Γράφει ο ΧΙΛΩΝ
Ασπαζόμενος κατά πολύ τα όσα έχουν γραφτεί για το τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι Ελληνες και τον τρόπο που θα απεμπλακούμε από αυτή την παγίδα – ιστό, γνωρίζοντας τους υπαίτιους και τους λόγους που μας ωθήσανε σ’ αυτή την κατάσταση, θα ήθελα να προσεγγίσω το θέμα υπό μια άλλη οπτική γωνία.
Πόσοι όμως γνωρίζουν αληθινά τον Εαυτό τους; Ένα μεγάλο ερώτημα που θα τεθει στο τέλος!
Όταν αισθανόμαστε την δύναμη του Εαυτού μας, σημαίνει πως εσωτερικό σημείο αναφοράς γίνεται το ίδιο μας το πνεύμα και όχι τα αντικείμενα των εμπειριών μας, που πολλές φορές χτίζονται πάνω στο φόβο. Η ανάγκη για επιδοκιμασία, η ανάγκη του ελέγχου πάνω στα πράγματα και η ανάγκη για εξωτερική δύναμη είναι τάσεις που βασίζονται στο φόβο. Αυτό όμως το είδος δύναμης δεν έχει καμία σχέση με την δύναμη της καθαρής δυνατότητας, την δύναμη του Εαυτού μας που είναι και η αληθινή δύναμη.
Ο αληθινός εαυτός δεν είναι όμως και το Εγώ. Διότι το Εγώ είναι η εικόνα που έχουμε πλάσει για τον Εαυτό μας. Είναι η κοινωνική μας μάσκα που ζεί, μεγαλώνει, τρέφεται πολλές φορές από την εξουσία, μιας και ζεί μέσα στο φόβο.
Ο αληθινός Εαυτός, δηλαδή το πνεύμα είναι απολύτως ελεύθερος απ’ όλα αυτά τα πράγματα. Είναι απυρόβλητος στις επικρίσεις, ταπεινός, άφοβος σε οποιαδήποτε πρόκληση και δεν νοιώθει κατώτερος από κανένα. Η δύναμη του αληθινού μας Εαυτού βασίζεται στην αλήθεια, ελκύει τους κατάλληλους ανθρώπους κοντά μας, όπως επίσης και τα πράγματα ή τα γεγονότα που επιθυμούμε. Μαγνητίζει άτομα, καταστάσεις και περιστάσεις που υποβοηθούν τις επιθυμίες μας. Αυτό μπορούμε να το αποκαλέσουμε Βοήθεια από τους Νόμους της Φύσης.
Πως μπορούμε όμως να εφαρμόσουμε αυτήν την αρχή; Ενας τρόπος είναι να περνάμε κάποιο χρόνο κοντά στην φύση να επικοινωνούμε μ’ αυτή, να παρακολουθούμε σιωπηλά την διάνοια του Θεού μέσα σε κάθε ζωντανό πράγμα.
Η δεύτερη αρχή είναι η αρχή της προσφοράς, που πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί σ’ αυτόν τον ιστοχώρο. Όπως οι ιδέες της Ανδρομέδας, που αποτελούν ίσως ερέθισμα και προτροπή προς πράξη.
Η αρχή αυτή θα μπορούσε ίσως να είναι και νόμος της αποδοχής, αφού το συμπαν λειτουργεί μέσα σε μια δυναμική ανταλλαγή. Σε κάθε σχέση δίνουμε και παίρνουμε. Η προσφορά γεννά την αποδοχη και η αποδοχή την προσφορά. Είναι λοιπόν έννοιες αλληλένδετες.
Οσο περισσότερο προσφέρουμε τόσα περισσότερα θα πάρουμε. Στην πραγματικότητα οτιδήποτε έχει αξία στην ζωή πολλαπλασιάζεται μόνο όταν προσφερθεί! Βέβαια το πιο σημαντικό πράγμα στην προσφορά και την αποδοχή είναι η πρόθεση που κρύβεται πίσω τους. Η πρόθεση πρέπει να είναι πάντα η πρόκληση ευτυχίας για τον δότη και τον δέκτη. Η ανταπόδοση είναι άμεσα ανάλογη με την προσφορά, όταν η τελευταία είναι άνευ όρων και προέρχεται από την καρδιά.
Πώς λοιπόν το πετυχαίνουμε αυτό;
Αν θέλουμε ν’ αποκτήσουμε χαρά, πρέπει μα προσφέρουμε χαρά! Αν θέλουμε αγάπη, πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε. (Και δώ τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα που θέλει σε κάποια άλλη ανάρτηση απάντηση για το τι είναι η αγάπη). Αν ζητάμε την προσοχή και την εκτίμηση, να μάθουμε να προσέχουμε και να εκτιμάμε τους άλλους. Αν ζητάμε την υλική αφθονία, βοηθάμε τους άλλους να την αποκτήσουν.
Ακόμα και για κάποιους που αδυνατούν να την υλοποιήσουν, μόνο η σκέψη της προσφοράς, η σκέψη της ευλογίας ή μια απλή προσευχή έχουν την δύναμη να επηρεάσουν τους άλλους. Εδώ έχει να κάνει ο νόμος του σύμπαντος όσον αφορά τις σκεπτομορφές και τη δύναμη της σκέψης.
Η Τρίτη αρχή είναι η αρχή της παρατήρησης- της αιτίας και του αποτελέσματος.
Όλα όσα μας συμβαίνουν την συγκεκριμένη στιγμή είναι αποτέλεσμα των πράξεων μας και των επιλογών μας. Αν μας προσβάλλουν το πιο πιθανό είναι να θυμώσουμε. Αν μας κάνουν μια φιλοφρόνηση το πιο πιθανό είναι να κολακευτούμε. Θα μπορούσε όμως να γίνει και το αντίθετο. Θα μπορούσε κάποιος να μας προσβάλει και εμείς να μη θυμώσουμε, να μας κάνουν μια φιλοφρόνηση και εμείς να μην κολακευτούμε. Όλα έχουν να κάνουν με την επιλογή. Με άλλα λόγια οι περισσότεροι από εμάς αν και έχουμε άπειρες επιλογές, έχουμε μετατραπεί σε εθισμένα όντα που τα αντανακλαστικά μας έχουν να κάνουν με απολύτως προβλεπόμενα αποτελέσματα στην συμπεριφορά.
Το σύμπαν διαθέτει ένα πολύ ενδιαφέροντα μηχανισμό για να μας βοηθά να παίρνουμε αυτόματες ορθές αποφάσεις. Ο μηχανισμός αυτός έχει να κάνει με την κίνηση του σώματος και της καρδιάς. Την στιγμή που κάνουμε συνειδητά μια επιλογή ας προσέξουμε το σώμα μας. Θα νοιώσουμε μια ευφορία ή μια δυσφορία.
Και μετά «ρωτήστε» την καρδιά σας, η οποία θα λειτουργήσει διαισθητικά, θα ερμηνεύσει και θα συσχετίσει τα πάντα. Δεν έχει την λογική του « χαμένου ή κερδισμένου».
Αυτές είναι κάποιες από τις αρχές που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ελέγξουμε τον εαυτό μας και ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να ανακαλύψει και άλλες δικλείδες απεγκλωβισμού του από το σύστημα και να νοιώσει την υπέρτατη ευτυχία και επιτυχία!
Το καίριο ερώτημα όμως που τίθεται είναι πόσο πραγματικά γνωρίζουμε τον ίδιο μας τον Εαυτό; Ποιοι πραγματικά είμαστε; Πόσο μπορούμε να τον ελέγξουμε, πώς μπορούμε να τον χειραγωγήσουμε; Πιστεύω ότι θα πρέπει στις απαντήσεις και στους σχολιασμούς που θα δοθούν να μην επικρατήσει τόσο η λογική, όσο το συναίσθημα και ο λόγος της καρδιάς. Και είμαι σίγουρος ότι σ’ αυτό το θέμα θα πάρουν βήμα και άλλοι φίλοι που ίσως δεν τολμούσαν και δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να σχολιάσουν.ΧΙΛΩΝ
Κατ΄αρχήν για να κατανοήσουμε οποιαδήποτε έννοια, πρέπει να κατανοήσουμε την ίδια την φύση. Τις αρχές που η ίδια η φύση χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει οτιδήποτε με υλική υπόσταση – κάθε τι που μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε, να μυρίσουμε, να γευτούμε ή να αγγίξουμε.
Αφού λοιπόν είμαστε και εμείς κομμάτι της φύσης – της δημιουργίας, οφείλουμε να ακολουθήσουμε κάποιες αρχές, κάποιες Πνευματικές Αρχές.
Ποιες είναι αυτές όμως που θα μας βοηθήσουν να εξελιχθούμε, να ανελιχθούμε και κατ΄ επέκταση να ξεφύγουμε από τα δεσμά που μας έχουν επιτάξει;