Λένε ότι μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις. Ωστόσο όσες φωτογραφίες κι αν τράβηξα, όσες φωτογραφίες κι αν είδα, όσες περιγραφές κι αν διάβασα, δύσκολα μπορούν να περιγράψουν αυτό το μεγαλειώδες θέαμα.
Στην αμερικανοϊνδιάνικη διάλεκτο, Ιγκουασού σημαίνει «Μεγάλα Νερά» και αφορά τόσο τα ποτάμια όσο και τους καταρράκτες. Και πράγματι: με ροή 10.000 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο, η οποία όταν είναι γεμάτοι αγγίζει τα 30.000 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο, οι 272 καταρράκτες προσφέρουν μια μοναδική εικόνα, σηκώνοντας ένα τρομερό βουητό που ολοένα δυναμώνει, ενώ εκατομμύρια μικρά σταγονίδια εκτοξεύονται δημιουργώντας μια ομιχλώδη μυστηριακή ατμόσφαιρα που κάθε τόσο διακόπτεται από κάποιο πολύχρωμο ουράνιο τόξο.
Η πτήση με το μικρό ελικόπτερο πάνω από τους καταρράκτες ήταν μοναδική εμπειρία, με το φυλλοκάρδι μας να τρέμει μήπως το «καταπιούν» τα ορμητικά νερά. Στη συνέχεια, το περπάτημα νωρίς το πρωί στο δάσος, με τους ήχους των πουλιών, τους ζωηρούς παπαγάλους και τα τουκάν με την τεράστια μύτη… Πόσο χαιρόμασταν όταν ανακαλύπταμε κάποια χρωματιστή πεταλούδα ανάμεσα στις άγριες ορχιδέες ή ένα μικρό ελαφάκι να μας παρατηρεί δειλά μισοκρυμμένο πίσω από κάποια φτέρη… Αργότερα πήραμε το πλοιάριο για ράφτινγκ ανάμεσα στους καταρράκτες και όταν ακουμπήσαμε τον «Λαιμό του Διαβόλου» γυρίσαμε με σχεδόν τρεμάμενα πόδια από τη συγκίνηση, συνειδητοποιώντας ακόμη μια φορά τη μικρότητά μας απέναντι στο Μεγαλείο της Φύσης.
Ο θρύλος του Ιγκουασού
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πανέμορφη Ινδιάνα που τη λέγαν Ναϊπί. Η Ναϊπί ήταν τόσο όμορφη που ακόμη και τα νερά του ποταμού σταματούσαν να κυλούν κάθε φορά που καθρεφτιζόταν, μη και ταράξουν τη θεσπέσια εικόνα της. Ετσι η φυλή της αποφάσισε να τη θυσιάσει στον θεό-φίδι Μ’ Μπόι. Ομως ο πολεμιστής Ταρομπά, τρελός από έρωτα για τη Ναϊπί, την έκλεψε και ο θεός-φίδι θύμωσε τόσο πολύ που σύρθηκε μέσα από τη γη σχίζοντάς τη και δημιουργώντας το φαράγγι όπου πέφτουν οι καταρράκτες. Τότε η Ναϊπί πέτρωσε και ο Ταρομπά έγινε φοίνικας να την κοιτάζει από ψηλά, θλιμμένος που δεν μπορεί να την αγγίξει… Χιλιάδες χρόνια πριν οι καταρράκτες ανακαλυφθούν από τους λευκούς ήταν τόπος ταφής των Ινδιάνων Γκουαρανί και Παραγκουάς. Ο ισπανός κατακτητής Ντον Αλβάρ Νουνιές, γνωστός με το παρατσούκλι «Καμπέθα ντε Βάκα», δηλαδή «αγύριστο κεφάλι» (κεφάλι αγελάδας κυριολεκτικά) λόγω του πείσματός του ανακάλυψε τους καταρράκτες το 1541 στον δρόμο από τη Σάντα Καταρίνα στην Ασουνσιόν. Τους ονόμασε «Σάλτος ντε Σάντα Μαρία» όμως το όνομα ατόνησε και επανήλθε το παλαιότερο που σημαίνει «Μεγάλα Νερά». Το 1986 η UNESCO συμπεριέλαβε την περιοχή στη λίστα με τα Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Οι περίφημοι Καταρράκτες του Ιγκουασού βρίσκονται περίπου 20 χλμ. ανατολικά της διασταύρωσης των ποταμών Παρανά και Ιγκουασού, στο σημείο του τριεθνούς που σηματοδοτεί ο οβελίσκος.
Το Εθνικό Πάρκο Ιγκουασού και οι καταρράκτες
Προς το τέλος της Ροντόβια ντας Καταράτας, βρίσκεται η είσοδος του Εθνικού Πάρκου Ιγκουασού όπου εκεί στεγάζεται και το Μουσείο Χλωρίδας και Πανίδας. Καταλαμβάνει 185.000 εκτάρια δάσους που κάποτε κάλυπτε όλη τη λεκάνη του Παρανά. Δάσος βροχής με πλούσια πανίδα όπου ξεχωρίζουν 300 είδη πουλιών, δρυοκολάπτες, τουκάν και μακάου, 44 είδη θηλαστικών, τζάγκουαρ, διάφορα αρπακτικά καθώς και πάνω από 1.400 είδη πεταλούδων. Στην καρδιά του δάσους βρίσκονται οι 272 καταρράκτες – ορισμένοι ύψους πάνω από 80 μέτρα που εκτείνονται κατά μήκος 2.700 μέτρων. Ο ποταμός Ιγκουασού πηγάζει από την πρωτεύουσα της Πολιτείας Παρανά, Κουριτίμπα, σε υψόμετρο 900 μέτρων, διασχίζει όλη την Πολιτεία, χύνεται στους καταρράκτες και τέλος ενώνεται με τον ποταμό Παρανά. Για να περιηγηθείτε στο Πάρκο θα χρειαστείτε ειδική άδεια. Φυσικά είναι πολύ εντυπωσιακό όταν γεμίζουν οι καταρράκτες κατά τη βραζιλιάνικη καλοκαιρινή περίοδο, δηλαδή από τον Δεκέμβριο ως τον Φεβρουάριο, όμως κάθε εποχή έχει και τη χάρη της.
Οι καταρράκτες
Η περιοχή μοιράζεται ανάμεσα στη Βραζιλία και στην Αργεντινή και η περιήγηση γίνεται και στις δύο πλευρές. Από τους 19 μεγαλύτερους καταρράκτες, οι τρεις ανήκουν στη Βραζιλία όπως ο Φλοριάνο και οι υπόλοιποι 16 στην Αργεντινή όπως ο Γκαργκάντα ντου Ντιάμπλο (Λαιμός του Διαβόλου). Για μια κοντινή περιήγηση έχουν κατασκευαστεί μεταλλικά γεφυράκια τα οποία ακολουθείτε φορώντας πάντα τα αδιάβροχα αφού τα αιωρούμενα σταγονίδια εισχωρούν παντού.
tovima
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου