Στις 22 Μαϊου 1824 πέφτει νεκρή η Μπουμπουλίνα

 

Τυχαίο περιστατικό ή δολοφονία;

 

Λασκαρίνα Μπούμπουλη: Κόρη του Υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση και της επίσης Υδραίας Σκεύως Κοκκίνη, που καταγόταν από εφοπλιστική οικογένεια, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1771 στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, όπου ο πατέρας της εκρατείτο για συμμετοχή στα Ορλοφικά.



Στα 17 της παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, από τον οποίο ονομάζετο και Δημητράκαινα. Το 1797ο σύζυγός της σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αλγερινούς πειρατές και η Λασκαρίνα σε ηλικία 26 ετών μένει χήρα με τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και την Μαρία.
Το 1801 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Σπετσιώτη πάμπλουτο εφοπλιστή Δημήτριο Μπούμπουλη, από τον οποίο έλαβε το όνομα Μπουμπουλίνα, με το οποίο έγινε γνωστή. Και ο δεύτερος σύζυγός της σκοτώθηκε σε σύγκρουση με Αλγερινούς πειρατές το 1811, μεταξύ Μάλτας και Ισπανίας. Μαζί του απέκτησε τρία παιδιά, την Ελένη, την Σκεύω και τον Νικόλαο.



Με την περιουσία του συζύγου της, που ξεπερνούσε τα 300.000 τάλληρα, η Μπουμπουλίνα ασχολήθηκε με τα ναυτιλιακά κι έγινε μέτοχος σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία. Όμως, το 1816 οι Οθωμανοί επεχείρησαν να κατάσχουν την περιουσία της, επειδή τα πλοία του συζύγου της μετείχαν υπό ρωσική σημαία στον ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1806. Με τη μεσολάβηση του Ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρογκάνωφ και της μητέρας του Σουλτάνου Βαλιντέ κατόρθωσε να διασώσει την περιουσία της.



Στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819, αλλά το γεγονός αμφισβητείται, καθώς είναι γνωστό ότι η οργάνωση δεν έκανε ποτέ μέλη της, γυναίκες. Μόλις η Μπουμπουλίνα επέστρεψε στις Σπέτσες διέταξε τη ναυπήγηση του πλοίου «Αγαμέμνων», για το οποίο δαπάνησε 25.000 δίστηλα. Με μήκος 48 πήχεις (περίπου 34 μέτρα) και εξοπλισμένο με 18 κανόνια, ο «Αγαμέμνων» καθελκύστηκε το 1820 και ήταν το μεγαλύτερο πλοίο που έλαβε μέρος στην Επανάσταση.



Ο Εθνικός Ξεσηκωμός βρήκε την Μπουμπουλίνα «πεντη- κοντούτιδα, ωραίαν, αρειμάνιον ως αμαζόνα, επιβλητικήν καπετάνισσαν, προ της οποίας ο άνανδρος ησχύνετο και ο ανδρείος υπεχώρει», όπως τη σκιαγράφησε ο δημοσιογράφος και ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων. Ξόδευε την περιουσία της, όχι μόνο για τη διατήρηση των πλοίων της, αλλά και για τα στρατεύματα στην ξηρά. Συμμετείχε με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στον αποκλεισμό του Ναυπλίου και ανεφοδίασε με δικές της δαπάνες τους υπερασπιστές του Άργους. 



Σε μια έφοδο των Τούρκων υπό τον Κεχαγιάμπεη σκοτώθηκε ο γιος της Ιωάννης Γιάννουζας. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασίας, στην πολιορκία και την άλωση του Ναυπλίου και της Τριπόλεως, στην οποία εισήλθε πάνω σε λευκό ίππο και έσωσε τα χαρέμια του Χουρσίτ Πασά από τη μήνη των πολιορκητών.



Μετά την άλωση του Ναυπλίου, το Νοέμβριο του 1822, η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε στην πόλη (έδρα της προσωρινής κυβέρνησης), όπου έζησε έως τα μέσα του 1824. Εκδιώχθηκε από το Ναύπλιο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, όταν πήρε το μέρος του φυλακισμένου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, από το γάμο της κόρης της Ελένης με τον γιο του Πάνο. Οι κυβερνητικοί σκότωσαν τον γαμπρό της και από την ίδια αφαίρεσαν το κομμάτι γης που της είχαν δώσει για τις υπηρεσίες της στον Αγώνα.



Έτσι, η Μπουμπουλίνα επέστρεψε πικραμένη στις Σπέτσες και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του δεύτερου συζύγου της, μόνη με τα υπολείμματα της περιουσίας της, μέχρι το τέλος της ζωής της, που δεν άργησε να έλθει. Τον Μάιο του 1825 ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας κλέφτηκε με την Ευγενία Κούτση, κουνιάδα του ετεροθαλούς αδελφού της Μπουμπουλίνας, Λάζαρου Ορλώφ. Ο Ορλώφ, συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειας Κούτση, πήγε στο σπίτι της Μπουμπουλίνας σε αναζήτηση της Ευγενίας. 



Στη λογομαχία που ακολούθησε, κάποιος πυροβόλησε και χτύπησε στο μέτωπο την Μπουμπουλίνα, που έπεσε νεκρή (22 Μαΐου). Δεν έχει διαλευκανθεί αν ήταν τυχαίο περιστατικό ή δολοφονία. Τα οστά της εναποτέθηκαν στον ιδιόκτητο ναΐσκο του Αγίου Ιωάννου. Μεταθανάτια έλαβε τον τίτλο του ναυάρχου από τη Ρωσία, πρωτοφανής τιμή για γυναίκα.



Οι απόγονοι της Μπουμπουλίνας δώρισαν το πλοίο «Αγαμέμνων» στο νεοσύστατο κράτος, το οποίο έγινε η ναυαρχίδα του Ελληνικού Στόλου με το όνομα «Σπέτσαι». Ανατινάχθηκε από τον Ανδρέα Μιαούλη στον Πόρο κατά τη διάρκεια των πολιτικών ταραχών της 29ης Ιουλίου 1831. 



Το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες είναι σήμερα Μουσείο. Περιλαμβάνει συλλογή όπλων, επιστολές και άλλα αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της Μπουμπουλίνας, προσωπικά της αντικείμενα, έπιπλα και διακρίσεις που τις είχαν απονείμει κυρίως ξένες κυβερνήσεις.

ΠΗΓΗ

5 τρόποι για να καταλάβει πως πρέπει να κάνει σχέση μαζί σας!

 



Στις μέρες μας φίλες μου, οι σχέσεις είναι πραγματικά δύσκολες, πολύ δύσκολες! Αυτά τα έχουμε πει πολλές φορές και κουραστικοί δεν θέλουμε να γινόμαστε, αλλά έλα που όλο και περισσότερες φίλες εκεί έξω την πατάνε! Με τον όρο πατάνε, εννοούμε φυσικά την κάθε νεαρή γυναίκα η οποία λόγω της μεγάλης της ανάγκης για συντροφικότητα, και ας είμαστε ειλικρινείς, και sex, κάνει βεβιασμένες κινήσεις και τελικά μπλέκει, γιατί περί μπλεξίματος πρόκειται με τον πρώτο τυχόντα, τον οποίο τελικά θα ερωτευτεί! 


Και μπορεί οι περισσότεροι να κάνουν τι γνωστό ξεκαθάρισμα, δεν θέλω σχέση μόνο sex περιστασιακά, και μπορεί κι εμείς μέσω αυτής εδώ της στήλης να έχουμε κατακρίνει αρκετές φορές την πίεση που ασκεί μία γυναίκα σε κάποιον που εξ' αρχής έχει γνωστοποιήσει τις προθέσεις του, αλλά επειδή μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια, κορίτσια είμαστε μαζί σας! 


 Φυσικά και ξέρουμε πως είναι να θες κάποιον ο οποίος σε βλέπει μόνο ως... σκεύος ηδονής και φυσικά και ξέρουμε ότι αυτά ούτε μπορείς να τα αποτρέψεις ούτε φυσικά και να τα ξεπεράσεις εύκολα! Επειδή όμως, άτυχη φίλη μας, δεν είσαι μόνη, παρακάτω, σου έχουμε κάποιες αρκετά χρήσιμες συμβουλές ώστε να τον κάνεις να σε δει και πιο σοβαρά!



1. Όχι... ναι σε όλα: Αυτός είναι ο πρώτος και απαράβατος κανόνας! Δεν υπάρχει κανένας λόγος ούτε το σκυλάκι του να είσαι ούτε να συμφωνείς μαζί του σε όλα! Έχεις καιρό να τον δεις και σου έχει λείψει, ενώ όταν έκανες προσπάθεια να βρεθείτε το έφαγες το άκυρό σου; Όταν σε ξαναπάρει ρίξτου κι εσύ μια ωραιότατη χυλόπιτα λέγοντάς του πως έχεις φορτωμένο πρόγραμμα και δεν προλαβαίνεις. Μέσα στη βδομάδα θα ξαναπάρει. Αν έχεις τα κότσια πες πάλι όχι και σε λίγο καιρό θα δεις που ούτε καν θα χρειαστεί ξανά να κάνεις εσύ την πρώτη κίνηση για να βρεθείτε, γιατί πολύ απλά θα σε βομβαρδίζει εκείνος με προτάσεις και μηνύματα. Το θέμα είναι βέβαια, να μπορέσετε να χειριστείτε σωστά το προβάδισμά σας αυτό! Στο χέρι σας είναι...



2. Δεν είσαι και η ιέρεια του sex: Μα ελάτε τώρα βρε κορίτσια, ποιος άντρας ερωτεύτηκε μία γυναίκα μόνο και μόνο επειδή το sex που έκαναν άγγιζε τα επίπεδα, στην τεχνική τουλάχιστον, έμπειρης πορνοστάρ; Κανείς και σας το λέμε με πάσα ειλικρίνεια! Αφήστε δε, που υπάρχει ένας μύθος ότι ένας άντρας μπορεί να μείνει σε μία σχέση ακόμα κι αν το sex δεν πιάνει το... 10άρι εν αντιθέσει με μία γυναίκα! Σίγουρα εμείς είμαστε αυτοί που κατά καιρούς σας δίνουμε συμβουλές για... ιδιαίτερες περιπέτειες στο κρεβάτι, αλλά αυτά είναι για μία στο τόσο και όχι φυσικά κάθε μέρα γιατί τελοσπάντων και άνθρωποι είμαστε και προβλήματα έχουμε! Οπότε χαλαρώστε, και αν δεν είστε η απόλυτη θεά του sex δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Πιστέψτε μας ότι θεωρεί άλλα πράγματα πολύ πιο σημαντικά απ' ότι το sex. Αλήθεια σας λέμε!



3. Άσε το μέλλον για το... μέλλον: Ένα μεγάλο λάθος που κάνουμε συνήθως εμείς οι γυναίκες είναι ότι με το που γνωρίσουμε κάποιον, κάνουμε αυτομάτως σχέδια για το μέλλον, τύπου γάμος παιδιά κτλ κτλ. Αν λοιπόν από τον πρώτο καιρό της γνωριμίας σας, εσείς αρχίζετε να κανονίζετε 3ήμερα, διακοπές και οικογενειακές συγκεντρώσεις, όσο κι αν σας ποθεί θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια γιατί πολύ απλά θα νιώσει ότι τον πνίγετε και θα πανικοβληθεί. Χαλαρώστε και μην είστε μονίμως στην τσίτα γιατί με το ζόρι παντρειά δεν πρόκειται να γίνει κάτι. Αφήστε δε που του δίνετε και την εντύπωση της απελπισμένης που και σέξι δεν το λες. Το μυστικό είναι να είστε ο εαυτός σας, να δείξετε μέχρι ενός σημείου τις προθέσεις και τα θέλω σας. Και μετά, έχει ο Θεός!



4. Να είσαι υπέρλαμπρη: Εντάξει μπορεί κ εσείς άνθρωποι να είστε και κάποια στιγμή να βαριέστε να περιποιηθείτε τον εαυτό σας, αλλά αφενός, δεν τον έχετε δέσει το γάιδαρό σας και αφετέρου, τον ρωτήσατε εκείνον αν θέλει να σας βλέπει να κυκλοφορείτε σαν άστεγη; Σε καμία περίπτωση λοιπόν μην παρατήσετε τον εαυτό σας, όχι μόνο για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον του, αλλά για να έχετε και κάποιες εναλλακτικές όταν σας παρατήσει, που ελπίζουμε να μη γίνει! Το ίδιο είναι νομίζετε, να κυκλοφορείτε και να βλέπει τα αρσενικά τριγύρω να σας θαυμάζουν και το ίδιο να συνειδητοποιεί ότι η γυναίκα που κυκλοφορεί αρέσει μόνο σε εκείνον, που και αυτό το λέμε με επιφύλαξη. Λίγη ζήλεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!



5. Έχε τα δικά σου χρήματα: Last but not least! Ποτέ καμία γυναίκα δεν γοήτευσε έναν άντρα με το να είναι ζήτουλας! Εν ολίγοις, δεν υπάρχει λόγος ούτε να του ζητάτε πράγματα ούτε και να περιμένετε να κερνάει συνέχεια, γιατί έτσι καταντάτε και κουραστική! Δείξτε του ότι είστε οικονομικά αναξάρτητη, και ακόμα και οικονομικά προβλήματα να αντιμετωπίζετε, δεν υπάρχει λόγος να τα συζητάτε, γιατί πολύ απλά θα φανείτε μίζερη. Στο κάτω κάτω επίσημα μαζί δεν είστε, ο άνθρωπός σας δεν θεωρείται, καλύτερα να μένει και λίγο στο σκοτάδι! Φροντίστε με λίγα λόγια, όποτε είστε μαζί να του δημιουργείτε ευχάριστα συναισθήματα, γιατί εδώ που τα λέμε, ποιος θέλει να έρθει πιο κοντά με έναν μίζερο γκρινιάρη;

Τρία ενοίκια το χρόνο θα πληρώνουμε στο κράτος για το σπίτι μας - Ο παραλογισμός στη φορολόγηση των ακινήτων

 



- Ασύμφορη η ιδιοκτησία! Είτε ιδιοκατοικείς έιτε μισθώνεις το ακίνητο, το κράτος σου "κλέβει" ενοίκια


 
- Δείτε με αναλυτικό παράδειγμα πόσο θα πληρώνουμε για τα σπίτια μας



- Στα πρόθυρα της τρέλας οι ιδιοκτήτες ακινήτων - Κανένας ξένος δεν πρόκειται να αγοράσει ακίνητο στην Ελλάδα



- Έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου: Πάνω από 8 χρόνια θα χρειατούν για να επιστρέψει η κτηματαγορά στα επίπεδα του 2005
Την ώρα που η αγορά των ακινήτων πραγματικά καταρρέει, τη χαριστική βολή δίνουν οι απανωτοί φόροι και τα χαράτσια που καλούνται να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων.

Ασύμφορη η ιδιοκτησία στην Ελλάδα

Η υπέρμετρη φορολόγηση ακόμη και των εισοδημάτων από ενοίκια είναι δεδομένο πως καθιστά πλέον ασύμφορη την ιδιοκτησία στην Ελλάδα αφού ο διοκτήτης ενός διαμερίσματος, είτε διαμένει σε αυτό είτε το μισθώνει καλείται να πληρώσει σε φόρους από 2 έως και 6 ενοίκια από τα 12 που συνολικά θα εισπράξει κατά τη διάρκεια ενός έτους.

Ο παραλογισμός στη φορολόγηση των ακινήτων - Παράδειγμα

 

 

 

Με τον ενιαίο φόρο που θα ισχύσει από το 2014, ο παραλογισμός της φορολόγησης των ακινήτων παγιώνεται σε όλο του το μεγαλείο! Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την εφημερίδα “ΗΜΕΡΗΣΙΑ”, με δεδομένο ότι ο φόρος ακινήτων θα έχει 33 συνετελεστές και θα κυμαίνεται από 2 έως 23 ευρώ/τ.μ, για ένα διαμέρισμα 75 τ.μ με μηνιαίο ενοίκιο 5 ευρώ ανά τ.μ, ο ιδιοκτήτης θα εισπράττει 375 ευρώ ή 4.500 ετησίως. Αν υποθέσουμε ότι ο συντελεστής του ενιαίου φόρου είναι 10 ευρώ/τ.μ, στην περίπτωση που κάποιος ιδιοκατοικεί θα πληρώσει στο κράτος 10 ευρώ/τ.μ x 75 τ.μ = 750 ευρώ, δηλαδή θα πληρώσει 2 μήνες ενοίκια στο κράτος.



Στην άλλη περίπτωση που ο ιδιοκτήτης μισθώνει το ακίνητό του, το νεοίκιο φορολογείται ως εισόδημα με συντελεστή 10% (για ενοίκια μέχρι 12.000 ευρώ το μήνα). Δηλαδή ο ιδιοκτήτης θα πληρώσει άλλα 450 ευρώ και μαζί με τα 750 ευρώ φτάνει τα 1.200 ευρώ που σημαίνει ότι 3,2 ενοίκια από τα 12 συνολικά θα δοθούν στο κράτος. 

Για δήμευση της περιουσίας κάνει λόγο το Οικονομικό Πανεπιστήμιο

Σημειώνεται ότι αν τα μισθώματα που εισπράττει κάποιος ιδιοκτήτης ξεπερνούν τις 12.000 ευρώ ετησίως, φορολογείται με 33% το υπερβάλλον ποσό. Σύμφωνα με το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, η εφαρμογή των συντελεστών του νέου φόρου ακινήτων σε συνδυασμό με την αυτοτελή φορολόγηση του ενοικίου πρόκειται για δήμευση της περιουσίας! Μάλιστα, με αυτή τη λόγική δεν πρόκειται ποτέ να έρθουν ξένοι και να αγοράσουν εξοχικές κατοικίες αφού θα καλούνται να πληρώνουν 2-3 ενοίκια το χρόνο στο κράτος. 



Τέλος, όπως προκύπτει από την ερευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, θα χρειαστούν περισσότερα από 8 χρόνια για να φτάσει η κτηματαγορά στα επίπεδα του 2005!
 

5 πράγματα που θέλει να ακούσει μία γυναίκα

 



Aς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Οι γυναίκες και οι άντρες είναι σίγουρα από διαφορετικούς πλανήτες και αυτό αποδεικνύεται τουλάχιστον 25.000 φορές την μέρα!


 Καμιά φορά, η αλήθεια είναι, ότι πολύ θα θέλαμε να είμαστε αγόρια μιας και είναι πιο χαλαρά, κουλ και άνετα και δεν φρικάρουν με το παραμικρό! Ωστόσο γεννηθήκαμε κορίτσια και εκτός του ότι θα πρέπει να ζήσουμε με αυτό, και με ότι αυτό συνεπάγεται, θα πρέπει και το αντίθετο φύλο κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσει ότι χρειαζόμαστε ειδική μεταχείριση και πως τελοσπάντων ο ψυχισμός μας είναι λίγο πιο εύθραυστος από τον δικό τους, καταραμένες ορμόνες! 


Οπότε λοιπόν, με λίγα λόγια και απλά, θεωρούμε ότι όχι μόνο ένας άντρας θα πρέπει να φέρεται στην καλή του σαν πριγκίπισσα αλλά θα πρέπει επίσης να κάνει και να λέει αυτά ακριβώς που θέλει να ακούσει! Και όποια από εσάς πει, ότι θέλει μόνο την αλήθεια, γνωρίζουμε ήδη ότι ψεύδεται μιας και έχουμε δει τις συνέπειες της αντρικής ειλικρίνειας, η οποία βγαίνει από το στόμα με την μορφή φλόγας και καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της με χειρότερη φυσικά συνέπεια την ακατάσχετη γκρίνια που ο κάθε ανυποψίαστος είναι υποχρεωμένος να υποστεί! Προς όλα τα αγόρια εκεί εξω, εδώ σας έχουμε μία λίστα με όλα αυτά που η καλή σας θέλει να ακούσει, και που εσείς αν θέλετε να έχετε την ηρεμία σας θα πρέπει να πείτε.



1. Λατρεύω τα μάτια σου: Ακόμα κι αν έχει το ωραιότερο κορμί του κόσμου, ακόμα και αν τα οπίσθιά της κοιτάζουν ουρανό και ακόμα κι αν έχει ένα στήθος για Oscar, εσείς για κανένα λόγο δεν θα πρέπει να παινέψετε όλα αυτά τα σημεία γιατί απλά το κάνουν όλοι! Αν θέλετε λοιπόν να την κάνετε να λιώσει και να πέσει στα πατώματα, πείτε της ότι έχει το πιο εκφραστικό βλέμμα που έχετε δει ποτέ, ότι λατρεύετε την μυρωδιά του σώματός της ή ότι δεν μπορείτε να πάρετε τα μάτια σας από πάνω της όταν μπαίνει στο χώρο! Να ξέρετε, ότι εκτός του ότι θα το εκτιμήσει πολύ περισσότερο από το να της πείτε για το στήθος της, το οποίο έτσι κι αλλιώς ξέρει ότι είναι ωραίο, θα της κάνετε και ακόμα καλύτερη εντύπωση με αποτέλεσμα κάποιος να... καλοπεράσει το βράδυ! Μιλάμε για σίγουρα αποτελέσματα...



2. Δείξε μου τι ψώνισες: Ε αυτό πια αν το ξεστομίσετε είστε ο απόλυτος θεός της. Ως γνωστόν η γυναίκα λατρεύει τα ψώνια και οτιδήποτε έχει να κάνει με... συναλλαγή, ακόμα και το σούπερ μάρκετ δηλαδή! Οπότε λοιπόν, όταν γυρίσει φορτωμένη, εξαντλημένη αλλά γεμάτη ικανοποίηση και φυσικά περηφάνεια για τις αγορές της, παρόλο που ξέρετε εκ των προτέρων ότι αυτό που θα πείτε θα το μετανιώσετε στο λεπτό, κάντε έναν κόπο και ζητήστε της να σας δείξει τι αγόρασε! Ακόμα καλύτερα αν δείξετε και ψεύτικο ενδιαφέρον ή αν κάνετε ότι παρακολουθείτε όταν κάνει πασαρέλα μπροστά σας φορώντας τα νέα της αποκτήματα. Όλοι άλλωστε γνωρίζουν ότι απλά έχετε κλειδώσει το μυαλό και τη σκέψη σας και ταξιδεύετε σε μακρινούς, σίγουρα πιο ειδυλλιακούς προορισμούς!



3. Θέλω να γνωρίσεις τους φίλους μου: Η φράση αυτή παίρνει διαστάσεις τόσο μεγάλες όσο αν λέγατε ότι θέλω να γνωρίσεις την μητέρα μου. Όλοι άλλωστε γνωρίζουν πόσο σημαντικοί είναι οι φίλοι για έναν άντρα και κυρίως πόσο σημαντική είναι η γνώμη τους για οποιοδήποτε θέμα! Επιπλέον οι άντρες, έχουν την συνήθεια να μην συστήνουν την οποιαδήποτε στην παρέα τους παρά μόνο την επίσημη αγαπημένη ή τελοσπάντων μία γυναίκα η οποία είναι κάπως πιο σημαντική γι' αυτούς. Οπότε λοιπόν, όταν ξεστομίσετε τη φράση αυτή, να ξέρετε ότι ίσως και να αρχίσει να ψάχνει για νυφικό! Το λέμε με μία δόση υπερβολής φυσικά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...



4. Αγάπη μου, τό' χω: Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, με τα δύο φύλα σχεδόν να εξισώνονται, το να βρεθεί ένας άντρας κιμπάρης που θα πάρει πάνω του κάποιες σημαντικές ευθύνες και θα κάνει την καλή του να αισθανθεί ασφάλεια και σιγουριά, είναι αρκετά δύσκολο έως ακατόρθωτο! Οπότε λοιπόν, δεν υπάρχει καλύτερο από το να της πείτε με αποφασιστικότητα και σιγουριά, «μην αγχώνεσαι αναλαμβάνω εγώ»! Ακόμα κι αν έχετε αμφιβολίες για τον εαυτό σας και ακόμα και αν ξέρετε ότι δεν θα τα καταφέρετε, το γεγονός ότι την κάνετε έστω και για λίγο να πιστεύει ότι είστε ο Superman δεν συγκρίνεται με τίποτα! Και ιδού και ένα μυστικό: Ακόμα κι αν όντως τελικά τα κάνετε θάλασσα, θα της το έχετε πουλήσει τόσο ωραία, που δεν θα την νοιάξει και πολύ το αποτέλεσμα!



5. Το όνομά της: Δεν ξέρουμε πώς να το εξηγήσουμε, και φυσικά θα μιλήσουμε από την πλευρά της γυναίκας αν και πιστεύουμε ότι το ίδιο ισχύει και για τον άντρα, αλλά όταν το αντικείμενο του πόθου σου σε αποκαλεί με το όνομά σου, τότε κάτι περίεργο γίνεται στο σύμπαν και ο ήχος και μόνο ακούγεται σαν υπέροχα κελαηδίσματα πουλιών! Σίγουρα και τα υποκοριστκά είναι μια χαρά, όχι όλα βέβαια, αλλά όσο να πεις, το όνομα είναι αυτό που σε καθορίζει και σε κάνει να νιώθεις μοναδικός! Οπότε λοιπόν, ακόμα και σε μία απλή κουβέντα, κοιτάξτε να αναφέρετε πολλές φορές το όνομά της και θα δείτε πως θα την φέρετε στα νερά σας!

Στην εποχή μας, υπάρχει συσσωρευμένος θυμός. Τρόποι αναγνώρισης και διαχείρισης του θυμού

 



 Eπιμέλεια: Βικτωρία Πολύζου, συμβουλευτική ψυχολόγος, medlabnews.gr

 

Η οικονομική κρίση, τα μνημόνια, οι φόροι, η ανεργία, η ένταση στην εργασία ή στο σπίτι, η απογοήτευση, φέρνουν απρόβλεπτες καθημερινές δυσκολίες που έχουν κατάληξη τα νεύρα, τον θυμό και ξεσπάσματα πολλές φορές χωρίς λόγο και αιτία. Ξεσπάσματα σε λάθος χρόνο και απέναντι σε λάθος ανθρώπους.

Ο θυμός είναι ένα πολύ φυσιολογικό, συνηθισμένο και υγιές ανθρώπινο συναίσθημα. Αλλά όταν ξεπεράσει το όριο και γίνει καταστροφικό μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα τόσο στο χώρο εργασίας και στο κοινωνικό πλαίσιο όσο και στις διαπροσωπικές σχέσεις αλλά και γενικότερα στην ποιότητα ζωής.

Υπάρχουν δύο βασικές προϋποθέσεις για να βιώσει θυμό ένα άτομο:

1. Με τον εαυτό του (π.χ. να μην πήγε τόσο καλά στις εξετάσεις όσο περίμενε) ή

2. με κάποιο άλλο άτομο ή συνθήκες.

Ο θυμός μπορεί δηλαδή να προκληθεί από εσωτερικούς ή εξωτερικούς παράγοντες. Ακόμη και συναισθηματικές δυσκολίες, προσωπικά προβλήματα, αναμνήσεις ή τραυματικές εμπειρίες μπορούν να προκαλέσουν συναισθήματα θυμού.
Επίσης, οι υψηλές, μη ρεαλιστικές και απραγματοποίητες προσδοκίες μπορούν να οδηγήσουν στο θυμό.

Όταν θυμώνουμε, νιώθουμε νεύρα, άγχος, οργή, και πολλές φορές εκδηλώνουμε επιθετικότητα Μας συμβαίνει όταν μας πληγώνουν, μας προσβάλλουν, μας υποτιμούν, μας τραυματίζουν ψυχικά ή ακόμα και μόνο με την αίσθηση ότι είμαστε πολύ κοντά στον να βιώσουμε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα Η επερχόμενη απειλή του ψυχικού πόνου, ιδίως αν έχουμε πονέσει πολύ στο παρελθόν, μπορεί να πυροδοτήσει το συναίσθημα του θυμού. Σε αυτή την περίπτωση, το θύμα μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε θύτη, στρέφοντας την οργή του, σε αυτόν που το προκάλεσε, στον ίδιο ή ακόμα και σε τρίτα άτομα που δεν φταίνε. Το θέμα δεν είναι το αν θα θυμώσουμε αλλά το πώς θα εκδηλώσουμε αυτό το συναίσθημα. Φανταστείτε την αντίθετη περίπτωση, όπου κάποιος έκδηλα μας προσβάλλει και εμείς τον ακούμε χωρίς να αντιδρούμε.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν υπομονή και εξάπτονται εύκολα. Άλλοι χρειάζονται πολύ για να θυμώσουν. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι έχουν «μάθει» να αντιδρούν επιθετικά και  να υιοθετούν αυτή τη συμπεριφορά ως τρόπο αντιμετώπισης των  δυσκολιών στη ζωή τους. Κάποτε μπορεί να συμβεί κάποιος να σας θυμώσει σε τέτοιο βαθμό που να σας κάνει να του επιτεθείτε φραστικά.

Πέρα από τα παραπάνω, υπάρχει και η κατηγορία ανθρώπων, που λόγω δικών τους τραυματικών βιωμάτων αισθάνονται ικανοποίηση όταν κακοποιούν τον άλλο. Παράλληλα, επιθετικά μπορεί να αντιδράσει κάποιος σε ασήμαντη (φαινομενικά) αφορμή εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο συσσωρευμένο, καταπιεσμένο θυμό που μπορεί να υπάρχει μέσα του. Η βία μπορεί επίσης να είναι τρόπος εξωτερίκευσης της απογοήτευσης όταν δεν γνωρίζετε πολύ καλά τι είναι αυτό που σας έχει αναστατώσει. Αυτό είναι επικίνδυνο διότι μπορεί να σας οδηγήσει σε πράξεις που θα έχουν συνέπειες.

Η διαδικασία που μας οδηγεί στο να νιώσουμε θυμό είναι ίδια σε όλους τους ανθρώπους. Ο τρόπος που εκφράζουμε το θυμό είναι αυτό που ποικίλει ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά και στις περιστάσεις. Πάντα υπάρχει ένα ερέθισμα που μας πυροδοτεί να κάνουμε σκέψεις. Το πώς θα ερμηνεύσουμε εμείς του ερέθισμα αυτό αποτελεί και τον καθοριστικό παράγοντα για το αν θα νιώσουμε θυμό ή όχι. Οι συχνότερες σκέψεις που μας οδηγούν σε εκρήξεις οργής είναι:

•   Αυτό είναι άδικο.

•   Με αδικεί.

•   Δεν έχει το δικαίωμα.

Αυτές οι σκέψεις καθορίζουν την επόμενή μας κίνηση, δηλαδή τον τρόπο που θα εκφράσουμε το θυμό μας. Το ξέσπασμα του θυμού ποικίλει. Μπορεί να εκφραστεί με μία ήπια αντίδραση ως και με ένα ξέσπασμα που ξεφεύγει από τον έλεγχο. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις εκφράζεται μέσα από μία «επιθετική» συμπεριφορά στην οποία συμμετέχει τόσο το σώμα όσο και η σκέψη και τα συναισθήματά μας. Ο θυμός μας μπορεί να μην εκφραστεί και να καταπιεστεί. Άλλες φορές μπορεί να εκφραστεί έμμεσα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις ο θυμός μας μπορεί να εκφραστεί με ένα ξέσπασμα. Συνήθως το συναίσθημα του θυμού συνοδεύεται από συμπτώματα όπως:

•   Αύξηση των παλμών.

•   Διαστολή της κόρης των οφθαλμών.

•   Αύξηση της αρτηριακής πίεσης.

•   Αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος.

•   Αύξηση του ρυθμού αναπνοής.

Αυτές οι αντιδράσεις κλιμακώνουν τα αισθήματα θυμού και πυροδοτούν περαιτέρω αρνητικές σκέψεις και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος θυμού που όλο και εντείνεται. Αυτός ο φαύλος κύκλος μπορεί να οδηγήσει σε συμπεριφορές που βγαίνουν εκτός ελέγχου. Το άτομο μπορεί να φωνάζει, να βρίζει, να χτυπάει αντικείμενα ή να γίνει επιθετικό προς τα άτομα με τα οποία εκείνη τη στιγμή συνομιλεί. Πολλές φορές οι άνθρωποι που έχουν εκρήξεις οργής αναφέρουν ότι λένε και κάνουν πράγματα για τα οποία αργότερα νιώθουν ντροπή και ότι τη στιγμή της έκρηξης βιώνουν μία θόλωση όπου νιώθουν ότι δεν έχουν έλεγχο των αντιδράσεών τους.

Οι άντρες που δεν εκφράζουν ανοιχτά τον θυμό τους σε περίπτωση που αντιμετωπίζουν προβλήματα στον εργασιακό χώρο, εμφανίζουν διπλάσιο κίνδυνο καρδιακής προσβολής

Απλές συμβουλές, για να χαλαρώσουμε

-  βαθιές αναπνοές από το διάφραγμα


-  κάντε μια χαλαρωτική σκέψη, αληθινή ή φανταστική


- σκεφτείτε για λίγο με ψυχρή λογική. Αφήστε το συναίσθημα για αργότερα μέχρι να ηρεμήσετε, αφού ο θυμός κάνει παράλογους και τους πιο λογικούς.
-  χρησιμοποιείστε το χιούμορ


-  αλλάξτε περιβάλλον/κάντε ένα ήρεμο διάλειμμα

-  απομακρυνθείτε/αποφύγετε να παρατηρείτε πράγματα που σας εξοργίζουν (π.χ. η ακαταστασία στο δωμάτιο των παιδιών σας). Αφήστε το για μια πιο ήρεμη στιγμή.

Μικρές Συμβουλές για Αντιμετώπιση του Θυμού

Να θυμάσαι ότι ο θυμός είναι ένα συναίσθημα και έτσι δεν είναι ούτε σωστό ούτε λάθος, ούτε καλό ούτε κακό. Το τι κάνεις με το συναίσθημα του θυμού είναι που έχει σημασία. Και έχεις τον έλεγχο των συμπεριφορών σου.

• Αναγνώριση δυσκολίας για διαχείριση θυμού.
• Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του άλλου ατόμου
• Μάθε πώς να γελάς και να βλέπεις την θετική άποψη κάθε προβλήματος
• Μάθε πώς να ηρεμείς
• Μάθε να ακούς πραγματικά
• Συγχώρησε τα άτομα που σε έχουν αναστατώσει
• Σκέψου τη ρήξη που μπορεί να προκαλέσει ο θυμός σε κάποια σχέση
• Έχεις την ευθύνη για το δικό σου θυμό. Ίσως σε θυμώσει κάποιο άτομο αλλά εσύ επιλέγεις το θυμό ανάμεσα σε άλλα συναισθήματα
• Έμαθες να θυμώνεις μήπως; Από πού;
• Πρόσεξε τον εαυτό σου και την υγεία σου καθημερινά
• Απόφυγε την κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ουσιών για να ηρεμήσεις
• Τι ρόλο είχε ο θυμός στην οικογένεια σου όταν μεγάλωνες;
• Πόσο λογικά είναι αυτά που σε θυμώνουν;
• Πώς θα ήταν η ζωή σου χωρίς θυμό;
• Εξερεύνησε συναισθήματα πόνου και φόβου
• Διατηρείς το θυμό περισσότερο από όσο χρειάζεται;

Το βασικότερο βήμα για να μπορέσει κανείς να το αντιμετωπίσει τον θυμό είναι η αναγνώριση και η ανάλυσή του. Να μπορέσει μέσα από την ανάλυση να δώσει απάντηση σε ερωτήματα, όπως πότε, πώς, υπό ποιες συνθήκες κτλ. ώστε να σταματήσει να λειτουργεί ενστικτωδώς. Επιπλέον, είναι σημαντικό να έχει την επιθυμία να αλλάξει.

Παρακάτω δίνονται κάποιες βασικές συμβουλές για κάποιον που θέλει να διαχειριστεί το θυμό του:

• Διαχείριση στρες. Το στρες και ο θυμός είναι αλληλένδετα. Όταν κάποιος ζητάει βοήθεια για διαχείριση θυμού, αυτό σχεδόν πάντα έχει να κάνει και με αυξημένα επίπεδα στρες. Σε κάποιες περιπτώσεις (όχι όμως σε όλες) συμβαίνει και το αντίστροφο, όπου η υπερδιέγερση που προκαλεί το στρες οδηγεί σε θυμό ή σε άλλες περιπτώσεις όπου καταπιεσμένα συναισθήματα θυμού μπορεί να οδηγήσουν σε σωματικά συμπτώματα, που συνδέονται με στρες.
• Διαχείριση χρόνου. Αν και αυτό αποτελεί κομμάτι της διαχείρισης στρες, συνδέεται άρρηκτα και με τη διαχείριση του θυμού.
• Προσπάθεια να μάθουμε να μην αντιδράμε ενστικτωδώς. Είναι καλύτερο να σκεφτούμε προτού αντιδράσουμε, παρά να αφήσουμε το θυμό ή την απογοήτευση να κυριαρχήσουν Αυτό παράλληλα, βοηθάει και την αυτοεικόνα μας, καθώς αισθανόμαστε ότι ο έλεγχος ανήκει σε μας κι όχι στις καταστάσεις. Ειδικά όταν πρόκειται για ζευγάρια, είναι πολύ σημαντικό να αφήνουν λίγο χρόνο για σκέψη και όχι να προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα ακριβώς τη στιγμή που είναι θυμωμένοι.
• Παράλληλα, είναι σημαντικό να διώξουμε τις αρνητικές σκέψεις που γίνονται όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε. Συνήθως ασκούμε αρνητική κριτική στον ίδιο μας τον εαυτό, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε αρνητική αυτοεικόνα. Ο σκοπός είναι η αναγνώριση των λαθών μας, αλλά και των δυνατών μας σημείων που θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε και να βελτιωθούμε.
• Είναι σημαντικό να προσπαθήσει κανείς να αναπτύξει την ικανότητα να ακούει προσεκτικά τον άλλο και να τον καταλάβει. Αυτό ευνοεί σε μεγάλο βαθμό τις διαπροσωπικές σχέσεις καθώς βελτιώνει την επικοινωνία μεταξύ δυο ατόμων και την αποφυγή παρερμηνειών σε λόγια ή σε συμπεριφορές
• Πολλές φορές ο θυμός είναι απόρροια των πολύ υψηλών προσδοκιών για τον εαυτό. Οι άνθρωποι καθοδηγούμενοι, από την ανάγκη τους να αισθανθούν σημαντικοί θέτουν υψηλές, μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Όταν αυτές δεν ικανοποιούνται θυμώνουν και ξεκινούν την αρνητική αυτοκριτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
• Ο θυμός μπορεί να είναι συσσωρευμένος μέσα μας από περιστατικά στα οποία αισθανθήκαμε ότι αδικούμαστε αλλά δεν προλάβαμε να αντιδράσουμε Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι μια απώλεια που δεν έχουμε πενθήσει. Αυτά τα ανάμεικτα συναισθήματα λύπης και θυμού μπορεί να ενεργοποιηθούν πολύ εύκολα και να μας οδηγήσουν σε ακραίες αντιδράσεις, ακόμη και από ασήμαντες αφορμές. Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να συμφιλιωνόμαστε με αυτά τα περιστατικά ή τους ανθρώπους που μας τα έχουν προκαλέσει μέσα από μια διαδικασία αποδοχής.
• Η τελευταία, αλλά σημαντικότερη συμβουλή στη διαχείριση θυμού είναι η εκμάθηση δεξιοτήτων διεκδικητικότητας. Η διεκδικητικότητα βρίσκεται ανάμεσα στην παθητικότητα και την επιθετικότητα και αποτελεί τη χρυσή τομή. Σημαίνει να εκφράζουμε αυτό που σκεφτόμαστε με ευθύ και ειλικρινή τρόπο, χωρίς όμως να προσβάλλουμε με αυτό τα δικαιώματα και την προσωπικότητα του άλλου. Η διεκδικητικότητα είναι μια δεξιότητα επικοινωνίας που μπορεί κανείς να αποκτήσει είτε μέσα από την ατομική ψυχοθεραπεία, είτε μέσα από τη συμμετοχή σε συμβουλευτικές ομάδες.

Συμπερασματικά θα πρέπει να μάθετε να εκφράζετε το θυμό σας και τα νεύρα σας με ασφαλή τρόπο. Οι δραστηριότητες που σας χαλαρώνουν θα σας επιτρέπουν να χειρίζεστε με καλύτερο τρόπο το θυμό σας. Η επίλυση των διαφορών σας με τους άλλους θα σας κάνουν να νιώθετε πιο θετικά και ευτυχισμένα.

Τα πάνω-κάτω με τα επιδόματα ανεργίας από 1/1/2014 – Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι

 

Είσαι μακροχρόνια άνεργος και αν μόλις συμπλήρωσες το 21^ο έτος της ηλικίας σου;

 

 

 Το 2014, αν εξακολουθήσεις να βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση, θα εισπράττεις –για πρώτη φορά- επίδομα 200 ευρώ τον μήνα. Αν πάλι χάσεις τη δουλειά σου μέσα στην επόμενη χρονιά, μπορεί να χάσεις το τακτικό επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ καθώς οι προϋποθέσεις γίνονται αυστηρότερες. Δείτε τι αλλάζει με το νέο έτος.

Επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας και σε 20άρηδες

Πριν από λίγους μήνες, το υπουργείο Εργασίας νομοθέτησε δύο βασικές αλλαγές όσον αφορά στις προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος μακροχρόνιας ανεργίας:

1.       Αύξησε το ηλικιακό όριο επιτρέποντας να ενταχθούν στο επίδομα άτομα ηλικίας από 20 έως 66 ετών ενώ μέχρι πρότινος, επίδομα δινόταν μόνο στους μακροχρόνια ανέργους ηλικίας από 45 ετών μέχρι και 65 ετών. Πρόκειται ασφαλώς για μια θετική αλλαγή η οποία θα οδηγήσει και σε διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων αρκεί να…

2.       Μην κοπούν από το εισοδηματικό κριτήριο το οποίο υπέστη περικοπή. Έτσι, ενώ για το 2013, το επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας θα καταβάλλεται σε όλους όσους εμφανίζουν εισόδημα κάτω των 12.000 ευρώ, το ποσό αυτό θα μειωθεί στα 10.000 ευρώ από το 2014 και θα προσαυξάνεται με έναν βασικό μισθό (586 ευρώ) για κάθε ανήλικο παιδί που υπάρχει στην οικογένεια.

Οι προϋποθέσεις:
Πώς λοιπόν διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος μακροχρόνιας ανεργίας από το νέο έτος. Ιδού τι αναφέρει η ιστοσελίδα του ΟΑΕΔ:

1. Ηλικία από 20 μέχρι 66 ετών. Ως ημερομηνία γέννησης του δικαιούχου του επιδόματος λογίζεται η 1η Ιανουαρίου του 20ου έτους της ηλικίας του και ως ημερομηνία συμπλήρωσης του 66ου έτους του δικαιούχου η 31η Δεκεμβρίου του έτους της συμπλήρωσης. Η συμπλήρωση του 66ου έτους συνεπάγεται την διακοπή της καταβολής του επιδόματος στο δικαιούχο.

2. Εξάντληση 12μηνης τακτικής επιδότησης ανεργίας. Δικαιούχοι είναι και όσοι έχουν εξαντλήσει κατά το παρελθόν 12μηνη επιδότηση ακόμη και αν την έλαβαν τμηματικά (δηλ. με αναστολές και συνεχίσεις). ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν είναι δικαιούχοι οι άνεργοι των οποίων η εγκριτική απόφαση χορήγησης τακτικής επιδότησης ανεργίας είναι μικρότερη των δώδεκα μηνών.

3. Να έχουν συμπληρώσει κατά την ημερομηνία υποβολής της σχετικής αίτησης, χρόνο ανεργίας αδιαλείπτως επί δωδεκάμηνο, παραμένουν εγγεγραμμένοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ, ανεξάρτητα ποια χρονική περίοδο έλαβαν την δωδεκάμηνη τακτική επιδότηση. Αν π.χ. ο ενδιαφερόμενος έχει λάβει επίδομα ανεργίας 12μηνης διάρκειας που έληξε την 05/12/1998 και υποβάλει αίτηση για το επίδομα μακροχρονίως ανέργου την 15/05/2014, θα πρέπει κατά το χρονικό διάστημα από 16/5/2013 έως 15/5/2014 να αποδεικνύεται η κατάσταση της διαρκούς 12μηνης διάρκειας ανεργίας του.

4. Το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα να μην υπερβαίνει τα 10.000 ΕΥΡΩ. Το συγκεκριμένο εισόδημα προσαυξάνεται κατά 587 ΕΥΡΩ για κάθε ανήλικο τέκνο. Ανήλικο τέκνο θεωρείται αυτό που δεν έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του.
Σημείωση : Οικογενειακό εισόδημα θεωρούμε το συνολικό ετήσιο φορολογούμενο πραγματικό ή τεκμαρτό καθώς και το απαλλασσόμενο ή φορολογούμενο με ειδικό τρόπο του ίδιου και της οικογενείας του (συζύγου και ανηλίκων τέκνων).

Δεν προσμετράται στο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα: το επίδομα ανεργίας, ασθενείας, μητρότητας, καθώς και το επίδομα μακροχρονίως ανέργου (για τυχόν χορήγηση του κατά το επόμενο ημερολογιακό έτος) .

Για ενήλικες άγαμους δικαιούχους ως οικογενειακό εισόδημα θεωρείται το ατομικό.

ΥΨΟΣ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ Το ύψος του επιδόματος καθορίζεται στο ποσό των 200 ΕΥΡΩ και χορηγείται προσωπικά στον ίδιο το δικαιούχο για όσο χρονικό διάστημα είναι άνεργος και σε καμία περίπτωση πέρα από 12 μήνες.

Το επίδομα αυτό δεν επιδέχεται προσαυξήσεις, είναι προσωποπαγές και δεν μεταβιβάζεται. Τα δικαιολογητικά

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

1. Αίτηση του δικαιούχου στην Υπηρεσία ΟΑΕΔ του τόπου διαμονής του.

2. Αντίγραφο φορολογικής δήλωσης επικυρωμένο από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. ή εκκαθαριστικό σημείωμα της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. του προηγούμενου οικονομικού έτους. Στην περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος δεν υπέχει υποχρέωση υποβολής φορολογικής δήλωσης, θα προσκομίζει υπεύθυνη δήλωση στην οποία θα αναφέρει ότι δεν υποχρεούται στην υποβολή φορολογικής δήλωσης και ότι δεν είχε ετήσιο οικογενειακό εισόδημα που να υπερβαίνει το ποσό των 10.000 ΕΥΡΩ, προσαυξανόμενο κατά το ποσό που αναλογεί στον αριθμό των ανήλικων τέκνων του. Στην υπεύθυνη δήλωση θα βεβαιώνει η οικεία Δ.Ο.Υ. ότι παρελήφθη από αυτήν όμοια υπεύθυνη δήλωση. Σε περίπτωση που η καταβολή του προαναφερόμενου επιδόματος συνεχίζεται και κατά το επόμενο ημερολογιακό έτος ο δικαιούχος θα υποβάλλει υπεύθυνη δήλωση στην οποία θα δηλώνει ότι το ετήσιο του προηγούμενου οικονομικού έτους εισόδημα του δεν υπερέβη το ποσό των 10.000 ΕΥΡΩ, προσαυξανόμενο κατά το ποσό που αναλογεί στον αριθμό των ανήλικων τέκνων του Στην προαναφερόμενη υπεύθυνη δήλωση θα πρέπει να βεβαιώνει η οικεία Δ.Ο.Υ. ότι παρελήφθη από αυτήν όμοια υπεύθυνη δήλωση. Όσοι εκ των δικαιούχων είναι υπόχρεοι υποβολής φορολογικής δήλωσης, θα πρέπει να προσκομίζουν και αντίγραφο φορολογικής δήλωσης αμέσως μετά την υποβολή της στη Δ.Ο.Υ.

3. Υπεύθυνη Δήλωση του δικαιούχου με την οποία βεβαιώνεται : α) ότι ο αιτών δεν συμμετέχει σε επιδοτούμενο πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης, δεόντως επικυρωμένο, β) ότι δεν λαμβάνει επίδομα από άλλη Υπηρεσία του ΟΑΕΔ και γ) ότι αναλαμβάνει την ευθύνη να γνωστοποιήσει οποιαδήποτε μεταβολή που επήλθε στα στοιχεία που δήλωσε υπευθύνως.

4. Φωτοαντίγραφο δελτίου αστυνομικής ταυτότητας.

5. Πρόσφατο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης για τους έχοντες ανήλικα τέκνα.

6. ΙΒΑΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, στον οποίο πρέπει να εμφανίζεται ως πρώτος δικαιούχος.

Οι αλλαγές στο επίδομα τακτικής ανεργίας
Από το νέο έτος, ο ΟΑΕΔ προκειμένου να χορηγήσει στους απολυμένους το επίδομα τακτικής ανεργίας των 360 ευρώ, θα ψάχνει:

1.       αν έχετε πραγματοποιήσει 125 ημέρες εργασίας στο τελευταίο 14μηνο πριν από την απόλυσή σας, χωρίς να υπολογίζονται (στις 125) οι ημέρες εργασίας των δύο τελευταίων μηνών. Ειδικά για τους ασφαλισμένους που έχουν απασχοληθεί σε τουριστικά και άλλα εποχιακά επαγγέλματα, για δύο συνεχείς χρονικές περιόδους (σεζόν) αρκούν 100 ημέρες εργασίας το τελευταίο 12μηνο.

2.       Αν στα τέσσερα χρόνια που έχουν προηγηθεί από την υποβολή της αίτησης για επίδομα ανεργίας, έχετε εισπράξει επίδομα ανεργίας που να υπερβαίνει τους 16 μήνες (ή 400 ημέρες). Μέχρι και το τέλος του 2013, αναζητείται αν έχει καταβληθεί επίδομα ανεργίας για 18 μήνες μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πρόκειται για μια επώδυνη αλλαγή η οποία θα αποκλείσει πολλούς δικαιούχους, ειδικά τους εποχικούς υπαλλήλους. Πως αυτό θα λειτουργήσει πρακτικά; Αν κάποιος απολυθεί τον Ιανουάριο του 2014, θα προσκομίσει στον ΟΑΕΔ τα 125 ένσημα (ή περισσότερα) προκειμένου να διαπιστωθεί ότι πληροί τις προϋποθέσεις για να πάρει το επίδομα. Επιπλέον η υπηρεσία θα αναζητήσει για πόσους μήνες έχει επιδοτηθεί με επίδομα ανεργίας στο χρονικό διάστημα Ιανουάριος 2010-Δεκέμβριος 2013. Αν έχει επιδοτηθεί για έξι μήνες, θα μπορεί να πάρει επίδομα για άλλους 10 μήνες. Αν έχει επιδοτηθεί για 12 μήνες, θα εισπράττει επίδομα για τέσσερις μήνες. Αν έχει επιδοτηθεί για 18 μήνες μέσα σε αυτή την 4ετία, τότε δεν θα παίρνει απολύτως τίποτα παρά το γεγονός ότι πληροί τις υπόλοιπες προϋποθέσεις.

πηγη. http://www.fpress.gr

Οκτώ πράγματα που μάθαμε λάθος στο σχολείο!

 


 Μάλλον κάποια πράγματα δε μας τα μάθανε σωστά. Μια λίστα το περιεχόμενο της οποίας θα μας εκπλήξει...

1) Ο Αϊνστάιν ήταν κακός μαθητής
Γενιές παιδιών μεγαλώσανε με την πεποίθηση ότι ο νομπελίστας φυσικός δεν τα κατάφερνε καλά στο σχολείο. Στην πραγματικότητα τα πήγαινε πολύ καλά, ιδιαίτερα στη φυσική και τα μαθηματικά!

2) Στα ποντίκια αρέσει το τυρί
Στα ποντίκια αρέσουν οι τροφές που είναι πλούσιες σε σάκχαρα όπως επίσης το φυστικοβούτυρο και τα δημητριακά.

3) Ο Ναπολέων ήταν κοντός
Στην πραγματικότητα είχε ύψος περίπου 1,7 μέτρα, που ήταν το μέσο ύψος για την εποχή του.

4) Ο Τόμας Έντισον ανακάλυψε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα
Ο Έντισον ανακάλυψε πολλά πράγματα αλλά ο ηλεκτρικός λαμπτήρας δεν είναι ένα από αυτά. Στην πραγματικότητα ανακάλυψε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα σχεδόν ταυτόχρονα με το Βρετανό Τζόζεφ Σουάν, στον οποίο ανήκει η πατρότητα της εφεύρεσης.

5) Ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο
Ο Δαρβίνος δεν είπε ακριβώς αυτό, αν και οι περισσότεροι αυτο του χρεώνουμε. Εκείνο που υποστήριξε ο Δαρβίνος ήταν ότι οι πίθηκοι, οι χιμπατζήδες και ο άνθρωπος είχαμε τον ίδιο πρόγονο πριν από πολλα πολλά χρόνια.

6) Οι Βίκιγκς είχαν κράνη με κέρατα
Οι Βίκιγκς ενταφιαζόταν μεζί με τα κράνη του και τα κέρατα που χρησιμοποιούσαν για να πίνουν. Όταν ανακαλύφθηκαν οι πρώτοι τάφοι θεωρήθηκε λανθασμένα ότι είχαν κράνη με κέρατα.

7) Ο Κολόμβος πίστευε ότι η Γη είναι επίπεδη
Μπορεί να μη γνώριζε πόσο μεγάλη είναι η Γη, αλλά σίγουρα δεν ανησυχούσε μήπως πέσει στο κενό όταν θα φτάσει στην άκρη της.

8) Διαφορετικά σημεία της γλώσσας αναγνωρίζουν διαφορετικές γεύσεις

Πράγματι έχουμε διαφορετικούς αισθητήρες σε διαφορετικά σημεία της γλώσσας αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι χωρισμένη σε διακριτές περιοχές.

 (Ο διαχωρισμός έγινε κυρίως για την ευκολία διδασκαλίας).

Τα κόλπα της γιαγιάς για να φαίνεται το στήθος πιο σφιχτό και πιο μεγάλο...

 


 Νομίζετε ότι το στήθος σας
δεν είναι το ίδιο σφιχτό όπως
πριν από μερικές χρόνια ή πάλι
θεωρείτε ότι το μέγεθος
του στήθους σας δεν είναι το επιθυμητό;
Μην ανησυχείτε και πολύ, γιατί πριν
από τις ειδικές κρέμες ή τους πλαστικούς χειρουργούς οι γυναίκες αντιμετώπιζαν... αυτά τα προβλήματα.
Μάλιστα θυμάμαι τη γιαγιά μου να κάνει τα δικά της…κόλπα για τα να αντιμετωπίσει τη χαλάρωση του στήθους ενώ μου αποκάλυψε το…μυστικό για να αποκτήσεις μεγαλύτερο στήθος και δεν είναι το…κοτόπουλο.
Για να αποκτήσετε πιο σφιχτό στήθος χρειάζεται να ανακατέψετε
λίγο λάδι χαμομηλιού με ελάχιστο λάδι λεβάντας και να κάνετε μασάζ για περίπου 3 λεπτά.



Αν πάλι θέλετε να κάνετε το στήθος σας να φαίνεται μεγαλύτερο τότε πιείτε ένα φλιτζάνι φασκόμηλο.
ΠΗΓΗ: queen.gr

Η Οριάνα Φαλάτσι κονιορτοποιεί το επιχείρημα «Ήμασταν και εμείς κάποτε μετανάστες»

 


Της Oriana Fallaci* (από το βιβλίο της «H Οργή και η Περηφάνεια», 2003)
Όχι εδώ και πολύ καιρό, άκουσα κάποιον από τους αναρίθμητους πρώην κυρίους Πρωθυπουργούς που έχουν ταλαιπωρήσει την Ιταλία τις τελευταίες δεκαετίες, να λέει στην τηλεόραση: «Κι ο θείος μου ήταν μετανάστης. Ακόμη θυμάμαι τη στιγμή που έφευγε για την Αμερική. με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι». Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα, κύριε παραπληροφορημένε, ή αναξιόπιστε πρώην Πρωθυπουργέ. Εκτός από το ότι είναι πρακτικά αδύνατον να έχετε θείο που πήγε στην Αμερική με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, για τον απλό λόγο ότι οι θείοι με τις βαλίτσες από χαρτόνι στο χέρι πήγαιναν στην Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα, δηλαδή τότε που εσείς δεν ήσασταν ακόμη γεννημένος, δεν είναι καθόλου το ίδιο. Και είναι δυο φαινόμενα άσχετα μεταξύ τους για ορισμένους λόγους που εσείς αγνοείτε, ή κάνετε πως αγνοείτε. Οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής:

Πρώτον: Η Αμερική είναι μια ήπειρος με έκταση 3 εκατομμύρια και 618.770 τετραγωνικά μίλια. Τεράστιες περιοχές αυτής της έκτασης είναι ακόμη και σήμερα ακατοίκητες ή τόσο αραιά κατοικημένες, ώστε σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να περπατάει κανείς για ολόκληρους μήνες χωρίς να συναντήσει ψυχή. Και σας πληροφορώ ότι στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα αυτές οι περιοχές ήταν ακόμη πιο έρημες και σχεδόν εντελώς ακατοίκητες. Δεν υπήρχαν πόλεις, ούτε κωμοπόλεις, ούτε δρόμοι, ούτε καν οικισμοί. Το πολύ-πολύ να υπήρχαν κάποια φυλάκια ή κάποια καταλύματα για ξεκούραση και για αλλαγή αλόγων.


 Η πλειονότητα των κατοίκων ήταν, ουσιαστικά, συγκεντρωμένη στις ανατολικές Πολιτείες. Στις Μεσοδυτικές εκτάσεις, ζούσαν μονάχα λίγοι θαρραλέοι τυχοδιώκτες, καθώς και οι φυλές των ιθαγενών Ινδιάνων, που τους ονόμαζαν Ερυθρόδερμους. Πιο δυτικά, στη λεγόμενη Άγρια Δύση, υπήρχαν ακόμη λιγότεροι κάτοικοι: Το Κυνήγι του Χρυσού μόλις είχε αρχίσει. Λοιπόν: Η Ιταλία δεν αποτελεί ήπειρο. Είναι μια μικρή σχετικά χώρα, τριάντα δύο φορές μικρότερη από την Αμερική και υπερβολικά πυκνοκατοικημένη: ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 58 εκατομμύρια κατοίκους έναντι των 282 εκατομμυρίων της Αμερικής. Συνεπώς, αν τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες γιοι του Αλλάχ μεταναστεύουν στην Ιταλία κάθε χρόνο (όπως γίνεται στην πραγματικότητα), για μας είναι σαν να μετανάστευαν τρία ή τέσσερα εκατομμύρια Μεξικανοί στο Τέξας, στην Αριζόνα ή στην Καλιφόρνια κάθε χρόνο.

Δεύτερον: Για έναν ολόκληρο αιώνα, δηλαδή από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας μέχρι το 1875, η Αμερική ήταν χώρα ελεύθερης προσπέλασης. Τα σύνορα και οι ακτές της παρέμεναν αφύλακτα, οποιοσδήποτε ξένος μπορούσε να μπει ελεύθερα στη χώρα και οι μετανάστες ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι. Για να αναπτυχθεί και να ακμάσει το νεοσύστατο έθνος, έπρεπε να αξιοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα εδάφη του και ο εν δυνάμει πλούτος του, και γι’ αυτό ακριβώς στις 20 Μαΐου του 1862, ο Αβραάμ Λίνκολν υπέγραψε την Homestead Act. Σύμφωνα με την Πράξη αυτή, θα δωρίζονταν 810 εκατομμύρια τ.μ. ομοσπονδιακής γης. Στην Οκλαχόμα, για παράδειγμα, στη Μοντάνα, στη Νεμπράσκα, στο Κολοράντο, στο Κάνσας, στη Βόρεια και Νότια Ντακότα κ.ά... Επιπλέον η «Πράξη» δεν ωφελούσε μονάχα τους Αμερικανούς. Με εξαίρεση τους Κινέζους, που γενικότερα τύχαιναν κακομεταχείρισης, καθώς και τους καταδιωκόμενους γηγενείς Ινδιάνους, οποιοσδήποτε (άντρας ή γυναίκα) μπορούσε να κάνει αίτηση και να λάβει ως δωρεά 480 τ.μ. γης. Οι προϋποθέσεις ήταν: ο αιτών να έχει συμπληρώσει το εικοστό πρώτο έτος, να εγκατασταθεί στον συγκεκριμένο τόπο για τουλάχιστον πέντε χρόνια, να μετατρέψει την άγρια γη σε φάρμα και κατοικία, να δημιουργήσει οικογένεια και, αν δεν ήταν Αμερικανός, να ζητήσει αμερικανική υπηκοότητα. Ακολουθώντας τα σλόγκαν «Το Αμερικανικό Όνειρο», «Αμερική, η Χώρα των Ευκαιριών», οι περισσότεροι από αυτούς που απέκτησαν έτσι γη, ήταν Ευρωπαίοι. 


Ο αριθμός των μεταναστών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ολόκληρες φυλές γηγενών (Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, Τσεγιέν, κ.α.) εκτοπίστηκαν βίαια και περιορίστηκαν με επαίσχυντο τρόπο σε καταυλισμούς. Λοιπόν, στην Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ ανάλογη «Πράξη» που να προσκαλεί τους ξένους να έρθουν και να εγκατασταθούν στη χώρα μας: «Ελάτε ξένοι, ελάτε! Αν έρθετε, θα σας δώσουμε ένα καλό κομμάτι γης στο Κιάντι, στη Βαλ Παντάνα ή στη Ριβιέρα. Για χάρη σας θα διώξουμε τους γηγενείς, δηλαδή τους Τοσκανούς, τους Λομβαρδούς και τους Λιγουριανούς, θα τους κλείσουμε σε καταυλισμούς». Όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι και στην Ιταλία, όλοι αυτοί οι μετανάστες που μας ταλαιπωρούν, έχουν έρθει με δική τους πρωτοβουλία. Με τα αναθεματισμένα σκάφη τους, τα καταραμένα φουσκωτά σκάφη της αλβανικής μαφίας, αποφεύγοντας τις περιπόλους της ακτοφυλακής, που προσπαθούν να τους στείλουνε πίσω. Δεν είμαστε μια χώρα με ανοιχτά σύνορα, αγαπητέ κύριε Πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με τη βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι. Εμείς, δεν έχουμε τεμάχια γης να χαρίσουμε στους ξένους. Δεν έχουμε έρημες περιοχές που πρέπει να κατοικηθούν. Ούτε φυλές Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, και Τσεγιέν για να εκτοπίσουμε.

Τρίτον: Ακόμη κι η Αμερική η Χώρα των Ευκαιριών έπαψε κάποια στιγμή να δείχνει στους ξένους την ίδια επιείκεια που έδειχνε μέχρι και την προεδρία του Λίνκολν. Το 1875, για παράδειγμα, η Αμερικανική Κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να μπουν κάποια όρια, με αποτέλεσμα η Βουλή των Αντιπροσώπων να υιοθετήσει νόμο που απαγόρευε την είσοδο στη Χώρα σε Πρώην κατάδικους και σε πόρνες. Το 1882, ένας δεύτερος νόμος απέκλειε από το δικαίωμα αυτό ψυχασθενείς και άτομα για τα οποία υπήρχαν υποψίες ότι θα βλάψουν τη δημόσια ζωή της χώρας. Το 1903, ψηφίστηκε ακόμη ένας νόμος που απαγόρευε την είσοδο στη χώρα σε επιληπτικούς, σε επαγγελματίες ζητιάνους, σε ασθενείς με μεταδοτικές αρρώστιες και σε αναρχικούς. 


(Ο τελευταίος ήταν ένας ανακριβής χαρακτηρισμός που αποδιδόταν τόσο σε παλαβούς που δολοφονούσαν προέδρους, όσο και σε ριζοσπαστικούς που προκαλούσαν γενική αναστάτωση και οργάνωναν απεργίες). Από εκεί και πέρα, η μεταναστευτική πολιτική έγινε πιο αυστηρή και οι παράνομοι μετανάστες απελαύνονταν αμέσως. Στη σημερινή Ιταλία και Ευρώπη όμως, οι μετανάστες έρχονται όποτε τους αρέσει και όποτε θέλουν. Τρομοκράτες, κλέφτες, βιαστές, πρώην κατάδικοι, πόρνες, ζητιάνοι, έμποροι ναρκωτικών, άτομα με μεταδοτικές ασθένειες. Δεν ελέγχεται το ιστορικό ούτε καν εκείνων που παίρνουν άδεια εργασίας. Από τη στιγμή που περνούν τα σύνορα, τους παρέχεται φιλοξενία, τροφή και ιατρική περίθαλψη, με επιβάρυνση των γηγενών. Εννοώ των Ιταλών φορολογουμένων. Λαμβάνουν ακόμη και ένα μικρό ποσό χρημάτων για τα τρέχοντα μικροέξοδά τους. Όσο για τους παράνομους μετανάστες, ακόμη κι αν απελαθούν επειδή έχουν διαπράξει κάποιο φριχτό έγκλημα, πάντοτε καταφέρνουν να επιστρέψουν. Αν απελαθούν ξανά, πάλι γυρίζουν πίσω. Φυσικά, για να διαπράξουν κι άλλα εγκλήματα. Και οι πολιτικοί μας δεν κάνουν τίποτε. Ανάθεμά τους!

Δε θα ξεχάσω ποτέ τις διαδηλώσεις που έκαναν πέρυσι οι παράνομοι, κατακλύζοντας τις πλατείες μας για να απαιτήσουν με αυθάδεια άδειες παραμονής. (Οι περισσότεροι ανέμιζαν τις σημαίες της χώρας τους, ή κόκκινες σημαίες). Αυτά τα παμπόνηρα, παραμορφωμένα πρόσωπα. Αυτές οι υψωμένες γροθιές, έτοιμες να μας χτυπήσουν, εμάς τους γηγενείς, να μας κλείσουν σε καταυλισμούς. Αυτές οι κραυγές, που έφερναν στο νου τις κραυγές των οπαδών του Χομεινί στο Ιράν, του Μπιν Λάντεν στην Ινδονησία, Μαλαισία, Πακιστάν, Ιράκ, Σενεγάλη, Σομαλία, Νιγηρία κ.ο.κ... Δε θα το ξεχάσω ποτέ, γιατί εκτός από προσβεβλημένη, ένιωσα και εξαπατημένη από τους πολιτικούς που έλεγαν: «Θα θέλαμε να τους απελάσουμε, να τους στείλουμε πίσω στις πατρίδες τους. Αλλά, δε γνωρίζουμε πού κρύβονται». Πού κρύβονται;!; Ελεεινοί καραγκιόζηδες! Είχαν κατεβεί κατά χιλιάδες στις πλατείες, και δεν κρύβονταν διόλου. Για να τους απελάσετε, για να τους διώξετε, θα αρκούσε να τους περικυκλώσετε με λίγους ένοπλους αστυνομικούς oι στρατιώτες, να τους φορτώσετε σε φορτηγά, να τους οδηγήσετε σ’ ένα αεροδρόμιο ή ένα λιμάνι, και να τους στείλετε πίσω στις πατρίδες τους.

Όσο για τον τελευταίο λόγο που θα σας αναφέρω, αγαπητέ μου κύριε πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με τη βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, είναι τόσο απλός, που ακόμη και ένα διανοητικά καθυστερημένο μωρό θα μπορούσε να τον καταλάβει. Η Αμερική είναι ένα νεοσύστατο έθνος, μια πολύ νέα χώρα. Αν αναλογιστείτε ότι η σύσταση του αμερικανικού έθνους έγινε στα τέλη του δεκάτου όγδοου αιώνα, θα συμπεράνετε εύκολα ότι σήμερα (έτος 2002) συμπληρώνει μόλις δυο αιώνες ζωής. Επίσης, είναι ένα έθνος μεταναστών. Από την εποχή του Mayflower, από την εποχή των δεκατριών αποικιών, δηλαδή από πάντα, όλοι οι κάτοικοι της Αμερικής ήταν μετανάστες. Παιδιά, εγγόνια, εγγύτεροι ή απώτεροι απόγονοι κάποιων μεταναστών. Ως έθνος μεταναστών, αποτελεί το πιο δυναμικό, το πιο πλούσιο μείγμα φυλών, θρησκειών και γλωσσών που υπήρξε ποτέ σε τούτο τον πλανήτη. Ως νεοσύστατο έθνος, έχει πολύ σύντομη ιστορία. Γι’ αυτό, η πολιτιστική της ταυτότητα δεν έχει ακόμη κατασταλάξει σε κάτι ενιαίο. Αντίθετα, η Ιταλία είναι ένα πολύ παλαιό έθνος. Με εξαίρεση την Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι το παλαιότερο της Δύσης. Η καταγεγραμμένη ιστορία της ξεκινάει πριν τρεις χιλιάδες χρόνια, όταν ιδρύθηκε η Ρώμη. Ή, καλύτερα, από την εποχή που οι Ετρούσκοι αποτελούσαν ήδη πολιτισμένη κοινωνία. Σ’ αυτές τις τρεις χιλιετίες, παρ’ όλη την εξάπλωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρ’ όλες τις εισβολές που προκάλεσαν την Πτώση αυτού του εκπληκτικού επιτεύγματος, παρ’ όλες τις κατακτήσεις που μας είχαν διαμελίσει για πολλούς αιώνες, η Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ έθνος μεταναστών. Δηλαδή, ένα μείγμα από φυλές, θρησκείες και γλώσσες. Ούτε αλλοιώθηκε η ταυτότητά της από τις επιδράσεις των κατακτητών της. Κανένα από τα ξένα έθνη που μας είχαν κατακτήσει και διαμελίσει (και Γερμανοί και Σκανδιναβοί και Ισπανοί και Γάλλοι και Αυστριακοί) δεν κατάφεραν να μεταβάλουν την οντότητά μας. Αντίθετα, εκείνοι απορροφήθηκαν από εμάς, σαν το νερό από το σφουγγάρι. …. 


Συνεπώς, η δική μας πολιτιστική ταυτότητα είναι ενιαία. Και, παρ’ όλο που περιέχει κάποια στοιχεία, που έχει απορροφήσει το σφουγγάρι (σκεφτείτε τις πολλές διαλέκτους μας, τις συνήθειές μας, την κουζίνα μας), ποτέ δεν υιοθέτησε συνήθειες του Μουσουλμανικού κόσμου. Με κανέναν τρόπο δεν έχει επηρεαστεί από αυτόν. Επίσης, για δυο χιλιάδες χρόνια, η ενότητά μας ήταν βασισμένη σε μια θρησκεία που ονομάζεται Χριστιανισμός. Σε μια εκκλησία που ονομάζεται Καθολική Εκκλησία... Πάρτε εμένα σαν παράδειγμα. «Είμαι άθεη και αντικληρικών αντιλήψεων, δεν έχω τίποτε κοινό με την Καθολική Εκκλησία», δηλώνω πάντοτε. Κι αυτό είναι αλήθεια. 


Αλλά, ταυτόχρονα, είναι και ψέμα. Γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, έχω αρκετά κοινά με την Καθολική Εκκλησία. Πιστέψτε με, γαμώτο! Πώς θα μπορούσα να μην έχω; Γεννήθηκα σ’ έναν τοπίο γεμάτο τρούλους εκκλησιών, μοναστήρια, Χριστούς, Μαντόνες, Αγίους, σταυρούς και καμπάνες. Οι πρώτες μελωδίες που άκουσα όταν γεννήθηκα ήταν οι μελωδίες από τις καμπάνες. Τι καμπάνες του Καθεδρικού της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε, που τον Καιρό του Αντίσκηνου, ο μουεζίνης προσβλητικά κατέπνιγε με τα δικά του Αλλάχ-ακμπάρ. 


Γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτή τη μουσική, με αυτό το τοπίο γύρω μου, με αυτή την Εκκλησία που την έχουν προσκυνήσει ακόμη και μεγάλα μυαλά, όπως ο Δάντης Αλιγκιέρι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Γαλιλαίος Γαλιλέι. Μέσα από αυτήν έχω μάθει τι είναι γλυπτική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίηση και λογοτεχνία, καθώς και τι σημαίνει ο συνδυασμός της ομορφιάς με τη γνώση. Χάρη σ’ αυτήν άρχισα κάποτε ν’ αναρωτιέμαι τι είναι το Καλό και το Κακό, αν υπάρχει Θεός. Αν μας έπλασε Εκείνος, ή εμείς Εκείνον και αν η ψυχή είναι μια χημική ένωση που μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε εργαστήρια ή είναι κάτι περισσότερο από αυτό. 


Και, μα τον Θεό...

Βλέπετε; Πάλι χρησιμοποίησα τη λέξη «Θεός». Παρ’ όλες τις λαϊκές και αντικληρικές μου αντιλήψεις, παρ’ όλο τον αθεϊσμό μου, είμαι τόσο διαποτισμένη από τον Καθολικό πολιτισμό, ώστε αυτός να είναι αναπόσπαστο μέρος του γραπτού και προφορικού μου λόγου. Μα τον Θεό, για όνομα του Θεού, προς Θεού, δόξα τω Θεώ, Θεέ και Κύριε, Παναγία μου, έλα Παναγία μου, Χριστέ και Παναγιά μου, στην ευχή του Χριστού. Χριστέ μου... Τέτοιες εκφράσεις μου έρχονται τόσο αυθόρμητα, που δε συνειδητοποιώ ότι τις λέω ή ότι τις γράφω. Και να σας τα πω όλα; Παρ’ όλο που ποτέ δε συγχώρεσα την Καθολική Εκκλησία για τα αίσχη που μου επέβαλε, με πρωταρχικό εκείνο της γ…..ς Ιεράς Εξέτασης που τον δέκατο έβδομο αιώνα έκαψε ζωντανή την προγιαγιά μου Ιλντεμπράντα, την κακόμοιρη την Ιλντεμπράντα, παρ’ όλ’ αυτά, οι μελωδίες από τις καμπάνες συνεχίζουν να γλυκαίνουν την καρδιά μου. Μου αρέσουν.

Επίσης, μ’ αρέσουν όλες αυτές οι όμορφες αγιογραφίες με τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους. Είμαι μάλιστα συλλέκτρια παλαιών εικονισμάτων. Επίσης, μου αρέσουν τα αβαεία και τα μοναστήρια και τα περιβόλια τους. Μου δημιουργούν μια ακαταμάχητη αίσθηση γαλήνης και συχνά ζηλεύω αυτούς που μένουν σ’ αυτά. Και, εν τέλει, ας το παραδεχτούμε: οι καθεδρικοί ναοί μας είναι πιο όμορφοι από τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους βουδιστικούς ναούς και τις άχρωμες εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων. …. Όλ’ αυτά τα συμβολικά στολίδια που ανήκαν στη δική μου ζωή. Στον δικό μου πολιτισμό. Ξέρετε, στον κήπο του εξοχικού σπιτιού μου στην Τοσκάνη, υπάρχει ένα μικρό, παλιό ξωκλήσι. Δυστυχώς, είναι πάντοτε κλειστό. Από τότε που πέθανε η μητέρα μου, κανείς δεν το φροντίζει. Κάθε φορά που επιστρέφω στην πατρίδα, πηγαίνω και το ανοίγω. Ξεσκονίζω την Αγία Τράπεζα, προσέχω να μην έχουν κάνει φωλιές τα ποντίκια ή να μην έχουν φάει καμιά σελίδα από τη Σύνοψη. Και, παρά τον λαϊκισμό μου, τον αθεϊσμό μου, εκεί μέσα νιώθω άνετα. Παρά τις αντικληρικές απόψεις μου, εκεί μέσα νιώθω γαλήνη. (Και βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι Ιταλοί θα εκμυστηρεύονταν το ίδιο πράγμα. Σε μένα το έχει εκμυστηρευτεί, Θεέ και Κύριε, ο ίδιος ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, ο άνθρωπος που εισήγαγε τον ιστορικό συμβιβασμό μεταξύ μαρξιστών και καθολικών...).

Για όνομα του Θεού, για άλλη μια φορά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι εμείς oι Ιταλοί δεν βρισκόμαστε στην ίδια θέση με τους Αμερικανούς. Δεν είμαστε ένα χωνευτήρι πολλών και διάφορων ειδών, δεν είμαστε ένα μωσαϊκό από ανομοιομορφίες, συγκολλημένες μονάχα με μια υπηκοότητα. Εννοώ ότι ακριβώς επειδή η πολιτιστική μας ταυτότητα είναι ήδη προσδιορισμένη από τη χιλιόχρονη ιστορία μας, δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ εμάς... Και που δε θέλουν να γίνουν σαν εμάς, να απορροφηθούν από εμάς. Αντίθετα, μάλιστα, θέλουν να μας απορροφήσουν εκείνοι. Θέλουν ν’ αλλάξουν τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ταυτότητά μας, τον τρόπο ζωής μας. Και στο μεταξύ, μας αναστατώνουν με την οπισθοδρομική άγνοιά τους, με την οπισθοδρομική μισαλλοδοξία τους, με την οπισθοδρομική θρησκεία τους. Αυτό που εννοώ είναι ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα. Ακόμη κι αν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα. Γιατί θα ήταν σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας. Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα την ελευθερία την οποία κερδίσαμε, τον πολιτισμό που έχουμε αναπτύξει, την ευημερία που έχουμε αποκτήσει. Θα ήταν σα να ξεπουλούσα τη χώρα μου, την πατρίδα μου. Κι η χώρα μου, η πατρίδα μου δεν είναι προς πώληση.

* Η Οριάνα Φαλάτσι (Oriana Fallaci: 1929 – 2006), η Ιταλίδα δημοσιογράφος, πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας, είναι γνωστή στην Ελλάδα για την σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη και για το πολυδιαβασμένο βιβλίο της «Γράμμα σε Ένα Παιδί που Δεν Γεννήθηκε Ποτέ». Το πιο επιτυχημένο όμως εμπορικά βιβλίο της, είναι το “The Rage and The Pride” («H Οργή και η Περηφάνεια», εκδόσεις Γκοβόστης 2003), που εκδόθηκε λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Το βιβλίο συγκέντρωσε τα πυρά των κριτικών με το σκεπτικό ότι προκαλεί το «μίσος εναντίον των μουσουλμάνων». Το επόμενο και τελευταίο της βιβλίο ήταν το “The Force of Reason” (“La Forza della Ragione”) δηλ. «Η Δύναμη της Λογικής» που έγινε και αυτό best seller. Εκεί η Φαλάτσι γράφει πως τρομοκράτες έχουν σκοτώσει 6.000 ανθρώπους τα 20 τελευταία χρόνια στο όνομα του Κορανίου και πως η ισλαμική πίστη σπέρνει μίσος αντί αγάπης και σκλαβιά αντί ελευθερίας.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Tα πιο διάσημα και αμφιλεγόμενα θαύματα της ιστορίας

 

Σχεδόν κάθε θρησκεία έχει να αφηγηθεί ιστορίες θαυμάτων, δηλαδή γεγονότων που αγνοούν τους φυσικούς νόμους. 

 

 

Ωστόσο, με την επιστήμη να προοδεύει, πολλά από αυτά τα λεγόμενα θαύματα καταλήγουν να έχουν επιστημονική εξήγηση.

Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα πολλά φαινόμενα που δεν έχουν εξηγηθεί.



Ορίστε μερικά από τα πιο διάσημα και αμφιλεγόμενα θαύματα στην ιστορία.



10. Αποκάλυψη ...σύντομα;
Το 1981, στη μικρή πόλη Medjugorje στη σημερινή Βοσνία-Ερζεγοβίνη, έξι παιδιά ανέφεραν πως είχαν δει την Παρθένο Μαρία. Για χρόνια ισχυρίζονταν πως λάμβαναν καθημερινά μηνύματα και πως μέχρι σήμερα είχαν ακούσει χιλιάδες προφητείες, μεταξύ των οποίων και ορισμένες σχετικές με την Αποκάλυψη και το τέλος του κόσμου.
Αν και το Βατικανό ποτέ δεν παρενέβη επισήμως, η τοποθεσία εξακολουθεί να προσελκύει αμέτρητους προσκυνητές κάθε χρόνο.



9 Το θαύμα του ήλιου
Το 1917 κοντά στη Φατίμα της Πορτογαλίας, βοσκόπουλα ανέφεραν πως η Παρθένος Μαρία τους είπε πως ένα θαύμα θα συνέβαινε στις 13 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν την ημέρα εκείνη μήπως και συνέβαινε κάτι. Όντως, το μεσημέρι ο ήλιος φάνηκε να στροβιλίζεται και να κατεβαίνει προς τη γη και πολλοί δημοσιογράφοι ανέφεραν το γεγονός. Η Καθολική Εκκλησία προσέθεσε το θαύμα του ηλίου στη λίστα των επισήμων θαυμάτων το 1930. Όμως, ορισμένοι σκεπτικιστές είπαν ότι το φαινόμενο ονομάζεται παρήλιον και συμβαίνει ουσιαστικά όταν το φως περνά από παγωμένα σύννεφα και σχηματίζει δακτύλιο γύρω από τον ήλιο. Τέλος, πολλοί που βρίσκονταν στο σημείο την ημέρα εκείνη δεν είδαν τίποτα.



8 Μόνιμη βαφή
Το 1531, στα χωράφια κοντά στην Πόλη του Μεξικού, ένας χωρικός ονόματι Χουάν Ντιέγκο ισχυρίστηκε πως είδε σε όραμα την Παρθένο Μαρία, η οποία ζήτησε να χτιστεί μια εκκλησία για να τιμηθεί. Η Παναγία του ζήτησε επίσης να μαζέψει λουλούδια από μια λοφοπλαγιά, πράγμα που εκείνος έκανε και στη συνέχεια έβαλε τα κομμένα λουλούδια μέσα στην κάπα του. Λίγο καιρό μετά, η κάπα είχε το αποτύπωμα της μορφής της Παναγίας. Αν και έχουν υπάρξει ορισμένες επιστημονικές αναλύσεις του εν λόγω θαύματος, καμιά δεν έχει δώσει οριστική απάντηση στα ερωτήματα του πώς αποτυπώθηκε η Παναγία στην κάπα και του γιατί το αποτύπωμα έχει διατηρηθεί τόσο καλά.



7 Μαγικό αίμα
Ο θρύλος λέει πως ένας καθεδρικός ναός στη Νάπολη διαθέτει ένα φιαλίδιο με αίμα ενός χριστιανού μάρτυρα από την αρχαία εποχή, του αγίου Ιανουαρίου. Όπως λέγεται, το αίμα είναι ξερό τις περισσότερες μέρες του χρόνου, αλλά γίνεται υγρό τρεις φορές κάθε χρόνο, τις μέρες που μνημονεύεται η ζωή του αγίου και οι διδασκαλίες του.



6 Πτήση
Τον 17ο αιώνα, ο άγιος Ιωσήφ του Κουπερτίνο έπεσε σε υπνωτική κατάσταση και, όπως λέγεται, πέταξε πάνω από τα πλήθη. Μάλιστα, βίωσε τη μετεώριση αυτή αρκετές φορές – μια ήταν μάλιστα ενώπιον του πάπα Ουρβανού του Η'. Κατά συνέπεια, ο άγιος αυτός είναι ο προστάτης των πιλότων.



5 Μυστηριώδεις πληγές
Πολλοί άνθρωποι στο παρελθόν ισχυρίστηκαν πως έφεραν τα στίγματα, δηλαδή πληγές όμοιες με αυτές του εσταυρωμένου Χριστού. Ένας άνδρας, ο άγιος Πίος της Πιετρελκίνα, ανέφερε πως μάτωνε συνεχώς στις παλάμες του. Ωστόσο, οι σκεπτικιστές λένε πως τέτοιες πληγές είναι είτε απάτες είτε αυτοτραυματισμοί.



4 Το άγαλμα που κλαίει
Το 1973, ένα άγαλμα σε μια μικρή εκκλησία στο Ακίτα της Ιαπωνίας άρχισε να ματώνει αμέσως αφότου η αδερφή Άγκνες Σασαγκάβα είχε ένα όραμα με την Παναγία. Το άγαλμα συνέχισε να ματώνει, να ιδρώνει και να κλαίει για αρκετά χρόνια – μάλιστα, το έδειξε και η τηλεόραση. Η αδερφή Άγκνες, που ήταν κουφή πριν δει το όραμα, ανέκτησε σταδιακά την ακοή της δέκα περίπου χρόνια μετά.



3 Όραμα της Παναγίας
Το 1988, κάτοικοι του Κάιρο της Αιγύπτου ανέφεραν πως είδαν μια φωτεινή μορφή να περπατά στην οροφή μιας κοπτικής εκκλησίας. Πολλοί θεώρησαν πως επρόκειτο για την Παναγία. Λέγεται ότι πολλοί ήταν μάρτυρες στο γεγονός και ότι ορισμένοι το φωτογράφισαν. Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει βρει αποδείξεις για ενδεχόμενο φωτομοντάζ, ενώ η Κοπτική Εκκλησία της Αλεξανδρείας το ανακήρυξε ως επίσημο θαύμα.



2 Ποτέ αποσυντεθειμένοι
Δεκάδες άγιοι έχουν βρεθεί να μην αποσυντίθενται μετά το θάνατό τους και να αναδίδουν μια γλυκιά οσμή λουλουδιών, η οποία θεωρείται σημάδι αγιότητας. Ένα παράδειγμα είναι η αγία Μπερναντέτ Σουμπίρους, η οποία πέθανε το 1879. Το 1909 την ξέθαψε ένας επίσκοπος και βρήκε ότι δεν είχε σαπίσει στο ελάχιστο. Σήμερα εκτίθεται σε προσκύνημα, καλυμμένη με κέρινη μάσκα, στο ναό που φέρει το όνομά της στη Γαλλία.



1 Η Σινδόνη του Τορίνο
Αν και δεν είναι ακριβώς θαύμα, η Σινδόνη του Τορίνο είναι από τα πιο διάσημα κειμήλια της ιστορίας. Η σινδόνη αυτή φέρεται να είναι το σάβανο του Χριστού και έχει το αποτύπωμα του προσώπου του. Η έρευνα που έχει πραγματοποιηθεί έχει δείξει πως ορισμένα μέρη του κειμηλίου ανάγονται στο Μεσαίωνα, πράγμα που θα σήμαινε πως η Σινδόνη είναι απλά μια απάτη. Ωστόσο, μια άλλη έρευνα που επακολούθησε ανακάλυψε πως το ύφασμα θα μπορούσε να είναι αρκετά παλιότερο – από το 280 π.Χ. έως το 220 μ.Χ. – πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσε να είναι του Ιησού.

Πράγματα που κάνει ο μπαμπάς καλύτερα από τη μαμά!

 



 Υπάρχουν πράγματα που ένας μπαμπάς κάνει καλύτερα από μια μαμά.


Όσο κι αν δεν το πιστεύετε...


1. Αφήνουν τα παιδιά να παίρνουν ρίσκα


Ένας μπαμπάς θα βοηθήσει το παιδί του να σκαρφαλώσει κάπου ψηλά, θα το πετάξει στον αέρα, θα το μάθει να κάνει βουτιές θα το βάλει στο αμάξι και θα τρέξει με 200.


Σε τι διαφέρει η μαμά: Μια μαμά δε θ’ αφήσει ποτέ να σκαρφαλώσει το παιδί της σ’ ένα δέντρο και μάλλον δε θα του μάθει αγωνιστικό ποδήλατο. Αυτό συμβαίνει γιατί μια μητέρα που μεγάλωνε έναν άνθρωπο 9 μήνες στην κοιλιά της, είναι φυσικό να κάνει focus στο να το προστατεύει. Οι μαμάδες θέλουν να μεγαλώνουν ασφαλή και υγιή παιδιά μας λέει ο παιδοψυχίατρος Kyle Pruett και συγγραφέας του βιβλίουFatherneed: Why Father Care Is as Essential as Mother Care for Your Child. Ωστόσο τα ρίσκα είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη τους. Το κινητικό παιχνίδι, μας λέει, βοηθά στην υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών και στην εκτόνωσή τους. Καλύτερα να πέσει από το ποδήλατο, παρά να μην μάθει ποτέ! Ένα παιδί που τολμά να παίρνει ρίσκα, ως ενήλικος δεν θα φοβάται τη ζωή.


2. Εμπιστεύονται τους εαυτούς τους περισσότερο από τους ειδικούς


Γενικότερα οι άντρες από τη φύση τους έχουν μια τάση να εμπιστεύονται το ένστικτό τους. Ίσως επειδή στο παρελθόν ως κυνηγοί, δε ρωτούσαν για το πώς και που θα βρουν την τροφή τους. Το ίδιο κάνουν και με τα παιδιά. Τα ανατρέφουν βάση ενστίκτου, γι’ αυτό και ίσως ανησυχούν λιγότερο.


Σε τι διαφέρει η μαμά: Οι γυναίκες μας λέει η ειδική σύμβουλος γονιών Rona Renner, είναι περισσότερο ευαίσθητες στο να κάνουν το σωστό με τα παιδιά τους. Επίσης έχουν την τάση να συγκρίνουν τους εαυτούς τους με τις άλλες μητέρες, πολύ περισσότερο απ ότι οι μπαμπάδες. Εντάξει είναι πάντα καλό να ακούς μια δεύτερη ή μια τρίτη γνώμη, αλλά καλό είναι να εμπιστεύεσαι και το ένστικτό σου.


3. Αγνοούν τις λεπτομέρειες


Ένας μπαμπάς θα φορέσει το μπλουζάκι του παιδιού ανάποδα, πιθανώς επειδή αγνοεί ότι η στάμπα πηγαίνει πάντα μπροστά. Επίσης δε θα σκεφτεί ποτέ να συνδυάσει σωστά τα χρώματα, ή να πάρει το γαλάζιο καπέλο με το μπλε μαγιό. Τους αρκεί να πάρουν το καπέλο και το παιδί τους να είναι προστατευμένο από τον ήλιο.


Σε τι διαφέρει η μαμά: Η Rona Renner, μας λέει: Τα στάνταρ που βάζει κάθε μαμά για τα παιδιά της είναι πάντα πολύ υψηλά. Επίσης μια μητέρα θέλει πάντα να είναι όλα τέλεια. Ωστόσο αν και οι προθέσεις της είναι πάντα καλές αυτή η τελειομανία της την κάνει κάποιες φορές να χάνει την ουσία και να προσθέτει περιττά άγχη, στο ήδη δύσκολο ρόλο της.


4. Οι μπαμπάδες συχνά λειτουργούν σαν παιδιά


Οι άντρες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μπουσουλήσουν στο χαλί παρέα με τα παιδιά τους, να βρέχουν τους άλλους στη θάλασσα, να παίζουν παρέα με το τρενάκι και γενικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο να παλιμπαιδίζουν με την πρώτη ευκαιρία. Και αυτό τους κάνει πολύ συμπαθητικούς και επικοινωνιακούς στα μάτια των παιδιών τους.


Σε τι διαφέρει η μαμά: Γιατί η αλήθεια είναι ότι το πρόγραμμά τους είναι πιο βαρύ, και με περισσότερα καθήκοντα. Πρέπει να μαγειρέψουν, να πάνε και να φέρουν τα παιδιά, να τα ντύσουν, να τα κάνουν μπάνιο, να….να…Και όσα περισσότερα καθήκοντα έχεις τόσο λιγότερο ανάλαφρος αισθάνεσαι. Ένας δεύτερος λόγος μας λέει η κυρία Renner είναι αισθάνονται πολύ υπεύθυνες με το ρόλο τους, ώστε να χαλαρώσουν και να μπουσουλήσουν….Οι μπαμπάδες πάλι όχι. Και αυτή είναι η γοητεία τους.


5. Οι μπαμπάδες διαλέγουν τις μάχες τους


Ένα καλό των μπαμπάδων, που θα έπρεπε να αντιγράψουν και οι μαμάδες, είναι ότι διαλέγουν τις «μάχες» που θα δώσουν σε ό,τι αφορά τα παιδιά τους.


Σε τι διαφέρει η μαμά: Οι μπαμπάδες γενικά αποφεύγουν τις συναισθηματικές συγκρούσεις με τα παιδιά τους, πράγμα που οι μαμάδες δεν κάνουν. Με άλλα λόγια οι μαμάδες χρησιμοποιούν συχνά τον συναισθηματικό «εκβιασμό», για να καταφέρουν το σκοπό τους. Αντίθετα οι μπαμπάδες μοιάζουν να γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι κάποιες «μάχες» είναι χαμένες, γεγονός που εκνευρίζει τις μαμάδες.