Πολύ χειρότερος απ’ τον «Έρωτα στα χρόνια της χολέρας» γιατί η κρίση χτυπάει (και πονάει) πιο πολύ τους χαμηλόμισθους, ενώ η χολέρα, πιο δημοκρατική, ρήμαζε χωρίς να κοιτάει το εκκαθαριστικό της Εφορίας. Άσε που η χολέρα άφησε στην ησυχία τους τον Φλορεντίνο και την Φερμίνα, ενώ η κρίση δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες για τους ερωτευμένους.
Όπως λέει κι ο σοφός λαός (κλισέ ο σοφός λαός, αλλά μ’ αρέσει)όταν μπαίνει η φτώχεια απ’ την πόρτα, βγαίνει ο έρωτας απ’ το παράθυρο. Στην Ισπανία όσο αυξάνεται η ανεργία, αυξάνονται τα επεισόδια ενδοοικογενειακής βίας. «Μalo malo» ο Ισπανός; Χμμμ, σε έρευνα του 2011 η Ελλάδα είναι πρώτη ανάμεσα σε οκτώ ευρωπαϊκές χώρες στην σωματική και την ψυχολογική βία μεταξύ των συζύγων.
Αλλά, ας μην πιάσουμε τα δύσκολα μεσ’ στη Σαρακοστή, ας ξεκινήσουμε απ’ το ζευγάρι που δεν έχει παντρευτεί (ή δεν θέλει να παντρευτεί), αλλά ζει τον έρωτά του ωραία και καλά. Και πάνω στα μέλια και τα όνειρα έρχεται η κρίση, του βαράει μια ανάποδη και το προσγειώνει ανώμαλα στην πραγματικότητα της μείωσης μισθών, της δυσκολίας αποπληρωμής δανείων κλπ κλπ να μη τα λέω και συγχύζομαι.
Και πες ότι αυτά παλεύονται, πως παλεύεις την ανεργία; Όταν θα γυρίσετε το βράδυ σπίτι κι ο ένας απ’ τους δυο (δεν λέω κι οι δυο για να μη γρουσουζεύω) ανακοινώσει την απόλυσή του; Κι αν είσαι εσύ, πίστεψέ με, θα το παλέψεις καλύτερα, αν είναι εκείνος τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.
Ο άντρας δεν κουμαντάρει εύκολα τα οικονομικά προβλήματα, είτε αυτά προκύπτουν απ’ την μείωση μισθού, είτε –και κυρίως- απ’ την ανεργία. Γιατί έχει μάθει από μικρός πως έχει υποχρέωση να συντηρεί όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και την οικογένειά του. Όχι, δεν φταίει αυτός, τα γονίδια φταίνε που δεν χάνονται και κάπου στο συλλογικό ασυνείδητό του, υπάρχει ο προϊστορικός άντρας που έχει αναλάβει να φέρνει το μαμούθ στο σπίτι.
Αν έπαιρνες το ρόπαλο του προϊστορικού, τον έκλεινες στην σπηλιά και του απαγόρευες το κυνήγι, θα του άρεσε;
Με την καμία. Του σύγχρονου γιατί να του αρέσει; Οπότε προετοιμάσου για σκηνές έντασης, νεύρων, μουγκαμάρας, τσακωμούς για το τίποτα, ανοιχτή τηλεόραση όλη την ώρα ή ατέλειωτο σερφάρισμα, κακό φαγητό, μια γενικότερη παραίτηση, δυσκολία στον ύπνο, δυστυχώς και στο σεξ και μια μόνιμη απορία να σε τριβελίζει «μήπως δεν μ’ αγαπάει πια;». Μια χαρά σ’ αγαπάει, αλλά η κρίση τα χτυπάει όλα κι όταν ο καλός σου έχει να αντιμετωπίσει το ταμείο ανεργίας, λίγες θέσεις εργασίας, δάνεια, αφραγκιά και φόβο για το μέλλον, τότε δικαιολογημένα το τελευταίο που τον νοιάζει είναι να σου κάνει αγαπούλες.
Κάνε υπομονή και δωσ’ του χρόνο. Άσ’ τον να δει ότι βλακεία υπάρχει στην τηλεόραση και να σερφάρει όσο θέλει, προσπαθεί να ξεχαστεί και να αποφορτιστεί, μην τον πρήζεις. Κι αν τσαντιστείς την στιγμή που θα σου πει «Πάω στον Μήτσο» αντί να κάτσει να σου πει τον καημό του, μην το δείξεις, πες «καλά να περάσεις» και κανόνισε να βγεις κι εσύ. Θέλει να συνέλθει απ’ αυτό που τον βρήκε και το πιο πιθανό είναι να το κάνει μακριά σου, γιατί σε σένα θέλει να δείχνει δυνατός κι ότι έχει τον έλεγχο, μη του το χαλάς.
Βλέπεις ότι έχει νεύρα, διάθεση για καυγά ή δεν του παίρνεις κουβέντα; Άσ’ τον και βγες μια βόλτα (με τον σκύλο, με την κολλητή σου, μόνη σου) βγες μια βόλτα (μεγάλη, κατά προτίμηση) που κι εσένα θα ηρεμήσει και σ’ αυτόν θα δώσει χρόνο και χώρο. Μην ξεχνάς πως δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο την ανεργία, μαζί μ’ αυτό, του έχουν έρθει σε συσκευασία δώρου τα υπαρξιακά του, το father complex, η αυτοπραγμάτωση του, τα σχέδια και το status του. Δεν είναι και λίγα.
Θα μου πεις, εσένα αν σε απολύσουν, δεν θα σε χτυπήσουν όλα αυτά; Ναι, αλλά εσύ είσαι γυναίκα, αντέχεις πιο πολλά και είσαι προγραμματισμένη να βλέπεις την λύση κι όχι το πρόβλημα.
Επίσης, εσύ μιλάς, τα λες στην κολλητή, στη μαμά, στα αδέρφια, στην κομμώτρια…μιλάς και τα βγάζεις από μέσα σου, οι άντρες πάλι όχι.
Για αυτό, σου λέω, άσ’ τον κι όταν θα είναι καλά θα έρθει να στα πει από μόνος του κι αν φοβάσαι ότι θα σε περάσει για γαϊδούρα, που δεν ανοίγεις κουβέντα, εξήγησέ του, πως βλέπεις να μη θέλει να το συζητήσετε κι ότι όταν το θελήσει, εσύ θα είσαι εκεί να τον ακούσεις.
Κι αν τον δεις να γυρνάει το μάτι του (ή το δικό σου) και να σκέφτεστε χωρισμό, πάρτε το λίγο αλλιώς, για να μη βρείτε. Όταν τα επαγγελματικά/οικονομικά μας πάνε χάλια τρωγόμαστε με την σχέση μας γιατί στα επαγγελματικά δεν έχουμε τον έλεγχο, εξαρτιόμαστε απ’ το αφεντικό, την κρίση, την ανεργία, τον Ανάδρομο. Οπότε στρεφόμαστε κατά της σχέσης μας γιατί εκεί έχουμε τον έλεγχο, εμείς αποφασίζουμε αν θα την συνεχίσουμε ή αν θα της βάλουμε R.I.P.
Όσο για το σεξ, καλώς ή κακώς είναι το βαρόμετρο της σχέσης, και η κρίση το παίρνει αμπάριζα μαζί με όλα τα άλλα. Μην φοβάστε, δεν θα σας πω τις κλασικές βλακείες «ανάψτε κεριά, βάλτε σέξι εσώρουχα και γεμίστε την μπανιέρα με αφρόλουτρο», σε κανένα άντρα δεν αρέσουν τα κεριά, τα εσώρουχα ούτε που τα προσέχουν όταν τους πιάσει ο οίστρος κι αν δουν την μπανιέρα τίγκα ως απάνω θα σκεφτούν τον λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ και δεν θέλουμε. Όπως με όλα τα άλλα, μην πιέζετε τίποτα και μην αρχίσετε τα «τι συμβαίνει, μήπως δεν με θες πια, να πάμε σε κανά γιατρό» και τέτοια κλειστοφοβικά. Όχι, ήδη πιέζετε με τα προβλήματά του, αν νιώσει πίεση και στο σεξ, θα σκάσει. Χαλαρά και να θυμάστε πως ότι δεν μπορεί να λύσει η γκρίνια και η πίεση, μπορεί να το λύσει η λέξη που αρχίζει από «πι», τελειώνει σε «πα» και δεν είναι της ειρήνης. Και νεκρούς ανασταίνει.
Δυστυχώς, η κρίση μας έφερε τα πάνω κάτω, και ναι, επηρεάζει την ζωή, την σχέση μας, τα πάντα όλα. Δεν ήρθε όμως και το τέλος του κόσμου, μην της δίνουμε μεγαλύτερη δύναμη απ’ αυτή που έχει και μην την αφήσουμε να μας κάνει μεγαλύτερο κακό απ’ αυτό που ήδη μας έχει κάνει. Πολύ απλά, ας μην της κάνουμε το χατίρι. Λύσεις υπάρχουν.
Θέλατε να αγοράσετε σπιτάκι να στεγάσετε τον έρωτά σας, αλλά δεν μπορείτε να πάρετε δάνειο;Δεν πειράζει, τα ενοίκια έχουν πέσει τόσο πολύ που μπορείτε να έχετε ένα καλύτερο σπίτι κι ας μην είναι δικό σας.
Θέλετε παιδάκι, αλλά τώρα με την κρίση το ξανασκέφτεστε; Γιατί; Παιδιά γεννήθηκαν στο Άουσβιτς, στην Κατοχή, σε πολύ πιο άσχημες ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες από σήμερα και τα κατάφεραν. Οι Άραβες λένε: «Ο Θεός δεν στέλνει ποτέ ένα παιδί, αν δεν στείλει μαζί κι ότι χρειάζεται». Κι αν σας φαίνεται πολύ απλοϊκή παροιμία, σας έχω την συμβουλή της σοφής μαμάς ενός φίλου: «το παιδί δεν θέλει σκέψη, @@#$!$@ θέλει», μεγάλα παιδιά είμαστε καταλαβαίνετε τι εννοεί.
Λύσεις πάντα υπάρχουν, ας ξαναθυμηθούμε τον κουμπαρά και τα οφέλη της αποταμίευσης, την οικονομία στα περιττά, τις μαζώξεις στο σπίτι με την παρέα, το κάμπινγκ, την βόλτα στον δρόμο, περπάτημα και κουβεντούλα, την ανταλλαγή ρούχων και βιβλίων με τις φίλες. Και μην μιζεριάζετε όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, πρώτον γιατί μπορεί να γίνουν χειρότερα και δεύτερον γιατί η μιζέρια εμποδίζει τον καλύτερο εχθρό της κρίσης: την φαντασία.
Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα και μόνο που έχετε κάποιον να σας αγαπάει και να σας νοιάζεται έχετε ήδη πάρα πολλά.
Για αυτό γράψτε κάπου με μεγάλα γράμματα: Η ΑΓΑΠΗ ΘΕΛΕΙ ΔΥΟ. Α)Για να ζεσταθεί, Β)Να παλέψει με το κρύο, Γ)Να στεριώσει, να σταθεί.
Stick to it κι όλα θα πάνε καλά.
Κρίση είναι, θα περάσει.
Κωνσταντίνα Γιαχαλή
bemary.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου