«… σαν την αγάπη είσαι τόσο δυνατή», τραγούδησε η Χαρούλα Αλεξίου με μεγάλη επιτυχία, αλλά μια γυναίκα σπάνια θα αντιμετωπίσει την ζήλεια με «κέφι, χορό, τραγούδι, σ’ ένα καταπράσινο περιβάλλον».
Η ζήλεια έχει χαλάσει νεύρα, καρδιές, βραδιές και σχέσεις ολόκληρες. Είναι σαν φωτιά, θα ανάψει, θα φουντώσει και δεν θα σταματήσει αν δεν κάψει τα πάντα.
Δυο είδη ζήλειας παίζουν: αυτή που νιώθεις από μόνη σου κι αυτή που σε κάνει ο άλλος να νιώθεις. Κι εξηγούμαι: την πρώτη την νιώθεις έτσι κι αλλιώς, δεν χρειάζεται να στην δημιουργήσει κάποιος, έχεις φάει την πετριά κι ακόμα κι αν ο άλλος στέκεται κερί αναμμένο και δεν κοιτάει πουθενά, εσύ του κάνεις την ζωή μαρτύριο με τις υποψίες σου. Την δεύτερη στην κερνάει ο φίλος σου, δεν υπάρχει περίπτωση να βγείτε και να μην τον πιάσεις να κοιτάει άλλες, ή να φλερτάρει άλλες, ή να δέχεται περίεργα μηνύματα κατά τις 12 την νύχτα κλπ κλπ κλπ.
Στην πρώτη περίπτωση φταις, στην δεύτερη φταίει ο άλλος, αλλά ποιος τον διάλεξε αυτόν τον άλλον; Μμμμ, πολύ σωστά, εσύ!
Ας ξεκινήσουμε με τα ανώδυνα. Όλες έχουμε πιάσει τον καλό μας να κοιτάει μια άλλη, προς τιμήν του, είναι πάντα μια άλλη που αξίζει να την κοιτάξει κάποιος. Αυτό δεν είναι κακό, κι εμείς αν περάσει ένας ωραίος θα τον χαζέψουμε, το ότι δεσμευτήκαμε δεν σημαίνει πως στραβωθήκαμε, το ωραίο είναι εκεί για να το θαυμάζεις. Η διαφορά είναι, πως εμείς θα το κάνουμε διακριτικά, ενώ αυτοί, αν μπορούσαν, θα έριχναν το σαγόνι στο πάτωμα και θα ξεδίπλωναν την γλώσσα σαν καρτούν. Οπότε, μη σκας, οι άντρες είναι οπτικοί τύποι, ότι τους γυαλίσει στο μάτι, (αυτοκίνητο, ρολόι ή γυναίκα) θα καρφωθούν, δεν πειράζει και δεν υπάρχει λόγος να κάνεις σκηνή, «αφού σε είδα, την κοίταξες, γιατί την κοίταξες, τι της βρήκες κλπ κλπ», άσ’ το, μην κάνεις ερωτήσεις που μπορεί να μη σου αρέσουν οι απαντήσεις. Κάνε πως δεν είδες τίποτα και χάζεψε τον κόσμο, κατά 99% θα βρεις κι εσύ κάποιον ωραίο, να ξεκουράσεις τα μάτια σου και να καλμάρεις τα νεύρα σου.
Επίσης, η ζήλεια, σε σωστές δόσεις, έχει πλάκα. Το ωραίο με τον έρωτα είναι πως είναι παιχνιδιάρης. Και στην αρχή της σχέσης και μετά κι εσύ θα χαζοφλερτάρεις με κάποιον, για να τσιγκλήσεις λίγο τον δικό σου κι αυτός θα κάνει το ίδιο με κάποια. Όταν πιάσεις τον δικό σου να το κάνει, χαμογέλα κι αποτραβήξου απ’ την παρέα, πιάσε κουβέντα σε κάποιον (μπάνικο κατά προτίμηση) και θα δεις για πότε ο καλός σου θα ‘ρθει τσούκου τσούκου κοντά σου. Η λίγη ζήλεια δείχνει «σε θέλω», «δεν θέλω να σε χάσω», «παίξε λίγο, αλλά είμαστε μαζί, μην ξεχνιόμαστε», είναι παιχνιδιάρα κι έχει πλάκα. Πόσα ζευγάρια δεν γελάνε με μικρές, αστείες, τάχα μου σκηνές ζήλειας; Είναι κομμάτι της σχέσης και γίνεται εκ του ασφαλούς, είναι σαν το αλάτι στο φαγητό. Κι όπως πρέπει να κρατάμε το αλάτι στο φαϊ, έτσι πρέπει να κρατάμε και την ζήλεια στη σχέση, αλλιώς φαγητό και σχέση γίνονται λύσσα και δεν τρώγονται με τίποτα.
Και πάμε τώρα στα δύσκολα, σε εκείνη την ζήλεια που την νιώθεις έτσι κι αλλιώς, που ο άλλος δεν σου ‘χει δώσει μισή αφορμή και σου γυρνάει το μάτι ανάποδα μόλις πλησιάσει η σερβιτόρα για παραγγελία. Σ’ εκείνη τη ζήλεια, που και σε μπουντρούμι να τον κλείσεις, θα του κάνεις σκηνή ότι γουστάρει την αράχνη και τα ‘φτιαξε με τον αρουραίο.
Λοιπόν, φιλενάδα, αυτή η ζήλεια, δεν αφορά τον άλλον, είναι δικό σου πρόβλημα και κοίτα να το λύσεις γιατί ο άλλος θα την κάνει και θα ‘χει και δίκιο. Αυτή η ζήλεια έχει να κάνει με δικά σου θέματα, που συνήθως πηγάζουν από ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση (αυτά τα δύο πάνε μαζί, έτσι κι αλλιώς, σαν του Χιώτες), από οικογενειακές καταστάσεις (απόμακροι γονείς, έλλειψη αγάπης, ζηλιάρα μαμά, άρα επαναλαμβάνεις ένα οικείο μοτίβο), από κακό προηγούμενο (πρώην που σε απάτησε) από κακώς εννοούμενη αγάπη (εξάρτηση και κτητικότητα).
Και κάνει ζημιά, πρώτα απ’ όλα, σε σένα την ίδια που δεν χαλαρώνεις και δεν απολαμβάνεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Δεν μπορείς να τον πιστέψεις, δεν μπορείς να του αφεθείς, δεν μπορείς, στην τελική, να τον αγαπήσεις. Μετά, κάνει ζημιά στον άλλον, που του σπας τα νεύρα και αγχώνεται κάθε φορά που του τηλεφωνάει μια συνάδελφος και τέλος, κάνει ζημιά στην σχέση, γιατί αν είστε συνέχεια στην μίρλα «την κοίταξες-δεν την κοίταξα, ποια ήταν στο τηλέφωνο;- ο Μήτσος ήταν- σε ποιον τα πουλάς αυτά; Λέγε ποια ήταν» ε, τότε θα σκάσει κάποια στιγμή ο άνθρωπος και θα πάει να βρει μια, να μην του τα κάνει αερόστατα κάθε φορά που πετυχαίνετε μια φίλη του στον δρόμο. Αυτό λέγεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία και είναι εξ’ ολοκλήρου δικό σου έργο. Well done!
ΟΚ, ο πρώην σου σ’ είχε απατήσει και σ’ έχει πιάσει το «ο φόβος φυλάει τα έρημα». Αμ’ δε! Αν ο άλλος θέλει να στην κάνει, θα στην κάνει, όσες σκηνές ζηλοτυπίας κι αν τον φορτώσεις, απλά με τις σκηνές του δίνεις και πάτημα. ΟΚ, οι γονείς σου δεν ήταν και πολύ της αγκαλίτσας, ναι, αλλά κι εσύ δεν είσαι πια πέντε χρονών, πες ένα «περασμένα-ξεχασμένα» και κάνε reset στη ζωή σου. ΟΚ, η μαμά σου ζήλευε, αλλά ο μπαμπάς σου είναι ακόμα μαζί της, άρα κι εσύ πρέπει να κάνεις το ίδιο: όχι, δεν είσαι η μαμά σου, ο καλός σου δεν είναι ο μπαμπάς σου κι εσύ παίζεις στο δικό σου έργο, σκηνοθέτησέ το μόνη σου. ΟΚ, πιστεύεις πως όποιος αγαπάει ανήκει στον άλλον για πάντα, είναι δικός του για πάντα κι άλλα τέτοια φεουδαρχικά, εεε… κοίτα, αυτά πίστευε κι ο Δράκουλας του Κόπολα και έκανε το Λονδίνο μια αηδία και μισή, άσε που «αυτός ο λεκές δεν βγαίνει με τίποτα, γλυκό, παρεξηγημένο μου βαμπίρ».
Χαλάρωσε, δεν είπαμε, ωραίος είναι ο φίλος σου, αλλά δεν τον έχουν βάλει όλες οι γυναίκες στο μάτι. Και κάθε φορά που βγαίνει με τους φίλους του, ξέρεις, μπορεί αν σημαίνει και μόνο αυτό: βγαίνει-με-τους-φίλους-του! Ούτε για γκόμενες είναι απαραίτητο να τρέχει, ούτε να σου ρίχνει στάχτη στα μάτια. Χαλάρωσε γιατί έχουν δει πολλά τα μάτια μας, από παρακολούθηση με το αυτοκίνητο μέχρι ντετέκτιβ, από ψάξιμο στα συρτάρια μέχρι ψάξιμο στο κινητό και στον υπολογιστή, από αιφνίδιες επισκέψεις μέχρι «πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες». Δεν θέλει και πολύ το μυαλό για να πηδήξει το ποταμάκι.
Όλα έχουν να κάνουν με την εμπιστοσύνη, αν δεν εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, πως τον αντέχεις δίπλα σου; Δωσ’ του μια ευκαιρία να ανασάνει και μην τον τρελαίνεις με σκηνές, υστερίες και καβγάδες.
Τέλος, έχουμε την ζήλεια που σου δημιουργεί ο άλλος. Εσύ είσαι μια χαρά κοπέλα, ουδέποτε ζήλεψες, όλα καλά και δεν βαριέσαι, ο άντρας, παιδί είναι, θα παίξει, θα λερωθεί. Έλα όμως, που δεν σ’ αφήνει να αγιάσεις! Και να το μάτι του που παίζει όλη την ώρα, και να τα χαμόγελα, και να οι αγκαλιές, και να τα ψου ψου και μου μου, και να τα τηλέφωνα και τα μηνύματα αργά το βράδυ κι αν κάνεις το λάθος να τον ρωτήσεις, να μη σου λέει ποιος ήταν και να τον πιάνει η αυτοδιάθεση των λαών: «Δεν καταλαβαίνω, γιατί πρέπει να σου δώσω λογαριασμό ποιος ήταν στο τηλέφωνο στις 2 η ώρα την νύχτα;»
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στα ‘χει σπάσει τα νεύρα κι έρχεσαι να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Εσύ ζηλιάρα; Στα καλά καθούμενα; Εσύ που έβγαινες με τον ωραίο του σχολείου και δεν ίδρωνε το αυτί σου; Τι έγινε, ρε παιδιά;
Πρώτον, έγινε ότι υπάρχουν μερικοί άντρες λίγο παραπάνω κοινωνικοί απ’ το κανονικό. Συνήθως είναι Δίδυμοι και Τοξότες. (ακολουθούν Υδροχόοι, Λέοντες, Κριοί, Ζυγοί και τα λοιπά ζώδια με ωροσκόπο σ’ ένα απ’ τα παραπάνω)Αυτοί οι άντρες δεν έχουν κακό σκοπό, απλά είναι έτσι απ’ την φύση τους, γυρνάνε, μιλάνε, γελάνε, αγκαλιάζουν, πειράζουν, πιάνουν κουβέντα κι ούτε που τους πάει στο μυαλό ότι σ’ ενοχλεί, γιατί οι ίδιοι δεν νιώθουν πως κάνουν κάτι κακό. Αυτοί είναι η χαρά της παρέας κι είναι κρίμα να γίνεις η ξινή της παρέας που θα στραβοκοιτάει τις κοπέλες της παρέας. Αποδέξου ότι ο δικός σου είναι σβούρα και γυρίζει κι απόλαυσέ το γιατί μ’ αυτούς τους άντρες δεν βαριέσαι ποτέ.
Δεύτερον, έγινε ότι υπάρχουν μερικοί άντρες ανασφαλείς που αν δεν σε τσιτσιρίζουν απ’ το πρωί ως το βράδυ, τους πάει στραβά η μέρα. Βεβαίως και σε θέλουν, ειδικά οι ανασφαλείς άντρες θέλουν οπωσδήποτε μια «επίσημη αγαπημένη», αλλά θέλουν να νιώθουν κι ότι τους θέλουν όοοοολες οι υπόλοιπες. Για αυτό φλερτάρουν και το παίζουν διαθέσιμοι, για να πάρουν feedback «ακόμα μετράω», «με γουστάρουν», «είμαι και θα είμαι ο πρωταθλητής». Παίζει να είναι άκακοι και το θέμα τους να είναι ως εκεί. Παίζει όμως και να στην κάνουν την λαδιά με την πρώτη ευκαιρία.
Bottom line είναι πως δεν μας νοιάζει το πιτσιρίκι που έκανες σχέση, αλλά τα δικά σου τα νεύρα. Ή θα φλερτάρεις κι εσύ για να τον κρατάει η δική του ζήλεια στη θέση του, ή θα κάνεις τα στραβά μάτια κάθε φορά που σου κάνει νούμερα, ή θα σηκωθείς και θα φύγεις. Αυτό που δεν πρέπει να κάνεις είναι το χατίρι του. Δηλαδή σκηνές, δράματα, κλάματα, απειλές κλπ κλπ. Αυτό αποζητάει για να επιβεβαιώνεται πως τον αγαπάς και τον θέλεις. Αν, λοιπόν, θέλεις να ‘χεις πλάι σου έναν τέτοιο τύπο, πρώτον καλά να πάθεις, τα θέλει κι εσένα ο οργανισμός σου και δεύτερον, ρίχ’ το στην παλαβή γιατί αν τον πάρεις σοβαρά δεν σε βλέπω καλά για πολύ καιρό.
Η ζήλεια δεν είναι τόσο κακή όσο νομίζουμε, απ’ την στιγμή που αγαπάς, θα ζηλέψεις, λίγο όμως, έτσι, ίσα να ανάβουν τα αίματα, να διεκδικείτε ο ένας τον άλλον, να πειράζεστε, να μη βαριέστε και νταραβέρι να γίνεται.
Απ’ την στιγμή που σου γίνεται βραχνάς, είτε την νιώθεις από μόνη σου, είτε στην δυναμιτίζει ο άλλος, ξανασκέψου την σχέση σου.
Γιατί, ζήλεια σημαίνει δεν σου ‘χω εμπιστοσύνη και χωρίς εμπιστοσύνη δεν στέκεται καμία σχέση, ούτε καν αυτή με τον σκύλο σου.
Κωνσταντίνα Γιαχαλή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου