Ναι, χρειάζεται αδιάκοπη προσπάθεια για να ανταποκριθούμε
στον υπέρτατο ρόλο της ζωής μας. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις ενοχές στην
άκρη κι ας απολαύσουμε την επιλογή μας…
1. Για τα παιδιά σου, είσαι ένας πραγματικός ήρωας. Έχεις τη σούπερ δύναμη να υπερπηδάς τα εμπόδια, να διώχνεις τα φαντάσματα, να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις. Και το γεγονός ότι ορισμένες φορές παραδέχεσαι την ήττα σου, το καθιστά αυτό ακόμα πιο αληθινό. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο από την αλήθεια μας!
2. Όλοι μας αγωνιζόμαστε καθημερινά, κάθε γονιός, κάθε στιγμή, όπου κι αν βρίσκεται στον κόσμο. Και όλοι μας έχουμε δεύτερες σκέψεις. Μάλιστα, κάποιες φορές φτάνουμε στα όριά μας και θέλουμε να τα παρατήσουμε. Κράτησε τις καλές στιγμές και, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, να λες στον εαυτό σου: «Θα περάσει κι αυτό…».
3. Το να βλέπεις την αστεία πλευρά της ζωής ενδέχεται να μη σώσει την ψυχή σου, είναι όμως σίγουρο ότι θα σώσει το… πνεύμα σου! Ή τελικά ίσως να είναι και η μοναδική διέξοδος. Όπως και να ‘χει, βάλε το χιούμορ στη ζωή σου και επίτρεψε στον εαυτό σου να προσθέσει στη συνταγή της καθημερινότητας και μία δόση τρέλας. Το γέλιο σώζει ζωές!
4. Θα έρθουν στιγμές που θα νιώθεις ότι κάτι σου έχει διαφύγει, ότι κάπου δεν τα έχεις καταφέρει καλά, ότι δεν έχεις την υπομονή που χρειάζεται, ότι έχεις αδικήσει το παιδί σου, ότι είσαι πολύ αυστηρός ή πολύ επιεικής μαζί του. Ίσως και να έχεις δίκιο σε όλα αυτά. Ζήτα συγγνώμη αν νομίζεις ότι το έχεις ανάγκη, και μετά άσ’ το να φύγει, μην το κρατάς άλλο μέσα σου. Γιατί τότε θα ξέρεις ότι έκανες αυτό που θεωρούσες σωστό!
5. Οι τρέλες, τα κλάματα, οι αγκαλιές. Η τσιρίδα, η τιμωρία, ο φόβος. Τα λεπτά, η μαγεία, το χάος. Όλα είναι μέρος του «παιχνιδιού». Και πραγματικά, αξίζουν τον κόπο!
6. Η οικογένεια είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει… ακόμα κι όταν δεν είναι «τέλεια». Και φυσικά, δεν μπορεί και δεν χρειάζεται να είναι τέλεια. Ποτέ και για κανένα λόγο!
7. Στο τέλος κάθε προσπάθειας, μετά από πολλή υπομονή, πολύ κόπο και πολλή ενέργεια, μπορεί να κουραστούμε τόσο και να τα τινάξουμε όλα στον αέρα. Και τότε, η αγάπη αναδύεται από τις στάχτες μας, κι όλο αυτό είναι τόσο εξαντλητικό. Και μετά, σιγά-σιγά, τα πράγματα βελτιώνονται. Και ύστερα, πάλι, καταστροφή. Πάλι, όμως, η αγάπη είναι αυτή που επιβιώνει και υπερισχύει. Γιατί η δύναμή της είναι πάνω απ’ όλα!
8. Ποτέ δεν θα μετανιώσεις που έγινες γονιός. Εκτός από τις ελάχιστες στιγμές που πολύ επιφανειακά αμφισβητείς αυτή την επιλογή σου, κατά βάθος ξέρεις καλά ότι στο σύνολό της είναι αυτό που πραγματικά ήθελες. Και η γενική αίσθηση είναι αυτή που μετράει στο τέλος!
9. Το να είσαι γονιός είναι σαν να ανεβαίνεις το ψηλότερο βουνό. Ψάξε για το μέρος που θα… κατασκηνώσεις. Εκεί θα ξεκουραστείς, θα συναντήσεις τους υπόλοιπους ορειβάτες, θα πάρεις οξυγόνο και θα εγκλιματιστείς. Το σημείο αυτό είναι που θα σου επιτρέψει να φτάσεις κάποια στιγμή στην κορυφή!
10. Δεν είσαι μόνος σε αυτό τον αφιλόξενο και αχανή ωκεανό της γονεϊκότητας. Ακόμα και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι της νύχτας, όπου τα πάντα γύρω σου είναι μαύρα, δεν είσαι μόνος. Να μην το ξεχνάς ποτέ αυτό!
11. Τα παιδιά ξέρουν καλά το δρόμο προς το «μαγικό κόσμο» και θα σου δώσουν απλόχερα το διαβατήριο για το ταξίδι τους. Πάρε μια βαθιά ανάσα και ακολούθησέ τα για όσο περισσότερο μπορείς, γιατί σύντομα θα έρθει η επόμενη στιγμή όπου το ίδιο παιδί θα… τα έχει κάνει πάνω του και θα πρέπει να το αλλάξεις! Η πραγματικότητα δεν πρόκειται να πάει πουθενά…
12. Υπάρχει μια πολύ λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο «απολαμβάνω το χάος» και στο «απλώς επιβιώνω». Μάλλον, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καν αυτή η γραμμή. Είναι όλα μαζί αυτά τα τόσο διαμετρικά αντίθετα συναισθήματα αναμεμειγμένα στο ίδιο καζάνι. Αυτή η ιστορία με τη λεγόμενη «διαχωριστική γραμμή» είναι απλά ένα ψέμα!
13. Αν δώσεις τη δέουσα προσοχή, θα δεις ότι τα παιδιά σου θα σου μάθουν πώς να γελάς δυνατά, πώς να αγαπάς βαθιά και πώς να ζεις «ολοκληρωτικά» και «γεμάτα». Κι επιπλέον, θα λεηλατήσουν τα πάντα γύρω σου, στην κυριολεξία!
14. Στην ερώτηση: «Πόσα παιδιά έχεις;», η σωστή απάντηση είναι η εξής: «Για κάθε γονιό, οποιοσδήποτε αριθμός παιδιών σημαίνει ‘πολλά’ παιδιά»!
15. Αναζήτησε τη χαρά και να είσαι σίγουρος ότι θα τη βρεις εκεί που δεν το περιμένεις, στη μέση του πουθενά και του οπουδήποτε. Έτσι γίνεται με τη χαρά, έρχεται τελείως απροσδόκητα. Και θα είναι μια έκπληξη για σένα να σου συμβεί ξαφνικά. Ακριβώς όπως συμβαίνει με τον εμετό και τη διάρροια του μωρού, αλλά στην καλή τους εκδοχή!
16. Μπορεί να καταρρεύσεις και να κάνεις τα πάντα λάθος. Συγχώρησε τον εαυτό σου και ζήτησε και από τα παιδιά σου να σε συγχωρήσουν. Χρησιμοποίησε ως παράδειγμα την εξάσκηση στην τέχνη της αγάπης, όπου καλείσαι να αγαπάς το ίδιο τόσο τον εαυτό σου όσο και τους άλλους. Κανείς δεν ξέρει πώς να είναι «καλός» γονιός την πρώτη φορά… ή την τελευταία φορά… ή τις φορές μεταξύ της πρώτης και της τελευταίας! Το να δείχνεις στα παιδιά σου πώς να προχωρούν παρακάτω μετά από ένα λάθος βήμα είναι το πιο όμορφο δώρο που μπορείς να τους κάνεις!
17. Τα παιδιά μπορεί να είναι δύσκολα, περίεργα, κουραστικά, αλλά και φανταστικά. Και το ίδιο είσαι κι εσύ!
18. Ο ρόλος του γονιού θα σε φέρει πρόσωπο με πρόσωπο με τον πραγματικό εαυτό σου. Ενδέχεται αυτό να είναι κάπως τρομακτικό ή ακόμα και να σε διαλύσει. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι θα σε «αναγεννήσει», κι αυτή τη φορά θα γίνεις πιο δυνατός από όσο ποτέ θα μπορούσες να φανταστείς.
19. Η ισορροπία είναι ένας μύθος. Το να είσαι γονιός δεν έχει καμία σχέση με το να περπατάς σε ένα τεντωμένο σκοινί. Πρόκειται απλά για ένα χορό. Βρες, λοιπόν, το ρυθμό και πίστεψε στον εαυτό σου… άφησέ τον να επιλέξει τη διαφορετική κίνηση σε κάθε εναλλασσόμενη νότα!
20. Ναι, θα έρθουν μέρες που θα αναρωτιέσαι πού στο καλό χάθηκε ο ικανότατος και απόλυτα οργανωτικός εαυτός σου. Ναι, θα ζήσεις επανειλημμένα την αμήχανη στιγμή τού να προσπαθείς να επαναφέρεις στην τάξη το ατίθασο μωρό σου, που φωνάζει γκρινιάζοντας καθισμένο στο πάτωμα του εμπορικού κέντρου. Ναι, θα χρειαστεί να του εξηγήσεις πολλές φορές με κάθε δυνατό τρόπο ότι το γατάκι δεν είναι πετσέτα και ότι δεν πρέπει να θρυμματίζει το κέικ δεξιά κι αριστερά σε όλο το σπίτι. Κι αν όλα αυτά δεν τα κάνεις κυριολεκτικά, είναι βέβαιο ότι θα τα κάνεις μεταφορικά. Και, ναι, αυτό το ίδιο παιδί είναι, επίσης, που θα πάρεις στην αγκαλιά σου τρυφερά, που θα του κρατήσεις το χέρι σφιχτά, που θα το νανουρίζεις γλυκά, που θα του λες πόσο το αγαπάς, που θα το διαβεβαιώνεις ότι μπορεί να νιώθει ασφάλεια μαζί σου και πώς ποτέ, μα ποτέ, δεν θα το εγκαταλείψεις, ακόμα κι όταν εκείνο κάποια μέρα αποφασίσει να φύγει από κοντά σου. Αυτό θα πει να είσαι γονιός. Είναι τραγικό και θριαμβευτικό μαζί, χαοτικό και μαγικό, απαιτητικό και εντυπωσιακό. Και πάνω απ’ όλα, μοναδικό και ανεκτίμητο!
Με τη συνεργασία της Κατερίνας Θεοδωρίδου (ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια).
1. Για τα παιδιά σου, είσαι ένας πραγματικός ήρωας. Έχεις τη σούπερ δύναμη να υπερπηδάς τα εμπόδια, να διώχνεις τα φαντάσματα, να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις. Και το γεγονός ότι ορισμένες φορές παραδέχεσαι την ήττα σου, το καθιστά αυτό ακόμα πιο αληθινό. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο από την αλήθεια μας!
2. Όλοι μας αγωνιζόμαστε καθημερινά, κάθε γονιός, κάθε στιγμή, όπου κι αν βρίσκεται στον κόσμο. Και όλοι μας έχουμε δεύτερες σκέψεις. Μάλιστα, κάποιες φορές φτάνουμε στα όριά μας και θέλουμε να τα παρατήσουμε. Κράτησε τις καλές στιγμές και, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, να λες στον εαυτό σου: «Θα περάσει κι αυτό…».
3. Το να βλέπεις την αστεία πλευρά της ζωής ενδέχεται να μη σώσει την ψυχή σου, είναι όμως σίγουρο ότι θα σώσει το… πνεύμα σου! Ή τελικά ίσως να είναι και η μοναδική διέξοδος. Όπως και να ‘χει, βάλε το χιούμορ στη ζωή σου και επίτρεψε στον εαυτό σου να προσθέσει στη συνταγή της καθημερινότητας και μία δόση τρέλας. Το γέλιο σώζει ζωές!
4. Θα έρθουν στιγμές που θα νιώθεις ότι κάτι σου έχει διαφύγει, ότι κάπου δεν τα έχεις καταφέρει καλά, ότι δεν έχεις την υπομονή που χρειάζεται, ότι έχεις αδικήσει το παιδί σου, ότι είσαι πολύ αυστηρός ή πολύ επιεικής μαζί του. Ίσως και να έχεις δίκιο σε όλα αυτά. Ζήτα συγγνώμη αν νομίζεις ότι το έχεις ανάγκη, και μετά άσ’ το να φύγει, μην το κρατάς άλλο μέσα σου. Γιατί τότε θα ξέρεις ότι έκανες αυτό που θεωρούσες σωστό!
5. Οι τρέλες, τα κλάματα, οι αγκαλιές. Η τσιρίδα, η τιμωρία, ο φόβος. Τα λεπτά, η μαγεία, το χάος. Όλα είναι μέρος του «παιχνιδιού». Και πραγματικά, αξίζουν τον κόπο!
6. Η οικογένεια είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει… ακόμα κι όταν δεν είναι «τέλεια». Και φυσικά, δεν μπορεί και δεν χρειάζεται να είναι τέλεια. Ποτέ και για κανένα λόγο!
7. Στο τέλος κάθε προσπάθειας, μετά από πολλή υπομονή, πολύ κόπο και πολλή ενέργεια, μπορεί να κουραστούμε τόσο και να τα τινάξουμε όλα στον αέρα. Και τότε, η αγάπη αναδύεται από τις στάχτες μας, κι όλο αυτό είναι τόσο εξαντλητικό. Και μετά, σιγά-σιγά, τα πράγματα βελτιώνονται. Και ύστερα, πάλι, καταστροφή. Πάλι, όμως, η αγάπη είναι αυτή που επιβιώνει και υπερισχύει. Γιατί η δύναμή της είναι πάνω απ’ όλα!
8. Ποτέ δεν θα μετανιώσεις που έγινες γονιός. Εκτός από τις ελάχιστες στιγμές που πολύ επιφανειακά αμφισβητείς αυτή την επιλογή σου, κατά βάθος ξέρεις καλά ότι στο σύνολό της είναι αυτό που πραγματικά ήθελες. Και η γενική αίσθηση είναι αυτή που μετράει στο τέλος!
9. Το να είσαι γονιός είναι σαν να ανεβαίνεις το ψηλότερο βουνό. Ψάξε για το μέρος που θα… κατασκηνώσεις. Εκεί θα ξεκουραστείς, θα συναντήσεις τους υπόλοιπους ορειβάτες, θα πάρεις οξυγόνο και θα εγκλιματιστείς. Το σημείο αυτό είναι που θα σου επιτρέψει να φτάσεις κάποια στιγμή στην κορυφή!
10. Δεν είσαι μόνος σε αυτό τον αφιλόξενο και αχανή ωκεανό της γονεϊκότητας. Ακόμα και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι της νύχτας, όπου τα πάντα γύρω σου είναι μαύρα, δεν είσαι μόνος. Να μην το ξεχνάς ποτέ αυτό!
11. Τα παιδιά ξέρουν καλά το δρόμο προς το «μαγικό κόσμο» και θα σου δώσουν απλόχερα το διαβατήριο για το ταξίδι τους. Πάρε μια βαθιά ανάσα και ακολούθησέ τα για όσο περισσότερο μπορείς, γιατί σύντομα θα έρθει η επόμενη στιγμή όπου το ίδιο παιδί θα… τα έχει κάνει πάνω του και θα πρέπει να το αλλάξεις! Η πραγματικότητα δεν πρόκειται να πάει πουθενά…
12. Υπάρχει μια πολύ λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο «απολαμβάνω το χάος» και στο «απλώς επιβιώνω». Μάλλον, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καν αυτή η γραμμή. Είναι όλα μαζί αυτά τα τόσο διαμετρικά αντίθετα συναισθήματα αναμεμειγμένα στο ίδιο καζάνι. Αυτή η ιστορία με τη λεγόμενη «διαχωριστική γραμμή» είναι απλά ένα ψέμα!
13. Αν δώσεις τη δέουσα προσοχή, θα δεις ότι τα παιδιά σου θα σου μάθουν πώς να γελάς δυνατά, πώς να αγαπάς βαθιά και πώς να ζεις «ολοκληρωτικά» και «γεμάτα». Κι επιπλέον, θα λεηλατήσουν τα πάντα γύρω σου, στην κυριολεξία!
14. Στην ερώτηση: «Πόσα παιδιά έχεις;», η σωστή απάντηση είναι η εξής: «Για κάθε γονιό, οποιοσδήποτε αριθμός παιδιών σημαίνει ‘πολλά’ παιδιά»!
15. Αναζήτησε τη χαρά και να είσαι σίγουρος ότι θα τη βρεις εκεί που δεν το περιμένεις, στη μέση του πουθενά και του οπουδήποτε. Έτσι γίνεται με τη χαρά, έρχεται τελείως απροσδόκητα. Και θα είναι μια έκπληξη για σένα να σου συμβεί ξαφνικά. Ακριβώς όπως συμβαίνει με τον εμετό και τη διάρροια του μωρού, αλλά στην καλή τους εκδοχή!
16. Μπορεί να καταρρεύσεις και να κάνεις τα πάντα λάθος. Συγχώρησε τον εαυτό σου και ζήτησε και από τα παιδιά σου να σε συγχωρήσουν. Χρησιμοποίησε ως παράδειγμα την εξάσκηση στην τέχνη της αγάπης, όπου καλείσαι να αγαπάς το ίδιο τόσο τον εαυτό σου όσο και τους άλλους. Κανείς δεν ξέρει πώς να είναι «καλός» γονιός την πρώτη φορά… ή την τελευταία φορά… ή τις φορές μεταξύ της πρώτης και της τελευταίας! Το να δείχνεις στα παιδιά σου πώς να προχωρούν παρακάτω μετά από ένα λάθος βήμα είναι το πιο όμορφο δώρο που μπορείς να τους κάνεις!
17. Τα παιδιά μπορεί να είναι δύσκολα, περίεργα, κουραστικά, αλλά και φανταστικά. Και το ίδιο είσαι κι εσύ!
18. Ο ρόλος του γονιού θα σε φέρει πρόσωπο με πρόσωπο με τον πραγματικό εαυτό σου. Ενδέχεται αυτό να είναι κάπως τρομακτικό ή ακόμα και να σε διαλύσει. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι θα σε «αναγεννήσει», κι αυτή τη φορά θα γίνεις πιο δυνατός από όσο ποτέ θα μπορούσες να φανταστείς.
19. Η ισορροπία είναι ένας μύθος. Το να είσαι γονιός δεν έχει καμία σχέση με το να περπατάς σε ένα τεντωμένο σκοινί. Πρόκειται απλά για ένα χορό. Βρες, λοιπόν, το ρυθμό και πίστεψε στον εαυτό σου… άφησέ τον να επιλέξει τη διαφορετική κίνηση σε κάθε εναλλασσόμενη νότα!
20. Ναι, θα έρθουν μέρες που θα αναρωτιέσαι πού στο καλό χάθηκε ο ικανότατος και απόλυτα οργανωτικός εαυτός σου. Ναι, θα ζήσεις επανειλημμένα την αμήχανη στιγμή τού να προσπαθείς να επαναφέρεις στην τάξη το ατίθασο μωρό σου, που φωνάζει γκρινιάζοντας καθισμένο στο πάτωμα του εμπορικού κέντρου. Ναι, θα χρειαστεί να του εξηγήσεις πολλές φορές με κάθε δυνατό τρόπο ότι το γατάκι δεν είναι πετσέτα και ότι δεν πρέπει να θρυμματίζει το κέικ δεξιά κι αριστερά σε όλο το σπίτι. Κι αν όλα αυτά δεν τα κάνεις κυριολεκτικά, είναι βέβαιο ότι θα τα κάνεις μεταφορικά. Και, ναι, αυτό το ίδιο παιδί είναι, επίσης, που θα πάρεις στην αγκαλιά σου τρυφερά, που θα του κρατήσεις το χέρι σφιχτά, που θα το νανουρίζεις γλυκά, που θα του λες πόσο το αγαπάς, που θα το διαβεβαιώνεις ότι μπορεί να νιώθει ασφάλεια μαζί σου και πώς ποτέ, μα ποτέ, δεν θα το εγκαταλείψεις, ακόμα κι όταν εκείνο κάποια μέρα αποφασίσει να φύγει από κοντά σου. Αυτό θα πει να είσαι γονιός. Είναι τραγικό και θριαμβευτικό μαζί, χαοτικό και μαγικό, απαιτητικό και εντυπωσιακό. Και πάνω απ’ όλα, μοναδικό και ανεκτίμητο!
Με τη συνεργασία της Κατερίνας Θεοδωρίδου (ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου