Η δομή του Σπαρτιατικού στρατού!

 





Ο σπαρτιατικός στρατός δεν αποτελείτο μόνο από Σπαρτιάτες αλλά και από άλλους Λάκωνες. Η ραχοκοκαλιά του όμως ήταν οι Σπαρτιάτες όμοιοι, οι οποίοι στρατεύονταν από το εικοστό μέχρι και το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους. 

Η δομή του σπαρτιατικού στρατού άρχισε να αλλάζει περίπου στις αρχές του 8ου αιώνα, με την εμφάνιση της φάλαγγας. Η φάλαγγα ήταν επιμήκης παράταξη η οποία είχε βάθος από τέσσερις έως δώδεκα άνδρες, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν την νέα και μεγάλη στρογγυλή ασπίδα που κάνει την εμφάνιση της εκείνη την εποχή, και αντικαθιστά την οκτάσχημη δερμάτινη ασπίδα. Η φάλαγγα συνήθως είχε βάθος οκτώ ανδρών, αν και μπορούσε να αλλάξει ανάλογα με την περίσταση. 

 

Στις εκστρατείες των Σπαρτιατών λάμβαναν μέρος και οι συμμαχικές προς αυτούς πόλεις, οι οποίες βοηθούσαν τους Σπαρτιάτες ανάλογα με την στρατιωτική τους δύναμη. Ο στρατός της Σπάρτης ποτέ δεν εκστράτευε ολόκληρος, αλλά μόνο ένα τμήμα του (περίπου το 1/3), ενώ το υπόλοιπο τμήμα του έμενε στην Σπάρτη για την περίπτωση εξέγερσης των ειλώτων. Πόλεις κράτη συμμαχικά προς την Σπάρτη τα οποία καλούσαν τους Σπαρτιάτες σε βοήθεια ήταν υποχρεωμένα να εκστρατεύουν με όλες τους τις δυνάμεις. 

 

Ο σπαρτιατικός στρατός διαιρείτο σε έξι μόρες που αποτελούσαν και το μεγαλύτερο στρατιωτικό τμήμα του. Πιο αναλυτικά ο Σπαρτιατικός στρατός αποτελείτο από τα εξής στρατιωτικά τμήματα:

 

ΣΥΣΚΗΝΙΕΣ – ΕΝΩΜΟΤΙΕΣ

 

Το μικρότερο στρατιωτικό τμήμα του Σπαρτιατικού στρατού ήταν η συσκηνία. Αποτελείτο από μια ομάδα δεκαέξι έως δεκαοκτώ ανδρών περίπου, οι οποίοι ονομάζονταν σύσκηνοι. Οι άνδρες αυτοί από τα εφηβικά τους χρόνια ζούσαν μαζί, κοιμόντουσαν στην ίδια σκηνή, έτρωγαν μαζί, εκπαιδευόντουσαν σαν ομάδα στα στρατιωτικά γυμνάσια, και στις πολεμικές συρράξεις ήταν συμμαχητές.  

 

Αυτό είχε σαν συνέπεια να αναπτύσσουν μεταξύ τους στενούς φιλικούς δεσμούς, πράγμα που τους έκανε ιδιαίτερα μαχητικούς και οργανωτικούς κατά την διάρκεια της μάχης.  

 

Αν κάποιος σύσκηνος χανόταν στην μάχη την θέση του έπαιρνε κάποιος άλλος, κατόπιν εξετάσεως και ψηφοφορίας των υπολοίπων. Η ενωμοτία αποτελείτο από δυο συσκηνίες, δηλαδή από περίπου τριάντα δυο έως τριάντα έξι άνδρες.

 

ΜΟΡΕΣ

 

Το μεγαλύτερο στρατιωτικό τμήμα του Σπαρτιατικού στρατού είναι η Μόρα. Ο χωρισμός του στρατού σε Μόρες λέγεται ότι έγινε από τον Λυκούργο, ο οποίος χώρισε σε μόρες τόσο τους οπλίτες, όσο και τους ιππείς. 

 

Κάθε μόρα οπλιτών χωρίζεται σε τέσσερις λόχους, κάθε λόχος σε δυο πεντηκοστίες και κάθε πεντηκοστία σε δυο ενωμοτίες. Η κάθε μόρα έχει σαν διοικητή τον πολέμαρχο, και σαν αξιωματικούς τέσσερις λοχαγούς, οκτώ πεντηκόνταρχους, και δεκαέξι ενωμοτάρχες.  

 

Ένα μεγάλο επίσης στρατιωτικό τμήμα, το οποίο συναντάται σε αρχαία ελληνικά συγγράμματα είναι και η μοίρα, η οποία κατά τον Έφορο αποτελείται από πεντακόσιους άνδρες, κατά τον Καλλισθένη από επτακόσιους και κατά τον Πολύβιο από εννιακόσιους. Επειδή όμως οι πληροφορίες γι’ αυτό το στρατιωτικό τμήμα είναι περιορισμένες εικάζεται ότι πρόκειται για την μόρα με άλλη ονομασία.

 

ΑΓΕΛΕΣ

 

Κάθε αγόρι που γεννιόταν στην Σπάρτη ήταν υποχρεωμένο να συμμετέχει στην αγέλη. Μετά την συμπλήρωση του 7ο έτους της ηλικίας τους τα αγόρια εγγράφονταν στις αγέλες, από τις οποίες ξεκινούσε η σπαρτιατική αγωγή. Εκεί μάθαιναν χορό και μουσική, γραφή και ανάγνωση, και εκπαιδεύονταν στην πειθαρχία, η οποία αποτελούσε τον θεμέλιο λίθο της Σπαρτιατικής αγωγής. Εκεί επίσης μάθαιναν τα πρώτα πράγματα στην πολεμική τέχνη, ασκούνταν με διάφορες φυσικές ασκήσεις και μάθαιναν τα πρώτα πολεμικά τους παιχνίδια. 

 

Η αγέλη εμφυσούσε στα Σπαρτιατόπουλα την έννοια της συλλογικότητας αφού τα μάθαινε να συμβιώνουν αλλά και να πολεμούν μαζί, καθώς και την αγάπη τους προς την Σπάρτη.  

 

Για να συνηθίσουν τον λιτό τρόπο ζωής τα παιδιά κοιμόντουσαν πάνω σε αχυρένια στρώματα που έφτιαχναν οι ίδιοι χρησιμοποιώντας καλάμια από τις όχθες του Ευρώτα. Τον χειμώνα για να ζεσταίνονται έβαζαν κάτω από το στρώμα τους ένα φυτό με θερμαντικές ικανότητες, το λυκοφάνους όπως μας αναφέρει ο Ξενοφώντας.

 

 Τον χειμώνα δεν ντύνονταν βαριά αλλά φορούσαν μόνο ένα ιμάτιο το οποίο έπαιρναν και έπρεπε να το κρατήσουν για ένα χρόνο. Πλένονταν πάντα με κρύο νερό από τις όχθες του Ευρώτα η από τα δημόσια λουτρά, χωρίς να χρησιμοποιούν κανένα είδος αρωματικού φυτού η ελαίου.

 

 

 

ΒΟΥΕΣ – ΥΛΕΣ

 

Οι βούες ήταν μια ομάδα από αγέλες. Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες, αλλά από συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε αν μελετήσουμε τον Ξενοφώντα στο «Λακεδαιμονίων Πολιτεία» οι βούες θα πρέπει να αποτελούνταν από έξι η δώδεκα αγέλες.

 

 Ετσι λοιπόν οι νεαροί Σπαρτιάτες ανήκαν σε στις βούες σε μικρή ηλικία και όταν μεγάλωναν από την ηλικία δηλαδή των 13 – 20 ετών άνηκαν στις ίλες. Αρχηγός της ίλης ήταν ο είρην που ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Οι βούες έδιναν περισσότερο στους νεαρούς Σπαρτιάτες πνευματικά εφόδια, ενώ οι ίλες ήταν πλέον συγκροτημένες ομάδες οι οποίες ακολουθούσαν στρατιωτική πειθαρχία και δίδασκαν τους νέους τα μυστικά της πολεμικής τέχνης.

 

ΠΡΟΣΚΟΠΟΙ

 

Σε αντίθεση με την σημερινή έννοια της λέξεως, στην αρχαιότητα οι πρόσκοποι ήταν στρατιωτικά τμήματα που αναλάμβαναν δύσκολες αποστολές, κάτι σαν τις σημερινές ειδικές δυνάμεις. Στον στρατό των Λακεδαιμονίων τον ρόλο των προσκόπων αναλάμβαναν οι Σκιρίτες, οι οποίοι κατάγονταν από την Σκιρίτιδα την περιοχή δηλαδή που βρίσκεται στο βόρειο άκρο της Λακωνίας προς την Αρκαδία, οι οποίοι προπορεύονταν του Σπαρτιατικού στρατού και πολλές φορές μάλιστα πιο μπροστά και από τους έφιππους ανιχνευτές. 

 

Οι πρόσκοποι κατά την διάρκεια της μάχης, σαν επίλεκτο σώμα παρατασσόταν δίπλα από τους τριακόσιους, την επίσημη δηλαδή φρουρά του βασιλιά. Αποτελείτο από εξακόσιους περίπου άνδρες με μεγάλη σωματική δύναμη, και ψυχικό σθένος, αναλαμβάνοντας τις δυσκολότερες αποστολές του Σπαρτιατικού στρατού, όπως την συνοδεία όσων Σπαρτιατών εκτός στρατοπέδου, την βραδινή φύλαξη του στρατοπέδου κ.τ.λ.

 

ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΣ ΕΔΑΦΟΥΣ

 

Πρόκειται για ιππείς οι οποίοι προηγούνταν του κυρίως τμήματος του ιππικού, και είχαν σαν σκοπό την ανίχνευση του εδάφους ώστε σε περιπτώσεις εμποδίων η ενέδρας το κυρίως τμήμα που ακολουθούσε να μην βρεθεί σε αδιέξοδο.  

 

Σε τέτοιες περιπτώσεις εκτός από την ενημέρωση του κυρίως τμήματος σχετικά με το είδος του εμποδίου η της ενέδρας, ήταν επιφορτισμένοι να βρίσκουν εναλλακτικές λύσεις η άλλα ασφαλή δρομολόγια ώστε να διασφαλίσουν την ασφαλή προσπέλαση του κυρίως τμήματος.

 

 Στην περίπτωση στρατοπέδευσης των στρατιωτικών τμημάτων οι ανιχνευτές εδάφους στρατοπέδευαν σε σημεία από τα οποία μπορούσαν να διακρίνουν από μακριά τους εχθρούς και τις κινήσεις τους.

 

ΙΠΠΙΚΟ

 

Το ιππικό του Σπαρτιατικού στρατού δεν ήταν μεγάλο σε αριθμό σε σχέση με τους οπλίτες, και διαιρείτο και αυτό σε έξι μόρες. Κάθε μόρα διαιρείτο σε ουλαμούς και κάθε ουλαμός είχε περίπου πενήντα ιππείς. Κύριο καθήκον του ιππικού ήταν η φύλαξη των νότων και των πτερύγων της φάλαγγάς. Αρχηγός της κάθε ιππικής μόρας ήταν ο Ιππαρμοστής. 

 

Σαν ιππείς στο Σπαρτιατικό ιππικό προτιμούνταν οι ελαφρότεροι σε σωματικό βάρος οπλίτες, ώστε το λιγοστό βάρος να κάνει τα άλογα περισσότερο ευκίνητα τόσο στην μάχη όσο και στις πορείες. 

 

 

Από πληροφορίες του Ξενοφώντα συμπεραίνουμε ότι το Σπαρτιατικό ιππικό ήταν πολύ πονηρό, και γι’ αυτό συνήθως προστάτευε το κυρίως στράτευμα σαν σώμα προφυλακής το οποίο πορευόταν μπροστά και αποτελείτο συνήθως από μια μόρα ιππέων.  

 

Σε περίπτωση ενέδρας η άλλου κολλήματος οι ιππείς αυτοί ειδοποιούσαν το κυρίως στράτευμα ώστε αυτό να λάβει τις κατάλληλες θέσεις και τους κατάλληλους σχηματισμούς σε περίπτωση εμπλοκής.  

 

Το Σπαρτιατικό ιππικό χρησιμοποιήθηκε και αρκετές φορές σε περιπτώσεις πολέμου δολιοφθορών (ανταρτοπόλεμου), η σε περιπτώσεις αιφνιδιασμού, και γενικά σε περιπτώσεις παρενοχλήσεων του αντιπάλου για την δημιουργία κυρίως εντυπώσεων.

 

ΕΚΔΡΟΜΟΙ 

 

Οι εκδρόμοι ήταν ακροβολιστές του Σπαρτιατικού στρατού οι οποίοι δρούσαν ανεξάρτητα από την οπλιτική φάλαγγα, και σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν σύγχυση στις τάξεις του εχθρού. Ο οπλισμός του ήταν σχετικά ελαφρότερος από αυτόν των υπολοίπων οπλιτών, πράγμα που τους έκανε πιο ευάλωτους σε συγκρούσεις σώμα με σώμα. Στόχοι των εκδρόμων οι οποίοι αποτελούσαν και ένα είδος καταδρομέων της εποχής, ήταν οι πελταστές, αλλά και ορισμένες τάξεις βαρέως πεζικού αλλά και οι εκδρόμοι του αντίπαλου στρατού. 

 

Το σώμα των εκδρόμων δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Σπάρτη για να αντιμετωπίσει τους πελταστές του Ιφικράτη, και αργότερα επεκτάθηκε και σε άλλες Ελληνικές πόλεις όπως στην Αθήνα

 

 

 

ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΙ

 

Το σώμα των τριακοσίων αποτελούσε την σωματοφυλακή του βασιλιά το οποίο παρατασσόταν δίπλα του στην μάχη. Οι οπλίτες που το αποτελούσαν ονομάζονταν ιππείς αν και άνηκαν στο πεζικό, ονομασία η οποία παρέμεινε από τα αρχαϊκά χρόνια (7ος – 6ος αιώνας), όταν αποτελείτο από ιππείς. Στα κλασσικά χρόνια το όνομά τους ήταν απλώς τριακόσιοι. 

 

 

Το σώμα των τριακοσίων διοικείτο από τους τρεις Ιππαγρέτες που ήταν κάτω από τις διαταγές του βασιλιά. Οι τρεις αυτοί Ιππαγρέτες επιλέγονταν από τους Εφόρους της Σπάρτης, ανάμεσα από τους ακμαιότερους και πιο ρωμαλέους άνδρες της πόλης. Ο κάθε Ιππαγρέτης διάλεγε εκατό άτομα οι οποίοι ήταν κάτω από τις διαταγές του, συμπληρώνοντας έτσι την φρουρά των τριακοσίων.

 

 Ο κάθε Ιππαγρέτης ήταν υποχρεωμένος να μετά την επιλογή των εκατό ανδρών να δίνει εξηγήσεις στους εφόρους με πια κριτήρια επέλεξε τους εκατό αυτούς άνδρες. Το σώμα των τριακοσίων ήταν το εκλεκτότερο του Σπαρτιατικού στρατού, και η συμμετοχή κάποιου οπλίτη σε αυτό θεωρείτο τιμητική.  

 

Δεν έφτανε όμως η επιλογή κάποιου οπλίτη από τους τρεις Ιππαγρέτες ώστε αυτός να μπορέσει να συμμετέχει στο σώμα των τριακοσίων, αλλά και η επιτυχία του στις κατάλληλες εξετάσεις που γίνονταν για τον σκοπό αυτό.  

 

Οι Ιππαγρέτες ήταν κριτές σε αυτές τις εξετάσεις, όπως και σε άλλες αθλητικές εκδηλώσεις, και αν κάποιος δεν περνούσε επιτυχώς τις εξετάσεις μπορούσε να προσπαθήσει σε επόμενες. 

 

Οι οπλίτες που συμμετείχαν σε αυτό το σώμα έπρεπε επίσης να είναι σωστοί απέναντι στον νόμο και τις επιταγές της πολιτείας διαφορετικά μπορούσαν να χάσουν την τιμητική αυτή θέση, την οποία καταλάμβανε κάποιος άλλος οπλίτης.

 

ΟΠΛΙΤΙΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ

 

Ο σχηματισμός της φάλαγγας αποτελείτο συνήθως από οκτώ μακριούς στοίχους οπλιτών. Η οπλιτική φάλαγγα υπάκουγε πάντα στα παραγγέλματα του βασιλιά και βάδιζε προς την μάχη στοιχισμένη και με ρυθμικό βήμα. 

 

Στο δεξί χέρι κρατούσαν το δόρυ και στο αριστερό την ασπίδα, παραταγμένοι κατά στοίχους ώστε να προφυλάσσονται μεταξύ τους κατά την διάρκεια της μάχης. Στα άκρα της φάλαγγας και ιδιαίτερα στις γωνίες, τοποθετούνταν οι πιο ρωμαλέοι οπλίτες, γιατί αυτά τα σημεία έμεναν συνήθως ακάλυπτα. 

 

Κατά την διάρκεια της συμπλοκής με τον εχθρό προσπαθούσαν να μην διασπάσουν αυτή την διάταξη, και συμπλέκονταν μαζί του σώμα με σώμα μέχρι να τον συντρίψουν η να τον τρέψουν σε φυγή. 

 

Σε περίπτωση φυγής του εχθρού οι Σπαρτιάτες δεν τον καταδίωκαν, πρώτα γιατί δεν ήθελαν να διασπαστεί η συνοχή της φάλαγγας, και έπειτα γιατί θεωρούσαν υποτιμητικό να έχουν για εχθρό τους κάποιον που έφευγε τρέχοντας από το πεδίο της μάχης, δηλαδή έναν δειλό.  

 

Την φυγή οι Σπαρτιάτες την θεωρούσαν υποταγή, και σε αυτή την περίπτωση ο εχθρός περισσότερο τον οίκτο τους κέρδιζε παρά την αντιπαλότητά τους. 

 

Ο Σπαρτιατικός στρατός εκτελούσε με μεγάλη ευκολία και ακρίβεια διάφορους ελιγμούς οι οποίοι σε άλλους στρατούς της εποχής θα ισοδυναμούσαν με διάλυση της συνοχής των τμημάτων. Διάφορα τέτοια παραδείγματα μας δίνει ο Ξενοφώντας στην Λακεδαιμονίων Πολιτεία, αναφέροντας μας για παράδειγμα την επί κέρας πορεία.  

 

Σε αυτή την διάταξη πορείας η φάλαγγα βαδίζει κατά ενωμοτίες και σε περίπτωση εμφάνισης εχθρικής φάλαγγας ο ενωμοτάρχης διευθύνει την ενωμοτία προς τα αριστερά σχηματίζοντας έτσι όλες οι ενωμοτίες την φάλαγγα παραταγμένη κατά μέτωπο. 

 

Αν τώρα εμφανιστεί εχθρική φάλαγγα στα νώτα τους ο κάθε στοίχος αραιώνει και κάνοντας μεταβολή βρίσκεται αντιμέτωπος με το εχθρικό στράτευμα. Ο κάθε στοίχος είναι έτσι συντεταγμένος ώστε σε τέτοια περίπτωση απέναντι από το εχθρικό στράτευμα, στην πρώτη γραμμή δηλαδή, να βρίσκονται οι πιο ανδρείοι πολεμιστές. 

 

Σύμφωνα με την προηγούμενη διάταξη ο αρχηγός της φάλαγγας βρίσκεται στο αριστερό κέρας, αν όμως για οποιονδήποτε λόγο θεωρηθεί ότι ο στρατηγός πρέπει να βρεθεί στο δεξιό κέρας στρέφουν την φάλαγγα προς τα δεξιά η αριστερά ώστε ο στρατηγός να βρεθεί στο δεξιό κέρας και η οπισθοφυλακή να έρθει στο αριστερό.  

 

Μελετώντας την Λακεδαιμονίων πολιτεία του Ξενοφώντα, μπορούμε να δούμε αναλυτικά διάφορους ελιγμούς των στρατιωτικών τμημάτων στην επί κέρας πορεία και να καταλάβουμε γιατί δίκαια ο στρατιωτικός μηχανισμός των Λακεδαιμονίων θεωρείτο ίσως ο κορυφαίος της εποχής. 

 

Ο σεβασμός προς τον Βασιλιά και αρχιστράτηγο του Σπαρτιατικού στρατού, κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις φαίνεται και από την διάταξη της φάλαγγας, όταν αυτή βαδίζει προς την μάχη.

 

 Όταν λοιπόν η φάλαγγα πορεύεται προς την μάχη κανείς εκτός των Σκιριτών και των ανιχνευτών δεν επιτρέπεται να προπορεύεται του Βασιλιά. Σε περίπτωση όμως που η φάλαγγα συναντηθεί με τον εχθρό, τότε ο βασιλιάς παίρνει την πρώτη μόρα και την οδηγεί προς τα δεξιά της παράταξης, ενώ οι υπόλοιπες μόρες αναπτύσσονται είτε προς τα αριστερά της πρώτης, είτε έχοντας την πρώτη στο μέσον και αυτές τίθενται αριστερά και δεξιά της, πάντα υπό την καθοδήγηση των πολεμάρχων.

 

 

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ - ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΕΛΙΓΜΟΙ

 

Η οργάνωση του σπαρτιατικού στρατού γινόταν πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες της πόλης. Οι συχνές πολεμικές επιχειρήσεις στις οποίες εμπλεκόταν ο Σπαρτιατικός στρατός, δημιούργησε την ανάγκη για χωρισμό του στρατεύματος σε αυτόνομα και αυτοδιοικούμενα τμήματα, τα οποία μπορούσαν να δράσουν ανεξάρτητα και σε διαφορετικά μέτωπα όταν χρειαζόταν.

 

Τα μεγαλύτερα αυτοδιοικούμενα τμήματα του σπαρτιατικού στρατού ήταν οι μόρες, είτε αυτές ήταν οπλιτικές είτε του ιππικού.

 

Έτσι, αν για παράδειγμα η Σπάρτη χρειαζόταν να στείλει σε κάποια πόλη Σπαρτιατική φρουρά για να έχει υπό τον έλεγχο της την διοίκηση της πόλης, μπορούσε να στείλει για παράδειγμα μια μόρα η οποία θα αναλάμβανε αυτή την αποστολή, αφήνοντας το υπόλοιπο στράτευμα στην διάθεση της πολιτείας για άλλες αποστολές. 

 

Η κάθε μόρα είχε δύναμη εξακοσίων περίπου οπλιτών μαζί με τους αξιωματικούς. Όταν η μόρα παρατασσόταν σε μάχη υποβοηθούμενη από το ιππικό, τότε η ιππική μόρα παρατασσόταν στα πλάγια της μόρας, ανάλογα βέβαια με το είδος της μάχης, αλλά και την δομή των αντιπάλων στρατευμάτων. 

 

Σε περιπτώσεις περικύκλωσης της μόρας τότε τα δύο αυτά τμήματα μπορούσαν να δράσουν ανεξάρτητα, ώστε το ιππικό να αποκρούσει επίθεση από τα νώτα της μόρας η να διαλύσει τμήματα πελταστών.

Η ιππική μόρα διαιρείτο σε δυο ουλαμούς των πενήντα ανδρών, και ο κάθε ουλαμός σε πέντε στοίχους των πέντε ανδρών οι οποίοι ονομάζονταν πεμπάδες, και διοικούντο από τον πεμπάδαρχο.

 

 Οι ιππικές μόρες αποτελούνταν από Σπαρτιάτες ιππείς αλλά και από περίοικους και νεοδαμώδεις, και παρατάσσονταν σε τετράγωνο σχηματισμό.

Όταν δινόταν το παράγγελμα επιθέσεως ηχούσε η σάλπιγγα και οι οπλίτες ξεκινούσαν να βαδίζουν προς το μέρος του εχθρού με τα δόρατα σε φύλαξη, ρυθμίζοντας τον βηματισμό τους με τον ήχο των αυλών.  

 

Όταν η φάλαγγα έφτανε σε μικρή απόσταση από τον εχθρό, οι σάλπιγγα σήμαινε έφοδο και οι οπλίτες επιτίθονταν τρέχοντας προς το μέρος του εχθρού, προσέχοντας όμως να μένουν πάντα στοιχισμένοι στους ζυγούς τους κρατώντας τον σχηματισμό της χελώνης. Οι Σπαρτιάτες πραγματοποιούσαν τον σχηματισμό αυτό τοποθετώντας τις ασπίδες τους πάνω από το κεφάλι τους σχηματίζοντας ουσιαστικά μια σκεπή η οποία τους κάλυπτε από τα εχθρικά βέλη των τοξοτών.  

 

Ονομάστηκε έτσι γιατί από μακριά έδινε το σχήμα του καύκαλου μιας χελώνας, και είχε την δυνατότητα να προστατεύει όλο τον σχηματισμό, ιδιαίτερα σε περίπτωση υποχώρησης για αναζήτηση καλύτερου εδάφους για συμπλοκή, η σε περιπτώσεις που ο σχηματισμός πλησίαζε τείχη πολιορκούμενης πόλεως και δεχόταν βέλη από ψηλά.

 

Σε περίπτωση που η φάλαγγα δεχόταν επίθεση εχθρικού ιππικού, οι οπλίτες κρατούσαν το δόρυ τους με την λόγχη προς τα εμπρός, ενώ το πίσω μέρος του στερεωνόταν στο έδαφος. Ο οπλίτης γονάτιζε στο ένα πόδι, και τοποθετούσε κάθετα την ασπίδα μπροστά του ώστε να τον προστατεύει

'Αγχος και 'πνίξιμο':Τα σωματικά συμπτώματα

 

Το άγχος και η κατάθλιψη εμφανίζονται όταν υπάρχουν πιεστικές συνθήκες ζωής. 

 

 

Κατά τη διάρκεια της ψυχικής διαταραχής εμφανίζονται συχνά σωματικά συμπτώματα. Ποια είναι αυτά;

 

 

Το άγχος και η κατάθλιψη εμφανίζονται όταν υπάρχουν πιεστικές συνθήκες ζωής ή ως αποτέλεσμα γεγονότος που αλλάζει την καθημερινότητα του ατόμου.


 Το γεγονός αυτό μπορεί να είναι ένα θλιβερό γεγονός (π.χ. θάνατος προσφιλούς προσώπου, απώλεια εργασίας, διαζύγιο) ή ένα χαρμόσυνο γεγονός (π.χ.
 
γάμος, εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, εύρεση εργασίας). 



Κατά τη διάρκεια της ψυχικής διαταραχής εμφανίζονται συχνά σωματικά συμπτώματα. Συγκεκριμένα αυξάνεται ο ρυθμός της αναπνοής, επιταχύνεται η κυκλοφορία, εκκρίνονται κατεχολαμίνες και κορτικοειδή, διεγείρεται το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, με αποτέλεσμα όταν οι σωματικές αυτές προσαρμογές υπερβούν μια συγκεκριμένη ουδό, να εμφανίζονται σωματικά συμπτώματα.



Τα σωματικά συμπτώματα του άγχους μπορεί να είναι πολλαπλά (π.χ. παλμοί, πόνος στο στήθος, αυξημένη αρτηριακή πίεση, διαταραχές κενώσεων, πονοκέφαλος, ζάλη, αδυναμία αναπνοής, αϋπνία).
Το πνίξιμο εμφανίζεται συχνά σε συνθήκες stress και κατάθλιψης. Ορισμένες φορές το σύμπτωμα είναι τόσο επίμονο που υποβαθμίζεται σοβαρά η επαγγελματική και προσωπική ζωή του πάσχοντα. Ο αποκλεισμός υποκείμενου οργανικού νοσήματος είναι απαραίτητος.



Ωστόσο η παθολογική ιατρική εξέταση δεν αναδεικνύει υποκείμενο οργανικό νόσημα. Υπό την επήρεια του άγχους αυξάνεται ο ρυθμός της αναπνοής, γίνεται υπεραερισμός, επιταχύνεται η κυκλοφορία, εκκρίνονται κατεχολαμίνες και κορτικοειδή, διεγείρεται το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, αλλοιώνεται η ομαλή κινητικότητα του διαφράγματος, επηρεάζεται η ομαλή ροή του σάλιου με αποτέλεσμα την ανάπτυξη του συμπτώματος της πνιγμονής.



Η χρήση μεθόδων ολιστικής και εναλλακτικής ιατρικής σε περιπτώσεις ατόμων που κινδυνεύουν από τις σωματικές παρενέργειες της ψυχιατρικής θεραπείας, δεν θέλουν να λάβουν ψυχοτρόπα φάρμακα ή λόγω νεαρού της ηλικίας και ηπιότητας της διαταραχής επιδιώκεται η αποφυγή εξάρτησης από ψυχοφάρμακα έχει σημαντική θέση κατά τη διάρκεια της σωστής παθολογικής εξέτασης.

Ανθρωποι που... αρνήθηκαν να πεθάνουν!

 

Αληθινές ιστορίες

 

 

Μπορεί να είχαν τύχη ή να γνώριζαν καλά το παιχνίδι της επιβίωσης σε δύσκολες συνθήκες.



 Ότι κι αν συνέβη πάντως οι 16 άνθρωποι που θα δείτε στη συνέχεια είχαν κότσια και τσαγανό και κατάφεραν ο καθένας με τον δικό του τρόπο να ξεγελάσουν το θάνατο. 


Γιατί έφτασαν ένα βήμα πριν το τέλος και όμωςη ζωή συνέχισε να τους χαμογελά…




1. Hiroo Onoda, 1974. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έμεινε 30 χρόνια κρυμμένος στις ζούγκλες των Φιλιππίνων μέχρι που εμφανίστηκε στον κόσμο ζωντανός και μια χαρά στην υγεία του. 

 

2. Poon Lim, 1942. Έμεινε με σχεδία στο νότιο Ατλαντικό για 133 ημέρες.

 

3. Steven Callahan, 1982. Έμεινε στον Ατλαντικό με 8 ποτήρια νερό και 3 κιλά φαγητό για 76 ημέρες, ενώ διέσχισε πάνω από 1.800 μίλια, μέχρι που διασώθηκε στις Μπαχάμες.

 

4. Aaron Ralston, 2003. Κατεβαίνοντας το John Canyon στη Γιούτα, ο νεαρός ορειβάτης είχε την ατυχία να πιαστεί το χέρι του σε παγίδα. Μετά από 5 ημέρες αναγκάστηκε να ακρωτηριάσει το χέρι του με μαχαίρι προκειμένου να σωθεί.

 

5. Η πτήση Uruguayan Air Force Flight 571 συνετρίβη το 1972 στις Άνδεις. Οι 45 επιβάτες έμειναν 72 μέρες στα βουνά και αναγκάστηκαν να επιδοθούν στον κανιβαλισμό. 15 επέζησαν.

 

6. Douglas Mawson, 1912. Κατά τη διάρκεια εξερεύνησης της Ανταρκτικής έχασε τους συντρόφους του και περιπλανήθηκε 30 μέρες καλύπτοντας 100 μίλια μέχρι να βρεθεί από ομάδα διάσωσης.

 

7. Slavomir Rawicz, 1940. Απέδρασε από τα γκούλαγκ της Σιβηρίας και περπάτησε πάνω από 4.000 μίλια σε όλη την παγωμένη τούνδρα, στην έρημο Γκόμπι, μέσω του Θιβέτ και πάνω από βουνά των Ιμαλαΐων μέχρι τη Βρετανική Ινδία 

 

8. Shin Dong-Hyuk, 2005. Δραπέτευσε από ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων στη Βόρεια Κορέα, περνώντας από ηλεκτρικό φράχτη μαζί με έναν συγκρατούμενό του, ο οποίος σκοτώθηκε

.

 

9. Hugh Glass, 1823. Δέχτηκε επίθεση αρκούδας και για έξι μήνες περιπλανήθηκε στα βουνά μέχρι να διασωθεί.

 

10. Joe Simpson, 1985. Προσπαθώντας να ανέβει στη Siula Grande έσπασε το πόδι του και σύρθηκε 5 μίλια για τρεις μέρες καταφέρνοντας να επιβιώσει. 

 

11. Juliane Koepche, 1971. Επιβίωσε από τη συντριβή της πτήσης Lansa 508 και έμεινε αρκετές ημέρες μέσα στο περουβιανό τροπικό δάσος πριν διασωθεί.

 

12. Yossi Ghinsber, 1981. Κατά το οργανωμένο ταξίδι του στον Αμαζόνιο έχασε τους συνταξιδιώτες του και περιπλανήθηκε περίπου 3 εβδομάδες μόνος του πριν βρεθεί.

 

13. Beck Weathers, 1996. Σε αποστολή στο Everest 8 φίλοι του πεθαίνουν και ο ίδιος περνά 18 ώρες σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν πριν διασωθεί. Υπέστη σοβαρά κρυοπαγήματα, ρήξη του κερατοειδούς και υποθερμία. Υποβλήθηκε σε δέκα χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ ακρωτηριάστηκε ολόκληρο το δεξί και τμήμα του αριστερού του χεριού.

 

14. Leonid Rogozov, 1960. Στο Σταθμό της Ανταρκτικής αναγκάστηκε να χειρουργήσει τον εαυτό του όταν υπέστη ρήξη σκωληκοειδίτιδας.

 

ΠΗΓΗ

Απίστευτα GIFs: Πώς άλλαξε η Γη μέσα σε 28 χρόνια!

 

Το νέο project της Google έχει την ονομασία «Timelapse». 

 

 

Μέσα από αυτό το εγχείρημα αποτυπώνονται οι αλλαγές που έχουν σημειωθεί στον πλανήτη μας τα τελευταία 28 χρόνια, μέσω κυρίως της ανθρώπινης παρέμβασης.


Το project έχει την υποστήριξη της U.S. Geological Society και της NASA, η οποία μάζεψε τις φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης!


Δείτε: 
Την μείωση του παγετώνα Κολούμπια στην Αλάσκα. 




 



Το Ντουμπάι με τα περίφημα πλέον κτίσματα στο νερό.


 



Την αποψύλωση των δασών του Αμαζονίου. 


 


Την... εξαφάνιση του νερού στη λίμνη Ούρμια στο Ιράν.




Τα αρδευτικά έργα στη Σαουδική Αραβία. 

Μαριναλέντα: Το ισπανικό χωριό που μηδένισε την ανεργία - Πώς τα κατάφεραν

 



Το 27% των Ισπανών δεν έχει δουλειά. Υπάρχει όμως ένα χωριό της Ανδαλουσίας, η Μαριναλέντα, όπου η ανεργία είναι μηδενική. Κι αυτό χάρις σε έναν άνθρωπο: τον δήμαρχό της, που λέγεται Χουάν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορντίγιο.


Ο δήμαρχος έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο, χαρακτηρίστηκε μάλιστα «Ρομπέν των Δασών της Ισπανίας», όταν αρνήθηκε να πληρώσει σε ένα σούπερ μάρκετ προϊόντα που γέμισαν δέκα καρότσια και μοιράστηκαν στους φτωχούς της περιοχής. «Το κάναμε για να δείξουμε ότι πολλοί άνθρωποι στην Ισπανία δεν έχουν να φάνε», λέει στον απεσταλμένο της Ιντιπέντεντ. «Θέλαμε να πούμε ότι στην Ισπανία του 21ου αιώνα αυτό το πρόβλημα υπάρχει. Ο Γκάντι θα μας υποστήριζε».


Οι «επιδρομές» στα σούπερ μάρκετ ήταν όμως μόνο η κορυφή του παγόβουνου για τον Γκορντίγιο, ο οποίος αγωνίζεται εδώ και 30 χρόνια για την ανακατανομή του πλούτου με καταλήψεις γης, παροχή φτηνής στέγης και δημιουργία συνεταιρισμών. Στη Μαριναλέντα, ακολουθεί μια πολιτική ισότητας στους μισθούς, έχει καταργήσει την αστυνομία και νοικιάζει γη που ανήκε παλιά στο κράτος με 15 ευρώ μόλις τον μήνα.


Το 1990 κατασχέθηκαν στην περιοχή 12.000 αχρησιμοποίητα στρέμματα που ανήκαν σε έναν αριστοκράτη και δόθηκε η ευκαιρία σε κάτοικο να εργαστεί στα χωράφια. Από τότε, η Μαριναλέντα διοικείται στα πρότυπα μιας κομμουνιστικής ουτοπίας.


Όταν ρωτούν τον 57χρονο Γκορντίγιο, που είναι πατέρας τριών παιδιών και δεν πληρώνεται για το αξίωμά του, πώς σχολιάζει τη διαφορά ανάμεσα στην τεράστια ανεργία σε εθνική κλίμακα και στη μηδενική ανεργία στη Μαριναλέντα, εκείνος απαντά ότι αισθάνεται ελπίδα και απελπισία ταυτοχρόνως.


Η ιστορία της Ανδαλουσίας είναι γεμάτη με καταλήψεις των latifundias - μεγάλων εκτάσεων γης δηλαδή που χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή – από ακτήμονες. Ο δήμαρχος επισημαίνει ότι οι εκτάσεις αυτές αποτελούν το 50% των συνολικών εκτάσεων της επαρχίας, ανήκουν όμως μόλις στο 2% του πληθυσμού. 


«Είναι αλήθεια ότι αποτελούμε μέρος μιας παράδοσης, κάνουμε όμως εδώ και κάτι καινούργιο: επιμένουμε ότι οι φυσικοί πόροι πρέπει να είναι στην υπηρεσία του λαού, ότι οι πολίτες έχουν ένα φυσικό δικαίωμα στη γη και ότι η γη δεν μπορεί να είναι αντικείμενο κερδοσκοπίας. Ούτε άλλωστε και τα τρόφιμα. Πιστεύουμε στην κοινοκτημοσύνη, ως έναν τρόπο να αλλάξουμε όχι μόνο την περιοχή, αλλά ολόκληρο τον κόσμο».


Ο δήμαρχος εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι οι πρωτοβουλίες του χωριού δεν υιοθετούνται και από άλλες περιοχές της Ισπανίας, αν όχι και άλλων χωρών. Φαίνεται όμως ότι δεν είναι ο μόνος που βλέπει τη Μαριναλέντα ως πρωτοπόρο μιας παγκόσμιας αλλαγής προς μια «ειρηνική Ουτοπία» — όπως γράφουν και οι πινακίδες που οδηγούν στο χωριό. Η υποστήριξη της Αριστεράς στην Ισπανία αυξάνεται. Πρόσφατη δημοσκόπηση δίνει στην «Ενωμένη Αριστερά» 15,6%, υπερδιπλάσιο ποσοστό από εκείνο που έλαβε το 2011.


Με τα πλούσια γένια του, την προτίμησή του για τα τζιν και το παλαιστινιακό μαντήλι που φορά μονίμως (θα το βγάλει μόνο όταν οι Παλαιστίνιοι αποκτήσουν δικό τους κράτος), ο Γκορντίγιο καλλιεργεί επίσης μια πολύ διαφορετική εικόνα από εκείνη των περισσοτέρων πολιτικών της Ισπανίας. Στο γραφείο του δεν έχει πορτρέτο του βασιλιά Χουάν Κάρλος, αλλά του Τσε. Η πολιτική του, όμως, τον έχει φέρει αντιμέτωπο με τον νόμο. Οι καταλήψεις γης είναι παράνομες, όπως και οι επιδρομές στα σούπερ μάρκετ. Ο δήμαρχος έχει έτσι φυλακιστεί πολλές φορές, ενώ έχει δεχθεί και επιθέσεις από ακροδεξιούς.


Οι επικριτές του λένε ότι ασκεί εξουσία με υπερσυγκεντρωτικό τρόπο. Το βέβαιο είναι ότι είναι εξαιρετικά δημοφιλής. Από το 1979 εκλέγεται συνεχώς πρόεδρος, με συντριπτική πλειοψηφία.


(ΑΠΕ - ΜΠΕ)

ΠΗΓΗ

Τι αποκαλύπτει η εμφάνισή μας για την υγεία μας;

 



Σύμφωνα με το health.com, η καλή εμφάνιση μπορεί να αποκαλύπτει την καλή υγεία, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις το σώμα παρουσιάζει μικρά σημάδια-οιωνούς, που αν και δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία, αυτά μας προειδοποιούν ότι ίσως κρύβεται ένα σοβαρότερο πρόβλημα υγείας...



  Ποια είναι λοιπόν, αυτά τα στοιχεία;

Ελιές

Μερικές φορές οι ελιές είναι απλοί ακίνδυνοι όγκοι. Άλλα στις περιπτώσεις των κρεατοελιών, υποβόσκει ο κίνδυνος του καρκίνου του δέρματος. Πότε ξεκινά το πρόβλημα;

Εάν παρατηρήσετε μία κρεατοελιά σας, θα δείτε ότι έχει συγκεκριμένο χρώμα και σχήμα. Στην περίπτωση που αντιληφθείτε ότι έχει μεγαλώσει, είναι ασύμμετρη, έχει ακανόνιστο περίγραμμα, διαφέρει στο χρώμα, έχει διάμετρο μεγαλύτερη από 6 χιλιοστά ή έχει αλλάξει με κάποιον τρόπο, επικοινωνήστε με τον γιατρό σας. Το μελάνωμα, η πιο θανατηφόρα μορφή καρκίνου του δέρματος, μπορεί να εμφανίζει ένα ή περισσότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά.

Πρησμένα πόδια

Διάφορες καταστάσεις όπως είναι τα διαστρέμματα, οι τραυματισμοί και οι λοιμώξεις μπορούν να προκαλέσουν πρήξιμο στα πόδια και τους αστραγάλους σας. Η εγκυμοσύνη, η παχυσαρκία και ορισμένα φάρμακα, προκαλούν κατακράτηση υγρών στα κάτω άκρα και ευθύνονται εξίσου για τα πρησμένα πόδια.

Όμως, τα πρησμένα άκρα ενδεχομένως να υποκρύπτουν καρδιακή ανεπάρκεια, καθώς η κατακράτηση υγρών μπορεί να συμβαίνει λόγω της κακής λειτουργίας της καρδιάς στην άντληση αίματος.

Κουρασμένα μάτια

Οι σακούλες και οι μαύροι κύκλοι στα μάτια είναι κλασικά χαρακτηριστικά κούρασης από αϋπνία, ξενύχτι, πολλή δουλειά κλπ. Αν ωστόσο, τα κουρασμένα μάτια αποτελούν την καθημερινότητά σας, ίσως πρέπει να ελέγξετε τις διατροφικές σας συνήθειες.

Ο λόγος είναι, ότι το πρήξιμο, που προκαλείται από συσσώρευση υγρού στο λεπτό, χαλαρό δέρμα που βρίσκεται στο κάτω βλέφαρό σας, μπορεί να σημαίνει ότι καταναλώνετε πολύ αλάτι στη διατροφή σας. Η υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο που έχει το αλάτι, προωθεί την κατακράτηση υγρών σε όλο το σώμα, με όλες τις βλαβερές για τον οργανισμό συνέπειες.

Ξηρό δέρμα

Όλοι κάποια στιγμή παρατηρούν ξηρότητα στο δέρμα τους, αλλά σε μερικές περιπτώσεις, όπου αυτό συμβαίνει τακτικά, τότε ίσως είναι ένδειξη αφυδάτωσης, η οποία προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα υγείας.

Για παράδειγμα η αθηροσκλήρωση, η στένωση των αρτηριών που οδηγεί σε καρδιακή νόσο, μπορεί να επηρεάσει το δέρμα. Στην περίπτωση δε, που φράξουν οι μικροσκοπικές αρτηρίες, που μεταφέρουν το αίμα προς τα άκρα, τότε το δέρμα αντιδρά με ξηρότητα καθώς δεν έχει τις απαραίτητες ποσότητες οξυγόνου που χρειάζεται για να είναι λαμπερό.

Τριχοφυΐα

Η τριχοφυΐα σε περιοχές του σώματος, που δε χρειάζεται να υπάρχει, σίγουρα είναι ενοχλητική. Ωστόσο, εκτός από αντιαισθητική ενδεχομένως να κρύβει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Στην περίπτωση των γυναικών μάλιστα, υπάρχει η υποψία των πολυκυστικών ωοθηκών, μια συνηθισμένη συνθήκη, όπου γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία παρουσιάζουν αυξημένη τριχοφυΐα, η οποία μπορεί να προκαλέσει στειρότητα και σπάνια, ακανόνιστη ή απούσα περίοδο.

Πάνω από το 70% των γυναικών με πολυκυστικές ωοθήκες έχουν τριχοφυΐα ή υπερτριχοφυΐα, η οποία συνήθως εμφανίζεται στο πρόσωπο, το στήθος, το στομάχι, την πλάτη, τα χέρια ή τα πόδια.

Τριχόπτωση

Το άγχος, ορισμένες ασθένειες, τα φάρμακα, οι ορμονικές αλλαγές και η εγκυμοσύνη στην περίπτωση των γυναικών, συχνά ευθύνονται για την απώλεια μαλλιών.

Σε κάποιες περιπτώσεις ωστόσο, η απώλεια μαλλιών μπορεί να οφείλεται στην υπολειτουργία ή την υπερδραστηριότητα του θυρεοειδούς αδένα. Μια απλή εξέταση αίματος μπορεί να ελέγξει κατά πόσον ο οργανισμός παράγει φυσιολογικές ποσότητες των θυρεοειδικών ορμονών.

Σκασμένα χείλη

Τα χείλη μπορεί να μαρτυρούν πολλά για την υγεία. Τα σκασμένα, ξηρά χείλη μπορεί να είναι μια αντίδραση σε φαρμακευτική αγωγή, ένα σύμπτωμα μιας αλλεργίας, μίας μόλυνσης ή κάποιας άλλης σοβαρής ιατρικής νόσου.

Για παράδειγμα, οι ρωγμές στις γωνίες του στόματος μπορεί να είναι ένα σύμπτωμα του συνδρόμου Sjogren, μιας διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος, που προκαλεί ξηροφθαλμία και ξηροστομία, καθώς και πόνο στις αρθρώσεις.

Δόντια και ούλα

Τα χαλασμένα δόντια και τα ούλα δεν είναι απλώς σημάδια κακής στοματικής υγιεινής. Το στόμα σας θα μπορούσε να λέει δυσάρεστα πράγματα για την καρδιά και τα οστά σας.

Το 2010, σκωτσέζοι ερευνητές ανέφεραν στο British Medical Journal, ότι το βούρτσισμα των δοντιών μειώνει τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων, ενώ η απώλεια των δοντιών μπορεί επίσης να σηματοδοτήσει την οστεοπόρωση.

Μεγάλα άκρα

Όλα τα κλασικά συμπτώματα της μεγαλακρίας, της ορμονικής διαταραχής δηλαδή όπου τα άνω και κάτω άκρα είναι υπερμεγέθη, εμφανίζονται σε ενήλικες όταν η υπόφυση παράγει υπερβολική αυξητική ορμόνη.

Ωστόσο, επειδή πρόκειται για σπάνια διαταραχή, καθώς οι αλλαγές στα οστά και τους μαλακούς ιστούς συμβαίνουν αργά με την πάροδο του χρόνου, δύσκολα γίνεται αντιληπτή.

Σκούρες κηλίδες του δέρματος

Μία σκούρα κηλίδα, ειδικά στο πίσω μέρος του λαιμού, μπορεί να φαίνεται ακίνδυνη, αλλά μπορεί επίσης να πρόκειται για μελανίζουσα ακάνθωση, μια κατάσταση κατά την οποία το δέρμα εμφανίζεται πιο σκούρο και πιο χοντρό.

Τα «μπαλώματα» αυτά μπορούν να τα εμφανίσουν άτομα με αντίσταση στην ινσουλίνη, που πάσχουν από διαβήτη, παχυσαρκία ή σε σπάνιες περιπτώσεις, από κάποια μορφή καρκίνου. Αν και δεν είναι καθοριστικό σημάδι, ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει, καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.

Γδαρμένα νύχια

Τα παραμορφωμένα ή αποχρωματισμένα (κίτρινο-καφέ) νύχια, ίσως είναι μία προειδοποιητική «κραυγή» του οργανισμού σας, ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει.

Οι αλλαγές στα νύχια είναι κοινά σε άτομα με ψωρίαση, μια χρόνια πάθηση του δέρματος, ενώ περιπτώσεις διάβρωσης των νυχιών έχουν αναφερθεί από ασθενείς με σύνδρομο Reiter, έναν τύπο αρθρίτιδας.

Ρυτίδες

Αν και είναι αναπόφευκτο σημάδι στον κύκλο της ζωής, οι ρυτίδες πολλές φορές προμηνύουν οστεοπόρωση. Μία νέα έρευνα αποκαλύπτει τη σύνδεση μεταξύ των ρυτίδων και της υγείας των οστών, ειδικά στις περιπτώσεις γυναικών, που μπαίνουν στην εμμηνόπαυση.

Μάλιστα οι ενδείξεις λένε ότι όσο μεγαλύτερες οι ρυτίδες και το ζάρωμα του δέρματος, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος της χαμηλότερης πυκνότητας των οστών. Οι περισσότερες ρυτίδες είναι αποτέλεσμα της γήρανσης του πληθυσμού, αλλά η υπερβολική έκθεση στον καπνό του τσιγάρου ή τον ήλιο μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία. 

πηγή:clickatlife.gr 

Μπορώ να μείνω έγκυος από προσπερματικά υγρά;

 

Η ερώτηση αυτή αποτελεί μια από τις πιο συχνές ερωτήσεις που κάνουν οι γυναίκες στον γυναικολόγο τους, ενώ υπάρχει τεράστια παραφιλολογία γύρω από το θέμα.



 Ποια είναι τελικά η αλήθεια; Ο Dr. Ναούμ σας ενημερώνει...

Όπως γνωρίζουμε, οι "επικίνδυνες" ημέρες για μία ανεπιθύμητη σύλληψη, είναι εκείνες της ωορρηξίας. Λανθασμένα όμως οι γυναίκες πιστεύουν, ότι μόνο εκείνες τις ημέρες μπορεί να πραγματοποιηθεί η σύλληψη, με αποτέλεσμα να έχουν πιο ελεύθερες επαφές με τον σύντροφό τους. 


Η αλήθεια είναι, ότι κάθε ημέρα υπάρχει ενδεχόμενο να μείνετε έγκυος, απλώς οι πιθανότητες αλλάζουν.


 Τις ημέρες της ωορρηξίας οι πιθανότητες είναι πιο αυξημένες, ενώ τις υπόλοιπες είναι μικρότερες.


 Δεν σημαίνει όμως ότι είναι ανύπαρκτες!



Τα προσπερματικά υγρά δεν είναι τίποτε άλλο, από μια φυσιολογική έκκριση, η οποία πραγματοποιείται ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια της στύσης. Τα προσπερματικά υγρά, υγραίνουν την περιοχή του πέους καθ' όλη τη διάρκεια της ερωτικής πράξης, για να μπορεί να γίνεται η εισχώρηση στον κόλπο της γυναίκας με ευκολία.  


Η πιθανότητα να επιτευχθεί εγκυμοσύνη από τα προσπερματικά υγρά, είναι εξαιρετικά σπάνια, όμως δεν είναι απίθανη. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου η εγκυμοσύνη έχει προέλθει από προσπερματικά υγρά, γεγονός στο οποίο συντελεί φυσικά και η ποιότητα του σπέρματος, η ηλικία του συντρόφου κ.α.



Πολλές φορές επίσης, έχουμε παρατηρήσει και περιπτώσεις, όπου ο άνδρας θεωρώντας ότι ελέγχει την εκσπερμάτισή του, χάνει μια ποσότητα σπέρματος χωρίς να το αντιληφθεί, ικανή να αφήσει μια γυναίκα έγκυο.



Άρα, αν και η πιθανότητα σύλληψης σε ημέρες εκτός ωορρηξίας και μάλιστα από προσπερματικά υγρά, είναι αρκετά μικρή, δεν παύει να υπάρχει. Εάν λοιπόν η εγκυμοσύνη δεν είναι κάτι που επιθυμείτε σε αυτή τη φάση της ζωής σας, καλό είναι να ενημερωθείτε για τα αντισυλληπτικά χάπια ή να χρησιμοποιείτε σε κάθε επαφή προφυλακτικό.

Οι πιο...ερωτικές τροφές...τι να φάτε για να είστε με την λίμπιντο στα ύψη

 

 

Από την αρχαιότητα, οι άνθρωποι είχαν ανακαλύψει ότι κάποιες τροφές λειτουργούν σαν αφροδισιακά. Κάποιες τροφές όχι μόνο χορταίνουν την πείνα και είναι γαργαλιστικές στον ουρανίσκο, αλλά λειτουργούν και σαν αφροδισιακά, αφού… ανεβάζουν την ερωτική διάθεση. Βέβαια τότε δεν είχαν την επιστημονική γνώση να αντιληφθούν, τον τρόπο που η κάθε τροφή, λειτουργεί στον οργανισμό. Πως επηρεάζει την καρδιά, πως δημιουργεί στον εγκέφαλο όμορφη διάθεση, πως επηρεάζει τα αγγεία, πως οι καθαρές αρτηρίες στέλνουν το αίμα με ευκολία παντού κ. α.

Ποια είναι όμως τα φαγητά που μπορούν να ζωντανέψουν την ερωτική ζωή ενός ανθρώπου, ή ενός ζευγαριού; Τι μπορούμε να φάμε και να νιώσουμε αμέσως «τη θερμοκρασία να ανεβαίνει;» Πως οι μυρωδιές, οι γεύσεις, και η εμφάνιση, κάνουν το μυαλό μας να λειτουργεί δίχως αναστολές;

Φρούτα:

Οι σύντροφοι του Οδυσσέα, τα ξέχασαν όλα και επιδόθηκαν σε ακόρεστες σεξουαλικές πράξεις όταν έφαγαν λωτούς. Στην αρχαία Ελλάδα και αργότερα στη Ρώμη, τα σύκα ήταν must σε ένα Ελληνικό συμπόσιο, ή Ρωμαϊκό όργιο. Ανέβαζαν κατακόρυφα τη διάθεση. Το ρόδι, ήταν το φρούτο της Αφροδίτης, της θεάς του έρωτα (και του σεξ). Το αποκαλούσαν «μήλο της αγάπης». Στο Μεξικό, οι Αζτέκοι την πρώτη νύχτα του γάμου τους, έτρωγαν τους καρπούς από τα «δέντρα όρχεις». Έτρωγαν αβοκάντο, δηλαδή, το οποίο πίστευαν ότι ανέβαζε τις σεξουαλικές τους ορμές. Γενικά τα φρούτα, αλλά και τα λαχανικά όπως τα σπαράγγια, είναι γεμάτα βιταμίνες και μέταλλα, σημαντικοί παράγοντες δηλαδή, για την παραγωγή σεξουαλικών ορμονών. Πλούσιες και καλές σεξουαλικές ορμόνες εγγυώνται διέγερση και απόλαυση.

Μέλι και ξηροί καρποί:

Η έκφραση «έφαγε καρύδια με μέλι» έχει παραμείνει ακόμη και σήμερα όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος, ή κάποια, βρίσκεται συνέχεια σε κατάσταση σεξουαλικών ορμών. Στη μεσαιωνική Ευρώπη οι νεόνυμφοι, έπιναν μέλι με ζεστό κρασί κάθε βράδυ για να αντέχουν στους ερωτικούς μαραθωνίους. Το μέλι εκτός από την υπέροχη γεύση που χαρίζει, εξάπτει τη φαντασία και βοηθάει τα διάφορα ερωτικά παιχνίδια μεταξύ του ζευγαριού. Περιέχει σάκχαρα που βοηθούν την καρδιά, αυξάνει τα αιμοσφαίρια και το ποσοστό αιμοσφαιρίνης στο αίμα, και το κυκλοφορικό μαζί με την καρδιά λειτουργούν άψογα. Ότι δηλαδή χρειάζεται μια καλή σεξουαλική πράξη. Εκτός από το μέλι, όμως υπάρχουν και οι ξηροί καρποί. Τα καρύδια για παράδειγμα (για να αναφερθούμε και στην παροιμία) είναι πλούσια σε Ω3 και σε φυλλικό οξύ. Γενικά πάντως οι ξηροί καρποί που είναι μια πλούσια αποθήκη ενέργειας, είναι από τα βασικά αφροδισιακά.

Κακάο – σοκολάτα:

Φυσικά και δεν θα μπορούσε από τον μακρύ κατάλογο των αφροδισιακών να λείπει το κακάο και κατ’επέκτασην η σοκολάτα. Ο Θρυλικός για τις σεξουαλικές του επιδόσεις, βασιλιάς των Αζτέκων, ο Μοντεζούμα, έπινε (λέει ο μύθος), καθημερινά 50 ποτήρια σοκολάτα με μέλι. Μάλιστα ο ίδιος μύθος λέει πως κάθε φορά έκανε πρόποση, σήκωνε το ποτήρι ψηλά αλλά κοίταζε χαμηλά, και χαιρετούσε το πέος του.!!! Η σοκολάτα κατεβάζει την αρτηριακή πίεση, και βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος μέσα στα αιμοφόρα αγγεία. Η σοκολάτα επίσης βοηθά να βγάλει ο οργανισμός, ενδορφίνες συστατικά που έχουν άμεση σχέση με την ερωτική διάθεση αλλά και την εγκεφαλική ευχαρίστηση.

Ψαρια:

Στην κορυφή των αφροδισιακών είναι τα στρείδια και τα μύδια. Και τα 2 σφύζουν από ντοπαμίνη, και όλοι αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει αυτό. Φουντώνει τα αισθήματα σεξουαλικής επιθυμίας. Επίσης τα μαλάκια αυτά έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο. Ο ψευδάργυρος ενισχύει στον οργανισμό μας, την παραγωγή τεστοστερόνης που είναι απαραίτητη για την σεξουαλική διέγερση σε άνδρες και γυναίκες. Προσοχή, όταν ταΐζετε τον/την σύντροφο σας στρείδια τρυφερά στο στόμα, ενώ τον κοιτάτε στα μάτια, σιγουρευτείτε ότι είναι φρέσκα και δεν είναι αλλοιωμένα. Είναι κρίμα αντί για το κρεβάτι σας, να καταλήξετε στο κρεβάτι του νοσοκομείου με τροφική δηλητηρίαση.

Πολύ υψηλά στα αφροδισιακά είναι και ο σολομός. Ένα ψάρι πλούσιο σε Ω3 που σε καμία περίπτωση δεν θα σας αφήσει να «πέσετε». Τα Ω3 λιπαρά είναι ένα φυσικό ενισχυτικό διάθεσης. Περιέχει επίσης μεγάλες ποσότητες βιταμίνης D, η οποία λειτουργεί στον εγκέφαλο σαν ένα φυσικό αντικαταθλιπτικό. Η βιταμίνη D, ανεβάζει τη σεροτονίνη και προκαλεί συναισθήματα ηρεμίας, ενώ διώχνει την κακή διάθεση.

Αλκοόλ:

Αλήθεια ποιος δεν έχει συνδυάσει στο μυαλό του τον ήχο του φελλού από μια σαμπάνια που ανοίγει, με κάτι ερωτικό; Ή με ένα κόκκινο κρασί που οι μυρωδιές που θα αναδύονται από το ποτήρι θα γαργαλάνε τη μύτη μας και θα κάνουν τον εγκέφαλο μας να παράγει ενδορφίνες. Το αλκοόλ σε μικρές ποσότητες ανεβάζει τη διάθεση μας, ρίχνει τις αναστολές, αφού χαλαρώνει το νευρικό μας σύστημα και λειτουργεί σαν το τέλειο αφροδισιακό. Προσοχή όμως, εάν το παρακάνετε, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Συνδέεται με την στυτική δυσλειτουργία, άμεσα.

Μυρωδιές:

Οι μυρωδιές που αναδύονται από τα διάφορα φαγητά λειτουργούν εξίσου αφροδισιακά. Για παράδειγμα μια έρευνα λέει ότι η μυρωδιά της κολοκυθόπιτας, της πίτσας και του βουτυρωμένου ποπκορν, προκαλούν αυξημένη ροή αίματος στο πέος, άρα και καλύτερη στύση. Οι γυναίκες νιώθουν ερωτικά όταν μυρίζουν λεβάντα, ή αγγούρι, ή βανίλια, ενώ με την μυρωδιά των ζαχαρωτών, παραδίδονται κυριολεκτικά.

Όμως δεν είναι μόνο το φαγητό που μπορεί να λειτουργήσει αφροδισιακά. Είναι και η διαδικασία πριν. Για παράδειγμα να μαγειρέψει μαζί το ζευγάρι, να γελάσει και να έρθει κοντά πριν ξεκινήσει να τρώει. Να διαλέξει μαζί τα υλικά που θα μαγειρέψει, να μυρίσει, να δοκιμάσει.

Βέβαια από μόνα τους τα φαγητά σε καμία περίπτωση δεν λειτουργούν αφροδισιακά. Πρέπει να υπάρχει και η γενικότερη ψυχική, και πνευματική επαφή, πριν την σωματική. Όσα στρείδια και να φάει ένα ζευγάρι, ή όσα μπουκάλια σαμπάνια και να πιεί, εάν δεν έχει ψυχική επαφή, δεν πρόκειται να συμβεί το παραμικρό. 

http://www.iatropedia.com

Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;

 Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr


 

Περίπου 500-600 λεμφαδένες υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα. Οι λεμφαδένες είναι μικροί σχηματισμοί μεγέθους ολίγων χιλιοστών, οι οποίοι φιλτράρουν υγρά, που κυκλοφορούν στο σώμα κι έτσι αποτελούν σταθμοί συλλογής ξένων σωμάτων, όπως βακτηρίων ιών ή καρκινικών κυττάρων. Στη συνέχεια λευκά αιμοσφαίρια επιτίθενται επί των συλλεχθέντων ξένων σωμάτων εντός των λεμφαδένων και τα εξολοθρεύουν. Οι φυσιολογικοί λεμφαδένες (λεμφογάγγλια), το σχήμα των οποίων μοιάζει με αυτό των νεφρών, είναι ευκίνητοι και ελαστικοί και λειτουργούν ως «ισθμός» μέσω του οποίου συγκρατούνται υπολείμματα κατεστραμμένων κυττάρων, νεοπλασματικά κύτταρα αλλά και ξένα σωματίδια, μικρόβια κ.λπ. Τα μέρη του σώματός μας όπου συνήθως εντοπίζονται διογκωμένοι λεμφαδένες είναι ο λαιμός, οι μασχάλες και οι βουβωνικές χώρες. Εσωτερικές λεμφαδενικές διογκώσεις μπορούν όμως να παρουσιαστούν και στους πνεύμονες, στην κοιλιά καθώς και σε άλλα, σπανιότερα μέρη.

 

 

Σε ποιές παθήσεις πρήζονται οι λεμφαδένες;

Τα νοσήματα που μπορούν να δώσουν την εικόνα παθολογικής λεμφαδενικής διόγκωσης είναι αρκετά, με σημαντικότερα τα εξής:

Λοιμώδη νοσήματα. Κάποιες ιογενείς λοιμώδεις νόσοι συχνά συνοδεύονται από πρησμένους λεμφαδένες. Μερικές από αυτές είναι 

• η ερυθρά,
• η ιλαρά,
• η ανεμοβλογιά,
• ο έρπης,
• η λοιμώδης μονοπυρήνωση,
• το AIDS κ.ά.

Επίσης κάποιες μικροβιακές λοιμώξεις όπως

• η φυματίωση,
• η βρουκέλλωση,
• η οστρακιά κ.λπ.,

ενώ το ίδιο σύμπτωμα μπορεί να εμφανίζεται και σε αρκετά παρασιτικά νοσήματα όπως

• η τοξοπλάσμωση,
• η λεϊσμανίαση,
• η ακτινομυκητίαση κ.λπ.

Νεοπλασίες. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλα

• τα κακοήθη νεοπλάσματα,
• λεμφώματα,
• λευχαιμίες και
• άλλα σπάνια κακοήθη νοσήματα που μπορεί να χαρακτηρίζονται από διογκωμένους λεμφαδένες.

Αυτοάνοσα νοσήματα. Τα νοσήματα του συνδετικού ιστού όπως αποκαλούνται διαφορετικά τα αυτοάνοσα, για παράδειγμα

• ο λύκος,
• η ρευματοειδής αρθρίτιδα,
• η σαρκοείδωση,
• η αμυλοείδωση κ.λπ., μπορούν επίσης να συνοδεύονται από παθολογικούς λεμφαδένες.

Πόσο επικίνδυνη είναι η διόγκωση των λεμφαδένων;

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ηλικία και η πιθανή ευαισθησία του ασθενούς καθώς και το μέγεθος των διογκωμένων λεμφαδένων, η σύστασή τους και η διάρκεια της διόγκωσης παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάγνωση. Ειδικά στα μικρά παιδιά εντοπίζονται συχνά πρησμένοι λεμφαδένες, κάτι που όμως θεωρείται φυσιολογικό. Κάθε ανησυχητική διαπίστωση κατά την ψηλάφηση ωστόσο πρέπει να οδηγεί αμέσως στον γιατρό.

Eργαστηριακός έλεγχος.

Ο αιματολογικός έλεγχος θα μας δώσει μια εικόνα της γενικής κατάστασης της υγείας του ασθενούς, ενώ κάποιες ειδικές αιματολογικές εξετάσεις ή η ανίχνευση αντισωμάτων κατά ορισμένων ιών, μπορεί και να αποκαλύψει την αιτία της διόγκωσης, όπως στην περίπτωση των διογκωμένων λεμφαδένων φλεγμονώδους αιτιολογίας.

Η πρώτη απεικονιστική εξέταση που χρειάζεται να ζητηθεί είναι το υπερηχογράφημα. Εξέταση εύκολη, ανώδυνη και άριστα ανεκτή από τον ασθενή, είναι σε θέση σε ικανά χέρια να μας δώσει πληροφορίες, όχι απλά εφάμιλλες τη αξονικής ή και της μαγνητικής τομογραφίας, αλλά να προσεγγίσει και αυτήν ακόμα την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης. Σε μεμονωμένες, πάντως, περιπτώσεις, θα χρειασθεί να συμπληρωθεί ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική και σπανιότερα, μαγνητική τομογραφία. Οι εξετάσεις αυτές θα πρέπει να γίνουν με χορήγηση σκιαγραφικής και παραμαγνητικής ουσίας αντίστοιχα. Ο απεικονιστικός έλεγχος θα μας πληροφορήσει για το μέγεθος της διόγκωσης, για το αν είναι συμπαγής ή κυστική και για τη σχέση της με τα μεγάλα αγγεία ή άλλα σημαντικά όργανα. Τα στοιχεία αυτά θα βοηθήσουν και στο σχεδιασμό ενδεχόμενης χειρουργικής επέμβασης για την αφαίρεση του όγκου.

Με την ολοκλήρωση του απεικονιστικού ελέγχου, έχουν συλλεχτεί αρκετές πληροφορίες, ώστε να μπορούμε, στις περισσότερες περιπτώσεις, να προχωρήσουμε στη θεραπευτική αντιμετώπιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις ωστόσο, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης, για παράδειγμα όταν πρόκειται να προχωρήσουμε σε μεγάλη και ακρωτηριαστική επέμβαση, όπως ο λεμφαδενικός καθαρισμός. Στις περιπτώσεις αυτές, προχωρούμε σε παρακέντηση της διόγκωσης. Η παρακέντηση με λεπτή βελόνα και η λήψη υλικού για κυτταρολογική εξέταση (FNA) μπορεί σε μεγάλο ποσοστό να αποκαλύψει την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης.

Αν η κυτταρολογική εξέταση δεν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, είναι προτιμότερο να επαναληφθεί, παρά να προχωρήσουμε σε ανοικτή βιοψία. Η ανοικτή βιοψία έχει το μειονέκτημα ότι παραβιάζει τα όρια του όγκου και σε περιστατικά κακοήθειας ενδέχεται να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη διασπορά. Σε ειδικές περιπτώσεις πάντως, όπως στα λεμφώματα, η ανοικτή βιοψία ίσως να είναι απαραίτητη. Η τομή για την ανοικτή βιοψία θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μπορεί σε δεύτερο χρόνο, να επεκταθεί για την ολική αφαίρεση του όγκου ή για να διενεργηθεί λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου.

Με την ολοκλήρωση των διαγνωστικών εξετάσεων, λαμβάνεται η απόφαση για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της διόγκωσης.

Η οποιαδήποτε διόγκωση λεμφαδένα στο σώμα μας, θα πρέπει να μας οδηγήσει άμεσα στον ιατρό. Οι διογκωμένοι λεμφαδένες είναι τα καμπανάκια που χτυπούν πάντα όταν τα όργανα που φρουρούν πάσχουν από οτιδήποτε.