4 βασικοί τύποι ανδρών που δεν κάνουν για σένα!

 


 Μείνε καλύτερα μακριά τους...

Υπάρχουν άνδρες που καλύτερο θα ήταν να τους αποφεύγεις. Είναι εκείνοι που, παρόλο που μπορεί να είναι αρχικά τουλάχιστον γοητευτικοί, σίγουρα δεν έρχονται για να αφήσουν τελικά τις καλύτερες εντυπώσεις!
Ο εξυπνάκιας: Εκείνος που λέει συνέχεια αστεία, που είναι εξαιρετικά ανώριμος, που δεν έχει αίσθηση του χιούμορ (αλλά πιστεύει το αντίθετο), που δεν έχει την κουλτούρα που αναζητάς (αν και θεωρεί πως είναι πανταχού παρόν γνώστης).
Ο κλαψιάρης: Eκείνος που βλέπει το ποτήρι μισοάδειο, που γκρινιάζει ανά πάσα στιγμή γιατί κατά βάθος θέλει τη μαμά του, που δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση, που ζει συνέχεια το δράμα του σαν να παίζει στη μεγαλύτερη σαπουνόπερα.
Ο αναξιόπιστος: Εκείνος που συνέχεια στέλνει κρυφά μηνύματα, μιλάει στο τηλέφωνο αλά ποτέ δεν λέει με ποιον, που εξαφανίζεται για κάποιο διάστημα, που δεν εκμυστηρεύεται πολλά από την προσωπική του ζωή (θέλεις κι άλλα;)
O φιγουρατζής: Εκείνος που θα δείξει ένα πολύ πετυχημένο προφίλ, που θα σε βγάλει στα καλύτερα εστιατόρια, που θα σε εντυπωσιάσει με τον κύκλο των φίλων του, που θα σου πάρει μερικά δωράκια και που στο τέλος θα εξαφανιστεί.
faysbook.gr

Πυρρίχιος: Ο Πολεμικός χορός των Αρχαίων Ελλήνων

 

Για πολλούς αιώνες η φλόγα του πυρρίχιου έκαιγε άσβεστη. Ο χορός χορευόταν σε μεγάλες γιορτές όπως αυτή των Παναθηναίων αλλά και αποτελούσε μέρος της στρατιωτικής εκπαίδευσης των αρχαίων Ελλήνων.  

Οι Σπαρτιάτες ξεκινούσαν την εκμάθησή του  από τα πέντε τους χρόνια . Όπως γνωρίζουμε ήταν οι πρώτοι που πριν αναχωρήσουν για τον πόλεμο ή λίγο πριν την μάχη, αλλά και κατά την διάρκεια των πολεμικών αναμετρήσεων, ασκούνταν και μάθαιναν να χορεύουν τον χορό αυτό με όπλα, τόξα, ασπίδες και δόρατα για να μπορούν να είναι νικητές .  

Οι χορευτές-πολεμιστές που έφεραν πολεμική εξάρτυση ήταν χωρισμένοι και κατανεμημένοι σε δύο συμπλέγματα, τους επιτιθέμενους και τους αμυνόμενους και μιμούνταν τις κινήσεις των πολεμιστών την ώρα της μάχης.

      

Οι Μακεδόνες τον ανήγαγαν σε χορό των δυνατών και  τον αγάπησαν τόσο που ονομάστηκαν πυρριχιστές.

   

Στην επιστροφή των Ελλήνων πολεμιστών από την Περσία το 400 π.Χ. ο Ξενοφών περιγράφει τον Ελληνικό Πόντο και ιδιαίτερα τη γιορτή που οργάνωσαν οι κάτοικοι της Κερασούντας και των Κοτυώρων και φυσικά τον  πυρρίχιο που χορεύτηκε σε αυτή. Ας σημειωθεί ότι ο Ξενοφών αναφέρει πως τον πυρρίχιο χορό χόρεψαν όχι μόνο άνδρες αλλά και γυναίκες, κάτι που δεν ήταν ασυνήθιστο τότε.

      

ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΣΕΡΡΑ.

Τον πυρρίχιο διασώζουν σήμερα οι Πόντιοι και τον ονομάζουν και Σέρρα από τον ποταμό Σέρρα, ανατολικά της Τραπεζούντας.  Κατά τον καθηγητή Ευγ. Δρεπανίδη προήλθε από τη φράση “όρχησις εις ιερά” και από αυτό Σιέρα-Σέρρα. Στον χορό Σέρρα δείχνει ο χορευτής την τέχνη του.  

Στην αρχή η κίνηση του χορού είναι αργή. ΑΤΣΑΠΑΤ λέγεται το αργό μέρος του. Πάντα με το κεφάλι ψηλά οι χορευτές εκτελούν το κάθε βήμα. Είναι χαρακτηριστικές οι κινήσεις των ώμων.  

Στο δεύτερο μέρος του χορού βλέπουμε τον ρυθμό να ανεβαίνει. Και εκεί οι χορευτές κρατούν το κεφάλι τους ψηλά. Το δεύτερο μέρος του χορού ονομάζεται ΤΡΟΜΑΧΤΟΝ.  

Παλαιότερα η Σέρρα χορεύονταν κυκλικά ενώ σήμερα την βλέπουμε να χορεύεται με τους χορευτές σε ευθεία παράταξη. Οι παραλλαγές του χορού πολλές, μαρτυρούν το πέρασμά του μέσα από το χώρο και χρόνο και το συναπάντημά του με το σήμερα.  

Αυτό που δεν άλλαξε  και έφτασε αναλλοίωτο ως εμάς είναι η ίδια η ουσία του χορού, η εσωτερική διονυσιακή του δύναμη  που κατορθώνει να μεταλλάξει την ενεργειακή υπόσταση του χορευτή  παρασύροντάς τον “σε έναν τόπο με ανέμους που ξεριζώνουν πέτρες και  λυγίζουν  κορμιά….”

Τι δεν έτρωγαν οι Αρχαίοι Έλληνες και ήταν τόσο έξυπνοι;;;

 

 Πολλές φορές η σύγχρονη επιστήμη έχει σκύψει στον τρόπο διατροφής και ζωής των αρχαίων και έχει μελετήσει αρχαία συγγράμματα σε μια προσπάθεια να απαντήσει και σε ένα απλό ερώτημα πέρα από τα πολυσύνθετα. Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν τόσο έξυπνοι;
Η απάντηση για πολλούς είναι μια και στηρίζεται στις αρχές που έθεσε ο πατέρας της Ιατρικής ο Ιπποκράτης, που έλεγε «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και «φάρμακο σου είναι η τροφή σου».
Στηριζόμενη σε αυτές τις ρήσεις, η κ. Δήμητρα Τυλλιανάκη, χειρουργός οδοντίατρος, αν και ξεκίνησε από την κλασική ιατρική, στην πορεία ασχολήθηκε και με την ομοιοπαθητική αλλά και τη διεξοδική μελέτη των διατροφικών συνηθειών στις εποχές του Ιπποκράτη και του Πυθαγόρα.
Ο λόγος που το έκανε ήταν για να απαντήσει σε ένα ερώτημα που τη βασάνιζε έντονα. «Γιατί παρά την εξέλιξη της επιστήμης θερίζουν οι ασθένειες; Ο καρκίνος , τα καρδιοεγκεφαλικά και τα αυτοάνοσα νοσήματα;» Ψάχνοντας τις απαντήσεις άρχισε να αμφισβητεί τη θεραπεία μόνο με φάρμακα και στάθηκε στην ολιστική αντιμετώπιση του ανθρώπου. Μάλιστα η ίδια αν και μαραθωνοδρόμος, διαπίστωσε ότι παρά τον υγιεινό τρόπο ζωής της, έκανε και λάθη, που δε γνώριζε.
Ένα από αυτά ... κατανάλωνε ψωμί και μακαρόνια, κατανάλωνε δηλαδή σιτάρι. Και τί το «κακό» έχει το σιτάρι; Γλουτένη. Μια ουσία που βρίσκεται παντού στη σύγχρονη διατροφή και κρατάει σε «υπνηλία» τον εγκέφαλο. Οι αρχαίοι, σιτάρι δεν έβαζαν στο στόμα τους. Διότι δεν υπήρχε. Καλλιεργούσαν το δημητριακό Ζέα, πλούσιο σε μαγνήσιο που θεωρείται η τροφή του εγκεφάλου.
«Πριν ασχοληθώ με τη μελέτη της Ιπποκράτειας διατροφής, νόμιζα ότι έκανα καλή διατροφή, αλλά δεν έκανα. Κατανάλωνα ψωμί και μακαρόνια. Όπως διαπίστωσα στη συνέχεια, στην αρχαιότητα δεν έτρωγαν στάρι. Υπήρχε ένα δημητριακό το «Ζεα» το οποίο είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, «τροφή» του εγκεφάλου. Για αυτό και οι προγονοί μας ήταν έξυπνοι. Υπάρχει μεγάλη πιθανότατα αυτό να οφείλεται στο ότι δεν έτρωγαν στάρι που έχει γλουτένη, ουσία που συγκολλάει τις νευρικές απολήξεις και δεν αφήνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ελεύθερα και να δημιουργήσει.
Μια άλλη ουσία που έχει το συγκεκριμένο δημητριακό είναι το αμινοξύ Λυσίνη το οποίο ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει ελάχιστη γλουτένη».
Η κ. Τυλλιανάκη ζυμώνει το ψωμί της με Ζέα και φτιάχνει και τα μακαρόνια της από το ίδιο δημητριακό. Είναι σούπερ τροφή και δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα για να χορτάσει ο οργανισμός. Η καλλιέργεια του απαγορεύτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.
«Καλλιεργούνταν στην Ελλάδα και απαγορεύτηκε αιφνιδιαστικά - άγνωστο γιατί. Το έχουν οι Γερμανοί και το εξάγουν. Είναι πανάκριβο κοστίζει 6,5 ευρώ το κιλό!»
Η ίδια συνιστά στους καταναλωτές να καταναλώνουν τροφές που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία, διότι όλες οι βιταμίνες βρίσκονται στον φλοιό.
«Βγάζουν το φλοιό των τροφίμων και στη συνέχεια οι βιταμίνες γίνονται συμπληρώματα διατροφής».
Όσον αφορά στην κατανάλωση κρέατος αυτή ήταν ελάχιστη και μόνο όταν το άτομο ήταν υγιές. Όταν υπήρχε κάποια ασθένεια δεν καταναλωνόταν κρέας.
Και η Πυθαγόρεια διατροφή στηρίζεται στην Ιπποκράτεια, με εξαίρεση στην κατανάλωση κρέατος, που για τον Πυθαγόρα, απαγορευόταν δια ροπάλου.
Ιπποφαές
Στην αρχαιότητα μεγάλη κατανάλωση είχε και ένας πορτοκαλί καρπός , το Ιπποφαές.
Περιέχει 192 βιταμίνες και είναι όλες απορροφήσιμες από τον οργανισμό.
Στις εκστρατείες του, ο Μέγας Αλέξανδρος παρατήρησε, ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα θεραπεύονταν τρώγοντας τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού και άρχιζε να γυαλίζει το τρίχωμα τους, από την παρατήρηση αυτή δόθηκε και η ονομασία του (ίππο - φάος = άλογο που γυαλίζει).
Έτσι άρχισαν να το χρησιμοποιούν και οι στρατιώτες του, μαζί με τον ίδιο για να είναι πιο ισχυροί στις εκστρατείες. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι το χρησιμοποιούσε στις εκστρατείες του και ο Τζέγκις Χαν.
Το ιπποφαές μνημονεύεται από τον Θεόφραστο, μαθητή του Αριστοτέλη, αλλά κυρίως από τον Διοσκουρίδη τον Αναζαρβέα, πατέρα της φαρμακολογίας.
Αναφορές στο Ιπποφαές υπάρχουν στην Θιβετιανή και κινέζικη ιατρική. Από το 1929, όταν για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε βιοχημική ανάλυση των καρπών του φυτού, οι γνώσεις για της φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού συνεχώς αυξάνονται. Πλέον υπάρχει τεκμηριωμένη γνώση (Γερμανία, Ρωσία, Καναδάς, Κίνα, Φιλανδία, Αγγλία, Σουηδία κ.α.) για το ιπποφαές και έχουν αφιερωθεί γι αυτό 5 επιστημονικά συνέδρια. Το έλαιο του φυτού παράγεται από τους καρπούς με την μέθοδο της εκθλίψεως, χωρίς χημικά ή άλλα πρόσθετα.

ΠΗΓΗ

Πως επιλέγουμε ερωτικούς συντρόφους; (Τυχαία; Δε νομίζω!)

 

 Επιλέγουμε πολύ προσεκτικά το άτομο το οποίο ερωτευόμαστε. Για να πραγματοποιήσουμε αυτή την επιλογή, χρησιμοποιούμε ως οδηγητή μια εσωτερική, ασυνείδητη κυρίως, ερωτική εικόνα.
Η ερωτική εικόνα βασίζεται σε ισχυρές συναισθηματικές εμπειρίες που αποκτούν τα παιδιά στη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ζωής τους. Η μητέρα και ο πατέρας και όποιος άλλος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παιδική ηλικία επηρεάζουν την ανάπτυξη των εσωτερικών ερωτικών εικόνων με δύο πρωταρχικούς τρόπους:
• Με τον τρόπο που εκφράστηκε ή δεν εκφράστηκε η αγάπη προς το παιδί. «Ο πατέρας μου όλο μου έλεγε ότι μ' αγαπάει, αλλά οι πράξεις του κάθε άλλο παρά αυτό έδειχναν. [Με το φίλο μου] πάλι έτσι είναι, δηλαδή μού το λέει, αλλά οι πράξεις του δεν το αποδεικνύουν».
• Με τον τρόπο που εκφράστηκε ή δεν εκφράστηκε η αγάπη μεταξύ των γονιών. «Κάτι στο δεσμό μου με εκείνον μου θύμιζε τον τρόπο που συμπεριφερόταν η μητέρα μου προς τον πατέρα μου: πολύ υπομονετική, πολύ καλή ακροάτρια».

Η θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων, περισσότερο από τις άλλες θεωρίες, εστιάζεται στην ψυχολογική κατάσταση του ερωτευμένου. Η λέξη «αντικείμενο» αναπλάθει την εικόνα του άψυχου. Όμως η σημασία της λέξης σε σχέση με τη θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων είναι πολύ διαφορετική.
Το αντικείμενο είναι μια εσωτερική αναπαράσταση ενός προσώπου, ενός πράγματος, μιας σχέσης ή ενός γεγονότος που έχει γίνει τμήμα του ψυχικού κόσμου του ατόμου.
Οι σχέσεις μεταξύ εραστών, όπως και άλλες προσωπικές σχέσεις, είναι πάντα «αντικειμενότροπες».
Το πεινασμένο μωρό δεν έχει εσωτερική εικόνα της μητέρας, γι' αυτό και κλαίει. Μόλις η μητέρα «εσωτερικευθεί», το μωρό μπορεί να αντιμετωπίσει την παροδική απουσία της. Η εσωτερικευμένη εικόνα της δηλώνει ότι θα επιστρέψει.
Στους ενηλίκους, το εσωτερικευμένο αντικείμενο της μητέρας εμπεριέχει τη συγκεκριμένη αναπαράσταση της μητέρας τους, πώς ήταν σε διαφορετικά στάδια της ζωής της, όπως και μια αφηρημένη εικόνα η οποία επηρεάζεται από πολιτισμικά στερεότυπα και σπουδές, συλλογές μύθων περί μητρότητας.
Η οθόνη που φιλτράρει τα αντικείμενα ορίζεται από την ηλικία, την κληρονομικότητα και τις εμπειρίες του παρελθόντος..
Ένα μωρό αντιλαμβάνεται τη μητέρα διαφορετικά από έναν άνθρωπο πενήντα ετών.
Όλες οι εσωτερικευμένες εικόνες φυλάσσονται ταυτόχρονα στην ψυχή.
Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι εκπλήσσονται όταν βλέπουν το πόσο ηλικιωμένοι και αδύναμοι φαίνονται οι μητέρες και οι πατέρες τους όταν φτάσουν σε μεγάλη ηλικία.
Οι καινούργιες εικόνες έρχονται σε αντιπαράθεση με τις εικόνες από την παιδική τους ηλικία, όπου ο γονιός ήταν νέος και δυνατός.

Η εμπειρία της ενότητας με τη μητέρα, στη διάρκεια του πρώτου σταδίου συμβίωσης — όταν γίνεται η ανάπτυξη του μωρού, είναι ο θεμέλιος λίθος της ικανότητας δημιουργίας ερωτικών σχέσεων.
Η ψυχολογική γέννηση εξελίσσεται από την ηλικία των έξι μηνών μέχρι των τριών χρόνων. Όταν το παιδί περάσει με επιτυχία αυτά τα στάδια, το αποτέλεσμα είναι «το πρώτο στάδιο ταυτότητας».
Το «επίπεδο διαφοροποίησης» που μπορεί να επιτευχθεί από την οικογένεια μας ασκεί σημαντική επίδραση στην ποιότητα της ερωτικής σχέσης. Δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί ότι, εάν η πρώτη δυαδική εμπειρία με την μητέρα είναι τρυφερή και στοργική, «θα έχει γίνει το πρώτο, και ίσως το πιο σημαντικό, βήμα προς έναν επιτυχημένο γάμο» (Dicks, 1967).
Τι συμβαίνει όταν η αρχική εμπειρία με τη μητέρα δεν είναι τρυφερή ή στοργική; Όταν το παιδί αντιλαμβάνεται ότι θεωρείται εγκαταλελειμμένο ή κατατρεγμένο ή απορριπτέο από το γονιό;
Το παιδί αντιμετωπίζει την απογοήτευση εσωτερικεύοντας μέρη του αγαπημένου/μισητού γονιού, προσπαθώντας να τον ελέγχει στον εσωτερικό του κόσμο.
Το απογοητευτικό αντικείμενο υφίσταται διάφορους «διχασμούς», οι οποίοι καταπνίγονται και εσωτερικεύονται ασυνείδητα δηλαδή ενδοβάλλονται.
Οι εσωτερικεύσεις αυτές, εμπεριέχουν τα κατάλοιπα των βρεφικών αναγκών, όπως και την αντίδραση του γονιού σε αυτές.
Το εγώ μπορεί να αναπτύξει αίσθηση κατωτερότητας και ευτέλειας, κάτι που αντικατοπτρίζει την αδυναμία του μωρού, όπως και την αίσθηση του στομφώδους και της παντοδυναμίας —την αντίληψη του μωρού σχετικά με την παντοδυναμία του γονιού!
Ο εαυτός αναπτύσσεται γύρω από αυτές τις ασυνείδητες ενδοβολές και η ύπαρξη και των δύο άκρων πιθανόν να εμφανιστούν σε αυτόν [τον εαυτό].
Όταν βλέπουμε την υπεροπτική και κενόδοξη συμπεριφορά ενός ατόμου —αποδείξεις της ύπαρξης μιας στομφώδους προβολής—, μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι το άτομο θα έχει ενδοβάλει και συναισθήματα ανασφάλειας και αίσθησης κατωτερότητας τα οποία και καταπιέζει!
Όταν συναντάμε ένα άτομο που αισθάνεται συνέχεια ότι οι άλλοι το εκμεταλλεύονται και το χρησιμοποιούν, το πιθανότερο είναι ότι, εκτός έχει εσωτερικεύσει ενδοβάλει τη πλευρά του θύματος, θα συναντήσουμε επίσης μια επίσης εσωτερικευμένη μη εκφραζόμενη αλλά καταπιεσμένη εχθρική, επιθετική και καταστρεπτική ενδοβολή.
Στις περισσότερες περιπτώσεις το άτομο έχει επίγνωση μόνο της μιας πλευράς αυτής της δυαδικότητας, της πλευράς στην οποία αισθάνεται θύμα ,ενώ καταπιέζει τις πλευρές του εχθρικού και επιθετικού εαυτού!
Οι καταπιεσμένες πλευρές θα εκφραστούν , μέσα από την προβλητική ταύτιση, δηλαδή μέσα από το σύντροφό μας!

Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή, γίνονται αντιληπτοί και κατανοητοί ,υπό το φως του εσωτερικού μας κόσμου ,ο οποίος είναι γεμάτος εσωτερικά γονεϊκά αντικείμενα ή πιο απλά πως οι γονείς μέσα μας και ο τρόπος που τους έχουμε καταπιεί, καθορίζουν τις ενήλικες σχέσεις μας, οι οποίες προβάλουν σα καθρέφτης, αυτά τα εσωτερικά μας κομμάτια!
Ο έρωτας είναι λοιπόν μια ασυνείδητη επιλογή του συντρόφου εκείνου που ταιριάζει στο καταπιεσμένο, αποσχισμένο (διαιρεμένο) τμήμα του εαυτού (Dicks, 1967).
Μόλις ο σύντροφος βρει τρόπο έκφρασης ή θεωρήσει ότι βρήκε τρόπο έκφρασης του καταπιεσμένου τμήματος του εαυτού, δεν υπάρχει λόγος να παραδεχτεί την ύπαρξη του.
Μια γυναίκα που δεν αισθάνεται αγαπητή, διότι έτσι ένιωθε όταν ήταν παιδί, είναι πολύ πιθανό να επιλέξει έναν άντρα που δεν εκφράζει την αγάπη. Με αυτό τον τρόπο μπορεί εκείνη να κατηγορεί εκείνον για την άσχημη αίσθηση που έχει η ίδια για τον εαυτό της.
Ένας άντρας που αισθάνεται κατώτερος, διότι έτσι αισθανόταν όταν ήταν παιδί, είναι πολύ πιθανό να επιλέξει μια αυστηρή και επικριτική γυναίκα. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να κατηγορεί εκείνη για το συναίσθημα κατωτερότητας που νιώθει.
Ενώ η γυναίκα θα συνεχίσει να παραπονιέται ότι ο σύντροφος της δεν της δείχνει αγάπη και ο άντρας θα συνεχίσει να παραπονιέται για την αυστηρή κριτική της συντρόφου του, το πιθανότερο είναι να παραμείνουν και οι δύο με τους συντρόφους τους.
Ο λόγος; Μας είναι πολύ πιο εύκολο να είμαστε με ένα/μια σύντροφο ο/η οποίος/α παρέχει μια εξωτερική δικαίωση των κακών συναισθημάτων που τρέφουμε για τον εαυτό μας, παρά να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτά τα συναισθήματα μέσα μας, στον εαυτό μας.
Επίσης, όταν οι σύντροφοι είναι αδιαφοροποίητοι, αποτέλεσμα κάποιων τραυματικών εμπειριών απόρριψης, εγκατάλειψης ή κατατρεγμού που βίωσαν στην παιδική τους ηλικία, τα συναισθήματα τους σε σχέση με αυτά τα καταπιεσμένα και απορριπτέα μέρη του εαυτού τους είναι ιδιαίτερα αρνητικά ή αλληλοσυγκρουόμενα/αμφίθυμα.
Εφόσον η ανάγκη άρνησης της ύπαρξης αυτών των καταπιεσμένων τμημάτων είναι ιδιαίτερα ισχυρή, με τον ίδιο τρόπο η ανάγκη εύρεσης ενός/μιας συντρόφου ο/η οποίος/α τα εκφράζει είναι το ίδιο ισχυρή.
Όταν ανακαλύψουν αυτό το κομμάτι σε έναν πιθανό σύντροφο, τον ερωτεύονται «τρελά».
Μπορεί η αγάπη τους να είναι, στα μάτια των άλλων, υπερβολική, καταστροφική ή ακόμα και παρανοϊκή, αλλά είναι απόλυτα λογική για εκείνους, εάν λάβουμε υπόψη μας τις υποσυνείδητες ανάγκες τους.
Αφού έχουν ερωτευθεί, ενθαρρύνουν ασυνείδητα το/τη σύντροφο τους να εκφράσει αυτά τα καταπιεσμένα και απορριπτέα σημεία.
Αντίθετα με τη γνωστή ρήση πως, για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τους άλλους, θα πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, ο ψυχαναλυτής Theodor Reik παρατήρησε:
ότι όσο πιο αρνητική είναι η εκτίμηση που έχουμε για τον εαυτό μας τόσο πιο πιθανό είναι να ερωτευθούμε. Οι άνθρωποι αισθάνονται την έλλειψη κάποιων στοιχείων στον εαυτό τους και ψάχνουν να τα βρουν στο/στη σύντροφο.
Όταν ερωτεύονται, γράφει ο Reik, προβάλλουν στον/στην αγαπημένο/η τις ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις τους (1964).
Η προβολή των αποσχισμένων (διαιρεμένων) τμημάτων του εαυτού, αποσχισμένη (διαιρεμένη) προβολή, συμβαίνει και στους δύο συντρόφους, με τον καθένα να προσπαθεί να εκφράσει τα σημεία που έχει απαρνηθεί ή καταπιέσει μέσω του/της συντρόφου.
Για παράδειγμα, μια γυναίκα η οποία έχει εσωτερικεύσει τις τραυματικές εμπειρίες της παιδικής της ηλικίας, συνήθως, τοποθετεί τον εαυτό της στη θέση του θύματος. Καταπνίγοντας τη βίαιη πλευρά της , την οποία προβάλει στο σύντροφο της.
Η γυναίκα αυτή έχει ανάγκη από έναν αγενή και προσβλητικό άντρα, έτσι ώστε να προβάλλει σε αυτόν την υποσυνείδητη, απολίτιστη, βίαιη, καταπιεσμένη αποσχισμένη πλευρά του εαυτού της.
Η εσωτερικευμένη σύγκρουση την ωθεί στην εύρεση ενός συντρόφου που θα μπορέσει να καλύψει αυτή την ανάγκη, προς μεγάλη έκπληξη και ανησυχία της οικογένειας της και των φίλων της, οι οποίοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι βρίσκει μια γλυκιά και ευγενική γυναίκα σε έναν βίαιο και αγενή τύπο. Η απάντηση είναι απλή. Σε εκείνον βρίσκει το αποσχισμένο τμήμα του εαυτού της.
Ο εραστής της έχει επίσης εσωτερικεύσει μια βίαιη σύγκρουση μεταξύ θύτη και θύματος από την παιδική του ηλικία. Όμως, στην περίπτωση του, το τμήμα που αποσχίστηκε και καταπιέστηκε είναι το τμήμα του Θύτη.
Εφόσον η προβολή αντιπροσωπεύει μια υποσυνείδητη, πρωτόγονη ανάγκη, πολύ συχνά το άτομο που την προβάλλει «δε βλέπει» τις συμπεριφορές που είναι ασύμφωνες με αυτή την προβολή.
Επομένως, η γυναίκα είναι πιθανό να θεωρήσει αγενή και επιθετική τη συμπεριφορά του άντρα, ακόμα κι όταν δεν είναι.
Παρομοίως, ο άντρας είναι πολύ πιθανό να δει τη γυναίκα ως θύμα ακόμα κι όταν εκείνη δεν είναι.
Όπως φαίνεται από το παράδειγμα, οι σύντροφοι τείνουν να έχουν τις ίδιες εσωτερικευμένες συγκρούσεις και, σε μια αμοιβαία διαδικασία, προβάλλουν ο ένας στον άλλο τα συμπληρωματικά, υποσυνείδητα και καταπιεσμένα, αποσχισμένα μέρη του εαυτού τους.
Ακόμη, κάθε σύντροφος ταυτίζεται με τα μέρη που ο/η άλλος/η σύντροφος προβάλλει σε αυτόν/αυτήν. Το αποτέλεσμα ονομάζεται προβλητική ταύτιση.
Η προβλητική ταυύτιση είναι ίσως η πιο σημαντική συνεισφορά της αντικειμενότροπης θεωρίας στην κατανόηση της διαδικασίας του έρωτα και της δυναμικής του ζευγαριού.
Ο άντρας του οποίου η σύζυγος προβάλλει σε αυτόν την επιθετική, δυναμική, γονεϊκή, κυριαρχική, αποσχισμένη πλευρά της εσωτερικεύει αυτή την προβολή, ταυτίζεται με αυτή και θεωρεί τον εαυτό του έτσι όπως θεωρείται από τη σύζυγο του.
Παρομοίως, η γυναίκα ταυτίζεται με την προβολή του συζύγου της και θεωρεί τον εαυτό της έτσι όπως θεωρείται από εκείνον, το υποταγμένο, παθητικό ή ανώριμο, αδύναμο και αποσχισμένο τμήμα του.
Με αυτό τον τρόπο, εσωτερικά, υποσυνείδητες συγκρούσεις του/της συντρόφου εξωτερικεύονται στο ζευγάρι ως τύποι σύγκρουσης.
Μια παρόμοια διαδικασία εξηγεί το λόγο για τον οποίο μερικές γυναίκες ερωτεύονται και μένουν με άντρες που τις κακομεταχειρίζονται.
Όσο λιγότερο ολοκληρωμένα είναι τα ζευγάρια τόσο πιο παιδιάστικες είναι οι ανάγκες τους και τόσο πιο έντονες είναι οι συγκρούσεις τους. Όταν δυο άνθρωποι ερωτεύονται, προβάλλουν ο ένας στον άλλο τις αποσχισμένες και καταπιεσμένες πλευρές τους.
Μια γυναίκα που έχει μάθει να καταπιέζει την ανάγκη αυτονομίας και ανεξαρτησίας προβάλλει αυτή την απουσία (αποτέλεσμα της καταπίεσης) στο σύζυγο της. Έτσι, εκείνος εμφανίζεται πιο ανεξάρτητος απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα.
Ο άντρας που έχει μάθει να καταπιέζει την εξάρτηση του και την ανάγκη του για τρυφερότητα προβάλλει αυτές τις πλευρές στη γυναίκα του, με αποτέλεσμα εκείνη να φαίνεται πιο εξαρτημένη και αδύναμη απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα.
Υπάρχουν πρότυπα συμπληρωματικού αμυντικού ύφους στα ζευγάρια. Τα πιο συνηθισμένα συμπληρωματικά πρότυπα, σύμφωνα με την πρωτοποριακή εργασία του Mittelman (1994), είναι:
• Ο ένας σύντροφος είναι κυριαρχικός και επιθετικός, ενώ ο άλλος είναι υποχωρητικός και μαζοχιστής.
• Ο ένας σύντροφος είναι συναισθηματικά απόμακρος, ενώ ο άλλος έχει την ανάγκη στοργής και τρυφερότητας.
• Ο ένας σύντροφος έχει την ανάγκη φροντίδας, ενώ ο άλλος είναι παντοδύναμος.
• Και οι δύο σύντροφοι βρίσκονται σε έναν αδιάκοπο και εχθρικό αγώνα επιβολής ελέγχου.
Όταν οι εραστές διαφοροποιούνται, η μεταξύ τους εγγύτητα συμβαίνει χωρίς να χάνουν την ατομικότητα τους. Αυτά τα ζευγάρια αισθάνονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλο και ενθαρρύνουν την προσωπική ανάπτυξη μεταξύ τους. Αυτό είναι σχεδόν αδύνατο εάν τα άτομα δεν είναι διαφοροποιημένα.
Όταν το επίπεδο διαφορετικότητας σε ένα ζευγάρι είναι πολύ χαμηλό, κάθε προσπάθεια ανάπτυξης ανεξάρτητης ταυτότητας του ενός έναντι του άλλου θεωρείται απειλή για τη σχέση.
Οι σύντροφοι αντιδρούν νιώθοντας πληγωμένοι, και επιτίθενται ή αποσύρονται: ο κατακλυσμός συναισθημάτων είναι συχνός και η επικοινωνία πολύ αδύναμη.
Η απώλεια της αίσθησης σιγουριάς σε μια μη διαφοροποιημένη προσωπικότητα εμποδίζει τους συντρόφους να αναλάβουν τις ευθύνες τους για συναισθήματα ανασφάλειας και ανεπάρκειας.
Αντί αυτού, τείνουν να κατηγορούν ο ένας τον άλλο και να έχουν την αδιάλλακτη άποψη ότι, εάν ο άλλος σύντροφος ήταν διαφορετικός, αυτά τα συναισθήματα ανασφάλειας, ανεπάρκειας και οδύνης θα ήταν πολύ πιο ήπια (Meissner, 1978).
Εφόσον οι μη διαφοροποιημένοι σύντροφοι προσπαθούν να ικανοποιήσουν ασυνείδητες βρεφονηπιακές ανάγκες και απογοητεύσεις μέσα από το/τη σύντροφο ο/η οποίος/α δεν είναι δυνατόν να τις καλύψει το αναμενόμενο αποτέλεσμα είναι οδύνη, απόγνωση, απογοήτευση, αίσθημα ανικανοποίητου, εχθρότητα και ατελείωτες συγκρούσεις.
Όταν κανένας από τους δύο συντρόφους δεν υποχωρεί, αναπτύσσεται ένας τύπος οργισμένου, ανικανοποίητου, πληγωμένου έρωτα, αναπτύσσεται μια εχθρική εξάρτηση ζωής και θανάτου.
Κάθε σύγκρουση, ακόμη και η πιο τετριμμένη, κλιμακώνεται και χρωματίζεται με τεράστια σπουδαιότητα.
Οι σύντροφοι δηλώνουν ότι αγαπιούνται απελπιστικά πολύ, ότι δεν μπορούν να ζήσουν μακριά ο ένας από τον άλλο, αλλά επίσης δεν μπορούν να ζήσουν με τον πόνο που προκαλούν ο ένας στον άλλο.
Κλείνοντας ,κάντε μια αναδρομή στους συντρόφους σας, υπήρχε μια επανάληψη στην επιλογή σας; Ποιο αποσχισμένο κομμάτι του εαυτού σας έβγαζαν στην επιφάνεια

10 ζώα που... κάνουν καλό στην υγεία του ανθρώπου!

 

Γνωρίζουμε καλά πόσο πολύτιμος σύντροφος μπορεί να είναι ένα ζώο για τον άνθρωπο. Καιρός να μάθουμε και τις... θεραπευτικές τους ιδιότητες. 

 

 

 

Ποια είναι τα ζώα που μπορούν να βοηθήσουν έναν άνθρωπο να θεραπευτεί ή να αναρρώσει; Ναι, καλά διαβάσατε. Τα ζώα δεν είναι μόνο καλοί σύντροφοι, αλλά έχουν και ευεργετικές ιδιότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Μια πρόσφατη έρευνα του περιοδικού Time ανακάλυψε 10 ζώα που κάνουν καλό στην υγεία συνανθρώπων μας:



Το πρόβατο από τη Γουατεμάλα
Στη Γουατεμάλα, και συγκεκριμένα στην πόλη Τεστσπάν, 88 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της χώρας, παιδιά με προβλήματα όρασης και ακοής, ή εντελώς τυφλά και κωφάλαλα, επισκέπτονται καθημερινή τη φάρμα iWay Bii. Ο λόγος; Η επαφή τους με τα πρόβατα και τα υπόλοιπα ζώα, τα βοηθά να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες που θα τα κάνουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα όρασης και ακοής που αντιμετωπίζουν.



 Η "Πριγκίπισσα"
Ίσως θυμάστε την ταινία "Ο Γητευτής των Αλόγων". Η Princess είναι ένα άλογο που έκανε μια παρόμοια δουλειά για την Καρίσα Μπόουλντεν στο ΣίδνεΪ της Αυστραλίας. Η "Πριγκίπισσα" είναι ένα πόνι που ζει κανονικά μέσα στο σπίτι της οικογένειας Μπόουλντεν, τρώει με την οικογένεια και βοηθά την Καρίσα που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση.



 Χωρίς Όρια
Η ομάδα "Χωρίς Όρια" στο Μεξικό, βοηθά παιδιά με ειδικές ανάγκες να επεκτείνουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες μέσω των σπορ. Ανάμεσα στα αθλήματα αυτά συγκαταλέγεται και η ιππασία, αφού τα άλογα βοηθούν με ιδιαίτερη αφοσίωση τα ανάπηρα παιδιά να εγκλιματιστούν.



 Δελφίνια εναντίον εγκεφαλικής παράλυσης
Στην Τουρκία, παιδιά που πάσχουν από εγκεφαλική παράλυση "ιππεύουν" τις ράχες δελφινιών στο πλαίσιο της παιδαγωγικής διαδικασίας.



 Ο εκπαιδευμένος σκύλος από τον Παναμά
Η Fiona είναι ένα σκυλί που έχει λάβει ειδική εκπαίδευση ώστε να βοηθά παιδιά με εγκεφαλική παράλυση, όπως είναι ο Τζιοβάνι Γκονζάλεζ από τον Παναμά.



 Το αλπακά - γιατρός
Αλπακά είναι ένα είδος προβάτου που συναντάται στη Νότια Αμερική. Η φυσιολογία του το κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά, γι' αυτό και χρησιμοποιείται συχνά στη θεραπεία ατόμων με ειδικές ανάγκες.



 Τα σκυλιά - ψυχολόγοι
Στις ΗΠΑ, ειδικά εκπαιδευμένοι σκυλιά, λαμβάνουν συχνά μέρος στην ψυχολογική αποκατάσταση των γονέων που έχασαν τα παιδιά τους σε τραγικά περιστατικά, όπως για παράδειγμα σε μαζικές δολοφονίες από παρανοϊκούς δολοφόνους στα σχολεία.



 Μαϊμούδες υπέρ ΑΜΕΑ
Η Τόμπι είναι μια δεκάχρονη μαϊμού που βοηθά την Άλισον Πέιν να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, στη Βοστώνη. Ανοίγει το ψυγείο και της φέρνει φαγητό, για παράδειγμα. Άλλες 92 μαϊμούδες έχουν λάβει ειδική εκπαίδευση στο πρόγραμμα "Helping Hands: Monkey Helpers for the Disabled" και βοηθούν συνανθρώπους μας.



 Γιατροί σκύλοι
Από το 1984, το νοσοκομείο Παίδων του Κολοράντο χρησιμοποιεί σκυλιά σε θεραπευτικό ρόλο, για τη γρηγορότερη ανάρρωση των ασθενών του.



 Πόνι κατά της γεροντικής άνοιας
Στις ΗΠΑ, πολλοί οίκοι ευγηρίας χρησιμοποιούν πόνι για να αντιμετωπίσουν τη μοναξιά, την κατάθλιψη και τη γεροντική άνοια των φιλοξενούμενών τους. 

Δέκα μέρη που απαγορεύεται να επισκεφτεί κανείς

 


10. Mezhgorye, Ρωσία  - Το Mezhgorye είναι μια κλειστή πόλη της Ρωσίας που ιδρύθηκε το 1979 και στην οποία πιστεύεται πως κατοικούν όσοι εργάζονται στο άκρως απόρρητο όρος Yamantaw. Το Yamantaw έχει ύψος 1640 μέτρα και είναι το ψηλότερο βουνό στα νότια Ουράλια.
Οι ΗΠΑ πιστεύουν πως στο Yamantaw και στο Kosvinsky (600 χλμ βορειότερα) υπάρχουν μυστικές πυρηνικές εγκατάσταση ή/και καύσιμα. Από τους δορυφόρους τους οι ΗΠΑ έχουν δει μεγάλες ανασκαφές, όπως στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Σε κοντινό σημείο έχουν χτιστεί δύο φυλάκια, το Beloretsk-15 και το Beloretsk-16.
Παρά το ότι οι ΗΠΑ έχουν ρωτήσει επανειλημμένα για το είδος των εγκαταστάσεων, η ρωσική κυβέρνηση τους έχει δώσει διάφορες απαντήσεις όπως ότι πρόκειται για περιοχή εξόρυξης, αποθήκη για τους ρωσικές θησαυρούς, χώρο αποθήκευσης τροφίμων, καθώς και καταφύγιο για τους ηγέτες σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου.



9. Τα μυστικά αρχεία του Βατικανού
Τα αρχεία δεν είναι μυστικά, παρά το ότι αποκαλούνται έτσι. Μπορείτε να δείτε οποιοδήποτε έγγραφό θέλετε, αλλά δεν μπορείτε να μπείτε στο χώρο φύλαξης τους. Αφού υποβάλλει κανείς μια αίτηση για ένα έγγραφο του παραχωρείται (ξεχάστε το βιβλίο του Dan Brown «Angels and Demons»).
Τα μόνα έγγραφα που δεν μπορεί να δει κανείς είναι εκείνα που δεν έχουν ακόμη συμπληρώσει 75 χρόνια ζωής, λόγω προστασίας διπλωματικών και κυβερνητικών πληροφοριών. Υπάρχουν και ευρετήρια για να δει κανείς ποια έγγραφα υπάρχει στα αρχεία. Τα μυστικά αρχεία του Βατικανό εκτιμάται ότι είναι σε ράφια 84 χλμ και υπάρχουν 35.000 τόμοι στον κατάλογο.



8. Club 33, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Σε αντίθεση με το το πιστεύει ο κόσμος, η κατανάλωση αλκοόλ επιτρέπεται στην Disneyland, αφού βέβαια φύγουν οι επισκέπτες και φιλοξενούνται ιδιωτικά πάρτι. Αλλά στο Club 33 η πώληση αλκοόλ είναι ελεύθερη.
Το Club 33 είναι μια ιδιωτική λέσχη που βρίσκεται στην καρδιά του τμήματος New Orleans Square της Disneyland. Επισήμως είναι κάτι μυστικό στο πάρκου και η είσοδος του βρίσκεται δίπλα στο εστιατόριο Blue Bayou στο «33 Royal Street». Για να μπει κανείς στο Club 33 πρέπει να καταβάλει ένα ποσό μεταξύ 10-30 χιλιάδες δολάρια και παίρνει δώρο ένα χώρο στάθμευσης για το αυτοκίνητο του… αφού βέβαια πρέπει να περιμένει σε μια λίστα 14 χρόνων!



7. Metro-2 της Μόσχας, Ρωσία
Το Metro-2 στη Μόσχα είναι ένα υποτιθέμενο μυστικό μετρό, ανάλογο του κοινού μετρό της Μόσχας. Υποτίθεται πως κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Στάλιν, με την κωδική ονομασία D-6 από την KGB. Ρώσοι δημοσιογράφοι ανέφεραν ότι η ύπαρξη του Metro-2 ούτε επιβεβαιώνετε αλλά ούτε και αρνείται από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας (FSB) ή τη διοίκηση το Μετρό της Μόσχας.
Το μήκος του φημολογείται πως υπερβαίνει ακόμη και εκείνο του δημόσιου μετρό. Λέγεται ότι έχει 4 γραμμές και βρίσκεται σε βάθος 50 με 200 μ. Λέγεται πως συνδέει το Κρεμλίνο με την έδρα της FSB, το κυβερνητικό αεροδρόμιο στο Vnukovo-2, και μια υπόγεια πόλη στο Ramenki, εκτός από άλλα σημεία εθνικής σημασίας.



6. White’s Gentlemen’s Club, Λονδίνο, Αγγλία
Το White (όπως είναι γνωστό) είναι μια κλειστή λέσχη Άγγλων. Ιδρύθηκε το 1693 από τον Ιταλό Francesco Bianco (Francis White) για να πουλάει την τότε πρόσφατα ανακαλυφθείσα ζεστή σοκολάτα, αλλά τελικά έγινε μια τυπική (αλλά εξαιρετικά ιδιωτική) λέσχη για κυρίους.
Η λέσχη είναι διάσημη για το «βιβλίο με τα πονταρίσματα» του, στο οποίο τα μέλη κανονίζουν περίεργα τυχερά παιχνίδια. Το πιο γνωστό είναι ένα στοίχημα 3.000 λιρών Αγγλίας σε δύο σταγόνες βροχής και το ποια θα έπεφτε πρώτη από το παράθυρο. Οι γυναίκες απαγορεύονται εντελώς στη λέσχη. Όσοι από τους κυρίους θέλουν να συμμετάσχουν στην λέσχη πρέπει να προσκληθεί από ένα ήδη εγγεγραμμένο μέλος που το υποστηρίζουν δύο άλλα μέλη.



5. Περιοχή 51, Νότια Νεβάδα, ΗΠΑ
Η Περιοχή 51 ή Area 51 είναι το ψευδώνυμο μιας στρατιωτικής βάσης που βρίσκεται στη νότια Νεβάδα, 133 χλμ βορειοδυτικά από το Λας Βέγκας. Βρίσκεται στο κέντρο της νότιας όχθη της λίμνης Groom και είναι ένα μεγάλο μυστικό στρατιωτικό αεροδρόμιο.
Πρωταρχικός σκοπός της βάσης είναι η στήριξη στην ανάπτυξη και τη δοκιμή πειραματικών αεροσκαφών και οπλικών συστημάτων. Η έντονη μυστικότητα που περιβάλλει τη βάση -η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ μόλις και μετά βίας την αναγνωρίζει- την έχει καταστήσει θέμα σε συχνές θεωρίες συνωμοσίας και σε θέματα ΑΤΙΑ. Η επιγραφή αναφέρει ότι θα χρησιμοποιηθεί βία αν κάποιος εισέρθει.



4. Αίθουσα 39, Βόρεια Κορέα
Η Αίθουσα 39 ή Γραφείο 39 είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο μυστικοπαθείς οργανώσεις στη Βόρεια Κορέα που ψάχνει τρόπους για να αποκτάει ξένα χρήματα ο πρόεδρος της Βόρειας Κορέας, Kim Jong-il. Ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Περιγράφεται ως ο κεντρικός άξονας της Βόρειας -λεγόμενης- «αυλικής οικονομίας» με επίκεντρο την δυναστική οικογένεια των Kim. Είναι άγνωστο από προήλθε η ονομασία.
Πολύ λίγα είναι γνωστά για την Αίθουσα 39, λόγω της μυστικότητας που χαρακτηρίζει την οργάνωση, αλλά πιθανολογείται ότι ο οργανισμός χρησιμοποιεί 10 με 20 τραπεζικούς λογαριασμούς στην Κίνα και την Ελβετία για πλαστογραφία, ξέπλυμα χρήματος και άλλες παράνομες συναλλαγές. Επίσης λέγετε πως εμπλέκεται στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών και παράνομης πώλησης όπλων.
Ωστόσο, είναι γνωστό ότι η οργάνωση έχει 120 ξένες εμπορικές εταιρείες υπό τη δικαιοδοσία της και τελεί υπό τον άμεσο έλεγχο του Kim Jong-il. Η Βόρεια Κορέα αρνείται πως συμμετέχει σε οτιδήποτε παράνομο. Η Αίθουσα 39 πιστεύεται ότι στεγάζεται στο κτίριο του Εργατικού Κόμματος στην πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας, Πιον-Γιάνγκ.



3. Ise Grand Shrine, Ιαπωνία
Το Ise Grand Shrine στην Ιαπωνία (που αποτελείται από 100 ιερά) είναι το πιο ιερό προσκύνημα στην Ιαπωνία. Είναι αφιερωμένο στην Amaterasu (τη θεά Ήλιος) και υπάρχει από τον 4 αιώνα π.Χ.. Στο κύριο ιερό πιστεύεται πως φυλάγεται το πιο σημαντικό στοιχείο στην αυτοκρατορική ιστορία της Ιαπωνίας: το Naikū (ένας καθρέφτης από την ιαπωνική μυθολογία ο οποίος κατέληξε στα χέρια των πρώτων αυτοκρατόρων).
Το ιερό κατεδαφίζεται και ξαναχτίζεται κάθε 20 χρόνια σύμφωνα με το πιστεύω του Σιντοϊσμού για τον θάνατο και την αναγέννηση (η επόμενη ανοικοδόμηση είναι το 2013). Το μόνο πρόσωπο που μπορεί να εισέρθει είναι ο ιερέας ή η ιέρεια ο οποίος ή η οποία να είναι μέλος της ιαπωνικής αυτοκρατορικής οικογένειας.



2. Mount Weather Emergency Operations Center, Βιρτζίνια, ΗΠΑ
Πρόκειται για ένα μέρος που όχι μόνο είναι κλειστό για το κοινό, αλλά και ο κόσμος πρέπει να εύχεται να μην μπει ποτέ μέσα!
Σε πολλές ταινίες με θέμα το τέλος του κόσμου βλέπουμε πως υπάρχει πάντα μια υψηλά διαβαθμισμένη περιοχή όπου πηγαίνουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι της κυβέρνησης και λίγοι εκλεκτοί με την ελπίδα ότι μπορούν να ξεφύγουν από την επικείμενη μοίρα. Όλες αναφέρονται στο Κέντρο Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης. Ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1950, λόγω του ψυχρού πολέμου, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Για προφανείς λόγους, οι εργασίες που πραγματοποιούνται εκεί έχουν υψηλή διαβάθμιση. Διευθύνεται από την Federal Emergency Management Agency (FEMA – Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης). Το Κέντρο λειτουργεί ήδη και ακόμα και σε μικρές τοπικές καταστροφές στις ΗΠΑ, ένα μεγάλο μέρος της τηλεπικοινωνιακής κίνησης δρομολογείται απ’ αυτό.



1. RAF Menwith Hill, Αγγλία
Πρόκειται για μια βρετανική στρατιωτική βάση με συνδέσμους στο παγκόσμιο δίκτυο κατασκοπείας ECHELON. Στην περιοχή υπάρχει ένας εκτεταμένος επίγειος δορυφορικός σταθμός και είναι κέντρο παρακολούθησης των τηλεπικοινωνιών και των πυραύλων και έχει χαρακτηριστεί ως ο μεγαλύτερος ηλεκτρονικός σταθμός παρακολούθησης στον κόσμο.
Το κέντρο λειτουργεί ως σταθμός έδαφος για μερικούς δορυφόρους που λειτουργούν από το αμερικανικό National Reconnaissance Office, για λογαριασμό του αμερικανικού National Security Agency, με κεραίες μέσα σε λευκούς θόλους, και φέρεται να είναι στοιχείο του σύστηματος ECHELON. Το ECHELON σύμφωνα με πληροφορίες δημιουργήθηκε για να παρακολουθεί τις στρατιωτικές και διπλωματικές επικοινωνίες της Σοβιετικής
Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αλλά από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου πιστεύεται επίσης πως αναζητάει και υποδεικνύει τρομοκρατικά στρατόπεδα, φυτείες ναρκωτικών και πολιτικές και διπλωματικές πληροφορίες.
Αναφέρεται επίσης σε εμπορικές κατασκοπείες και θεωρείται πως φιλτράρει όλες τις ραδιοτηλεπικοινωνίες στα κράτη που φιλοξενείτε -μια ακραία παραβίαση της ιδιωτικής ζωής.

pentapostagma

ΠΗΓΗ

Βάσκο ντα Γκάμα - Ο μεγάλος Πορτογάλος θαλασσοπόρος

 


Βάσκο ντα Γκάμα - Vasco da Gama
Ο Βάσκο ντα Γκάμα (Vasco da Gama) ήταν μεγάλος Πορτογάλος θαλασσοπόρος ο οποίος πρώτος συνέδεσε θαλάσσια την Ευρώπη με την Ινδία πραγματοποιώντας τον περίπλου της Αφρικής.
Ο περίφημος θαλασσοπόρος κατάφερε να πραγματοποιήσει το πρώτο συναρπαστικό ταξίδι από την Ευρώπη στην Ινδία, κάνοντας τον εαυτό του ένα από τα πιο λαμπρά ονόματα της χρυσής εποχής των εξερευνήσεων!
Η επιτυχία του μάλιστα θα αποδεικνυόταν καθοριστική τόσο για την τύχη της ναυσιπλοΐας και των υπερπόντιων ταξιδιών, όσο και για τις εμπορικές σχέσεις Δύσης-Ανατολής, φέρνοντας τον κόσμο σαφώς πιο κοντά.
Η μνημειώδης αποστολή του στην Καλκούτα το 1497 θα βοηθούσε τους Πορτογάλους να εγκαθιδρύσουν αποικία στην Ινδία και θα έδειχνε τον δρόμο για τη σύναψη εμπορικών σχέσεων ευρωπαϊκών κρατών και ανατολικών εθνών, δίνοντας τέλος στις πολυάριθμες και αιματοβαμμένες αποτυχημένες προσπάθειες των προκατόχων του στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του κατορθώματος του σπουδαίου Πορτογάλου...
Πρώτα χρόνια

Ο Βάσκο ντα Γκάμα γεννιέται γύρω στο 1460 (κάποια στιγμή από το 1460-1469) στο Σίνες της Πορτογαλίας μέσα σε οικογένεια αριστοκρατικής καταγωγής. Ελάχιστα είναι γνωστά για τα παιδικά του χρόνια, εκτός φυσικά από το γεγονός ότι ήταν ο τρίτος γιος του Εστεβάο ντα Γκάμα, που υπηρετούσε ως διοικητής του φρουρίου της Σίνες στη νοτιοδυτική «τσέπη» της Πορτογαλίας.
Ο νεαρός ντα Γκάμα βρίσκεται κάποια στιγμή να υπηρετεί στο ναυτικό της Πορτογαλίας, όπου εκπαιδεύτηκε στα ναυτικά καθήκοντα και έλαβε τις απαραίτητες γνώσεις πλοήγησης. Σύντομα βέβαια θα αποκτούσε φήμη ως σκληροτράχηλος και ατρόμητος ναυτικός, με τις περιπέτειές του να μην έχουν τέλος: το 1492, ο βασιλιάς Ιωάννης Β' της Πορτογαλίας του αναθέτει την αποστολή της αιχμαλώτισης γαλλικών πλοίων στα ανοιχτά της Πορτογαλίας, σε μια πράξη εκδίκησης κατά του γαλλικού στέμματος για την παρεμπόδιση του ναυτικού στόλου των Πορτογάλων, εκστρατεία που ολοκληρώνει ο ναυτικός με απόλυτη επιτυχία!
Οι επιτυχημένες αποστολές του ντα Γκάμα για λογαριασμό του βασιλιά Ιωάννη Β' θα συνεχιστούν και μετά το 1495, όταν αναλαμβάνει πλέον βασιλικά καθήκοντα ο Manuel. Σύντομα θα κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους τα πορτογαλικά σχέδια για εξεύρεση θαλάσσιας οδού που να συνδέει Πορτογαλία και Ινδία, με τη χώρα να έχει ήδη εγκαθιδρυθεί ως ένα από τα σημαντικότερα ναυτικά έθνη του καιρού, προσελκύοντας στα εδάφη της μια σειρά από περίφημους χαρτογράφους, γεωγράφους και πλοηγούς της εποχής.

Οι πρώιμοι πορτογάλοι εξερευνητές είχαν ήδη εξερευνήσει εδώ και 40 χρόνια τις δυτικές ακτές της Αφρικής, εγκαθιδρύοντας εμπορικές σχέσεις με τα έθνη της περιοχής. Η Πορτογαλία έψαχνε ωστόσο νέο θαλάσσιο δρόμο για την Ινδία, καθώς η επέκταση της εμπορικής επιρροής των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων ήταν το απόλυτο ζητούμενο της εποχής. Παρά τις σημαντικές συνεισφορές των πορτογάλων θαλασσοπόρων, το νότιο και ανατολικό κομμάτι της Αφρικής παρέμενε όμως καλυμμένο με πέπλο μυστηρίου.
Το 1488 ωστόσο μια σημαντική ανακάλυψη λαμβάνει χώρα για λογαριασμό της Πορτογαλίας: ο ποντοπόρος Βαρθολομαίος Ντιάζ εξερευνεί το νότιο άκρο της Αφρικής και περνά για πρώτη φορά από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας! Το ταξίδι έχει αξιοσημείωτες επιπτώσεις, καθώς απέδειξε για πρώτη φορά ότι ο Ατλαντικός και ο Ινδικός Ωκεανός πράγματι συνδέονταν, πυροδοτώντας την ανανέωση του ενδιαφέροντος για την εξεύρεση θαλάσσιας σύνδεσης Ευρώπης και Ινδίας. Ο ήδη γνωστός δρόμος μέσω Ερυθράς Θάλασσας μονοπωλούταν από τους Ενετούς, με την ολοένα και αυξανόμενη δράση των μουσουλμάνων πειρατών να κάνουν τη χρήση της θαλάσσιας αυτής οδού σχεδόν αδύνατη.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1490 λοιπόν, ο βασιλιάς της Πορτογαλίας είχε πειστεί για το ιδιαίτερα προσοδοφόρο εμπόριο μπαχαρικών από την Ινδία και βάλθηκε να πάρει ένα κομμάτι της αγοράς για τη χώρα του, έχοντας βέβαια πάντα στην άκρη του μυαλού του έναν μεγαλύτερο στόχο: την κατάκτηση του Ισλάμ της Ανατολής και την εγκαθίδρυσή του ως βασιλιά της Ιερουσαλήμ!
Πρώτο ταξίδι

Μέσα στο πλαίσιο αυτό, αναθέτει λοιπόν στον Βάσκο ντα Γκάμα την αποστολή στην Ινδία το 1497. Οι ιστορικοί ερίζουν για τον λόγο που επιλέχθηκε ο νεαρός και άπειρος εξερευνητής ντα Γκάμα για τη σπουδαίας σημασίας αυτή εκστρατεία, με τις εικασίες ωστόσο να κάνουν λόγο για τη φήμη που απολάμβανε ο ντα Γκάμα ως ατρόμητος σαμποτέρ του γαλλικού στόλου!
Όποιοι κι αν ήταν οι λόγοι που ώθησαν το στέμμα να του εμπιστευτεί την αποστολή, στις 8 Ιουλίου 1497 ο ντα Γκάμα τίθεται επικεφαλής 4 καραβιών και 170 ναυτών, με τον ίδιο να επιβαίνει στη 200 τόνων ναυαρχίδα του, το περίφημο «Άγιος Γαβριήλ». Η αποστολή κατευθύνθηκε λοιπόν νότια, εκμεταλλευόμενη τους ούριους ανέμους κατά μήκος των ακτών της Αφρικής, και μέσα σε λίγους μήνες πορείας ήταν ήδη στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Από κει κατευθύνθηκαν βόρεια, κατά μήκος πάντα των ανατολικών ακτών της Αφρικής, με τα άγνωστα νερά του Ινδικού Ωκεανού να εγκυμονούν πολλούς κινδύνους.
Μέχρι τον Ιανουάριο του 1498, όταν η εκστρατεία είχε προσεγγίσει τη σημερινή Μοζαμβίκη, το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματός του έπασχε από σκορβούτο, αναγκάζοντας την αποστολή να ρίξει άγκυρα για περισσότερο από έναν μήνα για ξεκούραση, ανάρρωση και προμήθειες. Στις αρχές Μαρτίου, ο ντα Γκάμα αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Μοζαμβίκης, μιας μουσουλμανικής εμπορικής πόλης-κράτους, με τον τοπικό σουλτάνο ωστόσο να εκδιώχνει άρον-άρον την αποστολή εξαιτίας των πενιχρών δώρων που έφερε στον ηγεμόνα ο εξερευνητής.

Μέχρι τις αρχές Απριλίου, ο μικρός στόλος είχε φτάσει στην περιοχή που είναι σήμερα γνωστή ως Κένια, και από κει θα ξεκινούσε ένα απαιτητικό ταξίδι 23 ημερών στην καρδιά του Ινδικού: στις 20 Μαΐου, ο ντα Γκάμα έφτασε στην Καλκούτα της Ινδίας! Η άγνοια ωστόσο του περιηγητή για τα έθιμα της περιοχής και η λάθος εκτίμησή του ότι οι κάτοικοι ήταν χριστιανοί θα οδηγούσαν σε ένα σωρό ευτράπελα. Παρά ταύτα, οι ινδουιστές κάτοικοι της Καλκούτας και ο ηγεμόνας τους καλωσόρισαν τον ντα Γκάμα και το πλήρωμά του στα εδάφη τους, με την αποστολή να μένει στην πόλη περίπου 3 μήνες.
Οι μουσουλμάνοι έμποροι της περιοχής δεν είδαν βέβαια με καλό μάτι τον ερχομό των Ευρωπαίων στην Ινδία, καθώς δεν ήταν έτοιμοι να απολέσουν μερίδιο από τις εμπορικές δραστηριότητές τους με τους Ινδούς. Και βέβαια τα φτωχά δώρα που είχε εξασφαλίσει για τον θαλασσοπόρο του ο βασιλιάς της Πορτογαλίας τον έκαναν να φαντάζει πειρατή στα μάτια του τοπικού ηγεμόνα, ο οποίος δεν πίστεψε ποτέ ότι επρόκειτο για βασιλικό απεσταλμένο.

Παρά τα προβλήματα στις σχέσεις και τις εμπορικές δραστηριότητες, ο ντα Γκάμα κατάφερε να εξασφαλίσει αγαθά που ισοδυναμούσαν με 60 φορές τα έξοδα της αποστολής του(!), και στις 29 Αυγούστου 1498 έβαλε πλώρη για Πορτογαλία. Η επιλογή της ημερομηνίας δεν θα μπορούσε βέβαια να ήταν χειρότερη, καθώς η αναχώρησή του συνέπεσε με την έναρξη της περιόδου των Μουσώνων: μέχρι τις αρχές του 1499, οι κακουχίες, το σκορβούτο και η αιματηρή οικονομία που έκανε ο καπετάνιος στις προμήθειες θα άφηναν νεκρούς πολλούς ναύτες του, με τον ντα Γκάμα να πυρπολεί και ένα από τα πλοία του.
Η αποστολή κατάφερε ωστόσο να επιστρέψει στην Πορτογαλία στις 10 Ιουλίου 1499, δύο ολόκληρα χρόνια από τη μέρα που είχαν καταπλεύσει από τη χώρα τους! Το ταξίδι του ντα Γκάμα κάλυψε μια απόσταση μεγαλύτερη των 24.000 μιλίων, ενώ μόνο 54 από τους 170 ναύτες επέστρεψαν σώοι στα σπίτια τους.
Παρά το πολυδάπανο της εκστρατείας και την αποτυχία του πρωταρχικού στόχου, την εγκαθίδρυση δηλαδή εμπορικών δεσμών με την Καλκούτα, τα μπαχαρικά που έφερε στα αμπάρια του ο ντα Γκάμα απέφεραν τεράστια κέρδη στο στέμμα, με τον ίδιο να γίνεται τελικά δεκτός στη Λισαβόνα ως ήρωας: όχι μόνο είχε διανοίξει απευθείας θαλάσσιο δρόμο για Ινδία, αλλά έδειξε και πόσο αποφασιστικής σημασίας ήταν οι ανατολικές ακτές της Αφρικής για τα πορτογαλικά συμφέροντα: όχι πολύ αργότερα, οι Πορτογάλοι θα έκαναν απόβαση στη Μοζαμβίκη και θα εγκαθίδρυαν αποικία εκεί...
Δεύτερο ταξίδι

Ο βασιλιάς αντάμειψε τον ντα Γκάμα πλουσιοπάροχα: του έδωσε εν είδει κληρονομικού φέουδου την πόλη της καταγωγής του, τη Σίνες, και του εξασφάλισε γενναιόδωρη βασιλική σύνταξη για το υπόλοιπο της ζωής του και τίτλο ευγενείας φυσικά, ενώ το 1500 (ή το 1502) θα τον κάνει ναύαρχο των Θαλασσών της Αραβίας, Περσίας, Ινδίας και όλης της Ανατολής! Από βασιλική επιστολή μάλιστα του 1501 πληροφορούμαστε ότι ο Βάσκο ντα Γκάμα είχε πλέον κάθε νόμιμο δικαίωμα να παρεμβαίνει και να ασκεί εξουσία σε κάθε κατοπινή αποστολή με προορισμό την Ινδία.
Την ίδια εποχή, ο θαλασσοπόρος παντρεύεται την Catarina de Ataide, γόνο της πανίσχυρης αριστοκρατικής οικογένειας της Algarve, εγκαθιδρύοντας την ηγετική του θέση στην πορτογαλική κοινωνία.

Πολύ σύντομα βέβαια οι Πορτογάλοι θα επιχειρούσαν να διασφαλίσουν τον εμπορικό δρόμο για Ινδία, ξεθεμελιώνοντας παράλληλα τους μουσουλμάνους εμπόρους από τη θέση τους. Μια πορτογαλική αρμάδα με επικεφαλής τον Pedro Αlvares Cabral έφτασε στην Ινδία σε μόλις 6 μήνες, πολεμώντας ταυτόχρονα με κάθε εμπορικό στόλο ισλαμιστών που βρήκε στο διάβα της: περισσότεροι από 600 μουσουλμάνοι ναύτες έχασαν τη ζωή τους και μπόλικα εμπορικά βυθίστηκαν. Κυρίως όμως, ο Cabral σύναψε την πρώτη εμπορική συμφωνία Πορτογαλίας-Ινδίας, εξασφαλίζοντας κέρδη για τη χώρα του.
Πριν φύγει βέβαια από την Καλκούτα, λόγω των ταραχών που ξέσπασαν με τους μουσουλμάνους εμπόρους της περιοχής, ο Cabral βομβάρδισε την πόλη και πόλεμος κηρύχθηκε μεταξύ Πορτογαλίας και Καλκούτας!

Ήταν ώρα για άλλη μια αποστολή του Βάσκο ντα Γκάμα: το 1502 ηγήθηκε ενός ακόμα ταξιδιού στην Ινδία, αυτή τη φορά βέβαια με στόλο 20 πλοίων: 10 ήταν κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του, με τα υπόλοιπα να ελέγχονται από τον θείο και τον ανιψιό του. Ως απότοκο της αποστολής του Cabral, ο βασιλιάς εξουσιοδότησε τον έμπειρο ντα Γκάμα να προστατεύσει τον εμπορικό δρόμο και να επεκτείνει την πορτογαλική κυριαρχία στην περιοχή, συνάπτοντας ειρήνη με την Καλκούτα και κάνοντας το εμπόριο μπαχαρικών και πολύτιμων λίθων αποκλειστικά πορτογαλική υπόθεση.
Για να τα καταφέρει, ο ντα Γκάμα θα εγκαινίαζε μια από τις πιο αιματοβαμμένες αποστολές στην ιστορία των εξερευνήσεων: αυτός και το πλήρωμά του έφεραν τον τρόμο και την καταστροφή στα μουσουλμανικά λιμάνια των ανατολικών ακτών της Αφρικής, ενώ κάθε συνάντηση με μουσουλμανικά εμπορικά πλοία θα αποδεικνυόταν τραγική για αυτά. Εκατοντάδες μουσουλμάνοι έμποροι, ναυτικοί αλλά και γυναικόπαιδα σφαγιάστηκαν στην επιχείρηση αυτή εκκαθάρισης του εμπορικού δρόμου, πριν ο ντα Γκάμα βάλει πλώρη για Καλκούτα.

 

Τον Οκτώβριο του 1502 φτάνει τελική στην Ινδία, αιχμαλωτίζοντας στην πορεία κάθε μουσουλμανικό εμπορικό πλοίο και σφαγιάζοντας τους ναύτες τους. Στην Καλκούτα βομβαρδίζει το εμπορικό λιμάνι και την πόλη για δύο ολόκληρες ημέρες και εκτελεί 38 ομήρους, με μια σειρά από φρικαλεότητες να λαμβάνουν χώρα για να περάσει το ευρωπαϊκό «μήνυμα».


Από την Καλκούτα κατευθύνθηκε νότια, στην πόλη Cochin, όπου σύναψε εμπορική συνθήκη με τον τοπικό ηγεμόνα, αφού ναυμάχησε και νίκησε πολεμικό στόλο πειρατών και ντόπιων μαχητών.
Πριν εγκαταλείψει η 4η πορτογαλική αρμάδα την Ινδία στις 20 Φεβρουαρίου 1503, ο ντα Γκάμα άφησε πολεμικά πλοία να περιπολούν τις ακτές και εγκαθίδρυσε εμπορική αποικία στην περιοχή. Στις 11 Οκτωβρίου έφτασε θριαμβευτής στη Λισαβόνα. Όταν όμως το 1505 ο βασιλιάς διόρισε τον πρώτο αντιβασιλέα της Πορτογαλικής Ινδίας, ξέχασε βολικά να συμπεριλάβει τον ντα Γκάμα στα σχέδιά του...

Κατοπινά χρόνια

 

Για τις επόμενες δύο δεκαετίες, δεν είναι και πολλά γνωστά για τη ζωή του ντα Γκάμα. Παραγνωρισμένος και στο περιθώριο, δεν ήταν πια ανάμεσα στους προστατευόμενους του βασιλιά, καθώς νέα ονόματα ήταν πλέον τα πρωτοπαλίκαρά του για την Ινδία. Ο ντα Γκάμα, πατέρας πια 6 παιδιών, πρέπει να ζούσε μια ήσυχη ζωή, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η αυτομόληση του πορτογάλου εξερευνητή Φερδινάνδου Μαγγελάνου στην Ισπανία ωστόσο θα δώσει στον ντα Γκάμα μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να επανέλθει: απειλεί τον βασιλιά ότι θα ακολουθήσει το παράδειγμα του Μαγγελάνου, και ο Manuel αναγκάζεται να του δώσει τίτλο ευγενείας, καθώς δεν ήθελε ο ναύαρχος των Θαλασσών της Αραβίας να αυτομολήσει στην Ισπανία! Με βασιλικό διάταγμα του 1519, ο ντα Γκάμα γίνεται ο πρώτος πορτογάλος κόμης που δεν είχε βασιλικό αίμα.

 

Όταν πέθανε βέβαια ο βασιλιάς Manuel στα τέλη του 1521, ο νέος βασιλιάς Ιωάννης Γ' θα επαναφέρει τον ντα Γκάμα στην ενεργό δράση, ζητώντας του να επιστρέψει στην Ινδία για να περιορίσει την ολοένα και αυξανόμενη ασυδοσία και διαφθορά των πορτογάλων αξιωματούχων της Ινδίας, κρατώντας τον αρχικά στο πλευρό του ως σύμβουλο. Ο νέος βασιλιάς θεωρούσε ότι το βαρύ όνομα του ντα Γκάμα θα μπορούσε να εγγυηθεί τη σταθερότητα στην περιοχή.
Το 1524 τον κάνει λοιπόν αντιβασιλέα της Ινδίας και τον Απρίλιο ξεκινά για την Ανατολή, με στόλο 14 πλοίων και τους δύο γιους του επικεφαλής καραβιών. Φτάνοντας έπειτα από περιπετειώδες ταξίδι στην Ινδία τον Σεπτέμβριο, εξαντλεί την αυστηρότητά του αλλάζοντας όλους τους αξιωματούχους με νέους και διοικεί την αποικία με πυγμή. Πολύ σύντομα ωστόσο θα κολλούσε ελονοσία και θα πέθαινε τα Χριστούγεννα του 1524, μόλις 3 μήνες μετά την άφιξή του στην Ινδία.
Το 1538 η σορός του θα επέστρεφε στην Πορτογαλία και πολλά μνημεία θα χτίζονταν προς τιμή του ανθρώπου που αψήφισε τους κινδύνους και έδειξε ότι η θαλάσσια σύνδεση Ευρώπης-Ινδίας ήταν πράγματι δυνατή...
newsbeast.gr

Έτσι θα μεγαλώσετε υπεύθυνα παιδιά!

 

Με την συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου, ψυχολόγος – οικογενειακή θεραπεύτρια

Το «να είσαι οικογένεια» έχει δύο όψεις. Από την μία μεριά, κάθε μέλος, μικρό και μεγάλο, βρίσκει δύναμη και προστασία μέσα στην οικογένεια, από την άλλη μεριά όμως, όλοι, παιδιά και γονείς, οφείλουν να ...συνεισφέρουν εξίσου, με τον τρόπο και τις ικανότητες του ο καθένας, στην ομαλή λειτουργία της.Η οικογένεια μάς χρειάζεται όλους για να λειτουργήσει σωστά. Από τις πιο μικρές λεπτομέρειες, όπως είναι οι καθημερινές δουλειές και τα διάφορα καθήκοντά, μέχρι τις σωστές συναισθηματικές σχέσεις. Έτσι τα παιδιά παίρνουν σπουδαία εφόδια για την ζωή τους. Εσείς, λοιπόν, πρέπει να τους δώσετε κίνητρα για να συμμετάσχουν στην ζωή της οικογένειας και να νιώθουν ενεργά μέλη, αλλά και να βρίσκεστε δίπλα τους καθώς μεγαλώνουν, δείχνοντάς τους τα όρια και φυσικά την αγάπη σας.

Έτσι θα μεγαλώσετε υπεύθυνα παιδιά!

Γιατί ζητάμε «λίγα» από τα παιδιά μας;

Τα παιδιά είναι κοινωνικά όντα. Ακόμη και αν καμιά φορά αντιδρούν, στην πραγματικότητα τους αρέσει να παίζουν ρόλους βοηθού. Όλα τα παιδιά έχουν την ανάγκη να νιώθουν ότι είναι αναμενόμενη η συνεισφορά τους στο σπίτι, παρότι σήμερα οι περισσότεροι γονείς δεν ζητάμε πολλά πράγματα από τα παιδιά μας. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι, όταν εργάζονται και οι δυο γονείς, το βράδυ, αγχωμένοι και κατάκοποι όπως είναι, το μόνο που θέλουν είναι να περάσουν καλά όλοι μαζί, όχι να μάθουν στα παιδιά τους όρια και πειθαρχία. Και καθώς έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, όλοι προσπαθούμε να τα προστατεύσουμε από το δικό μας στρες, με αποτέλεσμα να γινόμαστε υπερβολικά ενδοτικοί. Πολλές φορές όμως συμβαίνει και το αντίθετο: ότι δηλαδή οι γονείς ακριβώς επειδή είναι κουρασμένοι γίνονται πιο απαιτητικοί ή πιεστικοί και αντί να περνάνε ουσιαστικό χρόνο με την οικογένεια, τον εξαντλούν σε παρατηρήσεις ή τους αναθέτουν δραστηριότητες για να τα απασχολήσουν κερδίζοντας λίγο χρόνο «ελεύθερο» για εκείνους. Η «αλήθεια» βρίσκεται κάπου στην μέση.

Όμως, όταν ζητάμε λιγότερα από τα παιδιά, δεν τα προστατεύουμε! Πολλοί γονείς θεωρούν ότι όταν αφήνουν τα παιδιά να κάνουν τις επιλογές τους από νωρίς, τα ετοιμάζουν για να εκφράσουν την ατομικότητά τους και να διακριθούν στην ανταγωνιστική κοινωνία που ζούμε. Λάθος! Το παιδί που έχει μάθει να σέβεται κάποια όρια και ξέρει ότι υπάρχουν κάποιες σαφείς προσδοκίες από αυτό, αργότερα θα είναι πιο ικανό να επιλύει τα προβλήματά του.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι γονείς ζητάμε ελάχιστα πράγματα από τα παιδιά μας είναι η απουσία της ευρύτερης οικογένειας. Χωρίς την επαφή με τους παππούδες, γιαγιάδες ή άλλα μέλη της οικογένειας, χάνονται τόσο οι προσδοκίες όσο και οι πολιτισμικές αξίες.

Κατανέμετε υποχρεώσεις

Ο ρόλος του γονιού συνεπάγεται ενεργή συμμετοχή στην ζωή των παιδιών, όχι μόνο ενθαρρύνοντάς τα ή παίζοντας μαζί τους, αλλά και επιβάλλοντάς τους πειθαρχεία, διδάσκοντας και καθοδηγώντας τα, χωρίς να ακούγεται αυστηρό όλο αυτό!

- Ένας έξυπνος τρόπος για να δίνετε κίνητρα στα παιδιά να αναλαμβάνουν καθήκοντα μέσα στο σπίτι είναι να καθιερώσετε τακτικές εβδομαδιαίες οικογενειακές συναντήσεις, όπου θα παρουσιάζετε μια λίστα με όλες τις δουλειές που πρέπει να γίνουν για να λειτουργήσει σωστά το σπίτι. Ο καθένας μπορεί να αναλάβει τις δουλειές που προτιμά. Οι υπόλοιπες θα μοιραστούν ισορροπημένα σε όλους (ανάλογα με την δυνατότητα του καθενός), γνωρίζοντας εξαρχής ότι κανείς δεν θα κάνει επ’ άπειρον κάποια αγγαρεία που απεχθάνεται, γιατί οι υποχρεώσεις θ’ αλλάζουν εκ περιτροπής.

- Στην συνέχεια ορίστε τον χρόνο που έχει κανείς στην διάθεσή του για να κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά και την «ποινή» που θα συνεπάγεται η μη εκτέλεσή της. Ασφαλώς, αυτές είναι αποφάσεις που πρέπει να παίρνετε ομαδικά και όχι να τις ανακοινώνετε εσείς υπό μορφή διαταγών.

- Όλα τα μέλη της οικογένειας οφείλουν να τηρούν τις αποφάσεις της ομάδας. Μπορεί μέρος της ανταμοιβής των παιδιών να είναι το χαρτζιλίκι, αλλά η πραγματική ανταμοιβή τους είναι η συμμετοχή στην οικογένεια και η περηφάνια ότι έχουν αναλάβει κάποιες ευθύνες. Αυτή η αίσθηση της αφοσίωσης και της ευθύνης του απορρέει από την συμμετοχή στην οικογενειακή ζωή, σύντομα επεκτείνεται και στις κοινωνικές επαφές. Και αυτό γιατί όταν το παιδί ασχολείται, ακόμα και καθημερινά, με δουλειές που χρειάζονται να γίνουν για να λειτουργεί ομαλά το σπίτι τους, μαθαίνουν τι σημαίνει να είσαι ενεργό μέλος ενός κοινωνικού συνόλου και να προσφέρεις σε μια κοινωνική ομάδα.

Ένα παιδί που θα το έχουν νοιαστεί είναι σε θέση να νοιαστεί τους άλλους και, αφού μάθει πώς να τηρεί κάποια απαραίτητα όρια, θα γίνει κάποιος που θα προκαλεί το θαυμασμό των άλλων. Όλες αυτές οι ιδιότητες (ενσυναίσθηση, φροντίδα, τρυφερότητα και αυτοπειθαρχεία) μας ενσταλάζονται τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, μέσα από το πλαίσιο της οικογένειας. Η εκπαίδευση αυτή προετοιμάζει τα παιδιά για να δημιουργήσουν σχέσεις με τους συνομηλίκους τους και να πάρουν τις αποφάσεις τους, οι οποίες δεν θα είναι απαραίτητα αποτέλεσμα της πίεσης και της επιρροής των συνομηλίκων. Τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως μέσω της ταύτισης με τους γονείς τους και της μίμησης της συμπεριφοράς τους. Επομένως, όταν συμμετέχετε ενεργά στην συναισθηματική ζωή του παιδιού σας, θα του δώσετε το κίνητρο, σε οποιαδήποτε ηλικία να επιδιώκει την επιδοκιμασία σας.

hamomilaki.blogspot.gr

Η ανατολή της δύσης μου..

 

Κάποτε μου είπαν για την ομορφιά του ήλιου...

για την ανατολή.. 

μα εμένα πάντα με μάγευε η δύση...

έτσι όπως έσβηνε στην άκρη της θάλασσας με τα πιο όμορφα χρώματα...

με ταξίδευε σε μέρη που δεν γνώρισα...

μα..σήμερα είδα την ανατολή στα μάτια σου...

σήμερα με πήγες εκεί που πάντα ήθελα να πάω...

κι ας μην ήσουν συνεπιβάτης στο όνειρο...

σημερα ήσουν ότι θα είσαι πάντα για μένα...

η ανατολή της δύσης μου...

ψυχή μου...!

Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;

 


 Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr 

 

Περίπου 500-600 λεμφαδένες υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα. Οι λεμφαδένες είναι μικροί σχηματισμοί μεγέθους ολίγων χιλιοστών, οι οποίοι φιλτράρουν υγρά, που κυκλοφορούν στο σώμα κι έτσι αποτελούν σταθμοί συλλογής ξένων σωμάτων, όπως βακτηρίων ιών ή καρκινικών κυττάρων. Στη συνέχεια λευκά αιμοσφαίρια επιτίθενται επί των συλλεχθέντων ξένων σωμάτων εντός των λεμφαδένων και τα εξολοθρεύουν. Οι φυσιολογικοί λεμφαδένες (λεμφογάγγλια), το σχήμα των οποίων μοιάζει με αυτό των νεφρών, είναι ευκίνητοι και ελαστικοί και λειτουργούν ως «ισθμός» μέσω του οποίου συγκρατούνται υπολείμματα κατεστραμμένων κυττάρων, νεοπλασματικά κύτταρα αλλά και ξένα σωματίδια, μικρόβια κ.λπ. Τα μέρη του σώματός μας όπου συνήθως εντοπίζονται διογκωμένοι λεμφαδένες είναι ο λαιμός, οι μασχάλες και οι βουβωνικές χώρες. Εσωτερικές λεμφαδενικές διογκώσεις μπορούν όμως να παρουσιαστούν και στους πνεύμονες, στην κοιλιά καθώς και σε άλλα, σπανιότερα μέρη.

Σε ποιές παθήσεις πρήζονται οι λεμφαδένες;

Τα νοσήματα που μπορούν να δώσουν την εικόνα παθολογικής λεμφαδενικής διόγκωσης είναι αρκετά, με σημαντικότερα τα εξής:

Λοιμώδη νοσήματα. Κάποιες ιογενείς λοιμώδεις νόσοι συχνά συνοδεύονται από πρησμένους λεμφαδένες. Μερικές από αυτές είναι 

• η ερυθρά,
• η ιλαρά,
• η ανεμοβλογιά,
• ο έρπης,
• η λοιμώδης μονοπυρήνωση,
• το AIDS κ.ά.

Επίσης κάποιες μικροβιακές λοιμώξεις όπως

• η φυματίωση,
• η βρουκέλλωση,
• η οστρακιά κ.λπ.,

ενώ το ίδιο σύμπτωμα μπορεί να εμφανίζεται και σε αρκετά παρασιτικά νοσήματα όπως

• η τοξοπλάσμωση,
• η λεϊσμανίαση,
• η ακτινομυκητίαση κ.λπ.

Νεοπλασίες. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλα

• τα κακοήθη νεοπλάσματα,
• λεμφώματα,
• λευχαιμίες και
• άλλα σπάνια κακοήθη νοσήματα που μπορεί να χαρακτηρίζονται από διογκωμένους λεμφαδένες.

Αυτοάνοσα νοσήματα. Τα νοσήματα του συνδετικού ιστού όπως αποκαλούνται διαφορετικά τα αυτοάνοσα, για παράδειγμα

• ο λύκος,
• η ρευματοειδής αρθρίτιδα,
• η σαρκοείδωση,
• η αμυλοείδωση κ.λπ., μπορούν επίσης να συνοδεύονται από παθολογικούς λεμφαδένες.

Πόσο επικίνδυνη είναι η διόγκωση των λεμφαδένων;

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ηλικία και η πιθανή ευαισθησία του ασθενούς καθώς και το μέγεθος των διογκωμένων λεμφαδένων, η σύστασή τους και η διάρκεια της διόγκωσης παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάγνωση. Ειδικά στα μικρά παιδιά εντοπίζονται συχνά πρησμένοι λεμφαδένες, κάτι που όμως θεωρείται φυσιολογικό. Κάθε ανησυχητική διαπίστωση κατά την ψηλάφηση ωστόσο πρέπει να οδηγεί αμέσως στον γιατρό.

Eργαστηριακός έλεγχος.

Ο αιματολογικός έλεγχος θα μας δώσει μια εικόνα της γενικής κατάστασης της υγείας του ασθενούς, ενώ κάποιες ειδικές αιματολογικές εξετάσεις ή η ανίχνευση αντισωμάτων κατά ορισμένων ιών, μπορεί και να αποκαλύψει την αιτία της διόγκωσης, όπως στην περίπτωση των διογκωμένων λεμφαδένων φλεγμονώδους αιτιολογίας.

Η πρώτη απεικονιστική εξέταση που χρειάζεται να ζητηθεί είναι το υπερηχογράφημα. Εξέταση εύκολη, ανώδυνη και άριστα ανεκτή από τον ασθενή, είναι σε θέση σε ικανά χέρια να μας δώσει πληροφορίες, όχι απλά εφάμιλλες τη αξονικής ή και της μαγνητικής τομογραφίας, αλλά να προσεγγίσει και αυτήν ακόμα την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης. Σε μεμονωμένες, πάντως, περιπτώσεις, θα χρειασθεί να συμπληρωθεί ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική και σπανιότερα, μαγνητική τομογραφία. Οι εξετάσεις αυτές θα πρέπει να γίνουν με χορήγηση σκιαγραφικής και παραμαγνητικής ουσίας αντίστοιχα. Ο απεικονιστικός έλεγχος θα μας πληροφορήσει για το μέγεθος της διόγκωσης, για το αν είναι συμπαγής ή κυστική και για τη σχέση της με τα μεγάλα αγγεία ή άλλα σημαντικά όργανα. Τα στοιχεία αυτά θα βοηθήσουν και στο σχεδιασμό ενδεχόμενης χειρουργικής επέμβασης για την αφαίρεση του όγκου.

Με την ολοκλήρωση του απεικονιστικού ελέγχου, έχουν συλλεχτεί αρκετές πληροφορίες, ώστε να μπορούμε, στις περισσότερες περιπτώσεις, να προχωρήσουμε στη θεραπευτική αντιμετώπιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις ωστόσο, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης, για παράδειγμα όταν πρόκειται να προχωρήσουμε σε μεγάλη και ακρωτηριαστική επέμβαση, όπως ο λεμφαδενικός καθαρισμός. Στις περιπτώσεις αυτές, προχωρούμε σε παρακέντηση της διόγκωσης. Η παρακέντηση με λεπτή βελόνα και η λήψη υλικού για κυτταρολογική εξέταση (FNA) μπορεί σε μεγάλο ποσοστό να αποκαλύψει την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης.

Αν η κυτταρολογική εξέταση δεν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, είναι προτιμότερο να επαναληφθεί, παρά να προχωρήσουμε σε ανοικτή βιοψία. Η ανοικτή βιοψία έχει το μειονέκτημα ότι παραβιάζει τα όρια του όγκου και σε περιστατικά κακοήθειας ενδέχεται να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη διασπορά. Σε ειδικές περιπτώσεις πάντως, όπως στα λεμφώματα, η ανοικτή βιοψία ίσως να είναι απαραίτητη. Η τομή για την ανοικτή βιοψία θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μπορεί σε δεύτερο χρόνο, να επεκταθεί για την ολική αφαίρεση του όγκου ή για να διενεργηθεί λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου.

Με την ολοκλήρωση των διαγνωστικών εξετάσεων, λαμβάνεται η απόφαση για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της διόγκωσης.

Η οποιαδήποτε διόγκωση λεμφαδένα στο σώμα μας, θα πρέπει να μας οδηγήσει άμεσα στον ιατρό. Οι διογκωμένοι λεμφαδένες είναι τα καμπανάκια που χτυπούν πάντα όταν τα όργανα που φρουρούν πάσχουν από οτιδήποτε.

πηγη

Αυτοί είναι οι τέσσερις βασικοί κανόνες του φλερτ

 

Είσαι έτοιμη να φλερτάρεις, μιας και χώρισες πρόσφατα, και ψάχνεις να βρεις εκείνο το αγόρι που θα κάνει ξανά να χαμογελάσεις.

 Για να παίζεις το παιχνίδι στα δάχτυλα (και για να έχεις άμεσα αποτελέσματα) έχε στο νου σου τα 4 παρακάτω tips:-Κάνε σωστό eye contact: όχι επίμονο που να είναι ενοχλητικό αλλά όχι και ξενέρωτο που να αποθαρρύνει τον άλλον. Δείξε πραγματικά το ενδιαφέρον σου.

-Παίξε με τα μαλλιά σου ή με κάποιο κόσμημα. Το σημάδι αυτό δείχνει πως είσαι διαθέσιμη σεξουαλικά και ανοίγει πράσινο φως στον ενδιαφερόμενο.

-Άφησε το λαιμό σου ελεύθερο. Αν μπορείς να σηκώσεις πάνω τα μαλλιά σου αυτό θα δώσει ακόμα περισσότερους πόντους στο ερωτικό παιχνίδι.

-Χαμογέλασε αβίαστα. Όχι μηχανικές και προσποιητές κινήσεις, αλλά με χαλαρό και άνετο τρόπο. Ένα όμορφο χαμόγελο άλλωστε μπορεί να γίνει και το πιο σέξι σημείο πάνω σου.