Εκατοντάδες τάφοι βρυκολάκων υπάρχουν στο παλιό
νεκροταφείο κοντά στην συνοικία της Βάρνας «Βίνιτσα», που ήταν γνωστή
στο παρελθόν ως το χωριό Κέστριτς.
Τις πληροφορίες αυτές δίνει μια από τις πρώτες ετήσιες εκδόσεις των Πρακτικών της Αρχαιολογικής Εταιρείας της Βάρνας από το 1909 που φυλάγεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης.
Τις πληροφορίες αυτές δίνει μια από τις πρώτες ετήσιες εκδόσεις των Πρακτικών της Αρχαιολογικής Εταιρείας της Βάρνας από το 1909 που φυλάγεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης.
Το δημοσίευμα “Μαχαίρωση του νεκρού στο χωριό Κέστριτς” είναι ένα από
τα πιο ενδιαφέροντα στις σελίδες των Πρακτικών. Το έγραψε ο ενοριακός
ιερέας του Κέστριτς και του παλατιού “Evksinograd” Γκεόργκι Αντόνοφ.
Στο άρθρο του για τους βρυκόλακες ο ιερέας μιλάει για μια παράξενη τελετουργία που υπήρχε στα μέρη αυτά μέχρι το 1885, υπενθυμίζει ο Μίτκο Στέρεφ που το ανακάλυψε. Ο προπαππούς του, ο παραϊατρός Τρύφων Μίνκοφ, μαζί με τους αδελφούς Σκόρπιλ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Αρχαιολογικής Εταιρείας της Βάρνας.
Ο Στέρεφ έχει φυλάξει στο σπίτι του την ετήσια έκδοση από το 1909, η οποία μιλάει για τα παράξενα έθιμα των ντόπιων κατοίκων, που ανακαλύφθηκαν και περιγράφθηκαν από τότε ερευνητές.
Σύμφωνα με τα όσα έγραψε ο πάτερ Γκεόργκι, οι κάτοικοι του Κέστριτς είχαν μια ανατριχιαστική παράδοση ταφής των ξένων νεκρών. Πρώτα άφηναν τη σορό του νεκρού για μια νύχτα στην εκκλησία, ενώ την επομένη, μια μέρα πριν από την ταφή, τον μαχαίρωναν κάτω από τον λαιμό αριστερά. Η παράδοση το απαιτούσε, επειδή οι ξένοι που πέθαιναν δεν είχαν συγγενείς οι οποίοι να αγρυπνούν πάνω από τη σορό τους τη νύχτα. Η τελετουργία με το μαχαίρωμα αποτελούσε προληπτικό μέτρο σε περίπτωση που κάποια γάτα πηδούσε πάνω από το πτώμα, για να μην γίνει ο νεκρός βρυκόλακας. Αν δεν μαχαίρωναν τον νεκρό, η ψυχή του μπορούσε να αρχίσει να τριγυρνάει στο χωριό και να ρουφά το αίμα των ζώων, και ύστερα των μικρών παιδιών, έλεγε ο ντόπιος θρύλος περιγεγραμμένος λεπτομερώς στην ετήσια έκδοση της Αρχαιλογικής Εταιρείας της Βάρνας. Πριν από το μαχαίρωμα, η σορός του νεκρού τυλιγόταν σε αγκάθια, για να μην μπορέσει να βγει από τον τάφο του.
Η έκδοση από το 1909 πληροφορεί μεταξύ άλλων, ότι στο νεκροταφείο κοντά στην σημερινή συνοικία «Βίνιτσα» υπάρχουν πολλοί τάφοι βρυκολάκων, επειδή η ανατριχιαστική παράδοση πραγματοποιούνταν μέχρι τα τέλη σχεδόν του 19ου αιώνα.
Η συνοικία «Βίνιτσα» χτίστηκε πάνω σε κάστρο
Δεν είναι γνωστό από πότε υπάρχει η παράξενη αυτή παράδοση, επειδή όμως το τότε χωριό Κέστριτς είναι αρκετά παλιό, θεωρείται πως ιδρύθηκε την ίδια εποχή με το κάστρο Καστρίτσι που χτίστηκε τον 5ο αιώνα στην περιοχή του Evksinograd. Σύμφωνα με μια από τις θεωρίες, το χωριό ιδρύθηκε από τους Φράγκους, και προς υποστήριξη της άποψης αυτής οι ερευνητές αναφέρουν το γεγονός ότι βρίσκεται κάτω από το λεγόμενο Frangen plateau κοντά στη Βάρνα.
Για το λόγο αυτό, και αφού βρίσκεται στο δρόμο μεταξύ της Βουλγαρίας, της Βλαχίας και του Βυζαντίου, και αργότερα στα πλαίσια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, υποτίθεται ότι στα παλιά του νεκροταφεία, που δεν έχουν ερευνηθεί ακόμη, υπάρχουν εκατοντάδες τάφοι μαχαιρωμένων νεκρών.
ΠΗΓΗgrreporter
Στο άρθρο του για τους βρυκόλακες ο ιερέας μιλάει για μια παράξενη τελετουργία που υπήρχε στα μέρη αυτά μέχρι το 1885, υπενθυμίζει ο Μίτκο Στέρεφ που το ανακάλυψε. Ο προπαππούς του, ο παραϊατρός Τρύφων Μίνκοφ, μαζί με τους αδελφούς Σκόρπιλ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Αρχαιολογικής Εταιρείας της Βάρνας.
Ο Στέρεφ έχει φυλάξει στο σπίτι του την ετήσια έκδοση από το 1909, η οποία μιλάει για τα παράξενα έθιμα των ντόπιων κατοίκων, που ανακαλύφθηκαν και περιγράφθηκαν από τότε ερευνητές.
Σύμφωνα με τα όσα έγραψε ο πάτερ Γκεόργκι, οι κάτοικοι του Κέστριτς είχαν μια ανατριχιαστική παράδοση ταφής των ξένων νεκρών. Πρώτα άφηναν τη σορό του νεκρού για μια νύχτα στην εκκλησία, ενώ την επομένη, μια μέρα πριν από την ταφή, τον μαχαίρωναν κάτω από τον λαιμό αριστερά. Η παράδοση το απαιτούσε, επειδή οι ξένοι που πέθαιναν δεν είχαν συγγενείς οι οποίοι να αγρυπνούν πάνω από τη σορό τους τη νύχτα. Η τελετουργία με το μαχαίρωμα αποτελούσε προληπτικό μέτρο σε περίπτωση που κάποια γάτα πηδούσε πάνω από το πτώμα, για να μην γίνει ο νεκρός βρυκόλακας. Αν δεν μαχαίρωναν τον νεκρό, η ψυχή του μπορούσε να αρχίσει να τριγυρνάει στο χωριό και να ρουφά το αίμα των ζώων, και ύστερα των μικρών παιδιών, έλεγε ο ντόπιος θρύλος περιγεγραμμένος λεπτομερώς στην ετήσια έκδοση της Αρχαιλογικής Εταιρείας της Βάρνας. Πριν από το μαχαίρωμα, η σορός του νεκρού τυλιγόταν σε αγκάθια, για να μην μπορέσει να βγει από τον τάφο του.
Η έκδοση από το 1909 πληροφορεί μεταξύ άλλων, ότι στο νεκροταφείο κοντά στην σημερινή συνοικία «Βίνιτσα» υπάρχουν πολλοί τάφοι βρυκολάκων, επειδή η ανατριχιαστική παράδοση πραγματοποιούνταν μέχρι τα τέλη σχεδόν του 19ου αιώνα.
Η συνοικία «Βίνιτσα» χτίστηκε πάνω σε κάστρο
Δεν είναι γνωστό από πότε υπάρχει η παράξενη αυτή παράδοση, επειδή όμως το τότε χωριό Κέστριτς είναι αρκετά παλιό, θεωρείται πως ιδρύθηκε την ίδια εποχή με το κάστρο Καστρίτσι που χτίστηκε τον 5ο αιώνα στην περιοχή του Evksinograd. Σύμφωνα με μια από τις θεωρίες, το χωριό ιδρύθηκε από τους Φράγκους, και προς υποστήριξη της άποψης αυτής οι ερευνητές αναφέρουν το γεγονός ότι βρίσκεται κάτω από το λεγόμενο Frangen plateau κοντά στη Βάρνα.
Για το λόγο αυτό, και αφού βρίσκεται στο δρόμο μεταξύ της Βουλγαρίας, της Βλαχίας και του Βυζαντίου, και αργότερα στα πλαίσια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, υποτίθεται ότι στα παλιά του νεκροταφεία, που δεν έχουν ερευνηθεί ακόμη, υπάρχουν εκατοντάδες τάφοι μαχαιρωμένων νεκρών.
ΠΗΓΗgrreporter
