Οι αλλαγές στους θεσμούς του γάμου και της οικογένειας είναι ραγδαίες τα τελευταία 30 χρόνια

Οικογένεια και αλλαγή

Σύμφωνα με τον Βρετανό κοινωνιολόγο Anthony Giddens «οι μετασχηματισμοί που επηρεάζουν την προσωπική και τη συναισθηματική σφαίρα υπερβαίνουν τα σύνορα της κάθε συγκεκριμένης χώρας». Έτσι, και η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. O εκμοντερνισμός, η τεχνολογία, ο πλούτος, η αστικοποίηση και το lifestyle υπέσκαψαν τα θεμέλια του παραδοσιακού κανονιστικού συστήματος και επέφερε σημαντικές αλλαγές στις αξίες και τις νόρμες της παραδοσιακής-πατριαρχικής κοινωνίας. 

 

 H ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιστημών και η εξάπλωση τους σε μια μεγάλη μερίδα χωρών ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που επηρέασαν τις αξίες, τις αντιλήψεις και κατά συνέπεια τη συμπεριφορά των ανθρώπων. H μοντέρνα κοινωνία χαρακτηρίζεται από φαινόμενα όπως η εκκοσμίκευση, η εκδημοκρατικοποίηση και ο ατομισμός. Ως αποτέλεσμα νέες αξίες και κανονιστικοί θεσμοί έχουν δημιουργηθεί και εξαπλωθεί ανάμεσα στις δυτικές κοινωνίες. O ιδεολογικός πλουραλισμός, η σχετικότητα, η ρευστότητα και η ανεκτικότητα είναι βασικά στοιχεία τα οποία έχουν αναπτυχθεί.

Οι γενικές αυτές κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές συνοδεύτηκαν από μια σειρά αλλαγών στους διάφορους κοινωνικούς θεσμούς – όπως η οικογένεια. O ρόλος των γυναικών μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία γενικότερα έχει ενδυναμωθεί αφού σήμερα διεκδικούν το δικαίωμα μόρφωσης τους, ένταξης στην αγορά εργασίας, είναι οικονομικά ανεξάρτητες, διεκδικούν μεγαλύτερη νομική ισότητα, έχουν περισσότερη ελευθερία στις κοινωνικές και σεξουαλικές τους σχέσεις ενώ παράλληλα μπορούν να ελέγξουν τη γονιμότητα τους μέσω διαφόρων ιατρικών μεθόδων.

Αυτές οι θεμελιακές αλλαγές έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της ελευθερίας και των προσωπικών επιλογών στις συμπεριφορές τους. Έτσι οι σύγχρονες τάσεις εμπερικλείουν σεξουαλικές εμπειρίες σε μικρότερες ηλικίες, λιγότερους γάμους, καθυστέρηση ή ακόμα και μη πραγματοποίηση γάμου, λιγότερα παιδιά, αύξηση των γεννήσεων εκτός γάμου, μεγαλύτερα ποσοστά διαζυγίων και κατ’ επέκταση αύξηση των μονογονεϊκών και θετών οικογενειών και αύξηση των δεύτερων και τρίτων γάμων.

Αυτές οι ραγδαίες αλλαγές έχουν μεγαλύτερη επίδραση παρά τα ηθικά και θρησκευτικά συστήματα. Οι γονείς έχουν χάσει την εξουσία που κατείχαν στις παραδοσιακές κοινωνίες προς τα παιδιά τους. H κοινωνία έχει γίνει λιγότερο αυστηρή και δημοκρατική κυρίως προς στα νεαρά μέλη της. Στις μοντέρνες κοινωνίες οι άνθρωποι έχουν τον πρώτο λόγο στην επιλογή συντρόφου. H ρομαντική αγάπη είναι το πρώτιστο χαρακτηριστικό ενός επιτυχημένου γάμου και το άτομο στη σύγχρονη κοινωνία κατευθύνεται στη δημιουργία ενός γάμου που να ικανοποιεί τις σωματικές, ψυχολογικές και πνευματικές του ανάγκες δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στη μεγαλύτερη προσωπική ευτυχία- δεδομένο το οποίο είναι ένα γνήσιο προϊόν της βιομηχανικής κοινωνίας.

Η οικογένεια αποτελεί πεδίο διαμάχης μεταξύ της παράδοσης και της νεωτερικότητας τόσο σε καθημερινό όσο και σε συμβολικό επίπεδο. To χαμένο καταφύγιο της οικογένειας αποτελεί το θεσμό που περιβάλλεται με τα εντονότερα αισθήματα νοσταλγίας από κάθε άλλο θεσμό με ρίζες στο παρελθόν. Καθημερινά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι πολιτικοί και διάφοροι άλλοι οργανωμένοι παράγοντες αφορμώμενοι από διάφορα περιστατικά κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάρρευση της οικογένειας και μας καλούν να επιστρέψουμε στην παραδοσιακή οικογένεια.

O ρυθμός αυτών των αλλαγών διαφέρει από χώρα σε χώρα αλλά οι τάσεις που παρουσιάζονται είναι παρόμοιες. Πολλοί έχουν τη δυνατότητα να αποτραβηχτούν από τα προβλήματα που δημιουργεί αυτό το κύμα αλλαγής όμως από την άλλη δε υπάρχουν μεγάλα περιθώρια αποστασιοποίησης αφού οι αλλαγές αυτές έχουν εισχωρήσει βαθιά στην κοινωνική μας ζωή. Αρκετοί υποστηρίζουν πως εάν υπάρξουν αλλαγές στις οικογενειακές δομές, για παράδειγμα αν μειωθούν τα διαζύγια, θα επιλυθούν διάφορα προβλήματα.

Οι ανθρώπινες κοινωνίες χαρακτηρίζονται από πληθώρα οικογενειακών και συγγενικών θεσμών. Στις δυτικές κοινωνίες η παραδοσιακή-πατριαρχική οικογένεια χαρακτηριζόταν από την ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα η οποία επεκτεινόταν σε όλους τους τομείς της ζωής.

Βασικά χαρακτηριστικά των παραδοσιακών-πατριαρχικών κοινωνιών ήταν:

1.  O γάμος στηριζόταν στα κοινωνικο-οικονομικά συμφέροντα των δύο συμβαλλομένων οικογενειών· Επομένως ο έρωτας ή η ρομαντική αγάπη δεν αποτελούσε προϋπόθεση, ούτε υπήρχαν προσδοκίες για ανάπτυξη ενός τέτοιου είδους αγάπης. H επιλογή συντρόφου γινόταν από τους γονείς και οι επιθυμίες του ζευγαριού δε θεωρούνταν συνήθως σημαντικές. Για παράδειγμα έτσι, όταν κάποιο άτομο βρισκόταν σε ηλικία γάμου, η επιλογή συντρόφου γινόταν από τους γονείς στη βάση συγκεκριμένων κοινωνικο-οικονομικών δεδομένων ενώ τα δύο υποψήφια άτομα παρέμεναν, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αμέτοχα στην όλη διαδικασία.

2. H σεξουαλικότητα ήταν άμεσα συνυφασμένη με την αναπαραγωγή. H ανισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών επεκτεινόταν και στη σεξουαλική τους ζωή αφού ακολουθούνταν δύο μέτρα και δύο σταθμά όσον αφορούσε στη σεξουαλικότητα του άντρα και της γυναίκας. Οι άντρες είχαν το δικαίωμα και «έπρεπε» πριν από το γάμο τους να έχουν σεξουαλικές εμπειρίες – όμως θέλοντας να εξασφαλίσουν τη συνέχεια στην καταγωγή και τη μεταβίβαση της περιουσίας, ήθελαν να είναι σίγουροι ότι μια συγκεκριμένη γυναίκα θα ήταν η μητέρα των παιδιών τους. Για αυτό η παρθενιά ήταν μια θεμελιώδης αρετή που έπρεπε να χαρακτηρίζει μια γυναίκα για να μπορέσει να παντρευτεί, ενώ παράλληλα η αφοσίωση και η πίστη προς τον άντρα τους ήταν δύο αρετές που καλλιεργούνταν στα κορίτσια και απαιτούνταν από την παραδοσιακή κοινωνία ώστε να μπορέσει ένας γάμος να στεριώσει.

3.  Οι οικογένειες ήταν πολυμελείς – τα παιδιά αποτελούσαν οικονομική επένδυση για μια οικογένεια αφού τόσο οι αγροτικές εργασίες όσο και οι δουλειές του νοικοκυριού απαιτούσαν μεγάλο αριθμό εργατικών χεριών. Τα παιδιά έπρεπε να είναι υπάκουα στους γονείς [βρίσκονταν σε παρόμοια κοινωνική θέση όπως και οι γυναίκες] ενώ παράλληλα, δεν ανατρέφονταν με βάση τις ψυχοσωματικές τους ανάγκες αλλά οι γονείς ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη συνεισφορά τους στις κοινές οικογενειακές ασχολίες που είχαν ως στόχο την επιβίωση της οικογένειας. Αυτό φυσικά δε σήμαινε πως οι γονείς δεν αγαπούσαν τα παιδιά τους αλλά οι προσδοκίες από τα παιδιά τους επικεντρώνονταν κυρίως στα θέματα επιβίωσης της οικογένειας ως συνόλου. Παράλληλα θεωρούσαν μεγάλη αμαρτία τη χρήση ακόμα και των τότε πρωτόγονων μεθόδων αντισύλληψης αφού πίστευαν πως τα παιδιά είναι «ευλογία για την οικογένεια» λέγοντας πως όσα παιδιά τους στείλει ο Θεός θα είναι καλοδεχούμενα.

O σύγχρονος γάμος και οικογένεια

H ισότητα και η αλλαγή έχουν γίνει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της σύγχρονης οικογένειας. Στο παρελθόν οι ανάγκες του ατόμου έμπαιναν σε δεύτερη μοίρα αφού προτεραιότητα είχαν οι ανάγκες του συνόλου της οικογένειας. Σε αντίθεση σήμερα, υπάρχει μια στροφή προς το άτομο και τις ατομικές του ανάγκες. Υπάρχει παράλληλα μια μετατόπιση από τους εξωτερικούς ελέγχους της συμπεριφοράς του ατόμου (αυστηρές απαγορεύσεις που επέβαλλε προς το άτομο η παραδοσιακή κοινωνία) στους εσωτερικευμένους ελέγχους που σχετίζονται με τη συνείδηση του κάθε ατόμου (τα συναισθήματα ενοχής και τύψεων). H ομοιομορφία που υπήρχε παλαιότερα ανάμεσα στα μέλη κάθε κοινωνίας ήταν αποτέλεσμα του έντονου κοινωνικού ελέγχου που ασκούσε η κοινωνία στα μέλη της, φαινόμενο που σήμερα περιορίζεται αφού οι πράξεις του ατόμου καθοδηγούνται από εσωτερικούς, εξατομικευμένους ελέγχους.

Σήμερα υπάρχει μια πληθώρα παραγόντων που επηρεάζουν τις προτιμήσεις στην επιλογή συντρόφου, τις επιλογές και τα αποτελέσματα αυτών των σχέσεων.

Διάφορες έρευνες έχουν επισημάνει ένα αριθμό σημαντικών παραγόντων που συμβάλουν στην ευτυχία ή τη δυστυχία ενός ζευγαριού. Οι κυριότεροι από αυτούς είναι:

1. H ταύτιση προσωπικότητας: η γνώση των βασικών χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του καθενός είναι σημαντική αφού αυξάνει τη συναισθηματική εγγύτητα και βοηθά στη σωστή καλλιέργεια μιας σχέσης. Όσο πιο αρεστά είναι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και κάποιες συνήθειες του/της συντρόφου τόσο πιο ικανοποιητική είναι η σχέση. Χαρακτηριστικά όπως: η ευερεθιστότητα, η κυκλοθυμία, το πείσμα, η ζήλια και η κτητικότητα είναι χαρακτηριστικά τα οποία δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα και προβλήματα μέσα στη σχέση ενώ χαρακτηριστικά όπως: η κατανόηση, η τρυφερότητα, η υπομονή και η δημοκρατικότητα είναι χαρακτηριστικά τα οποία δημιουργούν θετικά συναισθήματα και βοηθούν τη σχέση να αναπτύσσεται.

2. Οι ικανότητες επικοινωνίας: η ικανότητα της ακρόασης των σκέψεων και των συναισθημάτων του ενός συντρόφου από τον άλλο πάνω σε όλα τα θέματα που αφορούν ένα ζευγάρι αλλά και η ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμών που αφορούν την καθημερινότητα είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία τα οποία πρέπει να υπάρχουν σε μια σχέση για να είναι λειτουργική.

3. Οι δεξιότητες επίλυσης των συγκρούσεων: τα ζευγάρια που έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίζουν τα προβλήματα που τυχόν να δημιουργούνται μέσα στη σχέση τους και έχουν την ικανότητα να επιλύουν τις διαφορές που δημιουργούνται μεταξύ τους έχουν μια πιο θετική και λιγότερο φορτισμένη σχέση από ότι τα ζευγάρια που παρόλο που αναγνωρίζουν τα προβλήματα που πιθανόν να υπάρχουν ανάμεσα τους τα αφήνουν ελπίζοντας κατά κάποιο τρόπο ότι θα ξεχαστούν.

4. Οι ικανότητες διαχείρισης των οικονομικών: τα οικονομικά είναι ένας παράγοντας κλειδί στις σχέσεις και ο σωστός προγραμματισμός του οικογενειακού προϋπολογισμού είναι ένα ζήτημα που αποφορτίζει το ζευγάρι από περιττό άγχος και ανασφάλεια. Κάποιοι άνθρωποι λόγω χαρακτήρα τείνουν να είναι πολυέξοδοι, άλλοι να είναι πιο οικονόμοι. H πλειοψηφία ρίσκεται κάπου στη μέση. Διαφωνίες για τον τρόπο που ξοδεύονται τα χρήματα δημιουργούν συγκρούσεις και πολλές φορές αλυσιδωτά προβλήματα ανάμεσα στο ζευγάρι.

5.  H συμμετοχή σε κοινές δραστηριότητες ψυχαγωγίας: η συμμετοχή σε τέτοιου είδους δραστηριότητες ενδυναμώνει και αναζωογονεί τη σχέση

6. Οι σεξουαλικές σχέσεις: οι σεξουαλικές σχέσεις είναι ένας άλλος τρόπος επικοινωνίας και έκφρασης των δύο συντρόφων και αποτελεί συνήθως το δείκτη της ποιότητας μιας σχέσης. Όταν υπάρχει επικοινωνία στους υπόλοιπους τομείς της ζωής ενός ζευγαριού οι σεξουαλικές σχέσεις ενδυναμώνουν τη σχέση και δένουν περισσότερο το ζευγάρι. Αντίθετα, στις περιπτώσεις που η σχέση είναι δυσλειτουργική παρουσιάζεται συναισθηματική απομάκρυνση και κατά συνέπεια, τις περισσότερες φορές, δημιουργείται ψυχρότητα και στη σεξουαλική σχέση του ζευγαριού.

7. H συμφωνία για θέματα που αφορούν στα παιδιά και στη γονεϊκότητα: το ζευγάρι θα πρέπει να συμφωνήσει για το κατά πόσο θέλει να αποκτήσει παιδιά και πως θέλει να τα μεγαλώσει. Διαφορές που αφορούν στον τρόπο ανατροφής, στην πειθαρχία και στις αξίες που θέλει να μεταδώσει στα παιδιά του ο κάθε γονέας πολλές φορές δημιουργούν συγκρούσεις ανάμεσα τους.

8. Οι καλές σχέσεις με την ευρύτερη οικογένεια και τους φίλους: οι σχέσεις με τα πεθερικά, άλλους συγγενείς και φίλους μπορούν είτε να ενδυναμώνουν είτε να προκαλέσουν προβλήματα σε ένα γάμο. Av δεν υπάρξει αποτελεσματικός και προσεκτικός χειρισμός αυτών των προκλήσεων μπορούν να δημιουργήσουν ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στο ζευγάρι.

9.  συμφωνία στους ρόλους: το ζευγάρι θα πρέπει να κάνει μια τέτοια κατανομή ευθυνών ώστε να δουλεύει καλύτερα η σχέση για αυτούς. Οι δύο βασικοί τύποι κατανομής ευθυνών είναι: 1. η ισότιμη κατανομή των ευθυνών για το σπίτι και τα παιδιά και 2. η πιο παραδοσιακή κατανομή ευθυνών όπου ουσιαστικά οι ευθύνες για το σπίτι και τα παιδιά επιβαρύνουν σχεδόν αποκλειστικά τη γυναίκα, και τέλος

10.  Οι ψυχικές/πνευματικές αξίες: οι πνευματικές αξίες, όπως για παράδειγμα η θρησκευτικότητα/θρησκευτική πίστη είναι ένας παράγοντας που είτε δημιουργεί ένα δυνατό δεσμό ανάμεσα στο ζευγάρι, είτε δημιουργεί εκρηκτικές καταστάσεις.

Έτσι σήμερα η σχέση ενός ζευγαριού είναι μια συνεχής και επίπονη διαδικασία, που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και από τους δύο συντρόφους για να διατηρεί ένα αρκετά ψηλό βαθμό ικανοποίησης μέσα από τη συνεχή αναζήτηση νέων τρόπων αναζωογόνησης και ενδυνάμωσης της σχέσης τους, σε μια πολύπλοκη και απαιτητική σύγχρονη κοινωνία.

Η Πυθαγόρεια φιλοσοφία για τη μουσική και τα μαθηματικά

Εισαγωγή

Το πρόσωπο και η διδασκαλία του Πυθαγόρα είναι θέματα μάλλον σκοτεινά. Από το έργο του τίποτε δεν σώθηκε, οι αρχαίες, βιογραφικές κυρίως ειδήσεις (από το Διογένη το Λαέρτιο, τον Ιάμβλιχο, τον Πορφύριο), είναι γεμάτες ανεκδοτολογικά στοιχεία.

Οι παλαιότερες μαρτυρίες για το πρόσωπο του Πυθαγόρα προέρχονται από τον Ηράκλειτο (“ο Πυθαγόρας, ο γιος του Μνησάρχου, άσκησε την έρευνα περισσότερο από όλους τους ανθρώπους και, διαλέγοντας αυτές τις ιδιότητες, οικειοποιήθηκε τη σοφία, την ΐ πολυμάθεια και τη δολιοτεχνία”), τον Ηρόδοτο (“…ο Ζάλμοξης είχε συναναστραφεί με Έλληνες και ανάμεσα τους με τον Πυθαγόρα, που δεν ήταν κατώτερος από τους σοφούς…”), αλλά και από τον Εμπεδοκλή, τον Ίωνα τον Χίο και τον Ξενοφάνη.

O Αριστοτέλης κάνει λόγο για Πυθαγόρειους. Πρόκειται για τους μαθητές ή για μεταγενέστερους οπαδούς του Πυθαγόρα. Ελάχιστα αποσπάσματα τους σώθηκαν από το Φιλόλαο, ο οποίος ήταν σύγχρονος του Σωκράτη, και από τον Αρχύτα, που ήταν σύγχρονος του Πλάτωνα.

Αριθμητική και Γεωμετρία

Για τον Πυθαγόρα η μουσική και τα μαθηματικά γίνεται άσκηση με σκοπό την υπέρβαση των σωματικών περιορισμών και την κάθαρση της ψυχής, για να μπορέσει η τελευταία να απελευθερωθεί από τον κύκλο της μετενσάρκωσης για να φτάσει τελικά στη θεότητα από την οποία προέρχεται.

Όπως στον άνθρωπο υπάρχουν η ψυχή και το σώμα, έτσι και στον κόσμο δύο αρχές βρίσκονται σε αντίθεση, το όριο (το πέρας) και το άπειρο. Στην περίπτωση αυτή η σύγκρουση είναι φαινομενική, γιατί στην πραγματικότητα το πέρας είναι αυτό που διοικεί και οργανώνει τον κόσμο. H ύψιστη έκφραση του πέρατος είναι ο αριθμός, ο οποίος αποτελεί κλειδί για την κατανόηση της τάξης που βάζει το πέρας στον κόσμο.

Η θεωρία των αριθμών είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του Πυθαγορισμού. Τα αντικείμενα «είναι» αριθμοί ή «ομοιάζουν» με αριθμούς.

Ο Πυθαγόρας «συνέλαβε» τους αριθμούς κατά την προσπάθειά του να βρει μια πρωταρχική, άυλη, αναλλοίωτη αρχή των όντων. Οι αριθμοί είναι αυτοί λοιπόν που αποτελούν την πρώτη αρχή, την προσδιοριστική δύναμη του κόσμου και στη σχέση ανάμεσά τους βρίσκεται η ουσία των όντων. Για το λόγω του ότι είναι αυτή η ίδια η ουσία του κόσμου και όχι απλώς σύμβολα ποσοτικών σχέσεων, οι αριθμοί θεωρούνται «ιεροί».

Ακόμη και οι αφηρημένες έννοιες στον Πυθαγορισμό συνδέονται με τους αριθμούς. Π.χ. η δικαιοσύνη συνδέεται με τον αριθμό 4 δηλαδή με τον πρώτο τετραγωνικό αριθμό και ο γάμος με τον αριθμό 5. Ο άνθρωπος παριστάνεται με τον αριθμό 250 κ.λ.π. Οι ψυχολογικοί συνειρμοί που λειτούργησαν εδώ δεν έχουν αποσαφηνιστεί.

Κοσμική Αρμονία: στον Πυθαγορισμό κοσμική σημασία έχει η «ιερή δεκάδα»: η μυστική της ονομασία, τετρακτύς της δεκάδας, συνεπάγεται ότι 1+2+3+4=10, αλλά μπορεί να νοηθεί και ως το «τέλειο τρίγωνο».

Όπως είπαμε η ουσία των όντων σύμφωνα με τον Πυθαγόρα είναι οι αριθμοί. Επιπλέον πίστευε ότι το σύμπαν προήλθε από το χάος και απέκτησε μορφή με το μέτρο και την αρμονία, γι’ αυτό και πρώτος το ονόμασε «Κόσμο», δηλαδή τάξη και αρμονία.

Αρμονία όμως για το σώμα είναι η ψυχή, η οποία διατηρεί κάποια συμμετρία ανάμεσα στο υλικό και το πνευματικό στοιχείο του ανθρώπου. Η ψυχή έχει τις ιδιότητες της ταυτότητας, της ετερότητας, της στάσης και της κίνησης. Αυτή είναι η «τετρακτύς» για την ψυχή. Αυτές οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις επηρέασαν τον Πλάτωνα, ο οποίος αργότερα θεωρεί ότι η αρμονία της μουσικής καθρεφτίζει την αρμονία της ψυχής.

Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα το σύμπαν βρίσκεται σε διάταξη αρμονίας και η θεωρία του, η θέασή του, είναι αυτή που φέρνει την κάθαρση. Αυτό οδήγησε στη θεωρία του Πυθαγόρα για την «Αρμονία των σφαιρών». Το σύνολο των ήχων, δηλαδή, που παράγονται από την περιστροφή των πλανητών, ανάλογα πάντα με την απόστασή τους από τη γη, και οι οποίοι, όμως, δεν ακούγονται.

Στην αριθμητική η συμβολή του Πυθαγόρα δεν ήταν τόσο σημαντική όσο η συμβολή του στην επιστήμη της Γεωμετρίας.

Παρόλα αυτά ο Πυθαγόρας είναι αυτός που δημιούργησε τον Πυθαγόρειο Πίνακα ή Άβακα, τον πασίγνωστο σε όλους μας πίνακα πολλαπλασιασμού ή αλλιώς προπαίδεια. Είναι δηλαδή ο πίνακας που δίνει τα γινόμενα των δέκα πρώτων ακέραιων αριθμών.

Στη Γεωμετρία η συμβολή του είναι αξιοσημείωτη αφού είναι αυτός που ανακάλυψε ότι το τετράγωνο της υποτείνουσας ενός ορθογωνίου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των καθέτων πλευρών. Αυτή η θεωρία του σήμερα ονομάζεται στην επιστήμη της γεωμετρίας «πυθαγόρειο θεώρημα».

Σήμερα σκεφτόμαστε το Πυθαγόρειο Θεώρημα ως αλγεβρική σχέση a² +  b² =   c² , από την οποία το μήκος μιας πλευράς ενός ορθογωνίου τριγώνου μπορεί να βρεθεί, λαμβάνοντας υπόψη τα μήκη των άλλων δύο πλευρών.

Αλλά ο Πυθαγόρας δεν την αντιλήφθηκε έτσι. Γι’ αυτόν ήταν μια γεωμετρική δήλωση για τα εμβαδά. Και μόνο με την ανάπτυξη της σύγχρονης άλγεβρας, περίπου το 16ο αιώνα,
το Θεώρημα εξοικειώθηκε στην αλγεβρική του μορφή.

Είναι σημαντικό να αντέξει αυτό στο μυαλό, εάν πρόκειται να επισημάνουμε την εξέλιξη του Θεωρήματος κατά τη διάρκεια των 2.500 ετών από τότε που ο Πυθαγόρας υποθετικά το απέδειξε πρώτος και το έκανε αθάνατο. Και δεν ήταν ούτε καν ο πρώτος που ανακάλυψε το Θεώρημα. Ήταν γνωστό στους Βαβυλώνιους και ενδεχομένως στους Κινέζους, τουλάχιστον χίλια έτη πριν από αυτόν.

Μουσική διάστημα

Η σχέση μεταξύ δύο αριθμών, αυτό δηλαδή που ονομάζεται σήμερα στην αριθμητική και στη γεωμετρία λόγος, στη μαθηματική θεωρία της Μουσικής του Πυθαγόρα ονομάζεται «Διάστημα».

Στη θεωρία της Μουσικής μάλιστα η λέξη διάστημα είχε διπλή σημασία. Διότι αφενός μεν ονομαζόταν διάστημα η αριθμητική σχέση με την οποία εκφραζόταν ο λόγος του μουσικού διαστήματος, αφετέρου δε αυτή η λέξη ήταν σύμφωνη με την καθημερινή έννοιά της και το «τμήμα ευθείας», δηλαδή την απόσταση μεταξύ δύο σημείων.

Το μουσικό διάστημα, που εκφραζόταν ως «σχέση δύο αριθμών προς αλλήλους» στη θεωρία της Μουσικής του Πυθαγόρα ονομαζόταν αρχικά διάστημα = απόσταση δυο σημείων απ’ αλλήλων. Το «διάστημα» αυτό είχε πράγματι δύο συνοριακά σημεία (πέρατα, όρους), τα οποία δινόντουσαν ως αριθμοί.

Πιο συγκεκριμένα ο Πυθαγόρας ήταν αυτός που πρώτος έθεσε τις βάσεις της επιστήμης της Μουσικής με μια επιστημονικά θεμελιωμένη θεωρία της Μουσικής. Ανακάλυψε τη σχέση ανάμεσα στο μήκος των χορδών και το τονικό ύψος που δίνουν.

Για να το πετύχει αυτό χρησιμοποίησε ένα έγχορδο όργανο, που το δημιούργησε ο ίδιος, το «Μονόχορδο».

Με άλλα λόγια οι Πυθαγόρειοι ανακάλυψαν μια σχέση απόλυτα σταθερή ανάμεσα στο μήκος των χορδών της λύρας και των βασικών συγχορδιών (1/2 για την όγδοη, 3/2 για την πέμπτη και 4/3 για την τέταρτη). H θαυμαστή ιδιότητα αυτών των αρμονικών σχέσεων έγκειτο στο ότι περιλάμβαναν τους τέσσερις πρώτους φυσικούς αριθμούς (1, 2, 3, 4), το άθροισμα των οποίων ισούται με το 10, τον ιερό αριθμό των Δελφών (Τετρακτύς).

Σε αυτή την αντίληψη για τις ιδιότητες των αριθμών, οι οποίοι εκφράζουν επιστημονικούς όρους της πραγματικότητας και αναπαριστούν συμβολικά τη θεία τάξη, έχει τις ρίζες της όλη η ανάπτυξη των πυθαγόρειων μαθηματικών, τα οποία ήταν ταυτόχρονα και επιστήμη και αριθμητικός μυστικισμός. Όταν είχαν σχέση με το δεύτερο, οι αριθμοί άρχισαν να εκλαμβάνονται ως σύμβολα της ζωής, των αρετών και των αξιών – π.χ., το 4, δηλαδή το δύο στο τετράγωνο, ήταν το σύμβολο της δικαιοσύνης (πυθαγόρεια αριθμολογία).

Είναι φανερό ότι ο Πυθαγόρας ήταν ο πρώτος που εισήγαγε στην Ελλάδα αυτές τις αντιλήψεις.

Τα ιδιαίτερα διαφέροντα του Πυθαγόρα ήταν πρώτα και κύρια τα μαθηματικά. Μπορούμε να θεωρήσουμε βέβαιο πως αυτό δεν σημαίνει απλώς ότι έτρεφε δεισιδαιμονίες περί τους αριθμούς, αλλά ότι έκαμε πραγματικές και σημαντικές προόδους στα μαθηματικά. Οι ανακαλύψεις που έκανε ήταν ολοκληρωτικά και εκπληκτικά καινούριες.

H πιο εκπληκτική του ανακάλυψη, και αυτή που λένε ότι άσκησε την ευρύτερη επίδραση πάνω στη σκέψη του και ότι υπήρξε το θεμέλιο της μαθηματικής του φιλοσοφίας, αφορούσε το πεδίο της μουσικής. Ανακάλυψε ότι αυτά τα διαστήματα της μουσικής κλίμακας που ακόμη και τώρα ονομάζονται τέλειες αρμονίες μπορούν να διατυπωθούν αριθμητικά ως αναλογίες μεταξύ των αριθμών 1,2,3 και 4. Οι αριθμοί αυτοί προστιθέμενοι μας δίνουν το 10, αριθμό που, σύμφωνα με τον περίεργο πυθαγόρειο συνδυασμό μαθηματικών και μυστικισμού, ονομαζόταν τέλειος αριθμός.

Γραφικά παριστανόταν με το σχήμα το καλούμενο "τετρακτύς", δηλαδή το παρακάτω σχήμα:

Η Τετρακτύς αποτελούσε την ουσία της διδασκαλίας των Πυθαγορείων. Είναι το άθροισμα των πρώτων τεσσάρων φυσικών αριθμών (1+2+3+4=10) που συνδέονται μεταξύ τους με διάφορες σχέσεις. Από αυτούς τους τέσσερις αριθμούς, είναι δυνατόν να κατασκευασθούν οι αναλογίες της τέταρτης, της πέμπτης και της ογδόης αρμονικής. Οι αναλογίες αυτές δημιουργούν την Αρμονία που για τους Πυθαγόρειους είχε σημασία κυριολεκτικά κοσμική. Οι Πυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν την Τετρακτύν για να ορκισθούν, επικαλούμενοι τον Πυθαγόρα σαν κάποιο θεό.

H αναλογία 2:1 στο σχήμα αυτό μας δίνει την ογδόη, η αναλογία 3:2 την πέμπτη και η αναλογία 4:3 την τετάρτη. Αν τώρα κάποιος δεν γνώριζε αυτό το πράγμα, δεν ήταν κάτι που θα το αντιμετώπιζε καθώς θα έπαιζε τη λύρα και θα κτυπούσε τις χορδές με μια κάποια πιθανότητα να κάμει και σφάλματα . H ανακάλυψη ήταν ότι υφίσταται μια σύμφυτη τάξη, μια αριθμητική οργάνωση μέσα στην ίδια τη φύση του ήχου, και η ανακάλυψη παρουσιαζόταν σαν αποκάλυψη σχετική με τη φύση του Σύμπαντος.

Χάρη στην ανακάλυψη του Πυθαγόρα, η μουσική παρουσίαζε στους οπαδούς του το καλύτερο παράδειγμα της πρακτικής εφαρμογής αυτής της αρχής. Την ορθότητα της αρχής τόνιζε η ομορφιά της μουσικής, προς την οποία ο Πυθαγόρας – όπως και οι περισσότεροι Έλληνες – ήταν ευαίσθητος, γιατί η λέξη "κόσμος" σήμαινε για τον Έλληνα και την ομορφιά και την τάξη.

Το πέρας ταυτιζόταν με την ομορφιά, και άλλη μια απόδειξη αυτής της αρχής ήταν το ότι, αν την εφαρμόζαμε στο πεδίο των ήχων, από τη δυσαρμονία γεννιόταν η ομορφιά. Επομένως το όλο πεδίο του ήχου, που εκτεινόταν απεριόριστα και προς τις δύο αντίθετες κατευθύνσεις, υψηλά ή χαμηλά, αποτελούσε παράδειγμα του απείρου. Το πέρας αντιπροσωπεύεται από το αριθμητικό σύστημα των αναλογιών ανάμεσα στις αρμονικές νότες, σύστημα που επιβάλει την τάξη στο σύνολο.

Το σύστημα αυτό οριοθετείται με βάση ένα κατανοητό σχέδιο. Το σχέδιο αυτό δεν το επινόησε ο άνθρωπος, αλλά υπήρχε ανέκαθεν και περίμενε τον άνθρωπο να το ανακαλύψει. Αυτή η διαδικασία, που την συναντούμε εδώ σε ένα μοναδικό, εκπληκτικό παράδειγμα, οι Πυθαγόρειοι πίστευαν πως αποτελούσε την κύρια αρχή που λειτουργεί μέσα στο Σύμπαν ως σύνολο.

Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιο (αν συλλογιστούμε ότι η φιλοσοφία τότε βρισκόταν στο αρχικό της στάδιο και απουσίαζε κάθε συστηματική μελέτη της λογικής, ακόμα και της γραμματικής) το γεγονός ότι οι Πυθαγόρειοι εξέφρασαν την καινοφανή τους πεποίθηση με τη φράση ότι "τα όντα είναι οι αριθμοί". Έτσι, αυτή η φράση μας δίνει την κύρια γραμμή της σκέψης τους.

Αποφθέγματα του Πυθαγόρα

• Η Αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
• Ο άνθρωπος είναι θνητός με τους φόβους του, και αθάνατος με τις επιθυμίες του.
• Άσε τους μεγάλους δρόμους και πάρε τα στενά.
• Όσο ο Άνθρωπος συνεχίζει να είναι ο άσπλαχνος καταστροφέας των κατώτερων ζώντων όντων δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία και ειρήνη. Γιατί όσο οι άνθρωποι κατασφάζουν τα ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Πράγματι, αυτός που σπείρει τον καρπό του φόνου και του πόνου δεν μπορεί να δρέψει χαρά και αγάπη.
• Είναι αδύνατο να θεωρείται ελεύθερος αυτός που είναι δούλος στα πάθη του και κυριαρχείται από αυτά.
• Αν λέγεται κάποιο ψέμα, να το αντιμετωπίζεις με ηρεμία
• Να κάνεις αυτά που νομίζεις πως είναι σωστά, έστω κι αν κάνοντας αυτά πρόκειται να σε κακολογήσουν. Γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος
• Ποτέ να μην κάνεις τίποτα αισχρό, ούτε μαζί με άλλον, ούτε μόνος σου. Περισσότερο απ’ όλους να ντρέπεσαι τον εαυτό σου
• Ο κόσμος είναι αριθμοί.

Ψυχολογικά γνωρίσματα εφήβων

Για να καταλάβετε καλύτερα τους εφήβους, λάβετε υπόψη ότι οι βασικές ψυχολογικές αντιδράσεις των εφήβων είναι οι εξής:

• Επιθυμία να μένει μόνος: Η έντονη επιθυμία για συντροφιά που χαρακτηρίζει το άτομο μέχρι και το τέλος της σχολικής ηλικίας δίνει τη θέση της στην έντονη επιθυμία να μένει μόνο του.
• Αποστροφή προς την εργασία: Η ταχεία βιοσωματική ανάπτυξη απορροφά μεγάλο μέρος της ενεργητικότητας του εφήβου, με αποτέλεσμα να νιώθει κουρασμένο και απρόθυμος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
• Έλλειψη συντονισμού στις κινήσεις: Η προσωρινή αδεξιότητα οφείλεται στην απότομη και ανισομερή αύξηση των μελών του σώματος του εφήβου και ειδικά των άκρων.
• Ανία και βαρεμάρα: Είναι σύνηθες ο έφηβος να δηλώνει ότι βαριέται και να περιφέρεται με πλήξη και αδιαφορία ακόμα και για άλλοτε αγαπημένες ασχολίες.
• Νευρικότητα-ανησυχία: Η αυξημένη εσωτερική ένταση που συχνά ο έφηβος προσπαθεί να ελέγξει και να μην εξωτερικεύσει εκφράζονται ως νευρικότητα.
• Αυξημένη ευσυγκινησία: Η διατάραξη στην ισορροπία των ορμονών προκαλεί ευσυγκινησία που κάνει τον έφηβο να χάνει το κέφι της παιδικής ηλικίας και να βυθίζεται σε κακοκεφιά. Τα κορίτσια ενδέχεται να ξεσπούν σε κλάματα και τα αγόρια σε βίαιες εκρήξεις.
• Εχθρική στάση προς τους άλλους: Ο έφηβος στις σχέσεις του με τους άλλους τείνει να φέρεται αντικοινωνικά, σχεδόν εχθρικά.
• Εχθρική στάση προς το άλλο φύλο: Στην πρώτη φάση της εφηβείας, ειδικά τα κορίτσια, δείχνουν αποστροφή προς τα μέλη του αντίθετου φύλου, αποστροφή που γενικεύεται ανεξάρτητα από την ηλικία, τη συγγένεια ή την ποιότητα της σχέσης στο παρελθόν (π.χ. στενή και αρμονική σχέση στο παρελθόν.
• Εναντίωση προς κάθε μορφή εξουσίας: Ο θαυμασμός και η υποταγή στους μεγαλύτερους δίνουν τη θέση τους στην αμφισβήτηση και την εναντίωση προς κάθε μορφή εξουσίας (π.χ. γονεϊκή, σχολική).
• Υπεραπασχόληση με θέματα του σεξ: Το ενδιαφέρον και τη περιέργεια των εφήβων την μονοπωλεί το θέμα του σεξ εν όψει του αυξανόμενου ενδιαφέροντος για τη σχέση με το άλλο φύλο.
• Υπέρμετρη αιδημοσύνη: Οι αλλαγές που συντελούνται στο σώμα του εφήβου τον κάνουν συχνά να δείχνει υπερβολική ντροπαλότητα και να μην αισθάνεται άνετα με την παρουσία των άλλων.
• Έλλειψη αυτοπεποίθησης: Οι ραγδαίες αλλαγές συχνά δημιουργούν στον έφηβο αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας.
• Ονειροπόληση: Ο έφηβος απολαμβάνει να περιπλανιέται στο χώρο της φαντασίας και του ονείρου, καθώς με αυτόν τον τρόπο εκτονώνει τις εσωτερικές εντάσεις και τις διαθέσεις του. Μάλιστα, είναι δυνατόν ακόμα και όταν ο έφηβος βρίσκεται σε εγρήγορση να βρίσκεται και να συμπεριφέρεται σαν σε όνειρο, αδυνατώντας να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα.

Πηγή: www.parentbook.gr

Τι είναι ασυγχώρητο σε μία σχέση;

«Όλα τα ανέχομαι. Αλλά όχι την απιστία». Αυτή η φράση ηχεί πολύ γνώριμη, καθώς η απιστία έχει ταυτιστεί με την υπέρτατη προδοσία σε μια σχέση και οδηγεί συχνά στην… λήξη της συνεργασίας. Είναι, όμως, μόνο η απιστία ασυγχώρητη σε μία σχέση; 

 

 Σε μια έρευνα οι περισσότεροι άνθρωποι θεώρησαν σαν το «θανάσιμο αμάρτημα» ενός συντρόφου, τα παρακάτω:

• Την απιστία
• Την αδικία
• Τα μυστικά και τα ψέματα – περίεργη μυστικοπάθεια, κρυφές συνομιλίες, γεγονότα ή αισθήματα που αποκρύπτονται επιμελώς από τον/την σύντροφο.
• τη ρουτίνα που σκοτώνει τις σχέσεις και το σεξ
• τη ζήλια,
• τη βία, την κακοποίηση σε όλα τα επίπεδα, σωματική και λεκτική

Γιατί υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν συγχωρούμε ποτέ στις σχέσεις μας; Διότι αυτό που δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε είναι αυτό το οποίο δεν μπορούμε να καταλάβουμε, λένε οι ψυχολόγοι. Ενώ τονίζουν πως η διαδικασία της συγχώρεσης περιλαμβάνει το να μπούμε στην θέση του άλλου και να τον καταλάβουμε.

Υπάρχει ωστόσο σημαντική διαφορά μεταξύ του να κατανοείς και να συγχωρείς κάποιον, και του να θέλεις να μείνεις μαζί του, υπογραμμίζουν. Με άλλα λόγια, ακόμη και οι βίαιες συμπεριφορές γίνονται για κάποιους λόγους, τους οποίους μπορούμε να εντοπίσουμε για να καταλάβουμε το πώς σκέφτεται ο «θύτης» της υπόθεσης. Η ωριμότητά μας και ο βαθμός ενσυναίσθησής μας (της ικανότητας να μπαίνουμε στην θέση του άλλου) μπορεί να οδηγήσει στην συγχώρεση, αλλά όχι και στην παραμονή μας στην σχέση.

Εκεί άλλωστε περνούμε σε άλλα νερά, αυτά του «θύματος». Γιατί, όπως αναφέρουν οι ψυχολόγοι, το «θύμα» δεν είναι αυτό που συγχωρεί, αλλά αυτό που παραβλέπει τα παραπτώματα του συντρόφου και ξανακάνει τις ίδιες επιλογές, ψάχνοντας νέους θύτες.

Επομένως, το κλειδί για να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας είναι να συγχωρούμε, ακόμη κι αν έχουμε αποφασίσει για το τέλος μιας σχέσης. Άλλωστε, ακόμη και επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει πρόσφατα ότι τα οφέλη της συγχώρεσης είναι μετρήσιμα.

in2life.gr

Τρία συναισθήματα που μοιάζουν με αγάπη, αλλά δεν ειναι…

Όταν ξεκινά κανείς μια σχέση αισθάνεται έντονα συναισθήματα, τα οποία δεν είναι πάντα απαραιτήτως αγάπη. Ωστόσο, το ερωτευμένο άτομο συχνά δεν αναγνωρίζει ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, και μπερδεύει αυτά τα συναισθήματα με την αληθινή αγάπη. Το αποτέλεσμα είναι ότι καταλήγει να βρίσκεται μπερδεμένο, απογοητευμένο, ή ακόμα και προδομένο από τον/τη σύντροφό του, γιατί έγινε παρεξήγηση και ο άλλος δεν εννοούσε αυτά που ο ερωτευμένος πίστεψε ότι άκουσε. 

 

Πόθος/Ερωτική Έλξη

Αυτό το έντονο συναίσθημα που τόσοι άνθρωποι έχουν νιώσει και σε τόσες πολλές περιπτώσεις το έχουν μπερδέψει με την αγάπη. Πρόκειται περισσότερο για έντονη «χημεία», οι φερομόνες (χημικά στοιχεία που έχει κάθε άνθρωπος) του ενός ατόμου που ταιριάζουν όπως το κλειδί στην κλειδαριά με τις φερομόνες ενός άλλου ατόμου και δημιουργούν τη σπίθα του σωματικού πάθους. Αυτό το συναίσθημα της έντονης ερωτικής έλξης συχνά το αποκαλούμε «έρωτας με την πρώτη ματιά» ή «κεραυνοβόλος έρωτας», αφού πράγματι η ένταση του συναισθήματος είναι τέτοια, που συγκλονίζει αυτόν που το αισθάνεται.

Τρεις λόγοι που μπερδεύει κανείς τον πόθο με την αγάπη

Όταν κάποιος αισθάνεται πόθο για κάποιο άλλο άτομο, συνήθως μπερδεύει αυτό το συναίσθημα με την αγάπη για τρεις λόγους:

- η έλξη είναι ακαριαία και εντονότατη, επομένως μοιάζει να είναι «μοιραίο γεγονός».

- Κατά δεύτερο λόγο, το ότι πρόκειται για δύο αγνώστους σημαίνει ότι κανείς μπορεί να φανταστεί ό,τι επιθυμεί για το άλλο άτομο (άρα δε βασίζεται στην πραγματικότητα του ποιος είναι ο άλλος, αλλά στο τι θα ήθελε να είναι ο άλλος) και, βέβαια, οι φαντασιώσεις είναι πάντα τέλειες!

- Τέλος, ο ερωτοχτυπημένος δεν έχει αντικρίσει το ποιος στ’ αλήθεια είναι ο σύντροφός του, γιατί είναι παγιδευμένος στη δίνη της σεξουαλικής έντασης και του πάθους, οπότε βλέπει αυτό που θέλει να δει. Αν ο έρωτας είναι τυφλός, τότε το πάθος από μόνο του βγάζει τα μάτια αυτού που το αισθάνεται και δεν αφήνει χώρο για λογικές σκέψεις.

Είναι φυσιολογικό;

Είναι λοιπόν φυσιολογικό να αισθάνεται κανείς πόθο και έντονη ερωτική έλξη; Η απάντηση είναι: βεβαιότατα! Όμως, θα πρέπει κανείς να γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στον πόθο και την αγάπη, ώστε να μην τα μπερδέψει.

Τον πρώτο καιρό μιας σχέσης είναι φυσιολογικό να αισθάνεται κανείς έντονο ερωτικό πόθο και να μην μπορεί να «ξεκολλήσει» από τον άλλον, όμως, καθώς η γνωριμία προχωράει και βλέπει κανείς τον χαρακτήρα και τα ελαττώματα του άλλου, αποφασίζει αν πρόκειται για αγάπη ή για πάθος.

Συχνά, όταν κανείς «δει» το αντικείμενο του πόθου του στο φως της ημέρας, συνειδητοποιεί ότι δεν του αρέσει όσο νόμιζε ή φανταζόταν, με αποτέλεσμα η σχέση να πάρει τέλος. Η αγάπη δεν είναι ταυτόσημε με την σκέτη σωματική έλξη (παρόλο που η ερωτική έλξη είναι σημαντικό στοιχείο της), αλλά χρειάζεται και άλλα συστατικά, και, κυρίως χρόνο και υπομονή για να καλλιεργηθεί.

Και βέβαια, πολλές φορές το ξεκίνημα της αγάπης και μιας βαθιάς, ουσιαστικής σχέσης ξεκινάει από έντονο σεξουαλικό πάθος (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σεξουαλικό πάθος από μόνο του οδηγεί κάθε φορά στην αγάπη).

Έμμονη Ιδέα

Όταν το άλλο άτομο γίνει έμμονη ιδέα στον ερωτευμένο, συνήθως αυτός το εκλογικεύει λέγοντας «αφού δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν άλλον, άρα είμαι ερωτευμένος/η με και αγαπάω αυτό το άτομο». Η εμμονή είναι παρόμοια με το πάθος, αλλά είναι ακόμα πιο παραπλανητική και καταστροφική. Ενώ ο πόθος είναι περαστικός και ξεθωριάζει όταν οι ερωτευμένοι γνωριστούν καλύτερα και διαπιστώσουν τις διαφορές τους, η έμμονη ιδέα παραμένει, ακόμα και όταν ο ερωτευμένος δει τα ελαττώματα του άλλου. Και ενώ το σεξουαλικό πάθος μπορεί να οδηγήσει σε μια ουσιαστική ερωτική σχέση, η εμμονή σκοτώνει την αγάπη.

Η εμμονή σκοτώνει την αγάπη

Όσο περισσότερο χρόνο και προσπάθεια επενδύσει κανείς σε μια άρρωστη εμμονή για ένα πρόσωπο ή μια σχέση, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι τα πράγματα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Οι άνθρωποι που είναι σε κατάσταση έμμονης ιδέας με κάποιον άλλον, λόγω του ότι σκέφτονται μόνο σχετικά με τον άλλο και τη σχέση τους, συχνά χάνουν την επαφή με τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτή η απώλεια του εαυτού και της ατομικότητας δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο συμπεριφοράς όπου το άτομο με την εμμονή γίνεται όλο και πιο εξαρτημένο από το αντικείμενο του έρωτά του και από τη σχέση.

Έρωτας χωρίς ανταπόκριση

Ακόμα και η αγάπη χωρίς ανταπόκριση (όπου ο ένας είναι μόνος ερωτευμένος και του έχει γίνει έμμονη ιδέα ο άλλος, ο οποίος δεν είναι ερωτευμένος) μπορεί να γίνει έμμονη ιδέα με καταστροφικές ψυχολογικές συνέπειες.

Όταν το ένα άτομο είναι ερωτευμένο φουλ και το άλλο δεν είναι, όταν πιστεύει ότι έχει μια σχέση και το άλλο άτομο δεν το πιστεύει, όταν το ένα άτομο είναι αφοσιωμένο και το άλλο δεν το έχει πάρει στα σοβαρά, τότε υπάρχει η βάση για να δημιουργηθεί εμμονή.

Τα σημάδια της εμμονής

• Αν όλος ο χρόνος και κόπος σας πηγαίνει σε ένα άτομο (που δεν ανταποκρίνεται)
• Αν διαρκώς προσπαθείτε να ευχαριστήσετε τον/τη σύντροφό σας
• Αν η σχέση σας δεν έχει αμοιβαιότητα (από άποψη σεβασμού, βαθμό αφοσίωσης) και διαρκώς κάνετε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις,

τότε, πιθανότατα η σχέση σας βασίζεται σε έμμονα συναισθήματα και όχι σε αληθινή αγάπη.

Ριμπάουντ (Rebound)

Όπως ο γνωστός όρος στο μπάσκετ, έτσι και στις σχέσεις: όταν μια σχέση ξεκινά ξαφνικά, πριν καλά-καλά τελειώσει η προηγούμενη. Αυτές οι σχέσεις σπάνια βασίζονται στην αγάπη και αποτελούν έναν τρόπο για να τονώσει το άτομο -του οποίου τελείωσε η σχέση- την αυτοπεποίθησή του και να νιώσει όμορφα και συντροφικά. Πολλές φορές το συναίσθημα μοιάζει με αγάπη, γιατί οι άνθρωποι που τελειώνουν μια σχέση θέλουν να ξαναγαπήσουν, όμως όταν αυτό γίνεται πολύ σύντομα, δεν προλαβαίνει να τελειώσει μέσα του η συναισθηματική αναταραχή της προηγούμενης σχέσης για να επενδύσουν στην επόμενη.

Το άτομο που βγαίνει από την προηγούμενη σχέση και αμέσως κάνει μια νέα, έχει συνηθίσει να είναι ερωτευμένο, θέλει να έχει μια σχέση και, χωρίς πολλή σκέψη, επιλέγει κάποιο νέο πρόσωπο για να είναι μαζί του, πείθοντας τον εαυτό του ότι έχει ερωτευτεί ξανά. Συχνά το άτομο αυτό επιθυμεί και αναπολεί ακόμα την προηγούμενή του σχέση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλει πίσω τον παλιό του σύντροφο, απλώς θέλει μια σχέση. Σε μια τέτοια ριμπάουντ φάση, το άτομο θέλει απλώς κάποιον, οποιονδήποτε σύντροφο και δεν είναι έτοιμο να επενδύσει πραγματικά σε μια νέα σχέση. Έτσι, πρόκειται για σχέση-ψυχολογικό τραυμαπλάστ, αφού οι παλιές πληγές δεν έχουν ακόμα επουλωθεί.

Σημάδια της ριμπάουντ σχέσης

• Όταν η παλιά σχέση με κάποιον τρόπο μπερδεύεται με τη νέα
• Το άτομο φέρνει τα προβλήματα της προηγούμενης στη νέα σχέση
• Υπάρχουν εκκρεμότητες από την προηγούμενη σχέση
• Ο/η σύντροφος από την προηγούμενη σχέση επανεμφανίζεται (είτε ως φυσικό πρόσωπο είτε ως παράδειγμα)

Είναι λοιπόν σημαντικό να μπορεί κανείς να αξιολογήσει αν τα συναισθήματά του εμπίπτουν σε μία από τις τρεις κατηγορίες της έντονης ερωτικής έλξης, της εμμονής, ή της ριμπάουντ σχέσης, ώστε να ξέρει που βρίσκεται, τι ζητάει, και -κυρίως- τι μπορεί να πάρει από τη σχέση του.

Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Είστε κάτοχος υβριδικού αυτοκινήτου; Τότε σας ενδιαφέρει...

Είστε κάτοχος υβριδικού αυτοκινήτου; Η Chartis σας επιβραβεύει με έκπτωση 5% στα ασφάλιστρά σας!

Ασφαλίζοντας το αυτοκίνητό σας στην Chartis, μπορείτε να δημιουργήσετε το πρόγραμμα που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες σας, επιλέγοντας τις καλύψεις που επιθυμείτε και να επωφεληθείτε από πολλαπλές εκπτώσεις και προνόμια. Μειώστε τα συνολικά ασφάλιστρά σας με επιπλέον εκπτώσεις που λειτουργούν αθροιστικά, όπως:

• 5% σε κάθε όχημα που ανήκει στην ίδια οικογένεια
• έως και 20% για τον προσεκτικό οδηγό
• 5% έκπτωση με τη συμπλήρωση ενός χρόνου ασφάλισης και επιπλέον 5% με τη συμπλήρωση δύο χρόνων
• 10% αν έχετε την κύρια κατοικία σας ασφαλισμένη στην Chartis

Προστατέψτε το αυτοκίνητό σας με χρήσιμες καλύψεις όπως η θραύση κρυστάλλων και η οδική βοήθεια που μπορείτε να προσθέσετε στο βασικό πρόγραμμα και εμπιστευτείτε την ασφάλιση του αυτοκινήτου σας σ’ έναν αξιόπιστο ασφαλιστικό οργανισμό με παγκόσμια παρουσία.

Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας www.chartisdirect.gr και αφήστε τα στοιχεία σας για να ζητήσετε προσφορά ασφάλισης. Οι εκπρόσωποί μας θα επικοινωνήσουν μαζί σας και θα σας δώσουν μια προσφορά που να ταιριάζει αποκλειστικά στις ανάγκες σας.

H ομάδα αίματος δείχνει ποιες ασθένειες μας απειλούν

Είναι δυνατόν να επηρεάζει η ομάδα αίματος τον κίνδυνο που διατρέχουμε να αναπτύξουμε καρκίνο, υπογονιμότητα, πεπτικό έλκος ή ακόμη και λοιμώδη νοσήματα όπως η ελονοσία; Ολοένα περισσότερες μελέτες…
υποδηλώνουν πως κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ πιθανό…
Μια πρόσφατη μελέτη για τις ομάδες αίματος δείχνει, για παράδειγμα, πως όσοι έχουν ομάδα αίματος 0 διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο να εκδηλώσουν έμφραγμα. Στην ίδια μελέτη υπογραμμίζεται ότι όσοι φέρουν ένα συγκεκριμένο γονίδιο (Adamts7 ) διατρέχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο εμφράγματος. Ωστόσο, εάν έχουν ομάδα αίματος 0, έχουν και αυξημένη προστασία έναντι του εμφράγματος, ακόμη κι αν είναι φορείς του γονιδίου Adamts7.
Ο επικεφαλής ερευνητής δρ Μέρντοκ Ράιλι, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, λέει πως αυτή η γνώση θα μπορούσε να συμβάλει στην επινόηση νέων φαρμάκων για όσους κινδυνεύουν να υποστούν έμφραγμα, τα οποία θα μιμούνται την ωφέλιμη δράση του γονιδίου όσων έχουν ομάδα αίματος Ο.

Φυσική εξέλιξη

Η ομάδα αίματος που έχει καθένας από εμάς καθορίζεται από τα γονίδια που κληρονομεί από τους γονείς του.
Εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης οδήγησαν στην δημιουργία τεσσάρων ομάδων αίματος: την Α, την Β, την ΑΒ και την Ο. Υπολογίζεται ότι περίπου το 45% του πληθυσμού έχει ομάδα αίματος Ο, το 41% έχει ομάδα αίματος Α, το 10% έχει ομάδα αίματος Β και μόλις το 4% έχει ομάδα αίματος ΑΒ.
Κάθε μία από αυτές τις ομάδες φαίνεται πως εξελίχθηκε για να παράσχει προστασία από θανατηφόρες ασθένειες, αλλά κάθε μία έχει και τις αδυναμίες της.
Όσοι λ.χ. έχουν ομάδα αίματος Ο διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο θανάτου από ελονοσία, σε σύγκριση με όσους έχουν οποιαδήποτε από τις άλλες τρεις. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, είναι πιο ευάλωτοι στην χολέρα και στο πεπτικό έλκος που προκαλείται από βακτήρια.
Ασθένειες του πεπτικού
Τα δεδομένα αυτά υποστηρίζονται από αρκετά πειστικά στοιχεία. Την δεκαετία του ’50, μελέτη σε τέσσερα νοσοκομεία του Λονδίνου είχε δείξει ότι ο κίνδυνος εκδηλώσεως γαστρικού (στομαχικού) καρκίνου είναι πολύ υψηλότερος για όσους έχουν ομάδα αίματος Α απ” ό,τι για όσους έχουν ομάδα αίματος Ο.
Επιπλέον, όσοι έχουν ομάδα αίματος Ο κινδυνεύουν περισσότερο απ” όλους να εκδηλώσουν έλκος στομάχου ή δωδεκαδακτύλου.

Πολύ πρόσφατα, το εύρημα αυτό επιβεβαίωσαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Καρολίνσκα της Σουηδίας, οι οποίοι παρακολούθησαν επί 35 χρόνια περισσότερους από 1 εκατομμύριο εθελοντές.
Η μελέτη αυτή, επικεφαλής της οποίας ήταν ο δρ Γκούσταφ Έντγκρεν από το Τμήμα Ιατρικής Επιδημιολογίας & Βιοστατιστικής του πανεπιστημίου, έδειξε πως όσοι έχουν ομάδα αίματος Α είναι πιο επιρρεπείς στην υιοθέτηση παραγόντων κινδύνου για καρκίνους του πεπτικού, όπως το κάπνισμα, η κατάχρηση αλκοόλ και η κατάχρηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
Αντίστοιχα, όσοι έχουν ομάδα αίματος Ο είναι πιο ευάλωτοι στη μόλυνση με το ελικοβακτήριο του πυλωρού, που προκαλεί πεπτικό έλκος.
Άλλες μελέτες έχουν δείξει πως όσοι έχουν ομάδα αίματος ΑΒ ή Β, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρκίνο του παγκρέατος σε σύγκριση με όσους έχουν ομάδα αίματος Α ή Ο.
Γυναικολογικά νοσήματα
Οι ομάδες αίματος έχουν επίσης σχετισθεί με γυναικολογικές διαταραχές και νοσήματα.
Τον περασμένο Οκτώβριο, επιστήμονες από το Κολέγιο Ιατρικής Άλμπερτ Άϊνσταϊν στη Νέα Υόρκη, με επικεφαλής τον δρα Έντουαρτ Νεγιάτ, ανακοίνωσαν πως η ομάδα αίματος μιας γυναίκας μπορεί να επηρεάσει τις πιθανότητές της να μείνει έγκυος.
Μελετώντας περισσότερες από 560 γυναίκες οι οποίες υποβάλλονταν σε θεραπεία για υπογονιμότητα, διαπίστωσαν πως όσες είχαν ομάδα αίματος 0 είχαν διπλάσιες πιθανότητες να παράγουν λιγότερα και χειρότερης ποιότητας ωάρια, με συνέπεια να δυσκολεύονται περισσότερο να συλλάβουν.
Επιπλέον, όσες είχαν ομάδα αίματος Α παρουσίαζαν με βραδύτερο ρυθμό την μείωση στον αριθμό των παραγόμενων ωαρίων με το πέρασμα του χρόνου.
Οι ομάδες αίματος έχουν σχετιστεί και με άλλα γυναικολογικά νοσήματα. Μελέτη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ έδειξε πως οι γυναίκες με ομάδα αίματος Α ή Β διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αναπτύξεως καρκίνου των ωοθηκών.
Υπάρχουν επίσης ενδείξεις πως οι γυναίκες με ομάδα αίματος ΑΒ διατρέχουν διπλάσιες έως τριπλάσιες πιθανότητες από τις υπόλοιπες να αναπτύξουν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης προεκλαμψία. Η προεκλαμψία οφείλεται στην επικίνδυνη αύξηση της αρτηριακής πίεσης – και, αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να απειλήσει τη ζωή της εγκύου και του μωρού της.
Γαστρεντερίτιδες και παχυσαρκία
Άλλες μελέτες έχουν δείξει πως, μολονότι τα άτομα με ομάδα αίματος Ο έχουν μειωμένο κίνδυνο πεπτικών καρκίνων, είναι πιο ευάλωτα στον νοροϊό – το βακτήριο που προκαλεί σοβαρή γαστρεντερίτιδα και ενδέχεται ακόμα και να απειλήσει τη ζωή.
Οι άντρες με ομάδα αίματος Ο, εξάλλου, μπορεί υπό ορισμένες συνθήκες να είναι επιρρεπείς στην συσσώρευση περιττών κιλών, σύμφωνα με επιστήμονες από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Bispebjerg, στην Κοπεγχάγη. Η μελέτη τους έδειξε πως οι άντρες αυτοί διατρέχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο παχυσαρκίας όταν εργάζονται σε χώρους με έντονη ρύπανση – ίσως διότι η ρύπανση ενεργοποιεί φλεγμονώδεις χημικές αντιδράσεις στον οργανισμό που τους οδηγούν στην συσσώρευση λίπους.

Σάλος από την αποκάλυψη για την ουσία που χρησιμοποιούσαν τα McDonald’s

Τι είναι η «ροζ γλίτσα»; Κατά τον τηλεοπτικό σεφ Τζέιμι Όλιβερ είναι ένα συστατικό βιομηχανοποιημένων τροφίμων που χρησιμοποιούσε η πιο γνωστή αλυσίδα γρήγορου φαγητού στον κόσμο, τα McDonald’sγια να μετατρέψουν λιπαρά απομεινάρια βοδινού κρέατος σε….
κιμά για τα χάμπουργκέρ τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Όλιβερ προκάλεσε αναστάτωση στο τηλεοπτικό του κοινό, όταν αποκάλυψε ότι τα McDonald’s χρησιμοποιούσαν αυτή την ουσία που δεν είναι τίποτα άλλο από υδροξείδιο του αμμωνίου (E527) όπως είπε.
Τα McDonald’s απέσυραν τελικά την ουσία αυτή από τα προϊόντα τους αλλά για να γίνει αυτό χρειάστηκε ολόκληρη τηλεοπτική εκστρατεία εκ μέρους του Όλιβερ. Ο Τοντ Μπέικον πάντως -διευθυντής του αρμόδιου τμήματος των McDonald’s στις ΗΠΑ-, αρνήθηκε ότι η απόφαση της αλυσίδας εστιατορίων είχε σχέση με την εκστρατεία του Όλιβερ. «Η απόφαση να αφαιρέσουμε αυτό το προϊόν από το σύστημα των McDonald’s δεν συνδέεται με κάποιο συγκεκριμένο γεγονός, αλλά με την απόφασή μας να υποστηρίξουμε την προσπάθεια εναρμόνισης των παγκόσμιων προτύπων στα υλικά του ωμού βοδινού. Τα McDonald’s εναρμονίζονται με τα κυβερνητικά προαπαιτούμενα και κανονισμούς για την ασφάλεια των τροφίμων» είπε.
Ο μικροβιολόγος του αμερικανικού υπουργείου Γεωργίας Τζέραλ Ζίρνσταϊν υποστηρίζει ότι η χρήση του υδροξείδιου του αμμωνίου πρέπει να απαγορευθεί: «Δεν θεωρώ ότι πρόκειται για βοδινό κιμά και το να επιτρέπεται να χρησιμοποιείται σε βοδινό κιμά είναι κάποια μορφή ψευδούς επισήμανσης».

iefimerida.gr

Τα χειρότερα αφεντικά του κόσμου…

Η κατάχρηση εξουσίας και οι ανήθικες πρακτικές δεν λείπουν από τον χώρο εργασίας, ούτε και είναι σπάνιο φαινόμενο το αφεντικό να «ξεφεύγει»…
Εδώ ωστόσο μιλάμε για περιπτώσεις που κάνουν το «κακό αφεντικό» να μοιάζει… αυστηρός νηπιαγωγός!
Η κατάφωρη καταστρατήγηση των εργασιακών κεκτημένων, ο τρόμος της απόλυσης και η καταπάτηση των δικαιωμάτων του υπαλλήλου βρίσκουν εδώ τον μέγα δάσκαλό τους.
Ας δούμε λοιπόν κάποια από τα χειρότερα αφεντικά που πέρασαν ποτέ και πάτησαν κυριολεκτικά επί πτωμάτων.
Των υπαλλήλων τους φυσικά…
George Pullman

Φανταστείτε το αφεντικό σας να φτιάξει ένα υπέροχο σπίτι για σας και την οικογένειά σας, δίπλα στη δουλειά και εξοπλισμένο με όλα τα «κομφόρ». Καταπληκτικό ε; Για ξανασκεφτείτε το! Ο George Pullman, αμερικανός βιομήχανος του 19ου αιώνα, έχτισε πράγματι μια μικρή πόλη στα νότια του Σικάγο για τους υπαλλήλους του εργοστασίου του. Η πόλη διέθετε τα πάντα: αποχετευτικό σύστημα, εκκλησία, βιβλιοθήκη, εμπορικά κέντρα. Η παγίδα; Ότι ο Pullman διοικούσε την πόλη με το κέρδος στο μυαλό του: έκοψε τους μισθούς κατά 25% (το 1893), την ώρα που κράτησε τα ενοίκια των κατοικιών στις τρέχουσες -υψηλές- τιμές. Το ποσό του ενοικίου αφαιρούταν μάλιστα αυτόματα από τις μηνιαίες απολαβές του εργαζομένου, όπως και οι λογαριασμοί για το νερό και το αέριο! Τι έμενε στον υπάλληλο; Ψίχουλα. Δεν είναι απορίας άξιο λοιπόν που ξέσπασε απεργία στις 11 Μαΐου 1894 ή ότι μετά τον θάνατο του Pullman οι συγγενείς του φοβόταν ότι οι πρώην υπάλληλοί του θα βεβήλωναν τη σορό του…
Marge Schott
Λίγα αφεντικά έχουν το απαράμιλλο χάρισμα να υποβιβάζουν μαζικά και να μειώνουν συνεχώς τους υπαλλήλους τους με τον τρόπο που το έκανε η Marge Schott, περίφημη για τα πικρόχολα και εμπρηστικά σχόλιά της! Η Schott ήταν πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της ομάδας Cincinnati Reds από το 1984 ως το 1999. Κατά τα χρόνια αυτά κατάφερε να κάνει την ομάδα άνω-κάτω, με τα απρεπή σχόλιά της κατά των Αφρο-Αμερικανών, των ομοφυλόφιλων και των Ασιατών. Τα ρατσιστικά ξεσπάσματα και η γλώσσα της που έσταζε δηλητήριο συνόψιζαν το στρυφνό του χαρακτήρα της. Το πλέον περιώνυμο σχόλιο που έκανε και της στοίχισε τριετή αποκλεισμό από τα γήπεδα το 1996 αφορούσε στον Αδόλφο Χίτλερ, για τον οποίο δήλωσε δημόσια ότι: «ήταν καλός στην αρχή, αργότερα ωστόσο το παρατράβηξε». Κι όταν πούλησε τα δικαιώματά της στην ομάδα το 1999 και αποσύρθηκε, οι παίκτες και οι οπαδοί των Reds ανακουφίστηκαν μονομιάς…
Jeff Skilling
Το 2006, ο πρώην γενικός διευθυντής της Enron, Jeff Skilling, καταδικαζόταν για 18 υποθέσεις απάτης, για αθέμιτη χρήση εμπιστευτικών πληροφοριών και φυσικά για απάτη κατά των υπαλλήλων του, αφού με τα καμώματά του κατάφερε να κάνει την πετυχημένη εταιρία να καταρρεύσει το 2001. Ο Skilling, που εργαζόταν στην Enron από το 1990, μετρούσε μόλις 6 μήνες στο τιμόνι της επιχείρησης, κατά τη διάρκεια των οποίων εξαπάτησε τους εργαζομένους προσφέροντάς τους εταιρικές μετοχές σε «προνομιακές τιμές», ενώ είχε ήδη στο μυαλό του να «φαλιρίσει» την Enron. Τα 200 εκατομμύρια ζημία που σημείωνε η επικερδής επιχείρηση και το γεγονός ότι κατασπάραξε τους μισθούς των υπαλλήλων του τον έστειλαν φυλακή για 24 χρόνια…
Max Blanck και Isaac Harris
Δεν έφτανε που οι διαβόητοι ιδιοκτήτες της Triangle Shirtwaist Co. κέρδιζαν από τις μεσαιωνικές εργασιακές πρακτικές που θύμιζαν κάτεργο (εκμεταλλεύονταν μετανάστριες και νεαρά κορίτσια που δούλευαν σαν σκυλιά για «ψίχουλα»), έπρεπε να κλειδώνουν και τις πόρτες του εργοστασίου τους από την εξωτερική πλευρά για να αποτρέπουν τους εργάτες να κλέβουν τα προϊόντα τους! Κι όταν ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά στην 8οροφη βιοτεχνία ενδυμάτων της Νέας Υόρκης στις 25 Μαρτίου 1911, οι εργάτες των επάνω ορόφων είχαν δύο επιλογές: είτε να πηδήξουν στο κενό είτε να απανθρακωθούν από τις φλόγες: 146 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους εκείνη την ημέρα, με τους Blanck και Harris να κατηγορούνται τελικά για ανθρωποκτονία αλλά να μην καταδικάζονται ποτέ…


George Steinbrenner
Όταν αγόρασε τους Yankees το 1973, ο George Steinbrenner δήλωνε ότι δεν θα αναμειχθεί στα της ομάδας. Το «Μεγάλο Αφεντικό» ωστόσο σύντομα θα έχωνε τη μύτη του σε κάθε τομέα της ομάδας, μέχρι και στις τρίχες των υπαλλήλων του. Όχι μόνο απαγόρευε ρητά το μούσι και τα γένια, αλλά απέλυε κατά βούληση όποιον έβρισκε μπροστά του! Αν υπήρξε κάποιος που δεν έδιωξε κλοτσηδόν; Δύσκολο! Ο άνθρωπος που δήλωνε ότι «η νίκη ήταν το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή του μετά την αναπνοή» δεν αντιδρούσε καλά στην ήττα: έδιωχνε όποιον θεωρούσε υπεύθυνο σε κάθε αποτυχία της ομάδας. Έβαζε μάλιστα να παρακολουθούν τους παίκτες εκτός γηπέδου για τυχόν παρασπονδίες, ενώ οι ύβρεις και οι προσβολές ήταν καθημερινή πρακτική. Όπως το έθετε και ο Lou Piniella, «ο George είναι ωραίος τύπος, αρκεί να μην πρέπει να δουλέψεις γι’ αυτόν»!
Gordon Ramsay
Ο γνωστός σεφ, παρά την καλή δημόσια εικόνα και την τηλεπερσόνα που έχει χτίσει με προσοχή, είναι αμείλικτος εργοδότης! Όταν δεν αντιμάχεται τους άλλους σεφ ή δεν παίρνει την καθημερινή του δόση από ύβρεις και προσβολές στην περίφημη εκπομπή του «Ramsay’s Kitchen Nightmares», ο μάγειρας ξεσπά στο προσωπικό της κουζίνας του. Κι όσο κι αν η τραχιά του γλώσσα και το ευερέθιστο ταμπεραμέντο του είναι τηλεοπτικά τρικάκια για τις εκπομπές του, ο Ramsay παίζει το «θέατρο» με αληθοφάνεια απαράμιλλη…
Naomi Campbell
Τα supermodels υποτίθεται ότι είναι ντελικάτα πλάσματα κι όχι απόλυτες μηχανές καταστροφής! Κάποιος ξέχασε φαίνεται να το πει αυτό στη Naomi Campbell, η οποία κατά την τελευταία δεκαετία «κακοποιεί» όποιον έχει δουλέψει γι’ αυτή. Από το 1998, οχτώ υπάλληλοι του μοντέλου την έχουν κατηγορήσει για επίθεση εναντίον τους, υποθέσεις που διευθετήθηκαν όλες εξωδικαστικά, ενώ το 2007 η Naomi καταδικάστηκε τελικά για προσβολή και βίαιη επίθεση σε υπάλληλό της. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, το αγαπημένο «όπλο» επίθεσης του μοντέλου είναι το τηλέφωνο: άλλοτε σταθερό, άλλοτε BlackBerry, άλλοτε κινητό φιλοτεχνημένο με κρυστάλλους. Όσο για την επιλογή της σε θύματα, δεν κάνει διακρίσεις στους υπαλλήλους της: οικιακές βοηθοί, προσωπικοί βοηθοί, γραμματείς και οδηγοί μέχρι και ο σύμβουλός της για τον εθισμό της στα ναρκωτικά έχουν νιώσει την οργή της…
Leona Helmsley
Υπάρχει καλός λόγος που η μεγιστάνας των ξενοδοχείων και του real estate είναι γνωστή ως «η βασίλισσα της κακίας»! Μετά τον γάμο της με τον Harry Helmsley το 1972 και την ανάληψη της διευθυντικής θέσης στα ξενοδοχεία Helmsley Ηotels το 1980, η μέγαιρα έδειξε τα δόντια της στους υπαλλήλους των ξενοδοχείων με αιφνιδιαστικούς ελέγχους, δριμεία κριτική και παντελή έλλειψη υπομονής. Η σιδηρά πειθαρχία που επέβαλλε στο προσωπικό και η συνεχής απειλή για απόλυση έγραψαν τη δική τους ιστορία. Η ίδια μάλιστα παραδέχεται την απαράμιλλη τακτική τρόμου που έχει σπείρει στα ξενοδοχεία της με καμάρι: «αν κάτι είναι λάθος, την πρώτη φορά τους ζητάω να το αλλάξουν. Τη δεύτερη φορά, το ζητάω μια οκτάβα υψηλότερα. Την τρίτη φορά, τους λέω αν θέλουν να το κάνω εγώ. Την τέταρτη φορά, αν τα πράγματα δεν είναι απολύτως σωστά, τους απολύω»…
Al Dunlap
Το παρατσούκλι του Αl Dunlap ήταν «Αλυσοπρίονο»! Πλέον έχει αποσυρθεί, ωστόσο ο Dunlap άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του σε μια πληθώρα εταιριών, με τη μυωπική του εμμονή να περικόπτει εταιρικά έξοδα και… εργαζομένους. Το 1994, ο Dunlap κατέστρωσε σχέδιο ανασυγκρότησης της εταιρίας που εργαζόταν (Scott Paper) που περιλάμβανε μείωση του εργατικού δυναμικού της τάξης του 35% ή αλλιώς 11.000 υπαλλήλους. Η φήμη που απέκτησε από την πετυχημένη -όπως αποδείχτηκε- στρατηγική του τον οδήγησε να γράψει το βιβλίο «Mean Business», στο οποίο εισήγαγε όρους όπως «εταιρική κτηνωδία»! Σε μια επίδειξη μάλιστα του πώς πρέπει να διοικεί ο μάνατζερ το εργατικό του δυναμικό, μπροστά σε 200 εμβρόντητους διευθυντές κορυφαίων επιχειρήσεων, ο Dunlap έδεσε τον συνεργό του -που έπαιζε τον ρόλο του υπαλλήλου- σε μια καρέκλα, του έκλεισε με το χέρι του το στόμα και ούρλιαζε στο αυτί του: «καθίκι, αν πας να μου τη φέρεις, θα σου τη φέρω εγώ δύο φορές»! Ο «δάσκαλος» της εργασιακής ηθικής ξεπέρασε ωστόσο τα εσκαμμένα ακόμα και για τον αμείλικτο κόσμο της Wall Street και βυθίστηκε έκτοτε στην αφάνεια…
John H. Patterson
Ο πιονέρος των τεχνικών πώλησης, ο διευθυντής με την ιδιαίτερη μέθοδο εκπαίδευε τους πλασιέ της εταιρίας του NCR με τρόπο αμείλικτο: τους έδινε σενάρια που έπρεπε να αποστηθίσουν «παπαγαλία» και τεχνικές που όφειλαν να εφαρμοστούν στο ακέραιο. Δεν έμεινε ωστόσο εκεί: παθιασμένος με την καθαριότητα και την τάξη, υποχρέωνε τους εργαζομένους του να κάνουν ντους στα λουτρά που εγκαινίασε στην εταιρία του, την ίδια στιγμή που τους απαγόρευε να φέρνουν μαζί τους συγκεκριμένους τύπους φαγητών που θεωρούσε ακάθαρτα! Είχε ωστόσο και μια μοναδική τακτική να «σπάει τον τσαμπουκά» των υψηλόβαθμων στελεχών του: τους απέλυε και τους επαναπροσλάμβανε κατόπιν σε χαμηλότερη θέση. Σε ένα περίφημο περιστατικό της μεθόδου του, ο Patterson απέλυσε τον διευθυντή πωλήσεων Thomas Watson, κατοπινό αφεντικό της IBM, μεταφέροντας το γραφείο του στο γρασίδι του προαύλιου χώρου…

πηγή: newsbeast.gr

Περίεργα πλεχτά σε παράξενα σημεία

Είναι μια νέα τάση που κερδίζει το θαυμασμό (ή τουλάχιστον τη συμπάθεια) σε όλη την Ευρώπη. Ομάδες ή άτομα πλέκουν πουλόβερ για τα πια απίθανα πράγματα όπως για μια στάση λεωφορείου, ένα τηλεφωνικό θάλαμο ή ένα δέντρο.

περιεργα

Περίφημοι ελληνικοί στρατοί!

Η ελληνική στρατιωτική ιστορία βρίθει από ένδοξες στιγμές και χρυσές πολεμικές σελίδες.

Από την αρχαιότητα μέχρι και τη σύγχρονη ιστορία, οι ελληνικές δυνάμεις μετρούν ανά τους αιώνες αποφασιστικές νίκες και δαφνοστεφανωμένες εκστρατείες.
Είτε μιλάμε για πόλεις-κράτη με στρατιωτική οργάνωση, όπως η αρχαία Σπάρτη, είτε για το επίλεκτο σώμα των ελλήνων αξιωματικών που απάρτιζαν τον Ιερό Λόχο της Μέσης Ανατολής, περίφημα στρατεύματα και μεμονωμένα εκλεκτά τάγματα έκαναν πάντα τη διαφορά.
Οι επίλεκτες μονάδες καλά εκπαιδευμένων στρατιωτών είναι άλλωστε η ολοκλήρωση του δόγματος ότι ο πόλεμος είναι τέχνη που κατακτιέται με την εκπαίδευση.
Ας δούμε τους περίφημους στρατούς στα πλούσια χρονικά της Ελλάδας…
Σπαρτιατική Φάλαγγα

Η πόλη του Λυκούργου, ειδικά μετά τους Μεσσηνιακούς Πολέμους, είναι που καθόρισε τον τρόπο «επιστημονικής» διεξαγωγής του πολέμου, αναγορεύοντας τη μάχη σε πολεμική τέχνη. Η Σπάρτη δημιούργησε τον πρώτο τακτικό στρατό του αρχαίου κόσμου, έναν στρατό επαγγελματικό μεν, αλλά χωρίς μισθό, στον οποίο ο πολίτης ήταν διά βίου (μέχρι το 65ο έτος της ηλικίας του) και για όλο το διάστημα της ημέρας οπλίτης. Η αξιοθαύμαστη δομή του σπαρτιατικού στρατού, ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ., είχε ως κύριο σώμα μάχης τη λακωνική φάλαγγα, ενώ ο βασικός πυρήνας του αποτελούνταν από άντρες που ήταν στενά δεμένοι μεταξύ τους με όρκο. Οι οπλίτες της λακωνικής φάλαγγας φορούσαν ερυθρά χλαίνη -για να μην είναι άμεσα ορατό το αίμα τους κατά τον τραυματισμό-, κρατούσαν χάλκινη ασπίδα μεγάλου μεγέθους (με σήμα ένα τεράστιο κεφαλαίο «Λ») και πολεμούσαν με δόρυ 3-4 μέτρων. Για τις μάχες σώμα με σώμα (εκ του συστάδην), χρησιμοποιούσαν τα ειδικής κατασκευής λακωνικά ξίφη τους. Η μακρά πολεμική παράδοση των Λακεδαιμόνιων δεν συγχωρούσε εκείνους που έδειχναν δειλία προ του εχθρού: ονομάζονταν χλευαστικά «τρέσαντες» (τρέμοντες) και τόσο αυτοί οι «ριψασπίδες» όσο και η οικογένειά τους δεν είχαν πλέον καμία υπόληψη στην πόλη. Η πολεμική αρχή των Σπαρτιατών, το «νικάν ή απόλλυσθαι» (να νικούν ή να σκοτωθούν) είναι που έκανε τον στρατό τους πανίσχυρο, αφού στην αρχαία Σπάρτη δεν ήταν αξιοσημείωτο το να είναι αλλά το να μην είναι κανείς γενναίος…
Παρά το αξιόμαχο του συνόλου του σπαρτιατικού στρατεύματος, υπήρχε ωστόσο ένα επίλεκτο τμήμα 300 ανδρών, οι περίφημοι «Ιππείς», το οποίο συγκροτούσαν οι καλύτεροι σπαρτιάτες «Όμοιοι» πολεμιστές, δηλαδή οι καλύτεροι των καλυτέρων! Αυτοί είχαν την τιμή να πολεμούν στην πρώτη γραμμή, δίπλα στον βασιλιά τους. Οι «Ιππείς» δεν είχαν καμία διαφορά στον τρόπο μάχης από τον υπόλοιπο στρατό των Λακεδαιμόνιων, καθώς σχημάτιζαν κι αυτοί φάλαγγες. Αν και ονομάζονταν «Ιππείς», ήταν στην πραγματικότητα πεζοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα δράσης των «Ιππέων» ήταν η μάχη των Θερμοπυλών, όπου ο Λεωνίδας ηγούταν αυτού ακριβώς του τμήματος…
Ιερός Λόχος Θηβών

Ο Ιερός Λόχος των Θηβών ήταν μια από τις κορυφαίες πολεμικές μονάδες που έδρασαν ποτέ στην αρχαία Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 379 π.Χ. από τον Γοργίδα, σε μια εποχή που η Θήβα είχε αποτινάξει τον σπαρτιατικό ζυγό. Ο λόχος απαρτιζόταν από 300 άνδρες, από τους πλέον εξέχοντες νέους της πόλης στις αθλοπαιδιές και ειδικά στην πάλη. Είχαν όλοι τους αριστοκρατική καταγωγή και ήταν προσεκτικά διαλεγμένοι σε ζευγάρια επιστήθιων φίλων, για να κρατούν τις γραμμές του λόχου αδιάσπαστες. Η εντατική εκπαίδευσή τους και οι συχνές μάχες τους, με δημόσια δαπάνη, έκαναν τον λόχο φόβητρο ξακουστό. Οι μεγαλύτερες στιγμές του λόχου σημειώθηκαν υπό τις διαταγές του Πελοπίδα -παρέμεινε αήττητος για 35 χρόνια- ενώ καταστράφηκε ολοκληρωτικά στη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.) από το Μακεδονικό Ιππικό του Φίλιππου, το οποίο και διοικούσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Ιερός Λόχος των Θηβών ιδρύθηκε από τον Γοργίδα, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης μαρτυρεί ωστόσο την ύπαρξη του Ιερού Λόχου ήδη από το 424 π.Χ., κατά τη μάχη του Δηλίου. Αθηναϊκό Ναυτικό

Μέχρι το 490 π.Χ., η μετέπειτα θαλασσοκράτειρα Αθήνα διέθετε μεν στόλο, ανταγωνιζόταν στη θάλασσα ωστόσο με τα Μέγαρα και την Κόρινθο. Τη χρησιμότητα ισχυρού στόλου αντιλήφθηκε πρώτος ο Θεμιστοκλής, ο οποίος και έπεισε τους Αθηναίους να αναλάβουν τις σχετικές δαπάνες. Για την επάνδρωση των πλοίων πολλοί οπλίτες αναγκάστηκαν να μετατραπούν σε ναύτες, κατηγορώντας τον Θεμιστοκλή ότι μετέτρεψε τους αριστοκράτες από ευγενείς πολεμιστές σε κωπηλάτες. Το 480 π.Χ. ωστόσο, κατά την εισβολή των Περσών, η Αθήνα μπορούσε να αντιπαρατάξει 200 ετοιμοπόλεμες τριήρεις και να νικήσει τους Πέρσες στη θάλασσα. Μετά την ήττα των Περσών, η Αθήνα είχε ήδη γίνει σημαντική ναυτική δύναμη, ενώ με τους φόρους επί των συμμάχων της κατάφερε να αυξήσει κι άλλο τον στόλο της σε 400 τριήρεις. Η αθηναϊκή θαλασσοκρατορία ήταν πλέον αδιαμφισβήτητη! Από τότε ως τον θάνατο του Αλέξανδρου (323 π.Χ.), η Αθήνα αποτελούσε τη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη της Ελλάδας.

Μακεδονική Φάλαγγα

Ο χαρακτηριστικός τρόπος παράταξης μάχης, αρχικά των Μακεδόνων και στη συνέχεια όλων των κρατών των επιγόνων του Αλέξανδρου, ήταν και ο πρώτος σχηματισμός βαρέως πεζικού στη Μακεδονία. Η μακεδονική φάλαγγα, στην πλήρη ανάπτυξή της, αποδίδεται στον Μέγα Αλέξανδρο, η μεταρρύθμιση πάντως της οπλιτικής φάλαγγας στην περίφημη μακεδονική συντελέστηκε από τον Φίλιππο Β΄. Η φάλαγγα αποτελούταν από ελεύθερους επαγγελματίες της Μακεδονίας, από μικροϊδιοκτήτες αγρότες και αστούς των πόλεων, ενώ η προέλευση κάθε τάξης στη φάλαγγα από συγκεκριμένη περιοχή συνέβαλε στο να σφυρηλατείται το ομαδικό πνεύμα και να εξασφαλίζεται έτσι η καλύτερη απόδοση του σώματος. Υπό τη διοίκηση λοιπόν του Φιλίππου Β’ και μετέπειτα του γιου του Αλέξανδρου, η Μακεδονική Φάλαγγα έγινε πανίσχυρος σχηματισμός, με ακρογωνιαίο λίθο της πολεμικής της τακτικής την περίφημη σάρισα: η τρομερή εμπρόσθια δύναμη κρούσης της φάλαγγας, με τις σάρισες των τριών πρώτων σειρών να εκτείνονται τουλάχιστον πέντε μέτρα μπροστά από το μέτωπό της, της έδινε μια ακαταμάχητη ορμή που ήταν πρακτικά αδύνατο να αποτραπεί κατά μέτωπο. Το μακεδονικό «υπερόπλο» έδωσε στον Αλέξανδρο την υπεροχή στην εκστρατεία του στα πέρατα της οικουμένης…
Οι Μυρμιδόνες του Αχιλλέα

Η ευρύτερη περιοχή της αρχαίας Φθίας [η σημερινή ανατολική Φθιώτιδα] φιλοξενούσε, σύμφωνα με τον Όμηρο, τον περίφημο πολεμικό λαό των Μυρμιδόνων και αποτελούσε πατρίδα του Αχιλλέα, γιου του Πηλέα και της Θέτιδας. Ο ημίθεος Αχιλλέας και οι Μυρμιδόνες του πήραν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και διέπρεψαν με τα στρατιωτικά ανδραγαθήματά τους και τον απαράμιλλο ηρωισμό τους στη μάχη.
Ιερός Λόχος 1821

Το στρατιωτικό σώμα συγκροτήθηκε στη Φωξάνη -πόλη στα όρια της Μολδαβίας με τη Βλαχία- στα μέσα Μαρτίου 1821 από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, αποτελούμενο κυρίως από εθελοντές σπουδαστές των ελληνικών παροικιών της Μολδοβλαχίας και της Οδησσού. Ήταν μάλιστα η πρώτη οργανωμένη στρατιωτική μονάδα της Επανάστασης του 1821 αλλά και του ελληνικού στρατού γενικότερα. Ο Υψηλάντης πίστευε ακράδαντα πως οι νεαροί αυτοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν την ψυχή του στρατού του, γι’ αυτό και τους έδωσε το περίφημο όνομα του Ιερού Λόχου των Θηβών. Οι άνδρες του Ιερού Λόχου ήταν οπλίτες, εφοδιασμένοι με καραμπίνες και ξιφολόγχες. Έφεραν στολές από μαύρο ύφασμα με τρίχρωμο εθνόσημο, ενώ στο κάλυμμα της κεφαλής -κάτω από το λοφίο- υπήρχε η φράση «Ελευθερία ή Θάνατος». Στη Φωξάνη, οι σπουδαστές που δεν είχαν καμία στρατιωτική εμπειρία άρχισαν να γυμνάζονται και να εκπαιδεύονται στη χρήση των όπλων και της λόγχης. Η πρώτη μεγάλη μάχη, αν εξαιρέσουμε μερικές μικροσυμπλοκές, που επιλέγει να δώσει ο Υψηλάντης με τον Ιερό Λόχο του είναι στην κωμόπολη του Δραγατσανίου, όπου είναι εγκατεστημένη ισχυρή οθωμανική φρουρά. Οι Ιερολοχίτες πολέμησαν ηρωικά και έγραψαν μια ένδοξη σελίδα στη νεοελληνική αγωνιστική ιστορία.
Ιερός Λόχος Μέσης Ανατολής

Η ελληνική στρατιωτική «μονάδα ειδικών δυνάμεων» συγκροτήθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου -το 1942- στη Μέση Ανατολή και αποτελούταν εξολοκλήρου από αξιωματικούς και των τριών όπλων, κάτω από τις εντολές του συνταγματάρχη Τσιγάντε. Ο Ιερός Λόχος πολέμησε στο πλευρό της βρετανικής SAS στην έρημο της Λιβύης και το Αιγαίο, καθώς επίσης και με τις γαλλικές δυνάμεις του στρατηγού Λεκλέρκ στην Τυνησία. Στη συνέχεια συμμετείχε σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και στην απελευθέρωση νησιών του Αιγαίου. Ο Ιερός Λόχος διαλύθηκε τον Αύγουστο του 1945, αποτελώντας τον πρόδρομο των σύγχρονων ελληνικών ειδικών δυνάμεων. Η δράση του Ιερού Λόχου περιλάμβανε κυρίως επιχειρήσεις καταδρομικές και εκκαθαριστικές, με αξιόλογα αποτελέσματα τόσο στη Βόρεια Αφρική όσο και το Αιγαίο. Η επίλεκτη μονάδα ιδρύθηκε αρχικά ως Λόχος Επιλέκτων Αθανάτων και μετονομάστηκε στη συνέχεια σε Ιερό Λόχο από τον επικεφαλής της, συνταγματάρχη Πεζικού Χριστόδουλου Τσιγάντε.

πηγή: newsbeast.gr

Οι 10 πιο παχύσαρκοι άνθρωποι στην ιστορία!

Εξαιρετικά υπέρβαρα άτομα έχουν εμφανιστεί σε όλη την ιστορία των ανθρώπων, από ανάγλυφα σε τοίχους όπου εμφανίζονται παχύσαρκα άτομα από την αρχαιότητα ακόμη μέχρι διάφορα «τροφαντά» αγάλματα που κατασκευάστηκαν ανά τους αιώνες. Και βέβαια δεν μιλάμε για περιπτώσεις του τύπου «τα πάχη μου, τα κάλλη μου» ή «έχω μερικές καμπύλες παραπάνω», αλλά για περιστατικά που ξεπερνούν τη φαντασία, καθώς τα κιλά κυμαίνονται από 470 κιλά μέχρι 635!
10. Kenneth Brumley (1968 – ): 469 κιλά

9. Mayra Rosales (1980 – ): 470 κιλά

8. Robert Earl Hughes (1926 – 1958): 486 κιλά

7. Patrick Deuel (1962 – ): 511 κιλά

6. Michael Hebranko (1953 – ): 500 κιλά



5. Rosalie Bradford (1943 – 2006): 544 κιλά

4. Walter Hudson (1944 – 1991): 544 κιλά

3. Carol Yager (1960 – 1994): 545 κιλά

2. Manuel Uribe (1965 – ): 599 κιλά

1. Jon Brower Minnoch (1941 – 1983): 635 κιλά


perierga.gr