ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΡΜΑΤΩΝ ΣΕ ΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΒΡΟΥ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ

Οι πρόσφατες συγκρούσεις στην Συρία με εκτεταμένη χρήση των αρμάτων μάχης και των τεθωρακισμένων εντός αστικού περιβάλλοντος είναι χαρακτηριστικές του πόσο έχει αλλάξει η μορφή του πολέμου στα τελευταία 30 χρόνια. Κάτι που το είδαμε και στις περιπτώσεις των μαχών του αμερικανικού Στρατού στο Ιράκ κατά τον Β'Πόλεμο του Κόλπου, στον Λίβανο το 2006 κλπ

Στην Ελλάδα, η πληθυσμιακή κατανομή στην περιοχή του Έβρου έχει αλλάξει. Πριν από 30 χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της περιοχής κατοικούσε στα χωριά. Τώρα έχουν διογκωθεί πληθυσμιακά τα αστικά κέντρα της Αλεξανδρούπολης, της Ορεστιάδας και του Διδυμότειχου, ενώ τα χωριά έχουν σχεδόν ερημώσει.

Οι κάτοικοι προτιμούν να κατοικούν σε αστικά κέντρα της περιοχής και πηγαίνουν στα χωράφια τους για να τα καλλιεργήσουν. Η βελτίωση του οδικού δικτύου επιτρέπει μετακινήσεις σε μεγάλες αποστάσεις, κάτι που πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν απαγορευτικό λόγω της ταλαιπωρίας και του χρόνου που απαιτούνταν.

Το ίδιο συμβαίναι και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Οι κάτοικοι έχουν συγκεντρωθεί εντός των μεγαλύτερων αστικών συγκροτημάτων.

Έτσι, έχουμε τα χωριά να είναι στάσιμα σε ό,τι αφορά την επέκταση και την ανοικοδόμηση, ενώ οι πόλεις επεκτείνονται σε πλάτος και ύψος.

Από στρατιωτικής πλευράς, τα αραιοκατοικημένα χωριά παρέχουν μεγαλύτερη δυνατότητα οχύρωσης, σε περίοδο κρίσης, καλά πεδία παρατήρησης και βολής στην περίμετρό τους και με τον τρόπο αυτό μπορούν να αποτελέσουν κέντρα αντίστασης.

Τα αστικά κέντρα, που προαναφέρθηκαν, μπορούν να αποτελέσουν από μόνα τους αμυντικές περιοχές με κέντρα εγκλωβισμού του αντιπάλου, με ζώνες καταστροφής εφόσον προσπαθήσει κανείς να εισέλθει σε αυτά, να συμβάλλουν στη συγκέντρωση εφοδίων, πυρομαχικών και να αποτελέσουν κέντρα διοικητικής μέριμνας (λογιστικής υποστήριξης) ενώ μπορούν να συγκεντρώσουν και να συντηρήσουν κατοίκους των χωριών της περιοχής, οι οποίοι θα μετακινηθούν προς τα εκεί για λόγους ασφάλειας.

Η παλαιά αντίληψη της άμυνας, που διαμορφώθηκε την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν χρησιμοποιούσε τους κατοικημένους τόπους. Ήταν περισσότερο γραμμική και δεν ενδιαφερόταν για το βάθος της τοποθεσίας.

Με την πάροδο του χρόνου έγινε αντιληπτό ότι δεν πρέπει να βλέπουμε μόνο τη μία διάσταση, και άρχισε η χρησιμοποίηση των περιοχών στο βάθος της αμυντικής περιοχής, συμπεριλαμβανομένων και των κατοικημένων περιοχών. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Οι κάτοικοι των ορεινών χωριών έχουν «κατεβεί» στα παράλια και έχει ενισχυθεί σημαντικά η ανοικοδόμηση της παράκτιας περιοχής. Σε πολλές περιπτώσεις, έχει διακοπεί η επικοινωνία των παραλίων με το εσωτερικό και έχουν κατασκευαστεί ξενοδοχειακά συγκροτήματα ή πολυτελείς κατοικίες με κατασκευές ισχυρές και υψηλούς φράκτες.

Η ορατότητα έχει εμποδιστεί και από τις δυο κατευθύνσεις. Ο αμυνόμενος διευκολύνεται από τις κατασκευές στην παραλία, με την προϋπόθεση ότι από τον καιρό της ειρήνης έχει μελετήσει τον τρόπο χρήσης τους ώστε να μην εγκλωβιστεί αλλά να έχει καλή οπτική παρατήρηση, πεδία βολής και προστασία από τις μεγαλύτερης αντοχής κατασκευές. Θα μπορούσε κάποιος να προβληματιστεί όσον αφορά το για ποιο λόγο στρατεύματα προσπαθούν να καταλάβουν πόλεις, αφού αυτό τους δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες και θα έπρεπε να τις αποφεύγουν και να κινούνται μακριά τους.

Οι λόγοι είναι απλοί: είτε δεν μπορούν να τις παρακάμψουν είτε αυτές αποτελούν ζωτικό χώρο με κέντρα διακυβέρνησης- διοίκησης, οικονομικούς και πολιτικούς στόχους, οι οποίοι τους αναγκάζουν να μπουν στο «στόμα του λύκου».

Οι μάχες στα χωριά του Ν. Λιβάνου ή όταν τα λάθη πληρώνονται (Ιούλιος 2006)

Η Χεζμπολάχ στο Νότιο Λίβανο θέλησε να παρασύρει τον ισραηλινό Στρατό σε επιθέσεις σε καλά οργανωμένες τοποθεσίες, σε κατοικημένους τόπους, να τον αναγκάσει να διεισδύσει βαθιά στον Λίβανο, για να αδυνατίσουν οι γραμμές του, να διασπαρούν οι δυνάμεις του σε πολλά μέτωπα και μάχες και να τον υποχρεώσει σε σύρραξη παρόμοια με αυτή που διεξάγουν οι Αμερικανοί στο Ιράκ.

Έτσι, υπολόγισαν ότι θα τον υποχρέωναν σε έναν αγώνα σε κατοικημένους τόπους, που δεν θα μπορούσε να αντέξει, λόγω των πολλών απωλειών ενώ παράλληλα θα προσβάλλονταν οι πόλεις του από τις ρουκέτες που είχαν καλά κρυφτεί.

Για να πετύχει τα παραπάνω, η Χεζμπολάχ οργάνωσε τους κατοικημένους τόπους με υποδειγματικό τρόπο. Αυτή τη φορά με τη χρήση σύγχρονων αντιαρματικών και με επικαλυπτόμενους τομείς βολής των διαφόρων όπλων. Η περίπτωση του Νότιου Λιβάνου δεν μοιάζει με εκείνη της ακατοίκητης ερήμου του Σινά ούτε με εκείνη των υψωμάτων του Γκολάν. Τα οργανωμένα χωριά παρουσίαζαν μεταξύ τους δυνατότητες δημιουργίας ζωνών καταστροφής («kill zones»).

Από παράδοση, οι Ισραηλινοί δεν εμπλέκονται σε κατοικημένες περιοχές όταν διεξάγουν τακτικές επιχειρήσεις όμως για χρόνια τώρα εκτελούν αστυνομικής μορφής επιχειρήσεις, κυνηγώντας με τα άρματα τους πιτσιρικάδες της Ιντιφάντα και τους Παλαιστίνιους αντάρτες. Η Χεζμπολάχ από τη μεριά της δεν έχει τα μέσα να εκτελέσει άμυνα σε ανοιχτό έδαφος ή να μετακινηθεί από πόλη σε πόλη. Ο αγώνας της προοριζόταν να είναι στατικός.

Με αυτά τα δεδομένα, όλοι περίμεναν ότι οι Ισραηλινοί θα εκτελούσαν επιχειρήσεις με αερομεταφερόμενα τμήματα και αλεξιπτωτιστές, προκειμένου να αποκόψουν τον ανεφοδιασμό της Χεζμπολάχ και να απομονώσουν τον Νότιο Λίβανο καθώς και με άρματα και μηχανοκίνητα στον παραλιακό τομέα, παρακάμπτοντας τις οχυρωμένες κατοικημένες περιοχές, για να συνενωθούν με τις λοιπές δυνάμεις στον ποταμό Λιτάνι.

Η ενέργεια αυτή θα απασχολούσε μικρό αριθμό δυνάμεων (περίπου μία μηχανοκίνητη ταξιαρχία με 50 άρματα και 100 τεθωρακισμένα οχήματα) γιατί δεν αναμενόταν εχθρική αντίδραση στον ποταμό Λιτάνι, από Βορρά. Παράλληλα, άλλες δυνάμεις θα ακολουθούσαν και θα περικύκλωναν τις οργανωμένες τοποθεσίες, ενώ αυτές θα προσβάλλονταν από την Αεροπορία και τις ειδικές δυνάμεις.

Τα παραπάνω ήταν απλώς αναμενόμενα, με βάση τη στρατιωτική λογική και την παράδοση του Ισραήλ, που επιδίωξε στους προηγούμενους μεγάλους πολέμους («Έξι Ημερών» και Γιόμ Κιπούρ) την προσβολή του κέντρου βάρους («centre of gravity») και αποφάσεων του αντιπάλου και την παράλυσή του με καίριο χτύπημα. Αντίθετα, τίποτε από την παραδοσιακή τακτική δεν εφαρμόστηκε. Πολλοί το αποδίδουν στην «αμερικανοποίηση» των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων. 

defencenet.gr

Τα «σπάει» ο Άνθιμος! Τι είπε ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως στην έναρξη του 9ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Θρακών!!!!

Είναι μεγάλη η ευθύνη να έχεις αποδεχτεί την τιμητική πρόταση να ομιλήσεις σε 9ο Παγκόσμιο Συνέδριο. Κι όταν αυτό μάλιστα είναι το Συνέδριό μας.

 Χαίρομαι και καυχώμαι επειδή συμμετείχα προσωπικά στο θεσμό αυτό, από το πρώτο κιόλας Συνέδριο, ως Πρωτοσύγκελλος τότε της Μητροπόλεως.

 Οπότε θυμάμαι πολλά· πως άρχισαν, με ποιους οραματισμούς οικοδομήθηκαν και πως εξελίχθηκαν. Στην πορεία, ποια διαφοροποιήθηκαν και κάποια πως τελείως παρεξέκλιναν. Τελικά, τι ως παρακαταθήκη των Συνεδρίων παραλαμβάνουμε σήμερα,

ώστε να το διαχειριστούμε, προκειμένου να το παραδώσουμε εμείς στη Θράκη του αύριο.

Στην αρχή, το ζητούμενο ήταν να κάνουμε γνωστό το γεωγραφικό μας διαμέρισμα, έπειτα να εξηγήσουμε την ιδιοπροσωπία του και προμηθούμενοι των συμφερόντων μας να διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο.

Τα κάναμε αυτά.

Παράλληλα επιδοθήκαμε εσωτερικά σε ξεχωριστές διεκδικήσεις για κάθε Νομό. Για αρκετά χρόνια αποφεύγαμε τους άγονους τοπικισμούς και αναδείξαμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου.

Ήταν τότε που «επιγνώστως ή ανεπιγνώστως», μιλούσαμε για «αθηναϊκό κράτος», που απειλούσαμε με ανεξαρτητοποίηση, κραδαίναμε την Συνθήκη της Λωζάννης, οργανώναμε παλλαϊκά συλλαλητήρια στον Έβρο, κλείναμε τον Νέστο, στην Ξάνθη και χτυπούσαν πένθιμα οι καμπάνες στη Ροδόπη! 

Τότε, πολλοί στην Πατρίδα μας, που διέκειντο εχθρικώς στην αρχή και υποψύχρως στη συνέχεια, έγιναν ευνοϊκότεροι για μας!

Έτσι, έκτοτε άλλαξαν πολλά. Για να μην πω, πάρα πολλά, ή όλα!

Ψηφίστηκαν Αναπτυξιακοί Νόμοι, με εξαιρετικά προνομιακούς όρους για το τόπο μας, άσχετα αν κάποιοι τους εκμεταλλεύτηκαν.

Ήρθαν Ευρωπαϊκά πακέτα για υποδομές και δράσεις, άσχετα αν κάποιοι δεν τα σεβάστηκαν.

Ανεβήκαμε στο προσκήνιο του εθνικού ενδιαφέροντος και είδαμε συγκινητικές θετικές εκδηλώσεις των κρατικών σχηματισμών.

Ευαισθητοποιήθηκαν ευεργετικά για την περιοχή, αρκετοί διεθνείς οργανισμοί, άσχετα αν κάποιες φορές δεν φανήκαμε άξιοι να τους ελέγξουμε ή να τους προστατεύσουμε.

Κοντολογίς, είδαμε μεγάλες βελτιωτικές αλλαγές στη Θράκη όλα αυτά τα χρόνια και πρέπει κάποια στιγμή να καταγραφούν και οι δικές μας ευθύνες για τον αναπτυξιακό μας βηματισμό. Πόσο ήταν ακλινής, πόσο σημειωτόν, πόσο μετέωρος και πόσο οπισθοβαρύς.

Τα Παγκόσμια Συνέδριά μας, έχουν καταγράψει κι αυτά μια παράλληλη ιστορία. Κάποιοι λένε πως «η ιστορία ένα πράγμα διδάσκει, ότι δεν διδάσκει τίποτε», και αυτό επιβεβαιώνεται από τη μικρή ιστορία των Συνεδρίων μας.

Αν μελετήσουμε τα Πρακτικά των 8 προηγουμένων Συνεδρίων θα διαπιστώσουμε ένα διογκούμενο ενθουσιασμό και μια κλιμακούμενη αιτηματολογία μέχρι και υπερβολών. Απουσιάζει παντελώς η αυτοκριτική και η απολογιστική που θα έπρεπε, προϊόντος του χρόνου και των ευκαιριών, να αυξάνουν. Το έλλειμμα αυτό καλύπτονταν, κάθε φορά, με την καταφυγή σε ιστορικά θέματα, χρήσιμα μόνο για διάνθιση των διηκουσών εννοιών που, όμως, ποτέ δεν υπήρξαν ως κεντρική ραχοκοκαλιά Συνεδρίων μας.

Αιτίες·

1. η εναλλαγή των προσώπων στις θεσμικές θέσεις,

2. τα επί μέρους προβλήματα Νομών και Δήμων και

3. η έλλειψη μονίμου Εκτελεστικής Γραμματείας, ως ενδιαμέσου των Συνεδριακών κρίκων. 

Αυτή την ανάγκη προσπάθησε να καλύψει η γέννηση του Παγκοσμίου  Ιδρύματος Θρακών «Παναγία η Κοσμοσώτηρα» το οποίο, όμως, υπαιτιότητι όλων μας, δεν λειτούργησε παρά μόνο στα καλά μας οράματα, οπότε για λόγους ευνοήτους, καταργήσαμε το Ίδρυμα επισήμως ή να πω καλύτερα, εκδώσαμε το πιστοποιητικό της βρεφικής θνησιμότητός του.

Σήμερα, αξιωνόμαστε να συναντηθούμε και πάλι στο 9ο Συνέδριό μας, χαίρομαι πολύ γι' αυτό και σας καλωσορίζω. Το βλέπω σαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία συναναστροφής, επικοινωνίας και διασκεδάσεως, στο περιθώριο ανταλλαγής ιδεών και απόψεων. Η επιτυχία του Συνεδρίου μας θα είναι ανάλογη με την ειλικρινή ματιά με την οποία θα δούμε τη σημερινή Θράκη στο Παγκόσμιο στερέωμα και αντιστρόφως ανάλογη με την επιθυμητή και ιδεατή μας άποψη.

Κι επειδή ο αρχαίος σοφός έλεγε «τοῖς πολίταις συμβούλευε μὴ τὰ ἤδιστα ἀλλὰ τὰ βέλτιστα» (Σόλων), σ’ αυτό θα προσπαθήσω να κατατείνει και η απλή ομιλία μου, καθώς απευθύνεται στην αγάπη σας και στην ανοχή σας.

Αγαπητοί μου συμπατριώτες.

Ο τίτλος του Συνεδρίου μας «Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ», θα μπορούσε να εκληφθεί ως πομπώδης και  μεγαλεπήβολος. Όμως, δεν είναι. Εξηγούμαι:

Ζούμε τη χρονική στιγμή που καταγράφεται στην Ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου ως «εποχή της ευρωπαϊκής αποδομήσεως» και στην Ελληνική Ιστορία, θα μείνει γνωστή ως «εποχή των Μνημονίων». Αυτή πια είναι η πραγματικότητα, οφείλουμε να την αποδεχτούμε, να συμβιβαστούμε μ’ αυτήν και να την συζητήσουμε πλέον με νηφαλιότητα.

Λοιπόν, σ’ αυτήν την συγκυρία, για τη Θράκη, το τραίνο της ανάπτυξης όπως μέχρι τώρα το ξέραμε, πέρασε!

• Οι βιομηχανικές περιοχές των πόλεών μας, μαραζώνουν.

• Το τέρας της γραφειοκρατίας, η μυωπία των δημοσίων υπηρεσιών και η μισαλλοδοξία των δημοσίων υπαλλήλων, όχι μόνο κόκκινα χαλιά δεν έστρωσαν στους επενδυτές, αλλά τους έδιωξαν συστηματικά.

• Μια κακώς νοούμενη, κατά τη γνώμη μου, προστασία του περιβάλλοντος, κομματικοί διαγκωνισμοί και έλλειψη κεντρικού θρακικού προγραμματισμού, μας απογύμνωσαν από κάθε ελπίδα για την δημιουργία ενός αναπτυξιακού παραδείσου. Η «σχετική» πρόταση για ΕΟΖ είναι επικίνδυνη, αποτελεί «παρεμβολή των πονηρευομένων» και θα μας ωθήσει με μαθηματική ακρίβεια σε εθνική τραγωδία.

• Έχουμε την Εγνατία οδό, ναί!  Όμως, καθώς ερχόμαστε από τη Θεσσαλονίκη προς τον Έβρο, βιώνουμε ολοένα και  μεγαλύτερη «οδική μοναξιά».

• Δεξιά κι αριστερά, η ματιά μας συλλαμβάνει με ευκολία χωράφια χέρσα, εργοστάσια εγκαταλελειμμένα, βιοτεχνίες ερειπωμένες και σπίτια κλειστά.

• Η συρρίκνωση των Αστυνομικών Σχολών σήμερα, θα μας φανεί παρανυχίδα μπροστά στην ενδεχόμενη συρρίκνωση Πανεπιστημιακών Σχολών του Δ.Π.Θ. αύριο. Οπότε οι πρόσφατες κινητοποιήσεις θα κατασταθούν απλή προπόνηση...!

• Η ανάδειξη και η προβολή του πολιτιστικού μας πλούτου καρκινοβατεί, για να μην πω ότι δεν υφίσταται διόλου ως προτεραιότης. Υπουργό Πολιτισμού έχουμε να υποδεχτούμε 10-15 χρόνια. Τώρα πια, δεν έχει και νόημα να ‘ρθει!

• Το Μειονοτικό ζήτημα, νομίζω ότι πρέπει να το δούμε, χωρίς ψευδαισθήσεις· κατάματα. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Για μας οι μουσουλμάνοι θράκες είναι η καθημερινότητά μας και θεωρούμε υποχρέωσή μας να φροντίζουμε την ισοπολιτεία τους. Συζούμε μαζί τους αρμονικά και οι σχέσεις μας θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοντέλο συνύπαρξης. Όμως, παρατηρούμε·

• υπέρβαση του ρόλου του Προξενείου,

• πολιτικά μνημόσυνα που επωάζουν εχθρότητα,

• πολυμελείς πυροδοτικές επισκέψεις πρωτοκλασσάτων της γείτονος,

• αυθαίρετη σημαία των Τούρκων της Δυτικής Θράκης,

• ανύπαρκτο εθνικό τους ύμνο, κλπ.

Όλα αυτά δημιουργούν ανασφάλεια και στις δύο κοινότητές μας και, αν συνεχιστούν, είναι βέβαιο ότι θα φέρουν πολύ γρήγορα σπασμωδικές ενέργειες κατά της μειονότητος και βέβαιη ανατροπή του κλίματος ισορροπίας, κάτι που δεν το θέλουμε.

Η Θράκη δεν είναι χώρος κατάλληλος για πειραματισμούς. Χρειάζεται να εργασθούμε όλοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, με στόχο την βελτίωση των όρων της ζωής μας εδώ. Πολλοί θέλουν να σκύψουμε για να παίξουν μπιλιάρδο στην πλάτη μας. Αίροντες τις συνέπειες, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Εξάλλου όλα είναι ρευστά γύρω μας, παντού.

Αυτή, λοιπόν είναι η εσωτερική μας κατάσταση στη Θράκη, όπως σας την περιέγραψα, σαν τραίνο που πέρασε.

Όμως όχι! Έκανα λάθος! προλαβαίνουμε ένα βαγόνι, ακούστε το... σφυρίζει! Είναι το βαγόνι του τουρισμού, περνάει από μπροστά μας βιαστικά κι αν δεν τρέξουμε ρυθμικά και συστηματικά, θα το χάσουμε κι αυτό.

Δεν έχουμε άλλη λύση, πρέπει και αξίζει να επιδοθούμε επαγγελματικά, στον τουρισμό, με επιστημονική μεθοδολογία, με κεντρικό συντονισμό από την Περιφέρειά μας Ανατολ. Μακεδονίας-Θράκης.

Οι τουρίστες ποιοι θα είναι; θα είναι εβραίοι που τους καλωσορίσαμε; θα είναι τούρκοι που ζητάμε να καταργηθεί η βίζα για να διευκολύνονται; θα είναι βούλγαροι που βλέπουμε τα πολυτελή τους ΙΧ; Θα είναι ρώσσοι με τους οποίους αδελφοποιηθήκαμε;

Αυτοί ας είναι και όποιοι άλλοι, από την «εγγύς και την μακράν» γειτονιά μας, με την οποία πρέπει να γεφυρωθούμε. Δεν έχουμε καλύτερη προοπτική. Δεν έχουμε άλλη λύση, σήμερα. Ίσως αύριο, να υπάρξει.

Γι’ αυτό και είναι τόση η επιμονή μας για τους λαθρομετανάστες, οι οποίοι εξάπαντος πρέπει να φύγουν από τον τόπο μας και δεν μας επιτρέπεται κανένας συμβιβασμός και καμιά υποχώρηση.

Τι κάνουμε, λοιπόν, από δω και πέρα;

Χρειάζονται κινήσεις με θάρρος κι όχι με θράσος. Χρειάζεται προσεκτικότητα, όχι προκλητικότητα. Αποφασιστικότητα, όχι σπασμωδικότητα (Παν. Κανελλόπουλος).

Κατ’ αρχήν·

να λάβουμε σοβαρά υπόψη τα εσωτερικά μας δεδομένα που ακριθιγώς εξέθεσα,

έπειτα, να λάβουμε υπόψη τις καταστάσεις που επικρατούν στον ευρύτερο ζωτικό μας χώρο όπου κινούμαστε,

προκειμένου στη συνέχεια να σταθμίσουμε νηφάλια και συστηματικά τις κινήσεις μας.

Αναλυτικώτερα·

1^ον  Θα χρειαστεί να σεβαστούμε και να αποδεχτούμε, την δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται η Πατρίδα μας μέσα στην Ε.Ε. και δεν ξέρουμε αύριο πως θα εξελιχθεί.

2^ον  Αν δεν καταρρεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και παραμείνουμε σ’ αυτό, θα χρειαστεί να προετοιμαστούμε για το τεκταινόμενο, καθώς λέγεται, σχέδιο της Ε.Ε. για δημιουργία μεγάλων Περιφερειών, με κοινά πολιτιστικά στοιχεία, καταργουμένων των συνόρων!

3^ον  Θα χρειαστεί να επανεξετάσουμε τις σχέσεις μας με την Βαλκανική, με σκοπό να τις βελτιώσουμε, για να παύσει η Βαλκανική να είναι αυτό που πάντοτε ήταν· η θρυαλλίδα της Ευρώπης. Και θα βρούμε σχέσεις: ιστορικές, θρησκευτικές, εθνικές, οικονομικές.

4^ον Θα χρειαστεί, βάσει της θέσεώς μας, να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο που (θέλουμε δεν θέλουμε) μας αναλογεί στην ταραγμένη ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.

5^ον Ο τόπος μας είναι ο κεντρικός δρόμος Ασίας-Ευρώπης. Αυτό δεν αλλάζει. Το ανατολικό Αιγαίο μέχρι τη Θράκη έγινε αεροπορικός διάδρομος του Ισραήλ. Αυτό το θέλουμε. Παρέλκει να τα συζητήσουμε, ας τα αξιοποιήσουμε, λοιπόν.

6^ον Να υπολογίσουμε ότι δίπλα μας βρίσκεται μια μεγάλη χώρα η Τουρκία.

Εδώ να μου επιτρέψετε να σταθώ λίγο.

Χρειάζεται να διαλευκανθεί ποια είναι η πολιτική της Ε.Ε. για τη σχέση της Τουρκίας με την Ελλάδα. Πρόκειται περί πληθύος θεμάτων που απαιτούμε η Ε.Ε. να τα ξεκαθαρίσει. Όταν έρχονται στα γραφεία μας Πρόξενοι Ευρωπαϊκών Χωρών για να μας «ψαρέψουν», ας δέχονται από μας ένα τυποποιημένο σοβαρό ερωτηματολόγιο, ώστε να καταγράφουμε εμείς τις προθέσεις τους και να τις μελετούμε όταν απέρχονται.

Αλλά και μέσα στην Τουρκία:

Μέχρι πότε οι Αλεβίτες θα παραμένουν αόρατοι; Ήδη οργανώνονται στη Γαλλία. Τους Θράκες Αλεβίτες, νομίζουμε ότι δεν θα τους εμπλέξουν;

Η προσπάθεια απο-ϊσλαμοποίησης της Τουρκίας (κατά άλλους «προτεσταντοποίηση») θα συνεχιστεί το ίδιο ομαλά με την προχωρημένη προσπάθεια απο-ορθοδοξοποίησης της Ελλάδος;

Η Ρωσία θα συνεχίσει να επιμένει ότι δεν επιθυμεί μια τόσο μεγάλη Χώρα κάτω από το υπογάστριό της;

Σε ποιους απευθυνόταν ο Ερντογάν και τι εννοούσε όταν έλεγε: «δεν θα δεχθεί η Τουρκία μείωση της εδαφικής κυριαρχίας της»;

Σε 5 χρόνια που η Τουρκία θα μπει σε διαδικασία πτώχευσης, ποια θα είναι η αντίδραση του λαού της, που σε αρκετό ποσοστό του, ήδη  αποχαυνώνεται από συβαριτισμό;

Μπορεί κάποιος να σκεφθεί «τί μας ενδιαφέρουν εμάς όλα αυτά»;

Μας ενδιαφέρουν, επειδή, δεν μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος όταν δίπλα σου βρυχάται ένα θηρίο ή ξεψυχάει. Κι εμείς οι Θράκες, είμαστε πολύ δίπλα!

Συνηθίζουμε να λέμε ότι υπερτερούμε πολιτιστικά! 

Ναί, μα, ο πολιτισμός δεν είναι μουσειακή σκόνη, πέτρες νεκρές και βιτρίνες με εκθέματα. Ο πολιτισμός «δυοῖν θάττερον»: ή είναι πολιτική ή δεν είναι!

Και εδώ έχουμε χάσει αρκετούς πόντους.

Τι θέλω να πω:

Φωνάζουμε ότι το ζήτημα των Σκοπίων «ερείδεται επί αναληθούς προϋποθέσεως», πράγματι. Όμως το ζήτημα αυτό είναι ένα όνομα. Δίπλα μας η Τουρκία, πολύ έξυπνα πράττει και οικειοποιείται τον χιλιόχρονο βυζαντινό πολιτισμό μας. Το κάνει τώρα που διαπίστωσε ότι εμείς τον απαρνηθήκαμε τελείως, επειδή αυτός ο πολιτισμός επανέρχεται δυναμικά στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και όχι μόνο.

Να πω «εἰς ἐπίρρωσιν» παραδείγματα:

• Φέτος γιορτάστηκαν σε διάφορες Ευρωπαϊκές Χώρες τα 1700 χρόνια απο το όραμα που είδε ο Μ.Κων/νος στην Μουλβία γέφυρα το 312 το «ἐν τούτῳ νίκα». Η Τουρκία συμμετείχε σε όλες τις εκεί εκδηλώσεις με εκθέματα βυζαντινά.

• Θυμάστε όταν έφερα πριν 2 χρόνια καθηγητές αρχαιολόγους από την ΚΠολη και μας μίλησαν για την εντολή που είχαν λάβει, από τον Πρωθυπουργό τους, να αναδείξουν κάθε τι βυζαντινό που κρύβεται στα σπλάχνα στης σημερινής Τουρκίας!

• Είδατε τους δικεφάλους αετούς που προσετέθησαν στο σήμα της Αστυνομίας της γείτονος Χώρας.

• Διαβάσατε και είδατε στο Διαδίκτυο τα αγάλματα των αρχαίων  Ελλήνων της Ιωνίας που τοποθέτησαν οι Δήμαρχοι σε όλες τις πόλεις της Μικράς Ασίας, λέγοντας ότι αυτοί ήταν οι «άνθρωποι του Αιγαίου».

Και πόσα άλλα... φανερώνουν, ότι σε πολιτιστικό πεδίο χάσαμε πολλές ευκαιρίες και (όπως για το όνομα «Μακεδονία» σήμερα) θα διαμαρτυρόμαστε αύριο, για την καπήλευση ενός ολόκληρου πολιτισμού μας, τον οποίο να πούμε αλήθεια, εμείς εδαφίσαμε, ευτελίσαμε και περιφρονήσαμε.

Ίσως, τώρα κάποιος από σας να σκεφτεί ότι ο λόγος που ακούτε έχει πολλές εκκλησιαστικές αποστροφές! Σας διαβεβαιώ ότι δεν έχει.

Αν θέλετε τέτοιες, να σας πω πού θα τις βρείτε. Θα τις βρείτε σε ένα πρόσφατο άρθρο του βρεττανικού δικτύου BBC, με τίτλο: «θρησκευτικές προσεγγίσεις της κρίσης χρέους». Το άρθρο επιμένει ότι η ευρωζώνη θα τα πάει καλύτερα αν χωριστεί σε δύο μέρη: μια λατινική ένωση και μια αποτελούμενη από τους Γερμανούς, τους καλβινιστές Ολλανδούς και τους λουθηρανούς Φινλανδούς. Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει ότι η κ. Μέρκελ, κόρη προτεστάντη πάστορα και ο νέος Πρόεδρος της Γερμανίας Joachim Gauck, πρώην πάστορας, αποφάσισαν για το 2017 να διαθέσουν 35 εκατ. € για τον εορτασμό των 500 χρόνων από την έναρξη της θρησκευτικής μεταρρύθμισης του Λούθηρου. Συνεχίζει πικρόχολα ο σχολιαστής, ότι «τα προβλήματα της ευρωζώνης θα είχαν λυθεί αν ο Λούθηρος ήταν ανάμεσα στους διαπραγματευτές του Μάαστριχτ, που αποφάσισε ποιες χώρες θα εντάσσονταν στο ευρώ. Σίγουρα δεν θα επέτρεπε την συμμετοχή καθολικών και δημοσιονομικά ανεύθυνων κρατών, οπότε το ευρώ θα ήταν πιο αποτελεσματικό». Και ο σχολιαστής, που είναι καθολικός, καταλήγει: «ο πολύς καθολικισμός, βλάπτει την δημοσιονομική υγεία μιας χώρας, ακόμα και σήμερα».

Σκεφθείτε τώρα, τι θα έλεγε ο αρθρογράφος του BBC για την Ορθόδοξη αντίληψη περί πλούτου και χρήματος! Πάντως θεωρώ, ότι οι Έλληνες πολιτικοί, όταν δεν ξέρουν τα interra corporis της Εκκλησίας, στερούν από την Ευρώπη την άποψη της Ορθοδοξίας για πολλά φλέγοντα ευρωπαϊκά θέματα. Κατά τη γνώμη μου, η άποψη της Ορθοδοξίας θα μπορούσε τώρα να γεφυρώσει τις ήδη πολωμένες οικονομικές τάσεις στην Ευρώπη, που εδραιώνονται επάνω στις αβυσσαλέες διαφορές μεταξύ Καθολικών-Προτεσταντών.

Κυρίες και Κύριοι,

Δεν σας παριστάνω τον στρατηγικό αναλυτή.

Απλώς, στοιχίζομαι με τον τίτλο που δώσατε στο Συνεδριό μας: «Η ΘΡΑΚΗ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ».

«Η αλήθεια πάντοτε ωφελεί, δεν ερεθίζει έστω και γυμνή. Όταν η αλήθεια είναι ελεύθερη, η ελευθερία είναι αληθινή» (Αθαν. Κανελλόπουλος).

Σε όσα, με απλοϊκό τρόπο αναφέρθηκα, βρήκατε πουθενά να απουσιάζει «φύσει ή θέσει» η θρακική μας γη; Νομίζω πως όχι! Είτε λόγω της γεωστρατηγικής μας θέσεως, είτε λόγω της συνθέσεως του πληθυσμού μας, πρωτογενώς ή δευτερογενώς θα είμαστε στο επίκεντρο κάθε ευρωπαϊκής και άλλης πολιτικής παρτίδας πόκερ που θα παιχτεί στην περιοχή..

Αυτό εδραιώνει την προσωπική μου άποψη μου ότι,

• επειδή η Πατρίδα μας για μια 10ετία, τουλάχιστον, θα βιώσει μια σημαντική κοινωνική περιπέτεια,

• επειδή το κέντρο βάρους της θα είναι η Πρωτεύουσα, όπου το 45% του πληθυσμού, το 70% του ΑΕΠ και το 100%  της πολιτικής ισχύος,

• επειδή στην ανάνηψη, «οψέποτε» έρθει, δεν θα τεθούμε πρώτοι σε προτεραιότητα αναγκών της ελληνικής επαρχίας,

• επειδή οι βουλευτές μας, χρειάζεται να ενισχύονται στην επιχειρηματολογία τους από την πίεση του λαού,

• επειδή οι κομματικοί μηχανισμοί, σ’ ένα ενδεχόμενο πολιτειακό χάος, δεν ξέρω πόσο θα μπορούν να ενεργήσουν,

...γι’ αυτό, χρειάζεται οι Θρακιώτες και οι Θρακιώτισσες να οργανωθούμε μόνοι μας, ώστε να βοηθήσουμε την Πατρίδα μας πρώτα κι έπειτα την γενέτειρά μας Θράκη.

«Οι φάροι κτίζονται επάνω σε βράχους» (Κων. Τσάτσος).

• Χρειάζεται να μην απογοητευθούμε, «το πιο σκοτεινό μέρος της νύχτας είναι πριν την αυγή». Αλλά και να μην αδρανήσουμε, «όποιος μπορεί, δρα, όποιος δεν μπορεί, διδάσκει» (Μπερνάρντ Σω).

• Να συσπειρωθούμε με ενότητα και με μοναδικό στόχο την έξοδο του τόπου μας από τη φοβερή αυτή κρίση και τα παρεπόμενά της. Οι λατίνοι έλεγαν «in necessaris unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas· στα αναγκαία ενότης, στα διλήμματα ελευθερία, σε όλα αγάπη». 

• Να καθίσουμε όλοι μαζύ και να κωδικοποιήσουμε τις προτεραιότητες που θα θέσουμε.

• Να καταγράψουμε τις δυνατότητες κάθε Νομού και κάθε Επαρχίας, χωρίς στείρους τοπικισμούς και μισαλλοδοξίες (γιατί να γίνει εκεί κι όχι εκεί, γιατί να το κάνει ο τάδε φορέας κι όχι ο δείνα, και παρόμοια)

• Να συντονίσουμε τις δράσεις μας για το σύνολο θρακικό διαμέρισμα.

• Να ανοιχτούμε οπουδήποτε γύρω μας και μακρυά μας.

• Να προσελκύσουμε εδώ, σημαντικά συμφέροντα ξένων λαών προκειμένου το κέρδος τους να εξασφαλίσει την δική μας ευμάρεια.

• Να μετατρέψουμε τα αρνητικά μας σε θετικά και τα μείον σε συν.

• Να αξιοποιήσουμε κάθε ευνοϊκά προσκείμενο ανθρώπινο δυναμικό, από οπουδήποτε.

Όλα αυτά και άλλα, οπωσδήποτε περισσότερο εύστοχα, στα οποία οι πολιτικοί μας μπορούν να μας κατευθύνουν, χρειάζεται να τα επωμισθούμε όλοι μας. Μέχρι τώρα τα περιμέναμε από την κεντρική εξουσία, όπως τα μικρά του πελαργού, περιμένουν επάνω στο στύλο με το στόμα ανοιχτό.

Τώρα η Αθήνα δεν μπορεί. Διαπιστώσαμε αυτές τις ημέρες «πόσο δύσκολες είναι οι θύρες, όταν η χρεία τες κουρταλεί» (Διον. Σολωμός).

Είμαστε σε εθνική περιπέτεια και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα τελειώσει.

Όμως, η Δημοκρατία δεν υπολείπεται λύσεων.

Το βάρος πέφτει πια στις πλάτες ενός ανδρός κι ενός συλλογικού οργάνου. Του εκάστοτε εκλεγμένου Περιφερειάρχου και του Περιφερειακού Συμβουλίου. Πρόσφατα, έζησα επί αρκετές στιγμές την ευθύνη του προσώπου και του θεσμού για το συντονισμό διαφόρων ζητημάτων μας, οπότε κατάλαβα πόσο αυξημένες πρέπει να είναι οι αρμοδιότητές του για την γρήγορη και λυσιτελή ευόδωση των θεμάτων μας.

Είναι αδήρητη ανάγκη κάτι τέτοιο.

Οι πόρτες της Αθήνας έγιναν πολύ βαρειές για να τις διαπεράσει ο χτύπος μας. Ακόμα και τα τηλέφωνα δεν απαντούν εύκολα. Όταν η Τρόϊκα υπαγορεύει δεν θέλει να διακόπτουμε με αιτήματα. Και οι Έλληνες πολιτικοί νιώθουν άβολα όταν χρειάζεται να απολογηθούν.

Ας γίνουμε, λοιπόν, μια πιο δυναμική και συγκεντρωτική Περιφέρεια που θα εργάζεται  και θα λειτουργεί συλλογικά, ενιαία και γρήγορα. Επιστημονικά επιτελεία, γραφειοκρατικές ομάδες εργασίας, ελεγκτικές επιτροπές και ιδιωτικές προσπάθειες. Όχι ο καθ’ ένας μας «επέχω και διαλογίζομαι», μόνος του και για την Επαρχία του, αλλά όλοι μαζί, ως διαρκές «βουλεύμενο σώμα» με κατευθυντήριες γραμμές που θα μας δίδει η Περιφέρεια. Έπειτα θα συλλέγει τις προτάσεις μας, θα τις επεξεργάζεται, θα τις καταστρώνει, θα τις συγκρίνει, θα τις συσχετίζει, θα τις διαφοροποιεί, θα τις κωδικοποιεί, θα τις αξιολογεί, θα τις κατατάσσει και θα τις κρατά στο Αρχείο της η Περιφέρεια, ώστε «ευκαιρίας δοθείσης» να τις εξαπολύει για υλοποίηση.

Καμιά αυθαιρεσία προσωπικής εμβελείας δεν μας καταξιώνει πλέον. Χρειαζόμαστε εντολές και κεντρικό συντονισμό από την Περιφέρειά μας για αποδοτικότερα αποτελέσματα. Από το Κέντρο ας μην περιμένουμε πολλά πια, δεν μπορεί, δεν έχει.

Δεν σας ζητώ να κάνετε υπέρβαση των αρμοδιοτήτων σας, κ. Περιφερειάρχα, σας ζητώ να μας καθίσετε όλους σ’ ένα τραπέζι (Μητροπόλεις, Δήμους, Πανεπιστήμιο, όλους) για να συνεργαστούμε με μέθοδο και προοπτική, όχι αυθαίρετα ο καθένας και αποσπασματικά. Στόχος: κανένα Πρόγραμμα, καμιά δυνατότητα, καμιά ευκαιρία, καμιά πρόταση να μην χαθεί για την Περιφέρειά μας. Ας φροντίσουμε να κρατηθούμε ψηλά και ενωμένοι στους μήνες και στα χρόνια που έρχονται, διαφορετικά θα χαθούμε στο πέλαγος της υπανάπτυξης, του εσωτερικού μαρασμού και της επαρχιωτικής ανακύκλωσης.

Το γνωρίζω ότι «είναι περισσότερο δύσκολο να συνεργάζεται κανείς με φίλους, παρά με αντιπάλους» (Καρδινάλιος του Ρέτζ) μα, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Επειδή όταν το καράβι βουλιάζει, μαζί με το φθηνό κατάστρωμα χάνονται και οι καμπίνες της α' θέσεως.

Απευθυνόμενος ιδιαιτέρως στους συμπατριώτες μας από την αλλοδαπή, σας ζητώ να δηλώσετε «παρόν» σε μια τέτοια συστράτευση και να  δηλώσετε στο Συνέδριό μας αυτό, ο καθένας από σας τι μπορεί να συνεισφέρει, με βάση την εμπειρία και τις δυνατότητες που έχετε. Κυρίως οι σχέσεις σας με πρόσωπα-κλειδιά σε κάθε χώρο, μας είναι χρήσιμη. Εσείς βλέπετε τα πράγματα απ' έξω, και συνήθως όσοι τα βλέπουν από μακριά, τα βλέπουν πιο σφαιρικά.

Μάλλον συμπατριώτες, για πρώτη φορά η γενέτειρα σας χρειάζεται. Ανασκουμπωθείτε, λοιπόν!

Να κλείσω, με το τηλεγράφημα που έστειλε ο στρατάρχης Φοςς στον Πρωθυπουργό Κλεμανσώ: «Το δεξιόν του μετώπου καταρρέει. Το αριστερόν διαλύεται. Το κέντρον υποχωρεί. Ημείς μαχόμεθα».

Σας ευχαριστώ.

Υ.Γ.  Αν μου επιτρέπετε, ως κεντρικός ομιλητής του Συνεδρίου μας αυτού, να στείλω ένα μήνυμα στην εκάστοτε Ελληνική Πολιτεία, θα είναι το εξής: «Ὥσπερ καὶ Θαλῆν ἀστρονομοῦντα καὶ ἄνω βλέποντα, πεσόντα εἰς φρέαρ, Θράττα τις ἐμμελὴς καὶ χαρίεσσα θεραπαινὶς ἀποσκῶψαι λέγεται, ὡς τὰ μὲν ἐν οὐρανῷ προθυμοῖτο εἰδέναι, τὰ δ’ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ παρὰ πόδας λανθάνοι αὐτόν». Δηλαδή·

«Κάποτε ο αρχαίος σοφός Θαλής ο Μιλήσιος ενώ μελετούσε τον ουρανό και τα αστέρια, δεν πρόσεξε κι έπεσε σε ένα πηγάδι. Τότε τον είδε μια θρακιωτοπούλα υπηρέτρια, χαριτωμένη και όμορφη και είπε πειραχτικά: ενώ έχει ζήλο να μάθει όσα είναι στον ουρανό, αυτά που είναι μπροστά στα πόδια του δεν τα βλέπει».

ΑΓΓΕΛΟΙ, ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΤΑΓΜΑΤΑ

Οι Άγγελοι ως πνεύματα είναι άυλοι, ασώματοι, δεν διακρίνονται σε φύλα ούτε πολλαπλασιάζονται αλλά ούτε και αποθνήσκουν.
Δημιουργήθηκαν πριν από τον άνθρωπο και πριν από την δημιουργία του ορατού κόσμου. Ο αριθμός τους είναι ανυπολόγιστος και απροσμέτρητος.
Ο Ιησούς στη Γεσθημανή μιλάει για περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες Αγγέλων.

Όλοι οι Άγγελοι είναι οργανωμένοι σε τάγματα ή αλλιώς σε τάξεις. Τα Τάγματα των Αγγέλων είναι εννέα, τα οποία ταξινομούνται σε τρείς τρίχορες ταξιαρχίες κατά τον εξής τρόπο:
Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι , / Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες , / Αρχές, Αρχάγγελοι, Άγγελοι.

Ιδιώματα των ιεραρχιών:
Η πρώτη ιεραρχία έχει ως ιδίωμα την πύρινη σοφία και την γνώση των ουρανίων, ενώ έργο της ο Θεοπρεπής ύμνος τους «γελ».

Η δεύτερη ιεραρχία έχει ως ιδίωμα τη διευθέτηση των μεγάλων πραγμάτων και την διενέργεια των θαυμάτων, ενώ έργο τους είναι ο τρισάγιος ύμνος «Άγιος, Άγιος, Άγιος».

Τέλος ιδίωμα της τρίτης ιεραρχίας είναι να εκτελούν θείες υπηρεσίες και έργο τους είναι να υμνούν και να δοξολογούν τον Θεό ακατάπαυστα και να πρεσβεύουν υπέρ των ανθρώπων.

Πιστεύω της Εκκλησίας είναι πως για κάθε άνθρωπο, πόλη και Εκκλησία υπάρχει Άγγελος φύλακας – προστάτης.

Οι Άγγελοι αποστέλλονται από τον Θεό για να ενισχύσουν, να βοηθήσουν ή να σώσουν ατομικά ή ομαδικά τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Γενικά είναι λειτουργοί της Θείας Πρόνοιας και στις εμφανίσεις τους όταν ποτέ συμβεί (Αγγελοφάνειες) προσλαμβάνουν ανθρώπινη μορφή ανδρική ή νεανική.

Η Εκκλησία μας τιμάει τους Αγγέλους όπως και τους Αγίους δηλαδή: με γιορτές προς τιμή τους, αφιερώνοντας τη Δευτέρα κάθε εβδομάδας υμνολογικό σ’ αυτούς, βγάζοντας μερίδα «εις τιμήν και μνήμην τους» (μάλιστα αμέσως μετά τη μερίδα της Παναγίας), με την ειδική ευχή του αποδείπνου «εις φύλακα Άγγελον», τον παρακλητικό κανόνα στο φύλακα Άγγελο και άλλο ένα στους Άγιους Αγγέλους.

Με τους παραπάνω τρόπους δίνεται η αφορμή στους πιστούς να ζητούν τη βοήθεια και τη μεσιτεία τους.

Τώρα πέρα από τα ονόματα των εννέα τάξεων η Αγία Γραφή μας φανερώνει και τα προσωπικά ονόματα ορισμένων Αγγέλων.

Γνωρίζουμε τον Γαβριήλ, που σημαίνει «ήρωας του Θεού», από την εμφάνισή του στο προφήτη Δανιήλ, στο προφήτη Ζαχαρία και στη Θεοτόκο.
Γνωρίζουμε τον Μιχαήλ, που σημαίνει «τις ως ο Θεός ημών», ενώ εμφανίζεται πολλές φορές στη Παλαιά Διαθήκη.
Γνωρίζουμε τον Ραφαήλ,που σημαίνει «ο Κύριος θεραπεύει» και εμφανίζεται στον Τωβίτ μεταφέροντας τις ανθρώπινες προσευχές στο θρόνο του Θεού.
Τέλος γνωστός από την εβραϊκή παράδοση είναι και ο Ουριήλ που σημαίνει «ο Θεός είναι φως».

xristianos.gr 

Πως σχηματίζεται το πρόσωπο ενός εμβρύου (VIDEO)

Εντυπωσιακό βίντεο του BBC δείχνει πως σχηματίζεται το πρόσωπο ενός εμβρύου.

 

Η παραγωγή έγινε από τη σειρά του καναλιού "Inside the Human Body" και το animation έχιε βασιστεί σε σαρώσεις αναπτυσσόμενου εμβρύου.

Στο βίντεο παρατηρούμε πως αναπτύσσονται και παίρνουν μορφή τμήματα του προσώπου τα οποία ενώνονται σαν παζλ μόλις τρεις μήνες μετά από τη σύλληψη.

"Τα τρία τμήματα του παζλ συναντώνται στη μέση του επάνω χείλους του εμβρύου, δημιουργώντας το αυλάκι που είναι η απόσταση μεταξύ μύτης και στόματος", σημειώνει ο Michael Mosley του BBC.

"Ήταν ένας εφιάλτης για δομές όπως η μύτη και ο ουρανίσκος που δεν υπήρχαν για το animation", σημειώνει ο ερευνητής David Barker.

"Ο σχηματισμός τους είναι μια πολύπλοκη διαδικασία ανάπτυξης και σύντηξης των κινούμενων πλακών των ιστών".

"Όλη αυτή η εντυπωσιακή διαδικασία συμβαίνει στη μήτρα μεταξύ των δύο και τριών μηνών κύησης", τονίζει ο Mosley. "Εάν δεν συμβεί τότε, δε θα συμβεί ποτέ", καταλήγει.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Οι αρχαίοι Έλληνες πήγαν στην Αμερική πριν τον Κολόμβο

Στο απίστευτο συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι Έλληνες, είχαν ταξιδέψει στην Αμερικάνικη ήπειρο 1500 και πλέον χρόνια ...πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο, κατέληξε σε έρευνά του ένας Έλληνας ερευνητής των αιγαιακών γραφών...

Σύμφωνα με το iefimerida.gr, ειδικότερα, σύμφωνα με τον δρ.Μηνά Τσικριτσή, οι προϊστορικοί Έλληνες είχαν επισκεφτεί τη Βόρεια Αμερική πολύ πιο πριν την ανακαλύψει ο Κολόμβος. Αυτό, υποστηρίζει, προκύπτει από την μελέτη ενός κειμένου του Πλουτάρχου, το «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης», όπου στις παραγράφους 941Α-942, περιγράφει το ταξίδι των Ελλήνων σε μία ήπειρο η οποία βρίσκονταν «δυτικά των τριών νησιών και βορειοδυτικά της Βρετανίας».

Σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή, ο οποίος συνεχίζει την έρευνα που έκανε πριν από δύο χρόνια ο καθηγητής Η. Μαριολάκος που είχε υποστηρίξει ότι οι προϊστορικοί Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη της Αμερικής και την οποία επισκέπτονταν, από το κείμενο του Πλουτάρχου με χρήση ειδικών προγραμμάτων με Η/Υ αποκαθίσταται μια λησμονημένη ιστορική πραγματικότητα, που μέχρι σήμερα διέφευγε από πολλούς -αν όχι όλους- ερευνητές.

Στη ανακοίνωσή του, ο δρ. Τσικριτσής υποστηρίζει ότι πριν τον Κολόμβο υπήρχε μία επικοινωνία που ξεκινά από την Μινωική εποχή μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια. Ο στόχος αυτών των ταξιδιών κατά την Εποχή του Χαλκού είχε σχέση με το εμπόριο και τη διακίνηση του καθαρού χαλκού που βρισκόταν σε μια λίμνη (την ονομάζει Superior) του Καναδά.

Φαίνεται -σημειώνει- ότι μετά τους πρώτους εμπόρους Μινωίτες, συνέχισαν και οι Μυκηναίοι, οι οποίοι, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, έστειλαν τον Ηρακλή για να αναθερμάνει την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, το οποίο είχε χαθεί με τις επιμιξίες με του ντόπιους. Στη συνέχεια, την Εποχή του Σιδήρου το ενδιαφέρον για την περιοχή παράκμασε και παρέμεινε έως τους Ελληνιστικούς χρόνους μια εθιμοτυπική λατρευτική παράδοση. Έτσι κάθε τριάντα χρόνια αποστέλλονται κάποια πλοία σε περιοχές που είχαν την λατρεία του Κρόνου για να ανανεώνεται το ανθρώπινο προσωπικό με ιερείς.

Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Τσικριτσής «όλα αυτά αποδεικνύονται με αστρονομικά στοιχεία, η επεξεργασία των οποίων έγινε με τη βοήθεια προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών επιβεβαιώνοντας τον χρονολογικό προσδιορισμό του ταξιδιού που περιγράφει ο Πλούταρχος».

Έτσι εξηγείται, σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή, και το ότι στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Superior και στο νησί Royale που βρίσκονται στον Καναδά έχουν γίνει μεγάλες εξορύξεις χαλκού σε μία περίοδο, μεταξύ 2400 και 1200 πΧ, παρότι η περιοχή βρίσκονταν στη λίθινη εποχή.

Σύμφωνα με το αρχαίο κείμενο του Πλουτάρχου ο συντονιστής του διαλόγου, ο Λαμπρίας καλεί τον Σύλλα τον Καρχηδόνιο να ξαναδιηγηθεί μια ιστορία που άκουσε από του υπηρέτες του ναού του Κρόνου στην Καρχηδόνα, Την ιστορία που αφηγήθηκε κάποιος ξένος επισκέπτης του ναού που ήλθε από τη μεγάλη ήπειρο. Τελικά τα δεδομένα που αναφέρει το κείμενο επιβεβαιώνουν, όπως δείχνει η μελέτη του κ. Τσικριτσή, με τη χρήση Η/Υ, την περιγραφή ενός ταξιδιού το 86 μΧ που πραγματοποιήθηκε από τον Καναδά στην Καρχηδόνα. Τα συμπεράσματα συνοψίζονται στα παρακάτω:

1. Το αποκαλυπτικό κείμενο προσδιορίζει σωστά την απόσταση από την Βρετανία στο νησί της Ωγυγίας- την Ισλανδία, με καράβι με κουπιά που πλέει 5 ημέρες (880 km).

2. Αναφέρει μία μεγάλη ηπειρωτική γη που στην περιοχή της υπήρχαν τρία νησιά (Γροιλανδία, Νήσο Baffin, Newfoundland) που ισαπείχαν, βορειοδυτικά της Βρετανίας.

3. Προσδιορίζει ότι στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος (στην ίδια ευθεία) βρίσκεται η είσοδος του κόλπου του Αγίου Λαυρεντίου (Gulf of St. Laurence) με την Κασπία θάλασσα, γεγονός που παρατηρούμε στην ευθεία της.

4. Προσδιορίζει ορθά ότι ο κόλπος του Αγ. Λαυρεντίου είναι λίγο μεγαλύτερος από την Μαιώτιδα λίμνη, τη σημερινή Αζοφική. Στις ακτές του κόλπου αναφέρει ότι κατοικούσαν Έλληνες από παλιά και μετά την αποστολή του Μυκηναΐου Ηρακλή, πιθανόν τον 15ο αιώνα πΧ, αναθερμάνθηκε το ελληνικό στοιχείο που έσβηνε από τις επιμειξίες με τους ντόπιους (εννοείται ότι ο Ηρακλής δεν πήγε μόνος με το Ιόλαο, αλλά ήταν μία εκστρατεία εκατοντάδων Ελλήνων που άλλαξαν δημογραφικά την περιοχή μέσα στο κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου που κατοίκησαν).

5. Καθορίζει περίοδο τριάντα χρονών, μετά την οποία ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής: όταν ο Πλανήτης Κρόνος ανατέλλει με τον αστερισμό του Ταύρου. Τα αστρονομικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι σε γεωγραφικό πλάτος βόρειο 47ο, τον 1ο αιώνα μΧ, η περίοδος αυτή ήταν στα τέλη Μαΐου του 86 μΧ.

6. Όταν ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής τρεις μήνες έμεναν στο νησί της Γροιλανδίας βόρεια (60ο Ν), που ο ήλιος δύει μόνο μια ώρα την περίοδο του θερινού ηλιοστασίου μεταξύ 9/6 και 9/7. Ο προσδιορισμός αυτός επιβεβαιώνει ότι το νησί της Γροιλανδίας πρέπει να ταυτιστεί με τον κάτω κόσμο, όπου είχε ταφεί ο Κρόνος σε σπήλαιο και φυλασσόταν από τον Δία.

7. Ο λόγος των μεγάλων ταξιδιών την Εποχή του Χαλκού τεκμηριώνεται από τον καθαρό χαλκό, που βρισκόταν σε μεγάλες ποσότητες στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Superior και στο νησί Royale που βρίσκονται στον Καναδά. Από την περιοχή αυτή εξορύχτηκαν 50.000 τόνοι χαλκού μεταξύ 2400 και 1200 πΧ.

8. Στην εποχή του Πλουτάρχου ο ίδιος αναφέρει, ότι δεν μετέφεραν χαλκό αλλά χρυσές κούπες και αγγεία που μέσα είχαν τις προμήθειες του ταξιδιού.

9. Τέλος είναι γνωστό ότι στην αρχαιότητα τα μαντεία ήταν κέντρα καταγραφής γεωγραφικής γνώσης, με αποτέλεσμα να συμβουλεύουν για μελλοντικές αποικίσεις. Έτσι είναι αποδεκτό ότι ο Πλούταρχος μετά το 86 μΧ που ήταν ιερέας στο Μαντείο των Δελφών, έχει αυτή τη γνώση.

10. Το ταξίδι επιστροφής φαίνεται ότι γινόταν από βόρεια, ξεκινώντας από τον Καναδά, πήγαιναν στη Γροιλανδία (νησί του Κρόνου) έφθαναν στην Ισλανδία και από εκεί έφθαναν στη Βρετανία. Στοιχείο επιβεβαίωσης αυτής της διαδρομής είναι το νησί σταθμός, που φέρει ακόμα και σήμερα το όνομα Μυκήνες (Mykines) το δυτικότερο νησί των Faeroe

Συμπερασματικά, η έρευνα του Μηνά Τσικριτσή είναι ότι πραγματοποιήθηκε ταξίδι από τον Καναδά στην Καρχηδόνα τον Μάιο του 86 μΧ. Σε συνδυασμό με τα άλλα στοιχεία που επιβεβαιώνονται με Υ/Η γίνονται αποδεκτές και οι άλλες περιγραφές του Πλουτάρχου, ότι δηλαδή, στα αρχαία χρόνια πριν την εκστρατεία του Ηρακλή είχαν πάει στην περιοχή και αρχαιότεροι Έλληνες, πιθανότατα οι Μινωίτες. Τα στοιχεία αυτά έρχονται και επιβεβαιώνουν αρχαιολογικά διάσπαρτα ευρήματα γραφής – και όχι μόνο – από περιοχές στην Αμερική.

Τελικά πριν τον Κολόμβο, τους Κινέζους και τους Βίκινγκς είχαν πάει στην Αμερική και Έλληνες τουλάχιστο τον 1ο αιώνα πΧ και πιθανόν ήδη τη 2η χιλιετία πΧ.

newsbomb.gr