Οι κρίσεις, οι φωνές, τα ξεφωνητά, ο θυμός και τα ξεσπάσματα οργής του παιδιού θα μας συστηθούν από τον πρώτο χρόνο της ζωής του και θα συνεχίσουν με ανοδική πορεία μέχρι τον τρίτο χρόνο. Καλώς τα δεχτήκαμε!
Τι φταίει;
Κάθε φορά που το παιδί ουρλιάζει, χτυπιέται και κάνει μια μικρή (ή μεγάλη), αναίτια ανταρσία, ουσιαστικά κάνει μια δήλωση διεκδίκησης. Το τι ακριβώς διεκδικεί ("απαιτεί" για την ακρίβεια), μένει να το ανακαλύψουμε. Σημασία έχει ότι το παιδί έχει πιάσει το νόημα, έχει δηλαδή καταλάβει ότι, αν ξεφωνίζει μέχρι που να μας ξεκουφάνει, η επιθυμία του θα βρει ανταπόκριση.
Κάθε φορά που το παιδί ουρλιάζει, χτυπιέται και κάνει μια μικρή (ή μεγάλη), αναίτια ανταρσία, ουσιαστικά κάνει μια δήλωση διεκδίκησης. Το τι ακριβώς διεκδικεί ("απαιτεί" για την ακρίβεια), μένει να το ανακαλύψουμε. Σημασία έχει ότι το παιδί έχει πιάσει το νόημα, έχει δηλαδή καταλάβει ότι, αν ξεφωνίζει μέχρι που να μας ξεκουφάνει, η επιθυμία του θα βρει ανταπόκριση.
Τι πρέπει να κάνουμε;
-Ψυχραιμία. Αυτή τη λέξη θα την ακούσουμε πολλές πολλές φορές, ειδικά τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού μας. Το να αντιδράσουμε εξίσου έντονα, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Εξίσου αναποτελεσματικό όμως θα είναι και το να ανταποκριθούμε, ικανοποιώντας την απαίτηση του παιδιού.
- Μια καλή λύση είναι να φύγουμε από το οπτικό πεδίο του παιδιού, όσο διαρκεί το ξέσπασμά του. Αν δεν έχει θεατές, θα σταματήσει την παράσταση και θα ηρεμήσει.
- Αν, εκτός από τις φωνές και την οργή, το παιδί μας αρχίσει να πετάει δεξιά και αριστερά πράγματα,προσπαθούμε να το ακινητοποιήσουμε –χωρίς να του προκαλέσουμε πόνο- μέχρι να σταματήσει.
- Το αφήνουμε να ηρεμήσει και μόλις περάσει η μπόρα, του ζητάμε να αποκαταστήσει την τάξη. Σε καμιά περίπτωση, δεν συμμαζεύουμε εμείς το χάος που προκάλεσε. Το φέρνουμε αντιμέτωπο με το...δημιούργημά του και το αφήνουμε να καταλάβει τι ακριβώς έκανε.
- Αν η κρίση έχει προκληθεί επειδή εμείς ζητήσαμε από το παιδί μας να κάνει κάτι π.χ. να μαζέψει τα παιχνίδια του, επιστρατεύουμε όλη μας την υπομονή, την επιμονή και την ψυχραιμία, αφήνουμε να περάσει η κρίση του παιδιού και επαναλαμβάνουμε το δικό μας αίτημα, χωρίς να κάνουμε πίσω!
-Αν η κρίση συμβεί σε εξωτερικό χώρο (σε κάποιο κατάστημα, σε ένα πάρκο κλπ.),απομακρυνόμαστε, χωρίς να τραβήξουμε βίαια το παιδί. Καθόμαστε κάπου ήσυχα, μέχρι το παιδί να ηρεμήσει και επιστρέφουμε άμεσα στο σπίτι. Το παιδί μας θα καταλάβει ότι η πράξη του, το ξέσπασμά του είχε αρνητική συνέπεια. Αναγκάστηκε να επιστρέψει σπίτι και να στερηθεί την βόλτα.
-Οι κρίσεις αυτές εμφανίζονται συνήθως όταν είναι κουρασμένο, πεινάει ή έχει ταλαιπωρηθεί. Καλό είναι λοιπόν να μην το παίρνουμε μαζί μας στη βόλτα ή τα ψώνια όταν είναι κουρασμένο. Αν παρόλα αυτά το κάνουμε, ας είμαστε τουλάχιστον προετοιμασμένοι!
-Ψυχραιμία. Αυτή τη λέξη θα την ακούσουμε πολλές πολλές φορές, ειδικά τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού μας. Το να αντιδράσουμε εξίσου έντονα, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Εξίσου αναποτελεσματικό όμως θα είναι και το να ανταποκριθούμε, ικανοποιώντας την απαίτηση του παιδιού.
- Μια καλή λύση είναι να φύγουμε από το οπτικό πεδίο του παιδιού, όσο διαρκεί το ξέσπασμά του. Αν δεν έχει θεατές, θα σταματήσει την παράσταση και θα ηρεμήσει.
- Αν, εκτός από τις φωνές και την οργή, το παιδί μας αρχίσει να πετάει δεξιά και αριστερά πράγματα,προσπαθούμε να το ακινητοποιήσουμε –χωρίς να του προκαλέσουμε πόνο- μέχρι να σταματήσει.
- Το αφήνουμε να ηρεμήσει και μόλις περάσει η μπόρα, του ζητάμε να αποκαταστήσει την τάξη. Σε καμιά περίπτωση, δεν συμμαζεύουμε εμείς το χάος που προκάλεσε. Το φέρνουμε αντιμέτωπο με το...δημιούργημά του και το αφήνουμε να καταλάβει τι ακριβώς έκανε.
- Αν η κρίση έχει προκληθεί επειδή εμείς ζητήσαμε από το παιδί μας να κάνει κάτι π.χ. να μαζέψει τα παιχνίδια του, επιστρατεύουμε όλη μας την υπομονή, την επιμονή και την ψυχραιμία, αφήνουμε να περάσει η κρίση του παιδιού και επαναλαμβάνουμε το δικό μας αίτημα, χωρίς να κάνουμε πίσω!
-Αν η κρίση συμβεί σε εξωτερικό χώρο (σε κάποιο κατάστημα, σε ένα πάρκο κλπ.),απομακρυνόμαστε, χωρίς να τραβήξουμε βίαια το παιδί. Καθόμαστε κάπου ήσυχα, μέχρι το παιδί να ηρεμήσει και επιστρέφουμε άμεσα στο σπίτι. Το παιδί μας θα καταλάβει ότι η πράξη του, το ξέσπασμά του είχε αρνητική συνέπεια. Αναγκάστηκε να επιστρέψει σπίτι και να στερηθεί την βόλτα.
-Οι κρίσεις αυτές εμφανίζονται συνήθως όταν είναι κουρασμένο, πεινάει ή έχει ταλαιπωρηθεί. Καλό είναι λοιπόν να μην το παίρνουμε μαζί μας στη βόλτα ή τα ψώνια όταν είναι κουρασμένο. Αν παρόλα αυτά το κάνουμε, ας είμαστε τουλάχιστον προετοιμασμένοι!
«Επανάληψη και συνέπεια. Οι λέξεις που πρέπει να μπουν πρώτες στο λεξιλόγιό μας, όταν έχουμε μικρά παιδιά. Κάθε φορά λοιπόν που μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, όπως το νευρικό ξέσπασμα, εμφανίζεται, ακολουθούμε την ίδια τακτική για την αντιμετώπισή της και είμαστε συνεπείς ως προς τον τρόπο χειρισμού. Δεν είμαστε επιεικείς τη μια και αυστηροί την άλλη. Τα σκωτσέζικα ντους δεν είναι ο ιδανικός τρόπος διαπαιδαγώγησης! Φροντίζουμε, ταυτόχρονα, τα μέλη της ευρύτερης οικογένειας, η baby-sitter και όλοι όσοι εμπλέκονται στο μεγάλωμα του παιδιού, να ακολουθούν πάνω-κάτω τις ίδιες τακτικές. Ειδικά ο μπαμπάς και η μαμά πρέπει να ταυτίζονται ως προς τις απόψεις τους στα μάτια του μκρού παιδιού. Επίσης, φροντίζουμε, δια της επανάληψης, το παιδί μας να κατανοήσει ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες συμπεριφοράς τους οποίους πρέπει να τηρούν. Ένας από αυτούς είναι ότι δεν επιτρέπεται να αναστατώνει το σπίτι και τη...διάθεσή μας επειδή δεν του έγινε το χατίρι! Εξηγούμε στο παιδί μας ότι δεν μπορούν να έχουν ό,τι επιθυμήσουν και πως δεν μπορούν να ικανοποιούνται όλα τα αιτήματά τους».
babyspace.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου