Ποιος είδε συναισθήματα και δεν τα γνώρισε ;

Ποιος αντιμετώπισε γλυκύτητα και καλοσύνη και δεν άλλαξε τον τρόπο σκέψης του ; τα συνεχόμενα θετικά συναισθήματα σύμφωνα με έρευνες αλλά και βιώματα είναι η σταθερή αξία, ο τρόπος για να ζεις πραγματικά το τόσο μαγικό δώρο που σου χαρίστηκε απλόχερα....

Αισιοδοξία η λέξη κλειδί και να μπορείς να βλέπεις το καλό μέσα στο κάθε τι ...δύσκολο κάποιοι θα πουν ...και όμως παρόλο αυτά όχι ακατόρθωτο θα απαντήσω με τη σειρά μου...

 Αν σταθούμε για λίγο και απλά παρατηρήσουμε γύρω μας θα εκπλαγούμε με την τόση ομορφιά..ας αφουγκραστούμε για λίγο τι συμβαίνει γύρω μας και μην αφήνουμε να μας βομβαρδίζουν με άχρηστες πραγματικά πληροφορίες...

Μπορούμε να δούμε με την καρδιά, ας χρησιμοποιήσουμε αυτήν την λογική...είναι μαγικός τρόπος..βγάζεις το ραβδάκι σου και λες τις μαγικές λέξεις: υπομονή , αγάπη , σεβασμός , κατανόηση...και ξάφνου μεταμορφώνεσαι στο πιο όμορφο βατράχι που έχουν δει πότε τα μάτια σου..καλά διαβάσατε , βατράχι ναι...το παραμύθι με το βάτραχο και τον πρίγκιπα σε αυτή την περίπτωση είναι αλλιώς και θα σας το παραθέσω αμέσως...

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας πρίγκιπας που είχε όλα τα καλά του κόσμου : δύναμη , χρήματα , ομορφιά....ζούσε σε ένα πανύψηλο πύργο με υπέροχη θέα..

Κάθε μέρα πήγαινε βόλτα στο δάσος με το κάτασπρο άλογο του , περνούσε ανάμεσα από πανέμορφα λουλούδια , πανύψηλα δέντρα , ρυάκια με καταγάλανο νερό...

Καμία μέρα όμως ενώ αυτά τον καλημέριζαν δεν είχε γυρίσει ποτέ να τα κοιτάξει , ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του..στις σκέψεις που άλλοι αυλικοί του είχαν φυτέψει στο μυαλό..

Έτσι κάθε μέρα πήγαινε και ερχόταν αυτό το μαγευτικό μονοπάτι χωρίς να δώσει σημασία σε τίποτα..

Μια μέρα καθώς πήγαινε την καθημερινή του βόλτα πανω στο άσπρο του άλογο και καθώς περνούσε από το ρυάκι ένιωσε ένα φως να τον τυφλώνει ...προσπάθησε να πλησιάσει κοντά αλλά το φως όλο και περισσότερο τον τύφλωνε..το μόνο που κατάφερε ήταν να ακούσει γέλια ,τραγούδια και χαρές...έτσι πήρε πάλι πίσω το δρόμο της επιστροφής...

Την επόμενη μέρα ξεκινώντας την καθιερωμένη βόλτα , περνώντας από το ίδιο σημείο ,πάλι αισθάνθηκε ένα φως να τον τυφλώνει..μάταια προσπάθησε να πλησιάσει αλλά το φως πάλι τον τύφλωνε...έτσι πήρε το δρόμο της επιστροφής..

Γυρνώντας στον πύργο ανέβηκε γρήγορα στο δωμάτιο του και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη του..άρχισε να μονολογεί μπροστά στον καθρέφτη του λέγοντας "δεν μπορώ να καταλάβω έχω πλούτη ,δύναμη ,ομορφιά..όμως το φως αυτό δεν μπορώ να το πλησιάσω ,τι συμβαίνει "; ξαφνικά μέσα από τον καθρέφτη ακούστηκε μια φωνή που του έλεγε " αν θες να πλησιάσεις το φως πρέπει να δεις με την καρδιά "..ο πρίγκιπας δεν κατάλαβε τίποτα...παρά προσπέρασε αυτά τα λόγια και έπεσε για ύπνο..

Την επόμενη μέρα τα ίδια συνέβησαν για ακόμα μια φορά και αν θέλετε να σας πω ακόμα και τώρα που μιλάμε ο πρίγκιπας δεν έχει καταλάβει από που προέρχεται το φως και κάθε μέρα συνεχίζει την άσκοπη διαδρομή του...ενώ ο βάτραχος στο ρυάκι ακόμα τραγουδάει , αγκαλιάζει τον κόσμο και χαμογελάει ασταμάτητα ζώντας αρμόνικα με όλα τα πλάσματα...έχοντας στο πλευρό του την κατανόηση ,την αγάπη , τον σεβασμό...και κάθε μέρα που περνά ο πρίγκιπας τον φωνάζει αλλά αυτός δεν ακούει για να πλησιάσει...λογική καρδίας για τον βάτραχο , λογική σκέτη για τον πρίγκιπα.....ας μάθουμε στα παιδιά μας να τραγουδούν το τραγούδι της καρδιάς τους ποτέ δεν τελειώνει αυτή η γιορτή των συναισθημάτων....η αγάπη είναι ένα δώρο που χαρίζεται απλόχερα και δεν τελειώνει ποτέ ,κάθε φορά που δίνεται πολλαπλασιάζεται αμέσως...