ασθενείς, που έρχονται στους εναλλακτικούς θεραπευτές έχουν δοκιμάσει τις συμβατικές θεραπείες, έχουν δει την αναποτελεσματικότητά τους και ψάχνουν άλλες εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους. Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι, ότι οι πλείστοι εξ αυτών έχουν ήδη πληγεί από απλές, βαριές ή ανήκεστες βλάβες από τις θεραπείες τής συμβατικής Ιατρικής. Εδώ δυστυχώς ισχύει το πρέπει να πάθεις για να μάθεις.
Επίσης, θέλει πολύ προσοχή, για την επιλογή τού σωστού εναλλακτικού θεραπευτή, διότι και σ΄ αυτό τον χώρο υπάρχουν αρκετοί ημιμαθείς και άσχετοι. 

Ως επίλογο, θα λέγαμε, ότι ο άνθρωπος του 21ου αιώνα έχει πάρει διαζύγιο από τη Φύση του. Κατά συνέπεια, απειλείται σοβαρά η υγεία του και η ίδια η επιβίωσή του. Στην παραφυσική αυτή πορεία ένα πολύ μεγάλο ρόλο έχει παίξει η συμβατική Ιατρική με τις παραφυσικές «θεραπευτικές» μεθόδους της και τις λάθος προτροπές της προς τους ασθενείς. Ο εκτροχιασμός τού σημερινού ανθρώπου από την μέχρι τώρα πορεία του, τον έχουν φέρει σ΄ ένα κομβικό σημείο, μπροστά από ένα μεγάλο δίλημμα. Έχει να διαλέξει τον ατελείωτο αυτό κατήφορο προς τον πλήρη εκφυλισμό του και την αυτοεξαφάνισή του ή την επιστροφή του στη Φύση και τη συνέχεια τής εξελικτικής του πορείας. Η επιλογή είναι αποκλειστικά και μόνο δική του…

Βασίλειος Μαυρομμάτης

Ομοιοπαθητικός Κέντρο Εναλλακτικών Θεραπειών

Πηγή