Σχέδια για επιστροφή του δώρου του Πάσχα σε χαμηλοσυνταξιούχους.

Η επαναχορήγηση από τον προσεχή Απρίλιο του δώρου Πάσχα στους χαμηλοσυνταξιούχους είναι ένα από τα μέτρα ανακούφισης των ευπαθών κοινωνικών ομάδων που σχεδιάζει το κυβερνητικό επιτελείο στο πλαίσιο του κοινωνικού μερίσματος που θα προκύψει εφόσον επιτευχθεί ο στόχος που έχει τεθεί για πρωτογενές πλεόνασμα από τον φετινό Προϋπολογισμό.

Το εισοδηματικό όριο που θα τεθεί και θα καθορίσει τον αριθμό των δικαιούχων που θα λάβουν το εν λόγω επίδομα, όπως και η ανάληψη ανάλογων πρωτοβουλιών για άλλες κοινωνικές ομάδες που επλήγησαν από την κρίση, θα εξαρτηθεί από το ύψος του δημοσιονομικού πλεονάσματος, για το οποίο επιμένουν κυβερνητικές πηγές πως «υπάρχει ειλημμένη απόφαση ότι σε ποσοστό 70%-75% θα μετατραπεί σε κοινωνικό μέρισμα».

Ετσι, όπως εξηγούν, «αν τα έσοδα του κράτους συνεχίσουν με τον ρυθμό που έχουν τώρα και το πλεόνασμα είναι της τάξης του ενός δισ. ευρώ, τότε ένα ποσό 700-750 εκατ. ευρώ μπορεί να διατεθεί σε μέτρα άμεσης κοινωνικής ανακούφισης και τα υπόλοιπα θα πάνε για την εκπλήρωση υποχρεώσεων από τις δανειακές συμβάσεις».

Οι κυβερνητικοί αυτοί σχεδιασμοί είναι ακόμη πρωτόλειοι και βρίσκονται στο στάδιο των αρχικών συζητήσεων μεταξύ κυρίως των επιτελών του Μεγάρου Μαξίμου και ορισμένων στελεχών του οικονομικού επιτελείου. Αναμένεται, δε, να λάβουν πρακτικό χαρακτήρα προς το τέλος του έτους, οπότε θα κριθεί οριστικά το ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος και θα διαφανεί το ύψος του.

Πρόκειται, ωστόσο, για σχεδιασμούς που εντάσσονται στη «στρατηγική της σταδιακής απαγκίστρωσης από το μνημόνιο και της απαλλαγής από τις συνεχείς επιταγές της τρόικας», την οποία επιχειρεί να συγκροτήσει το κυβερνητικό επιτελείο και θα ξεδιπλωθεί το αμέσως προσεχές διάστημα, κατά τη διάρκεια της νέας φάσης των διαπραγματεύσεων με τους εκπροσώπους των εταίρων και δανειστών μας - που θα ξεκινήσει στο τέλος του μήνα.

Με αφορμή και τα αρκετά ενθαρρυντικά προμηνύματα από τη διαφαινόμενη υποχώρηση της ύφεσης, το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φωνές κυβερνητικών παραγόντων που εισηγούνται «αλλαγή στάσης της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στους συνεχείς εκβιασμούς της τρόικας με τις δανειακές δόσεις, οι οποίες, ούτως ή άλλως, φθάνουν στο τέλος τους», όπως λέγεται χαρακτηριστικά.

Στις εισηγήσεις αυτές τονίζεται με έμφαση η ανάγκη «να τερματιστεί η συζήτηση που έχει ανοίξει περί του ενδεχόμενου χρηματοδοτικού κενού» που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια η οποία, καθώς θυμίζει πλέον το παιχνίδι με την κολοκυθιά, προκαλεί ζημιά στη ζημιά, εντείνοντας την αβεβαιότητα και λειτουργώντας ως τροχοπέδη στο επενδυτικό κλίμα. Υπογραμμίζεται επίσης ότι όποια μορφή και αν λάβει τυχόν νέο πρόγραμμα, «δεν μπορεί να συνοδεύεται με νέα μέτρα περιορισμού των εισοδημάτων που θα διαιωνίζουν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης».