Η διστακτικότητα των ανδρών να συζητήσουν με τις συντρόφους τους τα προβλήματά τους δεν οφείλεται σε ντροπή ή αδιαφορία, αλλά στο ότι πολύ απλά δεν βλέπουν ποιο είναι το νόημα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Μάλιστα η τακτική αυτή δεν είναι κάτι που αποκτούν μεγαλώνοντας, αλλά κάτι που αναπτύσσουν κατά την παιδική ηλικία.
Μάλιστα η τακτική αυτή δεν είναι κάτι που αποκτούν μεγαλώνοντας, αλλά κάτι που αναπτύσσουν κατά την παιδική ηλικία.
Όπως έδειξε η μελέτη, ενώ τα κορίτσια πιστεύουν πως μιλώντας όλη την ώρα για τα προβλήματά τους θα αισθανθούν καλύτερα, τα αγόρια πιστεύουν ότι η τακτική αυτή είναι χάσιμο χρόνου και επιεικώς «περίεργη».
Την μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Child Development», πραγματοποίησαν επιστήμονες με επικεφαλής την δρα Αμάντα Ρόουζ, από το Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, οι οποίοι επιστράτευσαν σχεδόν 2.000 παιδιά και εφήβους.
«Επί χρόνια, οι ψυχολόγοι επέμεναν ότι τα αγόρια και οι άντρες θα ήθελαν να μιλούν για τα προβλήματά τους, αλλά διστάζουν από ντροπή ή επειδή δεν θέλουν να δείξουν αδύναμοι», δήλωσε η δρ Ρόουζ.
«Εντούτοις, όταν ρωτήσαμε νέους ανθρώπους για τις απόψεις τους για το όλο θέμα, τα αγόρια δεν εξέφρασαν περισσότερο φόβο ή δυσφορία απ’ ό,τι τα κορίτσια. Αντιθέτως, οι απαντήσεις τους έδειξαν πως δεν θεωρούν ιδιαιτέρως χρήσιμη την εξωτερίκευση όσων τα απασχολούν».
Η δρ Ρόουζ εκτιμά πως τα ευρήματα της μελέτης εξηγούν γιατί άντρες και γυναίκες έχουν τόσο διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων στις σχέσεις τους.
«Οι γυναίκες κατά κανόνα πιέζουν τους συντρόφους τους να μοιραστούν μαζί τους τις ανησυχίες τους, επειδή πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο θα αισθανθούν καλύτερα και θα βρουν μια λύση», είπε.
«Οι σύντροφοί τους, όμως, κατά κανόνα δεν ενδιαφέρονται, διότι πιστεύουν πως με τον καιρό η κατάσταση θα βελτιωθεί εγγενώς. Έτσι προκαλούνται καυγάδες στα ζευγάρια, καθώς η γυναίκα συχνά εκλαμβάνει την εσωστρέφεια του συντρόφου της ως αδιαφορία».
Επιπλέον, «πολλοί άντρες πιστεύουν πως όσο συζητούν ένα πρόβλημα σχέσεως, τόσο χειρότερο το κάνουν. Έτσι, προτιμούν να ασχοληθούν με κάτι άλλο, ώστε να ξεφύγει το μυαλό τους και να μειωθεί η ένταση», πρόσθεσε.
Η δρ Ρόουζ πιστεύει πως τα ευρήματά της είναι ευκαιρία για να μάθουν οι άντρες πως μερικές φορές είναι καλό να μιλούν – και οι γυναίκες πως είναι κουραστικό να μιλάνε διαρκώς για ό,τι τις απασχολεί.
Την μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Child Development», πραγματοποίησαν επιστήμονες με επικεφαλής την δρα Αμάντα Ρόουζ, από το Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, οι οποίοι επιστράτευσαν σχεδόν 2.000 παιδιά και εφήβους.
«Επί χρόνια, οι ψυχολόγοι επέμεναν ότι τα αγόρια και οι άντρες θα ήθελαν να μιλούν για τα προβλήματά τους, αλλά διστάζουν από ντροπή ή επειδή δεν θέλουν να δείξουν αδύναμοι», δήλωσε η δρ Ρόουζ.
«Εντούτοις, όταν ρωτήσαμε νέους ανθρώπους για τις απόψεις τους για το όλο θέμα, τα αγόρια δεν εξέφρασαν περισσότερο φόβο ή δυσφορία απ’ ό,τι τα κορίτσια. Αντιθέτως, οι απαντήσεις τους έδειξαν πως δεν θεωρούν ιδιαιτέρως χρήσιμη την εξωτερίκευση όσων τα απασχολούν».
Η δρ Ρόουζ εκτιμά πως τα ευρήματα της μελέτης εξηγούν γιατί άντρες και γυναίκες έχουν τόσο διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων στις σχέσεις τους.
«Οι γυναίκες κατά κανόνα πιέζουν τους συντρόφους τους να μοιραστούν μαζί τους τις ανησυχίες τους, επειδή πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο θα αισθανθούν καλύτερα και θα βρουν μια λύση», είπε.
«Οι σύντροφοί τους, όμως, κατά κανόνα δεν ενδιαφέρονται, διότι πιστεύουν πως με τον καιρό η κατάσταση θα βελτιωθεί εγγενώς. Έτσι προκαλούνται καυγάδες στα ζευγάρια, καθώς η γυναίκα συχνά εκλαμβάνει την εσωστρέφεια του συντρόφου της ως αδιαφορία».
Επιπλέον, «πολλοί άντρες πιστεύουν πως όσο συζητούν ένα πρόβλημα σχέσεως, τόσο χειρότερο το κάνουν. Έτσι, προτιμούν να ασχοληθούν με κάτι άλλο, ώστε να ξεφύγει το μυαλό τους και να μειωθεί η ένταση», πρόσθεσε.
Η δρ Ρόουζ πιστεύει πως τα ευρήματά της είναι ευκαιρία για να μάθουν οι άντρες πως μερικές φορές είναι καλό να μιλούν – και οι γυναίκες πως είναι κουραστικό να μιλάνε διαρκώς για ό,τι τις απασχολεί.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
