Στην εποχή της αεροκίνησης, των ταχύτατα κινούμενων και ελισσόμενων μηχανοκίνητων μονάδων, η κατασκευή κωλυμάτων- οχυρωματικών έργων αποτελεί αναμφίβολα μία διαφορετική προσέγγιση για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι επιχειρήσεις σήμερα.
H κατασκευή της περίφημης αντιαρματικής τάφρου (ή γραμμής Μαζινό κατά τους επικριτές της ή "Σινικό Τείχος" κατά τους Τούρκους στρατιωτικούς) στον Έβρο σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται από το Δεκέμβριο του 2009 με σκοπό την παρεμπόδιση των τουρκικών μηχανοκίνητων μονάδων να αναπτυχτούν στα ενδότερα μετά την αρχική γεφύρωση στον Έβρο. Eίναι το μεγαλύτερο κατασκευαστικό έργο που έχει κατασκευαστεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και κατασκευάστηκε από το μηχανικό σε χρόνο ρεκόρ.
Με πλάτος στέψης 30-35 μέτρων βάθος 7 μέτρα, ύψος αναχώματος 7 μέτρα και εκτιμώμενη χωρητικότητα νερού με πλήρη πλήρωση 27.230.000 κμ η τάφρος του Έβρου αποτελεί μία χαμηλού κόστους λύση, δεδομένου ότι κατασκευάζεται από τον ΕΣ, για την εξουδετέρωση των παραπάνω τουρκικών συστημάτων.
Σε δεύτερο χρόνο, την παγίδευση και εξόντωση των δυνάμεων που θα περαιωθούν στην δυτική όχθη του Έβρου, αλλά θα παγιδευτούν μεταξύ των υδάτινων κωλυμάτων του φυσικού (Έβρος) και του τεχνητού (τάφρος).
Σημειώνεται ότι ένα τμήμα της τάφρου προϋπήρχε στο προγεφύρωμα του Κάραγατς αλλά μετά από την εξοπλιστική «κούρσα» του τουρκικού Στρατού για την απόκτηση μέσων που θα μηδένιζαν τον χρόνο διάβασης του ποταμού Έβρου, αποφασίστηκε η διεύρυνσης της και η επέκτασης της προς τον νότο ώστε να καλύψει το σύνολο της μεθορίου.
Μέσα σε τρία χρόνια η Άγκυρα προμηθεύτηκε 52 επιθετικές αμφίβιες γέφυρες Samur τουρκικής κατασκευής, οι οποίες μπορούν να σβήσουν από το χάρτη σε λίγα λεπτά το εμπόδιο που λέγεται ποταμός Έβρος, 40 συστήματα ακτοδρόμων βαρέως τύπου HGMS (Heavy Ground Mobility Systems), 36 γέφυρες Leguan με δυνατότητα γεφύρωσης κωλύματος 24 μέτρων εντός λίγων λεπτών, 2 γέφυρες ξηράς υποστήριξης (Dry Support Bridge-DSB) τύπου M18 ανοίγματος 40 μέτρων και 12 αμφίβιους γαιωπροωθητές Azmim για την διαμόρφωση του χώρου της όχθης του ποταμού όπου θα αποβιβαστούν τα οχήματα.
Επιπρόσθετα η πρόθεση του τουρκικού Στρατού να αποκτήσει απροσδιόριστο αριθμό τεθωρακισμένων οχημάτων διάνοιξης ναρκοπεδίων τύπου Keiler αποτελεί την απόδειξη ότι η Τουρκία ετοιμάζεται για την πραγματοποίηση μίας βίαιης διάβασης του Έβρου με πρόβλεψη για την αντιμετώπιση των εμποδίων που θα συναντήσει ο τουρκικός Στρατός πέρα από το ποτάμι.
Σε αυτό το σημείο έρχεται η απόφαση του ΓΕΣ να διευρύνει το εύρος και το συνολικό μήκος της τάφρου η οποία με απλά μέσα κατορθώνει να δημιουργήσει ένα επιπρόσθετο εμπόδιο για τον τουρκικό Στρατό, το οποίο θα πρέπει να λύσει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα δεδομένης της αντίδρασης των ελληνικών σχηματισμών της περιοχής που θα γίνει η εισβολή.
Και αυτό διότι μπορεί σε πρώτη φάση οι Τούρκοι να καταφέρουν να διαμορφώσουν τις όχθες του Έβρου με τους γαιοπρωθητές Azmim και ακολούθως να μεταφέρουν στην ελληνική όχθη τα πρώτα τεθωρακισμένα με τις γέφυρες Samur όμως μόλις θα έχουν διανύσει μερικές εκατοντάδες μέτρα εντός του ελλξηνικού εδάφους θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και τα 30-35 μέτρα άνοιγμα της τάφρου.
Με την ελληνική άμυνα να έχει κινητοποιηθεί και τις πρώτες οβίδες του ελληνικού πυροβολικού να πλήττουν τις επιτιθέμενες μονάδες η αντιμετώπιση της τάφρου δεν θα είναι μία εύκολη υπόθεση. Ο χρόνος που θα χρειαστούν οι Τούρκοι είτε να μπαζώσουν τα σημεία που επιθυμούν να περάσουν απέναντι, είτε να γεφυρώσουν, είναι αρκετός λόγω του όγκου των υλικών που πρέπει να προωθηθούν στην τάφρο και λόγο του εύρους αυτής.
Από την άλλη πλευρά η συγκέντρωση τουρκικών δυνάμεων σε μία στενή λωρίδα μερικών εκατοντάδων μέτρων μεταξύ της τάφρου και του ποταμού θα αποτελούσε το καλύτερο δώρο για τον ΕΣ. Την ίδια στιγμή ο ΕΣ θα έχει αρκετό χρόνο να κινητοποιήσει τις μονάδες του οι οποίες κατά κανένα λόγο δεν θα πρέπει να είναι αγκιστρωμένες σε κάποιο σημείο πίσω από την ταφρο περιμένοντας καρτερικά τις τουρκικές μονάδες.
Οι σχηματισμοί του ΕΣ θα μπορούν να κινηθούν στα προκαθορισμένα σημεία όπως αυτά προβλέπονται εκμεταλλευόμενοι την καθυστέρηση των τουρκικών μονάδων στην τάφρο και την φθορά αυτών από το ελληνικό πυροβολικό και τα πυρά παρενόχλησης από μικρές και ευέλικτες αντιαρματικές μονάδες.
Οι επικριτές της λύσης της τάφρου υποστηρίζουν ότι "Άρκεί μία κάθετη υπερκέραση αεραποβατικών δυνάμεων (σε δύο χρόνια με την προμήθεια των CH-47 Chinnok θα μπορούν να μεταφέρουν και βαριά όπλα) στην δυτική όχθη και διατήρηση του αεροπρογεφυρώματος για μερικές ώρες μέχρι να δοθεί χρόνος στο αντίπαλο μηχανικό να γεφυρώσει την τάφρο. Με αντιαρματικά όπλα, υποστήριξη από το πυροβολικό α την αεροπορία τους μπορούν να αντέξουν πέντε ώρες για να επιτευχθεί ζεύξη και να αχρηστευεθί η τάφρος".
Άλλοι επικριτές υποστηρίζουν ότι μπορεί να υπάρξει επανάληψη του ελιγμού του 1940,οπότε η Γραμμή μαζινό παρακάμφθηκε και τα γερμναικά στρατεύματα εισέβάλαν στη βόρειο Γαλλία μέσω Ολλανδίας και Βελγίου. Το ίδιο μπορεί να γίνει μέσω Βουλγαρίας, απ'όπου βέβαια θα αποχωρήσουνε μετά από λίγες ώρες,αφού θα έχει διαρρηχθεί η ελληνική άμυνα.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση πρέπει να μελετηθούν πολύ σοβαρά τα παραπάνω σενάρια. Παραδοσιακές ( ή θεωρητικά ξεπερασμένες οχυρωματικές λύσεις) αν συνδυαστούν με σύγχρονα οπλικά συστήματα υπό προϋποθέσεις μπορούν να αποδώσουν....
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
