Οδυσσέας Ελύτης: Ένας πραγματικός διανοούμενος της εποχής του

 

Οδυσσέας Ελύτης (Ηράκλειο Κρήτης 2 Νοεμβρίου 1911 - Αθήνα 18 Μαρτίου 1996)


Ο Οδυσσέας Ελύτης ή Αλεπουδέλλης, όπως ήταν το πραγματικό του επίθετο, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, που ξεχώρισε για το ιδιαίτερο ταλέντο, την αισιοδοξία και την μαχητικότητά του πάνω σε πολλά ζητήματα, που στρέφονταν εναντίον της χώρας του.


Τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979 και πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν, μεταξύ των οποίων το «Άξιον εστί», ο «Ήλιος ο Ηλιάτορας», το «ένα το χελιδόνι», ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε πολλές ξένες γλώσσες (ανοιχτά χαρτιά, η μαγεία του Παπαδιαμάντη, κ.α).


Αναφερόταν πάντα στην “εύφλεκτη” δύναμη του Ελληνισμού, στην οποία στηρίζεται η τύχη ολόκληρης της Ευρώπης! Υπογράμμιζε την σημαντικότητα της Ελληνικής γλώσσας (Άξιον εστί: “Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική…Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου, μὲ τὰ πρῶτα λόγια του “Υμνου…”) και μιλούσε σταράτα για την εκάστοτε κατάσταση της χώρας μας και για τις διάφορες επιβουλές εναντίον της, εκφράζοντας σε κάθε περίπτωση ξεκάθαρα την άποψή του.

 

Ο Οδυσσέας Ελύτης αποτέλεσε έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους της λογοτεχνικής γενιάς του τριάντα, ένα από τα χαρακτηριστικά της οποίας υπήρξε το ιδεολογικό δίλημμα ανάμεσα στην ελληνική παράδοση και τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό.


Ο ίδιος ο Ελύτης χαρακτήριζε τη δική του θέση στη γενιά αυτή ως παράξενη, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «από το ένα μέρος ήμουνα ο στερνός μιας γενιάς, που έσκυβε στις πηγές μιας ελληνικότητας, κι απ' την άλλη ήμουν ο πρώτος μιας άλλης που δέχονταν τις επαναστατικές θεωρίες ενός μοντέρνου κινήματος».