Στην Ελλάδα του σήμερα, το φαινόμενο της έλλειψης στέγης μετρά
ήδη τρεις δεκαετίες για χιλιάδες συμπολίτες μας που διαβιούν στο δρόμο ή
σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης, βιώνοντας την πιο ακραία μορφή
φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Του Σταύρου Ζουλάκη
Πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι που βρίσκονται σε κίνδυνο έλλειψης στέγης ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας που πλήττει σχεδόν όλες τις ηλικίες και τις επαγγελματικές κατηγορίες. Δεδομένης της οικονομικής ύφεσης , το πρόβλημα των αστέγων τείνει να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις αναδεικνύοντας τώρα, περισσότερο από ποτέ, το έλλειμμα κοινωνικών, στεγαστικών και προνοιακών πολιτικών στην χώρα μας.
μίλησε με την υπεύθυνη γραφείου τύπου χορηγιών & επικοινωνίας / συντονίστρια προγράμματος στήριξης ανέργων της ΜΚΟ "ΚΛΙΜΑΚΑ", κα Άντα Αλαμάνου:
Ερ. Κα Αλαμάνου γνωρίζουμε πολύ καλά το σημαντικό έργο που κάνει η μη κυβερνητική οργάνωση «Κλίμακα», μέσα από τα προγράμματα στήριξης των αστέγων. Υπάρχουν κάποια στοιχεία τα οποία αυτή τη στιγμή αποτυπώνουν την πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι οι Έλληνες σε σχέση με την κρίση; Υπάρχει δηλαδή μία αυξητική τάση των αστέγων;
Απ. «Καταρχήν να σας πω εν συντομία ότι η Κλίμακα ανήκει στις ΜΚΟ, είναι εξειδικευμένος φορέας παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, δηλαδή, το αντικείμενο της δεν είναι μόνο η στήριξη των αστέγων αλλά και άλλων ευάλωτων πληθυσμών με άξονα την προαγωγή της ψυχικής υγείας. Υλοποιούμε προγράμματα του Υπ. Υγείας που έχουν να κάνουν με μονάδες ψυχικής υγείας, οικοτροφεία, ξενώνες κλπ.
Στηρίζουμε πρόσφυγες, μετανάστες, θύματα βίας – κακοποίησης , ένα μεγάλο εύρος πληθυσμού που για κάποιο λόγο βιώνουν το κοινωνικό περιθώριο.
Μεταξύ αυτών των δράσεων είναι και το πρόγραμμα στήριξης αστέγων μία πρωτοβουλία της «Κλίμακας» που ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν το πρόβλημα αναδειχθεί στην ελληνική κοινωνία και είναι ένα πρόγραμμα που στηρίζεται καθαρά σε εθελοντική βοήθεια και σε χορηγίες (…)
Τώρα να σας πω συγκεκριμένα για αυτό που μου είπατε, αν υπάρχει αυξητική τάση, σαφώς υπάρχει θα λέγαμε όμως ότι δεν είναι η οικονομική κρίση αυτή καθ’ αυτή ο παράγοντας που αυξήθηκε έτσι.
Σίγουρα είναι μέσα στους παράγοντες, αλλά το να βρεθεί κάποιος στο δρόμο είναι κάτι που συμβαίνει και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό συνήθως σε ένα συνδυασμό παραγόντων.
Είναι τα οικονομικά προβλήματα και η ανεργία, αν υπάρχουν παράλληλα προβλήματα υγείας κυρίως ψυχικής υγείας τότε δυσχερένουν τα πράγματα.
Θα’ ρθούμε λοιπόν στο σήμερα και θα πούμε ότι απ’ τη δική μας εμπειρία βλέπουμε και μέσα απ’ το πρόγραμμα που σας λέω λειτουργεί πάνω από 10 χρόνια, ότι από τότε που εμφανίζονται οι πρώτες επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα, από το 2009 και μετά, βλέπουμε ότι υπάρχει όντως αύξηση. Υπολογίζουμε ότι υπάρχει γύρω στο 20-25% στον πληθυσμό των αστέγων και αυτό σας το λέω χωρίς να’ χουμε τη δυνατότητα να καταμετρήσουμε, να ‘χουμε μάλλον μια αριθμητική αποτύπωση με νούμερα – πόσοι άστεγοι στην Αθήνα ή στην Ελλάδα και δεν υπάρχει μέχρι σήμερα δυστυχώς καμία καταμέτρηση ούτε από πλευράς κράτους, πολιτείας.
Αυτό όμως που υπάρχει, σαφές αποτέλεσμα και ενδείξεις είναι ότι, αλλάζει το προφίλ αυτών των ανθρώπων, αυτής της κοινωνικής ομάδας και έχουμε πλέον την εμφάνιση των νέο-αστέγων, ανθρώπων που είναι είτε μεμονωμένα άτομα είτε οικογένειες που φαίνεται ότι πριν την κρίση είχαν ένα επαρκές βιοτικό επίπεδο και αυτή τη στιγμή κυρίως, όχι μόνο, για οικονομικούς λόγους είτε είναι άνεργοι είτε έχουν χαμηλά εισοδήματα. Πάρα πολλοί κινδυνεύουν να βρεθούν σ’ αυτή την κατάσταση… στην Ελλάδα υπάρχουν εργαζόμενοι, όμως φτωχοί εργαζόμενοι, που δεν μπορούν να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες δεν μπορούν να καλύψουν την διατροφή τους, ακόμα και να πληρώσουν το ενοίκιο τους.
Ερ. Έχετε εικόνα πόσοι απ’ αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι βιώνουν την πραγματικότητα που περιγράφετε, καταφεύγουν σε βοήθεια, σε εσάς ή σε κάποιον άλλο που μπορεί να απλώσει ένα χέρι βοηθείας;
Απ. Κοιτάξτε, πάλι δε μπορώ να σας μιλήσω απόλυτα με νούμερα, σίγουρα επειδή ως κοινωνία πλέον είμαστε πιο ευαισθητοποιημένοι και είμαστε πιο ενήμεροι, διότι το βιώνουμε καθημερινά.
Σκεφτείτε ότι πλέον αυτό που φαίνεται, και εμείς το έχουμε δει και μέσα από έρευνες που έχουμε κάνει, ότι αφορά πλέον και τη μεσαία κοινωνική τάξη. Όσο περισσότερο υπάρχει ενημέρωση και πληροφόρηση ότι υπάρχουν υπηρεσίες για τους αστέγους, σίγουρα είναι πιο εύκολο να καταφύγει κάποιος, να μπει στη διαδικασία και να καταφύγει κάποιος σε αυτές τις υπηρεσίες. Αυτό βέβαια είναι συνδεδεμένο με το εξής, ότι όταν κάποιος είναι τώρα σε αυτή την κατάσταση είναι ακόμα λειτουργικός… μπαίνει στη διαδικασία αυτή που λέμε «επανένταξη» δηλαδή για να ψάξει υπηρεσίες που θα μπορεί να βοηθηθεί, ακόμα και να προσπαθήσει να φύγει από αυτή την κατάσταση.
Όμως και η δική μας εμπειρία και οι έρευνες, παγκόσμιες έρευνες, δείχνουν ότι απ’ τους 6 μήνες και μετά, απ’ τον 1 χρόνο και μετά, όταν ένας άνθρωπος ζει στο δρόμο μπαίνει σε μια αντίστροφη διαδικασία… αποκόβεται από οτιδήποτε άλλο, είτε από τον κοινωνικό ιστό, είτε είναι υπηρεσία, είτε είναι κοινωνικό σύνολο, είτε διαπροσωπικές σχέσεις.
Ερ. Τι είναι αυτό που περισσότερο δυσκολεύει, αποτελεί τροχοπέδη αν θέλετε, στην δική σας εθελοντική δράση;
Απ. Καταρχήν εμείς ως οργάνωση, ως φορέας και ως εθελοντές πρέπει να λειτουργούμε βάσει θεσμικών πλαισίων εννοώ ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι που είναι παράνομο, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι που δεν υπάρχει από την πολιτεία π.χ. … είναι μπερδεμένο να σας το πω το θέμα… σκεφτείτε ότι κάποιος που είναι άστεγος...
… στην Ελλάδα δεν είναι θεσμικά αναγνωρισμένο με την έννοια ότι αν κάποιος άστεγος δε μπορεί να πάρει επίδομα, δεν μπορεί να έχει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μόνο κάποιοι απ’ αυτούς, ειδικά αυτοί που χρωστάνε σε κάποιο ασφαλιστικό φορέα δεν έχουν ούτε το βιβλίο της πρόνοιας. Προσπαθούμε μέσα απ’ τις υπάρχουσες υπηρεσίες και τους θεσμούς που λειτουργούν να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και αυτή είναι και η δυσκολία.
Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, δεν υπάρχει κανένα εθνικό πρόγραμμα δράσης που να αφορά την πρόληψη ώστε να μην βρεθούν στο δρόμο, κανένα πρόγραμμα για την επανένταξή τους. Όλες οι υπηρεσίες έχουν να κάνουν μόνο με την ανακούφιση αυτών των ανθρώπων.
Και να σας δώσω αν θέλετε ένα παράδειγμα: το αδιέξοδο που μπορεί να βιώνουμε εμείς και άλλες οργανώσεις, ότι δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι ηλικιωμένοι στο δρόμο και πραγματικά δεχόμαστε κλήσεις από ευαισθητοποιημένους πολίτες και μας λένε ότι «στον τάδε δρόμο είναι ένας κύριος 80 χρονών, έχει προβλήματα υγείας, έχει διάφορα μήπως υπάρχει κανένας ξενώνας;»
Ερ. Προκαλέσατε μόλις την επόμενη ερώτηση μου, πως μπορεί κάποιος λοιπόν να βοηθήσει; Ένας απλός πολίτης που έχει την ευαισθησία και που έχει και το μεράκι του εθελοντισμού.
Απ. Αυτό που θα ‘θελα να πω και το λέω πάντα είναι ότι σαφώς η ελληνική κοινωνία είναι πιο ευαισθητοποιημένη. Ο κόσμος θέλει να βοηθήσει και το πρώτο που σκέφτεται πάντα και σταματάει μέχρι εκεί, είναι να δώσει ένα πιάτο φαγητό το οποίο όμως δεν φτάνει.
Νομίζω ότι η υποστήριξη μέσα από στοχευμένες δράσεις που έχουν μια ολοκληρωμένη παρέμβαση σ’ αυτούς τους ανθρώπους βοηθάει. Και θα δώσω φυσικά το παράδειγμα της "Κλίμακας", γιατί εγώ αυτό γνωρίζω αλλά και μέσα από άλλες οργανώσεις μια ολοκληρωμένη υποστήριξη σ’ αυτούς τους ανθρώπους να βρεθούν πάλι στην κοινωνία, να έχουν μια φυσιολογική ζωή. Οπότε δεν είναι μόνο ένα πιάτο φαγητό ή ρούχα γιατί αυτό είναι μια στείρα φιλανθρωπία.
Η ουσιαστική στήριξη είναι να βοηθήσουμε ολοκληρωμένα αυτούς τους ανθρώπους, να βγουν μέσα από αυτή τη δύσκολη κατάσταση και να έχουν μια φυσιολογική ζωή.
Η δυσκολία που ήθελα να σταθώ(;) πάλι σ’ αυτό ότι θα πρέπει να λειτουργήσουν οι θεσμοί και οι νόμοι γιατί αλλιώς είμαστε σε ένα κενό που πελαγοδρομούμε και πέφτουμε πάλι στη δυσκολία ότι πρέπει να λειτουργούμε μέσα από φιλανθρωπικές δράσεις.
Ερ. Καταλήγοντας αν σας ζητούσα να απευθύνετε ένα μήνυμα προς την κοινωνία ποιό θα ήταν αυτό;
Απ. Να μην λειτουργούμε με τη στείρα φιλανθρωπία , να είμαστε συνειδητοί απέναντι σ’ αυτό το πρόβλημα το οποίο μπορεί να αφορά εμάς σε λίγο… αλλά αφορά και άλλους ανθρώπους και νομίζω ότι πλέον μόνο η αλληλεγγύη, ο εθελοντισμός, η έμπρακτη αλληλεγγύη μπορεί να μας βοηθήσει όλους σαν κοινωνία αλλά και σαν ανθρώπους ξεχωριστά να μπορούμε πάλι να ζήσουμε σε μια πιο υγιή κοινωνία. Φαίνεται ότι είναι πλέον μονόδρομος η αλληλεγγύη και ο εθελοντισμός.
Παραθέτουμε λίστα τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης:
Τρόφιμα : (Καφές στιγμιαίος (νες), Ζάχαρη, τοματοπολτός, πελτές τομάτας), γάλα, κονσέρβες διάφορες, τυριά (φέτα, κεφαλοτύρι) πατάτες (προτηγανισμένες ή φρέσκες), κατεψυγμένα λαχανικά, όσπρια, ζυμαρικά, ρύζι.
Νωπά και κατεψυγμένα κρεατικά:
(χοιρινό, μοσχάρι, κοτόπουλο, κιμά μοσχ.)
Ψάρια κατεψυγμένα.
Είδη καθαρισμού και απορρυπαντικά γενικά:
(σκόνη πλυντηρίου, μαλακτικό ρούχων, απολυμαντικό υγρό, χλωρίνες, υγρό δαπέδου, σκούπες, σφουγγαρίστρες,VETEX μεγάλα, σφουγγάρια, σακούλες απορριμμάτων, γάντια μίας χρήσης )
Είδη προσωπικής υγιεινής:
(αφρόλουτρο, σαμπουάν, ξυραφάκια μιας χρήσης, αφρός ξυρίσματος, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες,)
Χαρτικά: (Χαρτί υγείας και κουζίνας, χαρτοπετσέτες)
Πλαστικά αναλώσιμα σερβιρίσματος:
(μπολ αλουμινίου με καπάκι (μιας χρήσης), πιρούνια, κουτάλια, πιάτα, ποτήρια,)
Ρούχα εποχιακά : κάλτσες και εσώρουχα, μπουφάν, πουλόβερ, παντελόνια, φόρμες, παπούτσια κ.λ.π
Κουβέρτες, sleeping bags, πετσέτες, σεντόνια κ.λ.π
Φωτογραφίες από διάφορες δράσεις της "Κλίμακα"
ΦΩΤΟ: από την εκδήλωση SLEEP OUT 2013 (βραδιά ύπνου στο δρόμο, συμβολικής συμπαράστασης στους αστέγους με στόχο την αφύπνιση της κοινωνίας για το θέμα των αστέγων
Από τον: ΧΡΗΣΤΟ ΑΡΑΖΟ
ΦΩΤΟ: από την εκδήλωση SLEEP OUT 2013 (βραδιά ύπνου στο δρόμο, συμβολικής συμπαράστασης στους αστέγους με στόχο την αφύπνιση της κοινωνίας για το θέμα των αστέγων
Από τον: ΧΡΗΣΤΟ ΑΡΑΖΟ
ΦΩΤΟ: από την πορεία αστέγων προς την Βουλή που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον περασμένο Απρίλιο και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του SLEEP OUT 2013 (βραδιά ύπνου στο δρόμο, συμβολικής συμπαράστασης στους αστέγους με στόχο την αφύπνιση της κοινωνίας για το θέμα των αστέγων
Από τον: ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΚΟΙΛΑΚΟ
ΦΩΤΟ: από την εκδήλωση SLEEP OUT 2013 (βραδιά ύπνου στο δρόμο, συμβολικής συμπαράστασης στους αστέγους με στόχο την αφύπνιση της κοινωνίας για το θέμα των αστέγων)
Από την: ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ
ΦΩΤΟ: από την δράση streetwork (παρέμβαση στο δρόμο)
Από τον: ΙΑΚΩΒΟ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ
ΦΩΤΟ: από την δράση streetwork (παρέμβαση στο δρόμο)
Από τον: ΙΑΚΩΒΟ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Πρόγραμμα Στήριξης Αστέγων της «ΚΛΙΜΑΚΑ» λειτουργεί με πρωτοβουλία του φορέα και στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε χορηγίες όπως και σε εθελοντική εργασία μελών του φορέα καθώς και ευαισθητοποιημένων πολιτών.
ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ ΑΣΤΕΓΩΝ
Κων/πολεως 30, Τ.Κ 118 54, Βοτανικός
Τηλ: 210 3410462, 210 3417773
e-mail: homeless@klimaka.org.gr
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου